Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Ο μύθος του "αποδοτικού" ιδιώτη


Στο πλαίσιον της περιρρέσουσας των idiot-ικοποιήσεων έshιει λεχθεί τζιαι εξακολουθεί να τονίζεται που πολλούς ότι στο θέμαν "επιχειρηματικότητα", "αποδοτικότητα" κλπ. ο ιδιωτικός τομέας, "εκ φύσεως", εν ανώττερος που τον δημόσιον. Για τον απλούστατον λόγον ότι ο ανεπρόκοπος ιδιώτης αργά ή γλήορα κλείει τζιαι πάει έσσω του ενώ το "ασύδοτον κράτος" συνεχίζει σαν καρκίνωμαν την "μη αποδοτικήν" του λειτουργίαν ρουφώντας ασύστολα τους φόρους των πολιτών του. 
Άρα, θα επερίμενες ότι όσοι ιδιώτες λειτουργούν ακόμα, είναι τσιακκάλια της επιχειρηματικότητας ή είναι τουλάχιστον ρε παιδί μου στοιχειωδώς αποδοτικοί. Η σημερινή ανάρτηση θα βάλει τρία διαδοχικά παραδείγματα, τα οποία είχα την ατυχίαν να ζήσω στο διάστημαν της ίδιας ημέρας, τα οποία θέτουν εν αμφιβόλω τούτην την αρχήν.

