Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Απολιτίκ

Αφορμή για την ανάρτηση μια συζήτηση στου φίλτατου Aceras, ο οποίος, όπως τζιαι πλείστοι όσοι αριστεροί, ακελικοί κλπ. τα τελευταία χρόνια, τζιαι ειδικά μετά το Μαρί, έχουν τα με τον "Πολίτη" τζιαι την γεννικά φιλο-Αναστασιαδική/ αντι- ακελικήν του στάση, όπως την εκλαμβάνουν.
Σε σχόλιον της η επίσης φίλτατη Disdaimona λέει ανάμεσα σε άλλα τζιαι το εξής:

"...  Ο Πολίτης δημιουργεί απολιτικ φανατικούς αναγνώστες. Η Χαραυγή μπορεί να δημιουργεί οπαδούς του ακελ. Άλλον το ένα, άλλο το άλλο. ...."

Επειδή είμαι τζιαι γω αναγνώστης του "Πολίτη" (τζιαι οϊ μόνον), υπό την έννοιαν ότι άμα μου έρτει να αγοράσω εφημερίδαν, εν "Πολίτη" που εννά πιάσω (εκτός που κάτι εκλάμψεις που με κάμνουν να προτιμήσω "Καθημερινή"), είπα να εντρυφήσω νάκκον σε τούτην την (λατρεμένην ειδικά σε αριστερούς, αριστερίζοντες κλπ.) λέξην.

Μέσες άκρες, σε μετάφρασην της αγγλικής wiki, απολιτίκ σημαίνει τα εξής:

"Η κατάσταση ή ποιότητα του να είσαι απολίτικος μπορεί ναείναι η απάθεια ή/ και η αντιπάθεια προς όλες τις πολιτικές συμπάθειες (affiliations).  Το να είσαι απολίτικος μπορεί επίσης να αναφέρεται σε καταστάσεις στις οποίες οι άνθρωποι λαμβάνουν μια μη προκατειλημμένη θέση σε σχέση με τα πολιτικά θέματα. Στο λεξικό του Collins, απολίτικος είναι: "Πολιτικά ουδέτερος, χωρίς πολιτικές τάσεις, περιεχόμενο ή προκαταλείψεις".

Βάλλοντας στα ελληνικά τη λέξην, ήβρα δαμέ μιαν ωραίαν κουβεντούαν που την οποίαν απομόνωσα θκιό σχόλια που μου αρέσαν:

Σχόλιον 1: "Απολιτίκ, ο/η δεξιός /-ιά που δεν ξέρει ότι είναι δεξιός /-ιά.

Αδιαφορία για την πολιτική. Η οποία πολιτική σε μια δημοκρατία είναι το όχημα και ο τρόπος με τον οποίο ο κάθε πολίτης έχει τη δυνατότητα να αλλάξει (προς αυτό που θεωρεί καλύτερο, hopefully!) τη ζωή του και αυτή των συμπολιτών του. Από αυτό βγαίνει οτι απολιτίκ είναι η έλλειψη πρόθεσης/ενδιαφέροντος στο να αλλάξουν κάποια πράγματα, γενικώς και εξ ορισμού, «οτιδήποτε βρε παιδί μου». Το οποίο κάνει το απολιτίκ de facto συνώνυμο του συντηρητικού. Ο οποίος συντηρητικός (σύμφωνα με όλους τους πιθανούς και απίθανους θεωρητικούς ορισμούς των εννοιών Δεξιά-Αριστερά) εντάσσεται στους δεξιούς."


Σχόλιο 2: "Η «απολιτίκ» στάση είναι μια στάση εξόχως πολιτική. Οφείλουμε να αποδομήσουμε τους όρους «πολιτική-πολιτικός» όπως τους ξέραμε. O Βaudrillard μιλά για την πραγματικότητα του δια-πολιτικού, το τέλος κάθε πολιτικής και κάθε ιδεολογίας. Η αδιαφορία των μαζών για την πολιτική κάθε άλλο παρά απάθεια και παραίτηση συνιστά, αφήνοντας την πολιτική και τους πολιτικούς να κινούνται σε μια δική τους εικονική σφαίρα."

Η ούλλη συζήτηση με τα παιθκιά αθθύμησε μου τζιαι μιαν άλλη συζήτηση  με τον (επίσης φίλτατον) Άνεφ, όπου μπορεί φαινομενικά να εν άλλον το θέμαν αλλά πάλε υπονοείται η όλη έννοια τζιαι η φύση του απολιτίκ, ως κάτι τέλος πάντων το τουλάχιστον λανθασμένον ως στάση.
Σημειώνω τα θκιό κύρια σημεία της Γιώτας Δημητρίου στην εν λόγω συζήτηση που μου εκάμαν παραπάνω εντύπωση:

«Αυτή τη στιγμή στην Κύπρο, το Κόμμα της εργατικής τάξης, είναι μόνο ένα: το AKEΛ. Ή συμπορεύεσαι μαζί του στον αγώνα ή με την αποχή ή απαξίωση ή διαφωνία σου βρίσκεσαι απέναντι του.»

