Πάνω που ελάλουν ότι εν ήβρα θέματα να γράψω τελευταία, ήρταν οι φόνοι θκιό κοπέλων, μιας στην Ρόδον που κάτι ανθρωπάρια επειδή εν εδέχτηκεν να τους κάτσει, τζιαι μιας στην Κέρκυραν γιατί ο τζύρης της εν ενέκρινεν την σχέσην της. "Γυναικοκτονίες" ονομάζουνται, αφού αφενός οι θύτες εν άντρες τζιαι αφετέρου τα κίνητρα τους αφορούν σε θέματα σεξουαλικά ή τιμής τζιαι εν καθαρά "φυλοσύνδετα". Για να το κάμουμεν πιο "λιανά", σε αντίστοιχες περιπτώσεις εν θα είχαμεν θύματα άντρες αν υποπίπταν στα ίδια "παραπτώματα" με τες τραγικές γυναίκες που εσκοτωθήκαν τόσον βάρβαρα. Τυχόν εγκλήματα παρόμοιας φύσης που μπορεί να εγίναν εις βάρος αντρών εν απλά εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόναν, ο οποίος κανόνας εν σαφές παράγωγον της πατριαρχίας που μας διέπει ως είδος.
Ταυτόχρονα με τούτες τες γυναικοκτονίες, έτυχεν να θκιαβάζω το εξαιρετικά ενδιαφέρον "Sapiens" του Χαράρι, τζιαι ειδικά έκαμεν μου εντύπωσην η ενότητα όπου κάμνει μνείαν στο πόσον διαχρονική τζιαι οικουμενική εν η πατριαρχία στο είδος μας, σε αντίθεσην με άλλες νόρμες τζιαι κοινωνικές συμπεριφορές. Είναι έναν φαινόμενον, λαλεί ο συγγραφέας, για το οποίον αποπειραθήκαν αρκετοί να δώσουν εξήγησην, αλλά αποτύχαν ως τωρά να γίνουν πειστικοί. Πως γίνεται να έχουν περάσει τόσες επαναστατικές φάσεις στην ανθρώπινην ιστορίαν, αλλά η πατριαρχία να παραμένει τόσον ριζωμένη πανταχόθεν;
Ο Χαράρι απαριθμεί τρεις κύριες εξηγήσεις, οι οποίες είναι:
1) Μυϊκή δύναμη: Οι "αδρώποι" έχουν πιο πολλά μούσκουλα που τες γεναίτζιες, άρα υποτάσσουν τες χρησιμοποιώντας τούτην την υπεροχήν. Σε μιαν πιο "ήπιαν" έκδοσην, οι άντρες εμπορούσαν να δουλέψουν σε πιο βαριά καθήκοντα, τα οποία εδιούσαν τους το διαβατήριον για μεγαλλύττερην "πολιτικο/ κοινωνικήν" επιρροήν τζιαι εξουσίαν.
Ο Χαράρι υποδεικνύει θκιό κύρια επιχειρήματα κατά τούτης της εξήγησης: α) οι γυναίκες έχουν αντίστοιχα προτερήματα σωματικής φύσεως, όπως η μεγαλλύττερη αντοχή στην αρρώστιαν, την κούρασην τζιαι την πείναν παρά ο μέσος άντρας. Επίσης, οι γυναίκες ουδέποτε αποκλειστήκαν που τα "βαριά σωματικά καθήκοντα", αντίθετα συνήθως εν αποκλεισμένες που καθήκοντα που εν απαιτούν σωματικήν κούρασην, όπως η ιερωσύνη, η νομική τζιαι η πολιτική. β) εν συχνόν αν οϊ επικρατέστερον το φαινόμενον να μεν παίζει ρόλον η σωματική δύναμη στο ποιος κατέχει θέσεις ισχύος/ εξουσίας. Στες παραπάνω σύγχρονες κοινωνίες κάτι μεσήλικες ή γέροι τύποι εξουσιάζουν σαφώς νεαρότερους τζιαι σφριγηλότερους αθρώπους. Άσε που αν ο άθρωπος, ως είδος, εβασίζετουν στην μυϊκήν του δύναμην μόνον, θα ήταν πολλά πιο χαμηλά στην διατροφικήν αλυσίδαν που την κορυφήν που είναι σήμερα.
