Περί πίστεως (τζιαι "πίστεως")

Είχα πει ότι εννά γράψω για τους "Πεπιεσμένους Κύβους Γης" (Compressed Earth Blocks) αλλά εννά το αναβάλω για σήμερα. Σήμερα θα γράψω λλία πράματα περί πίστεως.

Ας αρχίσουμεν με κάποιους ορισμούς:

Πίστη (Faith): Η πίστη είναι η εμπιστοσύνη σε ένα πρόσωπο, πράγμα, θεότητα ή στο δόγμα ή διδασκαλίες μιας θρησκείας. Είναι επίσης η πίστη (belief) που δεν βασίζεται σε αποδείξεις.

Δαμέ θα βαφτίσω μιαν άλλην πίστην, βάλλοντας την σε εισαγωγικά: "Πίστη" (belief), για σκοπούς διάκρισης που τον προηγούμενον ορισμόν.

"Πίστη" (Belief): "Πίστη" είναι η ψυχολογική κατάσταση στην οποία ένα άτομο θεωρεί μια πρόταση ή θέση αληθή. H "πίστη" από προδιάθεση (dispositional belief) και η προκύπτουσα "πίστη" (occurant belief) αφορούν τη συναφή ενεργοποίηση της "πίστης" σε σκέψεις (αντίδραση σε προτάσεις) ή ιδέες (με βάση τη θέση της "πίστης").

Ακόμα θκιαβάζετε; Μπράβο σας. Τώρα να δούμεν πόσον αντέχετε.

Επιστημολογία: Είναι η φιλοσοφική αναζήτηση της σχέσης ανάμεσα στη γνώση και την "πίστη". Το κύριο πρόβλημα της επιστημολογίας είναι η κατανόηση του τι ακριβώς απαιτείται για να έχουμε πραγματική γνώση. Σε μια σκέψη που προέρχεται από ένα διάλογο του Πλάτωνα, η φιλοσοφία ορίζει παραδοσιακά τη γνώση ως "τεκμηριωμένη "πίστη"". Η σχέση ανάμεσα στην "πίστη" και τη γνώση είναι πως μια "πίστη" γίνεται γνώση αν η "πίστη" είναι αληθής, και αν ο "πιστός" έχει επαρκή τεκμηρίωση ( λογικά και χειροπιαστά συμπεράσματα/ αποδεικτικά στοιχεία) για να "πιστεύει". 

Μια εσφαλμένη "πίστη" δεν θεωρείται ως γνώση, έστω και αν είναι ειλικρινής. Ένας ειλικρινής "πιστός" στη θεωρία ότι η γη είναι επίπεδη δεν γνωρίζει ότι η γη είναι επίπεδη. Μεταγενέστεροι επιστημολόγοι, όπως οι Gettier (1963) και Goldman (1967), έχουν αμφισβητήσει τον ορισμό περί της "τεκμηριωμένης αληθούς "πίστεως"".

Still with me? Εύγε τέκνα μου, είσαστεν βλαγγάες, πάμεν πάρακάτω.

"Πίστη" από προδιάθεση (dispositional belief) και Προκύπτουσα "πίστη" (occurant belief): 

Στη φιλοσοφία, ο όρος ""πίστη" από προδιάθεση" (καταχρηστικά θα την εβάφτιζα "στερεοτυπική "πίστη" αλλά θα το αποφύγω) αναφέρεται σε μια "πίστη" που επί του παρόντος δεν βρίσκεται υπό επεξεργασία στο μυαλό, αλλά είναι αποθηκευμένη στη μνήμη και τίθεται υπό ανάκληση για να καταλήξει σε "προκύπτουσα "πίστη"". Ο όρος "προκύπτουσα "πίστη"" αναφέρεται σε μια "πίστη" που βρίσκεται επί του παρόντος υπό επεξεργασία. Είναι δε σε αντίθεση με την "πίστη" υπό προδιάθεση". Μια αναλογία μπορεί να μπει ανάμεσα στα δύο αυτά είδη "πίστεως" χρησιμοποιώντας το παράδειγμα ενός κομπιούτερ. Ότι βρίσκεται στο σκληρό του δίσκο μπορεί να θεωρηθεί "πίστη" από προδιάθεση" και ότι βρίσκεται στην οθόνη του "προκύπτουσα". Η εν λόγω αναλογία όμως δεν ολοκληρώνει την έννοια της "πίστης" από προδιάθεση". Μια άλλη αναλογία είναι ένα απλό παράδειγμα μαθηματικών. "Πιστεύουμε" στο σύστημα των αριθμών, γνωρίζουμε τον ορισμό των αριθμών 2,3 και 5, και παρόλο που δεν την έχουμε δει ή ακούσει ποτέ θα καταλάβουμε ότι η συνδυασμένη αξία των αριθμών 2 και 3 ισούται με τον αριθμό 5. Τότε έχουμε χρησιμοποιήσει την "προκύπτουσα "πίστη"" μας σε ένα σύστημα αριθμών για να αποκτήσουμε "πίστη" από προδιάθεση" (ότι 2+3 = 5 είναι πια ""πίστη" από προδιάθεση").

