Πέμπτη 9 Απριλίου 2020

Δημόσια τζ̆αι ιδιωτική εκπαίδευση



Η τρέχουσα πανδημία εν σίουρα μια τεράστια ταλαιπωρία για ούλλους, σε ούλλα τα επίπεδα. Έτσι τζ̆ αλλιώς οι πανδημίες εν ένας διαρκής κίνδυνος για την ανθρωπότηταν, όπως διαρκής κίνδυνος εν τζ̆αι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Κάθε κίνδυνος όμως, λαλεί η θεωρία της διοίκησης επιχειρήσεων (τζ̆αι άλλων ομαδοποιήσεων) εμπεριέχει αυτομάτως τζ̆αι μιαν ευκαιρίαν. Τούτον φυσικά ισχύει τζ̆αι τωρά. Ο αναγκαστικός περιορισμός μας κατ'οίκον, ενηλίκων αλλά τζ̆αι ανηλίκων, έφερεν μας στην ανάγκην να αναζητήσουμεν τρόπους συνέχισης της εκπαίδευσης των κοπελλουθκιών εξ αποστάσεως. Κάτι που έπρεπεν φυσικά να είσ̆εν δοκιμαστεί τζ̆αι αναπτυχθεί εδώ τζ̆αι πολλά χρόνια, κατά τα οποία η τεχνολογία έσ̆ει αναπτύξει εργαλεία πολλά αξιόπιστα για μιαν τέθκοιαν προσπάθειαν. Σε συνδυασμόν με τες μεγάλες ταχύτητες που προσφέρουνται στο διαδίκτυον, τουλάχιστον στες αστικές περιοχές, το μάθημαν μπορεί σε σημαντικόν βαθμόν να γίνει τζ̆αμέ.
Τούτον έννεν το θέμαν της ανάρτησης. Απλά η παραφιλολογία των ημερών έφερεν στο προσκήνιον την πάλαι ποτέ σύγκρισην δημόσιου τζ̆αι ιδιωτικού σχολείου. Κάποιοι γονείς στα κοινωνικά δίκτυα επαραπονεθήκαν ότι ενώ τα ιδιωτικά σχολεία εσπεύσαν να προσφέρουν εξ αποστάσεως εκπαίδευσην σχετικά νωρίς στην παρούσαν κρίσην, τα δημόσια είτε εν το επράξαν ακόμα είτε επράξαν το αποσπασματικά. Το δε Υπουργείον Παιδείας τζ̆αι οι οργανώσεις των εκπαιδευτικών δείχνουν μιαν δυσκαμψίαν συντονισμού τζ̆αι πρωτοβουλιών, η οποία επισκιάζει τες φιλότιμες προσπάθειες πολλών εκπαιδευτικών του δημοσίου να προσφέρουν ότι μπορούν στους μαθητές τους υπό τούτες τες δύσκολες συνθήκες.
Η δημόσια εκπαίδευση έννεν "δωρεάν" όπως εκλαμβάνεται που κάποιους. Έσ̆ει κόστος (μισθοί προσωπικού, λειτουργικά/διοικητικά έξοδα, ανέγερση/ συντήρηση κτιρίων, αγορά/συντήρηση εξοπλισμού κλπ.) το οποίον πρέπει να καλυφτεί που κάπου. Ο διαχειριστής της δημόσιας εκπαίδευσης, δηλαδή η κυβέρνηση, καλύφκει το κόστος τούτον που διάφορες πηγές, η κυριόττερη των οποίων εν η φορολογία. Η φορολογία εν έσοδον του κράτους που προέρχεται που τους πολίτες του. Άρα ένας πολίτης που επωφελείται της δημόσιας εκπαίδευσης, κάποια στιγμήν στην ζώήν του ή τζ̆αι συνέχεια, αναλόγως του εισοδήματος του, έσ̆ει πληρώσει για την εκπαίδευσην που λαμβάνει ο ίδιος τζ̆αι τα κοπελλούθκια του.
