Ήνταλως πάεις πίσω στη Γιαλούσα...

 

Είδα σήμερα το μεσημέριν την εκπομπήν "Αιχμές", που ήταν αφιερωμένη στους πρόσφυγες που την Γιαλούσαν, οι οποίοι εκδιωχθήκαν που το χωρκόν τους πάνω που θκυό χρόνια μετά την εισβολήν. Ήταν έναν αφιέρωμαν με πολλά χρήσιμα στοιχεία, που ενδεχομένως πολλοί να αγνοούν, ειδικά οι νεώτεροι. Ήταν επίσης εξαιρετικά συγκινητικόν, όπως είναι ούλλα σχεδόν τα αφιερώματα για το δράμαν τζ̆αι την καταστροφήν που επέφερεν ο Ιούλιος του 1974. Τζ̆αι κάπου δαμαί ήρτεν τζ̆αι ο προβληματισμός: που μπορεί να σε πάρει το συναίσθημαν, τζ̆αι πως το παντρεύκεις με την λογικήν, ώστε που έναν βάρος να μετατραπεί σε ώθησην;

Οι Γιαλουσίτες, όπως αναφέρθηκεν που κάποιους συμμετέχοντες, είχαν την ιδιαιτερότηταν να παραδώσουν τα κλειθκιά του σπιθκιού τους στα σ̆έρκα των εχθρών, των εισβολέων. Ποιοι ήταν τούτοι οι εχθροί; Ήταν λέει κάτοικοι του χωρκού Κόκκινα, της επαρχίας Πάφου. Άρα, προφανώς, ήταν τζ̆αι τζ̆είνοι "ξεσπιτωμένοι", αφού το χωρκόν τους μέχρι σήμερα εν στρατικοποιημένη περιοχή, όπου εν ζει κανένας. Τούτον εν αναφέρθηκεν στο αφιέρωμαν. Θα ήταν πιο ενδιαφέρον να αντιπαραβάλει κάποιος τες μαρτυρίες των Γιαλουσιτών, με μαρτυρίες της "άλλης" πλευράς.  "Που εβρεθήκετε στην Γιαλούσαν, που τα Κότσ̆ινα; Λείπει σας το χωρκό σας; Εφύετε που επιλογήν ή αναγκάσαν σας;".

Η ιστορία του κυπριακού προβλήματος εν άρκεψεν τον Νοέμβριον του 1976, όταν εκδιωχθήκαν οι τελευταίοι Γιαλουσίτες που το χωρκόν τους. Εν άρκεψεν ούτε στες 15 ή τες 20 Ιουλίου του 1974. Το κυπριακόν άρκεψεν ουσιαστικά στα τέλη του 19ου αιώνα, τζ̆αι υπήρξαν πλήθος σταθμοί τζ̆αι επεισόδια που ορίσαν την μοίραν του λαού της Κύπρου μέσα στες δεκαετίες που ακολουθήσαν.

Τούτη εν τζ̆αι η πρώτη απάντηση στην ερώτησην της ανάρτησης. Έχουμεν ως λαός μεγάλην ανάγκην σωστής εκμάθησης της ιστορίας, ολιστικά τζ̆αι υλιστικά. Η γνώση της ιστορίας εν σβήνει την αδικίαν, ούτε αμβλύνει ιδιαίτερα τον πόνον, την οργήν τζ̆αι τα τόσα άλλα συναισθήματα που μπορεί να μας διακατέχουν, ειδικά κάθε χρόνον τέθκοιες μέρες. Αλλά μπορεί κάλλιστα να την βάλει σε έναν υπόβαθρον, τζ̆αι να δώσει εξηγήσεις πολλά καθαρές στα "γιατί" που ρωτούμεν. Διότι για τον νηφάλιον, δηλαδή λογικόν, μελετητήν της ιστορίας, υπάρχουν απαντήσεις για ούλλα.

Η δεύτερη απάντηση δίνεται στον τομέαν της ίδιας της διαχείρισης του συναισθήματος. Κυκλοφορεί τόσες δεκαετίες ο μύθος ότι υπήρξαμεν "υποχωρητικοί", ότι πάντα ακολουθήσαμεν "πολιτικήν κατευνασμού", τζ̆αι ότι εν πρέπει πλέον να είμαστεν "ηττοπαθείς". Εν το συναίσθημαν που μας θολώνει το μυαλόν τζ̆αι δεχούμαστεν τόσον άκριτα τούτην την ερμηνείαν του παρελθόντος. Μια νηφάλια ανάλυση του τι πραγματικά έγινεν δείχνει ότι ουδέποτε υπήρξαμεν ενδοτικοί, ή συμβιβαστικοί, αντίθετα σε επανειλημμένα επισόδια του προβλήματος εδιούσαμεν ππουνιάν στο μασ̆αίριν, τζ̆αι μετά εδιερωτούμαστεν γιατί μας κόφκει. Το συναίσθημαν του "θύματος" τζ̆αι η διαρκής ψευδαίσθηση της "διεθνούς συνομωσίας" εναντίον μας. 

