Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

Τιμούρ


Ήταν χαρκούμαι αρχές της δεκαετίας του '90, όταν σε μιαν συνάντηση με συγγενείς, ο ξάδερφος ο Ηλίας, ποδοσφαιριστής ο ίδιος τότε της Ανόρθωσης τζιαι μετά του Ολυμπιακού Λευκωσίας, εμίλησε μου για κάποιον νεαρό Γεωργιανό παίκτη που έφκαλλεν μμάθκια. 
"Τούτος" λαλεί μου ο Ηλίας "εν μεινίσκει Κύπρο,να μου το θθυμηθείς, εν πολλά παικταράς για να μείνει δακάτω".
Ήταν τότε τα λεγόμενα "πέτρινα χρόνια", που εξιστόρησα σε μιαν που τες παλιές μου αναρτήσεις (Η δυστυχία του να είσαι Ανορθωσιάτης), όταν εθωρούσαμεν τους τίτλους με τα κυάλια τζιαι οι χαρές επεριορίζουνταν σε καμμιάν νίκην επί των "αιωνίων". 
Ο Τιμούρ Κετσπάγια ήρτεν στην Ανόρθωσην κοπελλούϊν τζιαι εξεδίπλωσεν όντως το ταλέντον που εδιάγνωσεν το ανίψιην. Τα επόμενα 3-4 χρόνια που έμεινεν πριν μεταγραφεί στην Άεκ Αθηνών έκαμεν, μαζίν με άλλους παίκτες όπως ο Κοστόφ, ο Ομπίκου τζιαι ο Κόκιτς, την Ανόρθωσην πραγματικήν διεκδικήτριαν τίτλου, τζιαι σταθερήν συμμέτοχον στα Ευρωπαϊκά κύπελλα. Εν εστάθηκεν τυχερός να πανηγυρίσει τίτλον πριν φύει, ακόμα αθθυμούμαι το τελευταίον του παιχνίδιν με την ΕΠΑ στο "Παπαδόπουλος", όπου μας εξέρανεν το γκολ του Σπόλιαριτς εναντίον της Ομόνοιας ενώ είχαμεν μπει να πανηγυρίσουμεν το πρώτον πρωτάθλημαν μετά που δεκαετίες ξηρασίας. Την χρονιάν μετά που έφυεν επιάσαμεν το, τζιαι άρχισεν τότε η χρυσή δεκαετία που εκράτησεν ως τες αρχές του 2000.
Εγώ είχα φύει για σπουδές τζιαι επαρακολουθούσα την πρόοδον του Τιμούρ στην ΆΕΚ, όπου επίσης εδιέπρεψεν τα χρόνια που έπαιξεν τζιαμέ, κερδίζοντας τζιαι κύπελλον αν αθθυμούμαι καλά. Μετά αγόρασεν τον η Νιούκαστλ τζιαι κάπου τζιαμέ άρχισα να χάνω τα ίχνη του.
Λλίον πριν στραφώ Κύπρον το 2003, ο Τιμούρ επέστρεψεν στην Ανόρθωσην ως παίκτης-προπονητής. Τα μεγαλεία της περιόδου 1994-2000 είχαν ξεθωρκάσει, τζιαι η ομάδα εκινδύνευεν σοβαρά μέχρι τζιαι με διαβάθμισην λόγω χρεών. Η έλευση του Τιμούρ, μαζίν με τον Αντρέαν Παντελήν τότε, εφαίνετουν ανεπαρκής να βελτιώσει τα πράματα.
Τζιαι όμως, την επόμενη χρονιάν, ο Τιμούρ μαζί με τον Παντελή εστήσαν μιαν ομάδαν που πραγματικά εθθύμιζεν την κυρίαρχην ομάδαν της περασμένης δεκαετίας. Με τον Βόουτερ τζιαι τον Κινκλάτζε, καθώς τζιαι τους Ελλαδίτες Φρούσον τζιαι Πουρσαϊτίδην, εχάζευκες πραγματικά μάππαν δημιουργικήν, με πολλά γκολ. Επιάσαμεν το πρωτάθλημαν ανέλπιστα, αφού τίποτε την προηγούμενην χρονιάν εν το επροδίκαζεν.
