Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

Χρέος (τέλος)


Εν ξέρω που πάει ο νους σας θκιαβάζοντας τον τίτλον, αλλά εν πραγματικά άξια λόγου η σημερινή μέρα, γιατί εν η μέρα που εξεχρεώσαμεν, ως νοικοτζυρκόν, που τα χρέη μας στες διάφορες τράπεζες. Ήθελα έτσι να την αποτυπώσω σε μιαν ανάρτηση, αφού δαμέσα, όπως έχω ξαναπεί επανειλημμένα, εν έναν είδος ημερολογίου που ποττέ εν εκράτησα στην "παραδοσιακήν" του μορφήν. Θέλω λοιπόν να υπάρχει κάπου καταγραφή τούτης της ημέρας, διότι εν αρκούντως σημαντική, εν έναν επίτευγμαν, που φυσικά εν θέλω να αποδώσω στον εαυτούλη μου, αλλά σε τούτην την ομάδαν που αποκαλούμεν οικογένειαν, εγγύς τζιαι ευρύτερην. Τουλάχιστον, παρά τα κουσούρκα της, η κυπριακή κοινωνία κρατά τούτον που λέμεν "οικογένεια" σε μιαν κάποιαν υπόληψην, τζιαι εν θεωρείται κατακριτέον να υπάρχει στήριξη τζιαι συμπαράσταση ανάμεσα στα μέλη της, ανεξαρτήτως ηλικίας τζιαι κατάστασης. Μπορεί κάποτε να καταντά "παθολογικόν", αλλά παρά να σε πετάσσουν έξω στα 18 σου τζιαι να σου λαλούν "κόψε το λαιμό σου" όπως γίνεται σε "προοδευμένες" χώρες, εγώ προτιμώ το.
Όταν υπογράψαμεν τα σχετικά χαρτιά (να δω πότε θα εύρουν οι γραφειοκράτες ένα σύστημαν να μεν σε τραβολοούν να υπογράφεις 10-20 φορές τα χαρτιά τους), είπα στην υπάλληλον της τράπεζας ότι ο Κυπραίος εν τόσον μαθημένος να χρωστά τζιαι να πληρώνει δόσεις, πολλές φορές ώσπου να φκει με σύνταξην, ενίοτε τζιαι μετά, που το παράδοξον σε τούτην την χώραν έννεν να χρωστάς, αλλά το αντίθετον. Φυσικά εν τζιαι θέλω να δαιμονοποιήσω το δανεισμόν, εν έναν εργαλείον πολύτιμον τζιαι αναπόφευκτον για τους πολλούς, αν θέλουν να αρκέψουν το σπιτικόν τζιαι μιαν δουλειάν δικήν τους ή να πέψουν τα κοπελλούθκια τους να σπουδάσουν, ή ακόμα πιο σημαντικόν, να αντιμετωπίσουν έναν πολυέξοδον θέμαν υγείας. Αλλά στον τόπον μας έshιει καλλιεργηθεί μια συνείδηση ότι εν υπάρχει άλλος τρόπος, άλλη επιλογή στο να πορευτείς στη ζωήν, που το να μπεις στη διαδικασίαν του χρέους. Τούτον οφείλεται ανάμεσα σε άλλα τζιαι σε διάφορα στερεότυπα, όπως το "πρέπει το σπίτι που ζεις να εν δικό σου, πρέπει να σπουδάσεις τα παιθκιά σου, πρέπει να τους αγοράσεις τζιαι αυτοκίνητον άμα έρτουν πίσω, πρέπει να πάεις ταξίθκια που εν σηκώνει η πούγκα σου στη δεδομένην στιγμήν κλπ.". Όπως τζιαι μια ανεξήγητη ανυπομονησία, να δανειστείς σήμερα παρά να κάμεις οικονομίες τζιαι να τες αξιοποιήσεις αύριον.
Εννά μου πείτε, σε έναν κόσμον όπου σε "συγκόφκουν" τες παραπάνω φορές βάσει της "οικονομικής σου επιφάνειας", ενώ έshιεις μόνιμον μπάστακαν που πάνω σου το κράτος, στο οποίον λλίον πολλά χρωστάς εκ γενετής τζιαι a priori, ο δανεισμός τζιαι το χρέος εν στοιχεία συνυφασμένα με την πραγματικότηταν. Άλλωστε το χρέος προς πάσαν κατεύθυνσην εν τζιαι έshιει πάντα μορφήν υλικήν. Λόγω χάρη "χρωστάς" στους γονείς σου το ότι σε εφέραν σε τούτον τον κόσμον τζιαι ότι σου επροσφέραν υλικά τζιαι άϋλα αγαθά κατά το "ανάγιωμα" σου, "χρωστάς" κατ΄προέκτασην τζιαι στα παιθκιά σου να τα οδηγήσεις με ασφάλειαν στην ενηλικίωσην.
Πάραυτα, εν μεγάλη η ανακούφιση τζιαι η αίσθηση ικανοποίησης όταν ανάμεσα σε τούτα ούλλα καταφέρεις να μεν χρωστάς τζιαι στες τράπεζες, τζιαι να μπορείς να δηλώσεις, έστω τζιαι αν είναι μια ψευδαίσθηση επί της ουσίας, ότι τζείνα που της εχρωστούσες εν πλέον δικά σου. Εύχομαι σε ούλλους να νιώσουν σύντομα τούτα τα θετικά συναισθήματα τζιαι να ατενίσουν το μέλλον όσον πιο αισιόδοξα  μπορούν.
Ώσπου να μεν χρωστά κανένας στες τράπεζες, stay cool and keep rocking!