Ήνταλως να πάμεν πίσω στη Γιαλούσα; Η διαδρομή δυστυχώς εν καθαρά προσωπική. Το σύστημαν στην Κύπρον εν σύστημαν διαιώνισης τούτης της "συναισθηματικής κατάστασης". Εμείς οι καημένοι, εμείς οι αδικημένοι, εμείς οι κατατρεγμένοι αλλά παράλληλα εμείς οι ανώττεροι ούλλων, εμείς που μπορούμεν να καταφέρουμεν τα πάντα, εμείς που πρέπει να πιστεύκουμεν στο αδύνατον. Είναι κλειδωμένη η κατάσταση σε έναν φαύλον κύκλον,που για να σπάσει πρέπει να λυθεί το κυπριακόν, αλλά που για να λυθεί το κυπριακόν πρέπει να σπάσει ο φαύλος κύκλος.

Για τούτον χρειαζούμαστεν αθρώπους που να μεν είναι κυνικοί, τζ̆αι χωρίς συναίσθημαν, αλλά να ιεραρχούν την λογικήν πιο ψηλά, τζ̆αι να διαθέτουν την συναισθηματικήν νοημοσύνην να αποστασιοποιούνται που την οργήν τζ̆αι την ανάγκην εκδίκησης, ή τον φόβον να χαρακτηριστούν "προδότες", απλά επειδή εν νηφάλιοι τζ̆αι ρεαλιστές, αντί δακρύβρεχτοι συναισθηματίες, στην διαχείρισην της πραγματικότητας.

Τέθκοι αθρώποι μπορούν να διαμορφωθούν μόνον εκτός Κύπρου. Γι' αυτόν εύχομαι τζ̆αι συνιστώ στους νέους να φύουν που δακάτω για κάποια χρόνια έστω τζ̆αι να παν σε μέρη όπου μπορούν να αντιμετωπίσουν το κυπριακόν έξω που το κουτίν. Μόνον έτσι θα μπορέσουν να διοχετεύσουν τον "αιώνιον πόνον" μας, ως λαού, σε δημιουργίαν αντί καταστροφήν. Τζ̆αι, ανάμεσα σε άλλα, να μπορέσουν να διακρίνουν τζ̆αι τον αντίστοιχον πόνον του "άλλου". Να αντικρύσουν τον πόνον του Κοτσ̆ινιάτη όπως κάμνουν με τον πόνον του Γιαλουσίτη. Υπάρχει τζ̆αι η επιλογή να προσπαθήσει κάποιος να γνωρίσει τον "εχθρόν", δηλαδή τους συμπατριώτες μας που την άλλην πλευράν του συρματοπλέγματος, ειδικά τους νεώτερους. Αλλά όταν βάλλουμεν στην βουλήν έναν κόμμαν που θέλει να κλείσουν τα οδοφράγματα, οι μόνες δίοδοι επικοινωνίας δηλαδή, εν είμαι πολλά αισιόδοξος ότι οι νέοι μας εννά κάμουν έτσι προσπάθειαν σε ικανούς αριθμούς για να ανατραπεί η παράνοια.

Ώσπου να δούμεν το συναίσθημαν με τα μμάθκια της λογικής, stay cool and keep rocking!

Το μυστήριον της ανθρώπινης αντίδρασης

 

Έχω το συνειδητοποιήσει πλέον, εδώ τζ̆αι αρκετά χρόνια ότι εν εθκιάλεξα σωστά τον "τομέαν" μου, αρχικά στο λύκειο τζ̆αι μετά στες σπουδές. Επέλεξα την μηχανικήν τζ̆αι μετά έκαμα τζ̆αι μεταπτυχιακόν στην διοίκησην επιχειρήσεων, αλλά ούτε η μια σπουδή ούτε η άλλη ήταν οι πραγματικές μου κλίσεις. Αν τζ̆αι κομμάθκια της διοίκησης επιχειρήσεων, επειδή εν μια μελέτη που τέμνει οριζόντια πολλές άλλες "πειθαρχίες", ήταν εξαιρετικά ενδιαφέροντα τζ̆αι επροσφέραν μου εφόδια για την συνέχεια.

