Ουτοπία, δυστοπία, πραγματικότητα

 

Εξ αφορμής της (επαν-)ανάγνωσης του περίφημου "1984" του Όργουελ, στο πλαίσιον της συμμετοχής στη λέσχη βιβλίου, έμπνευση της Beatrix, να πούμεν λλία λόγια για την δυστοπίαν (αφού το "1984" είναι τούτον που λαλούμεν "δυστοπικόν" έργον), την ουτοπίαν τζ̆αι ποιαν σχέσην έχουν με την πραγματικότηταν.

Δυστοπία εν ολίγοις εν έναν αρνητικόν μελλοντικόν σενάριον. Μια κατάσταση όπου ούλλα έχουν "στραβώσει", τουλάχιστον σε σχέσην με το τι ισχύει σήμερα. Για παράδειγμαν, γίνεται πυρηνικός πόλεμος, ή κτυπά τη Γην μετεωρίτης, ή επικρατεί μια παγκόσμια τυρραννία τύπου "μεγάλου αδερφού" κλπ.
Αντίστοιχα, ουτοπία εν μια κατάσταση όπου τα πράματα έχουν πάει τόσον καλά που καταντούν εξωπραγματικά, ονειρικά τζ̆αι - ρεαλιστικώς ομιλούντες - ανέφικτα. Εν ενδιαφέρον ότι ο όρος "ουτοπία" προέρχεται που το ομώνυμον έργον του Τόμας Μορ, στο οποίον προσπαθεί να σκιαγραφήσει την ιδανικήν πολιτείαν, όπως έκαμεν ο Πλάτωνας στην εποχήν του.

Η ουτοπία δηλαδή προσομοιάζει με έναν όνειρον, ενώ αντίστοιχα η δυστοπία με έναν εφιάλτην. Στην βραχύβιαν ζωήν του αθρώπου, τούτον που αντιλαμβάνεται ως "πραγματικότητα" μπορεί εν δυνάμει να προσεγγίσει είτε την μιαν κατάστασην είτε την άλλην. Για παράδειγμαν, κάποιος που εγεννήθηκεν αρχές του 20ου αιώνα τζ̆αι επέθανεν στα τέλη του ή τες αρχές της νέας χιλιετηρίδας, κάπου στον λεγόμενον "δυτικόν κόσμον", πρέπει να έζησεν μιαν αλληλουχίαν κοσμοϊστορικών γεγονότων τζ̆αι εξελίξεων, οι οποίες ήταν είτε εντυπωσιακά θετικές (π.χ. μεγάλες τεχνολογικές ανακαλύψεις), είτε φρικτά αρνητικές (παγκόσμιοι πόλεμοι). Αντίστοιχα όμως, ένας συνότζ̆αιρος άθρωπος, μέλος φυλής νομάδων στην έρημον της Καλαχάρι στην Αφρικήν, μπορεί να μεν επήρεν είδησην που μεγάλον μέρος τούτων των καταστάσεων, τζ̆αι η ζωή του να επαρέμεινεν επί της ουσίας η ίδια, που την γέννησην ως τον θάνατον του.

Εφόσον όμως εγώ προσωπικά είμαι "δυτικός" άθρωπος, μπορώ να διαλογιστώ για το πως επιδρά τόσον η έννοια της ουτοπίας όσον τζ̆αι η έννοια της δυστοπίας στην συνολικήν θεώρησην της πραγματικότητας, παρελθοντικής, παρούσας αλλά - κυρίως - τζ̆αι μέλλουσας.

Το κυριόττερον που έχω καταλάβει είναι ότι η πραγματικότητα ουδέποτε εξελίσσεται ατόφια σε ουτοπίαν ή δυστοπίαν. Αφού τούτες οι θκυό έννοιες εμπεριέχουν την ιδιότηταν του ονείρου, καλού ή κακού, ουσιαστικά απέχουν μονίμως που τούτον που τελικά συμβαίνει, το οποίον έννεν ποττέ άσπρον ή μαύρον, αλλά άπειρες διαβαθμίσεις του γκρίζου. 

Παραμένει όμως μια κύρια ιδιότητα τζ̆αι εν τέλει δύναμη του αθρώπου η δυνατότητα του να φαντάζεται τζ̆αι να ονειρεύκεται. Εν στοιχείον που ορισμένοι θεωρούν καθοριστικόν ως αίτιον που εθρονιάστηκεν στην κορυφήν της τροφικής αλυσίδας του πλανήτη. Τζ̆αι ως εκφάνσεις τούτης της δυνατότητας, τόσον η δυστοπία όσον τζ̆αι η ουτοπία έχουν να παίξουν σημαντικόν ρόλον. Η πρώτη στο να μας κάμει πιο συνετούς, προσεκτικούς τζ̆αι ευγνώμονες στο τι έχουμεν σήμερα, ώστε να το προστατέψουμεν καλλύττερα. Τζ̆αι η δεύτερη στο να συνεχίσουμεν την αέναην, ουσιαστικά, προσπάθειαν μας να βελτιωθούμεν, στο κατά δύναμην.

