Πέμπτη 9 Ιουνίου 2022

Ασφάλεια τζ̆αι το απίστευτα έυθραστον της ανθρώπινης ζωής

 


Έτρωεν λαλεί ο άθρωπος τα σουβλούθκια του, εστάθηκεν του έναν τζ̆αι ώσπου να το πάρουν είδησην οι γυρόν του, επέθανεν. Νεότατος, λλίον πάνω που τα σαράντα. Θα ήταν σχεδόν κωμικόν αν δεν ήταν τόσον τραγικόν, να φύεις έτσι σχέδιον. Εν ακόμα πιο τρομακτική κατάσταση για λλόου μου για θκυό λόγους: πρώτον παραλλίον να το πάθω τζ̆αι γω, τζ̆αι δεύτερον, εν υπάρχει πιο τρομακτικός θάνατος για μέναν που την ασφυξίαν. Εν ο πιο μακρόσυρτος θάνατος που μπορεί να σου συμβεί, αφού για 2-3 λεπτά ξέρεις ότι πεθανίσκεις, πριν χάσεις τελικά τες αισθήσεις σου.
Ήταν μια μέρα σε συγγενικόν σπίτιν, αθθυμούμαι, τζ̆αι ετρώαμεν σουβλάκια. Ήταν λάθος κομμένα, αφού ήταν τεράστια, τζ̆αι ήταν τζ̆αι σχετικά κακοψημένα, αφού ήταν καψαλισμένα που έξω τζ̆αι σχετικά άψητα, άρα δυσκολομάσητα, που μέσα. Αλλά επειδή εγώ τζ̆αι τα σουβλάκια, εγώ τζ̆αι το φαϊν γενικώς, έχουμεν μιαν σχέσην "ορμής" (λαλείς την τζ̆αι λαιμαργίαν), είχα δώσει πάνω τους με θέρμην, χωρίς να πολλομασώ πριν καταπιώ. Είσ̆εν τύχει πολλές φορές στο παρελθόν να πάει στραβά μια μπουκκιά, αλλά πάντα κάπως εκατάφερνα τζ̆αι εξεκολλούσα την που τον τσάρουκκαν μου. Τούτην την φοράν όμως εστάλωσεν για τα καλά μια προδοτική, τεράστια σουβλακομπουκκιά, τζ̆αι εν εξεκόλλαν. Μόλις το εσυνειδητοποίησα, αντί να ζητήσω βοήθειαν που τους συγγενείς, που αμέριμνοι ετρώαν τζ̆αι εμιλούσαν δίπλα μου, εβούρησα να φκω έξω στην αυλήν, να κάμω πιο έντονες προσπάθειες ξεμπλοκκαρίσματος, μακριά που τα βλέμματα τζ̆αι τα ενδεχόμενα πειράγματα, ή την ανησυχίαν των συγγενών. Έλα όμως που η κατάσταση αντί να βελτιωθεί εσ̆ειροττέρεψεν. Για λλία αγωνιώδη δευτερόλεπτα άρκεψα να μεν μπορώ να πάρω ανάσαν, καθώς ο στρόππος κρέατος αντί να φκει προς τα έξω, άρκεψεν να μου κόφκει τέλεια την οδόν του αέρα, προκαλώντας μου ασφυξίαν. Με μιαν απελπισμένην προσπάθειαν, έφκαλα προς τα έξω ότι αέραν είχα ακόμα, δουλεύκοντας τους μυς του λαιμού, τζ̆αι με τεράστιαν ανακούφιην ένιωσα το κρέας να ξεμπλοκκάρει, τζ̆αι να ππέφτει με δύναμην στο γρασίδιν του κήπου όπου είχα καταφύγει. Το δράμαν μου είσ̆εν γίνει, ευτυχώς ή δυστυχώς, αντιληπτόν, που τους διπλανούς μου στο τραπέζιν, οι οποίοι αρχικά με χαμόγελα, σταδιακά με ανησυχίαν, θωρώντας το πρόσωπον μου, ερωτούσαν τι έγινεν. Ανακουφισμένος που την εγλύτωσα, ένιωσα ότι εν ήταν σωστόν να τους ανησυχήσω παραπάνω, τζ̆αι εμείωσα την σοβαρότηταν του περιστατικού στην περιγραφήν μου, επιστρέφοντας στο τραπέζιν τζ̆αι συνεχίζοντας να τρώω. Περιττόν να αναφέρω ότι έκοφκα πλέον τα σουβλάκια στα 8 πριν τα φάω, ενώ εσυνόδευκα κάθε μπουκιάν με μπύραν, για να τζ̆υλά πιο σίουρα. Ο πόνος στον φάρυγγαν μου είσέν ήδη εκδηλωθεί, τζ̆αι ως το τέλος της μέρας, σ̆ειροττερεύκοντας, έκαμνεν με να καταλάβω πόσον χαττάν του είχα προκαλέσει.
Το συγκεκριμμένον περιστατικόν εν έσ̆ει εξαλείψει, δυστυχώς, τον λαίμαργον τρόπον που τρώω, αλλά τουλάχιστον, όπως κάποιον που άμα κρούσει στην σούππαν, φυσά τζάι το γιαούρτιν, έσ̆ει με κάμει πολλά πιο προσεκτικόν όποτε πάει να συμβεί κάτι παρόμοιον. Έσ̆ει με όμως κάμει επίσης να εκτιμήσω τον κίνδυνον για την ζωήν μας που ελλοχεύει σε κάθε μικρήν, καθημερινήν μας δραστηριότηταν, τζ̆αι το πόσον εύκολα μπορεί να χάσουμεν ούλλα όσα έχουμεν με μιαν στιγμιαίαν απερισκεψίαν τζ̆αι αφηρημάδαν, δικήν μας ή άλλων.
Για κάποιους τούτη η πραγματικότητα μπορεί να τους προκαλέσει ψυχολογικά θέματα, τζ̆αι φοβίες. Τζ̆αι έχουν το δίκαιον τους, όποιος εν φοάται για την ασφάλειαν τζ̆αι την ζωήν του, ή τζ̆είνην όσων αγαπά, έννεν σοφός κατ' εμέναν. Που την άλλην, το πόσον εύθραστη εν η ζωή, σε συνδυασμόν με την απειροελάχιστην πιθανότηταν που αντιστοιχεί στην ύπαρξην του καθενός μας, κάμνει με να αγαπώ τζ̆αι να την εκτιμώ ακόμα παραπάνω.
Ώσπου να εκτιμούμεν παραπάνω την ζωήν μας, παρά τα κακά που μας τζ̆υνηούν, stay cool and keep rocking!