Η πραγματική μας σημασία

Αφιερωμένον το πιο κάτω στην αγάπη μου που σήμερα έshιει γενέθλια.

"Που τούτην την απόμακρην οπτική γωνία, η Γη μπορεί να μεν φαίνεται να έshιει κάποιον ιδιαίτερον ενδιαφέρον. Μα για μας, εν διαφορετικόν. 

Ξανακοιτάξετε τζιείνην την κουκκίδαν. Τζιείνον εν το "δαμέ", εν το "σπίτιν" μας, "εμείς". Πάνω της εν ο καθένας που αγαπάτε, ο καθένας που ξέρετε, ο καθένας για τον οποίον έshιετε ακούσει, κάθε ανθρώπινον ον που έshιει ποττέ υπάρξει, ούλλοι τούτοι έχουν ζήσει τη ζωήν τους δαμέ. Το σύνολον της χαράς τζιαι των βασάνων, οι χιλιάδες των γεμάτων σιγουριάν θρησκειών, ιδεολογιών τζιαι οικονομικών δογμάτων, κάθε κυνηγός τζιαι τροφοσυλλέκτης, κάθε ήρωας τζιαι δειλός, κάθε δημιουργός τζιαι καταστροφέας πολιτισμού, κάθε βασιλιάς τζιαι χωρικός, κάθε νεαρόν, ερωτευμένον ζευγάριν, κάθε μάνα τζιαι τζιύρης, κάθε ελπιδοφόρο τέκνο, εφευρέτης τζιαι εξερευνητής, κάθε διδάσκαλος ηθικής, κάθε διεφθαρμένος πολιτικός, κάθε υπερ-αστέρας, κάθε ανώτατος ηγέτης, κάθε άγιος τζιαι αμαρτωλός στην ιστορίαν του είδους μας έζησεν τζιαμέ, πάνω σε έναν κόκκον σκόνης, κρεμμασμένον σε μιαν ηλιαχτίδαν. 

Η Γη εν μια πολλά μικρή σκηνή σε μιαν αχανήν κοσμικήν αρένα. Σκεφτείτε τους ποταμούς αίματος που έχουν χυθεί που ούλλους τζιείνους τους στρατηγούς τζιαι τους αυτοκράτορες, ώστε μέσα σε δόξαν τζιαι θρίαμβον να μπορέσουν να γίνουν οι προσωρινοί αφέντες ενός τμήματος μιας κουκκίδας. Σκεφτείτε τες ατέλειωτες σκληρότητες που επιβληθήκαν που τους κατοίκους κάποιας γωνιάς τούτης της κυψελίδας, στους δύσκολα ορατούς κατοίκους μιας άλλης γωνιάς της. Πόσον συχνές εν οι παρεξηγήσεις τους, πόσον πρόθυμοι είναι να αλληλοσκοτωθούν, πόσον ένθερμον το μίσος τους. 

Οι μεγαλοσχημίες μας, η ούλλον αυταπάτες αυτο-αποδιδόμενη σημασία μας, η ψευδαίσθηση ότι κατέχουμεν κάποιαν προνομιακήν θέσην στο σύμπαν, αντικρούονται που τούτον το σημείον χλωμού φωτός. Ο πλανήτης μας εν έναν μοναχικόν στίγμα στο μεγάλον κοσμικό σκοτάδιν που τον περικλείει. Μέσα στην ασημαντότηταν μας, μέσα σε ούλλην τούτην την απειροσύνην, δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι θα έρτει ποττέ βοήθεια που πουθενά αλλού, για να μας σώσει που τους εαυτούς μας. Η Γη εν ο μόνος, ως σήμερα,  γνωστός κόσμος που φιλοξενεί ζωήν. Εν υπάρχει πουθενά αλλού, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον, όπου μπορεί το είδος μας να μεταναστεύσει. Να πάει επίσκεψην; Ναι. Να εγκατασταθεί; Όϊ ακόμα. Είτε μας αρέσκει είτε οϊ, η Γη εν ο τόπος όπου θα κάμουμεν τον αγώνα μας.

Έshιει ειπωθεί ότι η αστρονομία εν μια επιστήμη που προκαλεί ταπεινοφροσύνη τζιαι διαμορφώνει χαρακτήρες. Εν υπάρχει ίσως καλλίττερη επίδειξη των καταστροφικών ανθρώπινων ψευδαισθήσεων, που τούτην την μακρινήν εικόναν του μικροσκοπικού μας κόσμου. Για μέναν, υπογραμμίζει την ευθύνην μας να μεταχειριζόμαστεν ο ένας τον άλλον με πιο πολύν καλωσύνην, τζιαι να προστατεύσουμεν τζιαι να αγαπούμεν την χλωμήν, γαλάζιαν κουκκίδαν μας, το μόνον σπίτιν που εγνωρίσαμεν ποττέ." 

