Οι αυταπάτες του ανθρωπίνου είδους

 

Βασικά εν μια, τζ̆αι που τούτην πηγάζουν τζ̆αι αρκετές άλλες. Εν ο ανθρωποκεντρισμός του σύμπαντος. Εν εκπληκτικόν ότι εν έτει 2021 η πλειοψηφία των αθρώπων ανά το παγκόσμιον έσ̆ει την ψευδαίσθησην ότι εν το πιο σημαντικόν είδος στο σύμπαν, που το εδημιούργησεν κάποιος αόρατος φιλαράκος (βλέπε θεούλης) κατ'εικόναν τζ̆αι καθ'ομοίωσην. Είμαστεν το "εκλεκτόν είδος". Καθόλου τυχαίον ότι τα πιο δημοφιλή βιβλία του κόσμου εν η βίβλος, το κοράνιν τζ̆αι άλλα σχετικά παραμυθάκια που εγραφτήκαν πριν κάποιες σ̆̌ιλιάες χρόνια που κάτι περιπλανώμενους τύπους στην έρημον, όπου πιθανότατα είχαν παραισθήσεις λόγω της ζέστης τζ̆αι των στερήσεων.

Ας πάρουμεν για παράδειγμαν τες φετινές πυρκαγιές. Αμφιβάλλω αν εν άξιον λόγου το ποσοστόν των αθρώπων που γνωρίζει ότι κάποιες εκατοντάδες σ̆ιλιάες χρόνια πριν, ολόκληρος ο πναλήτης, λόγω μιας αλληλουχίας κλιματικών αλλαγών, ήταν έναν απέραντον δάσος, στο οποίον εζούσαν τρισευτυχισμένοι οι πιθηκοειδείς προγόνοι μας. Έλα όμως που το κλίμαν άλλαξεν πάλε, οι θερμοκρασίες ανεβήκαν τζ̆αι αρκέψαν κάτι πυρκαγιές της κόλασης, που μπροστά τους οι σημερινές εν όπως την φουκούν με τα κάρβουνα, οι οποίες σταδιακά αποψιλώσαν τα παγκόσμια δάση τζ̆αι εγεμώσαν την γην με αχανείς πεδιάδες, όπου εζούσεν πλέον μόνον το χόρτον. Όσοι που τους προγόνους μας επιζήσαν σε τούτες τες πυρόπληκτες περιοχές, τζ̆αμαί που είχαν την ασφάλειαν τζ̆αι την αφθονίαν των δέντρων, εβρεθήκαν εκτεθιμένοι σε ανοικτούς χώρους, αναγκασμένοι να μετακινούνται για να επιβιώσουν, χωρίς ουσιαστικά άμυναν εναντίον των σαρκοφάγων κυνηγών. Εν εξαιρετικά πιθανόν να εν τούτος ο λόγος που αρκέψαν να στέκουνται πιο όρθιοι για να θωρούν πάνω που το χόρτον άμπα τζ̆αι καραδοκεί κανέναν λιοντάριν, τζ̆αι ενδεχομένως η ομιλία τζ̆αι η τιθάσευση της φωθκιάς, κοσμογονικές δηλαδή εξελίξεις που οδηγήσαν στον homo sapiens, να ελάβαν χώρα πάλε λόγω των νέων συνθηκών στο έδαφος. Η εξέλιξη του αθρώπου δηλαδή ήταν πιθανότατα προϊόν της φωθκιάς.

Η αυταπάτη της ανθρωποκεντρικότητας αναλύεται σε θκυό άλλες, οι οποίες εν εξίσου τεράστιες. Η μια εν η προσμονή για κάποιου είδους "αθανασίαν". Εν θα μπω καν σε τούτην την κουβένταν, γιατί εν ανάξια συζήτησης σε τούτην την ανάρτησην. Η άλλη εν η ψευδαίσθηση της "παντοδυναμίας" του αθρώπου. Φαντάζουμαι ότι ακούσετε την διαφήμισην της CYTA με μιαν μιτσίάν που ισχυρίζεται ότι "με την τεχνολογίαν μπορούμεν να καταφέρουμεν τα πάντα". Μα τι μαλακίες ρε παιδί μου. Ο αντίποδας εν ο "άθρωπος-καταστροφέας", ότι ο πλανήτης υποφέρει εξαιτίας μας τζ̆αι μόνον. Ναι εντάξει, όντως είμαστεν ασύδοτοι με το περιβάλλον, προκαλώντας πλήθος καταστροφών με την συμπεριφοράν μας, αφού πρώτα εγεννοβολήσαμεν όπως τα κουνέλια τζ̆αι εβαρέσαμεν τον κόσμον πάνω στην κκελλέν. Αλλά ούτε είμαστεν η μόνη αιτία αλλαγής των συνθηκών ούτε μπορούμεν να τες ελέγξουμεν ούλλες. Ένας αδέσποτος μετεωρίτης εξάλειψεν κοτζ̆άμ δεινόσαυρους τζ̆αι άλλος ένας μπορεί να μας κάμει παρελθόν χωρίς καν να μείνει ίχνος του "ένδοξου ανθρωπίνου είδους". Τζ̆αι να αναπτυχθεί έναν νέον "νοήμων είδος", ξέρω γω που τες κατσαρίδες, που να βρίσκει ίχνη του εξαφανισμένου πολιτισμού μας, τζ̆αι να έσ̆ει εφιάλτες ότι "τούτοι κάποτε επατούσαν μας μέσα στες γωνιές, αλλά ο μεγάλος κατσαριδοδημιουργός έστειλεν τους στην κατσαριδοκόλασην για να δοξαστούμεν εμείς".
Το μόνον που έχω να συμβουλέψω τους αναγνώστες της ανάρτησης τούτης είναι να πίάσουν να θκιαβάσουν κάμποσον sci-fi τζ̆αι σίουρα να δουν, επανειλημμένα, το pale blue dot.

