Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Αισιόδοξος μέχρι αηδίας...

Ανέκαθεν υπήρξα αισιόδοξος ανθρώπος (ή σκύλος, αναλόγως οπτικής γωνίας) . Και αυτό παρά τους κατά καιρούς "πάτσους" που δέχτηκα και δέχομαι από τη ζωή και τους ανθρώπους.
Δύο παραδειγματάκια, που τόσο λατρεύω, από δύο τέτοιους "πάτσους" που ποσώς πέτυχαν να τσαλακώσουν το διάχυτον του αιθεροβάμωνα μέσα μου.

Πριν καμμιά δεκαριά χρονάκια χρωστούσα το τελευταίο μάθημα στο πολυτεχνείο, τον Κλασσικό Αυτόματο Έλεγχο, μάθημα που είτε τα έκανες όλα σωστά είτε όλα λάθος (σφάλμα ίσον καταστροφή στην ηλεκτρολογία όπως μάθαμε άλλωστε εσχάτως και στο Μαρί). Ολόκληρη εξεταστική δηλαδή και μήνες πριν είχα μόλις ένα μάθημα να μελετήσω και να περάσω. Πάω λοιπόν στην εξέταση νιώθοντας πολύ έτοιμος. Τελειώνω ολόκληρο το γραπτό και βγαίνω έξω αισιόδοξος για τουλάχιστον το "5" (/10) και ότι πάω μάλλον και για βαθμό. Μάλιστα κάλεσα και τους γονείς να ετοιμαστούν για την ορκωμοσία τον Οκτώβριο που ακολουθούσε. Δυό εβδομάδες (!!) μετά, ψάχνω εναγωνίως το όνομα μου ανάμεσα στις δεκάδες που χρωστούσαν το μάθημα. Το βρίσκω, μαζί και το βαθμό μου: "2". Μόνο αν το νιώσατε ποτέ θα καταλαβαίνατε τι ένοιωσα εκείνη τη στιγμή. Λίγους μήνες μετά το πέρασα με "7,5". Δεν μόυ πέρασε από το μυαλό ότι δεν θα τα καταφέρω ποτέ, αν και ήμουν τυχερός, είχα συμπαράσταση (ξέρει αυτή...).

Το δεύτερο παράδειγμα έλαβε χώρα πολύ νωρίτερα, λίγο πριν φύγω για Ελλάδα για σπουδές το '94. Μαζί με κολλητό είμαστε στο "Αντώνης Παπαδόπουλος", όπου η Ανορθωσάκκα προηγείται με 5-0 της τότε ΕΠΑ, ενώ στο "Τσίρειο" την ίδια ώρα ο Απόλλωνας υποδέχεται την Ομόνοια και με ισοπαλία ή ήττα χάνει το πρωτάθλημα σε μας, το οποίο δεν είχαμε γευτεί ποτέ μέχρι την τότε ζωή μου (το τελευταίο το είχαμε πάρει το '63). Λίγο πριν το τέλος των δύο αγώνων, ο κόσμος είναι βουβός, όλοι στα ραδιοφωνάκια και ακούουν το αποτέλεσμα του άλλου αγώνα, που είναι ισόπαλος λίγα λεπτά πριν το τέλος. Η αισιοδοξία μου έντονη, πρέπει να κρατήσει η Ομόνοια. Στην εκπνοή ο Χαρίτου παίζει βόλεϊ με το φάουλ του Σπόλιαριτς τζιαι το πρωτάθλημα κάμνει φτερά για άλλη μια φορά.

Ε, λοιπόν, επιάμεν το τον επόμενο χρόνο τζιαι άρκεψεν τζιαι η δυναστεία μας της περιόδου 1995-2008! Βέβαια εχρειάστηκεν να φύω που την Κύπρο για να βάλουμεν μπρος αλλά χαλάλιν.

Έτσι λοιπόν, όταν του χρόνου με το καλό φέρει ο Συντρόφιας δημοψηφίσματα, ως την ώραν που θα φκει η κάλπη για το "ναι" ή "οϊ" εγώ θα είμαι αισιόδοξος! Μέχρι αηδίας.....