Ώσπου να αντιληφθούμεν την πραγματικήν μας κοσμικήν σημασίαν, stay cool and keep rocking!

Είμαστεν ούλλοι μετανάστες.

Βασικά υπόψιν είχα το "είμαστεν ούλλοι νομάδες" αλλά εν πιο επίκαιρον το σύνθημαν στους τοίχους. Εψές εθώρουν ένα ντοκυμαντέρ στο History Channel, με τίτλον "Ιστορία των πάντων σε θκιό ώρες". Κάμνει μιαν πολλά γλήορην αναδρομήν που το big bang ως τα σήμερα. Βασικά αν θεωρήσουμεν  την διάρκειαν ζωής του σύμπαντος (14 δις χρόνια) ως 14 χρόνια, η γη υπάρχει για πέντε μόνο χρόνια. Ολόκληρη η καταγεγραμμένη ιστορία του αθρώπινου είδους διαρκεί μόλις τρία λεπτούθκια τζιαι οι τελευταίοι θκιό-τρεις αιώνες με τες μεγάλες ανακαλύψεις κάτι δευτερολεπτούθκια. Τούτον ως υπενθύμιση της "σημασίας" μας σαν είδος στον πλανήτην τζιαι το σύμπαν πιο γεννικά.

Κάποιαν στιγμήν που λαλείτε (100 - 150.000 χρόνια πριν), μετά που οι πρόγονοι μας εκατεβήκαν που τα δεντρά (λόγω του τότε φαινομένου του θερμοκηπίου που αραίωσεν τα δέντρα πολλά - ως λλίον πριν είσιεν δάσος ακόμα τζιαι στους πόλους), αρκέψαν να κινούνται που κάπου στη σημερινήν Αιθιοπίαν προς τα βόρεια. Η ώθηση τους προς νέα εδάφη είσιεν να κάμει βασικά με αναζήτησην τροφής, αφού ήταν κυνηγοί - συλλέκτες, με αποτέλεσμαν να χρειάζουνται αρκετά τετραγωνικά χιλιόμετρα γης για να καλύψουν τες ανάγκες τους. Μέσα στες δεκάδες σιηλιάες χρόνια που επεράσαν, εφτάσαν στα πέρατα της αφρικανο-ευρω-ασιατικής ηπείρου, αφού στην πορείαν ανακαλύψαν εργαλεία τζιαι φωθκιάν τα οποία εβοηθήσαν τους να αντέχουν σε ούλλα τα κλίματα (το πρώτον ζώον που το εκατάφερεν τούτον). Μια εποχή παγετώνων που επαρουσιάστηκεν επάγωσεν τες θάλασσες τζιαι επέτρεψεν τους να ρέξουν στην όφκερην που αθρώπους αμερικανικήν ήπειρον αλλά τζιαι στην Αυστραλίαν τζιαι τα μεγάλα νησιά πάραδίπλα. Η εποχή των παγετώνων επέρασεν τζιαι οι θάλασσες απομονώσαν τες ηπείρους (αφρο-ευρω-ασιατικήν που αμερικανικήν τζιαι Αυστραλίαν). Παράλληλα, οι αππάροι, που ήταν αμερικάνικον είδος, ερέξαν τζιαι τζείνα ανάποδα, αλλά για κάποιον λόγον εξαλειφτήκαν που την Αμερικήν. Τούτη η εξέλιξη είσιεν δραματικές επιπτώσεις, αφού κάποιες δεκάδες σιηλιάες χρόνια μετά, οι αππάροι επιστρέψαν πίσω, με Ισπανούς, Πορτογάλλους, Εγγλέζους τζιαι άλλους Ευρωπαίους πάνω τους, για να τους δώσουν πλεονέκτημαν απέναντι που τους υποανάπτυκτους ιθαγενείς. 

