Ττοπ οφ δε Γουφ 2019

Επειδή έσ̆ετε το αγαπήσει, τζ̆αι κατόπιν λαϊκής απαίτησης, ιδού το Ττοπ οφ δε Γουφ 2019. Σπαρταριστόν τζ̆αι προπαντώς φλώρικον!

10. Djadja - Aya Nakamura

9. Happier - Marshmello ft. Bastille

8 Liar - Camila Cabello

7. Lips Don't Lie - Ally Brooke feat. A Boogie Wit Da Hoodie

6. Youth and Love - Jack Savoretti feat. Mika

5. Don't Call Me Up - Mabel

4. Bad guy - Billie Eilish

3. ПЛАКАЛА - KAZKA

2. Nothing Breaks Like a Heart - Mark Ronson, ft. Miley Cyrus

1. Sweet but Psycho - Ava Max


Απολαύστε υπεύθυνα. 


Ως το Ττοπ οφ δε Γουφ του χρόνου, stay cool and keep rocking!

Video assistant referee (VAR)

Στην Κύπρον έχουμεν τους αθλητικογράφους που ταιρκάζουν με το ποιόν των φιλάθλων μας. Επειδή ο μέσος όρος των φιλάθλων μας έννεν πραγματικοί φίλαθλοι, αλλά οπαδοί (εμού συμπεριλαμβανομένου, για να μεν το παίζω υπεράνω), έτσι είναι τζ̆αι ο μέσος αθλητικογράφος. Απλά όπως ορισμένοι που τους οπαδούς εν πραγματικοί κάφροι, έτσι είναι τζ̆αι ορισμένοι αθλητικογράφοι.

Ας πιάμεν το θέμαν του VAR ας πούμεν (όσοι εν το ξέρετε, επειδή προφανώς εν ασχολείστε με τον φούρπον, google it). Ορισμένοι αθλητικογράφοι υιοθετήσαν μιαν αυθαίρετην θέσην ότι εν κάτι "κακόν" τζ̆αι πάσιν. Ότι στοιχεία τζ̆αι να τους φέρεις, όσα επιχειρήματα τζ̆αι να τους παραθέσεις, ατού. Το VAR καταστρέφει το ποδόσφαιρο. Ημίσ̆ι μου.

Ένας που τούτους εδήλωσεν την συγκεκριμένην πεποίθησην του πόψε στο ραδιόφωνο. Ότι τζ̆αι καλά, "όσοι που μας ήμαστεν εναντίον του VAR δικαιωνούμαστεν". Όπως έχουν δικαιωθεί ότι η κάρτα φιλάθλου εν επιζήμια τζ̆αι ότι "εννά ππέσει". Τζ̆αι τα επιχειρήματα του ήταν ότι " εννά αλλάξει το DNA του ποδοσφαίρου" τζ̆αι ότι "εννά χαθεί ο αυθορμητισμός". Ἐλαβεν πάντως μιαν πολλά ωραίαν απάντησην που ακροατήν. "Το VAR" λαλεί του, "εκάμναμεν το ως τωρά ούλλοι εμείς, στες εκπομπές της τηλεόρασης τζ̆αι στες οπαδικές εκπομπές του ραδιοφώνου. Το μόνον που αλλάσσει είναι ότι γίνεται μέσα στο γήπεδον, τελειώνει εν τη γενέσει του, τζ̆αι πάμεν πάρακάτω. Ούτε καφκάες ούτε τίποτε". Εννοείται ότι ο έμπλεος συναισθήματος αθλητικογράφος αντέδρασεν με άσχετες κουβέντες περί "ρομπότ", λες τζ̆αι θα ήταν κάτι κακόν να βάλεις παραπάνω τεχνολογίαν κάπου, ότι τζ̆αι καλά "μηχανοποιεί" σε.

Όσον αφορά το "DNA". Η μάππα που τον τζ̆αιρόν που άρκεψεν να παίζεται εδέχτηκεν τόσες πολλές αλλαγές στους κανονισμούς της τζ̆αι τον τρόπον θεώρησης της ως άθλημαν, που παίζει να εν η πιο "μπασταρδεμένη" επινόηση του αθρώπου, ειδικά στον χώρον του αθλητισμού. Λλίη τεχνολογική υποβοήθηση του έργου του διαιτητή, που με τες σημερινές ταχύτητες του παιχνθκιού έσ̆ει γίνει απίστευτα δύσκολον, εν πρόκειται να πειράξει κανέναν "γονίδιον", αντίθετα εννά φέρει βελτιώσεις. Η δε επιβάρυνση του "αυθορμητισμού" πάλε εν στο μυαλόν ορισμένων. Η ούλλη διαδικασία του VAR διαρκεί το πολύν 1 με ανάμισυ λεπτόν. Που έννεν καθόλου αρκετόν να διαταράξει την ροήν του παιχνιθκιού. 

Υπάρχουν προβλήματα; Σίουρα, όπως σε κάθε νέαν εισαγωγήν κανόνων τζ̆αι συστημάτων. Π.χ. ενδεχομένως να μεν εφαρμόζεται διαφανώς για ούλλες τες αμφισβητούμενες φάσεις, επειδή όπως "πιάννει" κάποιος τους διαιτητές ή εν ανίκανοι, έτσι μπορεί να ισχύσει τζ̆αι με τους VARίστες. Αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά: με το βίντεο τζ̆αι την ευκρίνειαν των σημερινών καμερών, ούτε τα λάθη των VARίστων μπορούν να περάσουν απαρατήρητα. Αργά ή γλήορα τυχόν ασυνέπεια εννά εντοπίζεται. Η δε πιθανότητα λάθους του συστήματος έννεν μεν μηδέν, αλλά σίουρα εν τάξης μεγέθους πιο μικρή που του διαιτητή.

Ώσπου να μεν είμαστεν τόσον προκατειλημμένοι τζ̆αι γιναξ̆ίες, stay cool and keep rocking!

Ενστάσεις...Joker

Αφορμή για το ποστ αφενός ότι είδα την ταινίαν τζ̆αι αφετέρου έναν ωραίον σχετικόν άρθρον που εθκιάβασα σήμερα:

Απορίες...Joker

Με το θέμαν ασχολήθηκεν τζ̆αι η φίλτατη συμμπλόγκερ, Ερυκίνη:

Joker

Γενικώς εν μια ταινία που επροκάλεσεν αίσθησην, παρόλον που ζούμεν, εδώ τζ̆αι κάποια χρόνια, σε εποχές δόξας όσον αφορά ταινίες βασισμένες στον κόσμον των Marvel τζ̆αι DC comics. Οι αίθουσες εγεμώσαν κόσμον τζ̆αι τα κοπέλια μου ήρταν τζ̆αι εζητήσαν να την δούμεν γιατί επαινέψαν την οι φίλοι τους, που την είδαν παρά την ένδειξην "over 18". Τζ̆αι εννοείται πάντα ικανοποιώ τέθκοιου είδους αιτήματα, αφού είμαι ψώνιο με τον κόσμον των κόμιξ παιδιόθεν. Είχα μιαν ανησυχίαν μήπως εν πολλά βίαιη τζ̆αι έχουμεν τράβαλα, αλλά κάπως έπεισα τζ̆αι την Αγάπη τζ̆αι επήαμεν ούλλοι μας, κάτι που έσ̆ει χρόνια να κάμουμεν.

Εννά αρχίσω που τα καλά της. Ο Χόακιν Φίνιξ, ένας ηθοποιός που πραγματικά δεν κάμνει τίποτε σκάρτον, πετά. Η ερμηνεία του δικαίως πρέπει να εν υποψήφια για όσκαρ. Η ατμόσφαιρα εν φανταστική, αρχίζοντας που τους χώρους, τα ρούχα, τους χαρακτήρες, τα αυτοκίνητα τζ̆αι τελειώνοντας στην προοπτικήν, τα χρώματα τζ̆αι - προπαντός - την απίστευτην μουσικήν. Η εξέλιξη της ταινίας τζ̆αι ο υποβόσκων τρόμος γυρόν που την διαμόρφωση ενός που τους πιο "σκοτεινούς" εγκληματίες στον χώρον εν εξόχως ενδιαφέρουσα, κρατά σε σε εγρήγορσην. Ο εξανθρωπισμός τζ̆αι τα πολιτικά/ κοινωνικά μηνύματα, που εν διάχυτα στοιχεία, βάλλουν σε να σκεφτείς τζ̆αι να προβληματιστείς. Ακόμα τζ̆αι η περίεργη ψυχασθένεια με το "ακούσιον γέλιον" προσθέτει το κάτιτις της, αν τζ̆αι τελικά εν εκατάλαβα που κολλά, πέραν της ομιχλώδους σύνδεσης με την καρικατούραν που ξέρουμεν. Η δε σκηνή στο μετρό, με την παρενόχλησην της κοπέλας αρχικά, το bullying των πλουσιόπαιδων στο φτωχαδάκιν τζ̆αι η κατάληξη στους φόνους με το όπλον που του έδωσεν ο συνάδελφος για αυτοάμυναν, πολλά δυνατή. Ειδικά σε συνδυασμόν με το πόσον στρεβλωμένα παρουσιάζεται το περιστατικόν μετά στα ΜΜΕ.

Τζ̆αι κάπου δαμέ αρκέφκουν τα προβλήματα, πάντα με βάσην τον δικό μου χαρακτήραν τζ̆αι τα δικά μου βιώματα. Πρώτον, αν θέλω να πάω σε ταινίες κοινωνικο-πολιτικού προβληματισμού εν θα πάω να δω ταινίες φαντασίας τζ̆αι sci-fi. Τούτα τα είδη εγώ χρησιμοποιώ τα για να ξεφύγω που την πραγματικότηταν, οϊ για να την ξαναφάω στην μάππα (που λεν οι καλαμαράδες αδερφοί). Βάλε ρε αδερφέ μηνύματα αλλά μεν μου μετατρέπεις έναν παραμυθόκοσμον στην στυγνήν πραγματικότηταν. Έννεν τούτη η δουλειά του παραμυθόκοσμου,  ή τουλάχιστον έννεν η κύρια δουλειά του.

Δεύτερον, αφού χρησιμοποιείς τον παραμυθόκοσμον, μεν του γαμάς τόσον ασύστολαν τον βασικόν μύθον. Ο άσιλα Joker έννεν ο χαρακτήρας που μας παρουσιάζει ούλλον το έργον. Ο άσιλα Joker, στην συγκεκριμένην ταινίαν, εν ένας άγνωστος τύπος που, αφού ο Χόακιν ξεσηκώνει ούλλον τον κόσμον, βρίσκει ευκαιρίαν να καθαρίσει, εκδικητικά, το ζεύγος Γουέϊν μπροστά στα μάθκια του μικρού Μπρους, δηλαδή του Μπάτμαν. 

Ο άσιλα Joker εν ήταν ένας περιθωριακός τύπος με πονεμένον παρελθόν αλλά ένας γκάγκστερ, που τυχαία στα νιάτα του ππέφτει πάνω στο πλούσιον ζευγάριν τζ̆αι ληστεύκει, σκοτώνοντας σχετικά κατά λάθος, τα θύματα του. Εν ξέρει, πριν τους σκοτώσει, ποιοί εν τα θύματα του. Επερίμενα να δω πως τούτος ο συμπαθέστατος, πονεμένος χαρακτήρας ήταν κάπως να εμφανιστεί ως ο φονιάς του Τόμας Γουέϊν τζ̆αι της γυναίκας του, οδηγώντας στην δημιουργίαν του τιμωρού Μπάτμαν. Τελικά, ο Χόακιν σκοτώνει εν ψυχρώ τζ̆αι παντελώς ανούσια έναν άσχετον παρουσιαστήν τηλεοπτικού show, διώντας αφορμήν για "κοινωνικόν ξεσηκωμόν" υπό τον τύπον τυφλής βίας. Η δε πιο σκληρή σκηνή της ταινίας εν ο κτηνώδης φόνος ενός πρώην συναδέλφου του, ο οποίος πάλε ούτε φκάλλει νόημαν ούτε συνεισφέρει κάτι στην πλοκήν τζ̆αι το κτίσιμον του χαρακτήρα. Άσε που τον παπάν του Μπάτμαν παρουσιάζει τον ως έναν αναίσθητον πολιτικάντην που το μόνον που τον ενδιαφέρει εν η προώθηση των συμφερόντων του μέσα που την εξουσίαν. Όπως τζ̆αι τον Άλπερτ, τον μπάτλερ της οικογένειας, ως έναν τσ̆ιράκκιν που θκιώχνει αναξιοπαθήν κόσμον στες πύλες της έπαυλης των μαστόρων του.