Τα επόμενα 4 χρόνια με τον Τιμούρ ως παίκτην-προπονητήν, η ομάδα εκατέκτησεν θκιό πρωταθλήματα, ένα κύπελλον τζιαι ένα σούπερ-καπ, συμπεριλαμβανομένου ενός double τζιαι μιας αήττητης πορείας την περίοδον 2007-2008. Τζιαι φυσικά, ο Τιμούρ έγινεν ο πρώτος προπονητής που οδήγησεν Κυπριακήν ομάδαν στους ομίλους του Champions League. Κάτι που άνοιξεν τροπον τινά το δρόμον τζιαι στες επόμενες παρουσίες Κυπριακών ομάδων σε ομίλους πανευρωπαϊκών διοργανώσεων (Αποέλ, Απόλλων, Άεκ Λάρνακας, Αέλ). Αλλά πρώτη ήταν η Ανόρθωση, τζιαι τούτον εν ξεχνιέται.
Σε τούτην την περίοδον, που σημειώστε η ομάδα έμεινεν τζιαι μιαν χρονιάν εκτός Ευρώπης, οι γνωστοί ειδήμονες, κάφροι οπαδοί εκάμναν μονίμως κριτικήν όποτε έρκουνταν αποτυχίες, ενώ εκρύφκαν όποτε η ομάδα επετύγχανεν. Ορισμένοι, ακόμα τζιαι τη χρονιάν που η ομάδα ετερμάτισεν πρώτη, αήττητη τζιαι με double, εβρίσκαν να λαλούν ότι "επαίζαμεν πολλά αμυντικά" τζιαι ότι "εν εδέρναμεν στα ντέρπυ". Τούτοι οι ίδιοι αθρώποι ερίχναν τα πεντακοσιάρικα εχτές στον Τιμούρ, όταν ήρτεν σαν αντίπαλος στο "Παπαδόπουλος".
Όταν μετά τα γνωστά σκάνδαλα απομακρύνθηκεν τόσον ο Τιμούρ όσον τζιαι ο Παντελή, ορισμένοι ενομίσαν ότι τα πράματα ήταν να "σάσουν". Αποτέλεσμαν η περίοδος "ξηρασίας" που διάγουμεν, η οποία κρατά αισίως που τότε, δηλαδή 8 ολόκληρα χρόνια. Η αίγλη των αήττητων πρωταθλημάτων τζιαι των ομίλων του Champions League εν παρελθόν τζιαι οι τωρινοί διοικούντες, ότι χτίζουν με σωστές επιλογές (π.χ. πρόσληψη τζιαι στήριξη ενός νηφάλιου τζιαι εργατικού προπονητή όπως ο Πάους, που όμως εν άρεσκεν στους κάφρους) χαλούν το για να ικανοποιήσουν μιαν μικρήν μερίδαν φανατικών που το μόνον που ξέρουν είναι να στριγκλίζουν τζιαι να φακκούν τύμπανα, αλλά εν έχουν το νου να εκτιμήσουν όσους προσφέρουν πραγματικά στην ομάδα.
Εγώ κλείοντας, θέλω να πω ότι τον Τιμούρ θεωρώ τον μεν δύσκολον άθρωπον, που λαλεί κουβέντες παραπάνω τζιαι ενίοτε μπορεί να φαίνεται αναίσθητος, αλλά που την άλλην νιώθω τον ακόμα σαν τζιείνον το 19χρονον ταλαντούχον κοπελλούϊν που ήρτεν που τον Καύκασον για να μας κάμει πάλε χαρούμενους, αλλά τζιαι τζιείνον τον βετεράνον των Ευρωπαϊκών γηπέδων που ενώ εμπορούσεν να αράξει στες δάφνες του ήρτεν πίσω τζιαι εξανάστησεν την ομάδαν πρωταγωνίστριαν τζιαι πρωτοπόρον.
Εχτές, εκατάλαβα τον να στεναχωρκέται, τζιαι αν μεν επονούσεν κατά βάθος την Ανόρθωσην έθθα τον επιάνναν οι καφρίλες του καθενός. Αλλά πρέπει να ξέρει ότι ο πολλύς ο κόσμος ο Ανορθωσιάτης εκτιμά τον τζιαι θέλει τον μιαν ημέραν πίσω στες τάξεις της ομάδας τζιαι ότι έγινεν ενδιάμεσα περασμένα ξεχασμένα.
Ώσπου να έρτει πίσω στο σπίτι του ο Τιμούρ, stay cool and keep rocking!

