...ώσπου να το χάσεις, όπως μας λαλούν οι Cinderella σε μιαν που τες μπαλάντες τους. Τούτον μου ήρτεν μετά την τελευταίαν, πολλά συγκινητικήν ανάρτησην της αγαπητής "Φεγγαρόφωτης" (Moonlight).
Βασικά, για να επεκτείνουμεν τον συλλογισμόν, τα πραγματικά σημαντικά πράματα στες εξαιρετικά σύντομες ζωές μας:
1) Δύσκολα κερδίζουνται
2) Δύσκολα τα κρατούμεν
3) Εύκολα τα καταστρέφουμεν
4) Εκτιμούμεν τα μόνον όταν τα χάσουμεν
Εν μια αρχή που αφορά τόσον τα "έμψυχα" όσον τζιαι τα "άψυχα" αγαθά μας. Εν ξέρω γιατί, νομίζω εν στοιχείον της ανθρώπινης φύσης τούτη συμπεριφορά. Η μόνη ελπίδα είναι να μάθεις που τα λάθη σου, διότι εν αναπόφευκτα. Απλά, δυστυχώς, κάποια λάθη μόνον μια φορά μπορείς να τα κάμεις, μετά εν πολλά αργά για να τα διορθώσεις. Γι'αυτόν, πρόσοχήν!
Ώσπου να εκτιμήσουμεν το τι έχουμεν, πριν το χάσουμεν, stay cool and keep rocking!
Δεν ήμουν σίγουρη αν ήθελα να σχολιάσω σε αυτήν την ανάρτηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέφτουμαι ότι :
1) Αν δεν εκτιμάς αυτό που έχεις την ώρα που το έχεις σημαίνει ότι δεν είναι συνειδητή επιλογή και ουσιαστικά δεν το χαίρεσαι.
2) Αν κάτι το χάσεις μπορεί να σημαίνει πως έκλεισε ο κύκλος του.
3) Αν το αναπολείς, τότε αυτό που γίνεται, είναι ότι αυτό που δεν έχεις πλέον μπαίνει στη σφαίρα της ανάμνησης και της φαντασίωσης ( όπως αυτά που περιμένουμε να έρθουν ) άρα δεν είμαι σίγουρη αν το εκτιμάς ή απλά μπαίνεις στη φάση πάλι της μη-συνειδοτοποίησης και φαντασίωσης.
4) Αν θες να έχεις κάτι νέο απλά keep searching.
Ωραία σχόλια τζιαι σκέψεις. Βασικά η ανάρτηση της Moonlight εσυγκίνησεν με, τζιαι η δική μου ήταν συνειρμική, τζιαι οχι "προέκταση". Εκδήλωσεν την λύπην που προκαλεί η έλλειψην ενός "αγαθού" που αρκετοί που μας έχουμεν (ένα "ζεστό σώμα" δίπλα μας), τζιαι έφερε με σε μιαν ανάγκην να διερωτηθώ αν εγώ εκτιμώ τούτον το αγαθόν, ή αν θα έπρεπεν να το στερηθώ για να εκτιμήσω πόσον πολύτιμον είναι, ειδικά αφού κάποιοι εν το έχουν τζιαι επιζητούν το...
ΔιαγραφήΚαταλαβαίνω το συναίσθημά σου. Και γι αυτό αναρωτήθηκα αν πρέπει να σχολιάσω.
ΔιαγραφήΔιάβασα μετά και την ανάρτηση της Moonlight.
Χαίρομαι που σε έβαλεν στη σκέψη να αναρωτηθείς και να εκτιμήσεις εκείνο που έχεις.
Απλά, στη ζωή μας κάμνουμεν επιλογές και σίγουρα δεν μπορούμε να τα έχουμεν όλα.
Ειδικά το συγκεκριμένο αγαθό είναι από αυτά που ακόμα και κάποιοι από μας επιλέξαμεν να στερηθούμεν, εν που τα πράματα που εν πολύτιμα ίσως αντικειμενικά κι όχι υποκειμενικά.
Πιστεύκω ότι συνήθως αν *κάποιον* έχεις και τον χάσεις είναι επειδή για έναν από τους 2 η εκτίμηση προς τον άλλον δεν ήταν όση θα έπρεπε, ή δεν ήταν πλέον όση έπρεπε. Φυσικά μετά μπορεί να είναι λόγω θανάτου για παράδειγμα, οπότε δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι. Μπορεί να είναι κάποιος που δεν είχες ποτέ ή που δεν μπορείς ποτέ να έχεις. Γι'αυτό δεν μπορώ να κατηγορήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ'την άλλη βέβαια αν είναι θέμα επιλογής, σιχαίνομαι τα πισωγυρίσματα. Αν έδιωξες τον άλλον μακριά, μην τον ψάχνεις και να επιμένεις. Ας εκτιμούσες όταν ήταν εκεί. Δεν σου αξίζει πλέον. Μεγάλο θέμα, σε κάθε περίπτωση. ;)
Κάποιες φορές, λόγω του ότι θεωρείς κάποιον "δεδομένο", έshιεις μιαν τάσην να μεν εκτιμάς τόσον πολλά την παρουσίαν του. Έτσι, μπορεί να οδηγηθείς σε λάθη, τα οποία πολλές φορές γίνονται "μοιραία", τζιαι "χάννεις" τούτον το άτομο (είτε εν σύντροφος, είτε φίλος είτε οποιαδήποτε άλλη σχέση). Τζιαι τότε μόνον, όταν πάψει να εν δεδομένος, καταλαβαίνεις πόσον σημαντική ήταν η παρουσία του, ακριβώς που το κενόν που αφήνει. Για κάποιο λόγον, τούτον με έκαμεν να σκεφτώ η ανάρτηση σου.
ΔιαγραφήΕν ήταν καθόλου τζειαμέ που εκυμαίνετουν, αλλά για τούτη την περίπτωση, καλά να πάθει τζείνος που είχε τον άλλον δεδομένο, εν του άξιζε να τον έχει κοντά του.
Διαγραφή