Άμα είσαι φαν των κόμιξ τζ̆αι των σειρών φαντασίας γενικώς μπορεί να ανεχτείς κάποια "πειράγματα" του βασικού μύθου, έτσι για να γίνει πιο φρέσκος τζ̆αι επίκαιρος. Αλλά εν μπορώ εγώ να καταπιώ τόσην παρεκτροπήν. Μπορεί να είμαι δυσκίνητος, εν ξέρω.

Εν κατακλείδι, η ταινία αξίζει έναν βλέφαρον. Η Αγάπη, που έννεν καθόλου φαν των κόμιξ, εδιατύπωσεν θετικότατην άποψην, ειδικά για το στοιχείον του εξανθρωπισμού. Αλλά οφείλω να σας προειδoποιήσω: αν είσαστεν φαν της συγκεκριμένης σειράς μύθου, ετοιμαστείτε για απογοήτευσην.

Ώσπου να φκει η επόμενη ταινία του είδους, στο πνεύμαν που οφείλει, stay cool and keep rocking!

"Που'σαι ρε πατρίδα;"

Καθώς εβούρουν στο παραποτάμιον πάρκον του Βασιλέως Μιχαήλ του Α' (συνονόματος), στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας, την περασμένην Παρασκευήν, θωρώ έναν παρέαν να έρκεται απέναντι μου. Άσπρη φανελούα με έναν χαρακτηριστικόν γαλανόλευκον ορθογώνιον, με τον σταυρόν στην πάνω αριστερά γωνιάν. Είμαστεν τζ̆αι κάποιας ηλικίας οπότε έπρεπεν να κοντέψει αρκετά για να βεβαιωθώ, τζ̆αι παρά το μειωμένον του χρόνου αντίδρασης, επρόφτασα να σκεφτώ τζ̆αι να αποφασίσω για το αν θα τον εσ̆αιρετούσα τζ̆αι πως:

"Που'σαι ρε πατρίδα;"

Ο άθρωπος εξιππάστηκεν προφανώς, παρά το συγκρατημένον της, λαχανιασμένης, φωνής μου τζ̆αι επερίμενα να ανταποδώσει στα γλήορα τον χαιρετισμόν τζ̆αι να συνεχίσει. Αντί τούτου, έκαμεν μεταβολήν τζ̆αι ήρτεν να τρέξει δίπλα μου. Ανταλλάξαμεν λλίες κουβέντες, για το πως εβρεθήκαμεν τζ̆αμέ, το πόσον ωραίον ήταν το πάρκον, το πόσον μούργοι εν οι Ρουμάνοι τζ̆αι πόσον λλία τα αγγλικά τους, πόθεν είμαστεν, πόσες μέρες εννά μείνουμεν κλπ. Η στιχομυθία εκράτησεν 4-5 λεπτά, μετά που τα οποία ο Κρητικός εξανάκαμεν μεταβολήν πίσω στην προηγούμενην του κατεύθυνσην τζ̆αι οι δρόμοι μας εχωρίσαν, πιθανότατα για πάντα, αν τζ̆αι εσυλλάβισα του το επίθετο μου μπας τζ̆αι βρεθούμεν στα κοινωνικά δίκτυα να εισηγηθούμεν ο ένας του άλλου τοπούθκια που μας αρέσαν στην πόλην. 

Κάπως έτσι συνοψίζεται η αγάπη που έχω για τους Έλληνες τζ̆αι την Ελλάδα, μετά που δέκα χρόνια σπουδών τζ̆αι δουλειάς στη Σαλονίκη τζ̆αι έχοντας αφήσει "φρουράν" την αδερφήν μου στην Αθήναν (τζ̆αι άλλα θκιό αδέρφια η Αγάπη σε Αθήνα τζάι Σαλονίκη). Όσον τζ̆αι αν η ελληνοκεντρική κουλτούρα (τζ̆αι η τουρκοκεντρική για τους "βόρειους") που μας ταίζουν δακάτω παιδιόθεν εν ο καταφανής υπεύθυνος αφενός για τα δεινά του τόπου τζ̆αι αφετέρου για την δυσκολίαν επίτευξης μιας συμφωνίας συμβίωσης μεταξύ των θκιό "εθνικών ομάδων", την Ελλάδαν έχω την στην καρκιάν μου, τζ̆αι πάντα εννά με συγκρινεί κάθε παρουσία της στην ζωήν μου. Όπου τζ̆αι να την συναντήσω. Ακόμα τζ̆αι σε έναν Κρητικόν που βουρά στο πάρκον με την σημαίαν στην φανελλούαν.

Το ταξιδάκι στο Βουκουρέστι ήταν επιτυχία. Επέρασα καλά. Όπως τζ̆αι πέρσι έτσι τζ̆αιρόν στο Μόναχο, εσυνόδευσα την Αγάπην σε ένα συνέδριο, καθαρά ως τουρίστας ή ως "ο σύζυγος" αν προτιμάτε. Εν πολλά ωραίος ρόλος, αν μεν τον εδοκιμάσετε συστήνω τον. Την ώραν που το έτερον ήμισυ δουλεύκει ή παρίσταται σε παρουσιάσεις τζ̆αι διαλέξεις, εσύ απλά θκιαλέεις τι ευχάριστον να κάμεις με τη μέρα σου, ώσπου να τελειώσει τζ̆αι να συνεχίσετε παρέαν την περιδιάβασην. Άσε που πάεις σε ούλλα τα γεύματα τζ̆αι τα "γκαλά" δείπνα τζ̆αι παρλάρεις για διάφορα άσχετα τζ̆αι ξέγνοιαστα. 

Η πόλη εξέπληξεν με ευχάριστα, τζ̆αι παρά το ότι είχαμεν μόλις θκιό "καθαρές" μέρες να γυρίσουμεν, είδαμεν αρκετά πράματα. Που αρχιτεκτονικής τζ̆αι πολεοδομικής άποψης, έσ̆ει κάποιες ομοιότητες τζ̆αι κάποιες διαφορές που τες δυτικο- τζ̆αι κεντρο-ευρωπαϊκές πόλεις που έχω επισκεφτεί. Αφενός έσ̆ει πολλά ωραία landmarks, που περασμένους αιώνες αλλά τζ̆αι σύγχρονα, πότε επιβλητικά τζ̆αι τεράστια, πότε κρυμμένα στα πλακόστρωτα στενά του "παλιού κέντρου". Αφετέρου ήταν πολλά πιο απλωμένη πόλη, με τεράστιους ανοικτούς χώρους, πλαθκιούς δρόμους τζ̆αι συνεχείς πλατείες, που σε συνδυασμόν με τα τυπικά κτίρια σοβιετικού τζ̆αι μετα-σοβιετικού τύπου αθθύμιζεν την περίοδον που η χώρα ήταν μέρος του λεγόμενου "ανατολικού μπλοκ". 

Ο κόσμος, ανέφερα ήδη ότι εν μούργος, εν γουστάρει ιδιαίτερα τους "επισκέπτες", είτε εν τουρίστες είτε εργαζόμενοι. Τούτη ήταν η αρχική μας εντύπωση, τζ̆αι αν εμείς εμείναμεν πολλά λλίον για να το επιβεβαιώσουμεν σε βάθος χρόνου, η επιβεβαίωση ήρτεν επανειλημμένα που το πολυεθνικόν γκρουπ το οποίον εσυμμετείχεν στο συνέδριον, το οποίον είσ̆εν ακριβώς την ίδιαν, έντονην αίσθηση. Εν αθρώποι που προφανώς εν εμάθαν να έχουν ξένους μέσα στα πόθκια τους, τζ̆αι ούτε φαίνεται να τους έχουν ανάγκην. Η μόνη άλλη πόλη που εσυνάντησα τούτην την συμπεριφοράν ήταν η Πράγα. Προσωπικά θεωρώ ότι το να σκάσεις έναν χαμογελούϊν τζ̆αι γενικώς να δείξεις του άλλου μιαν στοιχειώδην συμπεριφοράν αποδοχής εν θεμελιώδες. Έννεν δηλαδή "δικαιολογημένον" να είσαι μια ξινίλα επειδή εν έσ̆εις ανάγκην. Βέβαια εμείς δακάτω ενίοτε πάμεν στο άλλον άκρον.

Το τροχαδάκιν στο πάρκον του βασιλιά ήταν που τα highlights. Υπέροχον περιβάλλον που πραγματικά έκαμνεν ακόμα τζ̆αι το jogging απόλαυση. Δώσ'μου νερά βασικά τζ̆αι πάρ' μου την ψυσ̆ήν. Νερά, ποτάμια, λίμνες τζ̆αι τεράστια δέντρα αγνώστου είδους με σκοτεινές φυλλωσ̆ιές. Τζ̆αι ξαφνικά να ξεπροβάλλει μια παραποτάμια μπυραρία, με τα pints παραταγμένα, ενώ αναδύονται μυρωθκιές που κοψίθκια. Το παλιόν κέντρον επίσης πολλά ενδιαφέρον, αν σου αρέσκουν τα τεράστια κλασσικά κτίρια τζ̆αι οι ουρανοξύστες πάραδίπλα, τζ̆αι εγώ γουστάρω πολλά. Το φαίν τζάι οι μπύρες αξιοπρεπέστατα, αν τζ̆αι εν ετρελλάθηκα. Το πιο ωραίον τζ̆αι ενδιαφέρον φαίνα ever νομίζω ήβραμεν το στην Αυστρίαν. Τζ̆αι για να πάεις Βουκουρέστι που Λάρνακα είναι μόλις θκιό ώρες, κάτιτίς παραπάνω που το να πάεις Σαλονίκη δηλαδή. Μια χαρά, ειδικά με έναν βιβλίον ανά χείρας ούτε που εκατάλαβα την ώραν.

Στα μείον οι ταξιτζ̆ίες τους που εν κλέφτες, ασχέτως αν η μέση ταρίφα εν φτηνή σε σχέση με δακάτω. Η εισήγηση είναι να πιάννεις uber αν τζ̆αι εμείς εν το εχρειαστήκαμεν. Επίσης, το ότι έχουν δικόν τους νόμισμαν, το Λέϊ, τζάι κάθε λλίον πρέπει να κάμνεις πράξεις για να καταλάβεις νάμπου καλείσαι να ξοθκιάσεις. Τέλος, πολλή πουρού ρε αδερφέ. Πατούν της πουρούς με το παραμικρόν, τζ̆αι παρατεταμένα, με προφανής διάθεσην εξόντωσης του άλλου μέσω της ηχορύπανσης. Ενόμιζα ότι μόνον οι αράπηες εν έτσι αλλά οι Ρουμάνοι βάλλουν τους κάτω με διαφοράν.

Γενικώς, τα μείον ήταν σαφώς λλιόττερα που τα θετικά. Έτσι συστήνω ανεπιφύλακτα μιαν βόλταν στο Βουκουρέστι τζ̆αι εύχομαι σας να προκύψει στο πρόγραμμα σας. Τζ̆αι στον εαυτό μου τζ̆'άλλα ταξιδάκια, με jogging σε όμορφες τοποθεσίες.

Ώσπου να ξαναβουρήσω δίπλα που ξένον ποτάμι, stay cool and keep rocking!

Μαντήλα τζιαι κοσμικό σχολείο

Έγινεν πολλύ κουβέντα για το θέμαν τες τελευταίες μέρες, σε βαθμόν που επισκίασεν πιο σοβαρά θέματα, όπως η αυτοκτονία ενός καταπιεσμένου 14χρονου τζ̆αι οι πολλά σοβαρές εξελίξεις στο κυπριακό. Εσυμμετείχα αρκετά ενεργά στες διάφορες συζητήσεις στο facebook τζ̆αι εθεώρησα καλόν να βάλω τζ̆αι δαμέ τες αναρτήσεις που έκαμα για το θέμαν, το οποίον εν πολλά ενδιαφέρον. Έτσι τζ̆'αλλιώς το blog λειτουργεί πλέον ως ημερολόγιον αφού τα κοινωνικά δίκτυα έχουν εδώ τζ̆αι τζ̆αιρόν εκτοπίσει τα blog ως χώρους συζήτησης τζ̆αι αλληλεπίδρασης.

