Κρέας!

Πριν αρκέψω, θεωρώ ότι θα ήταν μέγιστη παράλειψη να μεν κάμω μιαν (εύφημον) μνείαν στην πρόσφατην ανάρτησην - ωδήν του  Πανίκκου στο τσίκνισμαν της περασμένης Πέμπτης τζιαι φυσικά το επίκεντρον της εν λόγω μυσταγωγίας, ήτοι το κρέας, με φόντον τη φουκούν τζιαι τα κάρβουνα. 

Σήμερα ας πούμεν η αγαπημένη μου πεθερούλλα έκαμεν μας κλέφτικον. Εχτές ο αγαπημένος μου παπάκης έκαμεν μας σούβλαν τζιαι λουκάνικα. Βάλε τζιαι μιαν ρομαντικήν ταινίαν που είδα εψές, όπου το ζευγάριν βρίσκει αφορμήν να στα "σπάσει" στο θέμαν του τι τρώει οι καθένας, τζιαι ιδού το ερέθισμαν της σημερινής αναρτήσεως.

Κρέας το λεπόν. Δηλαδή σάρκα ζώων διαφόρων ειδών. Τα οποία όπως ξέρετε, πρέπει πρώτα να σκοτωθούν (με κάποιον τρόπον) πριν τα μαειρέψεις. Ορισμένα μάλιστα μαειρεύκεις τα πριν τα "τινάξουν" (π.χ. οι καράολοι τζιαι κάποια θαλασσινά). Είναι λοιπόν ενδιαφέρον να διερωτηθεί κάποιος αν εν "αναγκαίον" πλέον να σκοτώνουμεν άλλα έμβια όντα για να φάμεν. 

Δαμέ φυσικά πρέπει να καθορίσουμεν τι εννοούμεν με τον όρον "έμβια". Διότι "έμβιον" εν τζιαι το αγρέλλιν που ξεριζώννεις που τους αγρούς. Οπότε για να είμαστεν πιο σαφείς, εννοούμεν τα ζώα, τζιαι οϊ τα φυτά. Τα φυτά εν λοαρκάζονται ως "θύματα" στην εν λόγω ανάρτησην, καλώς ή κακώς.

Εν επίσης σημαντικόν να προδιορίσουμεν γιατί τρώμεν το οτιδήποτε. Αφενός γιατί το σώμαν μας απαιτεί ενέργειαν για να ζήσει, τζιαι το φαϊν είναι ο τρόπος μας να προσλάβουμεν τούτην την ενέργειαν (σε αντίθεσην ας πούμεν με τα φυτά που συνδυάζουν ανόργανα στοιχεία τζιαι ηλιακήν ενέργειαν για να καλύψουν τες ενεργειακές τους ανάγκες). Αφετέρου, τζιαι μέσα που την εξελικτικήν μας διαδικασίαν ως είδος, κάποια είδη τροφής "γουστάρουμεν" να τα καταναλώσουμεν. Ο λόγος εν απλός: το σώμα μας εκλαμβάνει τες συγκεκριμένες τροφές ως πιο επωφελείς, οπότε έστησε μηχανισμούς για να μας ενθαρρύνει. Εν όπως την κουβένταν με το κυνήγιν για τους άντρες τζιαι την συγκομιδήν για τες γυναίκες. Οι άντρες εξελικτήκαν να αντλούν ευχαρίστησην που το ίδιον το κυνήγιν, ανεξάρτητα που την ανάγκην για τροφήν. Το ίδιον τζιαι οι γυναίκες, απολαμβάνουν την διαδικασίαν συλλογής αγαθών, διότι εξελικτήκαν να επιτελούν τούτον τον ρόλον. Λειτουργεί ως κίνητρον. Εν γι'αυτόν που οι άντρες έχουν τζιαι πιο καλόν προσανατολισμόν ή οι γυναίκες τόσην βλάγκαν για ψώνια.

Πίσω στο κυρίως θέμαν. Εν ξέρω για σας αλλά ακόμα τζιαι να έχω μόλις φάει, η τσίκνα του κρέατος εν ευχάριστη για μέναν. Εν μια έλξη ακαταμάχητη. Τζιαι εν νομίζω να εν περιβαλλοντικόν το θέμαν. Εν γονιδιακόν. Που την άλλην όμως, εν σαφές πλέον ότι μπορούμεν να αποκτήσουμεν ότι μας προσφέρει η σάρκα νεκρών ζώων που άλλες πηγές τζιαι με άλλες τεχνικές. Δηλαδή, στη σύγχρονην ανθρώπινην κοινωνίαν, η κατανάλωση κρέατος είναι καθαρά για λόγους ικανοποίησης της primal ευχαρίστησης τζιαι οϊ ουσιώδης τζιαι αναπόφευκτη ανάγκη.