Ώσπου να αποφεύγουμεν τες δυστοπίες τζ̆αι να ψάχνουμεν τες ουτοπίες, πατώντας γερά στην πραγματικότηταν, stay cool and keep rocking!

Αγιάνναπα τζιαι Πρωταράς

 

Στα παιδικά μου χρόνια οι θάλασσες επιλογής της οικογένειας ήταν προς Λάρνακαν τζιαι Λεμεσόν μερκάν. Στην Λάρνακαν γιατί ήταν κοντά τζιαι εβόλευκεν, στη Λεμεσό, τζιαι πιο συγκεκριμμένα στην παραλίαν του Κουρίου, γιατί στην κοντινήν Επισκοπήν εμεινίσκαν οι πρόφυγες, εκ Λιμνιών Αμμοχώστου, συγγενείς της μάμμας μου. Παρόμοιου στυλ τζιαι η παραλία της ακτής του κυβερνήτη, κάπου ανάμεσα. Πιο σπάνια επηαίνναμεν στον κόλπον των κοραλλίων στην Πάφο, όπου ήταν οι συγγενείς του παπά μου. Ακόμα πιο σπάνιες, σε βαθμόν δειγματοληψίας, ήταν οι εμπειρίες μας που τες θάλασσες του βορρά (Πύρκος, Λατσίν) τζιαι της ελεύθερης επαρχίας Αμμοχώστου, δηλαδή της Αγιάνναπας τζιαι του Πρωταρά.

Ειδικά οι τελευταίες πάντα εφαντάζαν μου οι πιο εξωτικές. Σχεδόν ούλλες βαθκιές που την αρχήν, ειδικά αν είσαι ακόμα μιτσής, σε αντίθεσην με τες παραλίες σε Λάρνακαν τζιαι Λεμεσόν που βαθυνίσκουν σταδιακά, με άσπρην χοντρόκοκκην άμμον αντί την ψιλήν, μαύρην άμμον του νότου, τζιαι με τυρκουάζ, γαλάζια χρώματα αντί γκριζομπλέ. Όταν δε στα εφηβικά χρόνια αρκέψαν να με συγκινούν παραπάνω τζιαι οι αθρώποι σε κάθε μέρος, πέραν του τοπίου, η Αγιάνναπα τζιαι ο Πρωταράς αποκτήσαν έξτρα ενδιαφέρον, αφού ενώ οι παραλίες που ήξερα ήταν οικογενειακές, οι παραλίες τούτες ήταν γεμάτες "νεανικά σώματα", παρέες, τζιαι φρέσκα ζευγαράκια, τζιαι οι νύκτες γεμάτες ίντριγκαν τζιαι ξεσάλωμαν.

Είμαστεν τωρά σε διαδικασίαν απόκτησης ενός εξοχικού κοντά στο διαβόητον Nissi Beach του μακαρίτη του Κίκη, τζιαι ξαφνικά έχουμεν την ευκαιρίαν να βάλουμεν την Αγιάνναπαν υπό τον φακόν, εξερευνώντας τες παραλιούες της τζιαι κάμνοντας χάζιν το πολύχρωμον πλήθος που σουλατσάρει στον μοναδικόν της κύριον δρόμον τωρά τους καλοκαιρινούς μήνες. Γιατί το ίδιον μέρος τον Σιειμώναν εν κυριολεκτικά πόλη-φάντασμαν.

Παρατηρώ λοιπόν ότι ο θερινός πληθυσμός του τόπου εν κυρίως ξένοι τουρίστες. Γυρεύκεις Κυπραίους με το σταγονόμετρον, αν εξαιρέσεις την περίοδον των αδειών, κατά την οποίαν η μισή τουλάχιστον Λευκωσία μετακομίζει στον Πρωταράν. Φαίνουνται που το στυλ τζιαι τους ήχους να εν Εγγλέζοι, Σκανδιναβοί τζιαι Βορειοευρωπαίοι, με διάσπαρτους όσους Ρώσους εκόψαν ποδά μετά την εισβολήν του μαλάκα του Βλαδίμηρου στην Ουκρανίαν, αφού τα αδέρφια οι Ρούσκι εν μας κάμνουν πλέον την τιμήν να μας επισκεφτούν με τα ωραία τους ρούβλια.

Το κιτσαρκόν μεγάλου μέρους των υποστατικών εν τόσον έντονον που καταντά ψυχαγωγικόν. Υπάρχουν πινελιές φιλότιμες για κάτι πιο αξιόλογον, όπως η διαμόρφωση στο λιμανάκι, οι παραλιακοί πεζόδρομοι τζιαι κάποια καλοσχεδιασμένα πρόσφατα κτισμένα ξενοδοχεία, αλλά η προχειρότητα με την οποίαν μεταχειριζούμαστεν την χρυσήν κόταν του τουρισμού θέλει μεγάλην προσπάθειαν να εξελικτεί σε κάτι με όραμαν τζιαι προοπτικήν. Η δυναμική υπάρχει πάντως, αν αναλογιστεί κανένας τα μιλιούνια των επισκεπτών που έρκουνται σε τούτον το μέρος κάθε σεζον, παρά την μετριότηταν της υποδομής.

