35 χρόνια gamer, μέρος α'

Σαν γνήσιον τέκνον των 80's, δηλαδή άθρωπος που επέρασεν παιδικήν ηλικίαν τζιαι πρώιμην εφηβείαν μεταξύ 1980 τζιαι 1990, πρέπει να αθθυμίσω σε ούλλους, τζιαι ειδικά τους νεώτερους που νομίζουν ότι πάντα υπήρχαν smartphones τζιαι tablettes, ότι την εν λόγω δεκαετίαν άρχισεν η ραγδαία εξάπλωση του προσωπικού υπολογιστή. Αρχικά φυσικά, επειδή στην Κύπρον έρκουνται ούλλα με μιαν κάποιαν χρονικήν υστέρησην, η οποία τότε ήταν ακόμα μεγαλλίττερη, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας εξεχαρμανιάζαμεν στα λεγόμενα "σφαιριστήρια", όπου ανάμεσα σε μπιλιάρδα, ποδοσφαιράκια, αλογάκια τζιαι αυτοκινητάκια του σελινιού, αλλά τζιαι φλίππερ, υπήρχαν οι περίφημες "μηχανούες":

Τούτα τα διαβολικά μηχανήματα ήταν το μόνον πράμαν που είχαμεν διαθέσιμον για παιχνίθκια υπολογιστή, τζιαι εταϊζαμεν τα σελίνια τζιαι διπλοσέλινα με τη σέσουλαν. Μεγάλοι τίτλοι, όπως το Pacman, το Wonder Boy, το Space Invaders, το Bubble-Bobble, το Tetris, το Double Dragon τζιαι τόσα άλλα εκυριαρχούσαν για χρόνια. Ήταν η χρυσή εποχή του λεγόμενου arcade, δηλαδή των ηλεκτρονικών παιχνιθκιών δράσης, όπου ένας κάποιος ήρωας επροσπαθούσεν να περάσει διαδοχικές πίστες για να φτάσει μέχρι το εκάστοτε "αφεντικόν" τζιαι να το νικήσει. Το όφελος της όλης υπόθεσης ήταν καθαρά να βάλεις τα αρχικά σου στον πίνακα της βαθμολογίας, ο οποίος εδιατηρήτουν μόλις λλίες ώρες, ώσπου δηλαδή να σβήσει το μηχάνημαν ο καφετζιής για τη νύχταν.

Καθώς επροχωρούσαν τα 80's, κάποιοι που μας εξασφαλίσαμεν που τους γονιούς τα πρώτα commodore, zx spectrum, amstrad τζιαι κάποιοι πολλά προνομιούχοι το περίφημον Amiga 500, όπου επρωτοέπαιξα το περίφημον strategy game, "North & South". Όσοι που μας εν είχαμεν έτσι τύχην, κυρίως λόγω του τεράστιου για την εποχήν κόστους, εφορτωνούμαστεν των άλλων που είχαν (κάτι απολύτως φυσιολογικόν για μας, να πηέννουμεν στους φίλους μας, τζιαι μάλιστα απρόσκλητοι, για παιχνίδιν, κάτι που οι σημερινοί μιτσιοί εν έχουν, τζιαι εν κρίμαν κατ' εμέναν). Σε τούτες τες νέες μηχανές της κολάσεως, εγνώρισα τα πρώτα παιχνίθκια στρατηγικής, είτε turn-based (ο κάθε παίκτης κάμνει τες κινήσεις του ξεχωριστά τζιαι μετά πατά ένα πλήκτρο για το τέλος της σειράς του) είτε real time (συνεχόμενη δράση). Στο Amstrad 512 των καλαδερφών μου ελάτρεψα το εξεπέραστον Sun Tzu's Ancient Art of War (βάλλω υπερσύνδεση που μιαν παρουσίασην του στο  YouTube για να δείτε για τι μιλούμεν), ενώ στο PC-AΤ του φίλου τζιαι συμμαθητή του γυμνασίου με το παρατσούκλιν "Γκούφης" (ουχί Γούφης), εθίστηκα στο απίστευτον, που άποψην γραφικών για την εποχήν, Defender of the Crown.

Όταν λαλώ "εθίστηκα", εν υπερβάλλω καθόλου. Ανέκαθεν ήμουν άθρωπος του έξω, ακόμα τζιαι υπό την επιρροήν των arcade, αλλά μόλις ανακάλυψα τα παιχνίθκια στον προσωπικόν υπολογιστήν, η έλξη τους ήταν ακαταμάχητη. Ο παπάς μου εψιλιάστηκεν τούτην την τάσην, τζιαι ήταν πολλά διστακτικός, αλλά μετά που πολλήν πίεσην τζιαι αφού εδούλεψα θκιό διαδοχικά καλοτζιαίρκα, υπέκυψεν τζιαι αγόρασεν μου το πρώτο μου PC, έναν Dmac 8086 με 20 ΜΒ σκληρό, 640 KB μνήμη τζιαι floppy 5 1/4''. Μιλούμεν για το 1989, τζιαι παρόλο που εν ήταν high end για την εποχήν, εμπορούσα να παίξω τα παραπάνω που τα σύγχρονα παιχνίθκια. 

Ο εν λόγω υπολογιστής εσυντρόφεψε με ώσπου έφυα που την Κύπρο 4 χρόνια μετά. Η επιρροή του στα τελευταία χρόνια του σχολείου ήταν αρνητική για τους βαθμούς μου αλλά εγλύτωσα τες σοβαρές ζημιές. Πέραν των αγαπημένων παιχνιθκιών στρατηγικής, στο συγκεκριμένο κομπιούτερ εγνώρισα τα λεγόμενα sport simulators, δηλαδή παιχνίθκια με θέμαν το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ τζιαι την προπονητική. Ήταν επίσης η πρώτη περίοδος που ήρτα σε επαφήν με τα περίφημα Role Playing Games, όπως τη σειράν Ultima τζιαι τον μετέπειτα κολοσσόν των turn based strategy,   Civilization.

Αν πατήσετε σε οποιανδήποτε που τες υπερσυνδέσεις που έβαλα, θα δείτε ότι τα γραφικά τζιαι το σύστημαν χειρισμού τούτων των παιχνιθκιών ήταν πρωτόγονα με τα σημερινά δεδομένα. Τα σημερινά smartphone μπορούν να φιλοξενήσουν παιχνίθκια κάποια εκατομμύρια φορές πιο αποδοτικά. Αλλά εν υπάρχει ούτε ίχνος σήμερα της μαγείας τζιείνων των πρώτων παιχνιθκιών. Δεν μπορώ εύκολα να εντοπίσω τι ήταν τούτη η μαγεία, αν τζιαι πιστεύκω ότι η αδυναμία εντυπωσιασμού σε εικόναν οδηγούσεν την φαντασίαν των τότε σχεδιαστών να οργιάζει τζιαι να παράγει αριστουργήματα που διάφορες απόψεις.

Χμ, ήδη έγραψα πολλά τζιαι εν εκόντεψα καν των εξωπραγματικών Dune, Red Alert, Warcraft, Heroes of Might and Magic, Starcraft ή του απλησίαστου Fallout. Ή του τι με κρατά σήμερα μπροστά στο desktop μου μετά τα μεσάνυχτα. Πρέπει να σπάσω το θέμαν σε θκιό αναρτήσεις.

Ώσπου να επιστρέψω με το μέρος β', don't hold your breath. Τζιαι φυσικά, stay cool and keep rocking!