Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Πόσον αντίφαση εν η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ;



Πριν αναφέρω θκιό κουβέντες δικές μου, παραθέτω ορισμένες κάποιων άλλων οι οποίες έχουν έμμεσην σχέσην με το όλον πνεύμαν της ανάρτησης:

"All forms of politics are dirty my friend. Democracies, dictatorships, variations on one theme: please the mob"
Σκηνή που το πρώτον επεισόδιο της σειράς "Winds of War"

- "Ο Ναπολέων Βοναπάρτης ομολογεί πως «ο ηγέτης είναι έμπορος ελπίδας»."
- "Ο φιλόσοφος Bertrand Russel διαπιστώνει πως «κανένας άνθρωπος ούτε ομάδα ούτε έθνος δεν μπορεί να ενεργήσει ανθρώπινα ή να σκεφθεί σωστά υπό το κράτος ενός μεγάλου φόβου.»"
- "«Το όνειρο που βλέπουμε ξυπνητοί είναι η ελπίδα», είπε ο Αριστοτέλης." - "«Είναι το χειρότερο κακό», είπε ο Νίτσε, «διότι παρατείνει τα βάσανα των ανθρώπων»."
- "όπως λέει μία γερμανική παροιμία «Οι δυνατοί έχουν θέληση, οι αδύναμοι έχουν ελπίδα»."
- "Ολοκληρώνοντας την ανάλυσή του για το φόβο ο Αριστοτέλης αποκαλύπτει πως, για να καλλιεργηθεί ο φόβος, «δεῖ τινα ἐλπίδα ὑπεῖναι σωτηρίας, περὶ οὖ ἀγωνιῶσιν.» Πρέπει, δηλαδή, να υπάρχει μία ελπίδα, κάτι για το οποίο να αγωνιούν, γιατί αυτός που δεν ελπίζει, δεν φοβάται!"
- "«Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερος!»"

Εν ήταν πολλά έννεν; Πάμεν στα δικά μου τωρά, όσον πιο σύντομα μπορώ.
Σαν άθρωπος που αυτοπροσδιορίζομαι πλέον ως "αριστερών πεποιθήσεων", "προοδευτικός" κλπ. κλπ. (αν τζιαι οι ταπέλλες εν μου αρέσκουν), ευχαριστήθηκα εν μέρει που το αποτέλεσμαν των εκλογών στην Ελλάδα, καθαρά διότι για πρώτη φοράν ήρτεν πρώτη δύναμη μια (φαινομενικά) αριστερή πολιτική παράταξη. Εδυσαρεστήθηκα παράλληλα που η ΧΑ επαρέμεινεν στα ποσοστά της, δείχνοντας το σαφές έλλειμαν πολιτικής μνήμης τζιαι νοημοσύνης των σύγχρονων Ελλήνων. Συνολικά επίσης, εν δυσάρεστον ότι τα ποσοστά της "συντήρησης" στην χώραν επαραμείναν αρκετά ψηλά ώστε ο νικητής των εκλογών να μεν μπορεί να είναι αυτοδύναμος. Με αποτέλεσμαν να είναι οι συνεργασίες απαραίτητες.
Σαν παρένθεσην, πρέπει να επαναλάβω ότι το σύστημαν εν σαθρόν τζιαι πρέπει να αλλάξει. Υπάρχουν θκιό κυρίως τρόποι να αλλάξει το σύστημαν: η βία, τζιαι η αποχή. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι μπορεί να αλλάξει τζιαι "εκ των έσω", ειρηνικά. Η ιστορία ως σήμερα εν τους δικαιώννει, αν τζιαι εύχομαι να έχουν τελικά δίκαιον, διότι απεχθάνομαι τη βίαν. Η δε αποχή εν μια αφηρημένη έννοια, τζιαι θέλει πολύν τζιαιρόν να δουλέψει (όπως δείχνει ας πούμεν η σταδιακή απαξίωση της θρησκείας, του κατ'εξοχήν εξουσιαστικού συστήματος).
Επίσης, αν τζιαι βλέπω πως λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, με τεράστια ελλείμματα ως προς τα διεθνιστικά οράματα των εμπνευστών της, εξακολουθώ να την θωρώ ως την πρώτην συγκροτημένην διεθνιστικήν προσπάθειαν στον πλανήτην, η οποία μπορεί να αποτυγχάνει οικτρά σε αρκετούς τομείς (λόγω των εθνικιστικών αντιστάσεων στα κράτη-μέλη τζιαι φυσικά τους κεφαλαιοκράτες που τα μανιπιουλάρουν) αλλά δείτε μόνον πόσον μακρινή φαντάζει μια πολεμική σύγκρουση ανάμεσα σε μέλη της. Έτσι θεωρώ πιο μεγάλον στοίχημαν τζιαι ρίσκον (άρα τζιαι πιο γενναίον) να παλαίψει η Ελλάδα μέσα στην Ε.Ε. παρά να αποχωρήσει. Αφενός γιατί οι συνέπειες για την ίδιαν εν απρόβλεπτες, αλλά τζιαι για την Ε.Ε. ως "πείραμαν" διεθνισμού.
Κλείοντας την παρένθεσην, επανέρχομαι στον τίτλον της ανάρτησης. Εν ξέρω τι κινήσεις έκαμεν ο Τσίπρας, ούτε πόσον "μονόδρομος" ήταν η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, αλλά όποθεν τζιαι να το πιάσεις, υπάρχει αντίφαση. Επανειλημμένα στην Κύπρο υπήρξα θιασώτης της συνεργασίας ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, θκιό ιδεολογικά αντίπαλων χώρων, για επίτευξην συμφωνίας στο κυπριακόν. Που τούτην την άποψην έθθα επερίμενεν κάποιος να με ενοχλεί η εν λόγω συνεργασία. Πρέπει να σημειώσω όμως ότι ουδέποτε εθεώρησα εφικτήν πολιτικά μιαν διακυβέρνηση ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ. Μπορεί να εν ποσώς πιο επιθυμητή που τες κολοβές ιδεολογικά διακυβερνήσεις με το ΔΗΚΟ τζιαι την ΕΔΕΚ (θκιό ανύπαρκτα που ιδεολογικής άποψης κόμματα) αλλά είναι εξόχως αντιφατική. Πως θα λειτουργούσεν αρμονικά με τόσες διαφορές στο πολιτικόν επίπεδον;
Έτσι τζιαι με τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Άλλον να επιδιώξεις συνεργασίες σε κοινά αποδεκτές πολιτικές (π.χ. εναντίον των μνημονίων) τζιαι άλλον να κάμνεις κυβέρνησην όπου συνυπάρχουν "προοδευτικοί" (εφ'όλης της ύλης) τζιαι "συντηρητικοί". Υπάρχει μεν το θετικόν ότι πρόκειται για θκιό πολιτικούς σχηματισμούς που δεν έχουν ξανακυβερνήσει, αλλά πολλά φοούμαι ότι η κατάληξη δεν θα είναι θετική, λόγω ακριβώς τούτης της θεμελιώδους αντίφασης. Είδαμεν το τζιαι δακάτω εξάλλου. Καλλίττερα να εξεκαθαρίζαν που τα τωρά τα πράματα, να αποτείνετουν ο Τσίπρας καθαρά σε αριστερούς σχηματισμούς τζιαι αν δεν ανταποκρίνονταν να ξαναγίνουν εκλογές ώσπου να καταστεί κάποιος αυτοδύναμος. Πως θα προωθήσεις "διεθνιστικές" πολιτικές με εθνικιστές υπουργούς; Πως θα βελτιώσεις τες κοινωνικές συνθήκες (υγεία, παιδεία κλπ.) με στρατόκαυλους τζιαι ρατσιστές; Πως θα προχωρήσεις σε ριζοσπαστικές ενέργειες τζιαι προοδευτικές τομές όταν η συντήρηση εν μέσα στους "κολπους" σου; Ιδού η απορία...