Που την άλλην, η δημόσια εκπαίδευση έννεν "κερδοσκοπική". Εν υπολογίζει το κράτος πόσα εν το κόστος τζ̆αι μετά να χρεώνει στους πολίτες παραπάνω, όπως κάμνει έναν ιδιωτικόν σχολείον. Το ιδιωτικόν σχολείον είναι μια ιδιωτική επιχείρηση, τζ̆αι ως ιδιωτική επιχείρηση, εν κερδοσκοπική. Ο έλεγχος του κράτους σε τούτες τες επιχειρήσεις αφορά κυρίως το τι διδάσκουν, αφού το κράτος στες σύγχρονες αστικές δημοκρατίες έσ̆ει αναλάβει, στην θέσην του προηγούμενου αυθέντη, της θρησκείας, να μας διαμορφώνει την συνείδησην μας παιδιόθεν. Αφορά επίσης τους φόρους που πιάννει πάνω στα κέρδη τους.
Ποιες εν οι κύριες διαφορές ενός νηπιαγωγού, δασκάλου τζ̆αι καθηγητή που δουλεύκουν στο δημόσιο με τους συναδέλφους τους στον ιδιωτικόν τομέαν; Οι πρώτοι έχουν ως εργοδότην το κράτος ενώ οι δεύτεροι κάποιαν ιδιωτικήν εταιρίαν. Οι πρώτοι έχουν πολλά πιο εξασφαλισμένην της θέσην εργασίας τους τζ̆αι πιο καλές απολαβές. Εν χαρακτηριστικόν ότι στα ιδιωτικά σχολεία η κινητικότητα διδακτικού προσωπικού εν πολλά ψηλή, αφού οι επιχειρηματίες έχουν την ευχέρειαν να προσλαμβάνουν που μιαν μεγάλην δεξαμενήν ανέργων ή υποαπασχολούμενων εκπαιδευτικών που καρτερούν υπομονετικά την ευλογημένην μέραν διορισμού τους στο δημόσιον, για ευνόητους λόγους. Τούτον εμέναν οδηγεί με αβίαστα στο συμπέρασμαν ότι ο μέσος εκπαιδευτικός του δημοσίου στην Κύπρο εν πιο ψηλού επιπέδου που τζ̆είνους του ιδιωτικού τομέα, για τον απλόν λόγον ότι οι θέσεις στο δημόσιον εν πιο "επίζηλες". Που την άλλην, για να λέμεν τα σύκα-σύκα τζ̆αι την σκάφην-σκάφην, το περιβάλλον του δημοσίου, με την μονιμότηταν τζ̆αι το ελλιπές σύστημαν αξιολόγησης, ενδεχομένως να προκαλεί εφησυχασμόν σε μερίδαν των εκπαιδευτικών, μια πολυτέλεια που ο συνάδελφος τους στον ιδιωτικόν τομέαν εν έσ̆ει, αφού αντιμετωπίζει πιο ξεκάθαρα την απειλήν της απόλυσης αν δεν αποδώσει.
Τι οφέλη αποκομίζει κάποιος γονιός, υπό το φως τούτων που ανέφερα, όταν επιλέγει το ιδιωτικόν σχολείον έναντι του δημόσιου; Κατ'ἀρχήν, με τον ορισμόν του κόστους που εβάλαμεν πιο πάνω, εν ξεκάθαρον ότι ο συγκεκριμένος γονιός, παρά το ότι πληρώνει συνήθως αδρά, ιδιωτικήν εκπαίδευσην, εξακολουθεί να επωμίζεται τζ̆αι το κόστος της δημόσιας, που την οποίαν εν επωφελείται. Ήδη ανάπτυξα το σκεπτικόν ότι ο μέσος εκπαιδευτικός στο δημόσιον ενδεχεται να εν πιο καλός που τον συνάδελφον του στον ιδιωτικόν τομέαν. Άρα τζ̆αι σε τούτον τον τομέαν χασούρα. Το έναν όφελος που εν ευδιάκριτον, εν η προσοχή. Ο γονιός στο ιδιωτικόν σχολείον βρίσκει την προσοχήν του "πελάτη". Νιώθει πιο σημαντικός, αφού ο παροχέας της εκπαίδευσης του παιθκιού του διά του παραπάνω σημασίαν. Τα δε ιδιωτικά σχολεία εν αυτόνομες μονάδες, ενώ τα δημόσια εξαρτούνται πολλά παραπάνω που τον κεντρικόν μηχανισμόν του Υπουργείου Παιδείας