Τραγική ειρωνία

Τς, τς, άshιημη μέρα σήμερα, παραμονήν "εθνικής επετείου", να επιδοθώ σε "αντεθνικήν προπαγάνδαν". Αλλά ορισμένα πράματα εν μπορείς να τα παραβλέψεις χωρίς σχολιασμόν, ανεξαρτήτως χρονικής συγκυρίας.

Κατ' αρχήν εν το πιο κάτω βιντεάκιν των οπαδών της Ανορθωσάκκας, που ως γνωστόν εν η ομάδα μου παιδιόθεν, τζιαι εν μπορώ (ούτε θέλω) να το κόψω τούτον το αϊπιν:

Αγώνας Βόλλεϊ Ανόρθωσις - Φενέρμπαχτσέ

Δείτε τζιαι δαμέ πως το προβάλλουν το όλο συμβάν τα έγκυρα δημοσιοκαφρικά μέσα της πατρίδος μας:

Σχετικό άρθρο για τον αγώνα

"Συγκίνησαν" λέει "Αγία Σοφιά και Αμμόχωστος". 'Εγκυρη δημοσιογραφία...

Έκατσα τζιαι γω για 8 πόσα λεπτά να δω τι "εσυγκίνησεν" σε τούτες τες "εκδηλώσεις" των ανορθωσιατών. Εντάξει περιττόν να πούμεν ότι η κερκίδα ήταν ούλλον ελληνικές σημαιούλλες τζιαι καμμιάν κυπριακήν, ενώ είshιεν τζιαι δικέφαλους αετούς ποδά ποτζιεί. Έφκαλλεν μμάτιν τζιαι έναν πανώ που έγραφεν με μεγάλα κίτρινα γράμματα "Ορθοδοξία" (προφανώς "χριστιανική"). Έναν άλλον ελάλεν στα αγγλικά ότι "Η Αμμοχωστος εν Ελληνική τζιαι το σπίτι μας". Τουλάχιστον εν εσύγκοψα τίποτε που τούτα τα ναζιστικά σύμβολα που αναρτήσαν πέρσι. Οι λεβέντες εφροντίσαν να βροντοφωνάξουν τον εθνικόν ύμνον ενώ δεν προβλέπεται σε έτσι διοργανώσεις.

Πάμεν πάρακάτω. Εντόπισα ανάμεσα σε άλλα τα εξής συνθήματα:

- "Η Κύπρος είναι ελληνική"

- "Εεεε, οοοοο, Τούρκοι θα πεθάνετε σε χώμα ελληνικόοοοοο"

Οι παραπάνω που τα κοπέλια εφαίνουνταν σκατόνεοι, που πιθανότατα ήταν αγέννητοι όταν "εχάθηκεν" η Αμμόχωστος, ενώ επίσης πιθανόν να μεν έχουν πατήσει ποττέ τους τζιαμέ, παρά το άνοιγμαν των οδοφραγμάτων, γιατί εκλαμβάνουν το ως "προδοσία".

Για να έρτουμεν τζιαι στον τίτλον. Τούτα ούλλα τα κοπέλια ακόμα τζιαι σήμερα, δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν ότι εν ακριβώς τούτη η εθνικιστική κοσμοθεωρία, είτε ελληνικής είτε τουρκικής κατεύθυνσης, που έshιει καταστήσει την πόλην "τους" έναν παράδεισον για τα ερπετά τζιαι τα τρωκτικά. Τζιαι τούτον εν η τραγική ειρωνία, να θεωρούν ότι με εθνικιστικά, σωβινιστικά τσαμπουκαλίκια σε έναν απλόν αγώναν βόλεϊ, επειδή η αντίπαλη ομάδα τυγχάννει να εν τουρκική, εννά πάσιν πίσω στην πόλην τους. Άσε που οι παραπάνω έχουν ήδη κτίσει ζωές στην Λεμεσόν, τη Λευκωσίαν τζαι αλλού τζιαι πιθανότατα δεν προτίθενται ειλικρινά να ζήσουν στη συγκεκριμένην πόλην. Άσε που δεν διανοούνται ότι για να πάσιν πίσω έστω ως επισκέπτες θα πρέπει αργά ή γλήορα να εκτιμήσουν το κράτος τους, την Κυπριακή Δημοκρατίαν, τζιαι τα δικά της σύμβολα, ως μια κοινή στέγη ούλλων των εθνικών τζιαι άλλων ομάδων τούτου του δύσμοιρου τόπου.

