"Ο μικρός ξάδερφος, νήπιο 15 μηνών περίπου, περιτριγύριζε το αναμμένο μαγκάλι με το καουμπόικο στυλ περπατήματος στο οποίο το εξανάγκαζε η πάνα του. Η μάνα του τον ακολουθούσε κατά πόδας, αφενός θέλοντας να του δώσει χώρο να περπατήσει και από την άλλη ανήσυχη μήπως βρεθεί με τα μούτρα μέσα στα πυρωμένα, κατακόκκινα κάρβουνα.
Συγγενείς από την Ελλάδα. Η θεία ήταν η μικρή αδερφή του πατέρα, που είχε παντρευτεί Γιαννιώτη μηχανικό και είχε δύο γιούς, καμάρι και περηφάνια της. Το καλοκαίρι εκείνο είχαν κατέβει στην πατρίδα της για διακοπές και το συγκεκριμένο βράδυ ο μεγάλος αδερφός της τους προσκάλεσε για σουβλάκια. Έτσι το μαγκάλι ετοιμαζόταν αργά, με επιστάτη τον Γούφη, ο οποίος παράλληλα χάζευε τον μικρό ξάδερφο και κρυφογελούσε με το εμφανές άγχος της θείας.
Το βλέμμα του ταξίδεψε για λίγο από το μαγκάλι και την υπόλοιπη παρέα προς την έξοδο του γκαράζ, όπου ο ήλιος σιγά-σιγά χανόταν πίσω από τα μακρινά κτίρια προς τη δύση, και σταμάτησε στην κλειστή καγκελόπορτα. Παράδοξο αυτό, να είναι κλειστή η συγκεκριμένη πόρτα του γκαράζ. Μέτρο και αυτό ασφαλείας για τον μπέμπη της αρκετά προστατευτικής θείας, παρά την σχετική γκρίνια του πατέρα ότι «μας έκλεισε μέσα φυλακή». Το είχε αυτό ο πατέρας, να μην προβληματίζεται για ευαισθησίες όταν άνοιγε το στόμα τους ενοχλημένος ή θυμωμένος για κάτι. Γυρίζοντας πίσω στο ξαδερφούλη, τον έπιασε να πλησιάζει το αυλάκι της βροχής και με ένα μικρό σάλτο του έπιασε το χεράκι αλλάζοντας του κατεύθυνση. Ο μικρούλης σήκωσε το βλέμμα του και με γλυκιά φωνή είπε: «’λάκας είσαι ε;» Η θεία ξέσπασε σε γέλια. «Μην τον ακούς, σε όλους μας αυτό λέει τώρα τελευταία» είπε και παίρνοντας το νήπιο από το χέρι τον τράβηξε μέσα για το βραδινό του σνακ.
Ο Γούφης έριξε μια ματιά στα κάρβουνα και πήρε ένα κομμάτι ξύλο για να τα ανακατέψει λίγο όταν από έξω ακούστηκε η φωνή του πατέρα να τον φωνάζει επιτακτικά για να βοηθήσει σε κάτι. Και ο συγκεκριμένος τόνος φωνής σήμαινε γρήγορη ανταπόκριση. Παρατώντας λοιπόν το ξύλο έτρεξε προς την καγκελόπορτα, αλλά δεν πρόσεξε τις ανωμαλίες του τσιμέντου προς την έξοδο, με αποτέλεσμα να σκοντάψει, και με την φόρα που έτρεχε ουσιαστικά απογειώθηκε παράλληλα με το έδαφος, για να προσγειωθεί θορυβωδώς με το πάνω μέρος του κεφαλιού του στο κλειστό κάγκελο.
Αρχικά σηκώθηκε πανικόβλητος μην τον είχε δει κανείς, και στη συνέχεια άρχισε να νιώθει τον πόνο να κλιμακώνεται σταδιακά, μέχρι που τον ώθησε να αρχίσει να τρίβει το σημείο της πρόσκρουσης με μανία. Ήταν έτοιμος να συνεχίσει προς τα έξω όταν πρόσεξε πως το χέρι του ήταν κατακόκκινο, ενώ 4 – 5 χοντρές στάλες αίμα είχαν πεταχτεί από το κεφάλι του, μπροστά από τα μάτια του και σχημάτισαν πορφυρούς κύκλους στο τσιμέντο.
Μέσα σε μια σύγχυση θυμάται να περνά στην κουζίνα, κάτω από τη βρύση, φωνάζοντας – ποιον άλλον – την μάνα, μετά στο αυτοκίνητο με τον πατέρα οδηγό και τη μάνα πίσω μαζί του να του κρατά ένα κομμάτι βαμβάκι στο πληγωμένο κεφάλι. Μετά μιαν αίθουσα πρώτων βοηθειών, ένα γαλάζιο πανί, ένα ξυραφάκι και μια ένεση, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα τρεις – μόλις – ραφές και ένα ξυρισμένο κύκλο στο πάνω μέρος του κεφαλιού που τον έκανε να μοιάζει με αυτούς τους ξένους μοναχούς. Το χειρότερο ήταν πως αργότερα εκείνο το βράδυ έπρεπε να υπομένει τα πειράγματα των αγοριών αλλά και να αποφεύγει όσο γινόταν πιο πολύ μια εξ αγχιστείας ξαδέρφη που του άρεσε ιδιαίτερα τότε…"
Ως την επόμενην ανάμνηση, stay cool and keep rocking!
Εναλλακτικοί τίτλοι ανάρτησης:
ΑπάντησηΔιαγραφή"O κύριος Νεύτωνας επισκέπτεται τον μικρό Γούφι."
"O μικρός Γούφις συναντά το stapler."
"O μικρός Γούφις μαθαίνει για το αίμα."
ή "Ο Γούφης γουστάρει ανηψιάες - Μα τον Μανιτού!"
ΔιαγραφήToo late τους εναλλακτικούς τίτλους, αλλά εκτιμάται η έμπνευση.
ΔιαγραφήMike εν το ήξερες ότι οι πρώτοι έρωτες συνήθως εν οι ξαδέρφες;