Που τα πιο εύκολα πράματα στη ζωήν του αθρώπου είναι να "κατασταλάξει" σε μιαν άποψην τζιαι να την "θεμελιώσει" τόσον πολλά στην κκελλέν του που να μεν μπαίνει ποττέ στο βάσανον να την επαναπροσδιορίσει. Η αστυνομία εν ένα θέμαν που ο πολλύς ο κόσμος μπαίνει σε τούτον το "mode". Ή θα είναι "υπέρ" της, ή θα είναι "εναντίον", όταν βεβαίως του δοθεί η αφορμή να ασχοληθεί μαζίν της.
Αφορμή της ανάρτησης ένα βίντεο που έφαεν τους τόπους σήμερα στα social media τζιαι αλλού, το οποίον μπορείτε να δείτε δαμέ. Η αλήθκεια είναι ότι το βίντεο εν ενοχλητικό, εκτός τζιαι αν είσαι σαδιστής. Εν επίσης αποδεδειγμένο νομίζω, ότι όταν ο μέσος άθρωπος θωρεί έτσι συμβάντα, εν πιο φυσικόν τζιαι αυθόρμητον να ταυτιστεί με τζιείνον που τες τρώει, παρά με τζιείνον που δέρνει. Άρα, ειδικά αν δεν έshιει ούλλην την εικόναν, θα σπεύσει να "κατακεραυνώσει" τους αστυνομικούς τζιαι να συλληπηθεί το "θύμα", όπως θα παρατηρήσετε σε ούλλα τα σχόλια που ακολουθούν τα εκάστοτε άρθρα που αναφέρονται στο συμβάν. Δαμέ να σημειώσω ότι το συμβάν έγινεν πέρσι το Φεβράρη αλλά τωρά εδιέρρευσε το βίντεο, που κάποιον "χρήστη στο διαδίκτυο". Τέσπα.
Εμέναν έτσι συμβάντα, που γίνουνται κάθε μέρα, στην Κύπρον τζιαι αλλού, αλλά μέσα στην καθημερινή μας αυταπάτη τζιαι βόλεμαν προσπερνούμεν τα, εν αφορμή για προβληματισμό τζιαι οϊ για ξεχαρμάνιασμαν ή ανέξοδον βρισίδιν. Έτσι έθθα αρκέψω να ξιτιμάζω τους αστυνομικούς ως "γουρούνια" ή "φασίστες" χωρίς να ξέρω πλήρως τι έγινεν τζιαι γιατί εδράσαν όπως εδράσαν. Φυσικά, έχω αρνητική προδιάθεση, γιατί ποττέ εν είμαι υπέρ κάποιου που βάλλει τον άλλο χαμέ τζιαι διά του που πάνω ενώ εν φανερόν ότι έshει το πάνω shιέριν τζιαι μπορεί να σταματήσει. Η κουβέντα "αξίζει του το ξύλον που έφαεν" εν παρπατά για τον απλό λόγον ότι εν παράνομο να παίρνει το νόμο στα shιέρκα του ο καθένας, ακόμα τζιαι αν είναι αστυνομικός, ενώ έθθα ήθελα να τύχει έτσι μεταχείρισης, δίκαιης ή άδικης, ο εαυτούλης μου ή ένας δικός μου άθρωπος επειδή κάποιου του εκάπνισε να με πέψει αδίκαστον.
Κατ'αρχήν το όλο συμβάν άρκεψεν που μιαν έρευναν για ναρκωτικά. Τα ναρκωτικά, καλώς ή κακώς, εν παράνομα. Τα κράτη θεωρούν ότι με το να τα κάμουν παράνομα, βελτιώνουν την κατάστασην της κοινωνίας, άρα έχουν ειδικά τμήματα αστυνομίας που εν ειδικοί εναντίον των εμπόρων τζιαι χρηστών ναρκωτικών. Σαν τομέας εγκληματικότητας, εν που τους πιο άγριους παγκοσμίως, καθαρά λόγω των συμφερόντων που παίζουνται τζιαι των οικονομικών μεγεθών που διακινούνται. Εν φυσικόν ότι κανένας εν θέλει να βρωμίσει τα shιέρκα του ή άλλα μέρη του σώματος του κυνηγώντας εμπόρους ναρκωτικών. Οπότε, έχουμεν αστυνομίαν για να επιληφθεί τούτων των θεμάτων. Οι δε αστυνομικοί σε τούτα τα τμήματα θωρούν πράματα τζιαι βιώνουν καταστάσεις που ούτε στους shιειρόττερους μου εφιάλτες ενδεχομένως να μεν έχω δει. Εν κάτι που πρέπει κάποιος να λάβει υπόψην σκιαγραφώντας τούτους τους αθρώπους τζιαι τες αντιδράσεις τους σε κάθε κατάσταση.
