Του χρόνου νάμπου εννά γράφω;

Έριξα μιαν μαθκιάν στο αν τζιαι τι ελάλουν πέρσι την ίδιαν ημέραν τζιαι ανακάλυψα το εξής:

"Αισιόδοξος είμαι τζιαι για την πρόβλεψην μου: τη λύσην του κυπριακού το 2012. Το τελευταίον δεκαήμερον του Γεννάρη θα δείξει αν μπορώ να ελπίζω ή αν θα γίνω πρόωρα "κουβανός" (ορολογία των στοιχηματιών)."

Συμπέρασμαν: Φιντέλ θέλω πολιτογράφησην φιλούδιν!

 Το 2012 είσιεν τζιαι μιαν πρόβλεψην περί καταστροφής του "κόσμου" (της γης δηλαδή, διότι έσιει ολόκληρον σύμπαν που εν φακκά προφανώς πεννιάν για τον κομμόροτσον μας). Άτε βρε, αναβολήν ως την επόμενην.

Κατά τα άλλα, η καπιταλιστική κρίση συνεχίζεται τζιαι η διακυβέρνηση της αριστεράς (η πρώτη στην ιστορίαν του τόπου) κοντεύκει στην ολοκλήρωσην της (εκτός τζιαι αν κάμει καμμιάν σιόκκινγκ έκπληξην ο Μαλάς, αν τζιαι υπάρχει θέμαν αν είναι ορίτζιναλ "αριστερός"). Όπως είπα τζιαι παλαιότερα, δεν κρίνω οτιδήποτε πριν φτάσει στην περάτωσην του τζιαι πριν ακούσω ανασκοπήσεις/ αναδρομές αντικειμενικές τζιαι υποκειμενικές. Αλλά έναν εν το σίουρον για τούτην την πενταετίαν! Είσιεν νερά, πολλά νερά! Εφάμεν κοτσιηνομανίταρον τζιαι αγρέλλιν τζιαι εσπάσαμεν. Τουμάνιν όποτε επηένναμεν για κατούρημαν. Μεγαλεία! 

Τζιαι ποδοσφαιρικές επιτυχίες. Ομάδες σε ομίλους, ομάδα στους οκτώ του τσάππιο λλικ. Μεγαλεία! 

Είμαστεν δε (η Ανορθωσάκκα) με την ολοκλήρωσην του έτους, τέσσερις πούντους που πάνω που τον δεύτερον τζιαι μπορεί να μείνουμεν τζιαμέ ως το τέλος. 

Μπροστά σε τούτα τι σου είναι ο εκφασισμός της κοινωνίας τζιαι η διαιώνιση του αριστερο-δεξιο-αστικο-προλεταριο-γριβο-μακαριακού διχασμού; Α; Ψιλοπράματα. Οι σφαγές στη Συρίαν; Κόφτει μας; Έσιει τζιαι λαϊκήν κυπριακήν σοφίαν επί του θέματος: 

"Απ'ον φορτώνει πόσσω σου, τάνα του να φορτώσει" 

Το πιο πάνω μπορεί κάποιος να το βαφτίσει αβασάνιστα τζιαι ως μόττο του καπιταλισμού.

Φυσικά ούλλα αρχίζουν τζιαι καταλήγουν στην προσωπικήν οπτικήν οπότε επιλέγω ξανά να είμαι αισιόδοξος. Εν έχω λόγο να μεν πιστεύκω ότι πέραν της μαυρίλλας ο νέος χρόνος εννά φέρει τζιαι καλά πράματα, όπως εξάλλου έγινεν τζιαι φέτι τζιαι ούλλα τα χρόνια που αθθυμούμαι στην σχετικά σύντομην (ακόμα) ζωήν μου. 

Το σίουρον όμως είναι έναν:

Ότι θα συνεχίσω να είμαι ψύχραιμος τζιαι να ροκκάρω:

Αγγλιστί, stay cool and keep rocking, (all year long baby)! !

Μα σε ήντα παραμύθκια πιστεύκει ο κόσμος σιόρ εν έτει 2012...

Κάτι ως δείγμα για τα παραμύθκια που μας (σας πλέον) ταϊζουν:

"Για να μετρήσεις μια απόσταση πρέπει να ξεκινήσεις από ένα σημείο. Το ίδιο για να μετρήσεις τον χρόνο, πρέπει να ξεκινήσεις από ένα γεγονός που θα αποτελέσει την βάση σου. Οι Έλληνες συνήθιζαν να χρησιμοποιούν τους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες και οι Ρωμαίοι ξεκινούσαν από την κτίση της Ρώμης. Η μετά Χριστό χρονολογία (Anno Domini) υιοθετήθηκε αρχικά από τον Dionysius Exiguus (470 – 544) ο οποίος την χρησιμοποίησε στην εύρεση του Πάσχα. Η χρονολογία όμως αυτή χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα μόνο τον όγδοο αιώνα μετά Χριστό. Ως τότε οι Χριστιανοί και οι Ιουδαίοι αδιαφορώντας για τα επίγεια γεγονότα, ξεκινούσαν από κτίσεως κόσμου. Μελετώντας τις γενιές από τον Αβραάμ μέχρι τον Αδάμ είχαν υπολογίσει με ακρίβεια πότε είχε δημιουργηθεί ο κόσμος και ξεκινούσαν από τον πρωτόπλαστο άνθρωπο.

Βέβαια οι χριστιανοί δεν γνώριζαν τίποτα για την Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang), ωστόσο υπολόγισαν πως ο Θεός είπε την λέξη «γενηθήτω φως», περίπου έξι χιλιάδες χρόνια πριν. Πέντε μέρες αργότερα έφτιαξε τον άνθρωπο από νερό και χώμα. Οι σημερινοί επιστήμονες υπολογίζουν την ηλικία του σύμπαντος αρκετά μεγαλύτερη, μιλώντας για εκατομμύρια χρόνια. Αυτό το κάνουν προφανώς επειδή δεν τους καταδιώκει καμία ιερά εξέταση. Αν είχαν κάποιο κουκουλοφόρο χριστιανό πάνω από το κεφάλι  τους, θα μείωναν την ηλικία του σύμπαντος σε έξι χιλιάδες χρόνια, ακριβώς.

 Κανείς δεν είναι σίγουρος πως ακριβώς ο Dionysius Exiguus υπολόγισε την γέννηση του Χριστού την συγκεκριμένη χρονολογία. Το έτος αυτό αποτελεί την βάση για την ιστορική χρονολόγηση σε όλο τον χριστιανικό κόσμο. Αυτό δεν σημαίνει πως ο Χριστός όντως γεννήθηκε αυτό το έτος. Κανείς δεν γνωρίζει πότε πραγματικά γεννήθηκε ο Χριστός και μάλιστα οι περισσότεροι ερευνητές αμφιβάλλουν αν γεννήθηκε κάποιος Χριστός. Οι πολλές αντιφάσεις των ευαγγελίων και οι ελλείψεις σε ιστορικές πηγές, ωθούν τους ιστορικούς να υιοθετούν την άποψη πως ο Χριστός είναι ένα μυθικό πρόσωπο και όχι μια ιστορική προσωπικότητα.

Το πιθανότερο είναι ο Dionysius Exiguus να ακολούθησε τον μοναδικό ιστορικό των πρώτων χριστιανικών χρόνων, τον επίσκοπο Ευσέβιο της Καισάρειας. Ο Ευσέβιος μετρώντας τα χρόνια από τον θάνατο της Κλεοπάτρας τοποθετεί την γέννηση του Χριστού περίπου στο μηδέν της χρονολογίας μας.  Από αυτό το σημείο δεν ξεκινά η λύση του μυστηρίου αλλά το μεγάλο μπέρδεμα. Ο Ευσέβιος της Καισάρειας ακολουθώντας τον ευαγγελιστή Λουκά, αναφέρει πως ο Χριστός γεννήθηκε όταν έγινε η πρώτη απογραφή του Αυγούστου Καίσαρα σε όλη την οικουμένη. Ο ευαγγελιστής Λουκάς τοποθετεί την απογραφή αυτή την εποχή που στην Ιουδαία ήταν διοικητής ο Κυρήνιος, δηλαδή το έξι μετά Χριστό. Το πρόβλημα είναι ότι ο βασιλιάς Ηρώδης σύμφωνα με αυτή την χρονολογία, πέθανε δέκα χρόνια πριν την γέννηση του Χριστού. Το θείον βρέφος δεν μπορεί να το είχε καταδιώξει ο Ηρώδης, ούτε φυσικά να δολοφονήσει τα νήπια, γιατί ο βασιλιάς Ηρώδης  ήταν ήταν ήδη νεκρός. Γι αυτό και ο ευαγγελιστής Λουκάς δεν αναφέρει την καταδίωξη του Ηρώδη. Σύμφωνα με τον Λουκά, ο Ιωσήφ δεν παίρνει τον Χριστό για να καταφύγουν στην Αίγυπτο αλλά πάνε στην Ιερουσαλήμ και συναντάνε στον ναό τον ιερέα Συμεών και την Άννα. Κανείς φόβος για τον κακό βασιλιά που είχε το παλάτι του στην πόλη αυτή.

Είμαστε αναγκασμένοι να υποθέσουμε ότι ο Χριστός του Ματθαίου γεννήθηκε νωρίτερα από τον Χριστό του Λουκά. Η πίστη στην δύναμη του θεού είναι απαραίτητη για να προχωρήσει κανείς στην πνευματική άνοδο και την εσωτερική ζωή. Αυτή η πίστη όμως δεν απαιτεί από κανέναν να πιστεύει σε πλάνες και να δικαιολογεί αντιφάσεις, μονάχα για να στηρίξει τις ιστορίες κάποιων ανθρώπων. Αυτό δεν είναι ούτε ευσέβεια, ούτε πίστη, αλλά προσήλωση σε ανθρώπινες πεποιθήσεις. Είναι απόλυτα σίγουρο πως ο Μεγάλος Ηρώδης  ήταν νεκρός όταν γεννήθηκε ο Χριστός του ευαγγελιστή Λουκά, του Ευσεβίου και του Διονύσιου που κανόνισε την αρχή της χρονολογίας μας. Ένας νεκρός βασιλιάς δεν μπορούσε να καταδιώξει τον Χριστό και να θανατώσει τα νήπια.

Εφόσον αγνοήσουμε την υπόθεση που κάνει ο ευαγγελιστής Λουκάς, την οποία ακολουθούν ο Ευσέβιος της Καισάρειας και ο Dionysius Exiguus, ότι δηλαδή η απογραφή έγινε την εποχή του Κυρηνίου, δεν θα πέσουμε σε αντίφαση. Η πρώτη απογραφή σε όλη την οικουμένη, δεν έγινε το 6 μετά Χριστό αλλά το 28 προ Χριστού. Τότε ο Οκταβιανός Καίσαρας διέταξε την καταμέτρηση του πληθυσμού όλης της αυτοκρατορίας.  Όπως αναφέρει το λεξικό του Σουίδα, ο πληθυσμός της αυτοκρατορίας ήταν κάτι παραπάνω από τέσσερα εκατομύρια.  Αν θεωρήσουμε σωστή την πληροφορία πως γεννήθηκε την πρώτη απογραφή που έγινε επί Αυγούστου, τότε ο Χριστός γεννήθηκε το 28 προ Χριστού.

Το έξι μετά Χριστόν, όταν στην Ιερουσαλήμ ήταν διοικητής ο Κυρήνιος, έγινε μια δεύτερη απογραφή, η οποία αφορούσε μόνο την Ιουδαία. Ο βασιλιάς Ηρώδης Αρχέλαος εξορίστηκε από τον Καίσαρα Οκταβιανό και η περιουσία του έπρεπε να καταμετρηθεί. Γι αυτό έγινε εκείνη η δεύτερη απογραφή. Έτσι ο Χριστός γεννήθηκε το 28 προ Χριστού, όταν ο Ηρώδης ήταν ακόμα ζωντανός και μπορούσε να τον καταδιώξει.