Ανάρτηση 1:

"Σε λλίον πρέπει να πάρω τον ένα μου γιο για κούρεμαν. Εχτές εδέχτηκεν παρατήρησην ότι πρέπει να κόψει τα μαλιά του γιατί εν νάκκον πιο μακριά από ότι προβλέπει ο κανονισμός του σχολείου. Του άλλου εν θέλουν γιατί εππάλλιασεν του τα παραπάνω ο παρπέρης :)

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο καθένας θα έπρεπεν να ντύνεται, να χτενίζεται τζ̆αι να στολίζεται όπως γουστάρει, φτάνει να μεν βλάφτει κάπως το υπόλοιπον σύνολον στο οποίον μετέχει. Αλλά επειδή ξέρω ότι σε έναν κοινωνικόν σύνολον η προσωπική μου άποψη έννεν η μόνη, τζ̆αι υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί που εδιαμορφωθήκαν για κάποιους λόγους, προσπαθώ να συμβιβάσω τα γούστα μου με τους συγκεκριμμένους περιορισμούς, όπου τζ̆αι όταν υπάρχουν. Αν διαφωνώ με κάποιους, θα διατυπώσω τες αντιρρήσεις μου με επιχειρήματα, αλλά όσον ισχύουν, εν θα τους παραβιάσω, ή αν τους παραβιάσω, εννά είμαι έτοιμος να υποστώ συνέπειες.

Όταν είμαι στον προσωπικό μου χώρον, οι συγκεκριμμένοι κανονισμοί εν ισχύουν φυσικά. Μπορώ να κυκλοφορώ τίτσιρος, ξιμαρισμένος τζ̆αι με ζαρτιέρες αν θέλω. My house, my rules. Κινδυνεύω πάντα να με χωρίσει η γυναίκα μου τζ̆αι να με απαρνηθούν τα κοπελλούθκια μου, αλλά τούτα εν εμπίπτουν στες νομικές συνεπειες ;)

Να φκω έξω όμως έτσι, επειδή υπάρχουν νόμοι που το απαγορεύουν, εν θα το πράξω, τζ̆αι αν το κάμω, εν θα παραξενευτώ αν με μπαγλαρώσουν. Διότι έξω, έννεν my house, my rules, εμπίπτω πλέον σε μιαν άλλην σφαίραν, που ονομάζεται κράτος, τζ̆αι το κράτος εθέσπισεν νόμους για τούτα τα πράματα.

Ναι, εν για την μαντήλαν της κορούς που την Συρίαν που τα γράφω τούτα ούλλα. Ναι, υπάρχει το "γράμμαν" του νόμου (που εφάρμοσεν ο τζ̆έγκενος διευθυντής), υπάρχει τζ̆αι το "πνεύμαν" του νόμου, που πολλά πιθανόν να ετσαλαπάτησεν με τον άτσαλον, αναίσθητον τζ̆αι ακραίον χειρισμόν του θέματος. Τζ̆αι εν εύκολον να τον σύρεις στο πυρ το εξώτερον γιατί έννεν η πρώτη φορά που επιδεικνύει έτσι συμπεριφοράν. Άσε που το "θύμαν" εν μια συμπαθέστατη, άριστη κορού που επέρασεν πιθανότατα πολλά δύσκολες καταστάσεις για να της αξίζει έτσι μεταχείριση.

Όμως που την άλλην, εν μπορώ να θωρώ αθρώπους που θέλουν να ονομάζουνται αντικειμενικοί τζ̆αι νηφάλιοι να αποδίδουν το 100% του φταισίματος στον διευθυντήν. Επειδή απλά εν "εθνικιστής/φασίστας". Έννεν επιχείρημαν ο χαρακτήρας τζ̆αι η ιδεολογία του άλλου για το αν έσ̆ει ή όϊ δίκαιον σε μιαν κατάστασην. Τούτον ονομάζεται λογικόν σφάλμαν τζ̆αι υποσκάπτει κάθε θέσην που διατυπώνεται.

Αν εν έτσι κοπέλια, να πάω τζ̆αι γω αύριον να δειχτώ της διευθύντριας στο Διανέλλειον ότι με το να ζητά θκιό πόντους κούρεμαν στον γιον μου εν φασίστρια. Έννεν έτσι τα πράματα ρε κοπέλια. Έννεν άσπρον-μαύρον κάποια πράματα. Έσ̆ει τζ̆αι άλλες αποχρώσεις τα γέρημα..."

Ανάρτηση 2:

"Κοιτάξετε, εν όντως εξόχως αντιφατικόν που την μιαν να διαμαρτυρούμαστεν για το ότι το κυπριακό σχολείον καταδυναστεύκεται που τα τελετουργικά τζ̆αι τα σύμβολα της θρησκείας τζ̆αι ότι ο κάθε υπουργός παιδείας πρώτα περνά

για προσκύνημαν που τον αρχιεπίσκοπον μόλις αναλάβει καθήκοντα, τζ̆αι που την άλλην να σκοτωνούμαστεν υπερασπιζόμενοι το δικαίωμαν μιας μαθήτριας να αναδείξει τες επιταγές της θρησκείας της μέσα που την εμφάνισην της..."

Ανάρτηση 3:

"Πιο κάτω η επεξήγηση της "λογικής" της μαντήλας σε σχέσην με το Κοράνιν.

https://d1.islamhouse.com/data/el/ih_articles/single/el_Hijab_in_Islam.pdf?fbclid=IwAR0HecoTBLbyqpfXilfz7tHQDJESuNIE9clzJ3wVtjPISSuctkpQzLzd1O4

Ευχαριστίες στο ανίψ̆ιν που το εντόπισεν. Επειδή στες συζητήσεις μας εχτές υπήρχαν τζ̆αι σχόλια που εκάμναν απόπειραν αποσύνδεσης του εν λόγω ενδύματος που τες επιταγές της (μουσουλμανικής) θρησκείας. Αν είσαι εναντίον της παρέλασης θρησκευτικών συμβόλων τζ̆αι τελετουργικών μπροστά σε ανηλίκους, γιατί συνιστά προσηλυτισμόν, τότε ούτε η μαντήλα πρέπει να σε αφήνει αδιάφορον.

Η ερώτηση μου στες μουσουλμάνες γυναίκες που εν μπορούν να δουν την λογικήν της κριτικής στην μαντήλαν: Γιατί λαλείτε "ο Αλλάχ;". Γιατί να μεν είναι "η Αλλάχ"; Βεβαιωθείτε ότι φορείτε την μαντήλαν σας καθώς απαντάτε."

Ανάρτηση 4:

"Πατριαρχία παντού ;) (σχετικόν με τα ενδυματολογικά άγχη των ημερών)..."

Ανάρτηση 5 (τζάι τελευταία):

"Η γνώση τζ̆αι η θρησκευτική πίστη έχουν ένα βασικό κοινό: αποτελούν τζιαι οι θκιό "αποδοχές του αληθινού". Έχουν τζ̆αι θκιό διαφορές. Η γνώση απαιτεί τεκμηρίωση τζ̆αι αποδέχεται την αλλαγή όταν παρουσιαστούν νέα τεκμήρια . Η θρησκευτική πίστη δαιμονοποιεί την τεκμηρίωση τζ̆αι αρνείται την αλλαγή ως αιρετική. Γι'αυτόν, σε χώρους πραγματικής γνώσης, όπως πρέπει να εν τα σχολεία, η θρησκευτική πίστη εν αταίριαστη τζ̆αι προκαλεί κυρίως προβλήματα. Θα ήταν καλόν ο ανήλικος μαθητής, να αποθέτει την θρησκευτική του πίστη (μαντήλα included) στην είσοδο, τζ̆αι να την παραλαμβάνει φκαίνοντας. Το ίδιον ισχύει τζ̆αι για το προσωπικό του σχολείου. Εκπαιδευτικόν τζ̆αι άλλον. Για όσους θεωρούν την εν λόγω πρόταση "αντιδημοκρατική", υπάρχουν πλήθος μη κοσμικά σχολεία στα οποία να αποταθούν. Ή στο Ττόμυ Β'".

Ώσπου να σταματήσουμεν να σαντανώννουμεν τα μπούτια μας τζ̆αι τα σύμβολα της εκάστοτε θρησκείας με το κοσμικό σχολείο, stay cool and keep rocking!

Απόφαση ειρήνης

Εξανάπα σας το ότι εγεννήθηκα 19 Ιουλίου του 1974 έννεν; Παραπάνω που μιαν φοράν, είμαι σίουρος. Τζ̆αι σιγά το πράμαν εννά μου πεις. Απλά, αθθύμισεν μου το σήμερα μιαν κουβέντα του Κασουλίδη στην εκδήλωσην για την διακήρυξη πρωτοβουλίας "Απόφαση Ειρήνης". Είπεν ο Κασουλίδης ότι "εμείς αναγιωθήκαμεν με το κυπριακόν πρόβλημαν". Τζ̆αι φυσικά για μέναν τούτον γίνεται πιο έντονον, αφού κάθε μέρα της ζωής μου ήταν μετά την καταστροφήν που ήρτεν στον τόπον λόγω τούτου ακριβώς του προβλήματος (το κυπριακόν πρόβλημαν εν ξεκινά βεβαίως με την τουρκικήν εισβολήν αλλά πάνω που 100 χρόνια νωρίττερα).

Αφού επέρασα σχεδόν την μισήν ζωήν μου επηρεασμένος που τα εθνικο-θρησκευτικά στερεότυπα ("η Κύπρος εν ελληνική, Γεώργιε Γρίβα Διγενή ζεις τζ̆αι μας οδηγείς, τούρκος καλός μόνον ο νεκρός" κλπ.), ευτυχώς έφυα για μιαν γεμάτην δεκαετίαν που την Κύπρον, τζ̆αι παρά το ότι εσπούδασα τζ̆αι εδούλεψα στην "μαμάν πατρίδαν" (την Ελλάδαν σιόρ), αντί να παραμείνω εθνικιστής τζ̆αι θρήσκος, εξελίκτηκα σε αναρχικόν τζ̆αι άθεον (ιδεολογικά μιλώντας, γιατί στην πράξην είμαι μικρομεσαίος αστός). Έννεν σωστόν να κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια αλλά άμα άλλαξα εγώ, καθαρά μέσα που θκιάβασμαν τζ̆αι απλές εμπειρίες ζωής, θεωρώ ότι μπορεί να αλλάξει ο οποιοσδήποτε τες πεποιθήσεις τζ̆αι την κοσμοθεωρίαν του. Πάνω που μιαν φοράν τζ̆ιόλας.

Τούτες τες πρωτοβουλίες, που τον τζ̆αιρόν που ήρτα πίσω Κύπρον πριν 15 χρόνια, παρακολουθώ τες τζ̆αι συμμετέχω όσον μπορώ ("Ομάδα Κύπρος", "Κίνηση για μια ομοσπονδιακή Κύπρο", "Unite Cyprus" κ.α.). Εν μια εξιλέωση τροποντινά για έναν άθρωπον ελάχιστα "κινητοποιημένον", ή για να το πω πιο σκληρά, έναν "αγωνιστήν του καναπέ" όπως εγώ. Σε σχέσην δε με πολλούς Κυπραίους, αν μεν είναι τζ̆αι με τον μέσον όρον, μια χαρά έχω δώσει το παρόν μου "στο δρόμο", ασχέτως αν τα αποτελέσματα των κινητοποιήσεων ήταν ανάξια λόγου. Έτσι, σήμερα, παρά το ότι είδα κάποιες μικροδιαφορές, η εκδήλωση επροκάλεσεν μου έναν έντονον dejavu. Το αίσθημαν ότι κάπου το εξανάζησα τούτον, με τα ίδια περίπου άτομα, με τες ίδιες περίπου ατάκες, με το ίδιον περίπου μήνυμαν τζ̆αι ελπίδαν ότι "άτε πέρκιμον γίνει κάτι επιτέλους για να επιτευχθεί συμφωνία στο μαυρογέρημον το κυπριακό". Εχάρηκα που είδα αθρώπους διαφορετικών ιδεολογικών καταβολών να εν παρέαν για κάτι που εκλαμβάνουν ως το κοινόν καλόν τζ̆αι την αυτονόητην λογικήν. Εχάρηκα που επαναλάβαμεν το πόσον συμφωνούμεν για το τι πρέπει τζ̆αι το τι μπορεί να γίνει κατά την νέαν προσπάθειαν επανέναρξης των συνομιλιών. Αλλά....

