Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Πίστευε και μη ερεύνα


Σε περσινήν ανάρτησην είχα αναπτύξει κάποιους ορισμούς τζιαι σκέψεις για το θέμα "πίστη". Αρχές της βδομάδας, με αφορμήν την εξής ταινίαν:


εσκέφτηκα να επανέλθω στο θέμαν, καθώς τι άλλον είναι εν τέλει η "μαγεία" στις μορφές που εμφανίζεται τζιαι σήμερα αλλά τζιαι ανά τους αιώνες, παρά μια τέχνη που εκμεταλλεύεται πτυχές της ανθρώπινης φύσης για να κερδίσει κάτι, είτε υλικόν είτε άϋλον. Σε τούτον το θέμαν είναι το ίδιον με τούτον που λαλούμεν θρησκείαν. Τζιαι εν προφανές ότι αν θέλεις να είσαι συνεπής "ακολουθος" της οποιασδήποτε θρησκείας, οφείλεις να "πιστεύεις" χωρίς να "ερευνάς". Αλλιώς τότε δεν είσαι πραγματικός "πιστός" (faithfull).

Η ταινία είναι που τες πιο αξιόλογες τζιαι ανατρεπτικές που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Φοβερόν κάστ ηθοποιών με κορυφαίον τον Morgan Freeman τζιαι πολλούς άλλους της νέας γενιάς του χόλυγουντ. Είναι επίσης πολλά ενδιαφέρουσα για διάφορα μηνύματα που στέλλει, τόσον όσον αφορά στες ανάγκες του αθρώπου, με πρώτην την ανάγκην να "πιστεύει" σε κάτι χωρίς αποδείξεις, όπως τζιαι το πως πολλές φορές ο πλούτος τζιαι η δύναμη ωχριούν ως οφέλη μπροστά στην ικανότητα να δώσεις χαράν στο συνάνθρωπον ή στην ικανοποίησην που αποκομίζεις απλά κάμνοντας καλά μιαν δουλειάν.

Πίσω στο θέμαν μας τωρά. Στην ανάρτηση που αναφέρω αρχικά, λλίον πολλά υιοθετώ έναν ύφος επιθετικόν προς τους αθρώπους (τζιαι εν πολλοί) που επιλέγουν να είναι πιστοί χωρίς αποδείξεις. Η ευαισθησία μου ξεκινά που τον εαυτούλη μου φυσικά, αλλά παράλληλα ενισχύεται που την έντονην παρουσία της θρησκείας, τζιαι του προσηλυτισμού των κοπελλουθκιών μου σε πράματα που εγώ δεν ενστερνίζομαι τζιαι - το κυριόττερον - θεωρώ ανυπόστατα τζιαι γελοία. Τωρά θα έρτω να αναιρέσω εαυτόν, τζιαι να πω ότι είχα λάθος.

Βλέποντας την ταινία, καθώς τζιαι τες θκιό δυνάμεις σε σύγκρουσην, που τη μιαν οι μάγοι με τα εντυπωσιακά τους κόλπα τζιαι τεχνικές, τζιαι που την άλλην η αστυνομία τζιαι ένας γκουρού συστηματικής απομυθοποίησης μάγων, ένιωσα ότι χωρίς να το καταλάβω είχα λάβει μιαν ακραίαν θέσην, κάτι που είναι κάθετα αντίθετον με τη φιλοσοφίαν μου γεννικά στη ζωήν. Εδιαπίστωσα ότι ο μέσος άθρωπος έshιει θκιό πλευρές, μιαν καθαρά "λογικήν", η οποία απαιτεί τεκμήρια τζιαι αποδείξεις, τζιαι μιαν άλλην, συναισθηματικήν, η οποία δεν υπόκειται σε κανέναν κανόναν, σε καμμιάν λογικήν, μιαν πλευράν που ουσιαστικά διά του τη χαράν της υπέρβασης την οποίαν του στερεί η "πραγματικότητα". Τζιαι τούτη η πλευρά, χωρίς να είναι φυσικά αποκομμένη που τη λογικήν, είναι το ίδιον απαραίτητη στο όλον που λέγεται άθρωπος. Είναι πολλές φορές η πλευρά που σπάζει κατεστημένα τζιαι φέρνει τες μεγάλες ανακαλύψεις τζιαι ανατροπές στη ζωήν.