Αυτή την άποψη ενισχύει και το απόσπασμα από το κατά Ιωάννη ευαγγέλιο όπου οι Φαρισαίοι λένε στον Ιησού, «πενήντα ετών δεν πήγες ακόμα και τον Αβραάμ είδες;». (Κατά Ιωάννη 8,57) είπον ουν οι  Ιουδαίοι προς αυτόν, Πεντήκοντα έτη ουπω έχεις και  Αβραάμ εώρακας;

Οι Ιουδαίοι εκτιμούν ότι ο Ιησούς είναι γύρω στα πενήντα και ίσως παραπάνω γιατί προφανώς θέλουν να τον μειώσουν όσο γίνεται περισσότερο σε σχέση με τον αρχαίο Αβραάμ. Αν ήταν ένας νέος γύρω στα τριάντα, όπως υποστηρίζει ο Λουκάς, δεν θα έλεγαν πενήντα, αλλά σίγουρα θα έλεγαν, “ούτε τριάντα χρονών δεν είσαι”.

Τους αρχαίους χρόνους, εκείνο που εθεωρείτο σίγουρο, ήταν πως ο Χριστός γεννήθηκε την εποχή του βασιλιά Ηρώδη και πως η δράση του άρχισε τον καιρό του Αυγούστου Οκταβιανού. Ενώ λοιπόν διαβάζουμε στον Τερτυλλιανό και στον Ειρηναίο πως ο Χριστός γεννήθηκε το 41ο έτος του Αυγούστου, δηλαδή το 1 π.Χ., οι ίδιοι αυτοί και άλλοι απολογητές θεωρούν ότι η άνθιση της χριστιανικής διδασκαλίας έγινε τον καιρό του Αυγούστου Οκταβιανού Καίσαρα.

Ο Ευσέβιος της Καισαρείας αναφέρει στην εκκλησιαστική ιστορία (Δ΄,26,7) το γράμμα του Μελίτωνα στον Μάρκο Αυρήλιο, στον οποίο γράφει ότι η χριστιανική φιλοσοφία άνθισε στα έθνη κατά την βασιλεία του Αυγούστου Καίσαρα. “επανθήσασα δε τοις σοις έθνεσι κατά την Αυγούστου του σου προγόνου μεγάλην αρχήν”.

Ο Αύγουστος Οκταβιανός πέθανε το 14 μ.Χ., όταν σύμφωνα με την κατεστημένη άποψη ο Χριστός ήταν 14 χρονών και σύμφωνα με τον Λουκά ήταν μόλις 8 χρονών. Πως λοιπόν ανθεί επί Αυγούστου η διδασκαλία του Χριστού; 

Τα ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης αναφέρουν πως το κήρυγμα του Χριστού ξεκίνησε μόνο μετά την αποκεφάλιση του Ιωάννου, η οποία έγινε σύμφωνα πάλι με τα ευαγγέλια μόλις τρία χρόνια πριν την σταύρωση του Σωτήρα, δηλαδή περίπου το 29 μ.Χ.. Η Χριστιανική φιλοσοφία θα έπρεπε έτσι να ανθεί επί Τιβερίου Καίσαρα και όχι επί Αυγούστου. Πρίν το 30 μ.Χ., σύμφωνα με τα ευαγγέλια, ο Χριστός δεν είχε εμφανισθεί και δεν είχε διδάξει κανένα.

Είναι βέβαιο λοιπόν πως ο Χριστός γεννήθηκε και έδρασε πολύ νωρίτερα από ότι υπολογίζουν οι χριστιανοί. Το ερώτημα είναι γιατί τόσα χρόνια η εκκλησία δεν μπορεί να εξηγήσει τα ανεξήγητα και γιατί δεν αποδέχεται πως κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Η διαιώνιση μιας παρεξήγησης δεν βοηθάει κανένα να πλησιάσει την αλήθεια του Θεού. Μου λένε μερικοί ότι είναι στρατιώτες του Χριστού. Ποιανού Χριστού είναι στρατιώτες; Γνώρισαν κανένα φτωχό και του έδωσαν φαγητό ή  ελευθέρωσαν κάποιον άδικα φυλακισμένο; Εκείνοι που υπερασπίζονται την αλήθεια, εκείνοι είναι οι στρατιώτες του Χριστού και όχι αυτοί που υπερασπίζονται τα συμφέροντα τους, τον Ευσέβιο  ή τον Dionysius Exiguus."

(Πηγή: http://anapodaris.blogspot.com/2011/12/blog-post_29.html) 

Να συμπληρώσω ότι φυσικά εν υπάρχει καμμιά "αλήθεια του θεού" (με ή χωρίς κεφαλαίον). Είμαστεν πάνω σε μιαν κουτσουλιά πέτρας στο σύμπαν (την οποίαν μαχούμαστεν να ποσπάσουμεν πριν την ώραν της τζιαι λόγω θρησκευτικών κολλημάτων) τζιαι πρέπει να σιαιρούμαστεν που έχουμεν έστω τζιαι τούτην την μοναδικήν ευκαιρίαν να χαρούμεν το υπέροχον δώρον της ζωής, παρά να βάλλουμεν ταπελλούες βάσει θρησκείας, έθνους τζιαι άλλων ψευδαισθήσεων. Γιορτάστε τα παραμύθκια σας, αλλά τουλάχιστον συνειδητοποιείστε το ότι τούτον ένει, παραμυθάκια. Προσωπικά του γιόκκα μου του Χριστούλλη λαλώ του "χρόνια καλά γιέ μου για τη γιορτή σου" τζιαι σε λλίον θα πιω τες πυρούες μου με τους δικούς. Όπως είπεν τζιαι ο Dawkins, εν χρειάζεται να πιστεύκεις σε κάτι για να συμμετέχεις στον πασιαμάν.

Ώσπου να το συνειδητοποιήσετε (το παραμύθιν) stay cool and keep rocking!

Μάνα μου Αναστασιάδη μου....

Μάνα μου ΡΕ! Ώστε εννά φέρουν 5000 πρόσφυγες  ΡΕ; Τζιαι εν τους σηκώννει η πουγγούδα μας ΡΕ;
ΡΕ μα έχουμεν πολλύν πρόβλημαν τελικά ΡΕ!
Να κόψουμεν που τη μύλλαν μας την πόλικην να τους δώκουμεν ΡΕ! Αφού έν έχουμεν cash ΡΕ!
Αλλά πνάσε Νίκαρε μου (που μιτσιανίσκεις συνέχεια τζιαι σου ΡΕ). Εδιάψευσεν το ο Στέφανος ΡΕ! Κουλάρετε τζιαι έθθα μας φαν την σουκλούδαν μας ΡΕ!

Άτε τζιαι παρετάτε μας ούλλοι ΡΕ!

Ώσπου να μας παραιτήσουν, stay cool and keep rocking!

Μια φοράν πεθανίσκεις...

Σήμερα νωρίς το πρωίν απεβίωσεν η γιαγιά η Χρυσταλλού, η τελευταία γιαγιά της αγάπης μου, τζιαι έτσι κλείει ο κύκλος των γιαγιάδων εν έσιει άλλες, πάππαλα (οι δικές μου έσιει τζιαιρόν που μας αφήκαν). Έμεινεν μόνον ένας παππούς, ευτυχώς σχετικά στεκάμενος ακόμα, που κινείται ακόμα ανάμεσα μας, εμάς τα εγγόνια του που έχουν τζιαι τζιείνα κάμποσες άσπρες τρίσιες στα μαλλιά τζιαι αλλού πλέον.

Η γιαγιά η Χρυσταλλού ήταν κλινήρης τα τελευταία χρόνια τζιαι εσχάτως εν επικοινωνούσεν καν με τον κόσμον γυρόν της. Είσιεν γίνει κυριολεκτικά τζιαι ψυχολογικά έναν βάρος για τα παιθκιά της, τζιαι αιτία προστριβών περί της "διαχείρισης", οπότε ο θάνατος της, παρά τα αναμενόμενα δάκρυα (γνήσια ή οϊ) εννά φέρει πιο πολλήν ανακούφισην παρά στεναχώρκαν. Κυνικός έννεν; Είπαμεν, δαμέ ασπρίσαν τα εγγόνια, ως που ήταν να πάει η γιαγιά;

Να πω δαμέ ότι οι γιαγιάδες της αγάπης μου ήταν βέρες Γιαλουσίτισσες, τζιαι επεθάναν μακριά που τον τόπον τους, όπως τόσες άλλες σιηλιάες πραγματικοί πρόσφυγες. Όπως ας πούμεν η γιαγιά τζιαι ο παππούς μου που τα Λιμνιά της Αμμοχώστου. Εν πειράζει βρε, με τον "μακροχρόνιον αγώναν", εννά παν τα εγγόνια τζιαι τα δισέγγονα τους (διότι τα παιθκιά τους εγεράσαν τζιαι τζιείνα πιον τζιαι σιγά-σιγά αρκέψαν τζιαι τζιαμέ οι "αποχωρήσεις"). Τωρά τζιαι να παν, τι νόημαν νομίζουν ότι θα έσιει, ή αν θα συγκρίνεται με το να επηένναν οι "γνήσιοι" Γιαλουσίτες έσσω τους, εν άλλου παπά ευαγγέλιον.

Είναι έναν θέμαν πάντως ο τρόπος που φεύκει ο άθρωπος που τούτον τον κόσμον, όταν κρούζει το λάδιν του καντηλιού του που λαλούν οι παλιοί. Η γιαγιά η Χρυσταλλού έζησεν πάνω που 90 χρόνια, έφτασεν εγγόνια τζιαι δισέγγονα τζιαι επέθανεν στο κρεβάτιν της, πιθανότατα χωρίς να υποφέρει. Φαντάζουμαι αν κάμεις ένα γκάλοπ, ο παραπάνω κόσμος έτσι θα επροτίμαν να πεθάνει. Αν εξαιρέσουμεν βέβαια περιπτώσεις όπως του Κώστα του Πατίνιου που θα επροτιμούσεν να "φύει" καθώς βουρά (όπως λαλεί στο βιβλίον του) ή άλλων που μπορεί να θέλουν να πεθάνουν νέοι τζιαι ακμαίοι πολεμώντας την Τουρτζιάν ή το μνημόνιον τζιαι την Τρόϊκαν. Το κομμάτιν που κάτω αφιερωμένον σε τούτους τους σπάταλους αθρώπους. Φανταστείτε κύριοι τες στατιστικές πιθανότητες απλά να υπάρχετε σε τούτον το σύμπαν τζιαι μετά σκεφτείτε πόσον αχάριστοι είσαστεν που θέλετε να πεθάνετε πρώιμα, για την κάθε αυταπάτην σας περί "μεγαλείου". Οξά χαρκέστε ότι μετά εννά τα θωρείτε ούλλα που ψηλά τζιαι εννά αγαλλιάζεστε.

Η αλήθκεια όμως για το θάνατον εν δύσκολον έως αδύνατον να προσδιοριστεί. Ήντα έχουμεν τόσες θρησκείες λαλείτε; Έννεν γιατί παραμένει μυστήριον; Τι σημασίαν έσιει πως θα πεθάνεις; Αφού μια φοράν εννά γίνει, εν τζιαι εννά στραφείς να ξαναδοκιμάσεις άλλες μεθόδους. Εκτός τζιαι αν υπάρχει μετεμψύχωση. Ναι, το σύμπαν εν έσιει άλλην δουλειάν που το να σας ξαναφέρνει πίσω σε άλλες μορφές.

Εμέναν η θεώρηση μου για το θάνατον συνοψίζεται στα ακόλουθα:

(1) "Δεν υπάρχει τέθκοιον πράμαν που να ονομάζεται "έντιμος θάνατος". Υπάρχει απλά θάνατος." (σπάζω την κκελλέν μου να αθθυμηθώ σε ποιαν ταινίαν το άκουσα).

(2) 

"(α) Ο θάνατος δεν θα πρέπει να μας απασχολεί, επειδή όταν εμείς υπάρχουμε, ο θάνατος δεν είναι παρών και όταν ο θάνατος είναι παρών, εμείς δεν υπάρχουμε.

(β) Μια φορά υπάρχουμε, δεν υπάρχει τρόπος να υπάρξουμε δυο φορές και μάλλον δεν θα υπάρξουμε ξανά ποτέ. Κι εσύ που δεν εξουσιάζεις το αύριο, αναβάλλεις τη χαρά. Και η ζωή πάει χαμένη με τις αναβολές και ο καθένας πεθαίνει απασχολημένος." (τζιαι τα θκιό του μέγιστου Επίκουρου, δηλώννω φανατικός Επικούρειος).