Παράδειγμαν 1ον: Εδώ τζιαι έναν χρόνον, απόκτησα ένα που τα ούτω καλούμενα smartphones. Το παλιό μου κινητόν, κάτι σαφώς πιο απλόν, είshιεν αρκέψει να κάμνει νερά (όντως έππεσεν μου τζιαι στο μπάνιον των μωρών μιαν ημέραν) οπότε εθκιάλεξα έναν που τα πακέτα της CYTA (δύσκολα αλλάσσω πάροχον σαν άτομον, σκέττη συντήρηση) το οποίον εδιούσεν έναν smartphone με σημαντικήν έκπτωση. Η συμφωνία επεριλάμβανεν τζιαι θκιό χρόνια εγγύησην πάνω στη συσκευήν, φτάνει φυσικά τυχόν δυσλειτουργία της να μεν οφείλεται στο χρήστην. Δεν θα αρνηθώ ότι, παρότι προστατευμένον με θήκην, το κινητόν έφαεν έναν μερίδιον φατσιών (κτυπημάτων) τα σημάδια των οποίων ήταν εμφανή, ειδικά στο κάτω μέρος που δεν εκαλύπτετουν πλήρως που τη θήκην. Σε καμμιάν όμως που τες περιπτώσεις που εδέχτηκεν χτυπήματα δεν έσβησεν ή έδειξεν σημάδια δυσλειτουργίας. Πριν κανέναν μήναν, τζιαι μετά που πάνω που ένα χρόνο χρήσης, εδιαπίστωσα ότι είshιεν σβήσει μόνον του χωρίς να το καταλάβω. Όταν επάτησα το on/ off άναψεν κανονικά τζιαι έμεινεν αναμμένον τζιαι χωρίς πρόβλημαν. Μια ή δύο μέρες μετά, ξαναβρίσκω το σβηστόν, χωρίς σίγουρα να φταίει η μπαταρία διότι ήταν σχεδόν γεμάτη. Τούτην τη φοράν, αρνήθηκεν πεισματικά να ξανανάψει. Δαμέ να τονίσω ότι ανάμεσα στα θκιό "σβησήματα" αλλά τζιαι για πολλύν τζιαιρόν πριν το πρώτον δεν είshιεν κτυπηθεί το κινητόν για να συνδέσω εγώ προσωπικά τη συμπεριφοράν του με δική μου ευθύνη. Αφού έκαμα κάποιες προσπάθειες μόνος μου, του στυλ φκάλλω τζιαι βάλλω την παταρίαν, επήρα το στο κατάστημαν της telephone που το είχα αγοράσει. Το εν λόγω κατάστημαν δεν εθεώρησεν σκόπιμον να μου προσφέρει καν συσκευήν να περάσω μέχρι να επισκευαστεί το κινητό μου, τζιαι δαμέ μέμφομαι τον εαυτό μου διότι δεν το διερεύνησα. Είχα την παλιά μου συσκευήν, εβολεύτηκα με τζιείνην. Στη συνέχειαν, επεράσαν περίπου 25 μέρες, στη διάρκειαν των οποίων επισκέφτηκα θκιό φορές το κατάστημαν για να δω τι γίνεται. Η τρίτη μου κρούση έγινεν τηλεφωνικώς, για να λάβω τον ισχυρισμόν ότι "εγυρέψαμεν σε αλλά εν απαντούσες" τζιαι να ενημερωθώ ότι το κινητόν μου επέστρεψεν στο κατάστημαν που τους τεχνίτες, με το σχόλιον ότι είναι χαλασμένον, ότι φέρει κτυπήματα τα οποία είναι μάλλον η αιτία της μη λειτουργίας του, τζιαι ότι "να πάω να το πιάσω". Στην ερώτηση μου για το "τζιαι η εγγύηση;" η πωλήτρια είπεν μου να πάω να γυρευτώ στην εταιρίαν που έshιει το συμβόλαιον με τη CYTA για επισκευές. 
Πάω λοιπόν σε τούτην την εταιρίαν, πολλά μανικωμένος για καφκάν, αφού εθεωρούσα άσχετα τα σημάδια κτυπημάτων με το αιφνίδιον σβήσιμον, αλλά τζιαι διότι ένιωθα ότι ήμουν στο έλεος κάποιου μαστόρου για το αν θα επισκευάζετουν δωρεάν ή θα αντικαθίστατο το κινητόν μου, το οποίον σημειωτέον ακόμα πληρώνω με μηνιαίες χρεώσεις του λογαριασμού μου. Στο χαρτίν που είχαν αφήσει στο κατάστημαν, είχαν γράψει "many tries, no open, no repair".  Λαλώ του παρέα, φίλε μου εκάμετε θκιό φάουλ: α) γράφετε μιαν ασαφήν τζιαι αυθαίρετην διάγνωση ότι η βλάβη οφείλεται στα κτυπήματα αλλά δεν καθορίζετε τι έshιει χαλάσει, ώστε να τεκμηριώσετε την άποψη σας β)λέτε " no repair" αλλά δεν καθορίζετε αν έναν κινητόν αξίας αρκετών εκατοντάδων ευρώ είναι οριστικά μη επισκευάσιμον, τζιαι εφόσον διατείνεστε ότι είναι εκτός εγγύησης, δεν κάμνετε καν προσφοράν επισκευής του επί πληρωμής. Ο παρέας αφού με είδεν έτσι λλίον συναμένος γιατί του την είπα, είπεν "αποκλείεται να μεν είπαμεν του καταστήματος ότι θέλουμεν τόσα για να σαστεί", ότι θα εκρατούσεν το κινητόν για να συγκεκριμενοποιήσει τη βλάβην τζιαι να μου κάμει προσφοράν. Εγώ φυσικά εδέχτηκα, λέοντας του ότι εν φταίω εγώ αν το κατάστημαν δεν ήξερεν περί κόστους επισκευής, αλλά τζιείνος τζιαι το κατάστημαν. Θέλω να δω πόσες μέρες θα κάμουν να με πιάσουν, αν με πιάσουν, τηλέφωνον τζιαι τι θα ζητούν, αν σάζεται το κινητόν, για να το σάσουν. Αλλά αν μου πει ότι επιμένει στην εκδοχήν του ότι εγώ το έσπασα τζιαι εν εκτός εγγύησης, εγώ θα φύω που τη CYTA μαζί με όσους πάρω μαζί μου. Ασχέτως αν πληρώσω να σαστεί το κινητόν. Ως δε πελάτην θα με χάσει η CYTA εξαιτίας θκιό ιδιωτών συνεργατών της τζιαι της συμπεριφοράς τους προς εμέναν, την οποία κρίνω κατ'ελάχιστον ανεπαρκήν τζιαι ασεβήν.

