Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Ούτε ΔΗΚΟ θέλω, ούτε ΕΔΕΚ κ. Αναστασιάδη!!


Όπως σε αρώταν η Ξένια τότε που εστήριξες Ομήρου για την προεδρίαν της βουλής: "τι θέλουμεν εμείς με τούτους (Νίκο μου)"; Ειδικά όταν "τούτοι" περιλαμβάνουν τύπους όπως ο Καυλίας.
Μιλώ προσωπικά φυσικά γιατί κάτι φίλοι εσύραν μου μπηχτές όταν εμίλησα κάπου για "έναν γύρον" στες προεδρικές. My bad! Γιατί να σιήζουμεν τες κκελλάες μας τζιαι να γινούμαστεν ρεζίλιν για μιαν εφτομάν όταν μπορούμεν να το κάμνουμεν για θκιό; Φυσικά εγώ πουθενά εν είπα έναν γύρον γλύφοντας το ΔΗΚΑ (Δημόσιον Καπαρέ - copyright: Cyprus Critic, φίλτατος blogger) αλλά επειδή εσύ κ. Αναστασιάδη τούτον κάμνεις εγώ σαν εν δυνάμει ψηφοφόρος σου καλώ σε να σταματήσεις. Εν ξεφτίλλα, εν το καταλάβεις;
Εβαρέθηκα σιόρ να αποκτά αξίαν τούτον το απομεινάριν του μακαριακού παρακράτους. Κυρίως "δεξιοί" τζιαι λινοπάμπατζιοι (χωρίς ιδεολογίαν ουσιαστικά) τζιαι λλίοι "αριστεροί" (του καναπέ - κάποιοι λαλούν τους τζιαι "υγιές μέρος", λες τζιαι μέσα σε έναν καπαρέ έσιει τίμιες τζιαι παράνομες...) που εν τολμούν ποττέ να λάβουν καθαρήν θέσην στην κοσμοθεωρίαν τους, παρά τσιβιτζιάζουν πασ'την εξουσία, είτε "δεξιός" την κρατά είτε "αριστερός".
Ούτε τους (εθνικο)σοσιαλιστές τους θέλουμεν, ξαπόλα τους. Αν είχαν λλίην τσίππαν ήταν να διαλυθούν τζιαι να παν οι παραπάνω στο (Γ)ΕΛΑΜ τζιαι οι υπόλοιποι στο ΑΚΕΛ.
Για τα άλλα θκιο κομματίδια του "ενδιάμεσου" (sic) έθθα πω τίποτε. Ζαττίν εν ανύπαρκτα, γιατί να τους δώκω υπόστασην;

Τζιαι μιαν τζιαι μιλούμεν για τσίππαν, τζιαι σου κ. Αναστασιάδη (που γλύφεις φανερά τζιαι εν το αρνείσαι) τζιαι ο κ.Κυπριανού (που γλύφει υπογείως αλλά εν το παραδέχεται) αν είσιετε λλίην ήταν να φέρετε το νου σας όπου τον έσιετε τζιαι να κάμετε μιαν μίνιμουμ συνεννόηση να λυθεί το κυπριακόν. Τόσον γλυτζιά εν η μαυρογέρημη η εξουσία τα μαύρα; Τόσον μαλάκες μας θεωρείτε επιτέλους με την κουφέτταν της "τουρκικής αδιαλλαξίας"; Πόθθεν ως πόθθεν εν πιο σημαντικές οι διαφορές στην κοινωνικοοοικονομικήν κοσμοθεωρίαν που μιαν εισβολήν τζιαι κατοχήν σαράντα χρόνων;  Εν σας είπεν κανένας ότι η ασφάλεια εν η βάση της πυραμίδας τζιαι ούλλα τα άλλα σούζουνται άμα έννεν στερεή;

Ώσπου να κλωτσήσουμεν ομαδικώς το ΔΗΚΑ τζιαι τη συνοπαρτζιάν του, stay cool and keep rocking!

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Το αίσθημαν του ανήκειν...

Ντάξει, ομολογώ το, διεθνιστής, ξε-διεθνιστής, μιαν "ανάτασην", μιαν "ανατριχίλλαν" ένοιωσα την μόλις εσφύρισεν ο διαιτητόμπας τη λήξην εψές τζιαι επέρασεν η Ελλάς στην επόμενην φάσην. Τζιαι αζούλεψα νάκκον το πάθος του Καραγκούνη όπως εφιλούσεν το εθνόσημον. Ως τζιαμέ. Όπως τον Bertrand Russell μέσα στο πλήθος των εγγλέζων που επανηγυρίζαν μόλις εκηρύχτηκεν ο πόλεμος εναντίον της Γερμανίας, αν τζιαι φανατικός ειρηνιστής τζιαι διεθνιστής. 