2) Οι άντρες εν πιο βίαιοι εν φύσεως τζιαι εν πολλά πιο εύκολον για λλόου τους να καταφύγουν στην βίαν παρά οι γυναίκες. Τούτον οδηγεί σε μόνιμους πολέμους, με αποτέλεσμαν να διαμορφώνεται έναν περιβάλλον κοινωνικής επικράτησης επί των γυναικών, σαν παράγωγον ενός φαύλου κύκλου βίας.
Ο Χαράρι αμφισβητεί τζιαι τούτην την εξήγησην, με τον συλλογισμόν ότι οι πόλεμοι εν σχεδιάζουνται ούτε διεξάγονται σε διοικητικόν επίπεδον που άντρες σε στιγμές έξαρσης βίας αλλά που "αξιωματούχους" οι οποίοι ουδέποτε κρατούν ή εκρατήσαν σπαθίν ή όπλον, το προφίλ των οποίων επ ουδενί εν μπορεί να χαρακτηριστεί "ανδροπρεπές". Για να το πούμεν πάλε πιο καθαρά, μια χαρά πληρούν οι γυναίκες τες προδιαγραφές για να είχαν τζιείνες το πάνω shέριν στες θέσεις εξουσίας για διεξαγωγήν πολέμων τζιαι γενικά παιγνίων εξουσίας. Ίshα ίshα που οι πιο επιτυχημένοι ηγέτες διαχρονικά εν ήταν άντρες πολεμοχαρείς με μεγάλες πολεμικές ικανότητες αλλά διπλωμάτες ικανοί για μετριοπάθειαν, συμβιβασμόν, εμπάθειαν για τον αντίπαλον τζιαι ευελιξίαν. Στοιχεία εξόχως γυναικεία.
3) Πατριαρχικά γονίδια: οι πιο "βιώσιμοι άντρες" ήταν οι πιο διεκδικητικοί, φιλόδοξοι τζιαι βίαιοι άντρες. Γιατί μόνον τούτοι θα εμπορούσαν να επικρατήσουν αφήνοντας έγκυες παραπάνω γυναίκες. Αντίθετα, λόγω της τρωτότητας της εγκυμοσύνης τζιαι της περιόδου μετά την γένναν, όταν έπρεπεν να φροντίζουν τα μωρά, οι πιο "βιώσιμες" γυναίκες ήταν τζιείνες που ήταν έτοιμες να υποταχτούν σε άντρες - προστάτες, υποκύπτοντας στες απαιτήσεις τους. Έτσι σταδιακά οι άντρες αποκτήσαν την τάσην για επιδίωξην ισχύος/ εξουσίας/ επιρορής τζιαι οι γυναίκες την τάσην υποταγής τζαι επικέντρωσης στην φροντίδαν του σπιθκιού τζιαι των μωρών.
Η ένσταση του Χαράρι δαμέ προέρχεται που εμπειρικά δεδομένα, τα οποία πάλε υποσκάπτουν τούτην την εξήγησην. Γιατί οι γυναίκες να επιδιώξουν στήριξην που άντρες τζιαι οϊ που άλλες γυναίκες; Υπάρχουν παραδείγματα κοινωνιών, όπως οι ελέφαντες αλλά τζιαι οι χιμπαντζήδες τύπου Μπονόμπο, όπου οι κοινωνικές δυναμικές ανάμεσα σε θηλυκά που χρειάζουνται στήριξην τζιαι ανταγωνιστικά αρσενικά οδηγούν σε καθαρά μητριαρχικές κοινωνίες. Τα θηλυκά σε τούτες τες κοινωνίες δημιουργούν συνεργατικούς δεσμούς που διοικούν την φυλήν, περιορίζοντας σημαντικά τα επιθετικά τζιαι ανταγωνιστικά αρσενικά.
