Στο "Θέατρον των Ονείρων"

 

Γενικώς στη ζωήν μου ουδέποτε είχα τούτον που λέμεν "ξεκάθαρους στόχους", πιο πολλά είχα "συγκεκριμμένες γενικές κατευθύνσεις", όπως το "εννά σπουδάσω κάτι", "εννά έβρω μιαν δουλειάν", "εννά παντρευτώ", "εννά κάμω οικογένειαν", you get the idea. Εν παραλλήλω με τούτους τους "μπούσουλες", εδιαμόρφωσα σταδιακά μιαν σειράν που χόμπυ τζ̆αι συνήθειες, ορισμένες που τες οποίες ήρταν τζ̆αι εφύαν ενώ άλλες, σχετικά περιορισμένες, επαραμείναν σταθερές μέσα στα χρόνια. 

Έναν που τούτα τα χόμπυ εν το ποδόσφαιρον, με το οποίον ασχολήθηκα παρακολουθώντας το μέσα που αγαπημένες ομάδες, τζ̆αι παίζοντας το ο ίδιος, τόσον στον πραγματικόν όσον τζ̆αι στον ψηφιακόν κόσμον. Μια εξαιρετικά όμορφη πτυχή του ποδοσφαίρου είναι να το ζεις στες κερκίδες του γηπέδου, τζ̆αι όταν το γήπεδον εν γεμάτον, η εμπειρία μπορεί να εξελικτεί σε κάτι πολλά αξιομνημόνευτον. Έτσι μια που τες επιθυμίες που αναπτυχθήκαν μέσα μου μέσα στα χρόνια ήταν να πάω σε έναν αγώναν εντός ενός που τα μεγάλα στάδια του κόσμου, για να ζήσω τον παλμόν ενός πλήθους φιλάθλων που φτάνει τες 50 ή 60 χιλιάδες. Αποδείχτηκεν μια διαδικασία που επανειλημμένα αναβάλλετουν για διάφορους λόγους, ώσπου, το περασμένον καλοτζ̆αίριν τρεις διαφορετικές κυπριακές ομάδες εκαταφέραν να προκριθούν σε ομίλους Ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Δυστυχώς καμμιά που τούτες εν ήταν η ομάδα που υποστηρίζω, η Ανόρθωση, αλλά όταν εδιαπίστωσα ότι μια που τες αντιπάλους ήταν η, θρυλική μεν, μισητή δε (λόγω Λίβερπουλ, της ομάδας που υποστηρίζω στην Αγγλία), Μάντσ̆ιεστερ Γιουνάϊτετ, αμέσως αποφάσισα να πάω στον αγώναν του "Old Trafford", της έδρας της Μάντσ̆ιεστερ, που αποκαλείται τζ̆αι "θέατρον των ονείρων" (εξ'ου τζ̆αι ο τίτλος). 

Οι πιο κοντινοί φίλοι είτε ήταν δύσκολον να έρτουν λόγω δουλειάς είτε απρόθυμοι αφού εν τους ενδιέφερεν να συμμετάσχουν στην κερκίδαν μιας ομάδας που αντιπαθούν (Ομόνοια), όμως ήμουν τυχερός στο ότι κάποιος καλός γνωστός, Ομονοιάτης, σε ανύποπτην φάσην είσ̆εν εκφράσει την επιθυμίαν του να πάει, τζ̆αι έλυσεν μου το πρόβλημαν της παρέας, αφού πολλά δύσκολα θα αποφάσιζα να κάμω έτσι εξόρμησην μόνος μου.Έτσι εκανονίσαμεν τα logistics τζ̆αι την διαμονήν μας, εξασφάλισεν μου εισητήριον για τον αγώναν τζ̆αι εταξιδέψαμεν μέσω Λονδίνου την προηγούμενην του αγώνα, για να πάμεν στο Μάντσ̆ιεστερ με το τραίνον. Το ότι τελικά εν ήμαστεν οι θκυό μας αλλά ήρτεν μαζί μας ολόκληρη η οικογένεια του, εμπλούτισεν πολλά θετικά το πρόγραμμα μας τζ̆αι έκαμεν με να μετανιώσω λλίον που εν ήβρα τρόπον να πάρω τζ̆αι την δικήν μου. Ίσως άλλη φορά, στο εγγύς μέλλον.

