Ιστερία

Ναι, οκ, έννεν έτσι που γράφεται, ούτε η "υστερία", ούτε η "ιστορία". Απλά έπρεπεν να έβρω κάτι ειρωνικόν για τούτον που μαθαίνουμεν δακάτω (τζιαι σε άλλες υποανάπτυκτες χώρες) στα σχολεία τζιαι μετά στην κοινωνίαν, τζιαι κρατούμεν το τζιαι πάμεν ως "αλήθκεια" (το οποίον όπως εξαναείπα σημαίνει "μη λήθη", δηλαδή "μνήμη"). Χωρίς διασταύρωσην, χωρίς τεκμηρίωσην, έρμαια της προπαγάνδας κάθε καθεκυστύιας τάξης.

Αφορμή η κουβέντα με το ενωτικό δημοψήφισμαν, η οποία αρκετές μέρες μετά που "εξέσπασεν", ακόμα καλά κρατεί. Επίσης μια κουβέντα σήμερα το πρωίν του Τορναρίτη του ΔΗΣΥ σε κάποιον ραδιόφωνον τζιαι η επιμονή του να επαναλαμβάνει το ότι "η ομοσπονδιακή κυβέρνηση" τζιαι οι τουρκοκύπριοι εν θα έχουν κανένα λόγον στο τι διδάσκουνται οι ελληνοκύπριοι, τούτον θα είναι αρμοδιότητα του ελληνοκυπριακού κρατιδίου/ πολιτείας/ whatever. Όπως αντίστοιχα θα ισχύει για τους τουρκοκύπριους τζιαι το κομμάτιν τους.  Τζιαι ο Τορναρίτης εν τάχα που τους "μετριοπαθείς" τζιαι τους "νούσιμους". Φαντάσου οι άλλοι δηλαδή.

Όταν δηλαδή οι ελληνοκύπριοι εννά μαθαίνουν, ξέρω γω, ότι η ΤΜΤ ήταν "τρομοκρατική οργάνωση", οι τουρκοκύπριοι εννά μαθαίνουν ότι ήταν "αγωνιστές της ελευθερίας". Όταν οι ελληνοκύπριοι εννά αγανακτούν με τους "αιμοσταγείς σουλτάνους" τζιαι τες σφαγές στη Λευκωσίαν κατά την οθωμανικήν κατάκτησην, οι τουρκοκύπριοι εννά μαθαίνουν για την "πρόοδον" που έφερεν η έλευση των "πολιτισμένων" οθωμανών σε μιαν παρηκμασμένην, τζιαι καταπιεσμένην που τους Ενετούς, Κύπρον. Όταν οι ελληνοκύπριοι εννά ψάλλουν τους στίχους του Βασίλη Μιχαηλίδη τζιαι εννά ωρύονται για τη σφαγήν του "ηρωικού" Κυπριανού, οι τουρκοκύπριοι εννά μαθαίνουν για τον προδοτικόν εθνικόν αλυτρωτισμόν τζιαι την δίκαιην τιμωρίαν των στασιαστών εναντίον της "νόμιμης εξουσίας" του σουλτάνου κ.ο.κ.

Θωρείτε, επί της ουσίας, είμαι που τζιείνους που πατούν στο χώμαν, τζιαι ξέρουν θκιό πράματα για την "πραγματικήν ιστορίαν": 1) Μια τζιαι μόνη ιστορία έλαβεν χώραν, ως "γεγονός" 2) ερμηνείες τούτης της "μιας ιστορίας" υπάρχουν σχεδόν τόσες όσες αθρώποι. Άρα, αν θέλεις μια ομάδα αθρώπων να ζουν μαζίν αρμονικά, διότι έχουν "συμφιλιωθεί" με το παρελθόν, έτσι ώστε να πορευτούν μαζίν στο μέλλον εν ειρήνη, οφείλουν να καταλήξουν σε έναν ελάχιστον consensus για την ιστορίαν τους, τζιαι κατά προέκτασην την "αλήθκειαν" τους. Τούτην την "κοινήν ιστορίαν" θα πρέπει μετά να την διδάξουν στα κοπελλούθκια τους, έτσι ώστε να μεγαλώσουν τζιαι να ζήσουν τζιαι τζιείνα ειρηνικά μταξύ τους. Οϊ να λαλεί ο ένας έτσι, τζιαι ο άλλος γιουβέτσιν.

Εν λαλώ δαμέ ότι η "δική μας πλευρά" εν πιο "αληθινή" ή πιο "ψεύτικη" που την "δικήν τους". Λαλώ ότι η πραγματικότητα έφερεν μας δίπλα-δίπλα, τζιαι ο ρεαλισμός δείχνει ότι πρέπει να ζήσουμεν μαζίν. Άρα η ανάγκη "κοινής διδαχής" για την ιστορίαν (τζιαι άλλα πράματα, όπως η γλώσσα ας πούμεν) εν κρίσιμη. Όσοι θεωρούν ότι μπορεί να καλλιεργείται το μίσος τζιαι η έχθρα μέσα που ξεχωριστές διδαχές επειδή "έτσι εννά υπάρχει αλληλοσεβασμός της ετερότητας"τάχα, εν ξέρουν ούτε που πατούν ούτε που πάσιν.

Ώσπου να μάθουν, stay cool and keep rocking!