Αν δουλεύκει σε τέθκοιες περιπτώσεις η μητριαρχία, γιατί οϊ τζιαι σε έναν είδος όπως ο homo sapiens, που εξαρτάται μάλιστα που κοινωνικές συμμαχίες τζιαι διαρκήν συνεργασίαν για την επιβίωσην, διερωτάται ο Χαράρι. Πως γίνεται, έναν φύλον που εν πιο "συνεργάσιμον", σε έναν κοινωνικόν σύστημαν που απαιτεί συνεργασίες, να καπελώνεται που έναν ανταγωνιστικόν τζιαι εριστικόν; Υπάρχει πρόοδος βέβαια, αλλά εν εξαιρετικά αργή, τζιαι εγκλήματα όπως τα προαναφερθέντα εξαιρετικά συχνά.
Γενικά, τζιαι γω διερωτούμαι, πως γίνεται, ενώ πληθυσμιακά οι γυναίκες είναι παραπάνω παντού που τους άντρες, γιατί, ενώ έχουν το δικαίωμαν του εκλέγειν τζιαι του εκλέγεσθαι εδώ τζιαι δεκαετίες, εκπροσωπούνται τόσον ελλιπώς στες θέσεις εξουσίας; Α; Κοπέλες;
Ώσπου να δοθεί πειστική εξήγηση για τούτον το ακανθώδες θέμαν, τζιαι να ανατραπεί η επονείδιστη πατριαρχία, stay cool and keep rocking!
Ωραίο βιβλίο!
ΑπάντησηΔιαγραφήένα που τα επιχειρήματα που κυκλοφορούν είναι το διαίρει και βασίλευε που επικρατεί. ποιαν θα θκιαλέξει ο άντρας; ποιαν που τες δύο μας. Ποιάς θα κάνει προταση; Την μελαχρινή ή την ξανθή; Το αγαθό εν ο άντρας, η αποκατάσταση, η πρόταση γάμου, το σπιτι, και όλες οι άλλες γυναίκες αντίζηλες.
Επίσης μια άλλη θεωρεία είναι το ότι η γυναίκα είναι αντικείμενο για ικανοποίηση του άντρα. ότι ακόμα και τα βυζία εξελιχθήκαν για να ερεθίζουν και να προσκαλούν τον άνδρα. Ήταν μια θεωρεία που διδάχθηκε για πάρα πολλά χρόνια και ήταν ευρέως αποδεκτή. Βοήθησε στην φουλ αντικειμενοποίηση της γυναίκας και στην καταρράκωση του θηλασμού επδ εν είναι σεξυ και τα βυζιά εν για τον άντρα. Μια θεωρεία η οποία καταρρίφθηκε φυσικά.
Επίσης πχ. υπήρχε περίπτωση οι μαύροι να κερδίσουν ίσα δικαιώματα αν δεν είχαν λευκούς με το μέρος τους;
Τούτον με τα βυζιά εν ξέρω αν εκαταρίφθηκεν, μια πρόχειρη έρευνα στο google δείχνει ότι τουλάχιστον εν μέρει, η μορφοποίηση τους εμπεριέχει τζιαι χρησιμότηταν σεξουαλικής έλξης. Η γυναίκα εν το μόνον "ανθρωποειδές" που διαθέτει μονίμως "φουσκωμένον" στήθος, με σαφώς μειωμένην χρηστικότηταν σε σχέσην με τους συγγενείς μας στο ζωικόν βασίλειον. Είτε ισχύει είτε εν ισχύει όμως, εν άσχετον με το αν πρέπει να καθίσταται σκεύος ηδονής η γυναίκα. Με το ίδιον σκεπτικόν τζιαι οι γυναίκες γουστάρουν πλαθκιούς ώμους τζιαι ωραία οπίσθια στους άντρες, σημαίνει ότι οι άντρες εν "φτιαγμένη για να ικανοποιούν" τες γυναίκες;
ΔιαγραφήΠολλά σωστή για τον θηλασμόν, εν γελοίον τζιαι ανυπόστατον να απαγορεύκεις ή να περιορίζεις τον δημόσιον θηλασμόν άμπα τζιαι σπαρκώσει ο αρσενικός.