Τα θέματα που με εδιαφέρουν πραγματικά όμως εν έχουν σχέσην ούτε με την μηχανικήν ούτε με την διοίκησην. Ενδιαφέρει με η φιλοσοφία τζ̆αι ο άθρωπος, τζ̆αι θα ήθελα να είχα εκπαιδευτεί αφενός να λειτουργώ φιλοσοφικά τζ̆αι αφετέρου να καταλαβαίνω πιο καλά τον άθρωπον.

Ειδικά τούτον το δεύτερον θεωρώ το έναν μεγάλον μυστήριον. Ο άθρωπος τζ̆αι η συμπεριφορά του, οι αντιδράσεις του σε συμβάντα τζ̆αι ερεθίσματα. Άσε που εν έχω ταλέντον στο να "θκιαβάσω" την ανθρώπινην συμπεριφοράν, κάτι που άλλοι έχουν το άφθονον.

Ας δώσω θκυό παραδείγματα. Η εκλογή της νέας ΠτΒ, της πρώτης γυναίκας που ανήλθεν ποττέ σε τόσον ψηλόν αξίωμαν σε τούτον τον τόπον. Τζ̆αι όμως η αντίδραση των αθρώπων που, βάσει μιας τυπολατρίας ενδεχομένως, θεωρούνται προοδευτικοί, καθώς τζ̆αι πολλών γυναικών, ήταν αφοριστική τζ̆αι αρνητικότατη. "Εψηφίσαν την οι φασίστες", "εν συντηρητική", "εν κομματόσκυλον" τζ̆αι άλλες επικρίσεις, την στιγμήν που πολλοί που τούτους ήταν έτοιμοι να καταπιούν εκλογήν ενός άλλου ΠτΒ που επί  της ουσίας ελάχιστα διαφέρει που όσους ερίξαν "μαύρη/ φασιστική" ψήφο. Για τες δε γυναίκες που εσπεύσαν να φκάλουν τόσην χολήν, εν μπορώ παρά να εκφράσω λύπην, αν τζ̆αι έδωσεν μου τουλάχιστον μιαν ένδειξην γιατί έχουμεν τόσον ελλιπήν γυναικείαν εκπροσώπησην στα κέντρα αποφάσεων. Που πολλές απόψεις, το γυναικείο φύλο επανειλημμένα αυτοπυροβολείται, τζ̆αι εν μπορεί εσαεί να φταίει η "πατριαρχία" για τούτον το φαινόμενον. Εψηφίστηκεν μια νέα γυναίκα ως ΠτΒ που φασίστες, αλλά καμμιά που τες γυναίκες της βουλής που ανήκουν σε άλλους κομματικούς χώρους εν εδιανοήθηκεν να την στηρίξει, καθαρά για να στείλει το πολιτικόν μήνυμαν της ανάγκης γυναικείας παρουσίας στην νομήν της εξουσίας.

Στην άλλην ενδιαφέρουσαν περίπτωσην, έναν περιστατικόν σε αγώναν του EURO2020 εψές. Ένας γνωστός ποδοσφαιριστής έππεσεν ξαφνικά αναίσθητος στο γήπεδον, κάτι που σίουρα προκαλεί σ̆οκ. Αλλά οι αντιδράσεις μετά εν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Χαζίριν να ππέσουν τα social media που τες εκδηλώσεις, τες ευχές, τες προσευχές. Οι σχολιαστές του αγώνα χαζίριν να κλάψουν, ούλλοι εμιλούσαν για την "αξίαν της ανθρώπινης ζωής που ξεπερνά τα πάντα" τζ̆αι άλλα παρόμοια τζ̆αι σπαραξικάρδια. Τζ̆αι διερωτούμαι εγώ ο κυνικός: "καλάν ρε κοπέλια, λυπηρόν το τι εσυνέβην αλλά γιατί ξαφνικά ούλλοι εσείς κόπτεστε τόσον έντονα για το πάθημαν ενός πλούσιου ποδοσφαιριστή, ο οποίος εδέχτηκεν αμέσως πρώτες βοήθειες υψηλού επιπέδου τζ̆αι στην συνέχειαν την πιο καλήν ιατρικήν περίθαλψην, την ίδιαν στιγμήν που αδιαφορείτε ούλλοι σας για τα καθημερινά δράματα που εκτυλίσσουνται σε ούλλον τον κόσμον συνέχεια. Έννεν αντίφαση τούτη η συμπεριφορά;"

Δαμαί εννά έρτουν ειδικοί τζ̆αι μη να μου υποδείξουν κάποιες παραμέτρους (το συμβάν ήταν ενώπιον δεκάδων χιλιάδων στο γήπεδο τζ̆αι εκατομμυρίων στα ΜΜΕ, ήταν ένας γνωστός άθρωπος, ένας αθλητής, ένας νέος, για λλίην ώραν επέθανεν τζ̆αι μετά επαναφέραν τον κλπ. κλπ.). Αλλά εν προφανές ότι πανομοιότυπες ή παρόμοιες καταστάσεις "δράματος" περνούν απαρατήρητες τζ̆αι ανεπαίσθητες. 