Ώσπου να σταματήσουμεν να σκεφτούμαστεν το θάνατον τζιαι να χαρούμεν την περιορισμένην αλλά υπέροχην ευκαιρίαν που έχουμεν να ζήσουμεν, stay cool and keep rocking!

Πως να ξεπεράσετε την οικονομική κρίση!!!

It's (fucking) christmas again...

Κατ'αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι τα τρία θαυμαστικά του τίτλου έννεν δικά μου αλλά του συγγραφέα ενός βιβλίου που αγόρασα με 10 ευρά που έναν περιπτεράν (φίλτατος, έσιει πολλύν υλικόν, είμαι θαμώνας) πρόσφατα. Πρόκειται για κάποιον Αλέξανδρον Παναγιώτου, ο οποίος στο εξώφυλλον,πέραν του τίτλου  με τα θαυμαστικά, αναφέρει τα εξής:

- "Χρυσές συμβουλές για αντιμετώπιση της κρίσης"

- "Για κάθε επαγγελματία και μικρές επιχειρήσεις"

- "Ένα βοήθημα ακόμα και για οικογένειες"

"Ου γκαμότο!" λαλώ που μέσα μου τζιαι εκόττισα τα 10 ευρά του περιπτερά γεμάτος προσδοκίες (not), παρά το κιτρινοκοκκινάκιν του εξωφύλλου που αθθύμιζεν βιβλιούθκια των αγγλικών της δεκαετίας του '80. Εβιάζουμουν τζιαι εν έριξα μια μαθκιάν πρώτα μέσα. Δέκα ευρώ τρεις φραπέδες ένει (στα λαϊκά στέκκια), τζιαι να μεν είναι της προκοπής εν πειράζει.

Λόγω "υποχρεώσεων" (εκόλλησα με έναν free online game ονόματι World of Tanks) αλλά τζιαι διότι στην τουαλέτταν έτυχεν να θκιαβάζω το "500+1 αυτοκίνητα που πρέπει να οδηγήσω πριν πεθάνω", το βιβλιούδιν εκάθετουν καμμιάν δεκαρκάν ημέρες. Σήμερα που έκατσα νάκκον να κάμω καμμιάν αναρτησούδαν (χωρίς να ξέρω περί τίνος), επειδή εγνώρισα εψές στην Πύλην Αμμοχώστου τα κοπέλια συν-μπλόγκερς Στροβολιώτην, Νίκον Λαζάρου, Χριστόδουλον Καλλίνον τζιαι Κώσταν Πατίνιον (ήταν η παρουσίαση του βιβλίου του "Δρόμου Δρώμενα", το οποίον θα θκιαβαστεί προσεχώς τζιαι ενδελεχώς) τζιαι ένιωσα ότι έσιει τζιαιρόν, είδα το πάνω στο γραφείον τζιαι είπα "αχά, έτο θέμαν". Καυτόν, επίκαιρον κλπ κλπ.

Εν τζιαι μιτσήν, ούτε 100 σελίδες, έσιει τζιαι σκιτσάκια, οπότε εφυλλομέτρησα το νάκκον. Αρχικά εχάλασεν με ο τίτλος του κεφαλαίου 14: "Μεγαλύτερος εχθρός η μετριότητα". Όπα ρε μεγάλε! Τι σου έκαμεν η μετριότητα δηλαδής; Τζιαι τι εννοείς με το "μετριότητα"; Έσιει κανέναν που μπορείς με κάποιον  τρόπον να ορίσεις στοιχειωδώς αντικειμενικά ως "μέτριον"; Σε ούλλα τζιόλις; Άσε που ο μέσος άθρωπος εν κακός ή μέτριος στα παραπάνω πράματα τζιαι καλός έως εξαιρετικός σε ορισμένα μόνον.

Πάραυτα, παρά την σχετικήν κρυάδαν, άνοιξα το πρώτον κεφάλαιον που έσιει τίτλον "Οι αιτίες της κρίσης". Μεγάλη ταραχή, ελπίδες, προσδοκίες κλπ. "Λαλείς να τες ήβρεν τούτος, μπας τζιαι καταλάβουμεν τζιαι μεις τζιαι ο μακαρίτης ο Κέϋνς τζιαι ούλλοι οι (νεο)φιλελεύθεροι τζιαι ανασάνουμεν με ανακούφισην;" εσκέφτηκα. Διότι φίλε μου, άμα εύρεις τες αιτίες, έσιει τσιανς να εύρεις τζιαι τες μεθόδους να τες αντιμετωπίσεις. "Ο ορισμός του προβλήματος είναι 99% της λύσης του" είπεν (περίπου) ο Αλβέρτος.

Ποιες είναι λοιπόν οι αιτίες της κρίσης κατά τον (επιγραμματικότατον πρέπει να πω - για να πω τζιαι κάτι καλόν) συγγραφέαν; Κρατάτε την αναπνοήν σας έννεν; Άτε δέτε τες βρε:

(1) "Η έλλειψη ρευστότητας που επικρατεί στην αγορά" 

(2) "Οι διάφορες φορολογίες που αυξάνονται συνεχώς"

(3)"Τα συνεχές (έτσι το γράφει, εν φταίω εγώ) ελλείμματα των κυβερνήσεων"

(4)"Τα τεράστια ποσά που χρωστούν όλα τα κράτη"

Φτου!!! (δαμέ τζι'αν παν τα τρία θαυμαστικά). Πάσιν τα δέκα ευρωπουλλάκια. Κρίμας τα φραπεδάκια. Ποιος εγκληματίας εκδίδει έτσι βιβλία ρε αδερφέ; Τζιαι βάλλει τα τζιαι σε περίοπτην θέσην σε περίπτερα με πολλήν κίνησην του κοινού; "Σκάσε" πέτε μου, "ας μεν το αγόραζες, ή ας έριχνες μιαν μαθκιάν πρώτα". 

Τζιαι το ερώτημαν τωρά είναι: να το θκιαβάσω μπας τζιαι γελάσω (ή κλάψω - καλή τζιαι η συγκίνηση) ακόμα λλίον οξά να το δώκω των κοπελιών μου να κάμουν χαρτοκοπτικήν; Ακούω απόψεις.

Ώσπου να έρτουν οι απόψεις, stay cool and keep rocking!!

"Nostalgia is a powerful drug"

Τάδε έφη ο τραγουδιστής των Uriah Heep, τους οποίους απόλαυσα με το αδέρφιν τζιαι το καλαδέρφιν την Τρίτην που επέρασεν στο Pavilion. Ήταν την ώραν που μας έτασσεν πολλά που τα κλασσικά τους κομμάθκια τζιαι ότι θα μας εκάμναν να τραγουδήσουμεν θέλουμεν εν θέλουμεν. Στο τέλος εχάσαμεν τες φωνές μας. Πραγματικά, "δυνατόν ναρκωτικόν"...

Μετά που τέθκοιες νύχτες, εν πιο φανερά κάποια πράματα. Ας πούμεν, όταν ακούεις τζιαι μελετάς την γνήσιαν rock τζιαι heavy metal μουσικήν, η οποία μπορεί να ασχολείται τζιαι νάκκον με τον έρωταν αλλά κυρίως εν μια ππουνιά στο εκάστοτε κατεστημένον τζιαι καθωσπρεπισμόν, καταλάβεις γιατί ο κόσμος εν αποχαυνωμένος τζιαι αμέτοχος στην ίδιαν του τη μοίραν. Άμα το Pavilion γεμώνει με τον Gonidis αλλά με τους Uriah Heep μόνον η "πλατεία" γυρόν της σκηνής, εν ενδεικτικόν της κουλτούρας τζιαι του επιπέδου της εκάστοτε κοινωνίας. Τζιαι ύστερα ο φίλος μου ο OSR καρτερά να ξυπνήσουμεν, να πολιτικοποιηθούμεν, να γίνουμεν ενεργοί αθρώποι τζιαι πολίτες. Βέβαια έσιει δίκαιον ότι ο καθένας οφείλει να αρκέψει που τη δικήν του συμμετοχήν πριν κατηγορήσει ούλλον τον υπόλοιπον κόσμον.

Έτσι μια έστω προσπάθεια θεραπείας που προτείνω για να "εξέλθουμεν της κρίσεως", πέραν του καλού τροχαθκιού ή/ τζιαι ποδηλασίας σε τακτικήν βάσην, είναι να ακούσουμεν hard rock τζιαι heavy metal, με έμφασην στον στίχον. Ας κάμουμεν μιαν αρχήν με τους (παππούδες αλλά παίρνουν τόπους) Uriah Heep:

Gypsy

"Oh, I want my qypsy queen, Will she still be torn between, Her father and lover, One day I will go to him, Strong enough to fight and win, The kind of a man, That he'll understand"

Lady in Black

"She asked me name my foe then, I said the need within some men,To fight and kill their brothers, without thought of love or God, And I begged her give me horses to trample down my enemy, So eager was my passion to devour this waste of life"

Easy Living

"This is a place I've never known before, it's called easy living"........

Ώσπου να έσιει ο κόσμος ούλλος πραγματικά "easy living", stay cool and keep rocking!

Να ανεχόμαστεν όσους εν ανέχονται;

Αρχικά κάτι εκτός θέματος του τίτλου. Σήμερα τα κοπέλια μου εμείναν σπίτιν γιατί γιορτάζει ο αρχιεπίσκοπος (!!). ΔΕΝ θα το σχολιάσω. Προτείνω να θκιαβάσει κάποιος τον Κώσταν Κωνσταντίνου στο σημερινόν ΚΑΤΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ του ΠΟΛΙΤΗ. Καλύφκει με πλήρως, μακάρι να εν καλά.

Εν μπορώ να μεν σχολιάσω όμως τον ίδιον τον Ιωάννην Χρυσόστομον. Οι σύγχρονοι, εξόχως προσηλυτισμένοι εν Χριστώ αδερφοί Έλληνες, δακάτω τζιαι εν Ελλάδι γιορτάζουν τον θκιό φορές, αφού μαζίν με τους Μέγα Βασίλειον τζιαι Γρηγόρην Νανζιανζηνόν συνιστούν τους τρεις ιεράρχες, οι οποίοι εν άλλη μια αφορμή να "κάθουνται" (ή απλά να λουφάρουν κάποιαν ώραν, εν είμαι σίουρος) οι μαθητές τζιαι οι δασκάλοι τους κάθε 30 του Γεννάρη. Τούτη η μέρα γιορτάζεται λέει τζιαι ως η μέρα των ελληνικών γραμμάτων. Όπως όμως μπορεί εύκολα πλέον (τζιαι ευτυχώς) να μάθει κάποιος στοιχειωδώς διερωτώμενος που το πλήθος αντιφάσεων τζιαι ιδεολογικών συγκρούσεων ανάμεσα στον πραγματικόν ελληνικόν κόσμον (τζιείνον που εκαταλύθηκεν τους πρώτους αιώνες μετά χριστόν) τζιαι τον χριστιανισμόν (τζιαι ούλλες τες μονοθεϊστικές θρησκείες βασικά), δαμέ ας πούμεν, ούτε ο Χρυσόστομος, ούτε οι παρέες του οι ιεράρχες, ούτε η θρησκεία τους ολόκληρη εφάκκoύσαν πένναν για την ελληνικήν παιδείαν, φιλοσοφίαν, πολιτισμόν επί της ουσίας, παρά εκαπηλευτήκαν τον επανειλημμένα, για να κάμουν την προπαγάνδαν τους υπέρ της μονοθεϊστικής τους αυταπάτης. Το ήνταλως εβρέθηκεν να γιορτάζεται τζιαι ως μέρα των "ελληνικών" γραμμάτων εν πραγματικά αξιοθαύμαστον, ως προς το πόσον αποτελεσματικός εν ο προσηλυτισμός τζιαι η προπαγάνδα, ειδικά άμα εν παιδιόθεν.

