"Που'σαι ρε πατρίδα;"

Καθώς εβούρουν στο παραποτάμιον πάρκον του Βασιλέως Μιχαήλ του Α' (συνονόματος), στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας, την περασμένην Παρασκευήν, θωρώ έναν παρέαν να έρκεται απέναντι μου. Άσπρη φανελούα με έναν χαρακτηριστικόν γαλανόλευκον ορθογώνιον, με τον σταυρόν στην πάνω αριστερά γωνιάν. Είμαστεν τζ̆αι κάποιας ηλικίας οπότε έπρεπεν να κοντέψει αρκετά για να βεβαιωθώ, τζ̆αι παρά το μειωμένον του χρόνου αντίδρασης, επρόφτασα να σκεφτώ τζ̆αι να αποφασίσω για το αν θα τον εσ̆αιρετούσα τζ̆αι πως:

"Που'σαι ρε πατρίδα;"

Ο άθρωπος εξιππάστηκεν προφανώς, παρά το συγκρατημένον της, λαχανιασμένης, φωνής μου τζ̆αι επερίμενα να ανταποδώσει στα γλήορα τον χαιρετισμόν τζ̆αι να συνεχίσει. Αντί τούτου, έκαμεν μεταβολήν τζ̆αι ήρτεν να τρέξει δίπλα μου. Ανταλλάξαμεν λλίες κουβέντες, για το πως εβρεθήκαμεν τζ̆αμέ, το πόσον ωραίον ήταν το πάρκον, το πόσον μούργοι εν οι Ρουμάνοι τζ̆αι πόσον λλία τα αγγλικά τους, πόθεν είμαστεν, πόσες μέρες εννά μείνουμεν κλπ. Η στιχομυθία εκράτησεν 4-5 λεπτά, μετά που τα οποία ο Κρητικός εξανάκαμεν μεταβολήν πίσω στην προηγούμενην του κατεύθυνσην τζ̆αι οι δρόμοι μας εχωρίσαν, πιθανότατα για πάντα, αν τζ̆αι εσυλλάβισα του το επίθετο μου μπας τζ̆αι βρεθούμεν στα κοινωνικά δίκτυα να εισηγηθούμεν ο ένας του άλλου τοπούθκια που μας αρέσαν στην πόλην. 

Κάπως έτσι συνοψίζεται η αγάπη που έχω για τους Έλληνες τζ̆αι την Ελλάδα, μετά που δέκα χρόνια σπουδών τζ̆αι δουλειάς στη Σαλονίκη τζ̆αι έχοντας αφήσει "φρουράν" την αδερφήν μου στην Αθήναν (τζ̆αι άλλα θκιό αδέρφια η Αγάπη σε Αθήνα τζάι Σαλονίκη). Όσον τζ̆αι αν η ελληνοκεντρική κουλτούρα (τζ̆αι η τουρκοκεντρική για τους "βόρειους") που μας ταίζουν δακάτω παιδιόθεν εν ο καταφανής υπεύθυνος αφενός για τα δεινά του τόπου τζ̆αι αφετέρου για την δυσκολίαν επίτευξης μιας συμφωνίας συμβίωσης μεταξύ των θκιό "εθνικών ομάδων", την Ελλάδαν έχω την στην καρκιάν μου, τζ̆αι πάντα εννά με συγκρινεί κάθε παρουσία της στην ζωήν μου. Όπου τζ̆αι να την συναντήσω. Ακόμα τζ̆αι σε έναν Κρητικόν που βουρά στο πάρκον με την σημαίαν στην φανελλούαν.

Το ταξιδάκι στο Βουκουρέστι ήταν επιτυχία. Επέρασα καλά. Όπως τζ̆αι πέρσι έτσι τζ̆αιρόν στο Μόναχο, εσυνόδευσα την Αγάπην σε ένα συνέδριο, καθαρά ως τουρίστας ή ως "ο σύζυγος" αν προτιμάτε. Εν πολλά ωραίος ρόλος, αν μεν τον εδοκιμάσετε συστήνω τον. Την ώραν που το έτερον ήμισυ δουλεύκει ή παρίσταται σε παρουσιάσεις τζ̆αι διαλέξεις, εσύ απλά θκιαλέεις τι ευχάριστον να κάμεις με τη μέρα σου, ώσπου να τελειώσει τζ̆αι να συνεχίσετε παρέαν την περιδιάβασην. Άσε που πάεις σε ούλλα τα γεύματα τζ̆αι τα "γκαλά" δείπνα τζ̆αι παρλάρεις για διάφορα άσχετα τζ̆αι ξέγνοιαστα. 