Εν τούτος ο συνδυασμός τελικά που ωθεί τον άθρωπον προς την ευτυχίαν, τζιαι οϊ η κάθε πτυχή ξεχωριστά. Έτσι υπάρχει ακόμα η ανάγκη να πιστέψει χωρίς αποδείξεις, στην υπέρβασην, στο εξωπραγματικόν,  στη μαγείαν, στη ζωήν μετά το θάνατον, σε κάτι που ονομάζει "θεόν".

Σίουρα, επειδή ο άθρωπος είναι εκ φύσεως τζιαι εκμεταλλευτής, πάντα εννά υπάρχουν τζιαι αθρώποι που θα χτίσουν απάτες πάνω στην ανάγκην του συνανθρώπου τους, είτε λέγονται ταχυδακτυλουργοί είτε λέγονται αρχιεπίσκοποι. Απάτες οι οποίες τους εξασφαλίζουν πλούτον τζιαι δύναμην. Αλλά στο τέλος της ημέρας, για τον καθέναν μας, η διαδρομή προς την εξασφάλισην της"αλήθκειας" για το τι είναι ζωή, είναι εξ αρχής τζιαι ως κατάληξη, καθαρά προσωπική. Τζιαι δεν με εδιόρισεν κανένας εμέναν να ξεστραβώσω κανέναν άλλον. Παρεκτός ίσως νάκκον τα κοπελλούθκια μου, τα οποία υποσχέθηκα στον εαυτόν μου ότι θα αφήσω ελεύθερα να αποφασίσουν (γι'αυτόν τζιαι εν τζιαι οι θκιό αποελίστες δυστυχώς...).

Έτσι, που δαμέ τζιαι δα θα προσπαθήσω να υιοθετήσω μιαν πιο μετριοπαθήν στάσην προς τους απανταχού "πιστούς" τζιαι τα σαλαβατήματα τους. Δικαιούνται να έχουν τες απόψεις τους, δικαιούμαι να έχω τες δικές μου, δικαιούμαι να καταρρίπτω με επιχειρήματα τες δικές τους, αλλά δεν δικαιούμαι επ'ουδενί, να τους θεωρώ κατ'οιονδήποτε τρόπον κατώττερους μου, για τούτον ή οποιονδήποτε άλλον λόγον. 

Ώσπου να υλοποιήσω τες δεσμεύσεις μου, stay cool and keep rocking!

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Η κλειστή καγκελόπορτα και οι ραφές