Stay cool and keep rocking!!!

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Για δες καιρό που διάλεξες, μάνα να με γεννήσεις...

Η μέρα των γενεθλίων μου είσιεν ανέκαθεν πολλά αρνητικά στοιχεία. Ας πούμεν, ήταν μες στη μέση του καλοτζιαιρκού τζιαι εν εμπορούσα να καλέσω φίλους/ συμμαθητές, οι μισοί ελείπαν (μάνα μου ρεεεε ο καημένος).
Αλλά το πραγματικά μεγάλον πρόβλημαν ήταν η "περιρρέουσα ατμόσφαιρα", τα εμβατήρια στο ράδιο, οι εκπομπές στο ΡΙΚ (μόνον ΡΙΚ είσιεν να δεις ως τα τέλη των eighties, τζιαι τζείνον που τες τέσσερις το απόγευμαν τζιαι μετά), ούλλα περί του προδοτικού πραξικοπήματος τζιαι της βάρβαρης τουρκικής εισβολής. Κάθε χρόνον το ίδιον ποίημαν, σειρήνες αντί για happy birthday. Τζιαι συνεχίζουμεν ως σήμερα, 37 χρόνια ρέμαλος, κανεί πιον σιόρ.
Αει στον πελάν, φέτος επροσθέσαμεν τζιαι την τραγωδία του Μαρί για να "μαυρίσει" τζ' άλλον η κατάσταση.
Γι'αυτό σας παρακαλώ, του χρόνου τον Μάιο που θα έρτουν τα δημοψηφίσματα, αν είσαστε στο παρά τσακ να ψηφίσετε "όϊ" (ήντα πράμαν;;;;), σκεφτείτε τζιαι τον καημένον τον Γούφην που θέλει επιτέλους να πιει τες μπυρούες του στα γενέθλια του χωρίς να ακούει σειρήνες τζιαι πένθιμα εμβατήρια ούλλη μέρα τζι'ούλλη νύχτα!

Pretty, pretty pleeeeeeeease!!! Ψηφίστε "ναι", αν μη τι άλλον για μέναν!! Θέκιου!!

Stay cool and keep rocking!!

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Έθνος - Κράτος, Κράτος - Έθνος και άλλα συναφή...

Μεγάλο θέμα, τζιαι σίουρα δύσκολο, διότι όπως τζιαι τα της θρησκείας, πατά σε πολλούς κάλλους, κυρίως αυτούς που εδράζονται στους εγκεφάλους πολλών ανθρώπων.
Επειδή είχαμεν την ατυχίαν να ιδρύσουμεν κράτος αλλά να σιήζουμεν τα ρούχα μας που την αρκήν ότι ήταν καλλύττερα να γίνει επαρχία του έθνους-κράτους που ονομάζεται Ελλάς (τζιαι οι τουρκαλλάες αντιστοίχως με διχοτόμηση/ διπλή ένωση), το θέμα είναι για μας πάντα καίριο τζιαι επίκαιρον.
Στο σχολείον το λεπόν ελαλούσαν μας ότι άλλον το κράτος τζιαι άλλον το έθνος. Λλίον πολλά, το κράτος ως έννοια δεν είναι μοναδικό, ενώ το έθνος είναι. Κατά τη Wiki, «όμοιο αίμα και όμοια γλώσσα έχουν οι Έλληνες και τους ίδιους ναούς θεών και θυσίες κάνουν κοινές και τα ήθη τους μοιάζουν» το οποίο φυσικά το είπε ο μάστρε Ηρόδοτος, ο "πατέρας της ιστορίας". Καθαρόν το θέμα έννεν; Ε όϊ τζαι τόσον τελικά.
Θωρείτε, ο Ηρόδοτος εζούσεν κάτι αιώνες π.Χ., τζιαι είσιεν υπόψη του συγκεκριμένες καταστάσεις:
"Αυτό που διαπίστωνε ο Ηρόδοτος ήταν η πολιτιστική ταυτότητα (ή πολιτιστική ενότητα) των Ελλήνων και σε αυτήν αναφερόταν. Μάλιστα αυτή ήταν σαφέστατα διακριτή και συμβατή με τα κράτη τους. Είτε πόλεις-κράτη ήταν αυτά είτε αυτοκρατορίες και δεν έμπαινε ζήτημα καθορισμού του ενός από το άλλο, ταύτισης ή σύγχυσης."