Η πόλη εξέπληξεν με ευχάριστα, τζ̆αι παρά το ότι είχαμεν μόλις θκιό "καθαρές" μέρες να γυρίσουμεν, είδαμεν αρκετά πράματα. Που αρχιτεκτονικής τζ̆αι πολεοδομικής άποψης, έσ̆ει κάποιες ομοιότητες τζ̆αι κάποιες διαφορές που τες δυτικο- τζ̆αι κεντρο-ευρωπαϊκές πόλεις που έχω επισκεφτεί. Αφενός έσ̆ει πολλά ωραία landmarks, που περασμένους αιώνες αλλά τζ̆αι σύγχρονα, πότε επιβλητικά τζ̆αι τεράστια, πότε κρυμμένα στα πλακόστρωτα στενά του "παλιού κέντρου". Αφετέρου ήταν πολλά πιο απλωμένη πόλη, με τεράστιους ανοικτούς χώρους, πλαθκιούς δρόμους τζ̆αι συνεχείς πλατείες, που σε συνδυασμόν με τα τυπικά κτίρια σοβιετικού τζ̆αι μετα-σοβιετικού τύπου αθθύμιζεν την περίοδον που η χώρα ήταν μέρος του λεγόμενου "ανατολικού μπλοκ". 

Ο κόσμος, ανέφερα ήδη ότι εν μούργος, εν γουστάρει ιδιαίτερα τους "επισκέπτες", είτε εν τουρίστες είτε εργαζόμενοι. Τούτη ήταν η αρχική μας εντύπωση, τζ̆αι αν εμείς εμείναμεν πολλά λλίον για να το επιβεβαιώσουμεν σε βάθος χρόνου, η επιβεβαίωση ήρτεν επανειλημμένα που το πολυεθνικόν γκρουπ το οποίον εσυμμετείχεν στο συνέδριον, το οποίον είσ̆εν ακριβώς την ίδιαν, έντονην αίσθηση. Εν αθρώποι που προφανώς εν εμάθαν να έχουν ξένους μέσα στα πόθκια τους, τζ̆αι ούτε φαίνεται να τους έχουν ανάγκην. Η μόνη άλλη πόλη που εσυνάντησα τούτην την συμπεριφοράν ήταν η Πράγα. Προσωπικά θεωρώ ότι το να σκάσεις έναν χαμογελούϊν τζ̆αι γενικώς να δείξεις του άλλου μιαν στοιχειώδην συμπεριφοράν αποδοχής εν θεμελιώδες. Έννεν δηλαδή "δικαιολογημένον" να είσαι μια ξινίλα επειδή εν έσ̆εις ανάγκην. Βέβαια εμείς δακάτω ενίοτε πάμεν στο άλλον άκρον.

Το τροχαδάκιν στο πάρκον του βασιλιά ήταν που τα highlights. Υπέροχον περιβάλλον που πραγματικά έκαμνεν ακόμα τζ̆αι το jogging απόλαυση. Δώσ'μου νερά βασικά τζ̆αι πάρ' μου την ψυσ̆ήν. Νερά, ποτάμια, λίμνες τζ̆αι τεράστια δέντρα αγνώστου είδους με σκοτεινές φυλλωσ̆ιές. Τζ̆αι ξαφνικά να ξεπροβάλλει μια παραποτάμια μπυραρία, με τα pints παραταγμένα, ενώ αναδύονται μυρωθκιές που κοψίθκια. Το παλιόν κέντρον επίσης πολλά ενδιαφέρον, αν σου αρέσκουν τα τεράστια κλασσικά κτίρια τζ̆αι οι ουρανοξύστες πάραδίπλα, τζ̆αι εγώ γουστάρω πολλά. Το φαίν τζάι οι μπύρες αξιοπρεπέστατα, αν τζ̆αι εν ετρελλάθηκα. Το πιο ωραίον τζ̆αι ενδιαφέρον φαίνα ever νομίζω ήβραμεν το στην Αυστρίαν. Τζ̆αι για να πάεις Βουκουρέστι που Λάρνακα είναι μόλις θκιό ώρες, κάτιτίς παραπάνω που το να πάεις Σαλονίκη δηλαδή. Μια χαρά, ειδικά με έναν βιβλίον ανά χείρας ούτε που εκατάλαβα την ώραν.

Στα μείον οι ταξιτζ̆ίες τους που εν κλέφτες, ασχέτως αν η μέση ταρίφα εν φτηνή σε σχέση με δακάτω. Η εισήγηση είναι να πιάννεις uber αν τζ̆αι εμείς εν το εχρειαστήκαμεν. Επίσης, το ότι έχουν δικόν τους νόμισμαν, το Λέϊ, τζάι κάθε λλίον πρέπει να κάμνεις πράξεις για να καταλάβεις νάμπου καλείσαι να ξοθκιάσεις. Τέλος, πολλή πουρού ρε αδερφέ. Πατούν της πουρούς με το παραμικρόν, τζ̆αι παρατεταμένα, με προφανής διάθεσην εξόντωσης του άλλου μέσω της ηχορύπανσης. Ενόμιζα ότι μόνον οι αράπηες εν έτσι αλλά οι Ρουμάνοι βάλλουν τους κάτω με διαφοράν.

Γενικώς, τα μείον ήταν σαφώς λλιόττερα που τα θετικά. Έτσι συστήνω ανεπιφύλακτα μιαν βόλταν στο Βουκουρέστι τζ̆αι εύχομαι σας να προκύψει στο πρόγραμμα σας. Τζ̆αι στον εαυτό μου τζ̆'άλλα ταξιδάκια, με jogging σε όμορφες τοποθεσίες.

Ώσπου να ξαναβουρήσω δίπλα που ξένον ποτάμι, stay cool and keep rocking!