Εψές επήα μιαν βόλταν στον Πρωταράν να μεταφέρω κάτι συγγενείς που είχαμεν καλέσει για σουβλάκια, τζιαι έδωκα σε έναν πραγματικόν παροξυσμόν. Ολόκληρος ο πυρήνας τούτου που λαλούμεν Πρωταράν ήταν έναν κούλλουμάκκα ποτάμιν αθρώπων, άλλων με τα μπραζίλιαν τζιαι άλλων με τα ρούχα του clubbing. Αν δεν είσαι σε πλήρην αργόσχολην φάσην που να μεν σε κόφτει ο πεταμενος χρόνος μέσα στην κίνησην, πήαιννε Πρωταράν μέρες δεπανταύγουστου.

Βέβαια άμα πάεις νωρίς στες θάλασσες του Πρωταρά, εν άλλον πράμαν, για να είμαστεν δίκαιοι. Σχετικά πιο οικογενειακά, πιο συμμαζεμένα που την Αγιάνναπαν, με πιο πολλές επιλογές που δαντελένια ακρογιαλλιούθκια, που αν τα πετύχεις ήσυχα, εν όπως την πισίναν. Έννεν τυχαίον που συνάεται τόσος κόσμος. Απλά εν καλλύττερα να πάεις είτε αρχές του καλοτζαιρκού είτε αρχείς του Σεπτέμβρη, που εν σχετικά ήσυχα. Εκτός τζιαι αν είσαι party animal!

Ώσπου να εμπεδώσουμεν την Αγιάνναπαν τζιαι τον Πρωταράν, stay cool and keep rocking!

Άνθρωπος τζιαι περιβάλλον

 

Κάπως, κάπου, έμεσα ή άμεσα, έχω ξαναγράψει για τούτον το θέμαν. Μετά που μιαν δεκαετίαν στο blogging δύσκολα μεινίσκει κάτι που να μεν σε έσ̆ιει απασχολήσει. Αλλά αξίζει να διασφαλίσω ότι οι συγκεκριμένες σκέψεις εκαταγραφήκαν.

Υπάρχουν, το λοιπόν, θκυό ακραίες αντιλήψεις όσον αφορά την επίδρασην του αθρώπου στο περιβάλλον. Η μια υποστηρίζει ότι ο άθρωπος ότι τζ̆αι να κάμει εν επηρεάζει ουσιαστικά το περιβάλλον, άρα το να συμπεριφέρεται "περιβαλλοντικά φιλικά" εν άσκοπον. Η άλλη υποστηρίζει ότι ο άθρωπος εν ο κύριος παράγοντας επιρροής στο περιβάλλον, τζ̆αι ότι αν συμπεριφερτεί "περιβαλλοντικά φιλικά", τότε το περιβάλλον εννά "σωθεί".

Τζ̆αι οι θκυό αντιλήψεις, όπως ούλλες οι ακραίες αντιλήψεις, εν λανθασμένες. Ούτε είναι αμελητέα η επίδραση του αθρώπου στο περιβάλλον, ούτε όμως είναι πρωταρχικός παράγοντας επηρεασμού του περιβάλλοντος ο άθρωπος.

Τζ̆είνον που πρέπει να αντιληφθεί ο άθρωπος, είναι το εξαιρετικά εύθραστον τζ̆αι ευαίσθητον του περιβάλλοντος που τον διατηρεί στην ζωήν, τζ̆αι να κάμει που την πλευράν του το κατά δύναμην για να μεν το καταστρέφει. Παράλληλα όμως πρέπει επίσης να αντιληφθεί ότι το ανθρώπινον είδος είναι μια απειροελάχιστη ποσότητα στην μεγάλην εικόναν των πραγμάτων, τζ̆αι ότι υπάρχουν δυνάμεις "εκεί έξω", ή ακόμα τζ̆αι πάνω στον πλανήτην που αποκαλεί σπίτιν του, που μπορεί να κάμουν τες "περιβαλλοντικά φιλικές" πρωτοβουλίες του να μοιάζουν εξαιρετικά ανώφελες. Τζ̆αι ότι καλά κάμνει, αν θέλει κάπως να διασφαλίσει μιαν "αειφορίαν" του homo sapiens, να σταματήσει την αυτοκαταστροφικήν του συμπεριφοράν τζ̆αι να δει ήνταλως ξεκολλά που τούτον τον πλανήτην, αλλιώς αργά ή γλήορα κάτι εννά τον πέψει τζ̆αμέ που επήαν τζ̆αι οι δεινόσαυροι...

Ὠσπου να αντιληφθούμεν την ευθύνην μας, αλλά τζάι τα πραγματικά μας μεγέθη, stay cool and keep rocking!