Κλείει η παρένθεση, τζιαι πάμεν να συζητήσουμεν τον τίτλον. Αφορμή ήταν τούτη η είδηση που άκουσα αρχικά ραδιοφωνικώς τζιαι έφερεν μου στο νουν το πως αντιμετωπίζεις έτσι διλήμματα. Κατ' αρχήν η προηγούμενη μου παράγραφος θα εμπορούσεν να θεωρηθεί μήπως "έλλειψη ανοχής" της θρησκείας; Η γελοιογραφία που ακολουθεί δείχνει κάτι αντίστοιχον;

Λέει η ανακοίνωση του Facebook: "Όπως αναφέρεται στους όρους λειτουργίας του Facebook όποιος «με σχόλια και αναρτήσεις προσβάλλει πρόσωπα, φυλές, θρησκείες και ιδεολογίες, αποβάλλεται από το δίκτυο». Η δική μου ανάρτηση προσβάλλει τη θρησκεία (δυνητικά τζιαι γεννικώς); Άρα να φοούμαι αποβολήν που τον blogger;

Μεγάλον ερώτημαν, φαντάζουμαι έννεν απλή η απάντηση. Η ίδια η ερώτηση εμπεριέχει τον κίνδυνον κυκλικότητας. Αν απαντήσεις "οϊ" ουσιαστικά γίνεσαι μέρος του "μη ανεκτού". Αν απαντήσεις "ναι" υπόκεισαι στην "μη ανοχήν" τζιείνων που "ανέχεσαι".

Όπως πάντα, η "επανάσταση του διαδικτύου" διά έστω μιαν απάντησην (πλήθος κατ' άκρίβειαν). Όρεξην να έσιετε. Βάλλω μιαν πολλά διασκεδαστικήν δαμέ.

Προσωπικά ομολογώ ότι θα συνεχίσω να ψάχνω το θέμαν. Καλά να είμαστεν.

Ώσπου να καταλήξω κάπου, stay cool and keep rocking!

Θρησκευόμενοι τζιαι πιστοί αλά καρτ...

Με όποιον "χριστιανόν" μιλήσεις (σε εισαγωγικά διότι πραγματικοί "χριστιανοί" αμφιβάλλω αν υπάρχουν) τζιαι εν στοιχειωδώς συζητήσιμος (εν αναφέρουμαι σε κάτι περιπτώσεις, που εν πολλές, οι οποίοι ας πούμεν παίρνουν στην κυριολεξίαν κάθε λέξην που την βίβλον - παλαιάν τζιαι νέαν) τζιαι καταδείξεις του τες μέχρι γελοιότητας αντιφάσεις τζιαι πεπερασμένες αντιλήψεις που επανειλημμένα τζιαι καθημερινά προβάλλουνται που τους εκπροσώπους της θρησκείας (π.χ. η θέση της γυναίκας, οι ομοφυλόφιλοι κλπ.), απαντούν σου με το "ε μα τζιείνα εν που άλλες εποχές, τωρά εν τζιαι πιστεύκουμεν τα κλπ.". Εν "αλά καρτ" δηλαδή η πίστη τους, θκιαλέουν τάχα ότι τους αρέσκει τζιαι τα υπόλοιπα, οϊ πως τα πολεμούν με κάποιον τρόπον μπας τζιαι "εκσυγχρονιστεί" η θρησκεία τους, αλλά κουντούν τα κάτω που το χαλίν τζιαι πνάζουν. Οι δε παραπάνω που τούτους τους αλα καρτ πιστούς αμφιβάλλω αν έχουν καν κάμει τον κόπον να θκιαβάσουν το εγκόλπιον της θρησκείας τζιαι του δόγματος στο οποίον "μετά φόβου" θεού πιστεύκουν.
Ακόμα τζιαι τούτοι οι τύποι που λαλείτε, οι "αλά καρτ" πιστοί  (γεννικά, οϊ μόνον οι χριστιανοί) αλλάσσουν φύλλον όταν πρόκειται για άλλες "θρησκείες". Κατ' ακρίβειαν, τες άλλες "παρόμοιες" θρησκείες, δηλαδή χριστιανισμόν, μουσουλμανισμόν, τζιαι εβραϊσμόν. Βασικά τζιείνα με τον Ιεχωβάν σε διάφορες εκδόσεις.
"Μα άκουσες νάμπου κάμνουν οι ισλαμιστές; Κόφκουν σιέρκα κλπ. Οϊ μάνα μου, ευτυχώς που  είμαστεν γριστιανοί τζιαι στέλλουμεν μόνον τους ππούshτιες στην κόλασην κλπ". Τζιαι εξεγείρεται η "συνείδηση" τους τζιαι απορούν "μα γιατί έσιει έτσι κόσμον φανατικόν" κλπ. Τζιαι μετά πάσιν τζιαι φιλούν το σιέριν του παπά "γιατί εν έθιμον".

Έχω λοιπόν να πω το εξής σε τούτους τους αθρώπους: Τζιείνα που νομίζετε ότι "εξεπεράσετε" τάχα μου στες γραφές της θρησκείας σας έννεν εσείς που τα εξεπεράσετε αλλά η ανθρωπότητα ως σύνολον. Με το να γίνει πιο μορφωμένη, πιο συνειδητοποιημένη για τον κόσμον γυρόν της, πιο ταπεινή στο πως τον ερμηνεύκει, πιο διψασμένη για πραγματικήν γνώσην βάσει τεκμηρίωσης. 

Για να μπορείτε εσείς να κάμνετε "αλά καρτ" επιλογές που την βίβλον,το κοράνιν ή το ταλμούδ επειδή έσιει τζιαι "νεκατσιαστικά" πράματα τζιειμέσα τζιαι εν γουστάρετε ως "εκσυγχρονισμένοι" πιστοί επέθανεν κόσμος τζιαι κοσμάκης τζιαι πεθανίσκει ακόμα που τον θρησκευτικο/κοινωνικόν φονταμελισμόν κάποιων ομοϊδεατών σας (στο θέμαν πίστης/ θρησκείας για να μεν σας προσβάλουμεν).

Αν τούτον εν σας προβληματίζει έστω τσας ώστε να εκσυγχρονιστείτε πραγματικά απαιτώντας η κάθε θρησκεία στους χώρους λατρείας τζιαι μόνον, είσαστεν συνυπεύθυνοι για κάθε γυναίκαν που κρούζει με οξέα επειδή "ατίμασεν την οικογένειαν" ή ακόμα τζιαι για κάθε θρησκόληπτον τραμπουκκισμόν έξω που θέατρα τζιαι χώρους γνώσης τζιαι πολιτισμού. Σόρρυ τζιόλις.

Ώσπου η βίβλος, το κοράνιν τζιαι άλλα "ιερά βιβλία" να μπουν τζιαμέ που πρέπει (δηλαδή στο τμήμαν "παραμύθκια" της βιβλιοθήκης μας), stay cool and keep rocking!

'Αθληση: Μαζοχισμός ή τρόπος ζωής;

Διαλειμματούδιν που τες αναρτήσεις πολιτικού περιεχομένου. Εναλλακτική θεματολογία: γυμναστική, αθλήματα τζιαι ο "μαζοχισμός" τους. Άρα τζιαι ο δικός μου.

Που τον τζιαιρόν που με αθθυμούμαι είχα τούτην την διάθεσην της άσκησης. Ενύχτωννεν να μπω σπίτιν που την γειτονιάν, όπου είχα την τύχην να έχω παρέαν κάμποσα κοπέλια συνομήλικα ή κοντινής ηλικίας εν πάσει περιπτώσει. Κάποιαν στιγμήν εμεγάλωσεν τζιαι ο αρφός μου οπότε είχα τον τζιαι τζιείνον παρέαν. Είσιεν τζιαι κορούδες αν τζιαι απλά ανεχούμαστεν τες σε κάποια παιχνίθκια μας (ώσπου τζιαι αρκέψαμεν να τες ερωτευκούμαστεν αλλά ως τότε εγράφαν μας κανονικά τζιαι εγυρεύκαν μεγαλλίττερους). Είχαμεν τζιαι "πάρκον" τζιαμέ στο Ττεμπελόδεντρον της Αγλαντζιάς, είχαμεν τζιαι όφκερες χωράφες καπάλιν (τωρά εγεμώσαν posh επαύλεις με πέντε μέντρα περίφραξην άμπα τζιαι φαίνουνται οι "εκλεκτοί" που τες έχουν προς τα έξω), επαίζαμεν μέχρι τελικής πτώσεως. Μάππαν, μπάσκετ, τρεχτόν, χωστόν τζιαι διάφορα αυτοσχέδια παιχνίθκια με ή χωρίς μπάλαν. Ας πούμεν είσιεν έναν μονίμως αχρησιμοποίητον συντριβάνιν στο πάρκον, τζιαι εμπαίνναμεν μέσα με μιαν μάππαν είκοσι-είκοσι, τζιαι εκλωτσούσαμεν μεν την. Όποιον έβρισκεν έχαννεν τζιαι έφκαιννεν έξω. Στο τέλος εμείνισκεν ένας τελευταίος, ο νικητής. Άρεσκεν μας τζιαι το μονοφάτσιην αθθυμούμαι.

Που νωρίς επίσης ο παπάς που το υστέρημαν του αγόρασεν μας ποδήλατα. Πάντα είχα έναν ποδήλατον τζιαι έκοψαν άπειρα χιλιόμετρα στους δρόμους της Αγλαντζιάς τζιαι του Πλατύ. Δαμέ εξιστορώ τες σχετικές μου εμπειρίες, ως πρόσφατα, στο συναφές άθλημαν. 

Που νωρίς εκατάλαβα ότι ήμουν γλήορος στο τρέξιμον. Στην έκτην δημοτικού ήμουν ο πιο γλήορος του σχολείου (του Δ' Αγλαντζιάς) αλλά εν έτυχεν να πάω σε περιφερειακούς έστω αγώνες να "δοκιμαστώ". Στο γυμνάσιον άρκησα να επανέλθω στο θέμαν τούτον, αν τζιαι που την πρώτην γυμνασίου άρκεψα τη συστηματικήν γυμναστικήν τζιαι που τότε ουσιαστικά εν έχω διακόψει ως τα σήμερα. Βέβαια τότε έκαμνα μόνον κάμψεις, κοιλιακούς τζιαι ραχιαίους. Στη γυμναστικήν ήμουν πάντα στους "άνετους", αλλά εν έτυχεν να με "προσέξει" κανένας τζιαι να με ενθαρρύνει να ασχοληθώ πιο συστηματικά με κάποιον άθλημαν του στίβου. Κατά τα άλλα, φούρπος με τη σέσουλαν αν τζιαι εφαίνετουν που τότε ότι εν ήμουν κάτι το ιδιαίτερον στα ομαδικά αθλήματα.

Στην 3η γυμνασίου αποφάσισα να βουρήσω στα 3 χιλιόμετρα, τον λεγόμενον "ανώμαλον" του σχολείου. Στη γυμναστικήν είχαμεν τον Ελευθερίου (γνωστός προπονητής πετόσφαιρας της εποχής) ο οποίος έβαλλεν μας να βουρούμεν κανέναν χιλιόμετρον για προθέρμανσην τζιαι εγώ με τον Γιώτην τον Παναγιώτου (της Ομόνοιας - συμμαθητής τζιαι κολλητός τότε) ερκούμαστεν πάντα πρώτοι (δίπλα-δίπλα για να μεν προσβάλλεται κανένας). Στον ανώμαλον το λοιπόν έφερεν τα η τύχη αλλά τζιαι το ταλέντον να έρτω πρώτος. Τούτον ήταν το έναυσμαν να με προσεγγίσει ο τρίτος στη σειράν, έναν πρωτάκιν τότε, ο Ηλίας, τζιαι να μου προτείνει να πηέννουμεν παρέαν στο ΓΣΠ για προπόνηση. Η "κυβέρνηση" (θώρε παπάς/ "σιωφέρης") εσυγκατένευσεν (άρεσεν του το κυπελλούϊν του ανώμαλου) τζιαι άρκεψεν έτσι η "θητεία" μου στο στίβον.