Ο άθρωπος έσιει μιαν έμφυτην ροπήν να ομαδοποιείται. Το λεγόμενον "αίσθημαν του ανήκειν" ή belongingness. Μιαν ανάγκην που έννεν εύκολον να την ξεπεράσει, ακόμα τζιαι αν το υπαγορεύει μιαν ευρύτερη ανάγκη, έναν πιο γεννικόν καλόν. Έτσι οι φίλτατοι καλάμαροι ενοιώσαν την ανάγκην να ομαδοποιηθούν ανάμεσα σε άλλα τζιαι φασιστικά κατά 7% (δις σε 40 μέρες τζιόλις, για το "λίκνον της Δημοκρατίας") - στα μούτρα σου ρε (λαθρο)μετανάστη Σάντος βρωμο-πορτογάλλε! Εμείς την ανακαλύψαμεν, εμείς θα την ιshιήσουμεν τη δημοκρατίαν!

Τοπικές...ομαδοποιήσεις
Ευτυχώς υπάρχουν τζιαι λλίοι έστω homo που εν όντως sapiens:

And a nationalist....and a communist....and......

 Εν ξέρω αν συμφωνώ 100% με τον ινδόν κύριον, διότι είμαι μεν ανορθωσιάτης αλλά προσπαθώ να καταλάβω π.χ. τους ζ-αελίστες χωρίς απαραίτητα να τους δέρω. Αλλά εν γεγονός ότι ώσπου δεν συνασπιζούμαστεν στην διαπλανητικήν ιδιότηταν του...γήινου, προάγουμεν τη βίαν. Εν γεγονός...

Ώσπου το αίσθημαν του ανήκειν να λειτουργεί ....ειρηνευτικά, stay cool and keep rocking!

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Κάστρα στην άμμο

Τα κοπέλια, αν τζιαι ακόμα εν εκοντέψαν τα πέντε, είχαν αρκέψει το νταραβέριν με κάτι κοριτσάκια πάνω-κάτω της ηλικίας τους, υπό τη διακριτικήν παρακολούθησην του παπά τους που μπορεί να είσιεν αρκέψει να υποψιάζεται τι θα τραβήσει σε 7-8 χρόνια. Παρατηρώντας τους εκ της ξαπλώστρας, τζιαι έχοντας θκιαβάσει λλίον παραπάνω που τη μισήν εφημερίδαν, είπα στην αγάπη μου: "Άδε τους, επειδή εν τους έδωκα σημασίαν, εγυρέψαν την αλλού. Ώρα να πάω να ασχοληθώ λλίον τζιαι εγώ."
Υπό το σχετικόν, καταφατικόν της μειδίαμαν, εσύναξα τα κουβαδάκια τζιαι τα φτιαρούθκια που πάντα κουβαλούμεν στες παραλίες τζιαι εκόντεψα τους, για να αρκέψω "κάστρον". 'Αρχισα να σκάφτω μιαν τρύπαν τζιαι να στοιβάζω την άμμο σε βουνάριν, με σκοπόν όταν θα εμεγάλωννεν αρκετά να αρκέψω την "γλυπτικήν". Αν τζιαι εφώναξα τους μιτσιούς, τζιείνοι για την ώραν εθεωρούσαν τες κορούες πιο ενδιαφέρουσαν ασχολίαν που τες ανασκαφές μου. Άγνοιαν κινδύνου που τα θηλυκά τζιαι τους "προστάτες", πρώτου βαθμού. Enjoy it while you can boys....
Κάποιαν στιγμήν η τρύπα είσιεν βαθύνει αρκετά, ώστε να μεν χρειάζεται τροφοδοσίαν με νερόν (το οποίον πλέον ανάβλυζεν που κάτω) ενώ επλάτυνεν τζιαι αρκετά ώστε να χωρεί τους μιτσιούς. Επήραν το είδησην ως τότε τζιαι εβουρήσαν περιχαρείς να δώκουν μέσα. Εσυνέχισα ακόμα λλίον την διακόσμησην του κάστρου (που είσιεν φτάσει στο ύψος των μωρών) τζιαι ικανοποιημένος για την "αλληλεπίδρασην" μου, επήα για μακροβούττιν ξεπλύμματος που την άμμον. Είχαν περάσει οι 11 εξάλλου τζιαι ο ήλιος άρκεψεν να εν σοβαρή απειλή. Ώρα να τα συνάξουμεν τζιαι να φύουμεν. Είσιεν ξεθυμάνει ευτυχώς τζιαι το "νταραβέριν" χωρίς έκτροπα.
Έτσι όπως εξεπρόβαλα που τα κύματα τζιαι εγύρισα προς τα κοπέλια τζιαι το "κάστρον", εθαύμασα το πάθος με το οποίον είχαν επιδοθεί στην ολοσχερήν κατεδάφισην του, τζιαι το γέμισμαν της "τάφρου" με την άμμον που πριν λλίον είσιεν ανέλθει που τα βάθη. "Δουλειά" (ή "ψυχοθεραπεία") μιας ώρας, ως μη γενόμενη σε δευτερόλεπτα. 

Τζιαι φυσικά, ως ερασιτέχνης φιλόσοφος εσκέφτηκα τα εξής θκιό:

"Πόσον πιο εύκολον είναι να καταστρέφεις παρά να δημιουργείς".
"Ιδού το τι παθαίνουν όσοι χτίζουν παλάθκια στην άμμον".

Αθθυμήθηκα τζιαι τον τσιάκκον το Θηβαίον:


Ώσπου να γίνω "επαγγελματίας φιλόσοφος", stay cool and keep rocking!