Τρίτη 16 Αυγούστου 2016

Τούτη η νίκη εν της Ελλάδας, της Κύπρου κλπ. κλπ.

Με το θέμαν της ανάρτησης ασχολήθηκεν τζιαι ο συμμπλόγκερ Anti-Christos, σε πρόσφατην ανάρτηση του με τίτλον Το μεγαλείο της Κορακάκη και η μιζέρια του Έλληνα
Με τον εν λόγω μπλόγκερ συνήθως διαφωνούμεν, αλλά αραιά τζιαι που βρίσκω κοινά σημεία. Στην συγκεκριμένην ανάρτησην έshιει κάποιο δίκαιον, στο ότι μερίδα των αρνητικών ή αδιάφορων σχολιαστών για την επιτυχίαν της κοπέλας στους ολυμπιακούς όντως εκπέμπουν μιζέριαν τζιαι ενδεχομένως τζιαι διάφορα κόμπλεξ, που πολλές φορές εκπηγάζουν τζιαι που την ιδεολογίαν τους, η οποία τους υπαγορεύει ότι οποιαδήποτε επιβράβευση του "άριστου" τζιαι της "πρωτιάς" είναι κάποιου είδους μίασμαν τζιαι ύβρις. Τούτον εν το έναν άκρον. Άλλον να είναι αυτοσκοπός η πρωτιά, με το οποίον τζιαι γω διαφωνώ, τζιαι άλλον να αδυνατείς να την επιβραβεύσεις όταν έρκεται, ειδικά σε τέθκοιον επίπεδον τζιαι με τέθκοιον βαθμόν δυσκολίας, είτε επειδή είσαι ιδεολογικά αγκυλωμένος είτε επειδή είσαι "μικρός".
Το άλλον άκρον εν τούτον ούλλον το παναϋριν που στήνεται, τόσον που τα μέσα μαζικής εξαπάτησης (copyright: OSR), όσον τζιαι που τον απλόν κόσμον, που λλίες μέρες πριν αγνοούσεν την ύπαρξην της κοπέλας τούτης τζιαι του αθλήματος με το οποίον καταπιάνεται, τζιαι που ουδέποτε τζιαι με κανέναν τρόπον δεν εσυνησέφερεν στην προσπάθειαν της. Για να μεν αναφέρω τους πολιτικάντηδες τζιαι τους τοπικούς άρχοντες που βρίσκουν ευκαιρίαν να προβάλουν τη μούρην τους. Εν ποταπόν τζιαι πολλάκις shειρόττερον της μιζέρκας των πρώτων, το να προσπαθείς, έμμεσα ή άμεσα, να οικειοποιηθείς, επειδή ξέρω γω είσαι της ίδιας εθνικότητας, της ίδιας καταγωγής ή του ίδιου φύλου, την επιτυχίαν που με κόπον τζιαι θυσίες επέτυχεν κάποιος. Το να χαρείς με την επιτυχίαν τζιαι το να συγκινηθείς με τη συγκίνησην της εν απολύτως θεμιτόν, εν τζιαι είμαστεν ρομπότ στο κάτω κάτω, τζιαι όντως η συμμετοχή ήταν υπό την συγκεκριμένη σημαίαν. Ούλλα τα υπόλοιπα με τες κάμερες στο σπίτιν της, τες αντλίες της πυροσβεστικής να πιτολοούν νερόν πάνω που το αεροπλάνον τζιαι τα στρατιωτικά αγήματα είναι υποκρισία σκέττη τζιαι το μόνον που κάμνει είναι να ξοθκιάζει ριάλια που καλλίττερα θα ήταν να της τα προσφέρουν να αγοράσει πιο καλόν εξοπλισμόν τζιαι να γίνουν υποδομές για να προπονείται. Τζιαι το να γεμώννει συναισθηματισμούς τζιαι δάκρυα όσους προτιμούν την μόστραν που την ουσίαν, βούτυρος στο ψωμίν του κάθε πολιτικάντη που προσπαθεί να σου πουλήσει πατριωτισμόν ενώ χώννει το shέριν του στην πούγκαν σου.
Για το αν πρέπει να "δακρύσω" ακούοντας εθνικούς ύμνους, ειδικά όταν εν κάποιος άλλος η αφορμή να ανακρουστούν, η θέση μου έshιει κατατεθεί πολλάκις. Άσε που ο εν λόγω εθνικός ύμνος, καλώς ή κακώς, έννεν του κράτους στο οποίον ζω τζιαι είμαι πολίτης.
Ώσπου να δακρύσω για κάτι πραγματικά ουσίας, stay cool and keep rocking!