"Όσο για την ατάκα να επιλέξουμε με ποιους είμαστε, ναι συμφωνώ ΑΚΡΑΔΑΝΤΑ. Λοιπόν, επειδή εν πολλά κρίσιμη η εποχή, ας αποφασίσουμε με ποιο στρατόπεδο είμαστε. Οι δογματισμοί και οι ασυναρτησίες δεν είναι της ώρας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για τέτοια.
Αντικαπιταλιστής;
Αντιρατσιστής;
Αντιφασίστας;
Τρέμεις από αγανάκτηση για την εκμετάλλευση που δέχεται η εργατική τάξη;
Είσαι σύντροφος.
Αν όμως ψάχνεις δρομολόγια για να δεις που θα συνταχθείς, τζαι αν “για όλα φταίει το ακελ”, τότε πήγαινε στους απολιτίκ και σε κάτι νέα κόμματα που μαζεύουν όλων των ειδών κοσμάκη."

Φυσικά όποιος με ξέρει ή/ τζιαι θκιαβάζει ξέρει ότι είμαι αντικαπιταλιστής, αντιρατσιστής, αντιφασίστας, αντι-εκμεταλλευτής κλπ. κλπ. Αλλά τα γέρημα, ΔΕΝ είμαι με το ΑΚΕΛ. Τουλάχιστον οϊ ακόμα. Ούτε εναντίον του μπορείς να με πεις, ειδικά στο καθαρά ιδεολογικόν υπόβαθρον. Παρά το ότι μπορεί να έχω επιμέρους διαφωνίες (π.χ. στη γενική θεώρηση της Ε.Ε. ή το θέμαν του ευρώ).
Ποιος λοιπόν που ούλλους μας πρέπει να ξεκαθαρίσει μέσα του κάποια πράματα; Εν είμαι εγώ προφανώς που θα φκάλω πόρισμαν. Απόψεις δεκτές.

Πάντως, εγώ που τούτα ούλλα που αράδιασα, τα οποία σίουρα σηκώννουν πολλήν συζήτησην τζιαι περεταίρω ανάλυση καταλάβω θκιό πράματα:

(1) Εν είμαι απολιτίκ, καθώς τζιαι ενδιαφέρουμαι, τζιαι ενεργά ασχολούμαι με την πολιτικήν, ενώ δεν πρόκειται να διστάσω να εκδηλώσω πολιτικές "προτιμήσεις". Που την άλλην, θέλω να πιστεύκω ότι οι επιλογές μου δεν βασίζονται σε ιδεολογικά τζιαι μόνον κριτήρια αλλά στη συνολικήν εικόναν που εκπέμπουν πρόσωπα τζιαι συμπεριφορές. Αν π.χ. τείνω προς την αριστερά δεν αποκλείω την επιλογήν ενός δεξιού αν κρίνω ότι "θα γίνει η δουλειά"...
(2) Απολιτίκ ΔΕΝ συνιστά κάτι το αρνητικόν απαραίτητα, εκτός τζιαι αν συμπίπτει με την απάθειαν. Μπορείς να είσαι απολιτίκ αλλά να είσαι ενεργός πολιτικά. Εν αναιρεί το έναν το άλλο.

Άρα, συμπέρασμαν (όπως το ανέκδοτον με τη γυάλλαν τζιαι τον gay), η Disdaimona δεν έshιει δίκαιον ότι ο "Πολίτης" δημιουργεί "φανατικούς απολιτίκ" αναγνώστες. Άσε που φανατικός τζιαι απολιτίκ μάλλον εν πηέννουν μαζίν, βάσει της έννοιας του "μη προκατειλημμένου" που τον συνοδεύει.

Ώσπου να μεν καταλήγουν σε γλωσσικούς διαγωνισμούς οι έννοιες, stay cool and keep rocking!

7 σχόλια:

  1. Νομίζω τούτο εμπίπτει στο: "αν δεν συμφωνάς μαζί μου είσαι παραπλανημένος-παραπληροφορημένος-με πλυμμένο εγκέφαλο-πρόβατο".