Αλλά κάθε φοράν που βρισκούμαστεν είμαστεν περίπου οι ίδιοι. Έχουμεν καταντήσει γραφικοί, ακόμα τζ̆αι για αθρώπους που συμφωνούν μαζί μας. Τζ̆αι, το πιο καταθλιπτικόν, κάθε φοράν που ξεκινά μια διαδικασία διαπραγμάτευσης, τζ̆αι βρισκούμαστεν για την κουντήσουμεν, είμαστεν ούλλον τζ̆αι πιο γερασμένοι, κουρασμένοι, απογοητευμένοι. Τζ̆αι με μιαν αίσθησην ότι λλιανίσκουμεν αντί να πολλύνουμεν. Ότι ο χρόνος που παρέρχεται αντί να βάλλει του κόσμου νουν, πελλανίσκει τον τέλεια. Αρχίζοντας που την πολιτικήν ηγεσίαν τζ̆αι τελειώνοντας που τον τελευταίον απολίτικον 18χρονον μπροστά στο τάμπλετ (εν βάλλω τους πιο μιτσ̆ιούς γιατί εν μπορούν να ψηφίσουν κάτι, δυστυχώς για λλόου τους).

Έσ̆ιει δίκαιον ο παλιός συνμπλόγκερ ("Νεκατώματα") ο Γρηγόρης, μέσα στο βιβλίον του "Ο Ντενκτάς στο νότο", ότι ηγεσία τζ̆αι λαός τείνουν να συμφιλιωθούν με το "στύλλον-στύλλον άνεσην" τζ̆αι με το "στάτους κβο ώσπου πάει τζ̆αι μετά μιαν όσον το δυνατόν πιο ανώδυνην διχοτόμησην". Σε τούτον βοηθά η σταδιακή συρρίκνωση του αριθμού των "πραγματικών προσφύγων", δηλαδή όσων έχουν πραγματκά βιώματα που τα κατεχόμενα. Η απάντηση του λαού στους τυχοδιωκτισμούς των τελευταίων θκιό προέδρων, που υποτίθεται ήταν "ναιναίκοι", ήταν να ενισχύσουν τους νεοναζί, είτε απέχοντας είτε ψηφίζοντας τους. Ο μέσος ελληνοκύπριος έσ̆ει βολευτεί με το στάτους κβο. Εκλαμβάνει το ως πιο "ασφαλές" που μιαν ενδεχόμενην συμφωνίαν ομοσπονδίας, ή ακόμα τζ̆αι να ξεπερνά τον φόον του (που θα έπρεπεν, αφού σήμερα η Κύπρος εν που τες πιο στρατικοποιημένες περιοχές του πλανήτη), εν προτίθεται επ'ουδενί να μοιραστεί την εξουσίαν με τον "δολοφόνον/ βιαστήν" τουρκοκύπριον. Για τον συγκεκριμένον "άλλον", ο μέσος ελληνοκύπριος διαθέτει μόνον μίσος τζ̆αι επιθυμίαν εκδίκησης. Είτε στο συνειδητόν, είτε στο ασυνείδητον μέρος του μυαλού του.

Κάποιος που εννά ανατρέξει σε παλιές αναρτήσεις μου για το κυπριακόν εννά δει ότι ήμουν πολλά πιο αισιόδοξος. Ήταν τότε που επίστωνα στον απλόν κόσμον στοιχειώδην λογικήν τζ̆αι στην ηγεσίαν στοιχειώδην υπευθυνότηταν έναντι τζ̆είνων που την εκλέγουν. Δυστυχώς, επανειλημμένα, ούτε ο λαός ψηφίζει λογικά, ούτε οι ηγέτες εν υπεύθυνοι απέναντι του. Διότι, τραγικώς, ο κάθε λαός εκλέγει τζ̆είνους που του αξίζουν. 

Ο Κυπραίος, για να αλλάξει πραγματικά στάσην τζ̆αι να υπερβεί τα στεγανά του, χρειάζεται κούντημαν. Εν έχω ιδέαν ήντα είδους, ή ποιος μπορεί να το επιφέρει. Σίουρα οϊ η τωρινή ηγεσία, που εν βουττημένη μέσα στην κούππαν με το μέλιν ως τον λαιμόν. Τζ̆αι οι κινήσεις που τα κάτω προς τα πάνω εν ίδιον ώριμων πολιτικά κοινωνιών, στες οποίες η κυπριακή δυστυχώς εν ανήκει, ούτε προβλέπεται σύντομα να ενταχθεί.

Όπως τζ̆αι να'σ̆ιει, εύχομαι στην "Απόφαση Ειρήνης" να πετύχει παραπάνω που τες προηγούμενες αντίστοιχες πρωτοβουλίες. Τζ̆αι φυσικά εννά είμαι τζ̆ιαμέ όπου χρειαστεί για να βάλω το λιθαράκιν μου. Σε αντίθεσην όμως με το παρελθόν, εν θα περιμένω κάτι αξιοσημείωτον. Αν επιτευχθεί πραγματική πρόοδος τζ̆αι έρτει επιτέλους έστω η ευκαιρία να ξεκαθαρίσει ο κυπριακός λαός αν θέλει να ζήσει με τους "άλλους" ή αν θα κόψει τον τόπον στα θκιό, θα το αντιμετωπίσω ως μιαν έπληξην. 

Ώσπου να εκπλαγώ, stay cool and keep rocking!

Πάνω στην σκηνή

Εμεγάλωσα όντας σχετικά συνεσταλμένος. Κοινώς, αντρέπουμουν να φκω μπροστά, να τραβήσω την προσοχήν του κόσμου, να αποτελέσω το επίκεντρον της. Κάποιαν στιγμήν όμως, στο λύκειον, ένας φίλος επρότεινεν μου να δοκιμάσω να τραγουδήσω στο συγκρότημαν που έστηνεν με άλλους κοινούς μας φίλους (ναι εν οι ίδιοι που μου εφκάλαν τζ̆αι το παρατσούκλιν, που περιγράφεται φάτσα-κάρτα όταν μπείτε στο blog). 

Αθθυμούμαι ακόμα την πρώτη φοράν που ήταν να παίξουμεν μπροστά σε κόσμον. Οι μόνες άλλες φορές ως τότε που είχα έτσι εμπειρίαν ήταν χαμένος στο πλήθος κάποιας σχολικής χορωδίας, ή στην πιο ακραίαν περίπτωσην, ως απαγγέλλων κάποιον ποίημαν ή παίζοντας κάποιον ρολίσκον σε θεατρικές παραστάσεις. Η πιο έντονη μου ανάμνηση εν το φως του προβολέα πάνω μου τζ̆αι η σιωπή που ακολουθούσεν τα χειροκροτήματα τζ̆αι τες επεμφημίες μετά την είσοδο μας. Τζ̆αι μετά ο βόμβος της κυκλοφορίας του αίματος στα αυτιά μου, όπως είσ̆εν επιταχυνθεί που την έκκρισην άφθονης αδρεναλίνης.

Όταν όμως άρκεψα να τραγουδώ, αρκετά φάλτσα μπορώ να πώ, έχοντας δει τες κασέττες VHS όπου ένας που τους φίλους έγραψεν το όλον συμβάν, τότε ούλλα τα προβλήματα εξαφανιστήκαν. Τζ̆αι καθώς επροχωρούσεν η συναυλία, επερνούσα ούλλον τζ̆αι καλλύττερα. Γενικά, όποτε με ρωτήσουν για τες πραγματικά συναρπαστικές εμπειρίες που επέρασα στη ζωή μου, περιλαμβάνω πάντα τζ̆είνες τες, μετρημένες στα δάκτυλα, φορές που επαίξαμεν με τους Sabotage. Μαζίν με το, απερίγραπτον, συναίσθημαν να ακούεις τον κόσμον πουκάτω να τραγουδά τραούθκια στων οποίων την σύνθεσην εσυνεισέφερες.

Δυστυχώς το συγκρότημαν μας εν άντεξεν την μετάβασην στον στρατόν αρχικά τζ̆αι τες σπουδές στη συνέχειαν, αφού εσκορπιστήκαμεν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Πάντα όμως έκτοτε είχα την επιθυμίαν να ξαναστήσουμεν το συγκρότημαν. Τζ̆αι όταν η καθημερινότητα τζάι οι συνθήκες ζωής μας μετά την επιστροφήν, εν το επιτρέψαν, παρά τες προσπάθειες μας, εσυνέχισα να το ψάχνω που άλλα κανάλια. Έναν που τούτα ήταν η σχολή μουσικής όπου εφοίτησα, σε μιαν απέλπιδαν προσπάθειαν να μάθω να παίζω ηλεκτρικήν κιθάραν, όταν εστράφηκα πίσω Κύπρο. Ο δάσκαλος μου ενθάρρυνεν με, εκτός που την κιθάραν, να καλλιεργήσω τζ̆αι λλίον τη φωνή μου, οπότε έκαμα τζ̆αι θκιό σεζόν φωνητικής. Όπως όμως τζ̆αι με την κιθάραν, τούτα χρειάζουνται θκιάβασμαν τζ̆αι συστηματικήν εξάσκησην, στοιχεία σχετικά ασύμβατα με τον χαρακτήραν μου. Ο μόνος τομέας όπου εκατάφερα συστηματικότηταν ήταν η γυμναστική. 

Στα χρόνια φοίτησης μου όμως, με ενθάρρυνσην πάλε του teach (έτσι αποκαλώ τον δάσκαλον μου), εσυμμετείχα στες τελικές συναυλίες της σχολής, παίζοντας τζ̆αι τραγουδώντας, ενίοτε τζ̆αι κάμνοντας "δεύτερες", ένας είδος μουσικότητας που πάντα με ενθουσίαζεν. Τούτον το νταραβέριν, μέσα που τα μαθήματα τζ̆αι τες εντατικές πρόβες για τες τελικές συναυλίες, έφερεν μας πολλά κοντά, με αποτέλεσμαν ο teach να εν που τους λλίους φίλους μου που έκαμα μετά την εφηβείαν. Έτσι ήταν με πολλήν χαράν τζ̆αι ενθουσιασμόν που εδέχτηκα την πρότασην του να συμμετάσχω ως τραγουδιστής σε ένα μουσικόν σχήμαν, με κύριον ρεπερτόριον τα λαϊκά τζ̆αι τα ρεμπέτικα. Μπορεί το είδος να μεν είναι ακριβώς στα γούστα μου (είμαι ροκάς/μεταλάς), αλλά πρώτιστα είμαι φίλος της μουσικής, ούλλων των ειδών. Άσε που, μέσα που τες πρόβες μας των τελευταίων μηνών, ανακάλυψα κάποια πραγματικά διαμάντια της ελληνικής μουσικής, που διούν άλλου είδους απόλαυσην σε σχέσην με τα κύρια μου ακούσματα.

Τωρά είμαστεν στην φάσην να αρκέψουμεν να παίζουμεν, ως "Μουσικό Σχήμα Ορφέας". Ήδη επαίξαμεν στον μαγευτικόν Πολύστυπον, στην καθιερωμένην εκδήλωσην "Φυντουκοσέληνος", όπου επεράσαμεν πολλά όμορφα. 

Φυντουκοσέληνος

Περιττόν να πω ότι γενικά η συνύπαρξη σε έναν συγκρότημαν, οι πρόβες, η παρέα, η μυσταγωγία της μουσικής, εν μια διαδικασία η χαρά της οποίας εν περιγράφεται, τζ̆αι καθένας θα έπρεπεν να τη ζήσει. Για μέναν εν τζ̆αι η εκπλήρωση μιας επιθυμίας που πάει πίσω σε τζ̆είνα τα αθώα χρόνια της εφηβείας, όταν εφκαίναμεν να ροκάρουμεν. 

Ώσπου να μας ακούσετε σε κάποιον μαγαζίν κοντά σας, stay cool and keep rocking!

Περιστασιακός ρατσισμός...

...ή casual racism, αγγλιστί (αν εντοπίσω πιο "δόκιμον όρον" που το περιστασιακός για το casual εννά το διορθώσω). Διότι στο έναν άκρον, στην προκειμένην περίπτωσην μπορεί να είναι η υπερβολή της "πολιτικής ορθότητας", όπου τα πάντα ενδέχεται να προσβάλουν κάποιον ή κάτι, τζ̆αι στο άλλον άκρον εν η ανοχή συμπεριφορών που μπορεί όντως να μεν πηγάζουν που νοσηρές προθέσεις αλλά εκ του αποτελέσματος να προκαλούν παρόμοιας φύσεως προβλήματα με τον "συνειδητόν ρατσισμόν".