Κατ'αρχήν το όλο συμβάν άρκεψεν που μιαν έρευναν για ναρκωτικά. Τα ναρκωτικά, καλώς ή κακώς, εν παράνομα. Τα κράτη θεωρούν ότι με το να τα κάμουν παράνομα, βελτιώνουν την κατάστασην της κοινωνίας, άρα έχουν ειδικά τμήματα αστυνομίας που εν ειδικοί εναντίον των εμπόρων τζιαι χρηστών ναρκωτικών. Σαν τομέας εγκληματικότητας, εν που τους πιο άγριους παγκοσμίως, καθαρά λόγω των συμφερόντων που παίζουνται τζιαι των οικονομικών μεγεθών που διακινούνται. Εν φυσικόν ότι κανένας εν θέλει να βρωμίσει τα shιέρκα του ή άλλα μέρη του σώματος του κυνηγώντας εμπόρους ναρκωτικών. Οπότε, έχουμεν αστυνομίαν για να επιληφθεί τούτων των θεμάτων. Οι δε αστυνομικοί σε τούτα τα τμήματα θωρούν πράματα τζιαι βιώνουν καταστάσεις που ούτε στους shιειρόττερους μου εφιάλτες ενδεχομένως να μεν έχω δει. Εν κάτι που πρέπει κάποιος να λάβει υπόψην σκιαγραφώντας τούτους τους αθρώπους τζιαι τες αντιδράσεις τους σε κάθε κατάσταση.
Ο φίλτατος Άνεφ θα μου τα βάλει πάλε φυσικά υπό το "ταξικόν πρίσμαν", ότι ο καπιταλισμός δημιουργεί ανισότητες, δυστυχίαν κλπ. , οπότε ο φτωχός αναζητά διεξόδους στες ουσίες, το μεγάλον κεφάλαιο ενθαρρύνει το παράνομο εμπόριο για να θησαυρίζει τζιαι έτσι έχουμεν εγκληματίες, οι οποίοι φυσικά, σε έναν σοσιαλιστικόν κόσμον θα εκλείψουν τζιαι θα καλλιεργούν αντί χασίshιν μπανανόδεντρα τζιαι κολοκάσιν. Ώσπου να πετύχουμεν τον σοσιαλισμόν, θέλουμεν αστυνομίαν.
Είναι το λοιπόν η αστυνομία, μια ανάγκη, διότι ο άθρωπος έννεν ακόμα έτοιμος να συμβιώσει χωρίς βίαν πάνω στον γείτοναν του. Τζιαι επειδή τούτην την βίαν κάθε μέρα παρακαλώ να μεν την υποστώ εγώ ή η οικογένεια μου, έθθα αρχίσω με την πρώτην αφορμήν να βαφτίζω γουρούνια τζιαι φασίστες τους αθρώπους που μπορεί να μπουν ανάμεσα σε μέναν τζιαι όποιον θέλει να βιαιοπραγήσει εναντίον μου. Φυσικά, ούτε μπορώ να δεχτώ να καταχράται την εξουσίαν που, το κράτος που εγώ στηρίζω, του διά να χειριστεί, με το να σκοτώνει ή να δέρνει ή να βασανίζει. Τζιαμέ εν το ίδιον υπόλογος προς το νόμο με μέναν, αν οϊ τζιαι παραπάνω.
Είναι το λοιπόν η αστυνομία, μια ανάγκη, διότι ο άθρωπος έννεν ακόμα έτοιμος να συμβιώσει χωρίς βίαν πάνω στον γείτοναν του. Τζιαι επειδή τούτην την βίαν κάθε μέρα παρακαλώ να μεν την υποστώ εγώ ή η οικογένεια μου, έθθα αρχίσω με την πρώτην αφορμήν να βαφτίζω γουρούνια τζιαι φασίστες τους αθρώπους που μπορεί να μπουν ανάμεσα σε μέναν τζιαι όποιον θέλει να βιαιοπραγήσει εναντίον μου. Φυσικά, ούτε μπορώ να δεχτώ να καταχράται την εξουσίαν που, το κράτος που εγώ στηρίζω, του διά να χειριστεί, με το να σκοτώνει ή να δέρνει ή να βασανίζει. Τζιαμέ εν το ίδιον υπόλογος προς το νόμο με μέναν, αν οϊ τζιαι παραπάνω.