Για τους μαύρους τζιαι γενικά τον ρατσισμόν ο Χαράρι δείχνει να δέχεται μιαν εξήγησην τύπου vicious cycle, που όντως τζια μέναν φαίνεται μου πολλά καλά θεμελιωμένη. Με την πατριαρχίαν οι εξηγήσεις που μελετά εν τον ικανοποιούν. Εν τούτη η διαφορά. Τζιαι οι γυναίκες είχαν τζιαι έχουν άντρες στο πλευρόν τους, που αρκετά νωρίς, αλλά οι κύριες αιτίες - θεμελιωδώς - που έρκουνται αλλαγές σε έτσι κοινωνικά θέματα εν οικονομικής φύσεως π.χ. όταν αναγκαστήκαν να αξιοποιήσουν γυναίκες στην βιομηχανίαν λόγω λειψανδρίας, τότε αναγκαστήκαν να τους δώσουν τζιαι παραπάνω δικαιώματα όπως η ψήφος. Αλλά, επαναλαμβάνω, ακόμα τζιαι στην δύσην, που επεράσαν πάνω που 100 χρόνια εκλέγειν τζιαι εκλέγεσθαι των γυναικών, τα πράματα εν πολλά πίσω, σε σχέσην με την πρόοδον εναντίον του ρατσισμού.
Θα ελεγες δλδ οτι οι πλατες του άντρα εξελίχθηκαν για να ελκουν την γυναίκα; Ή ότι η γυναίκα έλκεται στις πλατες επδ υποδεικνύει κάτι για τον ανδρα; Η τελευταία θεωρεία για το στήθος ειναι πως όσο τα μουτσούνια μας εγίνονταν φλατ τόσο τα βυζιά βγαίναν προς τα έξω. Για να μην ασφυκτιά το βρέφος. Όντας το μόνο θηλαστικό με φλατ πρόσωπο με τη μύτη να ειναι στο πρόσωπο στο ίδιο επιπεδο με το στομα
ΔιαγραφήΑν οι άντρες με φαρδιούς ώμους εν πιο "βιώσιμοι" που άντρες με στενούς, τότε ναι, εν λογικόν οι προγόνοι τους να επήαν με παραπάνω γυναίκες τζιαι τα γονίδια τους να εμεταφερθήκαν. Για το γυναικείον στήθος εθκιάβασα στον "Γυμνόν πίθηκον", αλλά εν παλιόν βιβλίον, ότι έννεν "πρακτικόν" σε σχέσην με τα αντίστοιχα στους πιθήκους. Αλλά φυσικά εν σημαίνει ότι εν ο κύριος λόγος που "εφουσκώσαν", η σεξουαλική ελκυστικότητα, μπορεί όντως να εξυπηρετούν τζιαι τον θηλασμόν. Που την άλλην, αν σκεφτείς ότι ο θηλασμός εν μια μικρή περίοδος στην ζωήν σας, ενώ η σεξουαλική διεκδίκηση εν συνεχής, εν θεωρώ καθόλου περίεργον να εν πιο "βιώσιμες" γυναίκες με πλούσιον στήθος επειδή ήταν διαχρονικά πιο ελκυστικές στα αρσενικά. Εν είναι ένας παράγοντας κοινώς που φέρνει γονιδιακές διαμορφώσεις. Εν γεμάτον πάντως το ζωικόν βασίλειον με περίεργες μεταλλάξεις που αφορούν καθαρά στο ερωτικόν κάλεσμαν καθαρά.
ΔιαγραφήΣε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε "ειδικές γραμμές" προτιμώ να βλέπω σε λιγότερο κοινωνικό πεδίο και περισσότερο "φιλοσοφικό" ή "συμβολικό".
Ελκύομαι στις θεωρίες που χωρίζουν τα άτομα ή γενικότερα τη φύση σε ένωση αρσενικού και θηλυκού.
Και σε πνευματικό επίπεδο, ο εξελιγμένος άνθρωπος είναι η ισορροπημένη ένωση των δύο, δηλαδή, σε αρσενικοθήλυκο ον.
Άρα, θα προτιμούσα τον όρο αρσενική τάση, παρά πατριαρχική.
Πιστεύκω τζιαι γω ότι, ειδικά σε βάθος χρόνου, η τάση είναι η "ισοροπία". Άρα μια κατάσταση όπου έχουμεν δυστυχίαν λόγω φυλετικής ανισορροπίας μπορεί μόνον να αλλάξει. Εν ενδιαφέρον όμως το πόσον δύσκολον είναι, τζιαι πόσον καιρόν απαιτεί.
Διαγραφή