Είχα γράψει πάντως παλιά για τες διακρίσεις, οι οποίες εν συνιστούν αυτομάτως ρατσισμόν τζ̆αι εν στοιχείον της συμπεριφοράς των πάντων. Ο ρατσισμός έννεν απλά διάκριση, είναι δυσμενής διάκριση. Τι συνιστά όμως "περιστασιακόν ρατσισμόν";

"Τι είναι;

Ο περιστασιακός ρατσισμός είναι μια μορφή ρατσισμού. Αναφέρεται σε συμπεριφορές που παριλαμβάνουν αρνητικά στερεότυπα ή προκαταλήψεις για ανθρώπους με βάση την φυλή, το χρώμα, την εθνικότητα, το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ. 

Παραδείγματα περιλαμβάνουν ανέκδοτα, τυπικά σχόλια και αποκλεισμός ανθρώπων από κοινωνικά δρώμενα με βάση την φυλή ή άλλα χαρακτηριστικά τους. 

Πως είναι διαφορετικός από άλλα είδη ρατσισμού;

Κάποιοι συνδέουν τον ρατσισμό με μια πίστη στην ανωτερότητα της φυλής (ή άλλων ομαδοποιήσεων) ή σε σκόπιμες συμπεριφορές διακρίσεων. Ο περιστασιακός ρατσισμός δεν αφορά τόσο σε κάποια πίστη περί "φυλετικής ή άλλης ανωτερότητας" αλλά σε αρνητική προκατάληψη ή στερεότυπα σε ότι αφορά τη φυλή (ή άλλες ομαδοποιήσεις). Σε αντιδιάστολή με τις έκδηλες και διεθνείς πράξεις ρατσισμού, ο περιστασιακός ρατσισμός συχνά δεν έχει πρόθεση να προσβάλει ή να κάνει κακό.  

Το ότι απουσιάζει η κακή πρόθεση, δεν καθιστά τον περιστασιακό ρατσισμό, "μη ρατσισμό";

Ένα από τα εμπόδια στο να γίνει μια ανοικτή συζήτηση για τις φυλές είναι η τάση να υποτιμηθούν καταστάσεις ως "όχι όντως ρατσιστικές". Αυτό μπορεί να ενθαρρύνει ή να αποθρασύνει την προκατάληψη. Δεν χρειάζεται να ενταχθεί κάποιος σε δόγματα φυλετικής ή άλλης υπεροχής για να πει ή να κάνει κάτι με ρατσιστικές προεκτάσεις. Ο ρατσισμός αφορά τόσο στο αποτέλεσμα όσο και στην πρόθεση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτούς οι οποίοι υπόκεινται την δυσμενή διάκριση. 

Γιατί οφείλουμε να ασχολούμαστε με φαινόμενα περιστασιακού ρατσισμού;

Όπως και άλλα είδη ρατσισμού, ο περιστασιακός ρατσισμός μπορεί να περιθωριοποιήσει, υποβαθμίσει ή να εξευτελίσει αυτούς που τον υπόκεινται. Μπορεί να προκληθεί ζημιά ακόμα και όταν η συμπεριφορά μας δεν άγεται από μίσος ή κακεντρέχεια."

Κλείω όπως άρχισα. Ούτε υπερβολήν στην "πολιτικήν ορθότηταν", ούτε ανοχή σε προφανώς ρατσιστικές συμπεριφορές, ασχέτως αν διαγνώσουμεν την έλλειψην "κακής πρόθεσης". Εν γνωστόν εξάλλου ότι "ο δρόμος προς την κόλασην εν στρωμένος με καλές προθέσεις".

Ώσπου να ξειληφτεί ο ρατσισμός, σε ούλλες του τες μορφές τζ̆αι εντάσεις, stay cool and keep rocking!

Εψήφισα ΕΛΑΜ. Είμαι νεοναζί;

Με μονολεκτικήν απάντησην "ναι ή ου"; Τότε ναι, ψηφίζοντας σε εκλογές ΕΛΑΜ είσαι νεοναζιστής. Το ΕΛΑΜ είναι νεοναζιστικόν κόμμαν, πληρώντας ούλλα τα σχετικά κριτήρια. Όπως με το να ψηφίσεις κάποιον άλλον κομματικόν σχηματισμόν εγκρίνεις τζ̆αι ενισχύεις την δικήν τους πολιτικήν ατζ̆ένταν, άρα κατά προέκτασην τζ̆αι ιδεολογίαν. 

Να το πάρουμεν που την ανάποδην. Αν στες πρόσφατες ευρωεκλογές εψήφισες Νιαζί Κιζίλγιουρεκ τότε, στην συγκεκριμένην πολιτικήν συγκυρίαν είσαι ακελικός τζ̆αι συμμερίζεσαι ολόκληρον το πακκέττον της ιδεολογίας του, ασχέτως αν, κατά μέσον όρον στην καθημερινήν σου πολιτικήν συμπεριφοράν, εν είσαι κομουνιστής, κρατιστής, σταλινιστής, ευρωσκεπτικιστής κλπ., στοιχεία πολιτικής συμπεριφοράς που θα έβρεις μπόλικα εντός των "πραγματικών" μελών του εν λόγω κόμματος. Ασχέτως αν ο Νιαζί εν ουσιαστικά ένας κεντροαριστερός, φεντεραλιστής φιλελεύθερος που αύριο-μεθαύριο μπορεί εκ των πραγμάτων τζ̆αι καταστάσεων να αποστασιοποιηθεί που την πολιτικήν του κόμματος που του έδωσεν την ευκαιρίαν να επανδρώσει έναν έδρανον στην ευρωβουλήν.

Λαλεί τα ούλλα το εξής χιουμορίστικόν βίντεο. Εν μπορεί να επιλέγεις, συνειδητά, την στήριξην ενός πολιτικού χώρου αλλά να θκιαλέεις αλά καρτ το τι γουστάρεις. Το ΕΛΑΜ μπορεί να το εψηφίσαν ακόμα τζ̆αι "παραδοσιακοί αριστεροί", επειδή αντιδρούν σε πολιτικές του "κατ'εξοχήν" πολιτικού τους χώρου, τζ̆αι εθέλαν να "στείλουν μήνυμαν διαμαρτυρίας". Μπορεί να το εψηφίσαν εθνικόφρωνες που ποσώς μισούν τους μετανάστες, απλά φοούνται για την κοινωνίαν που έχουν γνωρίσει παιδιόθεν, ή κοσμοπολίτες φιλελεύθεροι που παν μέσα-μέσα τζ̆αι εκκλησ̆ιάν αλλά έννεν θρησκόληπτοι ούτε πιστεύκουν στο εθνικόν γονίδιον τζ̆αι το "ελληνικόν αίμαν". 

Δυστυχώς, εν λαλούν τίποτε τούτα ούλλα. Μέσα στην ανωνυμίαν της ψήφου, η επιλογή σου καθορίζει τζ̆αι την ιδεολογίαν σου. Εκ του αποτελέσματος, με την ψήφον σου στηρίζεις τον χώρον που εθκιάλεξες, με ούλλα τα παρελκόμενα. Η κουφεττούδα της "ψήφου διαμαρτυρίας" εν στέκει, διότι καταρρίπτεται που το πλήθος των άλλων επιλογών, δηλαδή να ψηφίσεις κάτι άλλον, να ρίξεις λευκόν/άκυρον, να απέχεις ή ακόμα τζ̆αι να κατεβείς υποψήφιος. Την ώραν που ρίχνεις την ψήφον σου στο ΕΛΑΜ, παραδέχτου το, γουστάρεις. Ενστερνίζεσαι τουλάχιστον μέρος του τι πρεσβεύει. Το να το αρνείσαι μετά εν καθαρά πολιτική δειλία. Η ίδια που πιππιλλούν τζ̆αι τα ίδια τα στελέχη του όταν επισήμως αρνούνται ότι εν νεοναζί, αλλά ούλλα τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι τούτον ακριβώς είναι.

Ώσπου να μεν χωννούμαστεν πίσω που το δάκτυλο μας, stay cool and keep rocking!

Γιοι της αναρχίας

Υπάρχουν αθρώποι που εν τους αρέσκει να θωρούν σειρές. Κουράζει τους η ιδέα της "δέσμευσης". Διότι με τες ταινίες ξεμπερδεύκεις σε μιαν, άτε θκιό νύχτες, ενώ η σειρά θέλει να επενδύσεις χρόνον, αλλά τζ̆αι να μπεις πιο "μέσα". Εγώ πάλε, ειδικά που τον τζ̆αιρόν που για ψίχουλα έχω στην διάθεσην μου την πανδαισίαν του Netflix, σε συνδυασμόν με μιαν πολλά καλήν τηλεόρασην, θεωρώ το αμαρτίαν να μεν μετέχεις σε τούτου του είδους την "μυσταγωγίαν".

Είχα πάρει μιαν σύντομην γεύσην της συγκεκριμένης σειράς κάποια χρόνια πριν, όταν ακόμα είχα την δορυφορικήν nova. Αλλά κάτι οι ώρες προβολής, κάτι το ότι ήταν ουσιαστικά αδύνατον να δεις μια σειράν χωρίς κάποιου είδους playback facility, εν μου επέτρεψεν να την παρακολουθήσω, παρά το ότι κάθε τι που αναφέρει την λέξην "αναρχία" τραβά με όπως τον μαγνήτην. Με το Netflix να την προσφέρει ολόκληρην, τζ̆αι όποτε γουστάρω, έδωσα της άλλην μιαν ευκαιρίαν, έχοντας πρόσφατα τελειώσει το "Homeland", ως τζ̆αμέ που φτάνει.

Θκιό στοιχεία επείσαν με να επιμείνω όταν τα πρώτα επεισόδια, που ήταν κάπως "κρύα", εν εδείχναν να με πείθουν. Το έναν ήταν το εκπληκτικόν theme song, τζ̆αι το δεύτερον η εξίσου καταπληκτική παρουσία της Katey Sagal, που ήξερα ως Peggy Bundy σε μιαν που τες πιο cult κωμικές σειρές ever, το "Παντρεμένοι με παιδιά". Στην πορείαν, οι υπόλοιποι χαρακτήρες, η πλοκή, οι ανατροπές αλλά τζ̆αι η ατμόσφαιρα που αναδύει μια ομάδα μοτοσυκλετιστών στους ατέλειωτους δρόμους των Η.Π.Α. εβυθίσαν με στον - πάντα ευπρόσδεκτον - εθισμόν. Ξέρετε, του τύπου "πιάννει με ταραχή την ώραν που πατώ το play, παλεύκω να πατήσω το stop γιατί εν αργά τζ̆αι πρέπει να πάω να ππέσω". Αν μεν ξέρετε, χάνετε.

Βέβαια, παρά το όνομαν τους, οι πρωταγωνιστές της σειράς έννεν αναρχικοί, τουλάχιστον υπό την στοιχειώδην έννοιαν που αντιλαμβάνουμαι εγώ. Αναρχία εν σημαίνει "παρανομία", το κύριον επίθετον που τζ̆αι οι ίδιοι οι μηχανόβιοι αποκαλούν τους εαυτούς τους. Ούτε επιτρέπει "αξιώματα", τα οποία έχουν εφαρμόσει στους κόλπους τους (πρόεδρος, αντιπρόεδρος, λοχίας κλπ.) Αναρχία χωρίς την παρουσίαν νόμου που εφαρμόζεται απαρέκκλιτα εν νοείται. Απλά ο εν λόγω νόμος έννεν αποκρυσταλλωμένη βία μιας άρχουσας τάξης, όπως είναι στες σημερινές αστικές δημοκρατίες, αλλά έναν ζωντανόν σύστημαν που διαμορφώνεται ελεύθερα, συνέχεια τζ̆αι υπηρετεί πιστά το κοινόν καλόν. 

Βέβαια οι "γιοί της αναρχίας" φτύνουν την αστικήν δημοκρατίαν, την διαφθοράν της τζ̆αι τους "πράκτορες" της, κτίζοντας μιαν μικροκοινωνίαν με πολλά ιδιαίτερες σχέσεις, ανάμεσα στα μέλη της. Για να μπεις στην κοινωνίαν τους πρέπει να περάσεις που διάφορες δοκιμασίες, που περιλαμβάνουν τες παραπάνω φορές το να διακινδυνέψεις τη ζωήν σου, αφού η ζωή του club εν γεμάτη βίαν, είτε εναντίον των οργάνων του νόμου, είτε εναντίον άλλων ομάδων με τες οποίες συγκρούονται τα συμφέροντα τους. Εν έτοιμοι να σκοτώσουν τζ̆αι να διαπράξουν έναν σωρόν εγκλήματα, αλλά παράλληλα θωρούν τους εαυτούς τους ως ιδεολόγους ιππότες που κοντράρουν την "αχαλίνωτην ανάπτυξην" τζ̆αι την διαφθοράν που προκαλούν τα μεγάλα κεφάλαια. Άλλον έναν στοιχείον, η βία, που εν νοείται σε μιαν πραγματικά αναρχικήν κοινωνίαν. Η βία εν το κατεξοχήν εργαλείον της εξουσίας εξάλλου.

Η θέση της γυναίκας ανάμεσα τους εν πολλά αντιφατική. Που την μιαν εν τούτα τα ευαίσθητα πλασματάκια που εν στο έλεος των αντράκλων του club για να τα προστατέψουν αλλά τζ̆αι για να κάμνουν τα κκέφκια τους ανάμεσα στα gigs. Που την άλλην εν "σιδηρές κυρίες", προεξάρχουσας της Katey που ανέφερα, οι οποίες συμμετέχουν στον αγώναν δύναμης τζ̆αι εξουσίας επηρεάζοντας δραστικά τες τύχες του club. Γενικά, πιο πολλή έμφαση δίνεται στους δεσμούς φιλίας ανάμεσα στα αρσενικά της ομάδας, παρά στες ρομαντικές σχέσεις με τες κοπέλες. Συγκινητικόν ενίοτε αλλά θα επερίμενα που αθρώπους που αυτοαποκαλούνται "γιοί της αναρχίας" να μεν είναι τόσον πατριαρχικά, φαλλοκρατικά γουρούνια όσον παρουσιάζουνται συχνά-πυκνά, με τες ασσορτί sex toys γκόμενες. Που την άλλην, αρέσκει μου που εν φοούνται οι ιθύνοντες να δείξουν, έστω κάπως άγαρμπα, ότι τα θκιό φύλα έννεν το ίδιον πράμαν, τζ̆αι ευτυχώς, ασχέτως αν πρέπει απέναντι στον νόμον να μεν υπάρχει καμμιά δυσμενής διάκριση.

Εννά μου πεις, γιατί εξακολούθησες να θωρείς την σειράν, αν σε ενοχλούν κάποια πράματα; Η αλήθκεια είναι ότι σαν άθρωπος πάντα συγκινούμαι που πράματα που εν είμαι. Που εικόνες τζ̆αι βιώματα που εν θα ετολμούσα ποττέ να επιδιώξω, γιατί εν επικίνδυνα τζ̆αι βάλλουν σε στην κόψην του ξυραφκιού. Γενικά, θέλω να θωρώ στην τηλεόρασην "παραμύθκια" τζ̆αι όϊ ξερήν πραγματικότηταν. Που τζ̆είνην ταϊζουν μας κάμποσην τα δελτία ειδήσεων. Παράλληλα, αν μια σειρά κτίσει καλούς χαρακτήρες, εν με απασχολούν οι ανακρίβειες τζ̆αι τα κενά της. Τζ̆αι οι "γιοί της αναρχίας" εν τυπάρες, αν μη τι άλλον. Είμαι σίουρος ότι ήταν αληθινοί, τζ̆αι έπρεπεν να τους κοντέψω για έναν "γειά σας" ήταν να τα κάμω πάνω μου ;).
Ώσπου να φτάσω στο τέλος τζ̆αι να αρκέψω την επόμενην, stay cool and keep rocking!

Μια φοράν μεγαλώνεις

Έτσι χωρίς να το καταλάβουμεν, εποσπάσαν το, το δημοτικόν, τα κοπέλια. Όπως είπα πολλάκις τζ̆αι σε διάφορους, "όπου να'σαι ξιπαιθκιάζουμεν". Πραγματικά πετά ο τζ̆αιρός. Προχτές επήαμεν τζ̆αι στην γιορτήν της αποφοίτησης τους τζ̆αι έπιασα τον εαυτόν μου να προσπαθεί να θυμηθεί την αντίστοιχην περίοδον της δικής μου ζωής. Λλία πράματα.
Η περίοδος του δημοτικού εν σχετικά θολή. Παραπάνω αθθυμούμαι πράματα τζ̆αι καταστάσεις της γειτονιάς παρά του σχολείου τζ̆αι των μαθημάτων. Εν τζ̆αι μια περίοδος της ζωής μου που ήταν πολλά ελεύθερη που έγνοιες, αφού η μόνη υποχρέωση που είχα τες καθημερινές ήταν τα ιδιαίτερα αγγλικών. Σημειώστε ότι τότε επηένναμεν τζ̆αι Σάββατο σχολείον. Πενθήμερον έφτασα μόνον στην 3η λυκείου. Χλίδα, επέτρεψεν μας να κάμνουμεν τζ̆αι τες πρόβες με το συγκρότημαν. Κάποτε στεναχωρκούμαι ότι εφορτώσαμεν πολλά στους μιτσ̆ιούς (γλώσσα, μουσική, αθλητισμός) αλλά που την άλλην το τρίπτυχον τούτον θεωρώ ότι πρέπει να τους προσφέρεται, τζ̆αι να αλλάσσει μόνον βάσει γούστου. Εν σου αρέσκει η κιθάρα, πάμε χορόν. Εβαρέθηκες το ποδήλατον, πάμεν handball. Non negotiable.
Τούτη η εξαετία των κοπελιών στο δημοτικόν ήταν μια ευκαιρία να ξαναζήσω, έστω τζ̆αι έμμεσα, τούτην την περίοδον της ζωής. Εν θα έλεα ότι την "άρπαξα". Ήμουν παρών, ήμουν συμπαραστάτης, επροσπάθησα να δώσω ερεθίσματα, ίσως να έφκαλα τζ̆αι κάποια δικά μου απωθημένα αλλά εν τα "έζησα" τούτα τα χρόνια τους. Τζ̆αι ο λόγος εν απλός: εν υπάρχει επιστροφή στην παιδικότηταν τζ̆αι την αθωότηταν. Εν αθθυμάσαι ποιος ήσουν, πως εσκέφτεσουν τζ̆αι ένιωθες. Μπορώ τουλάχιστον να καταλάβω τους γονιούς μου, τζ̆αι παραπάνω τον παπά μου φυσικά, αφού όσον τζ̆αι να πονεί κάποιους, υπάρχει τούτη η μαυρογέρημη "ιδιοσυγκρασία του φύλου". Κοινώς, άλλον η μάνα, άλλον ο τζ̆ύρης τζ̆αι άλλος ο ρόλος του καθενού, όσον τζ̆αι αν κάποτε εξ'ανάγκης μπαίνει ο ένας στα "παπούτσ̆ια του άλλου". Έχω αναμνήσεις που το "νεκάτωμαν" του παπά μου μαζί μας, ειδικά με μέναν τζ̆αι τον αρφόν μου, το οποίον πρέπει να ήταν πολλά πιο έντονον όσον ήμαστεν μιτσ̆ιοί αλλά έφθινεν με τον τζ̆αιρόν τζ̆αι την είσοδο μας στην εφηβείαν. Ως το τέλος του στρατού τζ̆αι με εξαίρεσην κάποιαν αλληλογραφίαν τα πρώτα έτη του πανεπιστημίου, ο ομφάλιος λώρος εκόπηκεν τζ̆αι ετράβησα τον δρόμον μου. 
Τέσπα, πολλοί με πιο μεγάλα κοπελλούθκια ετάξαν μου ότι τα "βάσανα μου εν πίσω". "Κάτσε να δεις νάμπου έσ̆εις να τραβήσεις που δαμέ τζ̆αι δα με εφήβους. 'Κόμα εν είδες τίποτε". Εγώ πάλε ανυπομονώ για τούτην την περίοδον. Κάτι μου λαλεί ότι εννά είναι η πιο ενδιαφέρουσα περίοδος του "νταρεβερκού" μου με τα κοπέλια. Μια φάση που θα ξεδιπλώσουν απλόχερα πτυχές του εαυτού τους που είτε εν ακόμα "υποανάπτυκτες", είτε λόγω της συστολής της παιδικότητας εν ακόμα αθέατες. Ο χρόνος εννά δείξει.
Σε κάθε περίπτωσην, εν έχω ψευδαισθήσεις ότι εννά αθθυμούμαι τα "δικά" μου καθώς παρακολουθώ τους μιτσ̆ιούς να εξελίσσουνται αρχικά σε έφηβους τζ̆αι μετά σε άντρες. Το μόνον που ελπίζω είναι να μπορέσω να τους οπλίσω με εφόδια για το μέλλον, τζ̆αι να τους δώκω έστω λλία "pointers", που λαλούν τζ̆αι στα αγγλικά χωρκά, για να αποφύγουν κακοτοπιές τζ̆αι να κάμουν (ακόμα) πιο σωστές επιλογές που τες δικές μου. Τζ̆αι αφού εξασφαλίσουμεν υγείαν, να περάσουμεν τζ̆αι κάμποσες ωραίες εμπειρίες παρέαν πριν την κάμουν για πάρακάτω.
Στο κάτω-κάτω, εγώ είμαι ο γονιός τωρά. Μπορεί να μεν αθθυμούμαι λεπτομέρειες της παιδικής τζ̆αι εφηβικής μου νιότης, αλλά αθθυμούμαι καλά ότι τους γονιούς μου απέφευγα επιμελώς να τους κατακρίνω, ακόμα τζ̆αι όταν άρχισα να καταλαβαίνω ότι έννεν θεοί, αλλά αθρώποι, τζ̆αι σαν αθρώποι, εκάμναν λάθη. Ελαλούσα που μέσα μου ότι αν δεν φτάσω να γίνω γονιός τζ̆αι να κάμω κάτι καλλύττερα πρώτα, εν έχω κανένα δικαίωμαν να είμαι ασεβής τζ̆αι να έχω εύκολην την επίκρισην. Εν μια στάση που ουδέποτε εμετάνιωσα τζ̆αι μέχρι σήμερα τηρώ με μεγάλην ευκολίαν τζ̆αι μεγάλην ευχαρίστησην, παρόλον που είμαι ενήλικας τζ̆αι έκαμα την δική μου οικογένειαν. Εν εξαιρετικά λυπηρόν για μέναν όταν αθρώποι που ξέρω τζ̆αι εκτιμώ εν έχουν τούτην, την σχεδόν εξιδανικευμένην, στάσην για τους δικούς τους γονιούς. Βρίσκω το εξαιρετικά άτυχον τζ̆αι τραγικόν. Προσδοκώ ότι τζ̆αι τα δικά μου κοπελλούθκια θα τρέφουν για μέναν τζ̆αι την αγάπην την ίδιαν εκτίμησην τζ̆αι τον σεβασμόν που έσ̆ει κερδιθεί, τζ̆αι όϊ επιβληθεί.
Ώσπου να πάει τζ̆αι το γυμνάσιο, stay cool and keep rocking!

Πατριαρχία, δυσμενείς διακρίσεις, ποσοστώσεις

Είχα γράψει, σχετικά πρόσφατα, για την πατριαρχίαν τζ̆αι την εξαιρετικά, τζ̆αι ανεξήγητα, μεγάλην αντοχήν της εν μέσω μεγάλων τεχνολογικών ανακαλύψεων που θα επερίμενες να την κλονίσουν συνθέμελα. Διότι, όπως λεν και οι κομμουνισταί, τα πάντα έχουν "οικονομικήν υφήν", τζ̆αι οι γυναίκες, που την στιγμήν που εξασφαλίσαν πρόσβασην στην αγοράν αφενός τζ̆αι στην δυνατότηταν του "εκλέγειν τζ̆αι εκλέγεσθαι" αφετέρου, θα επερίμενες, αφού εν συνήθως τουλάχιστον 50% επί του πληθυσμού των ψηφοφόρων, να εξισορροπούσαν την κατάστασην προς όφελος τους. Τζ̆αι όμως, ακόμα τζ̆αι στην "προοδευμένην δύσην" (sic), η πατριαρχία ζει τζ̆αι βασιλεύει. Μεν κάμουμεν δε κουβένταν για τες "μη προοδευμένες χώρες" (ξανά sic), όπου τα πράματα εν σ̆είρου σ̆ειρόττερα.