Ώσπου να φυτεύκουν κολοκάσιν αντί όπιον οι ναρκέμποροι, stay cool and keep rocking!
Φίλε Woofis,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αναφορά ΣΟΥ στο πρόσωπο ΜΟΥ [και στις διαχρονικές ΜΟΥ απόψεις ως διαδικτυακή, κι όχι μόνο, persona], ΜΕ υποχρεώνει να παρέμβω για να πω δυο-τρία λόγια, κυρίως διευκρινιστικά, όσο πιο σύντομα μπορέσω, αν τα καταφέρω:
1. Το κάπνισμα χασισιού [ή άλλως ινδικής κάνναβης και στην αργκό, χόρτου] έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί λαϊκό σπορ, δηλ. «διέξοδο» ή/και απόλαυση κυρίως των «φτωχών», όπως εξ άλλου έχει γίνει και με το ποδόσφαιρο… Το “χόρτο” αποτελεί πλέον και “ψυχαγωγική” ενασχόληση των πιο εύπορων στρωμάτων της κοινωνίας στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν από την ανία τους...
2. Η ταξική διάσταση του ζητήματος έγκειται στο αδιαφιλονίκητο γεγονός ότι η καλλιέργεια, παραγωγή και εμπορία ναρκωτικών ουσιών [που είναι στις πλείστες περιπτώσεις παράνομη] αποτελεί “επιχειρηματική”/ οικονομική δραστηριότητα μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού, η οποία αποφέρει δισεκατομμύρια ευρώ κέρδη στους άμεσα εμπλεκόμενους “επιχειρηματίες”. «Τούτοι» δεν λογαριάζουν τίποτα [ούτε την υγεία, αλλά ούτε κι αυτές τις ζωές των ανθρώπων!] κι ούτε έχουν ηθικούς φραγμούς, προκείμενου να αποκομίσουν τα τεράστια οικονομικά οφέλη που θα τους αποφέρει η εμπορία ναρκωτικών. Αλλά, θα ΜΟΥ πείτε [διερωτούμενοι], και ποιος στυγνός καπιταλίστας, [ή πολιτικός εκπρόσωπος του], έχει ηθικούς φραγμούς ή λογαριάζει ζωές στο κυνήγι του με κάθε μέσο και τρόπο για κέρδος και μάλιστα στον μέγιστο δυνατόν βαθμό του; Μήπως τα διεθνή μονοπώλια, ή οι κάθε λογής Σιόιμπλε; Γιατί όντως έτσι έχουν τα πράματα όπως τα λες τελικά στο κείμενο ΣΟΥ [έστω κι αν η γραφίδα ΣΟΥ έχει και χροιά ειρωνείας]: «... το μεγάλον κεφάλαιο ενθαρρύνει το παράνομο εμπόριο για να θησαυρίζει τζιαι έτσι έχουμεν εγκληματίες...»
3. Και παρεμπιπτόντως εν τζιαι ένι τζιαι τόσο εύκολο «... σε έναν σοσιαλιστικόν κόσμον [...] να καλλιεργούν [...] μπανανόδεντρα τζιαι κολοκάσιν...», γιατί τούτες οι καλλιέργειες απαιτούν νερόν πολλύν κι ως γνωστόν στην Κύπρο έχουμε και υδατικό πρόβλημαν, αλλά και πρόβλημα εμπορίας και διάθεσης αυτών των προϊόντων, όπως φυσικά και πολλών άλλων [όπως ας πούμεν, των σταφυλιών, των μάντορων και φέτος και των παττιshών]...
