"Κολύμπιν!" εννά σου πει κάποιος! Εν τα τρία βασικά "αερόβια" είδη άσκησης, τροχάδην (ή jogging που λαλούν στα αγγλικά χωριά), ποδήλατον τζιαι κολύμπιν. Κάποιοι σούπερ μαζόχ ενίοτε κάμνουν τζιαι τα τρία (το λεγόμενον τρίαθλον, που θα ήθελα πολλά κάποια μέραν πριν πεθάνω να το αποπειραθώ).
Πάντως εχτές επήαμεν με τα κοπέλια τζιαι καλήν παρέαν στο κολυμβητήριον μετά που τζιαιρόν, τζιαι εδοκίμασα να κάμω λλία "50άρκα" έτσι για να κάψω λλίες "λουντζούες" χωρίς κραδασμούς. Φευ, που τζιαιρός που έκαμνα 10 50άρκα άκοπα; Έκαμα θκιό τζιαι εφκήκεν η γλώσσα μου έξω. Αλλά τα "φτερά" μου εφουσκώσαν παραπάνω που το να έκαμνα 100 σηκώματα με τα αλτηράκια. Κορυφή το κολύμπιν, κατ'εμέναν το κορυφαίον εκ των τριών που άποψην συνολικής απόδοσης ανά μονάδαν χρόνου προσπάθειας αλλά - κυρίως - που άποψην καταπόνησης του σώματος: εν σχεδόν μηδενική, τουλάχιστον σε σχέσην με το τροχάδην, που εν σκέττη καταστροφή για το μυοσκελετικόν.
Φυσικά πρέπει δαμέ να πούμεν ότι η άσκηση εν "κουλτούρα", ή καλλίττερα "βίωμαν", υπό την έννοιαν ότι εν έshιει σχεδόν κανένα νόημαν ή επίδρασην αν την πιάννεις τζιαι την ξαπολάς όποτε σου καπνίσει. Για το διατυπώσω έτσι πιο "ρουτινιάρικα", αν μέσα στην εφτομάν, εν καταφέρεις να κάμεις τουλάχιστον θκιό φορές αερόβιαν άσκησην (τροχάδιν, ποδήλατον, κολύμπιν, χορόν, περπάτημα κλπ.) πρέπει να νιώθεις "άshιημα". Αν δε μπορείς να κάμεις παραπάνω, κάμε, μέσα στα μέτρα δυνατοτήτων του σώματος σου. Διότι στην άσκησην, όπως σε ούλλα, "παν μέτρον άριστον".
Επιστρέφοντας στον τίτλον, η απάντηση έννεν μονολεκτική. Εξαρτάται που τους στόχους σου. Θέλεις η άσκηση σου να εν ευχάριστη τζιαι να καλύψει μεγάλον εύρος γεωγραφικά; Προτίμα το ποδήλατον. Θέλεις να δουλέψει ούλλον το σώμαν τζιαι να "κάψεις" παραπάνω σε λλιόττερον χρόνον; Τροχάδην. Το ποδήλατον εν σαφώς πιο "φιλικό" για το σώμαν, αφού οι κραδασμοί εν αρκετά λλιόττεροι, ειδικά αν ποδηλατείς σε ομαλές διαδρομές με σχετικά καλόν ποδήλατον. Που την άλλην, γυμνάζει κυρίως τετρακέφαλους τζιαι "κωλιαίους" (όπως ελάλεν τους γλουτιαίους ο μεγάλος συναθλητής Αντρέας Παπαδόπουλος) ενώ το τροχάδιν γυμνάζει ολόκληρον το πόδιν (εντάξει στους κωλιαίους υστερεί), συν μέρη του κορμού, όπου το ποδήλατον εν σχεδόν αμελητέας επίδρασης (π.χ. κοιλιακοί). Το τροχάδην εν σαφώς το πιο "λαϊκόν" τζιαι που το ποδήλατον τζιαι που το κολύμπιν, αφού εν αρκετόν έναν ζευκάριν παπούτσια (εντάξει τα καλά στοιχίζουν αλλά πάσιν αρκετόν τζιαιρόν αν τα προσέχεις λλίον) για να ανοίξεις την εξώπορταν τζιαι να shιονωστείς έξω να βουρήσεις, ενώ έναν στοιχειωδώς καλόν ποδήλατον θέλει κεφάλαιον να το αποκτήσεις τζιαι έξοδα συντήρησης, ενώ πολλά λλίοι έχουν εύκαιρην πισίναν ή θάλασσαν μέσα ή κοντά στο σπίτιν τους για κολύμπιν. Θα έλεα επίσης ότι το τροχάδιν εν το πιο "all weather" που τα τρία, αφού το ποδήλατον εννά το λυπηθείς μέσα στα νερά ενώ το κολύμπιν απαιτεί θερμαινόμενην πισίναν το Shιειμώναν για να μπορέσεις να μείνεις κάποιαν ώραν. Άσε που αργά ή γλήορα πρέπει να φκεις μέσα στο κρύον βρεμένος.