Ούλλα επήαν κατ'ευχήν. Παρόλον που ήταν σχετικά άβολον, εβρέθηκα με την φιλικήν οικογένειαν, εντός της ομονοιάτικης πορείας προς το γήπεδον. Ήταν που μόνη της μια όμορφη εμπειρία, αφού είχαν μαζευτεί σ̣ίηλιάδες οπαδοί, οι οποίοι επερπατούσαν τραγουδώντας μέσα τους κύριους δρόμους της πόλης, αποτελώντας έναν αξιοθέατον οι ίδιοι για τους τόπακες, αλλά προσφέροντας μας τζ̆αι την ευκαιρίαν να δούμεν κάποια πολλά όμορφα σημεία της πόλης, η οποία αφενός εν μικρή σε πληθυσμόν αλλά αφετέρου εν γεμάτη πανέμορφα κτίρια, τόσον κλασικά όσον τζ̆αι σύγχρονα. Ο δε τζ̆αιρός, επίφοβος για κρύον τζ̆αι βροσ̆ιην (Αγγλία γαρ), έκαμεν μας την χάρην τζ̆αι ήταν ότι πρέπει, αφού ήταν μέχρι τζ̆αι ηλιόλουστος κατά διαστήματα.

Φτάνοντας τζ̆αι μπαίνοντας στο γήπεδον, ήδη μέρος της επιθυμίας ικανοποιήθηκεν. Προκαλεί δέος το μέγεθος ενός γηπέδου των 70 χιλιάδων θεατών, με την προοπτικήν τζ̆αι την ατμόσφαιραν του, ενώ το συγκεκριμμένον συνδυάζει τζ̆αι μιαν επικήν ιστορίαν που πάει πίσω στην δεκαετίαν του 1930. Μόνη απογοήτευση το ότι απαγορεύετουν να πάρεις αλκοόλ στην κερκίδαν, οπότε ήπιαμεν τες μπύρες μας στην καντίναν. Εντυπωσιακόν επίσης ήταν το γεγονός ότι μισήν ώραν πριν το ματς, το γήπεδον ήταν μόνον κατά το 1/3 γεμάτον, όμως με την έναρξην ήταν πλέον κατάμεστον.

Η εμπειρία του αγώνα ήταν ότι ονειρεύκουμουν τζ̆αι παραπάνω. Η οπτική του αγωνιστικού χώρου, ο φωτισμός, η ηχητική, η ένταση, εξεπερνούσαν τα επίπεδα που έλπιζα . Έκαμεν μου αίσθησην το ότι οι Ομονοιάτες, που ήταν κοντά στες 5 χιλιάδες, ήταν συνέχεια θορυβώδεις τζ̆αι ενθουσιώδεις, ενώ οι οπαδοί της γηπεδούχου ακούουνταν πιο πολλά στα επιφωνήματα μετά που μιαν χαμένην ευκαιρίαν, ή στα χειροκροτήματα για τες προσπάθειες των παικτών τους. Ὀσον δε ο αγώνας επλησιάζεν προς το τέλος του, τζ̆αι η Ομόνοια εφαίνετουν να καταφέρνει το αδιανόητον, δηλαδή την αποφυγήν της ήττας (οι προβλέψεις πριν το ματς ήταν για πολλά γκολ εναντίον της) η ομονοιάτικη κερδίδα επήρεν τους τόπους, ενώ ο εκνευρισμός των ντόπιων άρχισεν να γίνεται χειροπιαστός. 

Δυστυχώς, στες καθυστερήσεις, η Μάνσιεστερ ήβρεν την λύσην, τζ̆αι παρά την απογοήτευσην που μας έδωσεν τούτον, προσωπικά εδωσε μου θκυό θετικά: άκουσα την εκπληκτικής έκτασης κραυγήν για γκολ που 65 χιλιάδες κόσμον, που πρέπει να το ζήσεις για να το αντιληφθείς, τζ̆αι εκατάλαβα πόσον τους είσ̆εν "κυστήσει" η ομονοιάτικη κερκίδα τζ̆αι το συνεχές τραγούδιν της. Όπως είπα, είμαι Ανορθωσιάτης τζ̆αι η Ομόνοια είναι τζ̆αι καλά, ένας "εχθρός", αλλά εν έχω κανέναν πρόβλημαν να ευχαριστήσω που καρδιάς τους "χόχους" (όπως είναι το υποτιμητικόν παρατσούκλιν τους αλλά no offense) για έναν πολλά όμορφον βράδυν στο "θέατρον των ονείρων".

Την επομένην επέστρεψα Κύπρον, αφήνοντας την οικογένειαν φίλων με τους οποίους εσυνταξιδέψαμεν να ευχαριστηθούν άλλες θκυό μέρες στο Λονδίνο. Πέραν των εξαιρετικών εντυπώσεων που μου άφησεν η πόλη τζ̆αι λόγω της μικρής διάρκειας της επίσκεψης εν έχω κάτι ιδιαίτερον άλλον να γράψω. Έτσι τζ̆'αλλιώς έφτασα σε μιαν ηλικίαν όπου εν γουστάρω να λείπω που το σπίτιν τζ̆αι το κρεβάτιν μου για πολλές νύκτες. Αλλά συνολικά ήταν μια εμπειρία που άξιζεν, τζ̆αι μια ανάμνηση που εννά παραμείνει αγαπημένη.

Ώσπου να δημιοργήσω κάπως νέες τέθκοιες αναμνήσεις, stay cool and keep rocking!