Ώσπου να καταστεί η προοδευτικότητα αυτοδύναμη, stay cool and keep rocking!

12 σχόλια:

  1. Επειδή πριν κάποιες αναρτήσεις ανέφερες τον Πιτσιρίκο:
    http://pitsirikos.net/2015/01/%CF%81%CE%B5%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%AF%CF%80%CF%81%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82/#more-41033

    Συμφωνώ με τον Πιτσιρίκο.
    Εν συγκυβέρνηση σκοπού. Να τελειώσουν με τα μνημόνια, τζιαι μετά μπορούν να μαλλώσουν για το μεταναστευτικό τζιαι για τους ψεκασμούς.

    Πιστεύκω πως οι ΑΝΕΛ εν πολλά πιο λογικοί κ ρεαλιστές που τες δοκιμασμένες ξινές συνταγές ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ (αιωνία της η μνήμη), ή που την ηγεσία του ΚΚΕ που αρνήθηκε έστω να συναντηθεί με τον Τσίπρα. Ή με το Ποτάμι που εν ο εκπρόσωπος του Mega και σια στη βουλή.

    Αν επηαίνναν σε δεύτερες εκλογές, πόσο παραπάνω ήταν να πιάσει; Να πιάσει λίους που το Ποτάμι (aka όπου φυσάει ο άνεμος πάω;), ελάχιστους που ΚΚΕ τζιαι που κανένα αδέσποτο.
    Τί ποσοστό θα εξασφάλιζε τότε; Πόσο ισχυρή κυβέρνηση θα μπορούσε να έσιει με βουλευτές οριακά πάνω που τους 151; Τζιαι αν του έφευκε κανένας μετά;

    Η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ ήταν η μόνη ρεαλιστική επιλογή. Τζιαι όσο αντέξει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι θκιαβάζω τακτικά τον "Πιτσιρίκο" τζιαι είδα τη συγκεκριμένην ανάρτηση. Κάμνει κάποια valid points τζιαι εν υπέρ του οι προηγούμενες του αναφορές ως προς τη συνέπειαν των απόψεων του. Όμως θέλω να επισημάνω το εξής:

      "Η πίστη είναι θέμα συνείδησης, και, ως εκ τούτου, είναι απόλυτα προσωπικό θέμα. Ως προσωπικό θέμα, αφορά τον καθένα μας ξεχωριστά και κανέναν άλλον."