Έτσι, τζ̆αι στην Κυπρούλλαν, στες πρόσφατες ευρωεκλογές, εν εξορτώσαμεν να φκάλουμεν μιαν κοπέλαν, έτσι για δείγμαν βρε αδερφέ. Με αποτέλεσμαν να είμαστεν πάτος στον σχετικόν δείκτην σε ολόκληρην την Ε.Ε. (πιο ψηλά οι Σουηδοί, που εφκάλαν παραπάνω κοπέλες παρά κοπέλια). 

Να ξεκαθαρίσω πρώτιστα ότι εν είμαι "αρνητής" ότι έχουμεν πατριαρχίαν. Ούτε διαφωνώ ότι πρέπει να πάρουμεν μέτρα ανατροπής της, αφού ταλαιπωρεί ούλλα τα φύλα, άντρες, γυναίκες τζ̆αι ΛΟΑΤΙ. Αλλά τούτη η εισήγηση περί ποσοστώσεων βρίσκει με κάθετα αντίθετον φίλε. Είναι καθαρά η λογική της στρέβλωσης για να σάσω την στρέβλωσην. Η λογική των παραπάνω διακρίσεων για να λλιάνουν οι δυσμενείς διακρίσεις. Όπως τα άτομα ΛΟΑΤΙ που αντί να ζητήσουν να μεν γίνεται διαχωρισμός φύλου όταν πάεις toilet, απαιτούν να γίνουν ξεχωριστές τουαλέτες για λλόου τους. Όπου νομίζουν ότι ο αρχίδης που τους κάμνει bullying στες ανδρικές εννά φοηθεί να πάει αλώπως.

Εν ξέρω γιατί τους φαίνεται, των γυναικών εννοώ, τζ̆αι ειδικά των φεμινιστριών, ότι με μιαν τέθκοιαν ρύθμισην, δηλαδή το να με υποχρεώσει να ψηφίσω μιαν κάποιαν γυναίκαν, είτε γουστάρω είτε οϊ, θα καταφέρουν να "προωθήσουν την ανάδειξην γυναικών στην εξουσίαν". Που μπορεί, εν λέω, εγίναν ήδη δοκιμές με κάποια θετικά αποτελέσματα. Αλλά εν σαφέστατα πιο αντιδημοκρατικόν που το να κάμεις μιαν μελετημένην εκστρατείαν, τζ̆αι που τα πάνω, αλλά  - κυρίως - που τα κάτω, καθαρά προς τον γυναικείον πληθυσμόν, που άμα θέλει φκάλλει όποιαν γουστάρει χωρίς να διά λοαρκασμόν στους πατριάρχες, να διούν σταυρούς προτίμησης τουλάχιστον σε έναν εκπρόσωπον του φύλου τους. Διότι εν πιο "δίκαιον", διότι, στο κάτω-κάτω, συμφέρει τους βρε αδερφέ. 

Πιο κάτω το σχόλιο μου στο fb για το θέμαν, όπου έκαμα τζ̆αι έναν ωραίον παραδειγματούδιν, με αληθινήν κοπέλαν υποψήφιαν, τζ̆αι πολλά συγκεκριμένα νοούμερα:

"Επειδή θκιαβάζω ότι πρέπει να γίνουμεν ακόμα πιο οπισθοδρομικοί, με ποσοστώσεις βάσει φύλου στα ψηφοδέλτια τάχα επειδή εν μονόδρομος. 

Οι αριθμοί μιλούν που μόνοι τους. Θα πιάσω το ψηφοδέλτιον του ΑΚΕΛ, της πλέον "προοδευτικής" πολιτικής δύναμης του τόπου. Στο ψηφοδέλτιον του, με απλόν google search εντόπισα την Μαρίνα Νικολάου. Η Μαρίνα Νικολάου είναι 32 χρονών. Σπούδασε Πολιτική Επιστήμονας και είναι Μέλος Γραμματείας Ομάδας Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Βόρειας Πράσινης Αριστεράς, ως επιστημονική συνεργάτιδα του ΑΚΕΛ στις Βρυξέλλες.

Μιλούμεν για άριστον βιογραφικόν, κατ'εμέναν. Σίουρα επαρκές για να της εχάριζα έναν σταυρόν προτίμησης για ευρωβουλευτίνα. Τούτον ως απάντησην ότι "βάλλουν γεναίτζ̆ες για γεμωσ̆άν χωρίς να εν άξιες".

Στες πρόσφατες ευρωεκλογές, το ΑΚΕΛ έπιασεν 77000 ψήφους. Αν θεωρήσουμεν περίπου 50%-50% στο φύλο, τούτον σημαίνει 38000 γυναίκες. Ο πρώτος σε σταυρούς προτίμησης ήταν ο Γεωργίου με 27000 σταυρούς τζ̆αι δεύτερος ο Νιαζί με 25000. Η Μαρίνα έπιασεν 18000. Άρα, χοντρικά, ούτε οι μισές γυναίκες του ΑΚΕΛ εν της εβάλαν σταυρόν, αν θεωρήσουμεν ότι κάποιοι έστω άντρες εβάλαν της. Ήθελεν μιαν στοιχειώδην συνειδητοποίησην που τες γυναίκες ψηφοφόρους ότι πρέπει να στηρίξουν μιαν γυναίκαν, τζ̆αι ούτε προώθησην εχρειάζετουν, ούτε "υποχρεωτικήν ποσόστωσην" βάσει φύλου.

Θέλω μιαν γυναίκαν, νηφάλια, χωρίς συνθήματα, να μου απαντήσει: γιατί οι γυναίκες του ΑΚΕΛ, που μόνες τους, εν αποφασίσαν να στηρίξουν μαζικά, έστω με τον έναν τους σταυρόν, την γυναίκαν τούτην; Το "εν την επροωθήσαν", "εν την εξέραν" κλπ. εν έτει 2019, εν πολλοστέκει όπως καταλαβαίνετε. Κάτι πιο βάσιμον pls."

Θα επερίμενες ότι, όταν μιλάς με παραδείγματα, εννά σου απαντήσουν με βάσην το παράδειγμαν. Φευ, ούτε τζ̆αι μια απάντηση εν εβασίστηκεν στο τι ερώτησα. Ήταν έναν συνεχές ποϋρισμαν, τόσον που τες γυναίκες σχολιαστές, όσον τζ̆αι που τους άντρες που εσυμφωνούσαν μαζίν τους. Πολλά σύντομα, ήταν του στυλ "η πατριαρχία τζ'η πατριαρχία τζ'η πατριαρχία". Καμμιά επίδραση οι επικλήσεις μου στο ότι εν τουλάχιστον 50% οι γυναικείοι ψήφοι αλλά πουθενά εν το βλεπεις σε στήριξην για γυναίκες υποψήφιους, στο ότι οι ΕΚ άντρες εψηφίσαν ΤΚ για την ευρωβουλήν, γιατί είδαν έναν στόχον υπέρβασης. Γιατί οι γυναίκες να απαιτούν ποσόστωσην για να κάμουν το ίδιον με την -μυστικήν τζ̆αι προστατευμένην - ψήφον τους. Εν πολλύς ο φόος του αντρουκλή φαίνεται. Το 2019...Τι να πεις...
Η ανακούφιση μου εν ήρτεν που το fb, αλλά που μιαν σύντομην κουβένταν με την γυναίκαν μου. Η οποία, πιστέψετε με, ή ρωτείστε όσους μας ξέρουν, εν υποφέρει που "πατριαρχικά στερεότυπα", το αντίθετον. Τζ̆αι μου είπεν, λλίον πολλά το εξής: "δεν θα εγούσταρα να με υποχρεώσει να ψηφίσω κάποιον ο νόμος, επειδή εν του τάδε φύλου. Θα ήθελα να μπορώ να επιλέξω όποιον γουστάρω με βάσην τα δικά μου κριτήρια αξιοσύνης". Here, here!

Βασικά, αγαπητές μου φεμινίστριες, που ξέρω ότι έσ̆ετε καλόν σκοπόν, τέθκοια μέτρα ότι καλόν τζ̆αι να πετύχουν, είναι σαν να αννοίεις άγνωστα cans of worms που λαλούν τζ̆αι στα αμερικάνικα χωρκά. Υπάρχουν άλλες μέθοδοι. Δοκιμάστε τες τζ̆αι αν μεν πετύχουν, λέμεν τα. Αν το κάμετε νόμον τούτον το πράμαν, εγώ εννά πάω να ψηφίσω πάλε. Αλλά πολλοί άλλοι μπορεί να μεν το κάμουν. Τζ̆αι εν θα είναι μόνον άντρες. Εννά μου πεις, η αποχή εν φαίνεται να κόφτει πολλά τους "πατριάρχες", ώσπου εν τόση όση να μεν ανατρέπει τα αποτελέσματα τους. 

Ώσπου να το ξανασκεφτείτε, stay cool and keep rocking!

Υ.Σ. Προλαβαίνω όσους/όσες το πάρουν στο Κυπριακό, με την αιτούμενην πολιτικήν ισότηταν των Τ/Κ, μέσα που μέτρα ποσόστωσης στες εκλογικές διαδικασίες. Τζ̆αμέ έχουμεν την παράνοιαν του στάτους κβο έναντι μιας συμφωνίας που μπορεί, με όσα μύρια προβλήματα τζ̆αι εμπόδια, να επανενώσει τον τόπον σε ΜΙΑΝ οντότηταν. Τζ̆αι η ποσόστωση εν ο μόνος τρόπος να μεν καππελλώσουμεν, ως 80%, το 20% των Τ/Κ. Με τες γυναίκες, έχουμεν μιαν αναλογίαν 50%-50%, που εν χρειάζεται καμμιάν ποσόστωσην για να εκπροσωπηθεί, φτάνει οι ίδιες οι γυναίκες να συνειδητοποιήσουν την ανάγκην να στηρίξουν γυναίκες. Αυτά.

Υποκρισία τζιαι φασισμός

Εθώρουν το μεσημέριν έναν βίντεο που μιαν συζήτησην στην τηλεόρασην ανάμεσα σε έναν που τα γ-ελαμίτικα τζ̆αι μιαν υποψήφιαν της ΕΔΕΚ τζ̆αι έκαμνα χάζιν. Ως γνωστόν τούτοι οι θκιό χώροι διαγκωνίζουνται για μιαν έδραν στην ευρωβουλήν τζάι εσχάτως αρκέψαν έναν αμοιβαίον θάψιμον δημοσίως τζ̆αι ποικιλοτρόπως. Στην συζήτησην η κυρία υποψήφια της ΕΔΕΚ "έφκαλεν κελεπούριν". "Εν είμαι πολιτικός τωρά" ελάλεν της συντονίστριας, "τωρά είμαι δημοσιογράφος" τζ̆αι εμόστραρεν κάτι φωτογραφίες με στελέχη του ΕΛΑΜ σε διάφορες πόζες με σβάστικες, ναζιστικούς χαιρετισμούς, νταρεβέρκα με τα αέρφκια τους της χρυσής αυγής κλπ. Μα καλάν, δημοσιογράφος πράμαν τζ̆αι τωρά επήρεν είδησην το ποιόν των γ-ελαμίτικων. Ότι εν νεοναζιστές δηλαδή; Μιλούμεν για δαιμόνιαν δημοσιογραφίαν δαμέ! Αν διαθέτει τες ίδιες ικανότητες ως πολιτικός, θωρώ μεγαλεία αν εκλεγεί. Που εν θα εκλεγεί φυσικά, διότι ως τόπος αξίζει μας να στείλουμεν έναν νεοναζιστήν στην ευρωβουλήν. Πληρούμεν τα κριτήρια σε ούλλα τα επίπεδα. Ρατσισμός, μισαλλοδοξία να φαν τζ̆'οι κότες στην επαρχιώτικην, οπισθοδρομικήν μας κοινωνίαν. Γιατί να μεν εκπροσωπείται τούτη μας η πλευρά με τον πιο δημόσιον έως διεθνήν τρόπον;

Τζ̆αι να σας πω τζ̆αι κάτι; Το να εν ο άλλος φασίστας τζ̆αι να έσ̆ει τα κότσ̆α να το υποστηρίξει δημοσίως εν με κόφτει τόσον. Στο κάτω-κάτω, ο φασισμός σήμερα έσ̆ει ξεφύγει που τα "ιστορικά πλαίσια". Συναντάς τον σε ούλλες τες ομαδοποιήσεις, ειδικά όταν αποκτήσουν πρόσβασην στην εξουσίαν (για παραπάνω επί τούτου μπορείτε να θκιαβάσετε δαμέ). Τζ̆είνον που εν μπορώ να ανεχτώ εν η υποκρισία φίλε μου. Τούτοι οι τύποι, της ΕΔΕΚ, του Λιλλήκκα, του Παπαδόπουλου, της Θεοχάρους ακόμα τζ̆αι του συναγερμού, που σήμερα "ανακαλύψαν" το φίδιν γεννημένον μέσα στον κόρφον μας, εν ακριβώς τζ̆είνοι που επιτρέψαν την ύπαρξην του αφκού που μιας αρχής. Τζ̆αι όϊ μόνον επιτρέψαν την, αλλά με την συμπεριφοράν τους εβράζαν το τζ̆αι καλά καλά ώσπου να ανοίξει. Τζ̆αι σήμερα παίζουν μας τους "πολέμιους του ναζισμού" τζ̆αι τους "μάχιμους δημοσιογράφους". Τούτη η υποκρισία εν πολλά σ̆ειρόττερη που το να είσαι νεοναζί.

