Εν τον εψήφισα...

...για να "σώσει την οικονομίαν" (sic). Ούτε για να "εκσυγχρονίσει τη δημόσιαν υπηρεσίαν" (ξανά sic). Ούτε για να "εφαρμόσει το ΓεΣΥ" (ξανά μανά sic). Παρά τες καυγαλέα έκδηλες ιδεολογικές μου διαφορές με τον Νίκον Αναστασιάδην, ο κύριος, αν οϊ ο μόνος, λόγος που τον εψήφισα το 2013 ήταν γιατί εθεωρούσα ότι εμπορούσεν να πετύχει συμφωνίαν στην αιώνιαν μας παράνοιαν, το "κυπριακόν πρόβλημαν". Τζιαι ότι είshεν μιαν στοιχειώδην συναίσθησην της ζημιάς που προκαλεί η παρέλευση του χρόνου στο "ανεπίλυτον". Είχα κάμει τζιαι σχετικήν ανάρτησην τότε, όπου ανέλυα το σκεπτικόν μου, στην οποίαν έγινεν τζιαι μια πολλά ζωηρή συζήτηση με άλλους μπλόγκερ (οι οποίοι δυστυχώς πλέον εν διούν το παρόν όπως τότε).

Μπορεί τα διαδοχικά σοκ του 2013 να εφέραν αναπόφευκτην καθυστέρησην, αλλά εν ετέλει, σε συνδυασμόν με την εκλογήν Ακκιντζί, εφάνηκεν για 1-2 χρόνια μια συγκυρία τουλάχιστον το ίδιον ευνοϊκή για επίτευξην συμφωνίας, με την περίοδον Χριστόφια - Ταλάτ (η οποία περίοδος ήταν νομίζω η κορυφαία ευκαιρία μετά το 2004, εξ'ου τζιαι η απογοήτευση μου με τον Χριστόφιαν που εν τα εκατάφερεν τότε). Τα δε διαπλεκόμενα συμφέροντα μικρών τζιαι μεγάλων "παικτών" ουδέποτε νομίζω ήταν τόσον "ευθυγραμμισμένα" προς μιαν κατάληξην του προβλήματος όσον την διετίαν 2014-2016. 

Τζιαι όμως, ο Αναστασιάδης απέτυχεν. Σήμερα δε, συμπεριφέρεται αισχρά, για να το πω ήπια, διότι αντί να παραδεχτεί τες ευθύνες τζιαι την αποτυχίαν του στον μέγιστον στόχον που έβαλεν ως πρόεδρος, εφόρησεν τσαρούχια τζιαι έπιασεν καριοφύλια, λες τζιαι απευθύνεται σε ηλίθιους. Αμ δε.

Εμέναν εν με κόφτει ούτε τι έκαμεν ο Ακκιντζί, ούτε τι έκαμεν ο Ερτογάν, ούτε αν ο Αϊντε θωρεί αν θα εκλεγεί στη χώραν του, ούτε αν φταίει το σιριβίδιν, ο ωχαδερφισμός τζι'η λειψυδρία. Εγώ εψήφισα τον συγκεκριμένον άθρωπον, τζιαι απέτυχεν σε τζιείνον που έβαλεν στόχον να υλοποιήσει.

Εννά μου πεις, όπως μου είπαν παλιά για τον Χριστόφιαν, "τι επερίμενες δηλαδή να κάμει ο πρόεδρος, εν θωρείς νάμπου κάμνουν οι τούρτζιοι, οι αμερικανοί, οι οηέδες κλπ. κλπ.;". Τζιαι φυσικά η απάντηση μου εν η ίδια όπως τότε: "έπρεπεν να κόψει το λαιμόν του να το λύσει!".

Τότε, είχα την ψευδαίσθησην ότι αν στες επόμενες εκλογές δεν έβρισκα κάποιον να ψηφίσω, θα εκατέβαινα ο ίδιος. Αλλά τα χρόνια που περνούν παγιώνουν μέσα μου την αίσθησην του τι κάμνει η εξουσία στον άθρωπον. Οπότε έχω αποκλείσει που τη σκέψη μου το να εμπλακώ σε μιαν τέθκοιαν διαδικασίαν. Επίσης, εν θεωρώ πλέον την αποχήν η το λευκόν "ανήθικες" επιλογές. Απλά δυστυχώς ακόμα εν μπορούν να επηρεάσουν δραστικά την κατάστασην.

Οπότε, ανευ συγκλονιστικού απροόπτου, στο οποίον ο Αναστασιάδης φέρει τον κόσμον ανάποδα τζιαι καταλήξει σε συμφωνίαν για δημοψηφίσματα, θα φάει "μαύρον". Είμαι πολλά περίεργος να δω τι θα κάμει το ΑΚΕΛ. Αν επιλέξει μιαν "δυνατήν" υποψηφιότηταν, με επανενωτικήν πολιτικήν τζιαι ερίσματα στην ευρύτερην "προοδευτικήν" κοινωνίαν (συμπεριλαμβανομένων των φιλελευθέρων που για την ώραν εν "πολιτικά άστεγοι"), θα το υποστηρίξω. Αλλιώς, είτε θα κάμω όπως ο φίλος ο Αγρινός, τζιαι θα ρίξω μιαν "χαμένη ψήφον" για το γαμώτο, ή θα ρίξω λευκόν. Γιατί το να πάω ως την κάλπην, εν το ελάχιστον που νιώθω ότι πρέπει να κάμω, ως πολίτης που θέλει να έshιει λέγειν για τα πολιτικά πράματα.

Ώσπου να κόψει το λαιμόν του ο Αναστασιάδης (για να φέρει συμφωνίαν), stay cool and keep rocking!