για την λειτουργίαν τους. Η αυτονομία εν μεγάλη υπόθεση στην βελτίωσην ενός οργανισμού, αφού μπορεί να βελτιωθεί πιο αποτελεσματικά για να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμόν (δαμέ έρκεται τζ̆αι το ότι τα ιδιωτικά εσπεύσαν να προσφέρουν εξ αποστάσεως εκπαίδευσην ενώ τα δημόσια ακόμα βολοδέρνουν με άνωθεν διαδικασίες). Το δεύτερον μεγάλον όφελος εν η προσφορά των λεγόμενων εξωσχολικών δραστηριοτήτων που οργανώνει ο ιδιώτης. Αθλητικά, τέχνες, χόμπυ, συμμετοχή σε διαγωνισμούς εν ένας τομέας που τα ιδιωτικά σχολεία πραγματικά διούν ρέστα, για να αποδείξουν στον αδρά πληρώνονταν γονιόν ότι διούν το κάτι παραπάνω. Εν χρειάζεται να βουρά ο γονιός κάθε απόγευμαν δεξιά-αριστερά στα διάφορα φροντιστήρια, σχολές μουσικής/χορού/πολεμικών τεχνών/ σου'πα μού'πες, κανονίζει τα το ιδιωτικόν σχολείον. Το ερώτημαν βέβαια είναι, τι κόστος τελικά γλυτώνει ή επωμίζεται ο γονιός με τούτην την επιλογήν, δηλαδή αντί να οργανώσει ο ίδιος τα εξωσχολικά, να τα παραδίδει στο σχολείον; Κατά τη γνώμη μου, χάνει τζ̆αι που τζ̆αμέ. Διότι όταν βουρά ο ίδιος, κάμνει sweat labor αλλά ελέγχει πιο καλά τι κάμνει το κοπελλούϊν του. Όταν τα πασάρει στο σχολείον, στοιχίζει του 100% μετρητά.
Όταν υπολόγισα κάποιαν στιγμήν, λοιπόν, τι κεφάλαιον θα απαιτείτουν για να στείλω τα κοπέλια σε ιδιωτικόν γυμνάσιον (ούτε που μου επέρασεν που το νουν για ιδιωτικά δημοτικά, ενώ τα δημόσια νηπιαγωγεία για κάποιον λόγον ήβρα τα πολλά πιο καλά που τα ιδιωτικά) εκατάλαβα ότι δεν άξιζεν. Καλλύττερα να φυλάξω το εν λόγω κεφάλαιον για να τους το διαθέσω στην ανώτατην τους εκπαίδευση, αν θα παν. Οι απογευματινές κούρσες στα διάφορα εξωσχολικά καλά κρατούν, αλλά έξι χρονάκια είναι, εννά περάσουν πολλά γλήορα. Άσε που κρατώ επαφήν πολλά παραπάνω μαζίν τους έτσι, ενώ στο θκιάβασμαν, η ανασφάλεια που προκαλεί η ανεπάρκεια κάποιων εκπαιδευτικών του δημοσίου (υπάρχουν τζ̆αι τέθκοιοι αρκετοί δυστυχώς) καλύφκεται πάλε με χρόνον του γονιού, αν έσ̆ει την στοιχειώδην διάθεσην, ή κάποιου ιδιώτη εκπαιδευτικού επικουρικά τζ̆αι επιλεκτικά. 
Γενικά, θεωρώ ότι ένας μαθητής στοιχειωδώς καλός, τζ̆αι ακόμα παραπάνω ο άριστος, μια χαρά θα τα πάει στο δημόσιο σχολείο, εφόσον φυσικά έσ̆ει τζ̆αι την αρωγήν/ συμπαράστασην της οικογένειας του. Κάποια ιδιωτικά σχολεία ενδεχομένως να βοηθούν  παραπάνω μαθητές πιο χαμηλού επιπέδου, αφού η προσοχή σε κάθε μαθητήν εκ των πραγμάτων εν πιο μεγάλη. Αλλά συνολικά νιώθω ότι το κόστος που επωμίζεται η οικογένεια στα ιδιωτικά εν εξαργυρώνεται, τζ̆αι καλλύττερα να μετατίθεται για πάρακάτω ως επένδυση.

