Αφορμή για την σημερινήν ανάρτησην ένα βίντεο του φοβερού George Carlin, στο οποίον καταπιάννεται με την ανέναην μεγαλομανίαν του ανθρωπίνου είδους, μια έκφανση της οποίας είναι η διαρκής ψευδαίσθηση ότι ως είδος ορίζουμεν τη μοίραν τούτου του πλανήτη στον οποίον είχαμεν τζιαι έχουμεν το εξαιρετικόν προνόμιον, παρά τες στατιστικές πιθανότητες κατά αυτού, να υπάρχουμεν τζιαι να shιαιρούμαστεν. Δείτε το για να κάμω μετά το point μου:
Τι λαλεί, εν ολίγοις τζιαι όπως το καταλάβω, ο George (ο οποίος έννεν μαζί μας που το 2008); Ότι έναν πλανήτην που υπάρχει 4 δισεκατομμύρια χρόνια, στη διάρκειαν των οποίων επέρασεν απίστευτες μεταβολές τζιαι υπέστην (τζιαι συνεχίζει να υπόκειται) τρομακτικές επιδράσεις που το σύμπαν στο οποίον εδημιουργήθηκεν, χρειάζεται εξαιρετικόν θράσος που έναν μάτσον "λίμπουρους" οι οποίοι ονομάζουν τους εαυτούς τους "ανθρωπότητα", να αυταπατώνται ότι αφενός είναι σε θέσην να τον βάλουν σε κίνδυνον, τζιαι ότι αφετέρου μπορούν να τον "σώσουν". Ειδικά αφού τούτοι οι λίμπουροι υπάρχουν χοντρικά 150-200 shιηλιάες χρόνια ως είδος τζιαι έχουν αναπτύξει κάποιαν "παγκόσμιας εμβέλειας/ επίδρασης" τεχνολογίαν μόλις τα τελευταία 200 χρόνια.
Νομίζω εννά υιοθετήσω πλήρως το σκεπτικόν του George. Διότι όπως είπεν τζιαι ένας άλλος μεγάλος άθρωπος (ευτυχώς που υπάρχουν τέθκοιοι να δείχνουν ότι εν είμαστεν τέλεια hopeless σαν είδος), ο Carl Sagan, η ανθρωπότητα αν θα επιβιώσει σε τούτον τον πλανήτην τζιαι κατά προέκτασην στο σύμπαν, χρειάζεται πρώτα τζιαι κύρια ταπεινότηταν τζιαι αντίληψην της ασημαντότητας της στο αχανές σύστημαν που ονομάζουμεν σύμπαν.
Φυσικά ο άθρωπος εν τζιαι λαλεί πουθενά ότι επειδή εν είμαστεν τίποτε μπροστά στες απίστευτες δυνάμεις που αποκαλούμεν "φύση" τζιαι "σύμπαν", ότι μπορούμεν να καταστρέφουμεν τα πάντα αβασάνιστα. Τζιείνον που πρέπει να καταλάβουμεν είναι ότι ο πλανήτης, το "οικοσύστημαν" (αν υπάρχει έτσι πράμαν) τζιαι το "περιβάλλον" μια χαρά την έshιει. Υπήρξεν για πάρα πολλύν τζιαιρόν πριν που μας τζιαι θα συνεχίσει να υπάρχει πολλά μετά που μας. Στο τέλος της ημέρας, ο πλανήτης μια χαρά την έshιει. Εν για την ανθρωπότηταν που εν παν καλά τα πράματα. Διότι απλά είμαστεν αυτοκαταστροφικοί. Γουστάρουμεν ρε αδερφέ να ακροβατούμεν πάνω στο shοινίν χωρίς δίκτυν. Να φκάλλουμεν τα shorts τζιαι να βουρούμεν πισινήν σε χωράφκια με αγγούρκα.
Εν κάτι όπως το να κατουράς στη θάλασσαν. Μπορεί να νομίζεις ότι τη "μολύνεις". Ουσιαστικά απλά αυξάνεις τες πιθανότητες να πιεις κάποιου τες κατούρες. Τη θάλασσαν ποσώς την ενδιαφέρει, ή απειλεί, τούτον.
Ώσπου να αντιληφθούμεν την ασημαντότηταν μας τζιαι να την γυρίσουμεν υπέρ μας, stay cool and keep rocking!
Θα σου πω κάτι και σε παρακαλώ μην με παρεξηγήσεις επειδή σε συμπαθώ και νομίζω το ξέρεις: Γράφεις ωραίες απόψεις συνήθως, χάνουν όμως απο το γεγονός ότι είναι γραμμένες στην κυπριακή διάλεκτο. Το να γράφουμε αστεία στα κυπριακά δεν με χαλά, καμιά φορά όμως όταν το θέμα είναι κάπως πιο "σοβαρό" η αλήθεια είναι ότι εμένα το πολύ κυπριακό στην ανάγνωση, με κουράζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε σχέση με την ουσία των γραφομένων, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει μια βάση. Παρόλο όμως που εμείς ως όντότητες είμαστε ασήμαντοι, η τεχνολογία που έχουμε δημιουργήσει είναι ένα τέρας που αν δεν το χαλιναγωγήσουμε απο μόνοι μας υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να καταστρέψει και μάλιστα πολύ πιο σύντομα απ' ότι υπολογίζουμε και αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά αρκετοί επιστήμονες γύρω μας.
Η συμπάθεια εν αμοιβαία φυσικά. Κατανοώ το πνεύμαν της παρατήρησης σου, αλλά η συγγραφή στα "κυπριακά" έshιει εξελικτεί σε θέμαν "αρχής" για μέναν. Κοινώς, θεωρώ το χαζόν να εκφράζομαι γραπτώς σε διαφορετικήν διάλεκτον (ήτοι την κοινήν ελληνικήν) που τζιείνην που χρησιμοποιώ στον προφορικό λόγο. Οι ελλαδίτες ας πούμεν, ειδικά των αστικών κέντρων, εν έχουν έτσι θέμαν, όπως μιλούν γράφουν. Γιατί να έχω εγώ; Πρέπει επίσης να σημειώσεις ότι η "κοινή ελληνική" είναι τζιαι τζιείνη μια "νέα γλώσσα", προϊόν των επιμέρους διαλέκτων, η οποία εδημιουργήθηκεν μετά το 1830 για σκοπούς "συνοχής" του νέου "έθνους-κράτους" που ονομάστηκεν Ελλάς. Δεν είναι ούτε θέσφατον ούτε όρος απαράβατος για να επικοινωνούμεν, γραπτώς ή άλλωσπως. Τούτον λαλώ το έχοντας συναίσθησην της δυσκολίας να αποτυπώσεις μέρη των ήχων που περιέχει η κυπριακή διάλεκτος στο γραπτόν λόγο (όπως ας πούμεν το sh, που με ελληνικά γράμματα εν υπάρχει ουσιαστικά).
ΔιαγραφήΌσο για την επίδραση μας στον πλανήτη, δεν αντιλέγω ότι μπορούμεν εν δυνάμει να προκαλέσουμεν μεγάλες καταστροφές. Αλλά πάλε, ουσιαστικά δεν είναι ο πλανήτης που θα απειληθεί αλλά η υπάρχουσα ισορροπία. Όταν εμείς αυτο-καταστραφούμεν, ο πλανήτης πιθανότατα θα είναι ακόμα δαμέ τζιαι θα έshιει τα ίδια εχέγγυα που είshιεν για δισεκατομμύρια χρόνια, να "θεραπεύεται" μετά που διαφόρων ειδών "αποκαλύψεις".
Οπότε εν πιο "ολιστικόν" να είμαστεν υπεύθυνοι "γήινοι" έχοντας όμως υπόψην ότι ποσώς θα επηρεαστεί είτε το σύμπαν, είτε ακόμα τζιαι τούτος ο ταπεινός πλανήτης σε περίπτωσην που ξηλειφτούμεν.
Εννοείται ότι η παρατήρηση είναι καλοπροαίρετη και αν δεν μου άρεσαν τα θέματά σου δεν θα έμπαινα καν στον κόπο να σου κάνω σχόλια. :)
ΔιαγραφήΑλλά επιμένω και διαφωνούμε, διότι:
Οι Έλληνες της Αθήνας π.χ. δεν γράφουν ακριβώς όπως μιλούν. Έχουν πολύ αργκο στον προφορικό τρόπο ομιλίας τους και δεν αποτυπώνεται και τόσο συχνά στο γραπτό λόγο, ειδικά αν το θέμα τους είναι ας πούμε ακαδημαικό ή γραφειοκρατικό. Νταξ, δεν λέω ότι τωρά τζιαι μεις μες τα μπλογκς γράφουμε τζει που τες φιλοσοφίες (έτο θωρείς τζιαι γω γράφω μια χαρά κυπριακά), αλλά εσένα ας πούμε το σημερινό σου θέμα, θα ήταν πολύ πιο ευχάριστο και εύκολο σε πολύ περισσότερους αναγνώστες αν είχε περισσότερη κοινή ελληνική μέσα και όχι τόσο ιδίωμα.
Φυσικά όπως και να γράφεις εγώ αντέχω και διαβάζω σε, καθότι μαζόχα :Ρ
Συστήννω σου το βιβλίο Ismael του Daniel Quinn
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίνεται πολλά ενδιαφέρον.
Διαγραφήκαταλαβαινω τη λογικη σου και εσενα και του Carlin. Ωρες ωρες σκεφτουμαι κι εγω οτι ο πλανητης θα μας αφανισει που μονος του και θα συνεχισει την πορεια του. Παρ'ολα αυτα για καποιο λογο περιμενω οτι καποια φαση καποιος θα χρησιμοποιησει τουντο σκεπτικο εναντιον της οικολογιας πχ "ε καλαν ρε κουμπαρε εντα να ανακυκλωνω, αφου ετσι τζιαλλιως εν σταγονα στο νερο [κατουρημα στη θαλασσα]"
ΑπάντησηΔιαγραφήΈshιεις απόλυτο δίκαιον, καλοθελητές προς διαστρέβλωσην υπάρχουν πάντα. Αλλά η κριτική του Carlin δεν αφορά στες διάφορες επιλογές πιο συνειδητής συμπεριφοράς προς το περιβάλλον. Αφορά στο "μέγεθος" μας ως είδος τζιαι στη ψευδαίσθηση του μεγαλείου μας που κουβαλούμεν ακόμα τζιαι στο πως θωρούμεν την επιρροήν μας στον πλανήτην. Με το να μεν ανακυκλώσουμεν, το να μολύνουμεν τζιαι με ούλλα τα ωραία που κάμνουμεν ο Carlin λαλεί ότι εν τον εαυτό μας (ως είδος) που καταστρέφουμεν, ο πλανήτης (τζιαι ούλλα τα επιμέρους συστήματοα του) έshιει περάσει πολλά shιειρόττερα που λλόου μας.
Διαγραφή