Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2019

Στρατός, εφεδρεία τζιαι πολιτική ευθιξία


Κατά τζιαιρούς έγραψα για τα χάλια του Κυπριακού Στρατού (της Εθνικής φρουράς καλέ), οπότε να μεν τα ξαναλαλώ. Εν μια κατάσταση "κάθε πέρσι τζιαι καλλύττερα" τζιαι μια -οικονομικώς ομιλούντες -μαύρη τρύπα που δεν αποδίδει τίποτε, ούτε καν ηθικόν τζιαι αυταπάτην στον κόσμον που υποτίθεται προστατεύκει. Έκαμα τζιαι εισηγήσεις για το πως θα εμπορούσαν σαφώς λλιόττεροι πόροι να αποδώσουν πολλά παραπάνω οφέλη εφ'΄ολης της ύλης. Τούτα ούλλα έχοντας εδώ τζιαι τζιαιρόν διαμορφώσει την άποψην ότι ο στρατός εν μια παράνοια τζιαι ότι εν καταθλιπτικόν εν έτει 2019 να χρειάζεται στρατός, αστυνομία τζιαι βία για να επικρατήσει μια στοιχειώδης τάξη τζιαι ασφάλεια σε τούτον τον πλανήτην.
Πάραυτα, ουδέποτε εδιανοήθηκα να παίξω πελλόν τζιαι να προσπαθήσω να ποϋρίσω με κάποιον τρόπον που τες στρατιωτικές μου υποχρεώσεις. Ούτε ως κληρωτός, ούτε ως έφεδρος. Παρόλες τες περιπτώσεις που ένιωσα αφενός μαλάκας βλέποντας την στάσην άλλων συμπολιτών μου τζιαι αφετέρου ότι το να πηέννω στες παρουσιάσεις που με καλούν κάθε χρόνον δεν προσφέρει τίποτε απολύτως, ούτε σε μέναν ούτε στον οργανισμόν που εβαφτίσαμεν "εθνική φρουρά". Για τον απλόν λόγον ότι δεν αποκτούμεν ούτε δράμιν αίσθησης του τι σημαίνει να χρειαστεί να υπακούσεις διαταγές με πειθαρχίαν τζιαι οργάνωσην, να διατηρήσεις μιαν φυσικήν κατάστασην που να σου επιτρέψει στοιχειώδην αντοχήν άμα χρειαστεί,  να ζήσεις τον τρόμον του να βρίσκεσαι υπό εχθρικόν πυρ τζιαι -το κυριόττερον -να βιώσεις την θεωρητικήν πίεσην του να χρειαστεί να σκοτώσεις έναν συνάνθρωπον σου επειδή αν δεν το κάμεις εννά το κάμει τζιείνος. Τρέμω στην ιδέαν να γίνει οτιδήποτε τζιαι να χρειαστεί να πολεμήσουμεν. Θα είμαστεν "βορά των κανονιών" που λαλούν οι Εγγλέζοι. Αλλά εγώ εννά πάω. Διότι έτσι λαλεί ο νόμος της πατρίδας μου. Απλά πράματα.