"Ο μικρός ξάδερφος, νήπιο 15 μηνών περίπου, περιτριγύριζε το αναμμένο μαγκάλι με το καουμπόικο στυλ περπατήματος στο οποίο το εξανάγκαζε η πάνα του. Η μάνα του τον ακολουθούσε κατά πόδας, αφενός θέλοντας να του δώσει χώρο να περπατήσει και από την άλλη ανήσυχη μήπως βρεθεί με τα μούτρα μέσα στα πυρωμένα, κατακόκκινα κάρβουνα.
Συγγενείς από την Ελλάδα. Η θεία ήταν η μικρή αδερφή του πατέρα, που είχε παντρευτεί Γιαννιώτη μηχανικό και είχε δύο γιούς, καμάρι και περηφάνια της. Το καλοκαίρι εκείνο είχαν κατέβει στην πατρίδα της για διακοπές και το συγκεκριμένο βράδυ ο μεγάλος αδερφός της τους προσκάλεσε για σουβλάκια. Έτσι το μαγκάλι ετοιμαζόταν αργά, με επιστάτη τον Γούφη, ο οποίος παράλληλα χάζευε τον μικρό ξάδερφο και κρυφογελούσε με το εμφανές άγχος της θείας.
Το βλέμμα του ταξίδεψε για λίγο από το μαγκάλι και την υπόλοιπη παρέα προς την έξοδο του γκαράζ, όπου ο ήλιος σιγά-σιγά χανόταν πίσω από τα μακρινά κτίρια προς τη δύση, και σταμάτησε στην κλειστή καγκελόπορτα. Παράδοξο αυτό, να είναι κλειστή η συγκεκριμένη πόρτα του γκαράζ. Μέτρο και αυτό ασφαλείας για τον μπέμπη της αρκετά προστατευτικής θείας, παρά την σχετική γκρίνια του πατέρα ότι «μας έκλεισε μέσα φυλακή». Το είχε αυτό ο πατέρας, να μην προβληματίζεται για ευαισθησίες όταν άνοιγε το στόμα τους ενοχλημένος ή θυμωμένος για κάτι. Γυρίζοντας πίσω στο ξαδερφούλη, τον έπιασε να πλησιάζει το αυλάκι της βροχής και με ένα μικρό σάλτο του έπιασε το χεράκι αλλάζοντας του κατεύθυνση. Ο μικρούλης σήκωσε το βλέμμα του και με γλυκιά φωνή είπε: «’λάκας είσαι ε;» Η θεία ξέσπασε σε γέλια. «Μην τον ακούς, σε όλους μας αυτό λέει τώρα τελευταία» είπε και παίρνοντας το νήπιο από το χέρι τον τράβηξε μέσα για το βραδινό του σνακ.
Ο Γούφης έριξε μια ματιά στα κάρβουνα και πήρε ένα κομμάτι ξύλο για να τα ανακατέψει λίγο όταν από έξω ακούστηκε η φωνή του πατέρα να τον φωνάζει επιτακτικά για να βοηθήσει σε κάτι. Και ο συγκεκριμένος τόνος φωνής σήμαινε γρήγορη ανταπόκριση. Παρατώντας λοιπόν το ξύλο έτρεξε προς την καγκελόπορτα, αλλά δεν πρόσεξε τις ανωμαλίες του τσιμέντου προς την έξοδο, με αποτέλεσμα να σκοντάψει, και με την φόρα που έτρεχε ουσιαστικά απογειώθηκε παράλληλα με το έδαφος, για να προσγειωθεί θορυβωδώς με το πάνω μέρος του κεφαλιού του στο κλειστό κάγκελο.
Αρχικά σηκώθηκε πανικόβλητος μην τον είχε δει κανείς, και στη συνέχεια άρχισε να νιώθει τον πόνο να κλιμακώνεται σταδιακά, μέχρι που τον ώθησε να αρχίσει να τρίβει το σημείο της πρόσκρουσης με μανία. Ήταν έτοιμος να συνεχίσει προς τα έξω όταν πρόσεξε πως το χέρι του ήταν κατακόκκινο, ενώ 4 – 5 χοντρές στάλες αίμα είχαν πεταχτεί από το κεφάλι του, μπροστά από τα μάτια του και σχημάτισαν πορφυρούς κύκλους στο τσιμέντο.
Μέσα σε μια σύγχυση θυμάται να περνά στην κουζίνα, κάτω από τη βρύση, φωνάζοντας – ποιον άλλον – την μάνα, μετά στο αυτοκίνητο με τον πατέρα οδηγό και τη μάνα πίσω μαζί του να του κρατά ένα κομμάτι βαμβάκι στο πληγωμένο κεφάλι. Μετά μιαν αίθουσα πρώτων βοηθειών, ένα γαλάζιο πανί, ένα ξυραφάκι και μια ένεση, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα τρεις – μόλις – ραφές και ένα ξυρισμένο κύκλο στο πάνω μέρος του κεφαλιού που τον έκανε να μοιάζει με αυτούς τους ξένους μοναχούς. Το χειρότερο ήταν πως αργότερα εκείνο το βράδυ έπρεπε να υπομένει τα πειράγματα των αγοριών αλλά και να αποφεύγει όσο γινόταν πιο πολύ μια εξ αγχιστείας ξαδέρφη που του άρεσε ιδιαίτερα τότε…"

Ως την επόμενην ανάμνηση, stay cool and keep rocking!