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2016

Αγαπημένοι καρτουνίστικοι ήρωες.


Εν ξέρω τίποτε πιο χαρακτηριστικόν της παιδικής ηλικίας που τα κόμιξ (τες τυπωμένες μορφές των κινούμενων σχεδίων της τηλεόρασης δηλαδή), ή "μίκυ μάους", όπως εμάθαμεν να τα λαλούμεν λόγω της εντυπωσιακής επιρροής του συγκεκριμένου ήρωα, τζιαι της Ντίσνεϋ κατά προέκτασην, σε τούτον το χώρον. Τζιαι ήταν όντως τούτη η σειρά η πρώτη μου αγαπημένη, τα "Μίκυ Μάους", όπου εκτός που τον πρωταγωνιστήν, είχαμεν τον μουσουπέττην Ντόναλντ (ο αγαπημένος μου χαρακτήρας για κάποιο λόγο) με τα τρία του ξεφτέρκα ανιψάκια, τον Σκρουτζ, τον αχώνευτον καπιτάλαν, τον εκνευριστικόν Γκαστόνε με την κολοφαρδίαν του, τον άτσαλον Γκούφη με την κρυφήν σούπερ δεύτερην του προσωπικότηταν (τζιαι ο Ντόναλντ είshεν τον Φάντομ Ντακ τωρά που το σκέφτουμαι) τζιαι φυσικά το "ωραίον φύλον", δηλαδή τη Μίνι, την Νταίζη, την Κλάραμπελ τζιαι τη γιαγιά Ντακ (ενδιαφέρον ότι οι γυναικείες παρουσίες εν εχαρακτηρίζουνταν που κάποια "αϊπια" ή προτερήματα). Τζιαι φυσικά ο Κύρος Γρανάζης με τες εφευρέσεις του. Βάλε τζιαι τους - απαραίτητους - κακούς, όπως οι Λύκοι με τον παππούν τους, ο Μαύρος Πητ τζιαι ο Ρόμπαξ τζιαι συμπληρώνεις έναν φοβερά δυνατόν "καστ" που κυριαρχεί στο κατουνίστικον στερέωμαν για δεκαετίες.


Το επόμενον είδος που πραγματικά αγάπησα (σε βαθμόν που ένας χαρακτήρας του κοσμεί το blog μου), ήταν η "Περιπέτεια", με τον Λοχαγόν Μαρκ τζιαι τους Λύκους του Οντάριο. Cult χαρακτήρες όπως ο Θλιμμένος Μπούφος, ο μίστερ Μπλούφ τζιαι ο - ανυπέρβλητος - Φλοκ εσυντροφέψαν με πολλά καλοτζιαίρκα, παρέαν με το alter-western- ego τους, τον Όμπραξ, το Βαρώνο τζιαι το Φαγάνα με τους κεφτέδες του. Μεγάλος παshαμάς με τα κλισέ επιφωνήματα (μα τα χίλια γένια του μίστερ Μπλουφ τζιαι τους χίλιους κεφτέδες του Φαγάνα) τζιαι την αιώνιαν κόντραν Θλιμμένου Μπούφου - Φλοκ ("σκύλλας γέννα").