Για την εφεδρείαν ούλλοι όσοι υπήρξαμεν στρατιώτες ξέρουμεν ότι ενδέχεται να μεν κληθείς επειδή με κάποιον τρόπον έμεινες κάτω που τα ραντάρ τους. Εγώ όταν ήρτα Κύπρον που τες σπουδές μου εν επήα ο ίδιος να τους ενημερώσω. Ήβραν με που τες κοινωνικές ασφαλίσεις που άρχισα ως εργαζόμενος να καταβάλλω πολλά γλήορα, εστείλαν μου κλήσην παρουσίασης, επαρουσιάστηκα ως όφειλα τζιαι που τότε είμαι έφεδρος για 14 χρόνια τζιαι συνεχίζω. Δεν έχω χάσει ούτε μέραν τζιαι έκαμα τζιαι σχολείον υπολοχαγών, λαμβάνοντας τζιαι δεύτερην αστέραν πρόπερσυ. 
Έτσι, όταν έμαθα εχτές ότι ένας -συμπαθέστατος κατά τα άλλα -βουλευτής "έπαιξεν πελλόν" για τες υποχρεώσεις της εφεδρείας του, τζιαι εφκήκεν  να απολογηθεί επικαλούμενος "άγνοιαν του νόμου", αρχικά εγέλασα, διότι το ψέμαν εν προφανές. Εν υπἄρχει Κυπραίος αρσενικός που εν ξέρει για το τι ισχύει με την εφεδρείαν τζιαι για το πως άμα εν σε καλέσουν έννεν επειδή εν τους κάμνεις αλλά επειδή το ηλίθιον τζιαι πεπαλαιωμένον σύστημαν τους κάπου σε εξήασεν. Τζιαι οφείλεις να πάεις εσύ, εφόσον ετέλειωσες που τες υποχρεώσεις σου (π.χ. σπουδές) να παρουσιαστείς. Εκτίμησα μεν την δημόσια του δήλωσην τζιαι αναγνώρισην της παρανομίας που εδιέπραξεν, αλλά έγραψα του ότι τούτα έννεν αρκετά. Για τον απλόν λόγον ότι έννεν ένας απλός πολίτης που έπαιξεν πελλόν αλλά ένας εκλελεγμένος βουλευτής. Ο οποίος οϊ απλά οφείλει να διά το καλόν παράδειγμαν αλλά μετέχει στο ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΝ σώμαν της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πόσον μαλάκας πρέπει να νιώθω εγώ τζιαι ο κάθε ένας που τηρούμεν τον νόμον τζιαι τες υποχρεώσεις μας την στιγμήν που οι νομοθέτες μας παίζουν πελλόν τζιαι φυγοστρατούν; 
Η μόνη ένδειξη αληθινής μετάνοιας θα ήταν φυσικά η παραίτηση του που το ακριβοπληρωμένον τζιαι προνομιούχον αξίωμαν του. Σε χώρες με προηγμένον αίσθημαν ευθιξίας, οι πολιτικοί παραιτούνται υπό σαφώς πιο ανώδυνα πταίσματα που το συγκεκριμένον. Μια τέθκοια κίνηση εκτός που την ειλικρίνειαν του θα του δώσει τζιαι πόντους για την επόμενην φοράν που θα είναι υποψήφιος. Αν μείνει με τες "μετάνοιες", σόρρυ αλλά τίποτε εν αποδεικνύει τζιαι καθόλου εν επανορθώνει.
Ώσπου να αποκτήσουμεν, εμείς τζιαι οι εκλελεγμένοι εκπροσώποι μας, στοιχειώδην ευθιξίαν, stay cool and keep rocking!