Καταλήγοντας, εγώ θα εσύστηνα σε έναν αρχάριον που θέλει να "συστηματικοποιήσει" την άσκησην του, να αρκέψει με περπάτημαν/ τρέξιμον, τουλάχιστον θκιό-τρεις φορές την εφτομάν, το οποίον να αυξήσει προοδευτικά σε σχέσην αφενός με το πότε του λαλεί το σώμαν του "κανεί" τζιαι αφετέρου το χρόνον που έshιει στη διάθεσην του. Αν κάποια στιγμήν θέλει να συνδυάσει θκιό αερόβια, το ποδήλατον εν η δεύτερη μου επιλογή, αφού εν πιο "εύκολον" που το κολύμπιν σαν διαδικασία, ενώ συμπληρώνει ωραία την εκγύμνασην μυικών ομάδων που εν δουλεύκουν με το τροχάδην. Αν μπορεί κάποιος τζιαι τα τρία, all the better. Εγώ έναν φεγγάριν έκαμνα το αλλά εν δύσκολον να το διατηρήσεις επ'αόριστον, πρέπει να είσαι πολλά αθκιασερός. Εν πιο ρεαλιστικόν να θκιαλέξεις έναν, τζιαι να το διατηρήσεις σαν καθημερινή/ εβδομαδιαία ρουτίνα, τζιαι να δείχνεις στοιχειώδην συνέπειαν στην άσκηση σου. Αν υπάρχει όρεξη τζιαι χρόνος, μπορείς παράλληλα με την αερόβιαν επιλογή σου να θκιαλέξεις τζιαι κάτι άλλον, όπως βάρη για να αυξήσεις τζιαι λλίον τον μυικόν όγκον ή ακόμα τζιαι κάτι εναλλακτικόν, όπως γιόγκα τζιαι πιλάτες, τα οποία φαίνεται να συνεισφέρουν στην ευεξίαν τζιαι την μυικήν χαλάρωσην. Εν έχω δοκιμάσει ποττέ έτσι πράμαν, νομίζω κάποια στιγμήν πρέπει. Για ακόμα πιο ολοκληρωμένην ισορροπίαν, ειδικά σε άτομα στα πρώτα τζιαι δεύτερα -άντα, συστήνω να εύρουν τζιαι έναν καλόν φυσιοθεραπευτήν για περιοδικήν παρακολούθησην τζιαι περιποίησην των "πονεμένων κορμιών" (με μηχανήματα τζιαι - κυρίως - σωστόν μασάζ). Η άσκηση εν όμορφον πράμαν, αλλά "στοιχίζει", ποικιλοτρόπως.
Κλείοντας την "κατήχησην" μου περί άσκησης, πρέπει να τονίσω το εξής: η άσκηση που μόνη της ΔΕΝ βοηθά στην απώλειαν βάρους. Σίουρα συνεισφέρει στην βελτίωσην του μεταβολισμού τζιαι μπορεί να "υποστηρίξει" μιαν προσεγμένην διατροφήν, αλλά αν η διατροφή εν λάθος, δηλαδή υπερβολικά πλούσια ενεργειακά, οϊ μόνον δεν θα χάσεις βάρος, αλλά εννά βάλεις τζιόλας. Αν το βάλουμεν σε αναλογίαν, σε μιαν διαχρονικήν προσπάθειαν σταθερού τζιαι φυσιολογικού BMI (Body Mass Index), η προσωπική μου εμπειρία δείχνει ότι η διατροφή εν 75% τζιαι η άσκηση 25%. Οπότε μεν απορείτε τζιαι εξανίσταστε αν λιώνετε στα γυμναστήρια αλλά εν χάνετε βάρος. Για να ελαφρύνετε πρέπει να κόψετε τα "γλυξιά". Ή να τα περιορίσετε τζιαι να έshιετε "διατροφική συνείδηση", δηλαδή να μάθετε να καταγράφετε νοητά πόσες θερμίδες καταναλώνετε καθημερινά έστω τζιαι στο περίπου. Εν δύσκολον, ειδικά αφού μεγαλώνοντας ο μεταβολισμός εν βοηθά ούτε τζιείνος ο γέρημος, αλλά οϊ ακατόρθωτον, τζιαι πραγματικά αξίζει.
Προσωπικά, δυστυχώς είμαι μεν fit αλλά είμαι τζιαι fat. Όπως λαλούν όμως στα "αμερικάνικα χωριά", "better fat and fit, than thin and lazy"....
Ώσπου να γίνω thin and fit, stay cool and keep rocking!
Ώσπου να γίνω thin and fit, stay cool and keep rocking!