Έτσι, 10-15.000 χρόνια πριν, είχαμεν απλωθεί όπως τα λέσια πόλα-σέλα στον πλανήτην, αλλά ακόμα ούλλοι ήταν κυνηγοί-συλλέκτες, με αποτέλεσμαν να μεν έσιει ακόμα οικισμούς κάποιας μορφής. Λλίες σιηλιάες χρόνια μετά, κάποιοι πολιτισμοί στην Μεσοποταμίαν, στες κοίτες μεγάλων ποταμών (καταλοίπων της εποχής των πάγων) εκαταφέραν να ανακαλύψουν την σπορά διαφόρων ειδών γρασιθκιού (σιτάριν, βρώμη κλπ.). Έτσι επολλύναν τουλάχιστον 10 φορές την διατροφικήν ικανότηταν ανά μονάδα γης. Τούτον επέτρεψεν τους  να αρκέψουν να μεινίσκουν παραπάνω κόσμος συνάμενος,   με αποτέλεσμαν να γίνουν τα πρώτα χωρκά. Τα χωρκά εχρειάζουνταν κάποιαν μορφήν διαχείρισης (διότι αλλιώς εννά εγίνετουν χαμός) οπότε αρκέψαν να λειτουργούν διοικήσεις αλλά τζιαι  "συναλλαγές". Η εξημέρωση των αλόγων, των γαδάρων τζιαι των καμηλών εβοήθησεν στην εξάπλωσην των ανταλλαγών ως εμπόριον ενώ η ανακάλυψη του τροχού τζιαι των καροτσιών επολλαπλασίασεν την ποσότηταν που εμεταφέρετουν σε ούλλην την υπερ-ήπειρον.

Για να μεν τα πολλολαλώ, δείτε (αξίζει) οι ίδιοι το ντοκυμαντέρ δαμέ.  

Το point μου εν το εξής: ως είδος είμαστεν πολλά πρόσφατοι στην εξέλιξην του σύμπαντος, στην εξέλιξην του πλανήτη, στην εξέλιξην της ζωής πάνω του. Αλλά για κάποιον ανεξήγητον λόγον έχουμεν την ψευδαίσθησην ότι είμαστεν κάτι σούππερ σπέσιαλ, κάτι κόντρα γουάο, το κέντρον του είναι, το άκρων άωτον της δημιουργίας, οι "εκλεκτοί" κάποιου πατερούλλη με άσπρα μαλιά, (ή με τουρπάνιν ή κκέλη πασιή, έσιει πολλά vesions). Τζιαι να ήταν μόνον τούτον. Οϊ μόνον έχουμεν τούτα τα delusions of grandeur, αλλά εχωριστήκαμεν σε σιήλιες φατρίες, σιήλια έθνη, σιήλιες ιδεολογίες, τζιαι αφού πρώτα εσπάσαμεν τα μούτρα μας σχεδόν όσες φορές όσα χρόνια έχουμεν πολιτισμόν, είμαστεν σε σημείον που μπορούμεν να εξαλειφτούμεν μόνοι μας, άμεσα (με πομπούες) ή έμμεσα (με καταστροφήν ποικιλοτρόπως του πλανήτη). 

Τζιαι η πιο μεγάλη παράνοια ούλλων εν ο ρατσισμός. Η αυταπάτη ότι κάποιοι που μας εν ανώττεροι που τους άλλους. Λες τζιαι έννεν ούλλοι μας που εξεκινήσαμεν που τζιείνους τους κακομάζαλους, φοϊτσιασμένους homo sapiens της σημερινής Αιθιοπίας. 

Ο Carl Sagan μιλά όμορφα για την ασημαντότηταν τζιαι την παράνοιαν μας δαμέ .

Μου είναι αδύνατον πραγματικά να φανταστώ ποιος στοιχειωδώς μορφωμένος, ενημερωμένος, ενσυνείδητος τζιαι προσγειωμένος homo sapiens μπορεί να δει τούτον το φιλμάκιν τζιαι ακόμα να μπορεί να αποδεχτεί την ανθρωποκεντρικήν χίμαιραν των μονοθεϊστικών θρησκειών που καταδυναστεύκουν τον πλανήτην τζιαι αποτελούν κύριες αιτίες διχασμού τζιαι απειλής πολέμου. Να μπορεί ακόμα να φαντασιώννεται ότι εν κάτι το ξεχωριστόν σε έναν σύμπαν που κάθε δέκατον του δευτερολέπτου καταπίννει γαλαξίες ολόκληρους. Να χωρεί πλέον στο νουν του ότι εν καλλίττερος, ανώττερος, αξιόττερος που τον συνάθρωπον του, μετανάστην, άλλης ιδεολογίας, άλλης εθνικο-θρησκευτικής αυταπάτης.

Ώσπου να γίνουμεν ούλλοι μετανάστες στα αστέρκα ως ίδιοι αθρώποι, stay cool and keep rocking!