Ώσπου να γίνει πραγματικά "δωρεάν" η εκπαίδευση, τζ̆αι άλλα βασικά αγαθά, stay cool and keep rocking!

Τετάρτη 1 Απριλίου 2020

1η Απριλίου


Διαπίστωση: που το 2012 που "μπλογκάρω" εν έγραψα ποττέ για την πρώτην του Απρίλη. Μεταφέρω κάτι που έγραψα σήμερα στο facebook, το οποίον νομίζω αξίζει περεταίρω "προβολής".

"1η Απριλίου. Καλό μήναν κατ' αρχήν τζ̆αι καλά ξεμπερδέματα που την πανδημίαν.
Το 1955, με επιλογές της τότε ηγεσίας των Ε/Κ άρχισεν ένοπλος αγώνας, με δεδηλωμένον στόχον την ένωσην με την Ελλάδαν, την "μητέραν-πατρίδαν". Η συγκεκριμένη προσπάθεια έλαβεν τέλος τον Φεβρουάριον του 1959, τζ̆αι ΔΕΝ επέτυχεν τον δεδηλωμένον της στόχον, δηλαδή την ένωσην με την Ελλάδα. Τούτον φυσικά ΔΕΝ σημαίνει ότι εν επέτυχεν τίποτε. Η πιο ξεκάθαρη επιτυχία ήταν η επιτάχυνση του τερματισμού της αποικιοκρατίας στην Κύπρο τζ̆αι η ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας τον Αύγουστον του 1960.
Το τι ακολούθησεν τα επόμενα χρόνια μέχρι σήμερα, προσωπικά εν το θεωρώ σωστόν να φορτώνεται στην εν λόγω προσπάθειαν, αφού είσ̆εν ήδη ολοκληρωθεί.
Όσον αφορά τωρά στον διχασμόν της κυπριακής κοινωνίας, τόσον εθνικά (Ε/Κ- Τ/Κ) όσον τζ̆αι ιδεολογικά (δεξιοί-αριστεροί). Θεωρώ το άδικον να αποδίδεται σε τούτην την επιλογήν (ένοπλος αγώνας) τζ̆αι τούτην την χρονικήν περίοδον. Διότι τζ̆αι τα θκιό επροϋπήρχαν. Ο μέσος Ε/Κ εθεωρούσεν ήδη προ πολλού τον μέσον Τ/Κ ως "δεύτερης διαλογής" άθρωπον ενώ οι αντιπαραθέσεις "εθνικοφρόνων" με τους "κούμμουνους" υπήρχαν ήδη σε μεγάλην έκτασην δεκαετίες πριν το 1955.
Η περίοδος 1955-59 βέβαια, δυστυχώς, επροκάλεσεν τεράστιαν όξυνσην τούτων των διχασμών, ενώ με πιο νηφάλιους τζ̆αι σοφούς χειρισμούς, δηλαδή αποφυγήν της ένοπλης δράσης τζ̆αι ένταξην ολόκληρου του λαού στον αγώναν κατά της αποικιοκρατίας με ειρηνικά μέσα, ενδεχομένως να αποτελούσεν ευκαιρίαν να ξεπεραστούν. Τούτον φυσικά εν αίσθηση, αφού η ιστορία μια είναι.
Εν ξέρω αν πρέπει να γιορτάζουμεν ως κράτος την 1η Απριλίου. Διότι εν την γιορτάζουν ούλλοι οι Κυπραίοι, για ευνόητους λόγους. Εν μπορεί ένας Τ/Κ να γιορτάσει ούτε ένας αριστερός. Εν μια επέτειος που εν συνθέτει αλλά διχάζει. Προτιμώ να γιορτάζουμεν την επέτειον ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Της μόνης πραγματικότητας που μπορεί να ενώσει κάθε Κυπραίον, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής ή ιδεολογίας.
Το σίουρον είναι ότι πρέπει να μελετήσουμεν την εν λόγω περίοδον τζ̆αι να μάθουμεν που τες σχετικές εμπειρίες. 61 χρόνια μετά εν το έχουμεν πράξει, ούτε την σωστήν μελέτην, ούτε την εκμάθησην."

Ώσπου να μελετήσουμεν τζ̆αι να μάθουμεν, stay cool and keep rocking!