Παράδειγμαν 2ον: Τελειώνοντας που τους τηλεφωνάριες, επήα στο λογιστήν της οικογένειας για να παραλάβω τα έγραφα της νέας μου εταιρίας (ω ναι μπαίνω τζαι γω στον κύκλον των εκμεταλλευτών των εργαζομένων). Η συνεργάτιδα του που με ανέλαβεν, υποστήριξεν με σθένος ότι θα με ταλαιπωρήσει η τράπεζα κατά το άνοιγμα λογαριασμού λόγω των περιορισμών που εν σε ισχύν ακόμα. "Μπορεί να κάμουν τζιαι ένα μήναν αν πάει μέσω κεντρικής τράπεζας η έγκριση" λαλεί μου. Τι να κάμουμεν λαλώ της, εγώ χωρίς λοαρκασμόν εταιρικόν πως θα δουλέψω; Πάω λοιπόν στην τράπεζαν τζιαι η υπεύθυνη τζιαμέ λαλεί μου ότι δεν ισχύει ο φόβος της λογίστριας διότι δεν αφορά η αυστηρή διαδικασία ελέγχου νέες εταιρίες αλλά υφιστάμενες τζιαι ότι σε 4-5 μέρες θα γίνει ο λοαρκασμός. Περιττόν να πω τι εικόνα μου εδημιουργήθηκεν για την αξιοπιστίαν του λογιστή μου. Ο οποίος δυστυχώς έshιει επανειλημμένα διαπράξει τζιαι άλλα λάθη στες εισηγήσεις τζιαι ενημερώσεις του.

Παράδειγμαν 3ον: Φεύκοντας που την τράπεζαν, ήδη φιτιλιασμένος που τα θκιό παραδείγματα ανεπάρκειας τζιαι έλλειψης σεβασμού στον πελάτην που τους ιδιώτες παρόχους μου, επέρασα τζιαι που το συνεργείον αυτοκινήτων, το οποίον πρόσφατα είshεν μου ρουφήσει €600 για επισκευήν του αυτοκινήτου, αλλά επερίμενεν έναν εξάρτημαν, την άφιξην του οποίου θα μου εκοινοποιούσεν με τηλεφώνημαν για να πάω να το βάλουν. Ρωτώ τον φίλτατον κατά τα άλλα μηχανικόν νάμπου γίνεται, σημειώνοντας τζιαι θκιό-τρία θέματα που επαρατήρησα στο αυτοκίνητον τα οποία δεν είχαν σάσει (κλασσικά πάντα κάτι ξεχάννουν), για να εισπράξω την απάντησην ότι το εξάρτημαν είshιεν έρτει. "Ε καλάν ρε φίλε μου γιατί εν με έπιασες τηλέφωνον να έρτω;" - "φίλε αν σε έπιαννα ήταν να πρέπει να έρτεις να το βάλω τζιόλας" η μεταξύ σοβαρού τζιαι αστείου απάντηση.

Strike three and you're out!! που λαλούν τζιαι στο baseball στα αμερικάνικα χωριά. Τέσσερις ιδιώτες (έμπορος τζιαι τεχνικός τηλεφωνίας, λογιστής, μηχανικός), τέσσερα παραδείγματα έλλειψης επαγγελματισμού τζιαι σεβασμού στον πελάτην, ούλλα σχεδόν την ίδιαν ημέραν. Δαμέ πρέπει να πω ότι εν τζιαι φταιν μόνον τζείνοι, φταίω τζιαι γω, διότι απέχω παρασάγγας που τον συνειδητοποιημένον τζιαι μελετημένον καταναλωτήν.