Βασικά ήμουν ήδη τρίτην γυμνασίου, άρα πολλά μεγάλος πλέον, για να κτίσω κάτι στο στίβον, αλλά μετά που θκιό προπονήσεις εκατάλαβα ότι οι μεγάλες αποστάσεις εν με ευχαριστούσαν. Τούτον επιβεβαιώθηκεν τζιαι στον περιφερειακόν ανώμαλον της Λευκωσίας (όπου αν τζιαι απροπόνητος ήρτα 14ος - οι 10 πρώτοι επηένναν παγκύπριους) όπου παραλλίον να κάμω εμετόν τερματίζοντας τζιαι εμίσησα το αίσθημαν. Έτσι επήα στον Μαυρονικόλαν που με επροπονούσεν τζιαι είπα του ότι προτιμώ τες "ταχύτητες" (100 τζιαι 200 μέτρα). Εστραβομουτσούνιασεν η αλήθκεια διότι ήταν παρασάγγας πιο δύκολον να εύρει δρομείς μεγάλων αποστάσεων τζιαι επίστευκέν ότι είχα ταλέντον τζιαμέ, αλλά εδέχτηκεν.
Για να μεν τα πολλολοώ, έκαμα περιπου θκιό χρόνια συστηματικής ενασχόλησης με τον στίβον, ώσπου τα βούριστρα με τα ιδιαίτερα αναγκάσαν με να διακόψω. Ήταν μια ωραία εποχή, με καλές αναμνήσεις τζιαι με ωραία νταραβέρκα με κόσμον που αλλιώς εν θα εσυναντούσα. Σε ούλλην τούτην την περίοδον οι κατ'οίκον ασκήσεις εσυνεχίζουνταν. Έτσι ήμουν πάντα σχετικά "κτισμένος" τζιαι "σφίκτερμαν", τζιαι τούτον έδωκεν μου τζιαι το παρατσούκλιν μου (βλ. προμετωπίδαν του blog).
Στον στρατόν το ΚΕΝ τζιαι οι τέσσερις μήνες στη ΣΕΑΠ (Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού - ήμουν στην καρα-σωβινιστικήν μου φάσην τότε τζιαι ήθελα να ελευθερώσω την Πόλην, με αλεξίπτωτον σε τουρκικόν χωριόν, ειδικήν μεταχείρισην των Τουρκάλων τζιαι άλλα ωραία τζιαι εθνικιστικά) ήταν εξόχως "αθλητικοί", κοινώς ερεύσαμεν που τα τροχάθκια τζιαι το "παίρνε σαπίγλαρε". Με την επιστροφήν στα πάτρια εδάφη τζιαι το επόμενον 20μηνον στο Μπαρσάκ του Δαλιού (εν που τότε που με εσύγκοφκεν η περιοχή) εβάρυνα που το καθήσιν, τα σουβλάκια τζιαι την αδράνειαν γεννικώς αλλά επήεννα γυμναστήριον, που έστω ως ημίμετρον κάτι έκαμνεν.

Στην δεκαετίαν του πανεπιστημίου είχα πάλε το σύστημαν μου. Έπαιζα μάππαν στο φοιτητικόν πρωτάθλημαν (των Κυπραίων) τζιαι στην ομάδαν της σχολής μου. Παράλληλα έκαμνα τες ασκησούες μου, τες οποίες εμπλούτισα με ότι έμαθα που το γυμναστήριο, συνοδευμένες που έναν πάγκον με μπάρα τζιαι αλτηράκια. Κάποιαν στιγμήν εξαναπήα γυμναστήριον στη Σαλονίκη, όπου είσιεν ωραίον στίβον, τζιαι αξιοποίησα τον για τροχάδην προθέρμανσης. Ήταν η πρώτη φορά μετά την φάσην του στίβου που έκαμνα 4 χιλιόμετρα σε είκοσι λεπτά απλά για προθέμανσην. Ήταν ωραίες εποχές, 12 χρόνια τζιαι 15 κιλά λλιόττερα που τωρά.
Όταν ήρταμεν πίσω Κύπρον, είχα τες πρώτες μου απογοητεύσεις με την "αθλητικήν μου κατάστασην". Βασικά εβάρυνα λόγω της καθιστικής δουλειάς, κάτι που στην Ελλάδαν είχα γλυτώσει λόγω του καθημερινού περπατήματος προς τζιαι από τες στάσεις των λεοφωρείων. Δακάτω με τα αυτοκίνητα έλειψεν τούτον. Οπότε μιαν καλήν ημέραν, επήα να παίξω μάππαν χωρίς να "βράσω". Ακούεται έναν απόκοσμον "κρρρ" τζιαι έτην την πρώτην θλάσην της ζωής μου. Πασ'τον τετρακέφαλον του ποθκιού αησ'τον πελάν. Ακολουθησαν τζ'άλλες, διότι εκτός που το βάρος μου που ήταν πλέον παραπάνω, ήμουν τζιαι "απαίδευτος" στο τροχάδην. Μακάρι να εν καλά ο φίλος ο Κέντελης ο φυσιοθεραπευτής, που αφού επεριποιήθηκεν τα πονεμένα μου πόθκια μου έκαμεν την απλήν εισήγησην να αρκέψω να βουρώ λλίον τροχαδάκιν.
Έσιει που τότε 3-4 χρόνια τζιαι πλέον είμαι συστηματικός δρομέας. Τωρά τελευταία μάλιστα επόλλυνα την ώραν τζιαι κάμνω κανέναν 40λεπτον, που πρέπει να φκάλλει 5 χιλιόμετρα. Πάω τζιαι σε διοργανώσεις όποτε ευκαιρίσω, αλλά το φίλον τον Πατίνιον ακόμα εν τον επέτυχα να γνωριστούμεν. Next time...
Τα κοπέλια μου τωρά αρκέψαν κολύμπιν τζιεικάτω στο κοινοτικόν της Αγλαντζιάς, με έναν (κυριολεκτικά τζιαι μεταφορικά) "τσάρον" δάσκαλον. Ελπίζω κάποιαν στιγμήν να με μάθουν να κολυμπώ τζιαι γω σωστά τζιαι αν αξιωθούμεν να κάμουμεν καμιάν πισινούαν σε κανέναν εξοχικόν να βάλουμεν τζιαι τούτον το πολλά "οικολογικόν" άθλημαν στη ρουτίναν της οικογένειας.
Εν πάσει περιπτώσει, τζιαι επειδή επολλολόησα (πάλε), να καταλήξω στο ότι η άθληση είναι μαζοχισμός, για τον απλόν λόγον ότι σημαίνει σωματικήν δοκιμασίαν. Άρα αν θέλεις να την πετύχεις συστηματικά (που μόνον έτσι έσιει αποτέλεσμαν) πρέπει να σου γίνει τρόπος ζωής. Αλλιώς δεν θα πετύχεις να την τηρήσεις σε βάθος χρόνου. Έσιει πολλά οφέλη, χειροπιαστά τζιαι άϋλα τζιαι αν καταφέρεις να την κάμεις παιχνίδιν, γίνεται τζιαι ευχαρίστηση. Ποττέ όμως μεν την προσπαθήσεις με το στανιόν. Διότι ούτε ψυχολογικά ούτε άλλωσπως θα σε ωφελέσει.
Αν θα βουράς πάντως, βοηθά πολλά η μουσική. Εδοκίμασα το τελευταία τζιαι απορώ πως άντεχα να βουρώ πριν δίχα της. Αν καταφέρω να ξεφορτωθώ τζιαι καμμιάν δεκαρκάν κιλά υπέρβαρον, θα είμαι ένας πολλά ευτυχισμένος χαζίριν σαραντάρης.

Ωραίες Μουσικούλες για πόρωσην καθώς βουράτε!

Ώσπου να ξεφορτωθώ το υπέρβαρον (ή να μεν πασιηνίσκουν οι σιοκολατούες), stay cool and keep rocking!

Το τραγούδιν του καλού (νεο)φιλελεύθερου

"...I'd love to change the world

but I don't know what to do

 So I leave it up to you....."

....'till we all know what to do, stay cool and keep rocking!

"Πώς στρώθηκε ο δρόμος για τον φασισμό" - αναδημοσίευση

Οϊ εμάς ρε, του άλλους, τους άλλους!

Που τον απίστευτα τσιάκκον πιτσιρίκκον :

"Αν μου ζητούσαν να επιλέξω μια φράση-κλειδί που ακουγόταν πολύ στην Ελλάδα τις προηγούμενες δυο δεκαετίες, δεν θα είχα κανένα ενδοιασμό: «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε πολλές φορές από χιλιάδες χείλη απλών πολιτών. Μπορεί να την είπες κι εσύ. «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε, ως απάντηση, από εκατοντάδες «καλλιτέχνες» και ηθοποιούς, όταν ερωτήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια για τα όσα συνέβαιναν στη χώρα μας. Το πίστευαν; Το έλεγαν γιατί ήθελαν να τα έχουν καλά με όλους και να μη χάσουν «πελάτες»; Πάντως, το έλεγαν.

Τις προηγούμενες δεκαετίες, η πολιτική στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο δημοφιλής όσο είναι σήμερα. Αν ξεκινούσες πολιτική συζήτηση, οι άνθρωποι δυσανασχετούσαν. Ήταν «βαρετό».

Κάτι ακόμα που δεν ήταν διόλου δημοφιλές στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η γνώση και η πνευματικότητα. Ο χαρακτηρισμός «κουλτουριάρης» σου ερχόταν αμέσως σαν ταμπέλα όχι αν προσπαθούσες να πεις κάτι πολύ βαρύ και ασήκωτο αλλά αν έκανες το λάθος να ξεφύγεις λίγο από το Κλικ, το Nitro, το ποδόσφαιρο και τα τηλεοπτικά κλισέ.

Αν δεν άκουγες Βίσση, Ρέμο, Σφακιανάκη, Ρουβά και Χατζηγιάννη, ήσουν κουλτουριάρης. Κι έτσι φτάσαμε κάποια στιγμή να θεωρούνται κουλτουριάρικα τα λαϊκά τραγούδια του Τσιτσάνη και του Χατζιδάκι.

Μιλώντας με νέους ανθρώπους, συνειδητοποιείς πως δεν έχουν διαβάσει σχεδόν τίποτα. Εντάξει, δεν ήμασταν ποτέ ένας λαός βιβλιολάγνων που δεν άφηναν το βιβλίο από το χέρι αλλά οι παλαιότερες γενιές όλο και κάτι είχαν διαβάσει. Έστω, τους κλασικούς συγγραφείς. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν κορόιδευαν αυτούς που αγαπούσαν το διάβασμα.

Δεν είναι τυχαία η επιτυχία του «Αλχημιστή» του Πάολο Κοέλιο στη χώρα μας. Αφενός το βιβλίο ήταν μικρό και αφετέρου περιείχε μια φράση που οι Έλληνες αποστήθισαν μαζικά: «Όταν επιθυμείς κάτι, ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις». Πώς; Μόνο με την επιθυμία; Χωρίς κόπο; Χωρίς πόνο; Χωρίς διάβασμα; Χωρίς γνώση; Ό,τι κι αν εννοούσε ο Κοέλιο, οι παθητικοί -και λόγω Ορθοδοξίας- Έλληνες καθησυχάστηκαν, αφέθηκαν στο σύμπαν και το περίμεναν να συνωμοτήσει υπέρ τους. Το σύμπαν δεν συνωμότησε.

Η αδιαφορία για την πολιτική και η απόλυτη αντιπνευματικότητα οδήγησαν στην χρεοκοπία. Πρώτα στην κοινωνική, ηθική και πολιτιστική χρεοκοπία και μετά στην οικονομική.

Ακόμα κι αν διαφωνεί κάποιος πως η αδιαφορία της πλειοψηφίας των πολιτών για την πολιτική και η αποστροφή τους για την γνώση οδήγησαν στην οικονομική χρεοκοπία, δεν θα διαφωνήσει στο ότι οι πολίτες καλούνται σήμερα να αντιμετωπίσουν την χρεοκοπία με τα πνευματικά εφόδια που απέκτησαν όλα αυτά τα χρόνια. Δηλαδή, με τον Σφακιανάκη, τη Μενεγάκη, τα ζώδια, τους μάγειρες, τις συνταγές και ό,τι άλλο πρόβαλε η ιδιωτική τηλεόραση.

Κοίταξε τα cd που αγόρασες όλα αυτά τα χρόνια, τα βιβλία που διάβασες (αν διάβασες), θυμήσου τις ταινίες, τις θεατρικές παραστάσεις και τις συναυλίες που παρακολούθησες (αν παρακολούθησες), γιατί είναι αυτά τα όπλα με τα οποία θα αντιμετωπίσεις την χρεοκοπία. Αυτός είσαι.