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016

Η απατηλή διαδικτυακή "περσόνα"


Εψές, κατόπιν συνεννόησης μέσω facebook, εκανονίσαμεν συνάντησην γνωριμίας (μεταξύ τυρού και αχλαδίου) με "διαδικτυακούς γνωστούς" σε ταβέρναν της πρωτεύουσας. Εν υπήρχεν ατζιέντα για τη συνάντηση, που είshιεν το νόημαν μιας πρώτης επαφής τζιαι ανταλλαγής απόψεων για πολιτικο-κοινωνικο-υπαρξιακά ζητήματα, ανάμεσα σε άτομα που έχουμεν μεν "επαφήν" στο ίντερνετ αλλά εν είχαμεν στο παρελθόν ποττέ ευκαιρίαν να τα πούμεν "δια ζώσης".
Είμαι εξ εκείνων που θεωρούν ότι εν φοβερά λειψόν τζιαι απατηλόν να διαμορφώνεις ολοκληρωμένην άποψην για έναν άθρωπον μόνον που τα νταραβέρκα που έshιεις μαζίν του στα λεγόμενα "κοινωνικά δίκτυα" τζιαι αλλού. Καθένας μας, μέσα που τη "συμπεριφοράν" του στο διαδίκτυον εκπέμπει ένας είδος προσωπικότητας που απέχει παρασάγγας που την "πραγματικήν" εικόναν. Φυσικά εν αρνούμαι ότι αρκετά στοιχεία του εαυτού μας προβάλλονται τρόπον τινά, ίσως τζιαι σε σημαντικό βαθμόν, αναλόγως του χαρακτήρα τζιαι της κοινωνικότητας μας, αλλά τούτα τα στοιχεία εν πλησιάζουν ούτε το 25-30% του συνόλου. Άμα εν δεις τον άλλον απέναντι σου in the flesh, μεν βιαστείς να τον κρίνεις τζιαι να τον αποκλείσεις, όπως κάμνουν δυστυχώς αρκετοί. 
Έτσι πάντα, αν έναν άτομον με απασχολήσει μέσα που την αλληλεπίδρασην μας στο διαδίκτυο σε βαθμόν που θέλω πραγματικά να το γνωρίσω, προσπαθώ κάπως να έρτω σε επαφήν μαζίν του στον "πραγματικό" κόσμον. Θεωρώ επίσης πολλά μεγάλον κέρδος τζιαι δημιουργικήν τάσην να επιζητά κάποιος την επαφήν, οϊ μόνον με ομονοούντες αλλά, ακόμα παραπάνω, με αθρώπους που διαφωνεί, ειδικά σε σημαντικά θέματα όπως η ύπαρξη τζιαι το πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικόν "γίγνεσθαι". Κοινώς, το να βρεθώ με αθρώπους που ξέρω εκ των προτέρων ότι σε ελάχιστα εννά διαφωνήσω, βρίσκω το ψυχαγωγικόν μεν, αντιπαραγωγικόν δε, ειδικά όταν γίνεται κατ'εξακολούθησην τζιαι αποκλειστικά.
Η εψεσινή συνάντηση επιβεβαίωσεν τούτες μου τες πεποιθήσεις. Ειδικά για 1-2 άτομα με τα οποία οϊ απλά "εσυγκρουστήκαμεν" διαλεκτικά αλλά επροκαλέσαν μου εκνευρισμόν τζιαι άλλα αρνητικά συναισθήματα με την "διαδικτυακήν" προσωπικότηταν που εδιέκρινα. Που κοντά, ακούοντας τη φωνήν τους, βάλλοντας μιαν ζωντανήν εικόναν πάνω στες απόψεις τους, με τον αυθορμητισμόν του δια ζώσης διαλόγου τζιαι την αδυναμίαν "καταφυγής σε πηγές" που προσφέρει το ίντερνετ, τούτοι οι αθρώποι εφανήκαν μου πολλά πιο ευχάριστοι τζιαι σαφώς λλιόττερον "επιθετικοί". Οι διαφωνίες μας ήταν τζιαμέ τζιαι επαίρναν "ενέργειαν", αλλά μιαν ενέργειαν δημιουργικήν που επροκαλούσεν σεβασμόν τζιαι οϊ κόντραν τζιαι έντασην. Στα γειτονικά τραπέζια, όπου εθώρες ζευγαράκια τζιαι οικογένειες, ένιωθα την επίδρασην που έκαμνεν η ένταση του διαλόγου τζιαι η ανταλλαγή επιχειρημάτων, κάποτε φωναχτά, κάποτε με χειρονομίες τζιαι ομολογώ ότι άρεσκεν μου. Κάποιοι μπορεί να μας εβρίζαν βέβαια διότι εχαλούσαμεν τους την ατμόσφαιραν (σήμερα εν του Βαλεντίνου, κάποια ζευγαράκια μπορεί να ήταν τζιαμέ εξ αφορμής) αλλά είμαι σίουρος ότι αρκετοί εστήναν αυτίν με ενδιαφέρον, τζιαι, ποιος ξέρει, μπορεί να "εκερδίσαν" κάτι που όσα ακούαν.
Το διαδίκτυον εν μια επικοινωνιακή επανάσταση χωρίς τέλος. Αλλά ορισμένα πράματα, όπως μια παρέα γυρόν που έναν τραπέζιν, εν μπορεί να τα αντικαταστήσει.
Ώσπου να το καταλάβουμεν τούτον, stay cool and keep rocking!