""Πίστεις" από προδιάθεση" μπορεί να προκύψουν χωρίς πρώτα να υπάρξουν καν "προκύπτουσες "πίστεις"" π.χ. αν ένα όχημα περάσει καθώς ένα άτομο συζητά, μπορεί αμέσως να καταστεί ""πίστη" από προδιάθεση" ότι έχει περάσει ένα όχημα, αφού το θέμα δεν έτυχε συνειδητής επεξεργασίας. Για να επεκτείνουμε την αναλογία των υπολογιστών, αυτό μπορεί να ειδωθεί όπως το κατέβασμα αρχείων σε ένα σκληρό δίσκο χωρίς να τα ανοίγουμε.

Ρε τσιακκάλια μα ακόμα θκιαβάζετε; Συγκινείτε με. Εννά προσπαθήσω να καταλήξω κάπου τωρά.

Είπαμεν το λοιπόν για την πίστην τζιαι την "πίστην". Στο απλοϊκόν, μικροαστικόν (που λαλούν τζιαι οι φίλοι οι κομμουνισταί) μυαλουδάκι μου η πρώτη εν κατάρα τζιαι ο άθρωπος πρέπει να απαλλαγεί που λλόου της. Η δεύτερη εν ανάγκη τζιαι εν πακκέττον με τον εγκέφαλον μας. Ώσπου να εξελικτεί σε κάτι πιο προχωρημένον.

Έτσι είμαι σφοδρός πολέμιος της παρουσίας της πίστης στα σχολεία, για τον απλόν λόγον ότι δημιουργεί ""πίστην" που προδιάθεσην" (ή στερεότυπα αν προτιμάτε) στα κοπελλούθκια μας ΧΩΡΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗΝ ΤΖΙΑΙ ΕΠΑΡΚΗΝ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΝ. Για τούτον, ούξω τα "θρησκευτικα" (που εν κατήχηση σε συγκεκριμένην πίστην) που τα σχολεία, καθώς τζιαι οι διάφορες μορφές τελετουργιών τζιαι καρακοζλικιών που κουβαλούν (αγιασμοί, εκκλησιασμοί, εξομολόγηση, εορτασμοί κλπ.). Όποιος εν πιστός, ας πάρει τα κοπελούθκια του κατηχητικόν στον ελεύθερον τους (τζιαι του) χρόνον. Έννεν δική μου υποχρέωση να απομονώσω κοινωνικά τα δικά μου κοπελλούθκια γιατί τζιείνοι πιστεύκουν σε ουράνιους φιλαράκκους. Στα σχολεία μόνον "γνώση" ("πίστη" υπό τεκμηρίωσην), έξω η πίστη.

Αφού συγχαρώ που καρκιάς όσους ακόμα εν δαμέσα, τελειώνω το ξέσπασμαν με θκιό σοφές κουβέντες που θκιό αθρώπους οι οποίοι "πιστεύκω" εν μεγάλοι τσιάκκοι τζιαι σοφοί:

"Όπου υπάρχει τεκμηρίωση, κανένας δεν μιλά για πίστη. Δεν μιλούμε για πίστη ότι 2 +2 = 4 ή ότι η γη είναι στρογγυλή. Μιλούμε για πίστη μόνο όταν επιθυμούμε να υποκαταστήσουμε τα τεκμήρια με συναίσθημα". Bertrand Russell

"Η πίστη είναι ""πίστη" χωρίς αποδείξεις". Είναι μια διαδικασία "μη σκέψης". Είναι μια εφαρμογή  που το μόνο που κάνει είναι να υποβιβάζει την κατανόηση μας για το φυσικό κόσμο επιτρέποντας στον καθένα να διατυπώνει ισχυρισμούς για τη φύση οι οποίοι βασίζονται αποκλειστικά στις προσωπικές του σκέψεις, και πιθανώς διαστρεβλωμένες αντιλήψεις, οι οποίοι (ισχυρισμοί) δεν υπόκεινται σε δοκιμές εναντίον της φύσης, δεν προσφέρουν την δυνατότητα αξιόπιστων και εμπεριστατωμένων προβλέψεων και δεν υπόκεινται σε αναθεώρηση." Richard Dawkins 

Ώσπου να κλωτσήσουμεν την πίστην (άρα τζιαι τη θρησκείαν) που τη ζωή μας, τζιαι να γίνουμεν ελέυθερα σκεπτόμενοι αθρώποι, stay cool and keep rocking.