Βέβαια, ένα μεγάλος αριθμός Ελλήνων αντιμετωπίζει την χρεοκοπία με μόνο εφόδιο την αποβλάκωση που του πρόσφερε η ελληνική τηλεόραση. Και συνεχίζει να αποβλακώνεται.

Χρειάζονται εφόδια για να σκεφτείς. Και αυτά τα εφόδια δεν θα τα βρεις στην τηλεόραση.

Η τηλεόραση δεν έχει καμία σχέση με την παιδεία, την γνώση και το πνεύμα. Είναι ένα μέσο που μπορεί κάποιες φορές –και υπό προϋποθέσεις- να είναι ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό αλλά στην Ελλάδα δεν συνέβη ούτε αυτό. Η ελληνική τηλεόραση απευθύνεται στα χαμηλά ένστικτα και –με ελάχιστες εξαιρέσεις- είναι ένας σκουπιδοτενεκές, με ξεπουλημένα λαμόγια, χαζογκόμενες, βιζιτούδες και διάφορους άλλους φελλούς.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι οι Έλληνες που σέβονται τον εαυτό τους δεν εμφανίζονται στην τηλεόραση. Ίσως, να δέχτηκαν να εμφανιστούν σε κάποια αξιοπρεπή εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης αλλά μέχρι εκεί.

Το να μην εμφανίζεσαι στην τηλεόραση σημαίνει -μεταξύ άλλων- πως δεν πιστεύεις πως πάνω απ’ όλα είναι το κέρδος. Γιατί η τηλεόραση έχει να κάνει με πολλά χρήματα.

Όλα αυτά τα χρόνια, τα πρόσωπα της ελληνικής τηλεόρασης δεν ενδιαφέρονταν, βέβαια, για την πολιτική. Ήταν εθνικοί σταρ, οπότε ανήκαν σε όλους τους Έλληνες και δεν έπαιρναν ποτέ θέση για τίποτα. Επίσης, τα πρόσωπα της τηλεόρασης –τουλάχιστον αυτά που κυριάρχησαν- είναι βαριά αμόρφωτα.

Σε μια χώρα που μεγάλο μέρος των πολιτών δεν ενδιαφέρονταν για την πολιτική και την γνώση -και η «εκπαίδευσή» τους ήταν τηλεοπτική-, δεν θα πρέπει να κάνει σε κανέναν εντύπωση το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή εκφράζει σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας.

Αν δεν σε ενδιέφερε ποτέ η πολιτική και, παράλληλα, έχεις την εντύπωση πως ο Καζαντζάκης είναι ποδοσφαιριστής, είναι απόλυτα λογικό –όταν χρειαστεί- να εκφραστείς πολιτικά με το απόλυτο σκοτάδι, τον φασισμό, τους ψευτοτσαμπουκάδες, τις μαγκιές, τις κλωτσιές, τα ουρλιαχτά και όλη αυτήν την κτηνωδία που εκπροσωπεί η Χρυσή Αυγή. Το κτήνος το εκφράζουν τα κτήνη.

Φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαία η συμπάθεια των τηλεοπτικών προσώπων για τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Μαζί τους αισθάνονται πολύ άνετα, αφού πνευματικά βρίσκονται στην ίδια κατάσταση: σε αυτή του χιμπαντζή.

Η Χρυσή Αυγή δεν ήρθε τώρα. Ο νεοναζισμός δεν ήρθε τώρα. Ο φασισμός δεν ήρθε τώρα. Θα έπρεπε να τον είχες διακρίνει στον ναρκισσισμό της Ελένης, στην εγωπάθεια του Σάκη, στη ρηχότητα της Ρούλας και του Γρηγόρη, στον αδίστακτο κυνισμό του Θέμου και στην κτηνώδη βλακεία που κουβαλάνε όλα αυτά τα εγωκεντρικά ανθρωποειδή που θεοποίησαν το εύκολο κέρδος, προώθησαν την ιδιωτεία και πούλησαν τη ψυχή τους στον διάολο.

Κι αν αυτοί έβγαλαν πολλά χρήματα, αυτοί που τους παρακολουθούσαν μαγεμένοι –και τους παρακολουθούν ακόμα αφού είναι πια ανάπηροι πνευματικά- παίρνουν για τρόπαιο τη Χρυσή Αυγή.

Οι πολίτες έχουν χρέος να ασχολούνται με τα κοινά και να ενδιαφέρονται για την πολιτική.

Οι πολίτες έχουν χρέος να φροντίζουν την ψυχή τους και το μυαλό τους, να επιζητούν την γνώση και να αποφεύγουν τα σκουπίδια.

«Μας πρόδωσαν οι πολιτικοί» λένε οι πολίτες. Ναι, αλλά πολύ πριν, οι πολίτες είχαν προδώσει τους εαυτούς τους. Το πρώτο δεν θα είχε συμβεί, αν δεν είχε συμβεί το δεύτερο.

Ο φασισμός είναι εδώ. Μέσα μας.

(Στη φωτογραφία -με ελληνική φορεσιά- είναι ο Όσκαρ Ουάιλντ. Αν και τα βιβλία του Όσκαρ Ουάιλντ υπάρχουν πια παντού -και στο διαδίκτυο-, εκατομμύρια Έλληνες στη διάρκεια της ζωής τους δεν θα διαβάσουν ούτε μια φράση του επειδή το σύμπαν δεν θα συνωμοτήσει.)"

Ώσπου να "ξεστρώσουμεν", stay cool and keep rocking!

Εμείς είμαστεν οι πραγματικές χώρες...

Έσιει μέρες που ήθελα να το μεταφέρω δαμέ γιατί εν όμορφον, γιατί όσες φορές δω τούτην την σκηνήν κλαίω (ο γέρημος). Αφήννω την στα αγγλικά γιατί στα ελληνικά αδικείται νάκκον:

"My darling. I'm waiting for you. How long is a day in the dark? Or a week? The fire is gone now and I'm horribly cold. I really ought to drug myself outside, but then there'd be the sun. I'm afraid I waste the light on the paintings and on writing these words. 

We die. We die rich with lovers and tribes, tastes we have swallowed, bodies we have entered and swam up like rivers. Fears we've hidden in, like this wretched cave. I want all these marked on my body. We're the real countries. Not the boundaries drawn on maps, the names of powerful men. I know you'll come and carry me out into the palace of the winds. That's all I've wanted, to walk in such a place with you, with friends. An Earth without maps. 

The lamp's gone out and I'm writing in the darkness."

Ώσπου να μεν χαρακώννουν σύνορα τους χάρτες, stay cool and keep rocking!

ΕΞΩ ΡΕ...

... που την κερκίδαν της Ανόρθωσης τζιαι στον αγύριστον!

Ξεκουμπιστείτε τζιαι σεις τζιαι τα συμβολα σας !

Ακούτε κύριοι της διοίκησης τζιαι οι υπόλοιποι που στέκεστε παραδίπλα που τους φέροντες ναζιστικά σύμβολα τζιαι σημαίες των χρυσών αυκών; Φκάλτε τους έξω να παν στ'ανάθθεμαν! Αλλιώς είσαστεν τζιαι είμαστεν ούλλοι μας  συνένοχοι εγκλήματος. 

Σιωπείν εστίν συναινείν!

Εν χρήσιμοι για λλόου σας κύριοι της διοίκησης;

Κοίτα ρε κάτι πρότυπα οι "ανορθωσιάτες"

...τζιαι οι υπόλοιποι μεν κάμνετε τες παπίρες!

Ώσπου να ξεκουμπιστούν στον αγύριστον τα φασιστόμουτρα που την κερκίδαν της ομάδας μου, stay cool and keep rocking!

Αγάπη μου Χρόνια Καλά.......

.....υγείαν τζιαι ευτυχίαν τζιαι αγάπην!

Τζιαι να σιαιρούμαστεν τα κατορθώματα των κοπελιών μας.

Τζιαι έναν τραγουδάκιν πολλά όμορφον τζιαι ρομαντικόν που ταιρκάζει στην περίστασην.

Ώσπου να λουβίσουν τα βουνά τζιαι να ππέσουν στη θάλασσαν, stay cool and keep rocking!!

Ο "Φασισμός" της "Φιλανθρωπίας"

Ενδιαφέρον θέμαν. Είχα δει πρώτα το εξής στο facebook τζιαι αφού μου έκαμεν εντύπωσην (είχα ξανακούσει επικρίσεις περί της "φιλανθρωπίας" στη σύγχρονην εποχήν αλλά οϊ τόσον ακραίες) είπα να καταπιαστώ νάκκον:

Το δεύτερον σκέλος εν προφανές, καθώς ένας φασίστας, όντας μισάνθρωπος, εν μπορεί να εν "φιλάνθρωπος" με οποιονδήποτε τρόπον. Εν κορυφαία αντίφαση που (θα έπρεπεν να) φκάλλει μάθκια, ακόμα τζιαι αν είσαι κακομάζαλος ελέω κρίσης (τούτον για τους κρυφούς τζιαι φανερούς λάτρεις των χρυσών αφκών).

Γιατί όμως "φασισμός" η "φιλανθρωπία"; Έννεν λλίον έντονον;



Μακάρι να εν καλά το "επαναστατικόν" (κατά τον OSR) ιντερνετ τζιαι η ευκολία πρόσβασης στη "γνώσην" τζιαι την πληροφορίαν. Έσυρα τζιαμέ "φιλανθρωπία" σκέττον τζιαι έριξα μιαν μαθκιάν στο τι φκάλλει.

Χάζιν είχαν κάποια "βικι-φθέγματα" δαμέ.

Το χάζιν έγκειτα στο ότι κάποια εν υπέρ τζια κάποια εν κατά. Έσιει τζιαι "ανένταχτα".

Ας τα δούμεν μπας τζιαι βοηθήσουν μας να διαμορφώσουμεν άποψην:

ΥΠΕΡ

Αυτά που παίρνουμε είναι προς το ζην. Ζωή είναι αυτά που δίνουμε Τσόρτσιλ

Η ειρήνη, όπως και η φιλανθρωπία, ξενικά από το σπίτι  Ρούσβελτ Φραγκλίνος

Η φιλανθρωπία είναι ο πατέρας της προσφοράς/θυσίας Ανώνυμος

Μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται Βίβλος

Όταν αδειάζει το πουγγί, γεμίζει η καρδιά Ουγκώ

Το να μη βοηθήσεις κάποιον στη δυστυχία του είναι σαν να τον σκοτώνεις στην καρδιά σου Ανώνυμος

Φιλανθρωπία είναι η αρετή της καρδιάς

ΑΝΕΝΤΑΧΤΑ

Ένα κόκαλο στο σκύλο δεν είναι φιλανθρωπία. Φιλανθρωπία είναι το κόκαλο που μοιράζεσαι με το σκύλο, όταν πεινάς όσο κι αυτός Μπράκκο

Η φιλανθρωπία η οποία επιζητεί τη δημοσιότητα, παύει να είναι φιλανθρωπία Χίλλερ

Η φιλανθρωπία που γίνεται με τυμπανοκρουσίες, αποτελεί πρόκληση στην ευπρέπεια

Σε όσους υπάρχει φιλανθρωπία, εκεί υπάρχει και έρωτας προς την επιστήμη

Στην αληθινή φιλανθρωπία, έννοιες όπως δίνω, δωρητής, δώρο, δεν υπάρχουν Βούδας

Το χρήμα είναι σαν την κοπριά σ' ένα χωράφι. Είναι καλή, μόνον όταν απλώνεται παντού Μπέικον Φράνσις

ΚΑΤΑ

Η θανατική ποινή είναι λάθος θεραπεία για το έγκλημα, όπως η φιλανθρωπία είναι λάθος θεραπεία για τη φτώχεια Φορντ Χ.

Η φιλανθρωπία είναι το κάλπικο νόμισμα της ελεημοσύνης Άγνωστος

Η φιλανθρωπία και ο πατριωτισμός: τα βασικά προσόντα του ανθρώπου ο οποίος θέλει κάτι να πουλήσει Μένκεν Χ.