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

Ο χαμένος τα παίρνει όλα


Το highlight(κατ'εμέναν) της εψεσινής μας  εμπειρίας με τον Αγγελάκα στο Savino Live στη Λάρνακα:

Original εκτέλεση

Η εκτέλεση που ακούσαμεν στη "Μελίνα Μερκούρη"

Η εκτέλεση που ακούσαμεν εψές

Οι στίχοι:


Ο χαμένος τα παίρνει όλα - 2003    
 
Στίχοι:      Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας

Γλένταγες στους ουρανούς
με ζάρια και χαρτιά
και ξάφνου στα σκοτάδια μας
γκρεμίστηκες με φόρα.

Τώρα κρυώνεις και πεινάς
μ’ άστο σε μας,
για σένα βράζει αυτή
η άδεια κατσαρόλα.

Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν δεν πρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.

Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.

Άπλωνες στα σύννεφα τη τσόχα και με μιας,
έναν αιώνα κέρδιζες ποντάροντας μια ώρα.

Τώρα θυμώνεις, ξεφυσάς κι όλο ρωτάς
που σταματάει αυτή η άγρια κατηφόρα.

Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν δεν πρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.

Ως την επόμενη συναυλία, stay cool and keep rocking!

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

Ακατάλληλο για ανηλίκους...