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Εμείς τζιαι ο πλανήτης


Αφορμή για την σημερινήν ανάρτησην ένα βίντεο του φοβερού George Carlin, στο οποίον καταπιάννεται με την ανέναην μεγαλομανίαν του ανθρωπίνου είδους, μια έκφανση της οποίας είναι η διαρκής ψευδαίσθηση ότι ως είδος ορίζουμεν τη μοίραν τούτου του πλανήτη στον οποίον είχαμεν τζιαι έχουμεν το εξαιρετικόν προνόμιον, παρά τες στατιστικές πιθανότητες κατά αυτού, να υπάρχουμεν τζιαι να shιαιρούμαστεν. Δείτε το για να κάμω μετά το point μου:


Τι λαλεί, εν ολίγοις τζιαι όπως το καταλάβω, ο George (ο οποίος έννεν μαζί μας που το 2008); Ότι έναν πλανήτην που υπάρχει 4 δισεκατομμύρια χρόνια, στη διάρκειαν των οποίων επέρασεν απίστευτες μεταβολές τζιαι υπέστην (τζιαι συνεχίζει να υπόκειται) τρομακτικές επιδράσεις που το σύμπαν στο οποίον εδημιουργήθηκεν, χρειάζεται εξαιρετικόν θράσος που έναν μάτσον "λίμπουρους" οι οποίοι ονομάζουν τους εαυτούς τους "ανθρωπότητα", να αυταπατώνται ότι αφενός είναι σε θέσην να τον βάλουν σε κίνδυνον, τζιαι ότι αφετέρου μπορούν να τον "σώσουν". Ειδικά αφού τούτοι οι λίμπουροι υπάρχουν χοντρικά 150-200 shιηλιάες χρόνια ως είδος τζιαι έχουν αναπτύξει κάποιαν "παγκόσμιας εμβέλειας/ επίδρασης" τεχνολογίαν μόλις τα τελευταία 200 χρόνια.

Νομίζω εννά υιοθετήσω πλήρως το σκεπτικόν του George. Διότι όπως είπεν τζιαι ένας άλλος μεγάλος άθρωπος (ευτυχώς που υπάρχουν τέθκοιοι να δείχνουν ότι εν είμαστεν τέλεια hopeless σαν είδος), ο Carl Sagan, η ανθρωπότητα αν θα επιβιώσει σε τούτον τον πλανήτην τζιαι κατά προέκτασην στο σύμπαν, χρειάζεται πρώτα τζιαι κύρια ταπεινότηταν τζιαι αντίληψην της ασημαντότητας της στο αχανές σύστημαν που ονομάζουμεν σύμπαν.

Φυσικά ο άθρωπος εν τζιαι λαλεί πουθενά ότι επειδή εν είμαστεν τίποτε μπροστά στες απίστευτες δυνάμεις που αποκαλούμεν "φύση" τζιαι "σύμπαν", ότι μπορούμεν να καταστρέφουμεν τα πάντα αβασάνιστα. Τζιείνον που πρέπει να καταλάβουμεν είναι ότι ο πλανήτης, το "οικοσύστημαν" (αν υπάρχει έτσι πράμαν) τζιαι το "περιβάλλον" μια χαρά την έshιει. Υπήρξεν για πάρα πολλύν τζιαιρόν πριν που μας τζιαι θα συνεχίσει να υπάρχει πολλά μετά που μας. Στο τέλος της ημέρας, ο πλανήτης μια χαρά την έshιει. Εν για την ανθρωπότηταν που εν παν καλά τα πράματα. Διότι απλά είμαστεν αυτοκαταστροφικοί. Γουστάρουμεν ρε αδερφέ να ακροβατούμεν πάνω στο shοινίν χωρίς δίκτυν. Να φκάλλουμεν τα shorts τζιαι να βουρούμεν πισινήν σε χωράφκια με αγγούρκα.

Εν κάτι όπως το να κατουράς στη θάλασσαν. Μπορεί να νομίζεις ότι τη "μολύνεις". Ουσιαστικά απλά αυξάνεις τες πιθανότητες να πιεις κάποιου τες κατούρες. Τη θάλασσαν ποσώς την ενδιαφέρει, ή απειλεί, τούτον.

Ώσπου να αντιληφθούμεν την ασημαντότηταν μας τζιαι να την γυρίσουμεν υπέρ μας, stay cool and keep rocking!

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Ο μύθος του "αποδοτικού" ιδιώτη 2


Γμτ!!! Εσυγχίσαν με πάλε. Ου μπλέξεις με idiot-ες τελικά φιλούδιν μου. Όπως είπεν τζιαι ο ποιητής, θα σε κατεβάσουν/ σύρουν στο επίπεδο τους τζιαι θα σε λαχτοπατήσουν με την εμπειρίαν τους στο συγκεκριμένον επίπεδον.
Είχα γράψει τζιαι για το στερεότυπον "ο ιδιώτης εν τσιάκκος, ο δημόσιος εν τεμπέλης" σε μιαν παλαιότερην ανάρτηση. Σήμερα ήρτεν άλλη μια επιβεβαίωση ότι το ποιόν του αθρώπου τζιαι του εργαζόμενου ουδεμίαν σχέσην έshιει με τον τομέαν στον οποίον απασχολείται. 
Η ιστορία άρχισεν πριν λλίες μέρες όταν έλαβα έναν μήνυμαν, που τούτα τα μαζικής αποστολής, το οποίον έγραφεν τα εξής (βάλλω το κεφαλαία, έτσι "άshιημον" όπως το έλαβα):

"ΑΣΣΙΩΤΗΣ SERVICE ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΏΝ ΟΙΚΙΑΚΩΝ ΣΥΣΚΕΥΩΝ ΥΔΡΑΥΛΙΚΑ , ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΚΑ SERVICE AIR CONDITION €15 ΤΟ ΕΝΑ ΤΗΛ. τάδε".

Όπως το θωρείτε. Ούτε κόμμαν παραπάνω. Πιάννω τον λοιπόν τον παρέαν τηλέφωνον για να έρτει να δει τα δικά μας (συνολικά τέσσερα). Το τηλέφωνον του ήταν χάλια, άκουα τη φωνή μου να επιστρέφει, αλλά κουτσά στραβά εκλείσαμεν ραντεβού να έρτει. Έρκεται ο παρέας, ο οποίος, τζιαι ελπίζω να μεν εκλειφθεί στραβά, παιθκιά εβρωμούσεν αλουshιάν. Πρέπει δαμέ να τονίζω σε τυχόν μαστόρους που μπορεί να θκιαβάσουν, ρε κοπέλια, pls λούνεστε πριν πάτε στο σπίτιν του άλλου, βάλτε κανέναν αποσμητικόν κάτι. Καλόν κάμνει, κακόν εν κάμνει, εν τζιαι θέμαν υγιεινής, εν τζιαι θέμαν διάθεσης δικής σας τζιαι του πελάτη σας. Ο άθρωπος έφυεν τζιαι ακόμα μυρίζω τον. Τέσπα.