Ίσως τότε αφενός να νιώσουν στοιχειώδην ταπεινότηταν για την "θέσην μας στο σύμπαν", η οποία φυσικά επ'ουδενί εν περιορίζει τες ελπίδες ή πιθανότητες μας για έναν πιο καλόν κόσμον.

Ώσπου να ξεπεράσουμεν τες αυταπάτες μας, stay cool and keep rocking!

Η πραγματική μας σημασία

Αφιερωμένον το πιο κάτω στην αγάπη μου που σήμερα έshιει γενέθλια.

"Που τούτην την απόμακρην οπτική γωνία, η Γη μπορεί να μεν φαίνεται να έshιει κάποιον ιδιαίτερον ενδιαφέρον. Μα για μας, εν διαφορετικόν. 

Ξανακοιτάξετε τζιείνην την κουκκίδαν. Τζιείνον εν το "δαμέ", εν το "σπίτιν" μας, "εμείς". Πάνω της εν ο καθένας που αγαπάτε, ο καθένας που ξέρετε, ο καθένας για τον οποίον έshιετε ακούσει, κάθε ανθρώπινον ον που έshιει ποττέ υπάρξει, ούλλοι τούτοι έχουν ζήσει τη ζωήν τους δαμέ. Το σύνολον της χαράς τζιαι των βασάνων, οι χιλιάδες των γεμάτων σιγουριάν θρησκειών, ιδεολογιών τζιαι οικονομικών δογμάτων, κάθε κυνηγός τζιαι τροφοσυλλέκτης, κάθε ήρωας τζιαι δειλός, κάθε δημιουργός τζιαι καταστροφέας πολιτισμού, κάθε βασιλιάς τζιαι χωρικός, κάθε νεαρόν, ερωτευμένον ζευγάριν, κάθε μάνα τζιαι τζιύρης, κάθε ελπιδοφόρο τέκνο, εφευρέτης τζιαι εξερευνητής, κάθε διδάσκαλος ηθικής, κάθε διεφθαρμένος πολιτικός, κάθε υπερ-αστέρας, κάθε ανώτατος ηγέτης, κάθε άγιος τζιαι αμαρτωλός στην ιστορίαν του είδους μας έζησεν τζιαμέ, πάνω σε έναν κόκκον σκόνης, κρεμμασμένον σε μιαν ηλιαχτίδαν. 

Η Γη εν μια πολλά μικρή σκηνή σε μιαν αχανήν κοσμικήν αρένα. Σκεφτείτε τους ποταμούς αίματος που έχουν χυθεί που ούλλους τζιείνους τους στρατηγούς τζιαι τους αυτοκράτορες, ώστε μέσα σε δόξαν τζιαι θρίαμβον να μπορέσουν να γίνουν οι προσωρινοί αφέντες ενός τμήματος μιας κουκκίδας. Σκεφτείτε τες ατέλειωτες σκληρότητες που επιβληθήκαν που τους κατοίκους κάποιας γωνιάς τούτης της κυψελίδας, στους δύσκολα ορατούς κατοίκους μιας άλλης γωνιάς της. Πόσον συχνές εν οι παρεξηγήσεις τους, πόσον πρόθυμοι είναι να αλληλοσκοτωθούν, πόσον ένθερμον το μίσος τους. 

Οι μεγαλοσχημίες μας, η ούλλον αυταπάτες αυτο-αποδιδόμενη σημασία μας, η ψευδαίσθηση ότι κατέχουμεν κάποιαν προνομιακήν θέσην στο σύμπαν, αντικρούονται που τούτον το σημείον χλωμού φωτός. Ο πλανήτης μας εν έναν μοναχικόν στίγμα στο μεγάλον κοσμικό σκοτάδιν που τον περικλείει. Μέσα στην ασημαντότηταν μας, μέσα σε ούλλην τούτην την απειροσύνην, δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι θα έρτει ποττέ βοήθεια που πουθενά αλλού, για να μας σώσει που τους εαυτούς μας. Η Γη εν ο μόνος, ως σήμερα,  γνωστός κόσμος που φιλοξενεί ζωήν. Εν υπάρχει πουθενά αλλού, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον, όπου μπορεί το είδος μας να μεταναστεύσει. Να πάει επίσκεψην; Ναι. Να εγκατασταθεί; Όϊ ακόμα. Είτε μας αρέσκει είτε οϊ, η Γη εν ο τόπος όπου θα κάμουμεν τον αγώνα μας.

Έshιει ειπωθεί ότι η αστρονομία εν μια επιστήμη που προκαλεί ταπεινοφροσύνη τζιαι διαμορφώνει χαρακτήρες. Εν υπάρχει ίσως καλλίττερη επίδειξη των καταστροφικών ανθρώπινων ψευδαισθήσεων, που τούτην την μακρινήν εικόναν του μικροσκοπικού μας κόσμου. Για μέναν, υπογραμμίζει την ευθύνην μας να μεταχειριζόμαστεν ο ένας τον άλλον με πιο πολύν καλωσύνην, τζιαι να προστατεύσουμεν τζιαι να αγαπούμεν την χλωμήν, γαλάζιαν κουκκίδαν μας, το μόνον σπίτιν που εγνωρίσαμεν ποττέ." 

Ώσπου να αντιληφθούμεν την πραγματικήν μας κοσμικήν σημασίαν, stay cool and keep rocking!