...ή κατάλληλο για άτομα άνω των 18 ετών (ενήλικες), περίπου το ίδιον είναι. Τζιαι βασικά αναφερούμαστεν σε πράματα/ καταστάσεις που αφορούν σε (1) σεξ, (2) βία (3) "απαγορευμένες" ουσίες (4) τζόγο.
Εδιερωτηθήκετε ποττέ πως ορίζει κάποιος έναν "προϊόν" ή "υπηρεσίαν" ως "ακατάλληλον για ανηλίκους"; Εγώ αθθυμούμαι είχα τούτην την απορίαν για θκιό πράματα: τες κασέττες με τες πολεμικές ταινίες/ καράτε (που εγράφαν πάνω πάντα τζιείνον το κόchινον "18") τζιαι τες τσόντες κατά κύριο λόγο τζιαι τα πορνοπεριοδικά κατά δεύτερον. Πρέπει να είδα εκατοντάδες βίαιες ταινίες με σήμανσην "18" στες "τρυφερές" ηλικίες των 8-10-12 χρονών, τζιαι στες παραπάνω εδιερωτούμουν τι το ακατάλληλον είχαν δει τζιείνοι που τες εθεωρήσαν "ακατάλληλες". Στο κομμάτιν το σεξουαλικόν άρκησα λλίον παραπάνω. Πρέπει να ήμουν πρώτην ή δευτέραν του γυμνασίου όταν εππέσαν στα shέρκα μου τα πρώτα σεξοκόμιξ, τζιαι ακόμα τζιαι για την εποχήν μου έμαθα μετά ότι ήμουν πολλά πίσω. Κάποιοι κολλητοί τζιαι συμμαθητές είχαν δει τες πρώτες τους τσόντες (βίντεο δηλαδή με κανονικόν πορνό με πολλά "Χ" πάνω τους) που το δημοτικόν. Εγώ για να δω full hardcore τσόνταν με ούλλα τα παρελκόμενα πρέπει να έφτασα την τρίτη γυμνασίου. Εν τζιαι είshιεν ακόμα ίντερνετ τότε κοπέλλες τζιαι κοπέλια όπως σήμερα να γράφεις "porn" στο google τζιαι να σου κατεβάζει ότι φανταστείς. Τότε είτε εκαλόπιαννες τον τύπο στο videoclub είτε εγύρευκες που κανέναν συνομήλικο σου που είshεν κάπως πρόσβασην σε έτσι "αγαθά".
Εντάξει, αθθυμούμαι ακόμα την ζωηρήν εντύπωσην που μου έκαμεν όταν είδα μια κορούδαν τίτσιρην στο "Σκάνδαλο" (κλασσικόν πορνοπεριοδικόν της περιόδου), διότι εν ήξερα ότι στην περιοχήν του αιδοίου εν τριχωτές οι κοπέλλες (μιλούμεν για τα 80's, οι κορούδες τότε είχαν "θαμνάκιν" τζιεικάτω) αλλά πέραν τούτου ουδέν, ούτε όταν είδα για πρώτη φοράν τσόνταν με επείραξεν σε κάτι που έβλεπα την "γενετήσιαν" πράξην τζιαι ούλλα τα είδη του foreplay, ούτε λεσβιακό σεξ, ούτε πρωκτικό σεξ, ούτε καν διάφορα "φετίχ" που ομολογουμένως ήταν "ακραία". Ομολογώ ότι όταν έππεσεν στα shέρκα μου μια με gay άντρες έκλεισα την πάραυτα "σκανδαλισμένος" αλλά τζείνον οφείλετουν καθαρά στον τότε συντηρητισμόν μου τζιαι τες straight προτιμήσεις μου, ούτε τραύμαν μου άφησεν ούτε ήταν κάτι που εν ήξερα, ότι δηλαδή κάποιοι άντρες γουστάρουν ομοφυλοφυλικόν σεξ. Μιλούμεν πάντα για 14χρονον Κυπρέον, ελληνορθόδοξον, που έκαμνεν τον σταυρόν του κάθε νύχταν πριν ππέσει. Που ήταν άριστος στο σχολείον τζιαι, όπως ελαλούσαν οι "Αμάν", "καλό παιδί"! Είshιεν παρέες μου συνομήλικους που μου εδιηγούνταν ήνταλως εβρίσκουνταν παρέαν σε σπίθκια τζιαι εμαλακίζουνταν ομαδικώς με τσόντες, χωρίς να αντρέπουνται. Εν θέλω καν να φανταστώ τι κάμνουν οι μιτσιοί σήμερα, με βάσην ακριβώς το τι εκάμναμεν εμείς πριν 25-30 χρόνια. Ορισμένοι δε που τους συμμαθητές μου αξιοποιούσαν το "porn stash" του τζυρού τους, το οποίον ενίοτε ήταν πολλά "πλούσιον". Αλλά τούτα ούλλα ήταν κατά τα άλλα, "ακατάλληλα για ανηλίκους". Έθθα ξεχάσω τη μάμμα μου, όταν ανακάλυψεν, σε ένα που τα συρτάρκα μου, μιαν κασέτταν (VHS, εν είshιεν ακόμα CD τότε - μα πόσον χρονών είμαι σιόρ;) με κάτι γυμνόστηθες στο εξώφυλλον τζιαι εγύρισεν σχετικά αμήχανα τζιαι είπεν μου: "Έννεν καλά να θωρείτε έτσι πράματα, εξάπτουν τη φαντασίαν σας"...