Για να πούμεν τζιαι έναν καλόν, ετραγουδήσαν το "χώμα που περπάτησα". Πάλε καλά. Άρεσε μου τζιαι το πανώ της Αμμοχώστου, εν έστελλεν κάποιον μήνυμαν μίσους, το αντίθετον, παρόλον που εκοττίσαν μου τζιαμέ τζιαι την Αγιάν Σοφκιάν. Dudes, άσχετον. Εκτός τζιαι αν έshιετε τα μπαλάκια να πάτε να σφάξετε 10 εκατομμύρια κόσμον τζιαι να "ελληνοποιήσετε" τη συγκεκριμμένην εκκλησιάν (που πάλε μάλλον εν έshιετε καν δει ποττέ σας). Αλλά δυστυχώς τούτα εθαφτήκαν που την μισαλλόδοξην στάσην της κερκίδας.

Ώσπου να μεν σκάφτουμεν το λάκκον μας με εθνικιστικές υστερίες, stay cool and keep rocking!

IDIOT-ικοποιήσεις

Μοδάτον θέμαν έννεν, οι ιδιωτικοποιήσεις. Ούλλη μέρα τούτον ακούεις, με τους δε ακρο-δεξιο-νεο-φιλελευθερ-κεντρο-ους να εν υπέρ τζιαι τους σοσιαλιστές/ κομμουνιστές να εν εναντίον. Επειδή δακάτω ο κόσμος βαρκέται να ασχοληθεί επί της ουσίας, ή τόσον κόφκει ο νους μας αλόπως, ο δημόσιος λόγος εξαντλείται σε ανούσια τζιαι επιφανειακά κηρύγματα ένθεν τζιαι ένθεν ανάμεσα στες βόσκουσες αγελάδες που μασούν το εκάστοτε χόρτον. Εν φκάλλω τον εαυτούλη μου πόξω για να εξηγούμαστεν.

Ας πούμεν οι "δεξιοί" διατείνονται ότι το κράτος έννεν καλός "επιχειρηματίας" τζιαι εν κουμαντάρει τζιαι πρέπει να έρτουν οι τσιάκκοι οι ιδιώτες να μας σώσουν. Οι "αριστεροί" λαλούν ότι δεν θα ανεχτούν ιδιωτικοποιήσεις, ειδικά των "κερδοφόρων" ημικρατικών οργανισμών διότι θα πάσιν ζωτικές υπηρεσίες στα shιέρκα ιδιωτών τζιαι "δεν κάνει". Αρκούντως "θρησκευτικές" τοποθετήσεις θα ελάλουν, οι μεν σκαρτάρουν συλλήβδην το δημόσιον, οι δε τους ιδιώτες. Ισοπέδωση.

Ευλόγως, στο συγκεκριμένο θέμαν έχω κάποιες απορίες τζιαι επροσπάθησα να τες λύσω. Τζιαι άρκεψα που τα βασικά. Όπως εν γνωστόν, η λέξη "ιδιωτικοποίηση" προέρχεται που τη λέξην "ιδιώτης". Νάμπου είναι τούτον; Δείτε το εξής για να μεν γεμώννω τον τόπον, τζιαι επικεντρωθείτε στην ετυμολογίαν της λέξης.

Τα κύρια επιχειρήματα όσων εν υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, τες οποίες βάσει της ρίζας της λέξης κάποιος θα εμπορούσεν τα τες πει τζιαι βλακοποιήσεις (ειδικά αν είναι "θρήσκος" στην ιδεολογίαν του) είναι ότι θα αποφέρουν "έσοδα" στο παττισμένον κράτος για να εξοφλήσει τα χρέη του, ενώ σαν καλοί πιστοί στο δόγμαν της "ελεύθερης αγοράς", διατείνονται ότι το τελικόν αποτέλεσμαν τους θα αποβεί εις όφελος των "καταναλωτών" (εμάς καλέ...ούλλοι εν το καλό μας που θέλουν...). Στον αντίλογον έναν που τα πιο δυνατά αντεπιχειρήματα εν στον τομέαν των λεγόμενων "φυσικών μονοπωλίων" (π.χ. νερό, ενέργεια, υγεία κλπ.), όπου παραδόξως η λεγόμενη "ελεύθερη αγορά" δεν λειτουργεί τζιαι συμφέρει να έshιεις μόνον έναν, δημόσιον, παραγωγόν.