Καταλήγω στο ότι η αποδοτικότητα, ο σεβασμός στο συνάνθρωπον σου, ο επαγγελματισμός κλπ. ΔΕΝ έχουν καθόλου σχεδόν να κάμουν με την δημόσιαν ή ιδιωτικήν φύσην ενός οργανισμού. Είναι πρώτιστα τζιαι θεμελιωδώς θέμαν πολιτισμού τζιαι κουλτούρας, τόσον των παρόχων αγαθών τζιαι υπηρεσιών όσων τζιαι των ληπτών αυτών. Τζιαι στην Κύπρον με οι μεν έχουμεν υπόθεσην με οι δε! Υπάρχουν φυσικά εξαιρέσεις αλλά επιβεβαιώνουν απλά τον κανόναν.

Ώσπου να αλλάξει ο κανόνας, stay cool and keep rocking!

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Μεν συνεχίζεις να κτυπάς όταν ο άλλος εν κάτω.


Εμμέσως σχετικόν με το σημερινόν μου θέμα: εχτές τα κοπέλια εσυμμετείχαν στον πρώτον αγώναν ποδηλασίας της ζωής τους, μετά την πρόσφατην αλλαγήν αθλητικής καριέρας (εκάμναν κολύμπιν ως τωρά, εν πολλά μιchιοί για στίβον οπότε ποδηλασία it is). Μιλούμεν για φοϊτσιάρικα πράματα, οϊ για τους μιchιούς, οι οποίοι επεράσαν πόμπα, αλλά για μας τους γονιούς που εθωρούσαμεν τα καμάρκα μας. Ανά πάσαν στιγμήν επερίμενα φωνές φρίκης, μωρά μέσα στα αίματα κλπ. Ευτυχώς εν έγινεν τίποτε σπουδαίον. Έχω να παρατηρήσω το εξής: επειδή είμαι σίουρος ότι εγώ προσωπικά, αλλά τζιαι η μάμμα τους, δεν τους εμεταδώσαμεν ποττέ το μήνυμαν "ούλλα για τη νίκην", αντίθετα μάλιστα επροσπαθήσαμεν να τους αποθαρρύνουμεν που "ανταγωνιστικές" (τζιαι οϊ συναγωνιστικές) συμπεριφορές, συμπεραίνω ότι η ώθηση προς τη νίκην, την επικράτησην, την πρωτιάν, εν σε μεγάλον βαθμόν έμφυτη, τζιαι το περιβάλλον απλά καλλιεργεί την, κτίζει πάνω της.
Πάμεν στον τίτλον. Σήμερα η ομάδα μου (τι εννοείτε ποια είναι;) έφαεν άλλην μιαν ήτταν, την έβδομην σερί αν δεν κάμνω λάθος, τζιαι συνεχίζει να μας ποτίζει φαρμάτζιην. Όταν εφύαμεν για βόλταν με τα κοπέλια, ήταν ήδη 0-2 πριν το μισάωρον, τζιαι εφαίνετουν ότι ήταν να φάμεν πολλά. Προφανώς οι αελίστες ελυπηθήκαν μας στο 2ον ημίχρονον, εκάμαν τζιαι οικονομίαν δυνάμεων, αφού εβάλαν πρώτα τρίτον γκολ.
Με το αίσθημαν της επερχόμενης συντριβής να πλανιέται, ήρτεν μου στο μυαλόν η συμπεριφορά κάποιων αθρώπων, να μεν ξέρουν πότε να σταματήσουν τα "κτυπήματα", ακόμα τζιαι όταν η επικράτηση τους εν ξεκάθαρη, ακόμα τζιαι όταν ο αντίπαλος εν έρμαιον τζιαι ανήμπορος να αντιδράσει στα πόθκια τους. Εξάλλου τζιαι τα σπορ εν αντανάκλαση της "πραγματικής ζωής", τζιαι ούλλων των συμπεριφορών που εκδηλώννει ο homo sapiens (sapiens my ass).
Τι άλλον μπορεί να είναι τούτον, παρά έστω τζιαι εν μέρει έμφυτον; Σίουρα μεγάλον τζιαι ίσως καθοριστικόν ρόλον να παίζει το "περιβάλλον", αλλά εν μου φκάλλει κανένας που το νου μου ότι κάποιοι αθρώποι γεννιούνται αδυσώπητοι, ανηλέητοι, κτηνώδεις (αν τζιαι τα κτηνά τα γέρημα τι φταιν;). Εν χρέος οπότε των υπολοίπων, της υποτιθέμενης πλειοψηφίας, να ελέγχει τούτα τα υποκείμενα, να τα υποχρεώννει να σταματούν όταν ο άλλος εν κάτω τζιαι στο έλεος τους.
Ώσπου να μάθουμεν πότε πρέπει να σταματούμεν, τον εαυτόν μας τζιαι τους άλλους, stay cool and keep rocking!