Όσον δε αφορά τες "απαγορευμένες ουσίες", δηλαδή το αλκοόλ τζιαι το τσιγάρον κατά κύριον λόγον τζιαι τα ναρκωτικά κατά δεύτερον, εγώ έπινα τζιαι με το νόμον (με έγκρισην του παπά μου) μπυρούες τζιαι κρασούϊν που τα 10-12 μου. Φυσικά έπινα μόνον κανένα ποτήρι στο τραπέζι με το φαϊν, αλλά ποττέ εν με ετράβησεν να πίνω για χάρην του ποτού, τζιαι είχα το που νωρίς απομυθοποιημένον, ότι έννεν καμμιά μαγκιά να πίνεις ποτόν. Όταν δε αρχίσαμεν να φκαίνουμεν στην δευτέραν-τρίτην γυμνασίου (είπαμεν, ήμουν πίσω σε κάποια θέματα, "σπάσμαν" γαρ), εδιούσαμεν των κοκτέιλ τζιαι άφταν (η μόδα που ήρτεν ξανά με τα κοκτέϊλ εν μηδέν στην ποικιλίαν ποτών τζιαι σφηνακιών που μας εσερβίραν στα μπαρ τότε). Τζιαι όμως εν επήαμεν ποττέ μεθυσμένοι σπίτιν. Εκάμναμεν την τρίτην γυμνασίου τζιαι το λύκειον τζιαι κανένα μάλπορο στες εξόδους αλλά ελάχιστοι εξεκινήσαν να καπνίζουν πριν το στρατόν. Τα δε ναρκωτικά ήταν άγνωστα σχετικά για μας, με ελάχιστα κρούσματα, τουλάχιστον εξ'όσον γνωρίζω εγώ. Το ίδιον τζιαι ο τζόγος. Όσοι που μας εγουστάραν επαίζαν διάφορα κουμαρτζίδικα παιχνίθκια χωρίς να ιδρώνει το αυτίν κανενός, αν τζιαι τότε τα τυχερά παιχνίθκια τύπου τζόκερ τζιαι στοίχημα ήταν λλιόττερα. 
"Ήντα μας τα σούρνεις τούτα ούλλα" εννά διερωτηθεί κάποιος. Η απορία μου, παρά το ότι είμαι πλέον 41 χρονών, είναι τι τζιαι με ποια κριτήρια ορίζεται σήμερα ως "ακατάλληλον για ανηλίκους", ειδικά όταν στην εποχήν του διαδικτύου τα πάντα εν έναν "κλικ" μακριά πλέον. Εν προφανές ότι για κάθε άθρωπον η ηλικία στην οποίαν μπορεί περάσει κάποιες εμπειρίες "ανώδυνα" διαφέρει, διότι εν πολλά σημαντικός ο χαρακτήρας τζιαι τα βιώματα που κουβαλά. Μεν ξεχνούμεν ότι θκιό γενιές πριν οι κοπέλλες στα 12-14 τους μπορεί να είχαν μωρά ήδη. Άρα που έφηβες ήδη είχαν κάμει σεξ τζιαι είχαν αναλάβει ευθύνες οικογένειας. Οϊ να μεν τους επιτρέπεις να δουν τσόντες ή να πιουν αλκοόλ. Οι δε άντρες εκαπνίζαν τζιαι επίναν αβέρτα που την εφηβείαν αφού εφκαίναν τζιαι στη δουλειάν αρκετά νωρίς. Η ηλικία δηλαδή παίζει να εν παντελώς άσχετη με την "καταλληλότηταν" των "εμπειριών". Εν σαφώς πιο περιβαλλοντικοί οι λόγοι τζιαι οι τάσεις πίσω που το φαινόμενον τούτον.
Οι μιτσιοί σήμερα θεωρώ ότι εν πιο "προχώ" που μας, οι οποίοι εμείς ποσώς εσυμμορφωνούμαστεν με τες τότε υποδείξεις περί ακαταλληλότητας του τάδε ή του δείνα "θεάματος" ή "προϊόντος". Άρα τούτες ούλλες οι απαγορεύσεις τζιαι οι ακαταλληλότητες εν τηρούνται σήμερα όπως εν ετηρούνταν ποττέ επί της ουσίας. Ενδεχομένως μάλιστα, η απαγόρευση τζιαι η αναγόρευση οποιουδήποτε πράματος σε "ακατάλληλον για ανηλίκους" το μόνον που ενδεχομένως να πετυχαίνει είναι ακριβώς να κάμει την "παρανομίαν" ελκυστικότερην.
Ώσπου να λυθεί η απορία μου, stay cool and keep rocking!