Σαν ερμηνεία ο Ηρόδοτος ελάλεν "έχω σπαρτιάτες, έχω αθηναίους, έχω θηβαίους κ.λ.π. οι οποίοι είναι πόλεις-ΚΡΑΤΗ αλλά έχουν κοινή γλώσσα, θρησκεία, έθιμα κ.λ.π. οπότε ανήκουν σε μιαν ευρύτερη ομάδα, το ΕΘΝΟΣ". Κάτι άλλοι κουρούπεττοι (πέρσες, αιγύπτιοι) εβαφτίζουνταν αβασάνιστα βάρβαροι τζιαι ετέλειωνεν το θέμαν.

Προσέξετε όμως νάμπου ισχύει σήμερα:

"Αντίθετα στη σύγχρονη εποχή η σχέση έθνους-κράτους είναι στενή και καθοριστική. Σχεδόν δεν νοείται το ένα χωρίς το άλλο. Ακόμα η λέξη έθνος σήμαινε μάλλον τη φυλή, έτσι μέσα στους Έλληνες υπήρχαν πολλά έθνη. Και οι κοινωνικοί σχηματισμοί, οι δομήσεις, ήταν διαφορετικοί"
Επίσης, εν υπάρχει ομοφωνία ανάμεσα στους "ειδικούς" για τις έννοιες τούτες:

"Η έννοια του έθνους παραλλάσσεται ανάμεσα σε δύο σχολές που την αντιλαμβάνονται διαφορετικά η κάθε μία. Η παραπάνω οριοθέτηση της έννοιας του έθνους απαντάται στην γερμανική περί έθνους σχολή. Η δεύτερη σχολή είναι η γαλλική περί έθνους όπου ως έθνος νοείται το σύνολο των ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονται και εντάσσουν εαυτόν (αίσθημα του ανήκειν) σε ένα συγκεκριμένο έθνος, ανεξαρτήτου βιολογικής καταγωγής ή γλώσσας κλπ. Ο Ερνέστ Ρενάν χαρακτηρίζει αυτή τη διαδικασία αυτοπροσδιορισμού του καθενός ως ένα καθημερινό δημοψήφισμα."

Άρα, μαλακίες τα διδάγματα στο σχολείο. ΑΚΟΜΑ ΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ έπρεπε να λαλεί το μάθημαν.

Δείτε τι λαλούν τζιαι κάποιοι άλλοι εν πάσει περιπτώσει:

"Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι αντιλήψεις που προωθούν την έννοια του έθνους διακρίνονται εν γένει σε δυο βασικές εκδοχές: μιας δυτικής συνεργατικής εκδοχής του εθνικισμού και μιας ανατολικής οργανικής και μυστικιστικής εκδοχής του. Στην πρώτη περίπτωση (π.χ. Βρετανία, Γαλλία, Η.Π.Α.) έχουμε την προώθηση μιας ορθολογιστικής αντίληψης, η οποία αντιμετώπιζε το έθνος σαν μία σύμπραξη ανθρώπινων όντων που μοιράζονται μια κοινή εδαφική περιοχή, υπάγονται σε μια κοινή εξουσία και έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα. Στη δεύτερη περίπτωση (π.χ. Γερμανία, Ελλάδα, Βαλκάνια, Πολωνία) προωθείται η αντίληψη του έθνους σαν μια αρραγής οργανική μονάδα, προικισμένη με μια μυστική «ψυχή» και αποστολή που έλκει την καταγωγή του από τα βάθη της αρχαιότητας και χάνεται στο χρόνο.»