      Δυστυχώς ο Καμένος τζιαι ο κάθε Καμένος δεν είναι ο "καθένας" πλέον. Είναι υπουργός σε κυβέρνησην ενός αστικού κράτους. Η "κοσμοθεωρία" του (διότι δεν είναι απλά θέμαν αν είναι θρήσκος ή οϊ) είναι ο εθνικισμός. Τζιαι εν ξέρω κανέναν πολιτικόν που να εκλέγηκεν σε θέσην εξουσίας τζιαι ν αμεν αποπειράθηκεν να εφαρμόσει ποικιλοτρόπως την κοσμοθεωρίαν του. Τούτην την σοβαρήν πιθανότηταν θεωρώ την "νάρκην" στα θεμέλια της εν λόγω συνεργασίας, η οποία είτε εκραγεί είτε οϊ υπονομεύκει το "οικοδόμημα". Μακάρι να διαψευστώ.

      Διαγραφή
  2. Με τη βεβαιότητα πως μου επιτρέπετε μια παρατήρηση: Κάθε εποχή έχει τις δικές της πολιτικές προτεραιότητες. Αυτό το νήμα που συνδέει σήμερα ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι (ελπίζω;, φαντάζομαι;) οι εξαγγελθέντες κοινοί τους στόχοι. Κατά βάθος και οι δύο τους συμφώνησαν στα ελάχιστα εξής δύο: 1) Στην αυτονομία της πολιτικής έναντι των αγορών (διεθνών και κυρίως δε τις εντόπιων) και 2) στην ανάκτηση της Εθνικής κυριαρχίας, στην μετατόπιση του κέντρου αποφάσεων στην εκλεγμένη κυβέρνηση και στην αποκατάσταση της θεσμικής λειτουργίας της χώρας. Προσωπικά σε αυτά θα κρίνω την επιτυχία ή μη της συνεργασίας τους. Για τα άλλα, έχουμε καιρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευπρόσδεκτες πάντα οι παρατηρήσεις τζιαι τα σχόλια, εν ίσως ο κύριος λόγος που διατηρώ το μπλογκ. Όπως είπα τζιαι στη Δεσποσύνη πιο πάνω, αλλά τζιαι που μεταφέρω τζιαι στην ανάρτηση, δεν δυσκολεύομαι να δω τον στόχον της εν λόγω συνεργασίας. Εξάλλου τζιαι στην Κύπρο πάντα υποστηρίζω τες προοδευτικές συνεργασίες δεξιάς-αριστεράς ενάντια στη συντήρηση του "κέντρου". Αλλά δαμέ μιλούμεν για κυβέρνηση με εκ διαμέτρου αντίθετες πολιτικές στάσεις τζιαι κοσμοθεωρία. Εγώ προσωπικά, στη θέση του Τσίπρα, θα το απέφευγα. Φυσικά δεν είμαι σε θέσην να πω αν οι συνέπειες μιας επαναληπτικής εκλογής θα ήταν ακόμα δυσμενέστρες τελικά. Αλλά διατηρώ τες επιφυλάξεις τζιαι τους φόβους μου πως η εν λόγω συνεργασία είναι "ελαττωματική" εν τη γενέσει της, ακριβώς επειδή είναι κυβέρνηση. Αν ήταν απλά κοινοβουλευτική συνεργασία για επιμέρους θέματα τότε ναι μάλιστα.

      Διαγραφή
  3. Τα πράματα εν επλά.

    Που τη στιγμή που δεν επιασεν αυτοδυναμία, δεν είσσιεν άλλη επιλογή.

    Αν δεν θα δουλέψει η συνεργασία είναι ένα άλλο ζήτημα. Στο κάτω κάτω , αν τα πιλιάρουν ξαναπαν στο λαό με εκλογές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το Τέλος του Κόσμου.
    __________________

    Στη γύρα
    για μπύρες
    και λουκάνικα λοιπόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά να περάσεις. Εγώ είμαι κρυωμένος τζιαι ούτε μπύρα εν καταλάβω ούτε λουκάνικον πόψε...

      Διαγραφή
  5. Γούφι, άλλο διεθνισμός, άλλο κοσμοπολιτισμός τζιαι (απ)ελεύθερο(μένο) κεφάλαιο. Σημείωσ' το να το μελετήσεις με την πρώτη ευκαιρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ζήτω ο Κοσμοπολίτικος Τοπικισμός!

    Προσεχώς Μανιφέστο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή