Θανατηφόρα Σάτυρα

Άτε τζιαι καλό νέον έτος ρε κοπέλια. Τζιαι όπως εδιερωτάτουν ευλόγως ο φίλτατος Αγρινός, εν ζήτημαν αν το ξέρει το νέον έτος ότι ήρτεν. Διότι ζαττίν τίποτε "νέον" εν έχουμεν, πάλε τα ίδια θωρούμεν τζιαι ακούμεν.

Κατ'αρχήν δείτε την εξής εικόναν σαν εισαγωγήν. Προέρχεται που το περιοδικόν Charlie Hebdo, το οποίον όπως θα έshιετε σίουρα πληροφορηθεί (αφού επλάνταξεν το σύμπαν που το "κλάμαν") έγινεν στόχος τρομοκρατικής επίθεσης με 12 νεκρούς τζιαι 4 κρίσιμα τραυματίες. 

Επροσπαθούσα εχτές να καταλάβω γιατί ούλλος ο κόσμος, όπως έφκαιννεν μέσα που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (αν τζιαι μόνο με το facebook ασχολούμαι εγώ), εκτυπιέτουν κυριολεκτικά για τούτον που έγινεν. Εσκοτωθήκαν 12 αθρώποι λέει. Τι το τόσον τρομερόν; Κάθε μέρα αν θκιαβάσεις ή ακούσεις ειδήσεις, ακούεις για θάνατον, τζιαι μάλιστα μαζικόν θάνατον, είτε ανάμεσα σε αθρώπους (Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν, που εν τζιαι δίπλα μας) είτε λόγω άλλων αιτιών (π.χ. εκάηκεν το τάδε πλοίον ή έππεσεν το τάδε αεροπλάνον ή επνιήκαν τόσες εκατοντάδες σε πλημμύρες κ.ο.κ.). Αφού εκαταντήσαμεν "εθισμένοι στο αίμα και το σπέρμα", όπως ελάλεν ο φίλτατος κ. Πιπερόπουλος στο μεταπτυχιακόν της διοίκησης επιχ/σεων. Τζιαι δεν θωρείς κάθε μέρα να σαλαβατά ο κόσμος ούλλος για τούτην ούλλην την σπατάλην ζωής. Νάμπου τους έπιασεν ούλλους με τους γάλλους τζιαι το περιοδικόν τους;

Νομίζω παρόμοιαν "απορίαν" με μέναν διατυπώννει ο Πιτσιρίκος στο μπλογκ του, αν τζιαι με άλλα λόγια. 

Κοιτάξετε ξανά την γελοιογραφίαν πιο πάνω. Τι αισθήματα σας προκαλεί; Εγώ είμαι άθεος, τζιαι μάλιστα ενίοτε militant άθεος, αλλά έθθα επέλεγα έτσι τρόπον να "καυτηριάσω" τη θρησκεία. Οϊ επειδή εν της αξίζει αλλά επειδή δεν συμφέρει ρε αδερφέ. Απλά δεν συμφέρει, όπως εκαταλάβαν (αργά δυστυχώς) ο αρχισυντάκτης τζιαι οι σκιτσογράφοι του περιοδικού, που πλέον φυσικά εν υπάρχουν για να το μετανώσουν. Η διαδρομή της προσωπικής πίστης, την οποίαν ούλλοι έχουμεν ανάγκην, είναι ακριβώς τούτον, προσωπική. Δεν σηκώννει "βίαν", διότι η εν λόγω γελοιογραφία, στα δικά μου μμάθκια τουλάχιστον, συνιστά μια μορφή "βίας". Έννεν "επίθεση" τούτη η εικόνα; Εν θίγει, μάλιστα σε βαθμόν "ιεράς οργής" (η οποία επειδή εν "ιερά" προφανώς παίρνει τζιαι άφεσην αμαρτιών που τον αόρατον πατερούλλην); Το εν λόγω περιοδικόν ήταν υπό απειλήν τζιαι αστυνομικήν προστασίαν για τούτον τον λόγον, ότι "επροκαλούσεν". Εν όπως όταν μάθουν ότι μια κοπέλλα που "ντύνεται τολμηρά" έππεσεν ξέρω γω θύμαν σεξουαλικής παρενόχλησης (to say the least) τζιαι το σχόλιον είναι "έτρωεν την η ράshιη της τζιαι τζιείνης". Γιατί τόσον shοκ τωρά; Γιατί ούλλοι εν "Charlie" ξαφνικά; Γιατί έννεν τζιαι "Μουχαμέττης" (σύριος νεκρός) κάθε μέρα ας πούμεν;

Εξάλλου, ούλλοι είμαστεν εύκολα "λαύροι" τζιαι "δίκαιοι" άμα η πιέλλα πιάννει τους "άλλους". Εγώ προσωπικά άμα καταλάβω ότι με ειρωνεύκουνται ή με περιγελούν ή με υποτιμούν με τον άλφα ή βήτα τρόπον έχω πολλά άshιημες αντιδράσεις. Εντάξει έθθα σε σκοτώσω αλλά έναν κάχριν εννά το φκάλω πολλά ευκόλως. Οξά άμα εν για μας εν της παπαθκιάς τα ξύλα ενώ άμα περιπαίζουν το "μουλλάν" εν οκ;

Εν ξέρω πραγματικά που να το πάρω το θέμαν. Η βία εν βία τζιαι έshιει άπειρες μορφές πέραν του κουρπατζιού τζιαι της σφαίρας. Βία μπορεί να είναι να κλείσεις ένα δρόμον, να βρίσεις, να κοιτάξεις τον άλλον έντονα.
Όταν ασκείς βίαν συνειδητά, αργά ή γλήορα κάποια "αντιβία" θα ασκηθεί σε σέναν. Οπότε έσω έτοιμος. Αλλιώς τα αποτελέσματα εν γνωστά. Υπάρχει φυσικά τζιαι η επιλογή να μεν ασκήσεις εσύ βίαν. Εννά μου πεις, εν αρκετόν για να την "γλυτώσεις" που έναν κόσμον όπου η "βία εν η μαμμή της ιστορίας" (που είπεν τζιαι ο Κάρολος); Καλή ερώτηση. Μάλλον οϊ. Αλλά τουλάχιστον αν επιζήσεις, θα δικαιούσαι να "ομιλείς"...

Ώσπου να εύρουμεν άλλην μαμμήν για την ιστορίαν μας, stay cool and keep rocking!