και

«Στη συγκρότηση του νεοελληνικού έθνους βασικό ρόλο έπαιξαν οι ιδέες του Γερμανικού Ρομαντισμού και της θεωρίας περί «πολιτισμικής συνέχειας». Οι Νεοέλληνες θεωρήθηκαν απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι θα έπρεπε να ανταποκριθούν στο αρχαϊκό μεγαλείο. Σημαντικό ρόλο στη συγκρότηση και την κατασκευή του νεωτερικού ελληνικού έθνους έπαιξαν οι διανοούμενοι, οι οποίοι επηρεασμένοι από την ευρωπαϊκή σκέψη προσπάθησαν να διαδώσουν την εθνική ιδέα με σκοπό την απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό αλλά και τη συγκρότηση ενός ενιαίου έθνους-κράτους. Μετά το 1821 και την πρώτη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους, οι διαφορετικοί εθνοτικοί πληθυσμοί στο εσωτερικό της επικράτειας απαιτούσαν την ομογενοποίηση για την ορθότερη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Η πολιτική και πολιτιστική συνοχή επιτεύχθηκε πολλές φορές με τη βία. Δεν υπήρχε κάτι ιδιαίτερα κοινό που να ενώνει τις διαφορετικές εθνοτικές ομάδες του ελλαδικού χώρου. Το ιδεολογικό οπλοστάσιο ενισχύθηκε από την προσπάθεια των Ελλήνων διανοουμένων να απαντήσουν στο περίφημο βιβλίο του Γερμανού Fallmerayer (Ιστορία της χερσονήσου της Πελοποννήσου κατά τους Μεσαιωνικούς Χρόνους), στο οποίο υποστήριζε ότι η καταγωγή των «σύγχρονων» Ελλήνων όχι μόνο δεν προέρχεται από τους αρχαίους Έλληνες αλλά αντίθετα ότι οι Νεοέλληνες είναι ως επί το πλείστον σλαβικά φύλα. Οι Έλληνες διανοούμενοι, μέσω των επιστημών της Ιστορίας και της αναδυόμενης τότε Λαογραφίας, προσπάθησαν να δώσουν τις απαντήσεις στον Fallmerayer με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στην «επινόηση παράδοσης» (Hobsbawm) ώστε να επιβεβαιώσουν τους ισχυρισμούς τους.»

Επώδυνον έννεν; Να διαπιστώνεις ότι υπάρχουν "αιρετικές" απόψεις που καταρρίπτουν  ότι σε εμαθαίναν οι εθνοκεντρικοί δάσκαλοι σου (εντός και εκτός οικογένειας). Ζαττίν όπως τζιαι με την ύπαρξη θεού τζιαι τα "ελληνορθόδοξα ιδιεώδη" (άλλον ανέκδοτον τζιαι τούτον).

Που θέλω να καταλήξω; Για να δούμεν άσπρη μέρα στην Κύπρο πρέπει να διαμορφώσουμεν ΚΥΠΡΙΑΚΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Τζιαι μεις τζιαι οι τόπακες τουρκαλλάες. Ούτε νέα γλώσσα θέλουμεν ούτε νέα ήθη/ έθιμα/ παρελκόμενα. Δες τους αργεντινούς με τους ισπανούς ή τους βραζιλιάνους με τους πορτογάλλους. Ούλλα ίδια εκτός που τη σημαία τζιαι τον εθνικόν ύμνον. Αλλά λαλούν "εθνική Βραζιλίας, Χιλής, Αργεντινής κ.λ.π." τζιαι εννοούν το ρε αδερφέ! Τζιαι εν λαλούν είμαι ισπανο-αργεντίνος τζιαι πορτογαλλο-βραζιλιάνος! Έχουν νουν οι αθρώποι!
Όϊ σαν εμάς τους σχιζοφρενείς ελληνο-τουρκο-κύπριους!

Stay cool and keep rocking! 

Stay cool