Αρκέφκω να του δείξω που λαλείτε τες συσκευές, τζιαι κόφκει με για να μου πει το εξής: "Ξέρεις φίλε μου €15 εν μόνον το service, αν χρειάζεται κάποια επισκευή τότε αναλόγως πάει πάνω η τιμή".
Πιάννω την πρώτην "κρυάδαν", αν τζιαι είχα το προαισθανθεί ότι εν πολλά καλόν για να είναι αληθινόν, ότι δηλαδή εν η συνήθης τακτική του "δελεάζω σε με ψέματα ή παραλείψεις πληροφοριών τζιαι μετά μαδώ σε". "Εντάξει φίλε μου" λαλώ του, "καταλάβω το αλλά τα κλιματιστικά μου δουλεύκουν μια χαρά, απλά το έναν μάλλον θέλει αέριον, τα άλλα πρέπει να εν ΟΚ."
"Α, λαλεί μου ξέρεις, τζιαι το να βάλεις αέριον θεωρείται επισκευή άρα εν έξτρα τζιαι τζιείνον".

"Εντάξει φίλε μου" λαλώ του "τούτα εν τα ελάλεν η διαφήμιση σου αλλά έστω, πόσα εννά θέλεις για να βάλεις αέριον";
"Ε ξέρεις, εξαρτάται, αναλόγως κλπ.".
"Ρε φιλούδιν μου, πόσα; Ακόμα €10, ακόμα €20, ακόμα €50;"
"Ε μπορεί €40-50".
"Το καθέναν;"
"Το καθέναν".
"Τζιαι γιατί εν τα λαλείτε τούτα στη διαφήμιση σας;"
"Ε μα πόσα να γράψω στη διαφήμιση, εν τα χωρεί το μήνυμαν".
"Φιλούδι μου δεν με κόφτει πόσα μπορείς να γράψεις, δαμέ λαλείς ψέματα. Ή παραλείπεις να δώσεις σημαντικά στοιχεία στον πελάτη σου".

Στο συγκεκριμένο σημείον ο παρέας πετάσσεται στο βαν του τζιαι προσκομίζει ένα φυλλαδιούδιν όπου εκτός που το κείμενον του SMS είshιεν ακόμα μιαν παράγραφον, όπου εν ολίγοις ελάλεν ότι αν που τον έλεγχον επροέκυπτεν ανάγκη επισκευής, τοποθέτησης αερίου κλπ, η χρέωση πάει που τζιαμέ τζιαι πάνω.
"Φιλούδιν μου γιατί τούτα εν τα λαλείς στη διαφήμιση σου; Ξέρεις ότι μπορώ να σε καταγγείλω στο Σύνδεσμον Καταναλωτών;"
"Φεύκω. Μόνον που είπες έτσι πράμαν εν θέλω να κάμω τίποτε. Διότι είσαι φτηνός".
"Δεύτερος λόγος να σε καταγγείλω στο Σ.Κ. Εν κανεί που σκόπιμα παραλείπεις σημαντικές λεπτομέρειες στη διαφήμιση σου, κατηγορείς που πάνω με χαρακτηρισμούς τον πελάτην ."

"Εννά shιέσεις"!

Τζιαι έβαλεν μπρος να φύει. Στο σημείον τούτον ομολογώ ότι εκτραχύνθηκα τζιαι γω. Επαρέβηκα το ίδιον μου το ρητόν γμτ:

"Να πα'να γμθείς"!!!!

Ώσπου να πάει, stay cool and keep rocking!

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Woofis Top Six 2014 (so far...)


Μπορεί να γράφει "2014" αλλά δεν είναι ούλλες οι επιλογές παραγωγής 2014. Απλά εγώ τα επήρα είδησην το 2014. Enjoy!



Number 6:

Crawling back to you - Arctic Monkeys


Number 5:

Waves - Blondfire

Number 4:
Dernière Danse - Indila


Number 3:

Μαμά, Μπαμπά είμαι κουκουλοφόρος - Σπύρος Γραμμένος

Number 2:

Jared Evan - In Love With You


...and Number 1!

Chandelier - Sia

Ώσπου να αναρτήσω τα ανάλογα του 2015, stay cool and keep rocking!