4. Και δυο λόγια επί της ουσίας, δηλ για την αστυνομική, κι όχι μόνο, βία: Προσωπικά σ’ ΕΜΕΝΑ προκαλεί ανατριχίλα κι ένα σφίξιμο στο στομάχι η (προμελετημένη και προσχεδιασμένη) εξάσκηση (σωματικής) βίας πάνω σ’ ένα ανυπεράσπιστο, τη δεδομένη στιγμή, πλάσμα όπως στην προκειμένη περίπτωση ο ξυλοδαρμός του συγκεκριμένου κρατουμένου, ή οι βιασμοί σε βάρος φυλακισμένων στις Κεντρικές Φυλακές και μάλιστα με την ανοχή δεσμοφυλάκων... Η (κάθε) Αστυνομία σ’ ένα αστικό κράτος αποτελεί μηχανισμό επιβολής και γρανάζι του αστικού κρατικού μηχανισμού και δεν αποτελεί παραδοξότητα η χρήση αστυνομικής βίας «για επιβολή της τάξης και της ασφάλειας» ή και για εκδικητικούς λόγους, όσο κι αν φαινομενικά δικαιολογείται η χρήση της σε κάποιες περιπτώσεις. Διερωτηθήκαμε όμως, γιατί τα πράματα φτάνουν σε σημείο που η χρήση αστυνομικής βίας είναι «αναγκαία»; Γιατί αστυνομική (ή ακόμα και στρατιωτική) βία μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τη διάλυση κοινωνικών κινητοποιήσεων ή για την καταστολή απεργιών, «που μπορεί να υποσκάπτουν και να τορπιλίζουν την επιχειρηματική ανάπτυξη και δραστηριότητα»... Πού και πώς καθορίζονται τα όρια της; ΕΜΕΝΑ, λόγου χάριν, γιατί να μην ΜΕ πάρουν για αναρχικό και αιρετικό στοιχείο που με τις αντισυμβατικές ΤΟΥ απόψεις δυναμιτίζει καταστάσεις που ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα και ευρέως αποδεχτά θέσμια;
Αγαπητέ Άνεφ, ακόμα δουλεύκω το αλλά σίουρα μπορώ να δω την "ταξικήν οπτικήν" του θέματος της μάστιγας των ναρκωτικών αλλά τζιαι του ευρύτερου θέματος του "μονοπωλίου της νόμιμης βίας" που έshιει το κράτος, μέσω των "ένπλών σωμάτων" (αστυνομία/ στρατός). Μεν ξεχνούμεν ότι μπορεί οι "στυγνοί επιχειρηματίες" να χρησιμοποιούν τες στρεβλώσεις τζιαι τη διαφθοράν του αστικού κράτους, αλλά ουδέποτε ενομιμοποιηθήκαν οι ίδιοι, ως ιδιώτες, να ασκούν βίαν.
ΔιαγραφήΗ αστυνομία τζιαι η στάση απέναντι της εν ενδιαφέρουσα διαχρονικά. Διακρίνω μιαν τάσην των πολιτών να φοούνται ή να αντιπαθούν (για να το πω ήπια) οποιανδήποτε έκφανσην των "οργάνων επιβολής της τάξης", αλλά με την πρώτην ευκαιρίαν στρέφονται σε τζιείνα για προστασίαν τζιαι απόδοση δικαιοσύνης. Ο αδερφός μου εν αστυνομικός τζιαι περιγράφει μου σκηνές, συμβάντα τζιαι συμπεριφορές που εμείς οι "βολεμένοι" ανθρωπάκοι σπάνια (ή ποττέ) θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμεν, αλλά για τους ένστολους, ειδικά της αστυνομίας, τζιαι ειδικά σε τμήματα όπως η ΥΚΑΝ, εν καθημερινή πραγματικότητα. Ας πούμεν, όταν του εζήτησησα να μου σχολιάσει το συμβάν στην Πόλη Χρυσοχούς, είδε με συγκαταβατικά τζιαι είπεν μου λλίον πολλά το εξής: "Τούτος ο άθρωπος δεν είshιεν ενδοιασμούς να επιτεθεί σε ένοπλους αστυνομικούς, μέσα σε αστυνομικό τμήμα, να τραυματίσει ένα με σουγιά τζιαι να τους αναγκάσει να καλέσουν βοήθεια για να τον αντιμετωπίσουν. Άμα είshιεν απέναντι του κάποιον απλόν πολίτη, τι θα του έκαμνεν τούτος ο άθρωπος; Καλά του εκάμαν να μάθει ότι οι ενέργειες του έχουν συνέπειες".
Εν εύκολον να του μιλήσω για "κατάχρησην εξουσίας" τζιαι για το πως" εν πρέπει να παίρνει κανένας στα shιέρκα του το νόμο" αλλά εν δύσκολον να μπω στην ψυχολογίαν των αθρώπων που αντιμετωπίζουν τη βία κάθε μέρα....