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2019

Φαντασία τζαι άθρωπος


Μπορούμεν νομίζω, αβασάνιστα, να συμφωνήσουμεν ότι η βαρύτητα υπάρχει τζ̆αι να το εξακριβώσουμεν με ποικίλα πειράματα. Ότι το νερόν παγώνει στους μηδέν βαθμούς κελσίου τζ̆αι εξατμίζεται στους εκατόν. Μπορούμεν να μελετήσουμεν τες αρχές της φυσικής τζ̆αι της χημείας πάνω στες οποίες βασίζεται η μηχανή εσωτερικής καύσης τζ̆αι να δεχτούμεν ότι εν κάτι χειροπιαστόν τζ̆αι υπαρκτόν, τόσον στην νόησην μας, όσον τζ̆αι στες αισθήσεις μας.
Υπάρχουν άλλα πράματα τζ̆αι καταστάσεις που δεν μπαίνουν σε τούτην την κατηγορίαν. Την κατηγορίαν του "υπαρκτού". Είναι πράματα τζ̆αι καταστάσεις που βασίζουνται καθαρά στην φαντασίαν του αθρώπου τζ̆αι την αποδοχήν τους ως "αρχές" που διέπουν την ζωήν του. Ας πάρουμεν το χρήμαν. Κρατάς στην τζ̆έπη σου κάποια κομμάθκια χαρτίν τζ̆αι μέταλλον, μπαίνεις σε έναν κατάστημαν τζ̆αι ανταλλάσσεις τα με τρόφιμα ή άλλα προϊόντα. Για να διεξαχθεί η δοσοληψία πρέπει τόσον εσύ όσον τζ̆αι ο πωλητής να φανταστούν την αξίαν των κομμαθκιών χαρτιού τζ̆αι μετάλλου σε σχέσην με μιαν εκδότριαν αρχήν (το κράτος, άλλη μια φαντασιακή κατασκευή) τζ̆αι μιαν αντιστοίχησην αξίας που την αγοράν (άλλη μια φαντασιακή αρχή) για να δεχτείτε ο μεν να αποχωριστεί/παραχωρήσει τα κομμάθκια χαρτιού τζ̆αι μετάλλου τζ̆αι ο δε τα προϊόντα/υπηρεσίες του. Τούτη η διαδικασία, παρά το φαντασιακόν της, εξυπηρετεί πολλά παραπάνω την λειτουργίαν της αγοράς, μιας προοδευτικής δύναμης, σε σχέσην ας πούμεν με την "σε είδος" ανταλλαγήν προϊόντων/υπηρεσιών που εν πολλά πιο δύσχρηστη.
Ας πάρουμεν τα έθνη τζ̆αι τα κράτη. Εν υπάρχει στην φύσην τζ̆αι την πραγματικότηταν οτιδήποτε "νομοτελειακόν" σε τούτες τες έννοιες. Είναι καθαρά φαντασιακά προϊόντα του ανθρώπινου μυαλού, για να μπορέσει να λειτουργήσει. Εν υπάρχουν γραμμές συνόρων πάνω στην  γην όταν πετάς που πάνω της με το αεροπλάνον, αλλά υπάρχουν σύνορα στους φαντασιακούς χάρτες που ζωγραφίζει ο άθρωπος. Όταν ανεμίζεις μιαν σημαίαν τζ̆αι στέκεσαι προσοχήν σε έναν τραγούδιν που βαφτίζεις εθνικόν ύμνον, εν υπάρχει κάποιος "φυσικός νόμος" που σου το υπαγορεύκει. Εν καθαρά μια φαντασιακή διεργασία στο μυαλό σου, που εκαλλιεργήθηκεν που το περιβάλλον στο οποίον εμεγάλωσες. Η "πίστη" στο κράτος τζ̆αι το έθνος εξυπηρετεί πολλούς σκοπούς στην ανθρώπινην κοινωνίαν. Δημιουργεί συνοχήν, ενώνει δυνάμεις, καθιερώνει αρχές τζ̆αι νόμους. Παρά την τεράστιαν επιρροήν της όμως, είναι μια φαντασιακή κατάσταση, τζ̆αι δεν μειώνει την σημασίαν της το να παραδεχτεί κάποιος τούτον το απλόν γεγονός.
Η "ισότητα", τα "ανθρώπινα δικαιώματα". Εν είναι "υπαρκτές έννοιες", όπως είναι η έμμηνος ρύση, η έκκριση ορμονών, η δράση των μικροβίων. Εν υπάρχει στην φύσην "ισότητα" τζ̆αι "δικαιώματα των ζώων". Τούτα εν καθαρά κατασκευάσματα της κοινωνίας των αθρώπων, στην προσπάθειαν τους να βελτιώσουν την ζωήν τους. Χρειάζεται να φανταστείς ότι ούλλοι οι αθρώποι εν "ίσοι" μπροστά στον νόμον τζ̆αι την κοινωνίαν, για να πετύχεις κάποια οφέλη όπως η ειρήνη τζ̆αι η στοιχειώδης ευημερία. Αλλά στην πραγματικότηταν κάθε άθρωπος εν διαφορετικός που τον άλλον, τζ̆αι εξ'ορισμού εν μπορεί να μπαίνει στον ίδιον παρονομαστήν. Εν υπάρχει τίποτε στην φύσην που να επιβάλλει δικαιώματα των φύλων ή των φυλών. Εν αρχές που πρέπει πρώτα ο άθρωπος να φανταστεί τζ̆αι να υιοθετήσει ως αποδεκτές. Τούτον εν μειώνει την αξίαν ή την επίδρασην τους. Τούτον εν τες καθιστά πιο "πραγματικές" ή "χειροπιαστές". Τζ̆αι εν σημαντικόν ο άθρωπος να μπορεί να διακρίνει την "πραγματικότηταν" που την "φαντασίαν" στην ζωήν του. Κάμνει τον πιο ορθολογιστήν, νηφάλιον τζ̆αι εποικοδομητικόν.

Ώσπου να ξεχωρίσουμεν πραγματικότηταν τζ̆αι φαντασίαν, stay cool and keep rocking!