Μια προσπάθεια νηφάλιας στάθμισης της όλης κατάστασης γίνεται δαμέ τζιαι δαμέ. Όρεξην να έshιετε να θκιαβάζετε.

Σαντάνωμαν έννεν; Πάντως ειδικά στο θέμαν των φυσικών μονοπωλίων εγώ συντάσσουμαι σαφώς εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων. Δείτε επί τούτου το περίφημον catastroika για να καταλάβετε κάποια πράματα καλλίττερα (παρόλον που εν σαφώς προσανατολισμένον ιδεολογικά). Τζιαι δείτε επίσης τούτον τον απίστευτον καλαμαράν (μπροστά στους καλαμαράδες δεν πιάννουμεν μιαν όσον αφορά στο μπλα-μπλα) για να γελάσετε λλίον.

Μετά που τούτα ούλλα, αν ακόμα προβληματίζεστε ή εν εκαταλάβετε τίποτε, μεν στεναχωρκέστε. Διότι απλά ότι τζιαι να θκιαβάσετε, ότι τζιαι να ακούσετε, το όλον θέμαν καταλήγει σε θεμελιώδη φιλοσοφικά ερωτήματα, όπως το "πρέπει να υπάρχει ατομική ιδιοκτησία;" (ότι τζιαι να είναι τούτον), ή "είναι σωστόν/ αποδοτικόν/ "φυσικόν" να είμαστεν "εγωιστές"; (πάλε ότι τζιαι να είναι τούτον).

'Ωσπου να αποφασίσουμεν αν είμαστεν ιδιώτες ή idiot-ες, stay cool and keep rocking!

Η πραγματική μας σημασία

Αφιερωμένον το πιο κάτω στην αγάπη μου που σήμερα έshιει γενέθλια.

"Που τούτην την απόμακρην οπτική γωνία, η Γη μπορεί να μεν φαίνεται να έshιει κάποιον ιδιαίτερον ενδιαφέρον. Μα για μας, εν διαφορετικόν. 

Ξανακοιτάξετε τζιείνην την κουκκίδαν. Τζιείνον εν το "δαμέ", εν το "σπίτιν" μας, "εμείς". Πάνω της εν ο καθένας που αγαπάτε, ο καθένας που ξέρετε, ο καθένας για τον οποίον έshιετε ακούσει, κάθε ανθρώπινον ον που έshιει ποττέ υπάρξει, ούλλοι τούτοι έχουν ζήσει τη ζωήν τους δαμέ. Το σύνολον της χαράς τζιαι των βασάνων, οι χιλιάδες των γεμάτων σιγουριάν θρησκειών, ιδεολογιών τζιαι οικονομικών δογμάτων, κάθε κυνηγός τζιαι τροφοσυλλέκτης, κάθε ήρωας τζιαι δειλός, κάθε δημιουργός τζιαι καταστροφέας πολιτισμού, κάθε βασιλιάς τζιαι χωρικός, κάθε νεαρόν, ερωτευμένον ζευγάριν, κάθε μάνα τζιαι τζιύρης, κάθε ελπιδοφόρο τέκνο, εφευρέτης τζιαι εξερευνητής, κάθε διδάσκαλος ηθικής, κάθε διεφθαρμένος πολιτικός, κάθε υπερ-αστέρας, κάθε ανώτατος ηγέτης, κάθε άγιος τζιαι αμαρτωλός στην ιστορίαν του είδους μας έζησεν τζιαμέ, πάνω σε έναν κόκκον σκόνης, κρεμμασμένον σε μιαν ηλιαχτίδαν. 

Η Γη εν μια πολλά μικρή σκηνή σε μιαν αχανήν κοσμικήν αρένα. Σκεφτείτε τους ποταμούς αίματος που έχουν χυθεί που ούλλους τζιείνους τους στρατηγούς τζιαι τους αυτοκράτορες, ώστε μέσα σε δόξαν τζιαι θρίαμβον να μπορέσουν να γίνουν οι προσωρινοί αφέντες ενός τμήματος μιας κουκκίδας. Σκεφτείτε τες ατέλειωτες σκληρότητες που επιβληθήκαν που τους κατοίκους κάποιας γωνιάς τούτης της κυψελίδας, στους δύσκολα ορατούς κατοίκους μιας άλλης γωνιάς της. Πόσον συχνές εν οι παρεξηγήσεις τους, πόσον πρόθυμοι είναι να αλληλοσκοτωθούν, πόσον ένθερμον το μίσος τους. 