    Εγώ νομίζω ότι στον κόσμο επικρατεί ανασφάλεια και επιδιώκουν να ανήκουν κάπου. Μετά, για να υπερασπιστούν την επιλογή τους, πρέπει να αναδείξουν ότι όσοι επέλεξαν άλλη ομάδα έχουν κάποιο αήπι (πχ. διαβάζουν Πολίτη, διαβάζουν Χαραυγή, εμεγαλώσαν μες τες κατασκηνώσεις!).

    Εγώ πιστεύω είναι ότι έχουμε αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις ως κράτος και ως κοινωνία και έχουμε αποτύχει - επειδή ακόμα να δούμε το φεγγάρι τζαι εκολλήσαμε στο δάκτυλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα παραδείγματα βοηθούν με καλλίττερα συνήθως. Ας θυμηθούμεν τι είshεν πει κάποια στιγμή ο Άντρος Κυπριανού (περίπου):

      "Αν είχα να επιλέξω ανάμεσα σε έναν έλληναν δεξιόν τζιαι έναν τούρκον αριστερόν για την προεδρίαν της Κύπρου, θα επέλεγα τον τούρκον".

      Παρόλον που τούτον εν ψευδοδίλημμαν (του στυλ "μπορεί να έshιει άλλες επιλογές πέραν των δύο"), μπορείς να το δεις που θκιό πάντες, η μια θετική τζιαι η άλλη αρνητική. Η θετική είναι ότι εν θα άφηννεν την εθνικήν ταυτότηταν να επικρατήσει της πολιτικής του θεώρησης, υπό την έννοιαν ότι ένας τούρκος αριστερός θα ασκούσεν πολιτικές αριστερές, τις οποίες ενστερνίζεται. Η αρνητική είναι ότι θα άφηνεν την πολιτικήν του "προτίμηση" (affiliation) να αποκλείσει έναν πιθανώς αξιότερον υποψήφιον (όσον αντικειμενικά μπορεί να πεις κάτι τέθκοιον) καθαρά επειδή εν "δεξιός".
      Άρα έννεν απλά θέμαν "δακτύλου/ φεγγαριού", εν κάπως πιο σύνθετον. Κατ' εμέναν η πολιτική στάση εν απαραίτητη, αν θέλεις να θεωρείσαι "ενεργός πολίτης". Το θέμαν που τίθεται στην ανάρτηση είναι αν τελικά είναι τζιαι το "απολιτίκ", πολιτική στάση.

      Διαγραφή
    2. Θα συμφωνούσα μαζί σου εάν πίστευα ότι τα κόμματα υπηρετούν ιδεολογίες. Έχω χάσει την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που στελεχώνουν τα κόμματα - δυστυχώς έχει αποδειχθεί στα δικά μου μάτια ότι λειτουργούν εντελώς εγωιστικά και η ιδεολογία τους περιορίζεται στο χρήμα και στη δύναμη. Έτσι, οι πολιτικές τους δηλώσεις με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Οι πράξεις τους από την άλλη δείχνουν ότι είτε δεν ξέρουν τι κάμνουν, είτε δεν ενδιαφέρονται για το λαό, είτε θεωρούν ότι δεν καταλαβαίνουμε τίποτα και δρουν για το καλό μας χωρίς να μας λένε τι γινεται (όπως κάνει ένας γονιός για το 2χρονο παιδί του).

      Όπως είπε ο Λαζόπουλος (παρόλο που δεν τον πάω καθόλου έχει καλές ατάκες μέσα μέσα) όταν βλέπεις πορνό, δεν χρειάζεται να ασχοληθείς με το τι γράφουν οι υπότιτλοι! Αφού το βλέπεις! Αφού τους βλέπουμε! Οργιάζουν με την ανοχή μας, και το φταίξιμο είναι όλο δικό μας - αφού συντασσόμαστε μαζί τους και τους ενδυναμώνουμε - επειδή λένε σωστά λόγια, αλλά δεν βλέπουμε ότι στην πράξη, που οι περισσότεροι είχαν τις ευκαιρίες τους, πολύ λίγα εφάρμοσαν από αυτά που διακηρήττουν.

      Το θέμα είναι ότι ο "απολιτίκ" όπως παρέθεσες τους ορισμούς, ίσως είναι η μόνη σοβαρή αντιμετώπιση της όλης κατάστασης. Όμως εάν πάμε ετυμολογικά, και πούμε ότι είναι αυτός που δεν ασχολείται με την πολιτική, τότε είναι η πηγή του προβλήματος, αφού δεν πρόκειται ποτέ να φέρει κάποια αλλαγή. - που τόσο χρειαζόμαστε.

