Έκατσα λλίο στον υπολογιστή μετά το μεσημεριανό ραχάττιν τζιαι έβαλα έναν ποτήρι ψηλό με squash τριαντάφυλλο, νερό τζιαι κάμποσα παγάκια. Τζιαι εσκέφτηκα ότι η απόλαυση του απαιτεί ένα μικρό tribute. Μαζί με άλλες θκιό γεύσεις/ αρώματα που αγαπώ εξίσου: τη μαστίχα τζιαι το αμύγδαλο.
Το άρωμαν του τριανταφύλλου εν θρύλος γενικά. Η δε γεύση του εν μαγική όπου τζιαι να τη συναντήσεις. Στην Κύπρο το squash πρέπει να εν παρακαταθήκη των Εγγλέζων. Αθθυμούμαι στα φοιτητικά χρόνια στην Ελλάδα, αν μας άρεσκεν τούτον το είδος ποτού, έπρεπεν να πάρουμεν μαζί μας γιατί οι εν Ελλάδι αδερφοί εν το εξέραν. Που ήμουν μιτσής εσυνδύαζα το με το γάλα, ειδικά τα πρωινά του καλοτζιαιρκού. Με το νερό εν μου πολλοάρεσκε τότε (φέτος το καλοκαίρι μου εκόλλησεν με το νερό τζιαι τα παγάκια), αλλά αθθυμούμαι πολλά το συνδυασμό με τη μαχαλλεπί, τζιείνην την ουσιαστικά άγευστη τζιαι άοσμη κρέμα με νιshιαστέ, που την απογείωνεν το άρωμαν τζιαι η γλύκα του squash με το παγωμένο νερό. Επίσης,σε όποιο γλυκό συναντήσω το ανθόνερο (που συνήθως εν απόσταγμα τριαντάφυλλου) πελλανίσκω. Με τη σωστήν αναλογίαν απογειώνει τα ούλλα, σιροπιαστά, κεϊκ, ππακλαβάδες του ταψιού ή της κατσαρόλας με σιμιγδάλι κλπ. Κάποια στιγμή στη Θεσσαλονίκη η αγάπη έφερεν ένα ψηλό βάζο με γλυκόν του κουταλιού τριαντάφυλλο. Έφα το μόνος μου, αλλά εν το εξανασυνάντησα στην Κύπρο, αν τζιαι πρέπει να το κάμνουν στον Αγρό, που εν η μάνα του λουλουθκιού τούτου δακάτω. Κάμνει επίσης υπέροχο λικέρ.
Άψογον που κάθε άποψη λικέρ κάμνει τζιαι η μαστίχα, η μάλλον πιο αγαπημένη μου μυρωθκιά/ γεύση (διότι αν δεν το ξέρετε, χωρίς την όσφρηση τζιαι το άρωμα, θα εχάναμεν τεράστιο μέρος της διακριτικής μας ικανότητας στα τρόφιμα). Πιθανώς η πρώτη φορά που εσυνάντησα τη μαστίχα σε μιαν ξεχωριστήν τζιαι έντονη μορφήν, ήταν στην κλασσικήν πίσσαν Χίου "Έλμα", η οποία εξεχώριζεν που κάθε άλλην, τόσον σαν άρωμα όσον τζιαι σαν υφή.
Βέβαια όταν την επρωτογνώρισα εγώ ήταν σε έναν "ομονοιάτικον", καταπράσινον κουτίν που άννοιεν στο πλευρόν τζιαι οι κουφεττούδες της ήταν ξεχωριστές. Ήταν σκληρές αρχικά τζιαι μόλις τες εδάκκαννες εξαπολούσαν τόσον άρωμαν που εγέμιζεν το στόμα σου. Το μόνον τους κακόν ήταν ότι "εκτονώνουνταν" γλήορα τζιαι ένιωθα ότι εν είχα ικανοποιηθεί. Η άλλη αποκάλυψη της μαστίχας ήταν το λεγόμενο "υποβρύχιο".
Έφερεν μας το για πρώτη φορά, αρκετά χρόνια πριν πρωτοπάω Ελλάδα, μια αδερφή του παπά μου που επαντρεύτηκεν τζιαι ζει στα Γιάννενα. Έφερεν την μέσα σε ένα μικρό βαζάκι τζιαι είπεν μας ότι θα πελλάνουμεν μαζί της. Όπερ τζαι εγένετο. Εν την εχόρτανα, ήθελα ένα ποτσί μόνος μου να τη χορτάσω. Τζιαι τωρά, άμα την αθθυμηθώ διώ πάνω της. Ευτυχώς η "παγκοσμιοποίηση" έφερεν το να βρίσκουμεν τα πάντα στες υπεραγορές, όπου μπορείς να εύρεις εύκολα "υποβρύχιο". Υπάρχει τζιαι με γεύση βανίλια (άλλον έναν υπέροχο άρωμαν) αλλά ωχριά μπροστά στη δύναμην της μαστίχας.
Τζιαι τούτον φέρνει μας στην τρίτη μου γευστικήν/ αρωματικήν αγάπην, το αμύγδαλο.
Φιλούδι μου δώσ'μου αμυγδαλωτόν τζιαι πάρ'μου την πσυshιήν! Ανακάλυψα το, περιέργως, στο Christmas Cake (άλλη εγγλέζικη επιρροή), σε τζιείνον το στρώμαν κάτω που το γλάσο που έκαμνεν η μάμμα μου. Αθθυμούμαι τζιείνην την κούππαν του μίξερ, που όταν εφκιέρωνεν το μίγμαν για να το απλώσει πάνω στο κεϊκ, άφηνεν με να το "καθαρίσω". Εν άφηνα ψίχουλο! Επήρεν με είδησην η μάμμα τζιαι εκράταν μας πάντα μιαν έξτρα δόσην, που την έκαμνεν όπως το ρολάκι τζιαι εβούτταν την μέσα σε ζάχαριν, τζιαι έβαλλεν τζιαι έναν γαρυφαλλάκιν στη μέση. Ο παράδεισος! Ήταν διαγωνισμός θέλησης να μεν τα φάμεν ούλλα τζιαι να μεν μπορούμεν μετά να τζεράσουμεν τους ξένους που έρκουνταν ανήμερα των χριστουγέννων να ευχηθούν του παπά. Πούζαν να έχουν τα μελομακάρονα τζιαι οι κουραμπιέδες,όσον ωραία τζιαι να ήταν. Το αμυγδαλωτόν ήταν ο βασιλιάς των γιορτών στα γλυκά.
Το ενδιαφέρον με το αμυγδαλωτόν, ήταν ότι ένωνεν πολλές φορές τζιαι τες άλλες θκιό αγαπημένες μου γεύσεις: τη μαστίχα τζιαι το τριαντάφυλλο. Κάθε καλός ζαχαροπλάστης κατ'εμένα ξέρει ότι στο αμυγδαλωτό βάλλεις μαστίχα τζιαι ανθόνερο.
Νομίζω εκτονώθηκα αρκετά. Ώρα να απολαύσω το παγωμένο μου squash τριαντάφυλλο. Cheers!
Τζιαι ώσπου να ξανασχοληθώ με τρόφιμα, stay cool and keep rocking!
Διόρθωση : το ανθονερο δεν ειναι με τριαντάφυλλο αλλα νομίζω εσπεριδοειδή. Με τριαντάφυλλο ειναι το ροδοσταγμα. Αν εφαες ενα βαζο γλυκό τριαντάφυλλο θα ειχες κ επιπλοκές αφου φημίζεται ως φάρμακο για τη δυσκιλιοτητα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔαμέ κάποιος ισχυρίζεται ότι για τους κυπρέους ενδεχομένως να σημαίνουν το ίδιο:
Διαγραφήhttp://foodmuseum.cs.ucy.ac.cy/web/guest/36/civitem/892
Δαμέ κάποιος άλλος δείχνει ότι ενδεχομένως στην Ελλάδα να ισχύει η διάκριση που λαλείς:
http://www.e-anemos.gr/contents/el/d72_rodostagma_anthonero.html
Εντάξει ρε, είπα "έφα το μόνος μου", εν τζιαι είπα "έφα το την ίδιαν ημέραν"...Εν πάσει περιπτώσει οι ίνες εμέναν κάμνουν μου καλόν :)
Σωστός ο Bananistanos τόσο για το ανθόνερο όσο και για τις ανεπιθύμιτες συνέπειες της απερίσκεπτης κατανάλωσης μεγάλων ποσοτήτων γλυκού τριαντάφυλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως ένα εν σίουρο. Εν θα ήθελα να ήμουν σπίτι σου τη μέρα που εκατανάλωσες το βάζο με το γλυκό!!!