Ό,τι δίδεται αφού ζητηθεί, δίδεται πολύ αργά Μπελ

Όλους δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε. Γι' αυτό θα ήταν άδικο, να βοηθήσουμε έναν και μόνο, κι επιπλέον θα'ταν και κουραστικό Τσετκιν Κλάρα

Που τα πιο πάνω εν φανερόν ότι έσιει πολλά δυνατές απόψεις κατά της φιλανθρωπίας, κάτι που στην αρχήν φαντάζει περίεργον. Είναι όμως;

Αφού άφηκα τα αποφθέγματα, εσυνέχισα δαμέ

Βασικά εν μια μικρή ανάρτηση κάποιου Spirous η οποία ακολουθείται που μιαν ενδιαφέρουσαν στιχομυθίαν.

Ο Spirous, ο οποίος φατσάρει ανάρχας τζιαι συμπλέει με τον κολλητόν τον OSR στο θέμαν της επανάστασης του μυαλού, αρχικά λαλεί μας:

"Κατά τη γνώμη μου ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά εγκλήματα αποτελεί η φιλανθρωπία. Η φιλανθρωπία ως πράξη προσβολής της αξιοπρέπειας του αδύναμου από το δυνατό, η φιλανθρωπία ως πράξη συντήρησης ανισοτήτων, η φιλανθρωπία ως πράξη ανακούφισης και όχι θεραπείας και τέλος η φιλανθρωπία ως πράξη ξεπλύματος ενοχών."

Μετά συμπληρώνει:

"...πιστεύω πως η μόνη λύση είναι το χτύπημα των ριζών που γεννούν αδικίες, η καταστροφή των πάσης φύσεως εξουσιαστικών μηχανισμών και συσώρευσης κεφαλαίου. Τέλος πως τη θέση της φιλανθρωπίας πρέπει να λάβει η αλληλεγγύη, η ισότιμη μεταχείριση των αδυνάτων και ο διαφωτισμός τους. Ένας διαφωτισμός που θα τους βοηθήσει να μπορέσουν με τη δική τους αξία να βγουν από την υποδεέστερη θέση τους."

Πρέπει να πω ότι λαλεί τα καλά ο Spirous, κάμνει καλήν υπόθεσην που λαλούμεν.

Μετά έσιει κάποια σχόλια. Εξεχώρισα την απάντησην κάποιου StavmanR με τα εξής σημεία:

"Μπερδέψατε την φιλανθρωπία με την 'επαγγελματική επαιτεία'.

 Φιλανθρωπία είναι η τάση μας να πλησιάσουμε και να βοηθήσουμε το συνάνθρωπο.

Ελεημοσύνη είναι η δυνατότητα για έκφραση ελέους προς τον αδύναμο συνάνθρωπο.

Επαιτεία είναι η προσέγγιση συνανθρώπων για την απολαβή δωρεάς............"

Λαλεί τζιαι άλλα, κάπως σαντανωτικά αλλά λλίον πολλά βάλλει τζιαι άλλες διαστάσεις σε έναν θέμαν που εν πολλά πιο βαθύν τζιαι σύνθετον από ότι φαίνεται αρχικά.

Προφανώς πρέπει να υπάρχουν τζιαι ωραία θκιαβάσματα πάνω σε τούτον, εννά το ψαξω. Προσωπικά εν θεωρώ "έγκλημαν" να δώσω θκιό μπακκίρες σε έναν "επαίτην" ή να αγοράσω λαχεία κάποιου "ιδρύματος" αλλά που την άλλην΄συμφωνώ ότι έτσι εν γίνεται τίποτε. Άσε που νοιώθω πολλές φορές λλίον υποκριτής, ενώ καλύφκω τζιαι λλίην ενοχήν για το πόσον παίζω πελλόν γεννικώς. 

Άρα καλλίττερα να αρκέψουμεν να αλλάσσουμεν μυαλά τζιαι να ψαχνούμαστεν τζιαι μετά να συζητούμεν τζιαι να μοιραζούμαστεν τη γνώσην ώστε να μεν απαιτείται ούτε επαιτία, ούτε ελεημοσύνη.

Ώσπου να το καταφέρουμεν, stay cool and keep rocking!

Εύλογη απορία...

Εν τζιαι δική μου εκτός που του George:

Φυσικά εννούμεν την οικειοθελή, για να εξηγούμαστεν, αν τζιαι ίσως δαμέ εν η απάντηση, ποιός άθρωπος θα εγίνετουν οικειοθελώς/ συνειδητοποιημένα πόρνη (θηλυκή/ αρσενική).

Ώσπου να μας απαντηθούν τέθκοια "υπαρξιακά ερωτήματα", stay cool and keep rocking!

"Κύπρος γη εθνικιστική"....

Έχουμεν τζιαι υποψήφιον πρόεδρον εθνικιστήν (εκτός που το Νίκαρον εννοώ, ο οποίος μάλλον έσιει τ'όνομαν αλλά που χάρην δεν...)! Έθθα του κάμω τζιαι διαφήμισην, όποιος εν τον έσιει ακουστά ας το γυρέψει μόνος του. Υπόσχεται δε να λύσει τα προβλήματα της κρίσης με "κοινωνικοποιήσεις" τζιαι "κρατικοποιήσεις" ενώ βάλλει κατά της "κερδοσκοπικής και τοκογλυφικής μανίας των ιδιωτικών τραπεζών". Αν δεν εδήλωννεν μετά στόμφου την ιδεολογίαν του εννά ενόμιζεν ο ανυποψίαστος αναγνώστης ότι έσιει να κάμει με κάποιον σοσιαλ-κομμουνίζονταν. Εν τούτα που λαλώ τζιαι τους φίλτατους αριστερούς τζιαι νευριάζουν.

Τούτες οι ντόπιες εκδόσεις εθνικιστών έχουν ως έναν που τα αγαπημένα τους συνθήματα το "Κύπρος Γη Ελληνική". Τώρα να δούμεν πως ερμηνεύκεται τούτον:

1) Η γη ομιλεί ελληνικά τζιαι είναι χριστιανή ορθόδοξη (άλλον μεγάλον θέμαν για άλλη φορά).

2) Η γη εν κοτσιανιασμένη σε Έλληνες

3) Η γη έσιει στάμπες με την ελληνική σημαίαν (όπως σημαθκιάζουμεν ας πούμεν τες κατσέλλες)

4) ..........(δεκτές εισηγήσεις)

Ένας φίλος σε μιαν βόλταν μας στην κατεχόμενη Λευκωσίαν έδωκεν μιαν ενδιαφέρουσαν ερμηνείαν. "Για τους Έλληνες" είπεν "μια περιοχή χαρακτηρίζεται Ελληνική όταν έσιει υπάρξει τζιαμέ ελληνικός πολιτισμός, όπως εντοπίζεται π.χ.που τα μνημεία που διατηρούνται, τα τοπωνύμια κλπ.".
Μιας τζιαι εσυνάφερεν το έδωκεν μας τζιαι την τούρτζικην ερμηνείαν: "Οι Τούρτζιοι θεωρούν τουρκικήν οποιαδήποτε παθκιάν γης στην οποίαν εσκοτωθήκαν δικοί τους αθρώποι πολεμώντας".

Βασικά η εθελοτυφλία τζιαι το αδιέξοδον του εθνικισμού ως ιδεολογία εκφράζεται με εντυπωσιακήν διαύγειαν τζιαι δύναμην στο εξής φιλμάκιν του (αξέχαστου) Karl Sagan:

Τούτος ο κόσμος που αποκαλούμεν δικό μας υπάρχει περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια. Η Κύπρος εδιαμορφώθηκεν περίπου στη σημερινήν της μορφήν πριν εννιά εκατομμύρια χρόνια. Ο άθρωπος ως homo sapiens υπάρχει περίπου θκιακόσιες σιηλιάες χρόνια. Στοιχεία πολιτισμού επαρουσιαστήκαν κάποιες δεκάδες σιηλιάες χρόνια στην περιοχήν της "εύφορης ημισελήνου" (fertile crescent" (Μεσοποταμία, Αίγυπτος ουσιαστικά, γειτονιές μας).

Στην Κύπρον κάποιες πρώιμες μορφές προϊστορικού πολιτισμού επαρουσιαστήκαν κάποιες σιηλιάες χρόνια π.Χ. (πως με εκνευρίζει η χρήση ως ιστορικού σημείου αναφοράς η γέννηση κάποιου που ΔΕΝ τεκμηριώννεται ιστορικά η ύπαρξη του). Υπήρχεν δηλαδή ήδη κάποιου είδους πολιτισμός γηγενής όταν ήρταν δακάτω οι Αχαιοί μετά τον τρωικόν πόλεμον. Εν ανάθεμαν για τους ελληνοεθνικιστές τούτον βέβαια γιατί καταρρίπτει τον ισχυρισμόν τους περί την εις αει ελληνικότηταν δακάτω (ενώ εν ως κατακτητές τζιαι "εποικιστές" που ήρταν οι Αχαιοί), υποσκάπτεται θωρείς η όλη Κυπρο-θεωρία τους εν τη γενέσει της. Τζιείνη η άφιξη, μαζίν με πιθανές επιρροές που τον Μινωϊκόν πολιτισμόν (αν δεν κάμνω λάθος) συνιστούν την πρώτην εμφάνισην Ελλήνων δακάτω. Δηλαδή κάπου  στο σιήλια π.Χ. Άρα επειδή μόλις 3000 χρόνια πριν (σε εννιά εκατομμύρια χρόνια ύπαρξης του νησιού) κάποιοι αθρώποι ήρταν τζιαι εζήσαν δακάτω, έχουμεν την ακατάρριπτην θεωρίαν του "Κύπρος, γη Ελληνική". 

Τι γίνεται όμως; Η εμφάνιση των σύγχρονων εθνών (άρα τζιαι του Ελληνικού) ΔΕΝ έσιει ιστορικήν συνέχειαν με την αρχαιότηταν.Να θθυμίσουμεν ότι τα τότε Ελληνικά φύλα ΔΕΝ ήταν οργανωμένα σε ενιαία μορφώματα αλλά σε πόλεις - κράτη. Ήταν δε πολλά πιο δυνατή η υπόσταση των πολιτών τους ως π.χ. Αθηναίοι, Σπαρτιάτες, Θηβαίοι κλπ. παρά ως "Έλληνες". Ο Ηρόδοτος αναφέρει τα κοινά στη γλώσσα, τη θρησκεία, τα έθιμα, κάμνει τζιαι μιαν νύξην περί "γονιδιακής" συγγένειας (που εν κουρουφέξαλλα αλλά ο άθρωπος ήταν αρχαίος, δικαιολογείται, τι να πούμεν για τους σημερινούς), αλλά αν μελετήσει κανένας προσεκτικά την ιστορικήν καταγραφήν, θα διαπιστώσει ότι οι τότε συνθήκες ποσώς ομοιάζουν με τις σημερινές ως προς τον ορισμόν του "έθνους", του "κράτους" κλπ. Είχα ασχοληθεί ξανά με το θέμαν δαμέ. Βέβαια που τότε έχω αλλάξει τζιαι γω κάποιες που τες απόψεις μου, π.χ. εν θεωρώ αναγκαίαν την ανάπτυξην Κυπριακής εθνικής συνείδησης, το εθνική να λείπει βασικά, πλέον καλόν θα ήταν να γίνουμεν πρώτα άθρωποι τζιαι μετά θωρούμεν.