      Διαγραφή
  2. E πρέπει να σχολιάσω....τζαι εν να με μπλέξεις....:)

    εδωσα μέσα - στη συζήτηση - εξ αφορμής του πρώτου σχολίου στο ποστ του Ασέρα, καποιου Χρηστου που έδωσε το έναυσμα για την ταύτιση πολιτικής-πουτανιάς. επειδή απο το πολλά λλιον που ξερω τον εν λόγω μπλοκερ, δηλαδη ειδα το μπλογκ του 1-2 φορές πριν θκυο χρόνια, εδημιουργήθηκε μου η επιθυμία να αντιδράσω. "εντάξει ο καθένας μπορεί να λαλεί ότι μαλακία θέλει, αλλα εσιει τζαι η μαλακία τα όρια της. διότι εν μπορείς να είσαι φαν κλαμπ της Βισσυ τζαι της ελληνικής σημαίας τζαι να θέλεις να έσιεις τζαι άποψη για την πολιτική...η άποψη εν αποτέλεσμα της συνειδητότητας. Η συνειδητότητα εννε φυσική κατάσταση, δηλαδή ότι φανεί του Λωλοστεφανή, εν αποτελεσμα καποιας νοητικής επεξαργασίας Η δε νοητική επεξεργασία έσιει καποια φόρμα τζαι καποιοι περιεχομενο. Αν ο νους σου δεν εσιει επαφή με κανενα σοβαρό περιεχόμενο, η φόρμα-άποψη εν το ίδιο ασόβαρη....

    ειπα σου θα με μπλεξεις, τζαι εν εχω τζαι καμια διαθεση, τζαι άρα φταίεις....:)

    επι της ουσίας για τον Πολίτη.

    Υπάρχει κάτι στην πολιτική που ονομάζεται "θέση". Η πολιτική "θέση" έσιει καποια χαρακτηριστικά.

    Καταρχήν μια "θέση" εν εμφανίζεται στο κενο.
    1.Μια θέση αποτελει "άρνηση" κάτι άλλου.
    2. Μια θέση αποτελεί "συγκεκριμένη άρνηση" κάτι άλλου "συγκεκριμένου".
    3. Μια θέση για να είναι θέση, πρεπει να εμπεριέχει τη δυνατότητα να την αρνηθεις και να δημιουργήσεις μια πιο εξελιγμένη "θέση".

    Ο Πολίτης δεν έσιει "θέσεις". Παρουσιάζει ως θέσεις καποιες ιδεοληψίες τζαι εμμονές. Αυτες οι ιδεοληψίες τζαι εμμονές εξυπηρετούν καποια πραματα. Αυτό που δεν εξυπηρετούν, είναι το δικαιωμα του αναγνώστη να πληροφορηθεί τζαι να σχηματίσει δική του άποψη.

    Οι πολιτικές θέσεις, εν δημιουργούν "συναισθηματα" μίσους για κανένα. Δημιουργούν σκέψεις, δημιουργούν διαφωνίες, δημιουργούν καφκαδες καποτε κ.λ.π.

    Η Χαραυγή τζαι το ακελ έχουν καποιες θέσεις. Εγώ π.χ μετά το Μαρί, τζαι όσον αφορα τη διαχειριση της κρισης διαφωνώ με την Χαραυγή τζαι το ακελ, αλλά διαφωνώ πάνω σε θέσεις. Έχω άλλη πολιτική εκτιμηση, διαφωνώ, μαλλώνω αλλά για συγκεκριμένες θέσεις.

    Καταλάβεις την διαφορά;