Απάντησα ήδη σχετικά με τες ανησυχίες σας για το αποχετευτικό μου. Για τους γνώστες πολλά πιθανόν να ισχύει ο διαχωρισμός αλλά νομίζω ο μέσος κυπρέος άμα λαλεί ανθόνερο εννοεί το "ροδόστεμμα" τζιαι ανάποδα...
ΔιαγραφήΤωρά εκατάλαβα γιατί κάμνεις λοαρκασμούς πόσες θερμίδες κρούζεις με το κολύμπιν :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΥποψιάζουμαι σε ότι θα είχες καμιάν στετέν που σου εδίαν άνεφ όρων αγάπην με το μαχαλλεπίν τζιαι έμεινεν σου ;) Άμαν τζιεράσω γλυτζιστικόν με το ροδόστεμμαν τους ελβετούς που δεν εφάαν έτσι αγάπην αναουλιάζουνται το. Προτιμούν άλλες ανάλογες αηδίες ελβετικές.
Με την μαστίχαν δοκίμασε μισήν σταγόναν λάδιν μαστίχας μέσα σε έναν ή δύο λίτρα νερόν ή νερόν αεριούχο. Αν πελλάνεις όπως πελλανίσκεις με τες αγγλοσαξόνικές τζιαι τούρτζικες αηδίες, σημαίνει ότι αρέσκει σου η μαστίχα. Αλλιώς εν το ζάχαρις που γυρεύκεις ;))
Μα σκέττον; Έθθα μου αρέσει φίλε, εκτός τζιαι αν εν παγωμένον τζιαι πιω το για να ξεδιψάσω. Αλλά εν πίνω τίποτε άλλο σκέττο. Όμως εν αναιρεί η αγάπη για τη ζάχαρη (που έχω δυστυχώς) την συνεισφοράν του αρώματος στη γεύση. Τζιαι τη μαστίχαν αγαπώ την κυρίως στα γλυκά.
ΔιαγραφήΤζιαι η shοκολάτα αρέσκει μου, τζιαι τα εσπεριδοειδή (ως αρώματα), αλλά η μαστίχα εν η "βασίλισσα" για λλόου μου. Εν έφα ακόμα κάτι με μαστίχαν μέσα τζιαι να μεν μου αρέσει, νοουμένο ότι εν ισορροπημένα τζιαι τα υπόλοιπα υλικά φυσικά.
Έχει έναν καλαμαρά χιότην που το εβιομηχανοποίησεν τζιαι ονομάζει το mastiqua (http://www.mastiqua.com/gr/index.html). Είναι κάτι το πολλά χονευτικόν τζιαι δροσιστικόν. 7 φορές καλλύττερον που τες πέψι, κόκες τζιαι άλλες αηδίες. Εδοκίμασα την αναλογία μιστή σταγόνα σε 2 λίτρα νερό αεριούχον τζιαι έχω πολλά παραπλήσιον αποτέλεσμαν.
ΔιαγραφήΕσύ εκτονώθηκες... εμάς έκαμες μας να τρέξουν τα σάλια μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρέσκει μου το τριαντάφυλλον! Για μένα εν που τες συνήθειες που κάμνουν με να νιώθω ότι εν καλοτζιαίριν. Λίο τριαντάφυλλο, πολλά λίον γάλα, νερό τζιαι παγάκια.
Με τη μαστίχα εν τα πάω καλά. Κάποτε ανέχουμαι την αλλά εν μου αρέσκει.
Για το αμύγδαλο τζιαι λικερ πικραμύγδαλο διώ ζωή!
Εν η μυρωθκιά τζιαι η γεύση που μου αρέσκει!
Άσχετο, αλλά φέτος που είπα να ... νοικοτζιρευτώ... θέλω να δοκιμάσω να φτιάξω διάφορα λικέρ. Πέρκει τα καταφέρω :-)
Κόψε καμμιάν κουβένταν με την Αργυρήν που το Ακάκι:
Διαγραφήhttps://www.facebook.com/thsArgyristaParadosiaka?fref=ts
μόλις εβίωσα ένα ταξίδι στον χρόνο με τούτες τες γεύσεις!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήτούντες γεύσεις (μαστίχες, δυόσμους, κανέλες κτλ) εν τες αντεχα σαν έφηβος και πιο κάτω. πλέον γυρεύκω τες.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο "υποβρύχιο" μαστίχας εκμοντερνίστηκε σε πολλά κοκτέιλ. ψάξε το αν θέλεις :)