Ο εθνικισμός ως ιδεολογία αναπτύχθηκεν μετά την Γαλλικήν επανάστασην (17ος αιώνας μ.Χ.), αφού επροηγήθηκεν πρώτα η σταδιακή ανάπτυξη τζιαι επικράτηση του καπιταλισμού ως διαδόχου του φεουδαλισμού στα κοινωνικοοικονομικά δρώμενα της οικουμένης. Η αναδυόμενη τάξη των αστών, η οποία ενισχύθηκεν που την ανακάλυψην του Νέου κόσμου τζιαι την εκμετάλλευσην των αποικιών που τες μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης εκθρόνισεν βιαίως την αριστοκρατίαν/ φεουδαρχίαν τζιαι ανέλαβεν τα ηνία της υφηλίου. Ο εθνικισμός αναπτύχθηκεν ως έκφανση της εφαρμογής του νέου συστηματος, πρώτα στον "παλιόν κόσμον" τζιαι μετά στον υπόλοιπον κόσμον. Άρα καπιταλισμός τζιαι εθνικισμός εν μέρη της ίδια εξίσωσης. 'Εναν που τα νεόκοπα "έθνη/ κράτη" της νέας κατάστασης ήταν τζιαι η Ελλάδα. Αν αθθυμάστε καλά, για να σταθεί το νέον μόρφωμαν ενεκατωθήκαν τζιαι κάμποσοι "φιλέλληνες". Εντάξει, σίουρα καποιοι ρομαντικοί τζιαι αθώοι ξένοι υπήρχαν αλλά ουσιαστικά το νέον έθνος/ κράτος εξυπηρετούσεν τες επεμβατικές τους τάσεις στην υπο διάλυσην αυτοκρατορίαν των οθωμανών. Εσύμφερεν τους βασικά τζιαι πρώτιστα, έννεν λόγω "αγάπης"προς την "Ελλάδαν" που εκάμαν ότι εκάμαν.

Φυσικά, για να στερκώσει πρώτα ιδεολογικά τζιαι μετά ουσιαστικά το Ελληνικόν έθνος/κράτος, το οποίον ουδέποτε ουσιαστικά υπήρξεν στο παρελθόν, έπρεπεν να γίνει μια διασύνδεση με έναν ένδοξον παρελθόν, ιστορίαν κλπ. του οποίου θα ήταν ο άξιος συνεχιστής, καθώς εδιαλύετουν στα εξ ων συνετέθην η τότε οθωμανική αυτοκρατορία. Το υλικόν που είχαν να επεξεργαστούν οι πρωτεργάτες της "αναγέννησης του έθνους" εν εβοηθούσεν γιατί στην οθωμανικήν αυτοκρατορίαν εν είσιεν "έλληνες" αλλά "χριστιανούς". Αφού τους μετέπειτα έλληνες οι τούρτζιοι (που ακόμα ούτε τζιείνοι αυτοαποκαλούνται τούρτζιοι αφού ούτε το δικόν τους έθνος/ κράτος υπήρχεν ακόμα - άλλη παρόμοια ιστορία τούτη) ελαλούσαν τους "ρωμιούς"που το "Ρωμαίος", δηλαδή εβλέπαν τους ως απογόνους οϊ των Ελλήνων (που ως "εθνοτική ομάδα" είχαν ξηλειφτεί που τους χριστιανούς λλίους αιώνες μ.Χ.) αλλά των "Ρωμαίων"  (του Βυζαντίου καλέ, αν τζιαι δαμέ αξίζει να αναφέρουμεν ότι οι ίδιοι οι "Βυζαντινοί" εν τζιαι αυτοαποκαλούνταν έτσι αφού εθεωρούσαν εαυτούς συνεχιστές της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Βυζαντινούς εβάφτισεν τους ένας Γάλλος Ιησουϊτης.)

Που χωρεί σε ούλλα τούτα η Κυπρούλλα μας; Καλή ερώτηση.

Η Κύπρος διαχρονικά ακόμα τζιαι όταν οι Έλληνες τους "εθνικού κορμού" εκεντούσαν (βλέπε νίκες πάνω στους Πέρσες, εκστρατεία Αλεξάνδρου κλπ.) έκοφκεν νακκουρίν μακριά ρε παιδί μου. Αφού είσιεν τζιαι κυπριακής κατασκευής/ επάνδρωσης πλοία εναντίον του Μέγα τότε αφού η Κύπρος ήταν υπό τους Πέρσες. Σημειώστε ότι ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος, το ίνδαλμαν των σύγχρονων εθνικιστών μας, έτυχεν μεταχείρισης "βαρβάρου" που τους υπόλοιπους βέρους ελληναράδες (Αθηναίους κλπ.) οπότε το πιστοποιητικόν ελληνικότητας του (στο πλαίσιον των συμφερόντων του πάλε τζιαι οϊ γιατί εκάφτην να βαφτιστεί Έλληνας) απέκτησεν το αφού τους εματζιέλλεψεν θκιό-τρεις φορές (πρώτα με τζαι μετά χωρίς τον τζιύρην του).

Σίουρα υπήρξαν περίοδοι που "ελληνοποιήθηκεν" (με την τότε έννοιαν) ο τόπος, είχαμεν τον τσιάκκον τον Ευαγόραν ας πούμεν τζιαι μετά τους Πτολεμαίους (διάδοχοι Αλεξάνδρου) αλλά μετά εμεσολαβήσαν ένα σωρόν κατακτητές, Ρωμαίοι, Άραβες, Βυζαντινοί Ρωμαίοι, Βρεττανοί, Γάλλοι, Ενετοί, Οθωμανοί. Εννά μου πεις, οι "Βυζαντινοί" εμιλούσαν ελληνικά (τζιαι λατινικά λέω εγώ). Ναι φιλούθκια μου αλλά τα ελληνικά τότε ήταν όπως τα αγγλικά σήμμερα. Είσαι εγγλέζος σήμμερα επειδή μιλάς αγγλικά; Έτσι τζιαι οι "Βυζαντινοί"με τους "Έλληνες". Καμία σχέση. Αν μελετήσει κάποιος τζιαι νάκκον τους τρεις ιεράρχες, εννά παρατηρήσει ότι όταν εγράφαν "Έλληνας" εννούσαν "ειδωλολάτρης/ εθνικός", τζιαι εννούσαν το λλίον-πολλά ως ξιτιμασιά. Αλλά μεν το πείτε στους εθνικιστές μας που ξέρουν την ελληνικήν ιστορίαν πόξω τζιαι ανακατωτά τζιαι στεναχωρηθούν, ή θυμώσουν τζιαι αρκέψουν το ξύλον δέκα σε έναν.

Ούλλοι τούτοι οι ενδιάμεσοι (στους πολλούς αιώνες ως την "εθνικήν παλιγγενεσίαν") αφήκαν φυσικά το στίγμαν τους (η διάλεκτος μας εν γεμάτη λέξεις τους π.χ.) ώσπου ήρτεν τζιαι δακάτω ο "εθνικιστικός αλυτρωτισμός" του 19ου αιώνα (θώρε Κυπριανόν, ο οποίος τελικά έννεν ο ηρωομάρτυρας που μας τσαμπουνούν, τζιαι τούτον άλλον μεγάλον θέμαν).

Επειδή εκτός που "αλύτρωτοι", ήμαστεν που τότε μουσουπέττηες, εν τα εκαταφέραμεν να "ευοδωθούν" οι "πόθοι του υπόδουλου ελληνισμού" τον τζιαιρόν που το έθνος/ κράτος της Ελλάδας "απελευθέρωννεν" τα "σκλαβωμένα εδάφη" (φυσικά κανένας εν ρωτά τι εγίνουντουν όσοι εν ελογίζουντουν "έλληνες" άμα την "απελευθέρωσην", ας εκόφκαν το λαιμόν τους εννά σου πει κάθε καλός εθνικιστής, τζι'ας είχαν παρουσίαν αιώνων στους τόπους τζιείνους). Εμπλέξαμεν τζιαι με τους Εγγλέζους, οι οποίοι εκτός που εθνικίσταροι εμπαίνναν στην παρακμήν της δικής τους αυτοκρατορίας τζιαι εν μας εξαπολούσαν να κάμουμεν τα δικά μας.

Έτσι αποφασίσαμεν να κάμουμεν ένοπλον αγώναν για την ένωσην. Το αν ήταν καλή επιλογή οϊ έννεν εύκολον να το κρίνει κάποιος ακόμα τζιαι σήμμερα, αλλά καλώς ή κακώς αντί για ένωσην οδήγησεν σε ανεξάρτητον κράτος, την δωτήν τζιαι κουτσουρεμένην αλλά Κυπριακήν nonetheless Δημοκρατίαν με το όνομαν!

Τζιαι τι κάμνουμεν μόλις επιάμεν έστω τούτον το κράτος; Εδιχοτομήσαμεν το. Ήνταλως; Με την εθνικιστικήν υστερίαν εκατέρωθεν των πελλοκυπραίων χριστιανο-οθωμανών που ξαφνικά για που το αρχίδιν του Μεγαλέξανδρου για που το γενετικόν υλικόν του μύστακα του Κκεμάλ εθεωρήσαν πως εξεπεταχτήκαν. 

Παράλληλα, όταν τζιαι δακάτω κάποιοι επήραν πρέφαν την εμφάνισην του αντίπαλου ιδεολογικού δέους (σοσιαλισμός/ κομμουνισμός) εβαφτίσαν την αυτομάτως ως τον θκιάολον τον μαύρον. Γιατί; Στες εξαγγελίες τους ελέαν ότι εν απειλή για το "έθνος" τζιαι τη "θρησκείαν". Αλλά στο μυαλόν τους εν την πούγγαν τους που είχαν υπόψην. Ήταν να ανεχτούν μιαν ιδεολογίαν που εξεσήκωννεν τους μεροκαμαθκιάρηες εναντίον της ντόπιας πλουτοκρατίας, στην οποίαν ανήκει (ως τα σήμμερα) τζιαι η ντόπια ιεραρχία της θρησκείας; Στην πυράν πάραυτα! Τζιαι δαμέ έσιει μιαν πληγήν που εν κλείει, έστω τζιαι αν το ναυάγιον του "υπαρκτού σοσιαλισμού" εσυνυσέφερεν αρκετά σε τούτον (οϊ όσον ο εθνικισμός ως έκφανση του καπιταλισμού πάντως).

Τζιαι σήμμερα ούλλοι τούτοι που εν οι πιο ελληναράδες, χριστιαναράδες κλπ. πάλε τούτον έχουν κατά νουν όταν τσαμπουνούν τες λιτανείες τους: τα συμφέροντα τους, την τσιεπούαν τους. Καπηλεύκουνται τες ευαισθησίες του κόσμου τζιαι την ελλιπήν γνώσην του (λόγω στερεοτύπων που του καλλιεργούν παιδιόθεν) για να περάσουν τη γραμμήν τους περί "εθνικής/ θρησκευτικής καθαρότητας".

Κορυφαία αντίφαση: προάγουν την "ελληνικότηταν"την ίδιαν ώραν που σιήζουν το μαγιώ τους ότι "αποκούμπιν μας τζιαι στήριγμαν μας η Κυπριακή Δημοκρατία". Ρε αστοιχείωτοι, πόσον δύσκολον είναι να καταλάβετε ότι υποσκάπτετε την έτσι την Κυπριακήν Δημοκρατίαν; Βαφτίζοντας την Ελληνικήν Κυπριακήν Δημοκρατίαν. Ε, τζιαι οι ποτζιεί (που εν παραπάνω τζιαι πιο καλά οπλισμένοι εθνικίσταροι σωβινιστές) βαφτίζουν την Τούρτζικην. Είσαστεν θκιό πλευρές του ίδιου νομίσματος, προδώννετε το κράτος σας, υποσκάπτετε την υπόστασην του αλλά όταν σας το καταδεικνύουν κάποιοι μαζόχες (διότι εν καταλάβουμεν ότι η ηλιθιότητα εν αήτηητη), εν τζείνοι οι προδότες.

Επιστρέφουμεν στον "εθνικιστήν" υποψήφιον πρόεδρον (ούτε ο Λιλλήκκας είναι αν τζιαι τζιαι τζιείνος έτσι γραφικός είναι) ο οποίος έσιει απαντήσεις τζιαι λύσεις για την καπιταλιστικήν κρίσην. Κε υποψήφιε, ένα σου λαλώ: αν είσαι εθνικιστής, είσαι τζιαι καπιταλιστής άρα είσαι μέρος του προβλήματος. Ως εκ τούτου, αν δεν αλλάξεις κκελλέν, προσωπικά θα βρίσκω τες προτάσεις σου φαιδρές τζιαι αστοιχείωτες.

Ώσπου να καταλάβουν οι εθνικιστές ότι εν οι ίδιοι που συνιστούν το πρόβλημαν (καπιταλισμός τζιαι οι κρίσεις του) άρα εν μπορούν να μιλούν τζιαι για λύσεις, stay cool and keep rocking!