Κάποια στιγμήν άρχισα να αγοράζω το "Αγόρι". Ήταν έναν εβδομαδιαίον κόμικ όπου εσυγκεντρώναν δεκάδες διαφορετικούς ήρωες τζιαι επροβάλλαν έναν κομμάτιν της ιστορίας τους κάθε φοράν, προκαλώντας σε να επιστρέφεις διψασμένος στο περίπτερον για τες συνέχειες. Πιο τρανταχτοί ήρωες που το "Αγόρι" ήταν ο Johnny Red, o Judge Dredd, ο Roy of Melchester, ήρωες δηλαδή με δικές τους εκδόσεις, αποσπάσματα που τες οποίες εθκιάβαζα φανατικά για χρόνια.



Έφτασα γυμνάσιο για να γνωρίσω θκιό σετ ηρώων που λλίον πολλά εξεκοκκάλισα στο γυμνάσιον τζιια τα πρώτα χρόνια των σπουδών. Δηλαδή ο "Αστεριξ" τζιαι ο cool customer, Λούκυ Λουκ. Ήταν ουσιαστικά έναν αποκορύφωμαν της εν λόγω διαδρομής μου, τόσον οι πελλοί Γαλάτες με τον μαγικόν τους ζωμόν όσον τζιαι ο "φτωχός και μόνος κάουμπόϋ" με την Ντόλυ του, που ήταν "πιο γλήορος τζιαι που τον ίσκιον του".



Υπήρξαν τζιαι άλλοι ήρωες που εππέσαν στα shέρκα μου κατά καιρούς (Τιραμόλα, Σεραφίνο, Μπλεκ, Σπάϊντερμαν, Εκδικητές, X-men κλπ.) αλλά λλίον πολλά τα παραπάνω ήταν η top of the line για λλόου μου.
Τζιαι μόνον τούτη η περιδιάβαση άνοιξεν μου την καρκιάν μου. Εν τόσο συνυφασμένη με εποχές πραγματικής ξεγνοιασιάς, όπου ο κόσμος των "μεγάλων" ήταν τόσον εύκολον να ξεχαστεί μέσα που το ξεφύλλισμαν του κόμικ σου. Κάποτε επιστρέφω στες συλλογές μου (όσες επιζήσαν)  τζιαι ρίχνω μιαν μμαθκιάν, αν τζιαι η μαγεία δύσκολα επιστρέφει. Τα κοπέλια μου ρίχνουν τζιαι τζιείνα κανένα βλέφαρον, αλλά την εποχήν της πληροφορικής, δυστυχώς η αίγλη ενός ταλαιπωρημένου που το χρόνο κόμικ εν μειωμένη. Που την άλλην, κάθε ηλικιακή φάση εν διαφορετική. Που εννά πάει, εννά ανακαλύψουν τζιαι τζιείνοι την γοητείαν του τυπωμένου κόμικ, που ουδεμίαν σχέσην έshιει με την οθόνην της τηλεόρασης.
Ώσπου να την ανακαλύψουν, stay cool and keep rocking!

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2016

23


Αφιερωμένον στην Αγάπη.


Ain't Nobody (Loves Me Better)


Captured effortlessly
That's the way it was
Happened so naturally
I did not know it was love
The next thing I felt was you
Holding me close
What was I gonna do
I let myself go

And now we're flyin' through the stars
I hope this night will last forever

Oh oh oh oh
Ain't nobody
Loves me better
Makes me happy
Makes me feel this way
Ain't nobody
Loves me better than you

I've been waitin' for you
It's been so long
I knew just what I would do
When I heard your song
You filled my heart with a kiss
You gave me freedom
You knew I could not resist
I needed someone

And now we're flyin' through the stars
I hope this night will last forever

Oh oh oh oh
Ain't nobody
Loves me better
Makes me happy
Makes me feel this way
Ain't nobody
Loves me better than you

At first you put your arms around me
Then you put your charms around me
We stare into each others eyes
And what we see is no surprise
Got a feeling most with treasure
And a love so deep we cannot measure

Ain't nobody
Loves me better
Makes me happy
Makes me feel this way
Ain't nobody
Loves me better than you

Ain't nobody
Loves me better
Makes me happy
Makes me feel this way
Ain't nobody
Loves me better than you

Η έκδοση του 1983

Η έκδοση του 2015

Ως την επόμενη επέτειο, stay cool and keep rocking!