Βασικά τούτες οι ευρωεκλογές μάλλον θα σηματοδοτήσουν την πρώτην παρουσίαν νεοναζιστή κυπραίου στες Βρυξέλλες. Παράλληλα όμως, παίζεται σοβαρά να εκλεγεί τζ̆αι ένας τουρκοκύπριος. Ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ. Ένας άθρωπος που συνοψίζει κάποια βασικά θετικά: Κυπραίος, φεντεραλιστής τζ̆αι μετριοπαθής. Τζ̆αι το ΑΚΕΛ, παρά τον ευρωσκεπτικισμόν του, δαμέ κάμνει υπέρβασην. Με στοιχειώδην στήριξην που τον ίδιον τον κόσμον του, που όσους τουρκοκύπριους δουν το καλόν τους, αλλά τζ̆αι όσους υποστηρικτές του υπό διαπραγμάτευσην πλαισίου λύσης του κυπριακού έχουν φρίξει που την συμπεριφοράν του συναγερμού, πιστεύκω ότι ο δρόμος του για την ευρωβουλήν εν ανοικτός. Τζ̆αι τούτον εν μια παρηορκά τζ̆αι μια ελπίδα απέναντι στο μαύρον του νεοναζισμού που μας ετύλιξεν. Νιαζί εναντίον ναζί :) .

Ώσπου να εκλεγεί ο Νιαζί, τζ̆αι να φαν μαύρον όπως τα χρώματα τους οι νεοναζί,  stay cool and keep rocking! 

Οικογένεια

Η γιαγιά η Στασού, με τα παιθκιά της: Χριστάκης, Στέλλα, Κωστάκης, Κυριάκος, Έλλη, Δέσποινα
(κατά ηλικιακήν σειράν)

Με τους Παφίτες συγγενείς, που την μερκάν του παπά μου δηλαδή, είχαμεν πάντα μιαν ιδιαίτερην σχέσην. Που τζείνες που ξέρεις ότι υπάρχει αγάπη αλλά έννεν τόσον διάχυτη, όπως ήταν ας πούμεν με τους Βαρωshιώτες που την μερκάν της μάμμας μου. Έχουν έναν δυναμισμόν όμως οι Παφίτες που κάπου εν θα εταίρκαζεν με υπερβολικήν οικειότηταν. Βέβαια με τες θείες εννά σύρουμεν τες αγκαλιές μας όποτε βρεθούμεν, ειδικά με την θείαν την Δέσποιναν που κάμνουμεν τζιαιρόν να την δούμεν αφού εν μόνιμα Γιανιώτισσα. Αλλά εν θείες "τσιαούshες", ειδικά η νούννα μου η Στέλλα, παρά αγαπησιάρες. Τζιαι εν θα το άλλασσα με τίποτε φυσικά.

Την φωτογραφίαν είδα την σήμερα. Έβαλεν την ο θείος ο Κωστάκης σε μιαν ομάδαν που έγινεν για τη Χλώρακαν στο facebook τζιαι μόλις την είδα εσυγκινήθηκα πολλά τζιαι ανεξήγητα. Η γιαγιά η Στασού (αριστερά πάνω, δίπλα που τον παπά μου) μοιάζει της θείας της Έλλης όπως είναι σήμερα. Εν την επρόλαβα ζωντανήν την γιαγιάν, έφυεν πολλά νέα που την ζωήν. Ήταν πάντα έναν γοητευτικόν μυστήριον για μέναν, τούτη η άγνωστη γιαγιά, που ανάθρεψεν έξι κοπελλούθκια μέσα σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες. Η φωτογραφία "εξανθρωπίζει" την νάκκον, αλλά παράλληλα κάμνει την ακόμα πιο αξιαγάπητην. 

Μιαν γεύσην του κόσμου της, του κόσμου τούτης της οικογένειας μπορεί κάποιος να πιάσει μέσα που τα βιβλία του παπά μου. Ειδικά του πρώτου, που την τετραλογίαν "Εκείνοι δεν έκαμαν τον πόλεμο: Τα παιδιά του '55 - '59". Ήταν ένας κόσμος σκληρός, με πείναν, στερήσεις, πόλεμον. Αλλά τζιαι ένας κόσμος όμορφος, αθώος, αυτάρκης, με κυκλάμινα στες καυκάλλες τζιαι σχέσεις αθρώπων - φύσης που σήμερα μοιάζουν χαμένες. Συναρπάζει με πολλά να αναλογίζουμαι τι έχουν δει τούτοι οι αθρώποι στην ζωήν τους, πόσες αλλαγές, σε ούλλα τα επίπεδα. Τα χρόνια της αποικιοκρατίας τζιαι του αγώνα. Την ανεξαρτησίαν τζιαι την αβέβαιην αλλά επαναστατικήν δεκαετίαν του '60. Που το να φκάλλουν νερόν που μιαν τρύπαν στην αυλήν, χωρίς ρεύμαν, επικοινωνίες, συγκοινωνίες, στο σήμερα με τες τόσες ανέσεις που προσφέρει η τεχνολογία. Που το να μεν έχουν παπούτσια να βάλουν, λεφτά να πληρώσουν το εισιτήριον του σχολείου, φαίν να χορτάσουν ούλλοι, στα κακομαθημένα εγγόνια με τα τάμπλετ τζιαι τα προβλήματα παχυσαρκίας...

Ο παππούς μου ο Χαμπής επέθανεν τζιαι τζιείνος νέος, λλίον μετά τα 60 του. Επρόλαβα τον ευτυχώς τζιαι έχω λλίες, αμυδρές, αναμνήσεις που τες επισκέψεις μας τα καλοτζιαίρκα στην Χλώρακαν, αλλά τζιαι τες δικές του σπίτιν μας, στες καταβάσεις του στην χοντρικήν αγοράν της Λευκωσίας με το φορτηγόν του.

Ο παππούς μου ο Χαμπής. Επήεν τζιαι στον 2ο παγκόσμιον πόλεμον με τους Εγγλέζους.
Ήρωας; Νομίζω πιο πολλά ήθελεν να ξεφύγει λλίον που την φτώshαν του...

Πάντα έφερνεν τζιαι κάshες με φρούτα τζιαι ζαρζαβατικά για λλόου μας. Άσε που, όπως εκάθετουν με την ράshην της καρέκλας ανάποδα, μάγκικα, έφκαλλεν τζιαι έναν δεκάλιρον να μου δώσει όποτε εφτάναμεν στο χωρκόν. Μεγάλη υπόθεση έναν δεκάλιρον την δεκαετίαν του '80. Που τες περιγραφές του παπά μου καταλάβω ότι ήταν ένας άθρωπος δύσκολος, επιρρεπής στα πάθη του. Αλλά ήταν τζιαι κοψονούρης, προοδευτικός τζιαι δουλευτής. Έναν κομμάτιν του σίουρα ζει μέσα μου. Το παφίτικον γονίδιον εν δυνατόν εξάλλου.

Η οικογένεια στην Κύπρον περνά τες ταλαιπωρίες της σήμερα, αλλά εξακολουθεί να εν δυνατή. Οι δεσμοί εν πολλά γεροί για την ώραν για να τους σπάσει η αστικοποίηση. Εν τζιαι που τους λόγους που ουδέποτε εδιανοήθηκα να δω τον εαυτόν μου εκτός Κύπρου. Που την αρχήν, η αποστολή μου ήταν να στραφώ πίσω τζιαι να κάμω την δικήν μου οικογένειαν. Τζιαι ότι τζιαι να σούρεις τούτου του τόπου, εν παίζεται για να κάμεις οικογένειαν. Διότι πρώτα τζιαι κύρια, θα σε στηρίξει να σταθείς στα πόθκια σου η δική σου. Κάποιοι ξένοι θεωρούν το παθολογικόν τούτον. Τζιαι μπορεί όντως να γίνει. Όσον παθολογικόν είναι να shουττάρεις τα κοπελλούθκια σου στα 18 τους επειδή εν "ενήλικες". Ουδέποτε ήμουν των άκρων, για να ενστερνιστώ έτσι απόψεις για τες ανθρώπινες σχέσεις.

Τζιαι κάπου δαμέ τελειώνει τούτον το ανάκατον tribute στους Πάφιους συγγενείς. 

Ώσπου να ασχοληθώ τζιαι με τους Βαρωshώτες, stay cool and keep rocking!

Η ψευδαίσθηση του ελέγχου

Η "αστική δημοκρατία" εν απλά μια λλιόττερον ελιτίστικη αριστοκρατία, υπό την έννοιαν ότι οι "ταγοί" εν έχουν πλέον "επίσημον δικαίωμαν διαδοχής" όπως είχαν οι αριστοκράτες τζ̆αι οι βασιλιάδες. Θωρούμεν βέβαια ότι έχουμεν τζ̆αι σύγχρονους διαδόχους (π.χ. στην Κύπρον οι Κυπριανού, οι Παπαδόπουλοι, στην Ελλάδαν οι Παπανδρέηδες, οι Μητσοτάκηδες κλπ.). Το "όνομαν" ορισμένων εν αρκετόν να τους εκλέξει πολλές φορές.

Βέβαια, ο "λαός" όντως, για πρώτη φοράν ever (στην αρχαίαν Αθήναν οι δούλοι τζ̆αι οι γυναίκες εν εψηφίζαν) μπορεί να καθορίσει κάθε 4-5 χρόνια μιαν κάποιαν "διαδοχήν", άρα νιώθει για λίον μιαν ψευδαίσθησην ελέγχου. Για ούλλην την ενδιάμεσην περίοδον όμως, ούλλοι τούτοι οι εκλεκτοί (δημάρχοι, βολευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί, προέδροι κλπ.) κυριολεκτικά κάμνουν ότι θέλουν, τζ̆αι η μόνη αντίδραση που υπάρχει εν καμμιά απεργία ποδά ποτζ̆εί ή καμμιά διαδήλωση, άμα το παραχέσουν κάπου με την διαφθοράν τους. Επί της ουσίας, κάποιοι "αντιπρόσωποι" αποφασίζουν για μας σε καθημερινήν βάσην, χωρίς εμάς. Εμείς, ακόμα τζ̆αι διαθέτοντας το δικαίωμαν να παρακολουθήσουμεν τες αποφάσεις τους, συνήθως, κατά μέσον όρον, ούτε την διάθεσην να τους ελέγξουμεν έχουμεν, ούτε -κυρίως -την γνώσην τζ̆αι την κατάρτισην.

Στο δε (ψευδο) καπιταλιστικόν σύστημαν που επικρατεί, οι "ταγοί" μας ακολουθούν τες επιταγές διαφόρων κεφαλαιοκρατών, οι οποίοι με την οικονομικήν τους δύναμην, ωθούν τους "ηγέτες" μας να λάβουν τες αποφάσεις που αυξάνουν τον πλούτον τζ̆αι την ισχύν τους.

Είπα "ψευδο" καπιταλιστικόν, διότι ο ατόφιος καπιταλισμός, όπως -ειρωνικά -τζ̆αι ο σοσιαλισμός, διακυρήττει την σταδιακήν υποχώρησην του κράτους τζ̆αι της εξουσίας που τα οικονομικά/κοινωνικά/πολιτικά δρώμενα, γιατί εν παράγοντες στρέβλωσης. Οι πραγματικοί αναρχικοί ξέρουν ότι η εξουσία τζ̆αι το κράτος οδηγούν αναπόφευκτα στην διαφθοράν, άρα ο στόχος της κοινωνίας πρέπει να είναι να καταστούν αχρείαστα. 

Ώσπου να καταστούν αχρείαστα, stay cool and keep rocking!