Οι μεγαλοσχημίες μας, η ούλλον αυταπάτες αυτο-αποδιδόμενη σημασία μας, η ψευδαίσθηση ότι κατέχουμεν κάποιαν προνομιακήν θέσην στο σύμπαν, αντικρούονται που τούτον το σημείον χλωμού φωτός. Ο πλανήτης μας εν έναν μοναχικόν στίγμα στο μεγάλον κοσμικό σκοτάδιν που τον περικλείει. Μέσα στην ασημαντότηταν μας, μέσα σε ούλλην τούτην την απειροσύνην, δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι θα έρτει ποττέ βοήθεια που πουθενά αλλού, για να μας σώσει που τους εαυτούς μας. Η Γη εν ο μόνος, ως σήμερα,  γνωστός κόσμος που φιλοξενεί ζωήν. Εν υπάρχει πουθενά αλλού, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον, όπου μπορεί το είδος μας να μεταναστεύσει. Να πάει επίσκεψην; Ναι. Να εγκατασταθεί; Όϊ ακόμα. Είτε μας αρέσκει είτε οϊ, η Γη εν ο τόπος όπου θα κάμουμεν τον αγώνα μας.

Έshιει ειπωθεί ότι η αστρονομία εν μια επιστήμη που προκαλεί ταπεινοφροσύνη τζιαι διαμορφώνει χαρακτήρες. Εν υπάρχει ίσως καλλίττερη επίδειξη των καταστροφικών ανθρώπινων ψευδαισθήσεων, που τούτην την μακρινήν εικόναν του μικροσκοπικού μας κόσμου. Για μέναν, υπογραμμίζει την ευθύνην μας να μεταχειριζόμαστεν ο ένας τον άλλον με πιο πολύν καλωσύνην, τζιαι να προστατεύσουμεν τζιαι να αγαπούμεν την χλωμήν, γαλάζιαν κουκκίδαν μας, το μόνον σπίτιν που εγνωρίσαμεν ποττέ." 

Ώσπου να αντιληφθούμεν την πραγματικήν μας κοσμικήν σημασίαν, stay cool and keep rocking!

Με ποιους είσαι;

Η σημερινή ανάρτηση καλόν θα ήταν να ειδωθεί σε συσχέτιση με μιαν πρόσφατη μου, υπό τον τίτλον "Απολιτίκ" .

Μετά μπορείτε να ακούσετε την εξής κομματάραν:

"Which Side Are You On?"

Come all you good workers

Good news to you I'll tell

Of how the good old union

Has come in here to dwell 

Which side are you on boys? 

Which side are you on? 

My daddy was a miner

He's now in the air and sun

He'll be with you fellow workers

Until the battle's won 

Which side are you on boys? 

Which side are you on? 

They say in Harlan County

There are no neutrals there

You'll either be a union man

Or a thug for J. H. Claire 

Which side are you on boys? 

Which side are you on? 

Oh workers can you stand it? 

Oh tell me how you can

Will you be a lousy scab

Or will you be a man? 

Which side are you on boys? 

Which side are you on? 

Don't scab for the bosses

Don't listen to their lies

Poor folks ain't got a chance

Unless they organize 

Which side are you on boys? 

Which side are you on?

Τροφή για σκέψη έννεν; Εξανασυζητήσαμεν τα...Είπαμεν τζιαι για τη βίαν, "νόμιμην" τζιαι μη.....

Μια δική μου απάντηση στο ερώτημαν του τραουθκιού, έτσι για να κάμω πάλε το συνήγορον του θκιαόλου, αναλύεται σε τρία μέρη:

1) Είμαι πρώτιστα τζιαι θεμελιωδώς με τον εαυτόν μου τζιαι τα συμφέροντα του, είτε τούτα είναι υλικά είτε είναι άϋλα (σημ. βάλλω μιαν ερμηνεία δαμέ του συμφέροντος: "αυτό που αποφέρει κέρδος ή ωφέλεια, ηθικού, συναισθηματικού αλλά κυρίως υλικού περιεχομένου". Απλά να προσθέσω ότι εγώ με τη συγκεκριμένη ερμηνεία διαφωνώ ως προς τη βαρύτητα του υλικού οφέλους, μπορεί κατ'εμέναν κάλλιστα έναν ηθικόν ή/ τζιαι συναισθηματικόν όφελος να είναι ισοδύναμον ή/ τζιαι υπέρτερον ενός υλικού).