Έθθα αναλωθώ σε παραδείγματα, νομίζω μια απλή έρευνα στο διαδίκτυον εννά σας πείσει περί του λόγους το αληθές. Αν συνδυάσεις τα άπειρα είδη τροφής πέραν του κρέατος που περιέχουν μέρος των συστατικών του με το ότι 50% της παραγόμενης τροφής παγκοσμίως καταλήγει στα σκουπίθκια, εύκολα συνάγεται το συμπέρασμαν ότι αν οϊ άμεσα, εν ευθέτω χρόνω, η κατανάλωση σάρκας έμβιων όντων καθίσταται μη αναγκαία. Τόσον για τροφήν όσον τζιαι για παραγωγήν άλλων προϊόντων. Η χημεία τζιαι η γενετική μηχανική εν τόσον ανεπτυγμένες που μπορούμεν να έβρουμεν υποκατάστατα για τα πάντα.

Είναι λοιπόν "ηθικόν" να συνεχίζουμεν την σφαγήν; Διότι αναγκαίον εν είναι. Εshιει ο homo sapiens την διακριτικήν ευχέρειαν απόφασης περί "ζωής ή θανάτου" ενός εκάστου είδους πέραν του δικού του καθαρά διότι εθρονιάστηκεν στον κορυφήν της διατροφικής αλυσίδας; Όπως πάντα, η "ηθική" εννά προσαρμοστεί σαν αποκρυσταλλωμένη "δύναμη" του ισχυρότερου. Ο μέσος homo sapiens θα απαντήσει "ναι, εν ηθικόν να μπορώ να αποφασίσω αν θα ζήσει ή εννά πεθάνει έναν άλλον ζώον".

Εγώ νομίζω ότι αν θεωρήσουμεν ότι ούλλα τα έμβια όντα είμαστεν "earthlings", τότε ΔΕΝ νομιμοποιούμαστεν σε έτσι ισχυρισμούς. Ο άθρωπος ΔΕΝ είναι "ανώττερος" ακόμα τζιαι που το πιο ταπεινόν μικρόβιον. Απλά έshιει την ισχύν τζιαι ανάλογα πράττει.

Προσωπικά δεν με βλέπω να κόφκω το κρέας. Κάμνει με ευτυχισμένον η κατανάλωση του, πολλά παραπάνω που τες τύψεις που μπορεί να μου προκαλέσει η σκέψη νεκρών ζώων. Θα ήθελα να εμπορούσα να διασφαλίσω τουλάχιστον ότι κανέναν ζώον εν υποφέρει κατά τη θανάτωσην του αλλά ούτε τούτον νομίζω μπορώ να το καταφέρω. Οπότε για το προβλεπτόν μέλλον θα παραμείνω ένας ελαφρώς προβληματισμένος καταναλωτής.

Κάτι που ποττέ εν ξεχάννω είναι ότι η τροφή (άρα τζιαι η σούβλα) είναι απλά μια μορφή ενέργειας, Ως είδος εκαταφέραμεν να μετατρέπουμεν την ύλην σε ενέργειαν, αλλά οϊ το αντίθετον. Φανταστείτε μιαν ημέραν να καταφέρουμεν το εξής:

Να έshιεις ας πούμεν τον οικιακόν σου αντιδραστήρα σύντηξης (ούλλα εγώ εννά σου τα λαλώ, ψάξε τι είναι) που σου παράγει ανεξάντλητην ενέργειαν. Τζιαι να παραγγέλλεις στον replicator σου αρνίσια παϊδάκια ή παστουρμάν. Ο συνδυασμός πληροφορίας τζιαι μετατροπής ενέργειας σε ύλην θα σου τα φκάλλει σε δευτερόλεπτα, χωρίς σφαγές, αλλά με ούλλην την μυρωθκιάν τζιαι τη γεύσην. Έθθα ήταν πόμπα;

Ώσπου να εφεύρω τον πρώτον food replicator, stay cool and keep rocking!