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Εσύ φταίεις για τες επιλογές μου

Επανέρχομαι στα του κυπριακού έτσι για λλίον. Η συμβουλή πανταχόθεν, ειδικά που αθρώπους που εν στοιχειωδώς αισιόδοξοι για την τρέχουσαν διαπραγματευτικήν διαδικασίαν είναι "μεν αναφέρεστε στο 2004, βλάφτει". Στο μυαλόν τους φαντάζουμαι παίζει το ενδεχόμενον μια σημαντική μερίδα του κόσμου που εψήφισεν τότε "όχι", να παρεξηγήσει τες συζητήσεις που αναπόφευκτα προκύπτουν ως τάση ρεβανσισμού, ως έναν τροποντινά "δείτε τα χάλια μας σήμερα με την επιλογή σας" τζιαι "I told you so". Εν τους αδικώ για τούτην την ανησυχίαν τους, αν τζιαι κρίνω την υπερβολικήν. Ειδικά οι φανατικοί απορριπτικοί, ακόμα τζιαι σήμερα έχουν το θράσος, ενώ η επιλογή που έγινεν τότε ήταν η δική τους, να μάχουνται να κατηγορήσουν όσους τότε ήταν εκ διαμέτρου αντίθετοι.
Εγώ για το θέμαν "2004", θεωρώ ότι αν θα γίνει μια συζήτηση πρέπει να αφορά τα λάθη που εγίναν, για να μεν επαναληφθούν. Τζιαι τούτον πρέπει να περιλαμβάνει τζιαι την προσπάθειαν ερμηνείας των λόγων που οδηγήσαν τον κόσμον στην συγκεκριμένην απόφασην. Διότι, στο ταπεινόν μου μυαλουδάκιν, ήταν η λανθασμένη, τζιαι όπως θέλετε πάρτε το. Αλλά δεν πρόκειται να μπω τζιαι στη διαδικασίαν να πω ότι το "ναι" ήταν η σωστή. Διότι δεν ξέρουμεν τι θα εγίνετουν αν ελέαμεν "ναι". Τόσον απλά.
Ερκούμαστεν τζιαι στο σήμερα. Τι συμβαίνει σήμερα; Για την ώρα τίποτε το φοβερόν. Εφκήκεν έναν ανακοινωθέν με κάποιες σημαντικές αναφορές μεν, συνολικής έκτασης ενάμισυ σελίδας δε. Αν σκεφτεί κάποιος ότι σε έναν χρόνον προεδρίας Αναστασιάδη τούτον έχουμεν, θα έλεεν "σιγά το πράμαν, που ήσουν πούποτε". Ειδικά αν έshιει στοιχειώδην ανησυχίαν για την παράμετρον "χρόνος" σε τούτον που λαλούμεν "κυπριακόν". 
Φυσικά, μόλις εφκήκεν τούτον το πράμαν, όπως αναμένετουν, ούλλη η απορριπτική κουστωδία/ συνοπαρτζιά/ χορωδία/ you name it εφκήκεν βόλταν τζιαι άρκεψεν τες δαιμονοποιήσεις, την περιρρέουσαν για προδότες, πουλημένους στους ξένους, περήφανα "όχι", δικηγορίστικους νομικισμούς για το κάθε γράμμαν του ανακοινωθέντος κλπ. κλπ. Εν τόσον αναμενόμενον που πραγματικά δεν με ενόχλησεν σχεδόν, μπορώ να πω ότι έκαμα τζιαι κάποιες πολλά καλές συζητήσεις, με αλληλοσεβασμόν τζιαι σαφώς πολλά λλίόττερες ξιτιμαshιές παρά τα χρόνια μετά το 2004.
Τζιείνον που δεν εκαρτέρουν, τουλάχιστον στην έντασην που το διαπιστώννω, εν η στάση κάποιων άλλων αθρώπων. Αθρώπων που ενόμιζα ότι έχουν μεν ισχυρήν άποψην τζιαι ιδεολογίαν, η οποία διαπνέει την σκέψην τζιαι την έκφρασην τους, αλλά ότι μπορώ να βασιστώ πάνω τους, ότι εννά είναι λλίον πολλά στο ίδιον το "βαγόνιν" με μέναν, να θέλουν δηλαδή να στηρίξουν τούτον που γίνεται, τζιαι οϊ να το δαιμονοποιήσουν. Χωρίς καν να δουν στο κάτω κάτω το τι θα κάτσει μπροστά τους, να το θκιαβάσουν, να το συζητήσουν τζιαι μετά να αποφασίσουν. Ακόμα πιο τραγικόν, κάποιοι που τούτους τους αθρώπους προσπαθούν τεχνηέντως να πείσουν ότι για την στάσην τους εν φταίν οι ίδιοι, αλλά ούλλοι ανεξαιρέτως εμείς που εν πάσει περιπτώσει τζιαι για την ώραν είμαστεν θετικοί στο να προχωρήσει η διαδικασία. Επειδή τάχατες ούλλοι μας δουλεύκουμεν για τον καπιταλισμόν, τζιαι το κέρδος. Είτε βλάκες είμαστεν δηλαδή είτε chιουράκκια. Όπως μας λαλούν τζιαι μας ελαλούσαν ενίοτε τζιαι οι "original" απορριπτικοί. Ήντα τζιαιρούς εφτάσαμεν...
Ε, λοιπόν, φάτην Γούφη μου, που τζιαμέ που εν την εκαρτέρας. Εννά μου πεις, έshιει τίποτε τυχαίον; Θκιό περιπτώσεις έshιει, οϊ να λυθεί το κυπριακόν, το οποίον όπως εξανάπα, θα λυθεί χρόνια μετά τη συμφωνίαν, απλά να υπογραφεί κάτι, μια συμφωνία, έναν κολοχάρτιν με λόγια δηλαδή. Αυτές οι δύο, πολλά πιθανές ίσως για κάποιους, περιπτώσεις είναι:

- να τριχοτομηθεί η Τουρκία (οπότε θα μας εκλιπαρήσει τζιείνη πριν αναβιώσουμεν το Βυζάντιον)
- να επικρατήσει ο σοσιαλισμός, τζιαι να είναι η συμφωνία που θα υπογραφεί "εκτός ΕΟΚ, ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο, σου'πα, μου'πες κλπ κλ.π"

Ως τότε Γούφη μου τον πούλλον!!! Ως τότε κοπέλια, stay cool and keep rocking!

Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Τι είν'αυτό που μας ενώνει;

Να κόψουμεν τζιαι καμμιάν κουβένταν πέραν της πολιτικής, των γεωπολιτικών εξελίξεων κλπ. κλπ., πόσον πιον, κανεί ρε παιδί μου. Αφού είμαστεν που είμαστεν "βολεμένοι ανθρωπάκοι" κλπ., ας ασχοληθούμεν με τα πραγματικά "καυτά" θέματα του συναφιού μας.
Κατ'αρχήν εφύρτηκα με την πιο πάνω εικόναν, αθθύμισεν μου το εξής πολλά φιλοσοφημένον:

"Οι άντρες παντρεύονται ελπίζοντας ότι οι γυναίκες τους θα μείνουν όπως ήταν όταν τις παντρεύτηκαν. Αλλά αλλάζουν. Οι γυναίκες παντρεύονται ελπίζοντας ότι με τον καιρόν οι άντρες τους θα αλλάξουν. Αλλά παραμένουν οι ίδιοι."

Έτσι, έτσι. Ειδικά εμείς οι "αδρώποι", κοπέλες πρέπει να το κατανοήσετε, ΔΕΝ αλλάσσουμεν, όσα χρόνια τζι'αν περάσουν. Κάπου τζιαμέ στα 17 σταματά η "εξέλιξη", ότι άλλον ακολουθεί μετά εν απλά αλληλεπίδραση με το περιβάλλον τζιαι εμπειρία. Μέσα μας πάντα κρύφκεται ένας 17χρονος αμπάλατος νεανίας, το ίδιον ανώριμος τζιαι επιφανειακός, αλλά τόσον, μα τόσον αξιαγάπητος τζιαι ακαταμάχητος για τη "μάνα" μέσα σας. Εν θέλω να φανώ ισοπεδωτικός, τζιαι ο χαρακτήρας παίζει το ρόλον του, αλλά οποιεσδήποτε περιπτώσεις αντρών που δεν ταιρκάζουν με το εν λόγω προφίλ, ανεξαρτήτως ηλικίας, εν απλά εξαιρέσεις του κανόνα.

Παλιά είχα κάμει "πραγματείαν" για τα 4 shοκ της σχέσης, καθώς τζιαι τα περί έρωτος, αγάπης τζιαι μονογαμικότητας. Σήμερα έρκουμαι να πάω ένα βήμαν πάρακάτω, τζιαι να διερωτηθώ: τι είν'αυτό που μας ενώννει;
Όπως είχα πει τζιαι στες προαναφερθείσες αναρτήσεις, θεωρώ τον άθρωπον μόνον εν δυνάμει μονογαμικόν. Φύσει, εν ξεκάθαρα πολυγαμικός, τζιαι εν αναφέρομαι μόνον στους άντρες, τζιαι οι γυναίκες εν πολυγαμικές, απλά εκφράζουν το με άλλες διαδικασίες. Άρα, έχουμεν έναν συνεχήν πόλεμον της φύσης μας με κάτι άλλον που λέγεται "πολιτιστικό/ κοινωνικο/ οικονομικόν" πλαίσιον. Εν τζιαμέ που εννά πρέπει να αναζητήσουμεν τες "δυνάμεις" που μας κρατούν μαζί.

Θα μου άρεσκεν το όλον θέμαν να εν διάλογος αν γίνεται, αλλά έτσι σε bullets, εγώ θα αραδιάσω κάποια βασικά σημεία:

1. Η σχέση με έναν άθρωπον, λόγω του πλήθους των επενδυμένων υλικών τζιαι άϋλων αγαθών, εν πολλά πιο "ασφαλής" παρά η συνεχής περιπλάνηση σε "ξένες αγκαλιές".
2. Ο χρόνος που περνά, με τες εμπειρίες, καλές τζιαι κακές, λειτουργεί πιο πολλά συνεκτικά παρά διασπαστικά.
3. Είμαστεν πιο πρόθυμοι να παλαίψουμεν για κάτι που εκτίσαμεν με πολλύν κόπον τζιαι δάκρυα παρά για εφήμερα "κάστρα στην άμμο".
4. Οι συνέπειες ενός χωρισμού, ειδικά αν η σχέση εν μακροχρόνια, εν πολλά πιο οδυνηρές, ενώ εν τζιαι πολλά πιο δύσκολη η "νέα πραγματικότητα", το να εύρεις "αντικατάστασην"...

Δαμέ πρέπει, κλείοντας, να αναφέρω φυσικά τούτον που ούλλοι ξέρουν: 
"Ο σκύλος είναι ο πιο πιστός φίλος του αθρώπου"...
Βέβαια που την άλλην, μια κλασσική βρισιά για τες κορούδες είναι το "bitch" (σκύλα)...
Go figure που λαλούν τζιαι στα αμερικάνικα χωριά.

Ώσπου να στραφώ πίσω στα πολιτικά δρώμενα, stay cool and keep rocking!