2) Κατ'εμέναν, όποιος άθρωπος συνειδητά κάμνει επιλογές που πλήττουν τα υλικά ή/ τζιαι άϋλα συμφέροντα του είναι για το ψυχιατρείον (σημ. ανασκευή της προηγούμενης, διότι δύναται να οδηγήσει σε παρερμηνείες του τι θέλω να πω: ...όποιος άθρωπος συνειδητά κάμνει επιλογές που δεν εμπεριέχουν κάποιον είδος άμεσου ή έμμεσου υλικού ή άυλου οφέλους προς τον ίδιον, αλλά αντίθετα εμπεριέχουν μόνον "ζημίαν", είναι για το ψυχιατρείον) .

3) Συνεπακόλουθα, η επιλογή "με ποιους είμαι" πηγάζει που το σημείον έναν. Η διαφορά μου με κάποιους άλλους, πιθανώς να έγκειται στο ότι εγώ συνειδητοποιώ τούτον το αναντίρρητον γεγονός, ενώ τζιείνοι θεωρούν ότι "θυσιάζονται"...

Ώσπου να θκιαλέξετε "με ποιους είσαστεν", stay cool and keep rocking!

Σοσιαλισμός ή/ τζιαι Κυπριακό

Σε κάποιαν ανάρτηση μου άνοιξε μια συζήτηση για το κατά πόσον έshιει οποιονδήποτε νόημαν μια συμφωνία για λύση του κυπριακού υπό την τρέχουσαν παγκόσμιαν επικυριαρχίαν του καπιταλιστικού συστήματος, του οποίου έστω έμμεσον απότοκον εν το ίδιον το πρόβλημαν (όπως ούλλα ουσιαστικά τα προβλήματα στον πλανήτην, ενώ τα όσα καλά προκύπτουν προφανώς εν εις πείσμαν του "συστήματος").

Είχα αναφέρει ότι ο κύριος (αν οϊ ο μόνος) λόγος που εψήφισα τον Αναστασιάδην ήταν η ελπίδα (τζιαι οϊ πεποίθηση) ότι θα πετύχει τουλάχιστον να φτάσει σε μιαν συμφωνίαν, τη στιγμήν που η πραγματική λύση είμαι σίουρος ότι θα επέλθει (αν επέλθει) σε βάθος κάποιων ετών. Ότι θα βάλει, όπως φαίνεται που τον πρότερον του "βίον" ως πλέον σημαντικήν παράμετρον τζιαι βαρόμετρον της όλης κατάστασης το χρόνο τζιαι οϊ τες νομικίστικου περιεχομένου διατάξεις της εκάστοτε υπό διαπραγμάτευση συμφωνίας. Παρόλον που ιδεολογικά απέχω παρασάγγας που την ιδεολογίαν τζιαι το τι πρεσβεύει ο Αναστασιάδης ως επαγγελματίας τζιαι πολιτικός.

Τωρά που φαίνεται ότι η συγκυρία συμφερόντων στη περιοχήν ευνοεί μιαν κάποιαν κινητικότηταν, εν φυσικόν να αρχίσουν τα όργανα του απορριπτισμού στην ε/κ κοινότητα, τα οποία τροφοδοτούνται φυσικά που ποικίλες αφετηρίες, συμφέροντα, ιδεολογίες κλπ. Έτσι έχουμεν ήδη φαινόμενα ας πούμεν τούτου του τύπου, πιο παλιομοδίτικα, που όσον υπάρχει το κυπριακόν θα έρκουνται αντρόshιην σε οποιανδήποτε διαδικασίαν:

Κριτική που τον Μιχάλη Μιχαήλ στο blog του

Οι περί ου ο λόγος δηλώσεις Τορναρίτη τζιαι το παραλήρημαν Μαύρου τζιαι Σιεκκέρσαββα

Εννοείται ότι αν, εν έτει 2013 τζιαι με τες παρούσες συνθήκες σε οικονομία, τζιαι κοινωνίαν, καθώς τζιαι τες συγκυρίες σε γεωπολιτικόν επίπεδον στην περιοχήν, στεκούμαστεν ακόμα σε έτσι θέματα, είμαστεν για γέλια.