Τέσπα, ξαναθκιαβάζοντας τι έγραψα τζ̆αι ποια εν τα ερωτήματα που διατυπώνω, διαπιστώνω ότι ούτε καθαρά είναι, ούτε καθαρές απαντήσεις μπορούν να ζητήσουν.

Ώσπου να τα ξεκαθαρίσω, stay cool and keep rocking!

Τζ̆' αν γονατίσετε, τζ̆΄αν μεν γονατίσετε...

 

Εν πολλές οι φορές που μέμφομαι αθλητές οι οποίοι χρησιμοποιούν "συμβολικές χειρονομίες" ή "τελετουργίες" όπως το να ακουμπούν το χορτάριν όταν μπαίνουν στο γήπεδον ή σηκώνουν τα σ̆έρκα προς τον ουρανόν ευχαριστώντας κάποιον "ουράνιον φιλαράκον" όταν σκοράρουν, ή όταν φιλούν το σήμαν της φανέλας τους εκφράζοντας αγάπην προς την εκάστοτε ομάδαν με την οποίαν ταυτίζουνται συναισθηματικά την δεδομένην στιγμήν, ενώ μπορεί την επομένην να την αλλάξουν λόγω καλλύττερης οικονομικής πρότασης (βλέπε Γεωργιανήν παροικίαν Ανόρθωσης κλπ.).

Έσ̆ει όμως τζ̆αι "τελετουργίες" που μου αρέσκουν, όπως το να σηκώσει κάποιος την φανέλαν τζ̆αι να έσ̆ει που κάτω έναν αγαπημένον του πρόσωπον, ή έναν έξυπνον μήνυμαν τζ̆αι το να δώσει δώρον μιαν φανέλαν ή έναν άλλον αξεσουάρ του σε έναν κοπελλούϊν ή έναν ανάπηρον φίλαθλον με το τέλος του αγώνα.

Η εκδήλωση απαρέσκειας στον ρατσισμόν που έσ̆ει εμφανιστεί κάποιαν στιγμήν, με αθλητές να γονατίζουν λλίον πριν την έναρξην των αγώνων ανήκει στην 2ην κατηγορίαν "συμβολικών εκδηλώσεων". Επικροτώ τες δηλαδή, τζ̆αι θεωρώ τες χρήσιμες. Γιατί πρώτον ο αθλητισμός εν παιδεία, άρα εν καλόν να στέλλει μηνύματα επιμορφωτικά, αφού παρακολουθούν τζ̆αι κοπελλούθκια, τζ̆αι δεύτερον, ο αθλητισμός μαστίζεται, όπως ούλλες οι πτυχές της ζωής μας, που ρατσισμόν, δηλαδή δυσμενείς διακρίσεις λόγω φύλου, φυλής, σεξουαλικού προσανατολισμού κλπ. τζ̆αι εν χρήσιμον να τον καταδικάζουν αθρώποι - "είδωλα", όπως είναι οι αθλητές.

Φυσικά πάντα εννά πεταχτεί έναν τσουτσέκκιν να πει την πελλάραν του όταν έχουμεν έτσι πρωτοβουλίες. Στην προκειμένην περίπτωσην εν η εθνική Ουγγαρίας, ή μάλλον η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας. Ότι τάχατες κόπτονται για το "έξω η πολιτική που τον αθλητισμόν" τζ̆αι ότι "εν επιτρέπεται η πολιτική στα γήπεδα βάσει κανονισμών".

Εν θα μπω καν στο πόσον νομικίστικη τζ̆αι εκτός νοήματος εν τούτη η στάση των Ούγγρων, οι οποίοι αποτελούν, ως κράτος,  πανευρωπαϊκήν ντροπήν στο πόσον ρατσιστικά αντιμετωπίζουν τες μεταναστευτικές ροές τα τελευταία χρόνια. Εννά υποδείξω απλά ότι εν εξόχως υποκριτική. Διότι όταν ως αθλητική ομοσπονδία φκαίννεις επισήμως να δηλώσεις ότι εν θα ακολουθήσεις ούλλους τους άλλους σε κάτι τόσον απλόν τζ̆αι συμβολικόν, ήδη κάμνεις μιαν πολιτικήν δήλωσην ξεκάθαρην. Τόσον ξεκάθαρην όσον το "θέλει η πουτάνα (ρατσιστής) να χωστεί τζ̆αι εν την αφήνει η χαρά της".

Ώσπου να φακκώ πένναν αν θα γονατίσουν οι Ούγγροι στο Euro, stay cool and keep rocking!