Εψές εβρέθηκα στην "ουρανοξυστικήν" Sextown (την Λεμεσόν σιόρ), για μιαν συνάντησην με τον πολλά καλόν φίλον μου, Αντώνην, ο οποίος εκατέβηκεν στα πάτρια που την πρωτεύουσαν της "μαμάς πατρίδας" για διακοπές με την οικογένειαν του. Ο Αντώνης εν που τα λλία καλά πράματα που μου άφησεν το 26μηνον χάσιμον χρόνου που ονομάζεται "στρατιωτική θητεία", αφού εν που τους 5-6 αθρώπους που θεωρώ τούτον που λαλούμεν "κολλητούς", τζ̆αι πιθανότατα ποττέ εν θα εγνώριζα, αν δεν μας έφερνεν η κατάσταση παρέαν αρχικά στο Ηράκλειον της Κρήτης, όπου εκάμαμεν την Σ.Ε.Α.Π. (Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού), τζ̆αι μετά για έναν μήναν στα Πολεμίθκια της Λεμεσού, όπου ελάβαμεν την εξειδικευμένην εκπαίδευσην του όπλου μας (αντιαρματιστές πεζικού). Ειδικά ο μήνας στα Πολεμίθκια ήταν η πρώτη, τόσον παρατεταμένη, επαφή μου με την εξωτικήν πόλην της Λεμεσού, τζ̆αι η παρέα με τον Αντώνην εμετάτρεψεν την εν λόγω εμπειρίαν σε κάτι το εξαιρετικά ευχάριστον. Τζ̆αι τον ίδιον σε έναν που τους, μετρημένους στα δάκτυλα, επιστήθιους φίλους μου.
Επιστρέφοντας στην εψεσινήν συνάντησην, είπαμεν τα όπως πάντα πολλά όμορφα, τζ̆αι πάνω στην φιλοσοφικήν μας κουβένταν περί σχέσεων (ο Αντώνης εν ψυχολόγος τζ̆αι δουλεύκει αρκετά με ζευγάρια) ήρταν ξανά τα τέσσερα σιοκ της σχέσης. Αρχικά ο φίλος επισήμανεν τζ̆αι την μετάβασην στον επίσημον έγγαμον βίον ως άλλον έναν τέθκοιον σ̆ιοκ, μια φάση που εγώ εντάσσω την στο "σ̆ιοκ του κύκλου", αν τζ̆αι έκαμεν κάποια valid points για το πως σε πολλές περίπτώσεις προκαλεί όντως σοβαρούς τριγμούς, ειδικά σε συντηρητικές, επαρχιώτικες κοινωνίες όπως η ελληνική τζ̆αι η κυπριακή. Το σημείον που έγειρεν όμως περί ενός άλλου δυνατού σ̆ιοκ, του "ξιπαιθκιάσματος", έκαμεν μου πολλύν εντύπωσην, τζ̆αι αποτελεί ουσιαστικά το κίνητρον να γράψω την παρούσαν ανάρτησην.
Με την Αγάπην είμαστεν κοντά σε τούτον το στάδιον, δηλαδή την "αναχώρησην" των τέκνων μας που την οικογενειακήν στέγην τζ̆αι την είσοδον στον δρόμον της ενηλικίωσης. Προσωπικά πάντα είχα την αίσθησην ότι η ενηλικίωση των γιούδων μας θα ήταν μια θετική εξέλιξη, αφού θα μας απελευθέρωνεν σε διάφορα επίπεδα ως ζευγάριν, τζ̆αι θα μας επρόσφερεν χρόνον τόσον σε προσωπικόν επίπεδον όσον τζ̆αι σε κοινές ενασχολήσεις τζ̆αι επιδιώξεις. Ο Αντώνης όμως έσ̆ιει διαφορετικήν εμπειρίαν μέσα που την δουλειάν του τζ̆αι την συμβουλευτικήν σε ζευγάρια που περνούν τούτον το πράμαν. Κατ'αρχήν εν μια δραστική επίδραση στην καθημερινότηταν, τζ̆αι ως τέθκοια εν σίγουρα "κοσμογονική", σε βαθμόν αντίστοιχον με τα άλλα, προγενέστερα στάδια της σχέσης. Το πως μπορεί να εξελικτεί τούτη η επίδραση έννεν νομοτελειακόν, αλλά σίγουρα εμπεριέχει στοιχεία αρνητικά, αναλόγως των συνθηκών τζ̆αι σχέσεων του ζευγαριού κατά την διάρκειαν του αναγιώματος των τέκνων, τζ̆αι το πως τούττες διαμορφώνουνται όταν μείνουν ξανά οι θκυό τους.
Λόγου χάρην αν οι γονείς έχουν μπει πολλά βαθκιά στον ρόλον του γονιού, παραμελώντας την συντροφικήν διάστασην αλλά τζ̆ιαι τον προσωπικόν τους χώρον, το κενόν του "ξιπαιθκιάσματος" μπορεί να λειτουργήσει εξόχως αρνητικά, σε βαθμόν που να κλονίσει μιαν κατά τα άλλα υγιέστατην σχέσην. Εξακολουθώ να θεωρώ ότι στην δικήν μας περίπτωσην ο φόβος για κάτι τέθκοιον εν μικρός, αλλά η κουβέντα με τον Αντώνην έπεισεν με ότι εννά πρέπει να είμαστεν έτοιμοι για τούτην την κατάστασην τζ̆αι να αφιερώσουμεν προσπάθειαν στην εξομάλυνσην τυχόν "ανωμαλιών μετάβασης". Εξάλλου ο γονιός πάντα εννά είναι γονιός, όπου τζ̆αι να είναι τα παιθκιά του, ότι ηλικίαν τζ̆αι να φτάσουν. Αλλά σίουρα μπορώ να εντάξω το "σ̆ιοκ του ξιπαιθκιάσματος" ως το πέμπτον "σ̆ιοκ της σχέσης". Τζ̆αι να το αντιμετωπίσω με την δέουσαν σοβαρότηταν.
Ώσπου να το αντιμετωπίσουμεν, stay cool and keep rocking!