Το θέμαν της ανάρτησης βέβαια εν άλλον. Είναι το κατά πόσον είναι μια "ορθή" στάση να επενδύεις με οποιεσδήποτε προσπάθειες (διαδικτυακές, ακτιβιστικές, ριζοσπαστικές κλπ.) στην επίτευξη συμφωνίας στο κυπριακόν, ή να απαξιώννεις τούτην την κατεύθυνσην ως δώρον άδωρον εφόσον το καπιταλιστικόν σύστημαν θα μας περιμένει, άοκνον τζιαι αήττητον στην "άλλη άκρην του τούννελ", υποσκάπτοντας την οποιανδήποτε έννοιαν πραγματικής ευτυχίας.

Η αντερώτηση που κάμνω εγώ (ελλείψει απάντησης επιστημονικά τεκμηριωμένης) είναι η εξής:

Είναι πιο εύκολον πιστεύκουμεν ή πιο δύσκολον να αγωνιστεί κάποιος υπό την παντιέραν του αντικαπιταλιστικού αγώνα, μέσα στες παρούσες συνθήκες στην Κύπρον ή μέσα σε τζιείνες που θα προκύψουν συν τω χρόνω μετά που μιαν κάποιαν συμφωνίαν;

Κάποιοι, όπως η φίλη Disdaimona τζιαι ο Νέος Ελληνοκύπριος προβάλλουν συχνά πυκνά σε αναρτήσεις τους ότι δεν θα συναινέσουν σε "νατοϊκή λύση". Ο δε OSR (με τον οποίον απόλαυσα μιαν φοβερήν συζήτηση στο χώρο "Έλευσις" την περασμένην Τρίτη) επικρίνει σφόδρα την λεγόμενη "γαλαζιορόζ συμμαχίαν" ετερόκλητων ιδεολογικά ατόμων για τον σκοπόν της επανένωσης της Κύπρου. Ωσάν να είναι κάλλιστον να μαλλώννει η Disdaimona με τη Χόπλαρου τζιαι ο Στροβολιώτης με τον OSR ενώ ξεσαλώνουν οι Σιεκκέρσαβες...

Μπορεί οι φίλοι όντως να είναι οι "ορθοί" ιδεολογικά ή άλλωσπως, δεν διαφωνώ ότι το να ψηφίζεις ας πούμεν έναν πρόεδρον ο οποίος πρεσβεύει ιδεολογικά αντίθετα πράματα από ότι πιστεύεις ενδέχεται να είναι "υποκριτικό". Ή το να καταπίννεις την ύπαρξη τζιαι τη διεύρυνση ενός ιμπεριαλιστικού οργανισμού όπως το ΝΑΤΟ κατάπτυστον τζιαι απαράδεκτον, τύπου "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα".

Ενόμιζα όμως ως τωρά, ότι η λεγόμενη "αριστερή σκέψη" διέπεται που τη λογικήν, σε αντίθεσην με την δεξιάν που αφήννεται έρμαιον του συναισθηματισμού για να καταλήγει έναν φασιστικόν, σωβινιστικόν τζιαι μισανθρωπικόν παραλήρημαν. Το οποίον αποκαλεί "ιδεολογία"...

Η λογική η δική μου λοιπόν λαλεί ότι του χρόνου θα είμαι 40 χρονών. Τζιαι ούλλες τες μέρες της ζωής μου έζησα τες μέσα στην παράνοιαν του κυπριακού προβλήματος, ενός καθαρά καπιταλιστικού προβλήματος. Η λογική μου λαλεί επίσης ότι αν οποιοιδήποτε πολίτες τούτου του άτυχου αλλά τζιαι ευλογημένου τόπου μπορούν πρώτα να σβήσουν από κοινού τη φωθκιάν (κυπριακόν) έσσω τους, εν πρέπει να μαλλώννουν για το ήντα χρώμαν εν η σίκλα τους. Ότι τέλος, αν θα σβήσεις μιαν φωθκιάν παγκοσμίων διαστάσεων, άρχισε που τζιείνην στον μπαξέ σου. Τζιαι άμα σβήσει, βάλε τα επιχειρήματα σου κάτω γιατί η σικλού σου έshιει πιο ωραίο χρώμα που του γείτονα. Μπορεί όντως να παίζει ρόλον, όταν σβήσει τζιαι η παγκόσμια φωθκιά, το τι χρώμαν σικλούν εκρατούσες...

Ώσπου να λυθεί το κυπριακόν (ή/ και να ανατραπεί ο καπιταλισμός), stay cool and keep rocking!