    Εν σε ειπα απολιτικ. Τζαι μαζί σου διαφωνώ, αλλά παντα ξερεις το πως μιλούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο "Αντίχριστος" εν ενοχλητική αλλά τζιαι ενδιαφέρουσα περίπτωση. Ενοχλητική λόγω των απόψεων του τζιαι κυρίως του τρόπου που τες εκφράζει. Ενδιαφέρουσα γιατί αφενός δείχνει ευφυής τζιαι αφετέρου γιατί ενώ τα θέματα του εν στυλ "Εσπρέσσο" που λαλείς τζιαι συ, κατά καιρούς "τρολάρει" σε άλλα μπλογκ για σαφώς πολιτικά θέματα. Σύρνει μιαν ατάκα με προφανήν στόχον να προκαλέσει. Που την άλλην τούτον δείχνει ότι θκιαβάζει τα συγκεκριμένα μπλογκ (π.χ. τη Δρακούνα, τον Acera), στοιχείον που εν μπορώ παρά να δω θετικά. Τέσπα.
      Η συζήτηση μας στον Acera άρκεψεν βάσει του ότι ο "Πολίτης" εν εκφραστικόν πλέον όργανον του Αναστασιάδη, τζιαι κατά προέκτασην του συντηρητισμού στην Κύπρον, κάτι που προφανώς ξενίζει τον Acera ο οποίος αθθυμάται μιαν άλλην, πιο προοδευτικήν τζιαι "αμερόληπτην" (αν υπάρχει έτσι πράμαν) στάσην προ του 2004. Άρα έχουμεν την πρώτη αντίφασην - αφού ο "Πολίτης" εν "απολιτίκ", πως εκφράζει τον (σαφώς δεξιόν/ συντηρητικόν κλπ.) Αναστασιάδην; Εκτός τζιαι αν διαφωνείς με τον Acera.
      Πάμεν πάρακάτω. Ο Aceras ομιλεί περί "αντικειμενικής πληροφόρησης". Αν δεν κάμνω λάθος, οι εφημερίδες θα ήταν "αντικειμενικές", αν όποιαν τζιαι να έπιαννες, εshιεν την ίδιαν αλληλουχίαν ειδήσεων βάσει "σημασίας", αφού οι παραπάνω πιάννουν πληροφορίες που τες ίδιες πηγές, ελλείψει καθαρά πρωτογενών πηγών (π.χ. εν μπορεί να στείλει ο "Πολίτης" δημοσιογράφον στη Συρία όπως άλλα διεθνή μέσα, επιλέγει κάποια άλλην πηγήν τζιαι συνεργάζεται μαζί της). Που τζιαμέ τζιαι τζιει, οι "θέσεις", όπως τες περιγράφεις, εν καθαρά μέσα που τες στήλες τζιαι την αρθρογραφίαν πολιτικού περιεχομένου που διαμορφώνουνται τζιαι παρουσιάζονται.
      Άρα, αν κάτι μπορεί κάποιος να προσάψει του "Πολίτη", βάσει των αρθρογράφων που επαρέθεσα, οι οποίοι εν αρκετά σταθεροί στες συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις τους, είναι μια ιδιότυπη έλλειψη ομοφωνίας στο τι εκφράζουν. Ο Άνεφ αναφέρει αρκετά παραδείγματα πέραν των δικών μου, θεωρώντας ότι κάμνει point αλλά ουσιαστικά αποδεικνύει τούτον που λέω εγώ. Ότι στον "Πολίτη" υπάρχουν αρκετοί αθρώποι που παρά τη "γραμμήν" της εφημερίδας,τζιαι πολιτική "θέσην" εκφράζουν, τζιαι "προοδευτικοί" είναι. Όπως αντίστοιχα έshιει τζιαι τύπους όπως τον Γεωργιάδην, militant νεοφιλελεύθερους, με τους οποίους μπορεί να διαφωνώ αλλά πολλά ευχάριστα θα αντάλλασσα απόψεις.
      Για τούτον εγώ ας πούμεν, που θέλω να μπορώ στο ίδιον φύλλον να θκιαβάσω θέσεις αντικρουόμενες για να διαμορφώσω προσωπικήν άποψην, ποττέ εν θα αγοράσω "Χαραυγήν". Τζιαι εξανίσταμαι όταν σαφώς προοδευτικοί τύποι όπως ο Aceras κάμνουν κριτική μονόπλευρην, χωρίς να αναφέρουν τα θετικά, επειδή τωρά "διαγιγνώσκουν" εχθρικήν στην ιδεολογίαν τους στάσην. Αν εθκιάβασες ειδικά τη στήλη του Κωνσταντίνου που επισύναψα ποτζιεί, τον Νίκαρον κάμνει τον ένα μάτσον ρεπανόφυλλα (πολλα καλώς τζιόλις). Εύρε μου στη "Χαραυγή" αντίστοιχα επικριτικήν, έστω σατυρικά, στήλην για π.χ. τον Άντρον. Όταν μια εφημερίδα επιτρέπει σε ένα στηλογράφον της να εκφράζει τέθκοιαν κριτικήν σε τζιείνον που υποτίθεται "γλείφει", εγώ είμαι καλυμμένος ότι προσπαθεί τουλάχιστον να προσεγγίσει μιαν κάποιαν αντικειμενικότηταν.
      Ξέρω ότι εν με θεωρείς απολιτίκ, ήταν πειρακτική η τελευταία παράγραφος. Τζιαι γω απολαμβάνω τες συζητήσεις μας, συμφωνούμεν/ διαφωνούμεν.

      Διαγραφή
  3. Ζήτω ο Κοσμοπολίτικος Τοπικισμός!

    (Ντάρλα ΝτιρλαΝΤΑΝΤΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή