Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Εταιρία/ Επιχείρηση/ Εργοδότης


Εν ενίοτε ψυχαγωγικόν, αλλά συχνά τζιαι εκνευριστικόν να παρακολουθείς συζητήσεις όπου κρίνονται τζιαι κατακρίνονται οι "εταιρίες/ επιχειρήσεις/ εργοδότες" που τους "εργαζόμενους". Γίνουνται εκνευριστικές όταν εμπεριέχουν στοιχεία δογματισμού τζιαι στερεοτύπων όπου λλίον πολλά πλασάρεται το "εταιρία = κακόν", "εργαζόμενος = ο καλός κατατρεγμένος". Μπορεί όντως, ειδικά στον καπιταλισμόν, πολλοί αθρώποι, ίσως τζιαι οι παραπάνω, να καταντούν τες εταιρίες τους καταστροφείς της υφηλίου, αλλά που την άλλην περιμένεις που "προοδευτικούς" αθρώπους να συζητούν τζιαι οϊ να κηρύττουν όπως τους παπάδες. Διότι έτσι καταντούν "συντηρητικοί", τζιαι εν τέλει εν διαφέρουν που τους "δεξιούς", τους οποίους υποτίθεται θέλουν να "ανατρέψουν"...

Εννά προσπαθήσω λοιπόν να παραθέσω κάποιες σκέψεις μου επί του θέματος. Νομίζω ότι ο ορισμός του "εργαζόμενου" εν πιο απλός, τζιαι συνιστά τον άθρωπον ο οποίος καταβάλλει χρόνον τζιαι λαμβάνει ανταμοιβήν για την υπηρεσίαν που προσφέρει ή το προϊόν που παράγει. Σίουρα μπορείς να πεις τζιαι άλλα, αλλλά ας το αφήκω για άλλην ανάρτηση. Το θέμα μου εν οι "εταιρίες".

Πως ορίζεται τούτον που λαλούμεν "εταιρία/ επιχείρηση/ εργοδότης". Πιθανώς ούλλοι να θεωρούμεν ότι μπορούμεν να δώσουμεν ορισμόν επαρκώς αλλά εν είμαι σίουρος αν ισχύει τούτον. 

Η wiki λαλεί τα εξής:

"Επιχείρηση χαρακτηρίζεται η ποριστική οικονομική μονάδα που αποτελεί αυτοτελή και υπεύθυνη οργάνωση παραγωγικών συντελεστών και διαχείρισης συναλλαγών με τις οποίες και επιδιώκει το μέγιστο δυνατό κέρδος. Το δε κέρδος κατά κανόνα θα πρέπει να υπερβαίνει την αντίστοιχη συνήθη αμοιβή (ως αντιμισθία) της διοικητικής ή εκτελεστικής εργασίας που επιτελείται σ΄ αυτήν.
Έτσι με τον παραπάνω ορισμό δίδεται σαφώς ως κύριο κριτήριο το κέρδος, δια του οποίου και ξεχωρίζει από κάποια άλλη οικονομική μονάδα, αφού όλα τα άλλα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά είναι κοινά και αφηρημένα, με συνέπεια να μη λαμβάνονται ως κριτήρια διάκρισης μεταξύ των δύο εννοιών."

Βέβαια δαμέ πρέπει να αναφέρουμεν ότι υπάρχουν πολλές εταιρίες/ επιχειρήσεις/ εργοδότες όπου το κέρδος ΔΕΝ αποτελεί στόχο, εξ'ου τζιαι ορίζονται ως "μη κερδοσκοπικές".

Πρέπει να αναφέρουμεν επίσης ότι οι οργανισμοί τούτοι συνιστούν "νομικές μορφές", σε αντιστοιχίαν με τα "φυσικά πρόσωπα". Έτσι ας πούμεν ο Παπαφιλίππου που πουλά παγωτά εν "φυσικόν πρόσωπον" (άθρωπος δηλαδή), ενώ η εταιρία του εν "νομικόν πρόσωπον". Όταν την έκαμνεν δηλαδή ο Παπαφιλίππου ουσιαστικά εδημιούργησεν μιαν νέαν "ύπαρξην", η οποία συνιστά που μόνην της αυτοτελές "πρόσωπον" έναντι του νόμου. Ιστορικά τούτον αποτέλεσεν μιαν επανάστασην τζιαι θεωρείται που αρκετούς έναν που τα οχήματα της προέλασης του καπιταλισμού. Ειδικά όταν οι εταιρίες έγιναν "περιορισμένης ευθύνης", (Ε.Π.Ε.ή ltd). Για το τι σημαίνει "Ε.Π.Ε." δείτε δαμέ

Οι εταιρίες χωρίζονται στες εξής κατηγορίες:

αναλόγως αντικειμένου:
- πρωτογενούς παραγωγής. (π.χ. γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία)
- παραγωγής ή μεταποίησης ή μετασχηματισμού (Βιομηχανίες και Βιοτεχνίες)
- γενικού εμπορίου, ή εμπορικές.
- ασφαλιστικές.
- παροχής υπηρεσιών.
- τραπεζικές
- μεταφορών (χερσαίες, θαλάσσιες και εναέριες)

- αναλόγως "ιδιοκτησίας":
1. Ιδιωτικές επιχειρήσεις
2. Δημόσιες επιχειρήσεις
3. Μικτές επιχειρήσεις

- αναλόγως νομικής μορφής:
1. Ατομικές
2. Εταιρικές
 - Ομόρρυθμη Εταιρεία (Ο.Ε.)
 - Ετερόρρυθμη Εταιρεία (Ε.Ε.)
 - Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης (Ε.Π.Ε.)
 - Ανώνυμη Εταιρεία (Α.Ε.)
 - Ανώνυμη ναυτιλιακή εταιρεία (Α.Ν.Ε.)
 - Συνεταιρισμός
 - Συμπλοιοκτησία

- αναλόγως μεγέθους:
1. Μικρές επιχειρήσεις
2. Μεσαίες επιχειρήσεις
3. Μεγάλες επιχειρήσεις
4. Επιχειρήσεις κολοσσοί

Τι διαθέτει η επιχείρηση που δεν διαθέτει ένας εργαζόμενος; Το "κεφάλαιο". Δηλαδή κάποιου είδους μέσον/ εργαλείον/ γνώση κλπ. το οποίον σε συνδυασμόν με την "εργασία", παράγει πλούτον. Τι εν ο πλούτος εν μεγάλο θέμαν όπως μεγάλον θέμαν εν τζιαι το τι συνιστά κεφάλαιο. Πάμεν πάρακάτω.
Οι εταιρίες, όπως τες ξέρουμεν σήμερα, δεν υπήρχαν που πάντα. Υπήρχεν η λεγόμενη "ιδιωτική πρωτοβουλία" σίουρα αλλά προφανώς δεν είshεν την τωρινήν δομήν/ ιδιότηταν. Η σύγχρονη εταιρία ουσιαστικά εδιαμορφώθηκεν ως νομική οντότητα κατά τον 13ον - 14ον αιώναν, όταν η φεουδαρχία άρχισεν να παρακμάζει τζιαι επλησίαζεν πλέον η επανάσταση των "αστών".
Με την εξέλιξην των εταιριών, οι οποίες φυσικά αναπτυχθήκαν πρώτα στες πιο "εξελιγμένες" χώρες της εποχής, εδημιουργήθηκεν η τάξη των "αστών", δηλαδή αθρώπων οι οποίοι σε αντίθεσην με τους βασιλείς/ "ευγενείς"/ αριστοκράτες, ήταν άθρωποι που δεν είχαν κληρονομήσει τον "πλούτον" τους αλλά είχαν τον "δημιουργήσει", χρησιμοποιώντας ως επί το πλείστον τες δυνατότητες τους (π.χ. μιαν πρωτοποριακήν ιδέαν) τζιαι συγκυρίες (όπως η ανακάλυψη του "νέου κόσμου"). Τούτη η τάξη αργά ή γλήορα θα έρκετουν σε σύγκρουσην με την καθεκυστίαν τάξην για το ποιος κάμνει κουμάντον. Τούτον έγινεν ουσιαστικά με τη γαλλικήν επανάσταση τζιαι τες επόμενες της, όπως η αμερικανική, ακόμα τζιαι η ελληνική, οι οποίες είχαν ως σημαντικόν παραπροϊόν τα σύγχρονα "έθνη/κράτη" τζιαι τη σχετική κοσμοθεωρίαν του εθνικισμού. Τζιαι η "αστική τάξη" επικράτησεν, αφού έσφαξεν ή εκτόπισεν τους "ευγενείς/ φεουδάρχες".
Τωρά, σχεδόν αμέσως, τζιαι κυρίως τον 19ον αιώναν, η εταιρία ήταν το όχημαν εξέλιξης της όλης κατάστασης, με εντυπωσιακά αποτελέσματα παγκοσμίως, τα οποία εφέραν τη βιομηχανικήν επανάστασην, με παράλληλην πληθυσμιακήν έκρηξην τζιαι φοβερές τεχνολογικές ανακαλύψεις σε πολλά μικρό χρονικό διάστημαν. Εν φανερόν τζιαι νομίζω αποδεδειγμένον ότι ούλλες σχεδόν οι μεγάλες εφευρέσεις του 19ου τζιαι 20ου αιώνα (ατμοκίνηση, τηλέφωνο, ηλεκτρισμός, τηλεόραση, ραδιόφωνο, πτήση, διάστημαν, πληροφορική κλπ.) εβασιστήκαν στην ιδιωτικήν πρωτοβουλίαν, με όχημαν/ εργαλείον την εταιρία. Που την άλλην, ο πλανήτης άρχισεν να υποφέρει διότι μπροστά στην "ανάπτυξην", το περιβάλλον άρχισεν να υφίσταται μιαν τρομακτικήν επίθεσην εφ'όλης της ύλης, η οποία ποσώς έshιει σταματήσει σήμερα. Τζιαι επέφερεν, εμμέσως πλην σαφώς τους θκιό παγκόσμιους πολέμους τζιαι την ανθρωπότητα στο χείλος ενός τρίτου, πυρηνικού.
Τι άλλον επέφερεν η κατάσταση τούτη; Τη δημιουργίαν μιας νέας, τεράστιας σε αριθμόν τάξης, των "εργαζομένων", δηλαδή αθρώπων οι οποίοι εξ επιλογής ή εξαναγκασμού (διότι υπάρχουν τζιαι εργαζόμενοι εξ επιλογής, όσον τζιαι αν κάποιοι θεωρούν τους τζιαι τζιείνους καπιτάλες) εδιέθεταν το μόνον βιοποριστικό πόρον που είχαν, το χρόνον/ εργασίαν τους στους "κατόχους κεφαλαίου", τους επιχειρηματίες.
Όπως φαίνεται σήμερα, τόσον φυσικά αλλά τόσον δυσνόητα για τες μάζες, τούτες οι θκιό τάξεις ήταν να έρτουν σε σύγκρουση, για τον απλό λόγον ότι οι μεν "εργοδότες" εν οι "εκμεταλλευτές" τζιαι οι "εργαζόμενοι" οι "εκμεταλλευόμενοι". Ως πότε εννά δέχεται ο κάθε εργαζόμενος να παράγει Χ τζιαι να πιάννει Χ/10; Οι μεν εν οι αστοί που θα πολεμήσουν για τον καπιταλισμόν τζιαι οι δε οι προλετάριοι που θα πολεμήσουν για το σοσιαλισμόν, ώστε να μεν έχουμεν πλέον "τάξεις" αλλά απλά ανθρώπους ευτυχισμένους εν ειρήνη.
Ο Μαρξισμός λαλεί (νομίζω, εν έχω μελετήσει ακόμα εις βάθος) ότι αρχικά τα πάντα, από άποψης κεφαλαίου, του παραγωγού του πλούτου, θα πρέπει να "κοινωνικοποιηθούν", δηλαδή ΔΕΝ θα υπάρχει πλέον ατομικώς ιδιόκτητον "κεφάλαιο", όλα τα σχετικά θα ανήκουν "σε όλους". Για να γίνει τούτον "θα χυθεί αίμα", δηλαδή όπως εκάμαν οι αστοί τους ευγενείς θα κάμουν οι προλετάριοι τους αστούς. Διότι κανένας εν θα κάτσει οικειοθελώς να σου παραδώσει τζιείνα που εν "δικά του", είτε τούτα εν κεφάλαιον είτε εν εξουσία.
Εν πόλεμος δηλαδή, πόλεμος ταξικός, ο οποίος, όταν νικήσουν οι προλετάριοι, θα οδηγήσει σε μιαν προσωρινήν κατάστασην, τη "δικτατορίαν του προλεταριάτου". Σε τούτην τη φάση θα υπάρχει παντοδυναμία του κράτους, ως εκπροσώπου της συντριπτικής πλειοψηφίας των "εργαζομένων", το οποίον όμως κράτος, εν ευθέτω χρόνω, τζιαι αφού έshιει δρομολογήσει την αταξικήν κοινωνίαν, θα αυτοκαταργηθεί. Πως θα κουμαντάρουμεν μετά εν το ξέρω αλλά κάπου αναπτύσσεται φαντάζουμαι μια κάποια ιδέα/ μεθοδολογία.
Ειδικά λαμβάνοντας υπόψην ότι τούτη η σύγκρουση έλαβεν σάρκαν τζιαι οστά το 1917, με την επανάσταση στη Ρωσσίαν τζιαι την επικράτηση τζιαμέ των "προλετάριων", ενώ το πέρας του 2ου παγκόσμιου πολέμου οδήγησεν υπό τη σφαίραν επιρροής της σοσιαλιστικής ΕΣΣΔ πολλά κράτη της Ευρώπης, είναι προφανώς μεγάλον ερώτημαν για ούλλους, γνώστες τζιαι άσχετους: γιατί ακόμα ΔΕΝ έshιει επικρατήσει ο σοσιαλισμός, γιατί ακόμα τόσα δισεκατομμύρια "εργαζόμενοι" ανέχουνται να τους εκμεταλλεύονται οι σαφώς πολλά πιο λλίοι "αστοί/ κεφαλαιοκράτες/ επιχειρηματίες/ you name it"; Ποιος στοιχειωδώς λογικός άθρωπος δεν θέλει απόλυτην ισότηταν, απόλυτην δικαιοσύνην, απόλυτην ευτυχίαν για ούλλους;
Κατά καιρούς μέσα σε τούτον το blog έθεσα κάποια ερωτήματα/ θέματα, ακριβώς γιατί είμαι που τζιείνους που ευχαρίστως θα εγκατέλειπα το προσωπικό "συμφέρον" έναντι του "συλλογικού", φτάνει φυσικά το συλλογικόν να μεν καταστρατηγεί επί της ουσίας το προσωπικό μου. Υπάρχει έτσι περίπτωση εννά μου πείτε, το προσωπικό συμφέρον να πλήττεται κατά την εξυπηρέτηση του συλλογικού; Τζιαι τι συνιστά "συμφέρον" τελικά; Ειδικά λαμβάνοντας υπόψην ότι μιαν ζωήν την έχουμεν, προλετάριοι τζιαι "αστοί", "λαός τζια κολονάκι";
Πίσω στην εταιρία. Θεωρώ ότι κάποιος που έshιει "πρόβλημαν" με την εταιρίαν κάμνει πιο καλό case όταν επικεντρωθεί στο τωρινό "κίνητρο" του μέσου επιχειρηματία, το οποίον πλασάρεται με θρησκευτικότητα. Κοινώς, πρέπει να καταδείξει στη συζήτηση που κάμνει (εκτός τζιαι αν απαξιώννουμεν τζιαι τη συζήτηση όπως κάμνουν ορισμένοι) το ότι το "κέρδος" δεν πρέπει πλέον να αποτελεί το κίνητρον αλλά το αποτέλεσμαν μιας προσπάθειας. Η προσπάθεια πρέπει να κινητοποιείται που άλλα πράματα, τα οποία θα ορίζονται με γνώμοναν συγκεκριμένα οφέλη προς το κοινωνικό σύνολο, άρα τζιαι τον ίδιον τον ιδιώτη. Φυσικά μια μεγάλη δυσκολία του όλου τούτου concept είναι πως θα ταυτίσουμεν το συλλογικόν με το ατομικόν "συμφέρον". Σε παγκόσμιον επίπεδον. Διότι όπως έshιετε ακούσει φαντάζουμαι, "είμαστεν ούλλοι ίσοι, αλλά δεν είμαστεν ούλλοι οι ίδιοι"...

Ώσπου να τα ταυτίσουμεν, stay cool and keep rocking!

15 σχόλια:

  1. Καλή η ανάλυση σου φίλε. Να σημειώσω μόνον ότι η Αμερικανική προηγήθηκε της Γαλλικής επανάστασης.
    Το μεγάλον ερώτημαν για μέναν είναι το ποιός εν ο εκμεταλλευτής τζιαι ποιός ο εκμεταλλευόμενος. Για τους ιεροκύρηκες του μαρξισμού ο διευθυντής του υπουργείου εν προλεταριάτον τζιαι ο σιδεράς που εργοδοτεί έναν χωρκανόν του εν εκμεταλλευτής...
    Έγραψα κάτι παρόμοπιον παλιά: http://mplongk.blogspot.com/2011/08/wiki.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. γούφη τζιαι παύλε - όσον αρνείστε να ασχοληθείτε με το τι πραγματικά λαλεί η μαρξιακή ανάλυση για την εργασία τζιαι το κεφάλαιο είσαστε καταδικασμένοι (παρά τες καλές σας προθέσεις τζιαι ευαισθησίες) να αναπαράγετε κλισιέ τζιαι απλοϊκές κριτικές που απλά δεν πατούν σε δεδομένα. που είδες ρε παύλο ιεροκύρηκες του μαρξισμού; τζιαι που ότι ο διευθυντής υπουργείου του αστικού κράτους εν προλετάριος; μα εν για κατασκευάζουμεν ανεμόμυλους για να τους πολεμούμεν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. γούφη
    το κεφάλαιο έννεν απλά μέσον/ εργαλείον/ γνώση. κυρίως εν κοινωνική σχέση - τζιαι στην μαρξιστική ανάλυση ουσιαστικά αποτελεί νεκρή εργασία που το παρελθόν.

    επίσης η "αστική τάξη" δεν επικράτησεν, επειδή τζιαι αφού έσφαξεν ή εκτόπισεν τους "ευγενείς/ φεουδάρχες" αλλά επικράτησεν επειδή εκυριάρχησεν στο οικονομικό πεδίο πριν τζιαι μετά μέσω των επαναστάσεων στο πολιτικό πεδίο. τζιαι τόσον πριν όσο τζιαι μετά την πολιτική της επικράτηση κυρίως ενσωμάτωνεν τους αριστοκράτες που εμετατρέπουνταν σε καπιταλιστές - τζιαι μέσω αγροτικών επιχειρήσεων τζιαι μετατρέποντας την γη σε βιομηχανικό κεφάλαιο.

    "ήταν άθρωποι που δεν είχαν κληρονομήσει τον "πλούτον" τους αλλά είχαν τον "δημιουργήσει", χρησιμοποιώντας ως επί το πλείστον τες δυνατότητες τους (π.χ. μιαν πρωτοποριακήν ιδέαν) τζιαι συγκυρίες (όπως η ανακάλυψη του "νέου κόσμου")."

    όι ακριβώς - εν τζιαι εκαταργήθηκεν η κληρονομιά με την αστική επανάσταση - τζαιι τα λεφτά κληρονομούνται, όι μόνον οι τίτλοι...

    "γιατί ακόμα ΔΕΝ έshιει επικρατήσει ο σοσιαλισμός, γιατί ακόμα τόσα δισεκατομμύρια "εργαζόμενοι" ανέχουνται να τους εκμεταλλεύονται οι σαφώς πολλά πιο λλίοι "αστοί/ κεφαλαιοκράτες/ επιχειρηματίες/ you name it";"

    κυρίαρχη ιδεολογία, ηγεμονία των αστικών ιδεών, εθνικισμός λαλεί σου κάτι; σκέφτου ότι ανθρώποι που θέλουν πραγματικά "απόλυτην ισότηταν, απόλυτην δικαιοσύνην, απόλυτην ευτυχίαν για ούλλους" εν κάθουνται καν να μελετήσουν τα κλασσικά κείμενα του σοσιαλισμού αλλά νιώθουν την ανάγκη να τα κριτικάρουν έτσι γενικά τζιαι αόριστα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με τους "ιεροκύρηκες" αναφέρουμουν στην πρώτην παράγραφον του Γούφη.
    Την "απόλυτην ισότηταν, απόλυτην δικαιοσύνην, απόλυτην ευτυχίαν για ούλλους" την τοποθετώ στα ταράφκια της θρησκείας.
    Όσον για την κριτικήν, μεν πκιάννεσαι! Διάλογον κάμνουμεν. Αθρώποι της κοινωνίας είμαστεν τζιαι μιλούμεν για τούτα που ζιούμεν τζιαι ακούουμεν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ε καλάν
    αλλά η μαρξιστική ανάλυση εν κάπως πιο σύνθετη που το εργοδότης=κακός, εργαζόμενος=καλός. εν νομίζεις ότι αδικεί την ο γούφης;
    ο μαρξ αναλύει την κεφαλαιακή συσσώρευση στα πλάισια της καπιταλιστικής αγοράς, όι αν εν καλός ο εργοδότης/εταιρεία ή όι.
    τζιαι επειδή σε ενδιαφέρει το ζήτημα των ενδιάμεσων τάξεων στες οποίες ανήκουν ο τεχνοκράτης-διευθυντής τζιαι ο μικροεργοδότης-τεχνίτης κοίταξε αν θέλεις τζιαι την ανάλυση του ερικ όλιν ράιτ που εν νεομαρξιστής με βεμπεριανές επιρροές
    http://www.ssc.wisc.edu/~wright/SOC621/wriclasses.pdf

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εν αμφιβάλλω ότι η μαρξιστική ανάλυση εν πιο σύνθετη, κοντά μου όμως φτάνει η ρητορική του Κυπραίου αριστερού έννεν; Που την μιαν εν υποχρέωση μου να μάθω αν πραγματικά με ενδιαφέρει, που την άλλην η κουβέντα γίνεται σύμφωνα με την θέση που υποβάλλει ο συνδρομητής μιας ιδεολογίας.
    Δείτε τούτον που πάντα έβρισκα πολλά ενδιαφέρον:
    ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ

    ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 5
    Ἐναντίον τῆς ἐξασκήσεως πιέσεως ὑπὸ τῶν πλουσίων

    1 Ἐλᾶτε τώρα, σεῖς οἱ πλούσιοι, κλαύσατε καὶ θρηνήσατε διὰ τὰς συμφορὰς ποὺ σᾶς ἔρχονται.
    2 Ὁ πλοῦτός σας ἔχει σαπίσει καὶ τὰ ἐνδύματά σας εἶναι φαγωμένα ἀπὸ τὸν σκόρον,
    3 τὸ χρυσάφι σας καὶ τὸ ἀσῆμί σας ἔχουν σκουριάσει καὶ ἡ σκουριά τους θὰ εἶναι μία μαρτυρία ἐναντίον σας, καὶ θὰ φάγῃ τὶς σάρκες σας σὰν φωτιά. Ἐθησαυρίσατε διὰ τὰς ἐσχάτας ἡμέρας.
    4 Τὰ ἡμερομίσθια τῶν ἐργατῶν ποὺ ἐθέρισαν τὰ χωράφια σας, καὶ σεῖς τοὺς τὰ ἐστερήσατε, φωνάζουν, καὶ αἱ βοαὶ τῶν θεριστῶν ἔχουν φτάσει εἰς τὰ αὐτιὰ τοῦ Κυρίου Σαβαώθ.
    5 Ἐζήσατε εἰς τὴν γῆν μὲ πολυτέλειαν καὶ ἀπολαύσεις, ἐπαχύνατε σὰν τὰ ζῶα διὰ τὴν ἡμέραν ποὺ θὰ τὰ σφάξουν.
    6 Κατεδικάσατε, ἐσκοτώσατε τὸν ἀθῶον· δὲ σᾶς φέρει ἀντίστασιν.

    Πάω να θκιαβάσω το λινκ του Γρηγόρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. όντως πολλά ενδιαφέρον το απόσπασμα..

    αλλά πέραν της χριστιανικής ηθικής τζιαι για να μείνουμε στο ζήτημα του επιστημονικού προσδιορισμού των ενδιάμεσων τάξεων που έθεσες
    λλίον πιο μαζεμένα για την έννοια των αντιφατικών ταξικών θέσεων του ράιτ δαμέ με τες βιβλιογραφικές αναφορές
    http://www.encyclopedia.com/doc/1O88-contradictoryclasslocatin.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η συζήτηση κάμνει την ανάρτηση τζιαι γεννικά τούτον το blog να αξίζει τον κόπον. Θκιό τρία σχόλια σε όσα έshιετε πει ως σήμερα:

    - Νομίζω έναν που τα στοιχήματα των κομμουνιστών/ σοσιαλιστών/ αριστεριστών κλπ. είναι η εκλαϊκευση της κοσμοθεωρίας τους, διότι αν καρτερούν που στερεοτυπό-πληκτους μικροαστούς (σαν εμέναν) να καταλάβουν (π.χ. θκιαβάζοντας) τα βασικά τζιαι να ξεσηκωθούν απέναντι σε έναν όντως σαθρόν τζιαι άδικον σύστημαν όπως ο καπιταλισμός, μπορεί τζιαι να μεν γίνει ποττέ, ή εν πάσει περιπτώσει θα συνεχίσει να περνά πολύτιμος χρόνος, αγαθόν που κάποιαν στιγμήν εννά εξαντληθεί.
    - Ο Γρηγόρης αναφέρει λλίον πολλά ότι οι λόγοι της μη επικράτησης ως σήμερα εν η δύναμη του κατεστημένου με τις διάφορες εκφάνσεις της. Μα τούτον ίσχυεν τζιαι με τες προηγούμενες καταστάσεις (ευγενείς-αστοί), ενώ μεν ξεχνούμεν ότι σε θκιό τεράστιες χώρες (ΕΣΣΔ, Κίνα), ο σοσιαλισμός (υποτίθεται ότι) επικράτησεν. Πως γίνεται μετά να καταρρέει ενώ εν τόσον ξεκάθαρον ότι υπερτερει σε τόσα επίπεδα του καπιταλισμού; Εμέναν τούτον οδηγεί με παραπάνω στο ότι, ο σοσιαλισμός/ κομμουνισμός απέκτησεν τόσες διαφορετικές εκφάνσεις, που αντί να πολεμά έναν εχθρόν, πολεμά ένα σωρό, με τους παραπάνω εκ των έσω...
    - Τέλος, δεν μπορεί μια κοσμοθεωρία, όσον δίκαιη τζιαι να είναι, να υπόσχεται βία. Τζιαι η υπόσχεση της βίας εν ξεκάθαρη νομίζω. Τούτον, στο σημερινόν κόσμον, όπου η επανάσταση πρέπει να γίνει στους "προοδευμένους", τρομάζει τόσον τους "στόχους" (την μειοψηφικήν "ελίτ"), τρομάζει τζιαι τους "επαναστάτες"..άλλη η αξία της ζωής τον 18ον αιώναν τζιαι άλλη τον 21ο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υπάρχει όμως τζιαι η θεώρηση ότι ο άνθρωπος εν που την φύσην του συμφεροντολόγος αλλά τζιαι βίαιος (μεν νομίζεις ότι η βία τζιαι ο πόλεμος εν ποττέ πολλά μακριά σου, ρώτα τους Ευρωπαίους του 1913 ή τους Γιουγκοσλάβους του 1990) τζιαι το μόνον που μπορεί να κάμει μια κοινωνία είναι να βάλει κάτω κάποιους κανόνες, λλίον-πολλά τούτον που προσπαθεί να κάμει η σημερινή δυτικού τύπου δημοκρατία. Αν παραδεχτούμεν ότι μια επανάσταση που εννα εξαφανίσει την βίαν τζιαι το ιδιωτικόν συμφέρον ανήκει στην σφαίραν της θρησκευτικότητας τότε ο καπιταλισμός είναι as good as it gets. Μεν ξεχνούμεν ότι ο καπιταλισμός έφερεν το τρόπον που ζιούμεν σήμερα τζιαι γενικά τούτον που ονομάζουμεν πρόοδον. Που την άλλην όμως εν ο μαρξισμός τζιαι η αριστερά που εβάλαν αντρόσιν εις τους μεγαλοκαπιτάλες τζιαι σήμερα θεωρούμεν το οκτάωρον, την σύνταξην τζιαι πολλά άλλα καλά σαν δεδομένα. Τζιαι ναι, εν γαίμαν που εδώκαν πολλύν για να μπορούν σήμερα οι εργαζόμενοι να απεργούν τζιαι να απαιτούν, εννεν παίξε-γέλασε...
    Για μέναν το ζητούμενον εννεν ο κομμουνισμός αλλά ο καπιταλισμός 2.0.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν προσέξεις είπα: "θα εγκατέλειπα το προσωπικό "συμφέρον" έναντι του "συλλογικού", φτάνει φυσικά το συλλογικόν να μεν καταστρατηγεί επί της ουσίας το προσωπικό μου. Υπάρχει έτσι περίπτωση εννά μου πείτε, το προσωπικό συμφέρον να πλήττεται κατά την εξυπηρέτηση του συλλογικού; Τζιαι τι συνιστά "συμφέρον" τελικά;"
      Διαφωνώ φίλε ότι μπορεί ο καπιταλισμός να "εκσυγχρονιστεί", εν αδιέξοδο σύστημαν, που τη στιγμήν που αποδεδειγμένα οι "κρίσεις" εν συστατικό του στοιχείον. Αργά ή γλήορα μια που τες επόμενες εννά μας εξαλείψει. Μπορώ έτσι αχνά τζιαι απροσδιόριστα αλλά με αρκετήν "πίστην" να δω ότι ο σοσιαλισμός εν μονόδρομος.
      Όσο για τη φύση του ανθρώπου, εν ένα που τα στοιχεία. Το άλλον εν η διαμόρφωση του που το περιβάλλον. Απλά πρέπει να εύρουμεν τρόπον η σύνθεση "φύσης"/ "περιβάλλοντος" να "πλάσει" τον homo sosialism-us...

      Διαγραφή
  10. Μα ο Παύλος πού είδε πως για οποιοδηποτε μαρξιστή, οι διευθυντες των υπουργειων εν προλεταριατο; Τζαι ότι ο σιδερας με εναν υπαλληλον εν εκμεταλλευτης;

    Μα εν τελεια παραπληροφορηση τουτον...ποθεν ενημερωνεται ο Παυλος για τον μαρξισμό να μας πει τζαι μας να τον παραιτησουμεν αν νεν ετσι μαλακιες που λεει...αλλα επειδη εν λαλει πουποτε ο Μαρξ ετσι μαλακιες, Παυλε, εν βοηθας, ιδιαιτερα τον Γουφι δαμε που στο κατω κατω αποφευγει να τοποθετειται για πραματα που ενι ξερει.

    Οποταν σε παρακαλω, να μας πεις τζαι να μας διαφωτισεις που ακριβως ειδες εσυ την πληροφορια που διαδιδεις δαμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απάντησεν ήδη ο Παύλος για το κύριον ερώτημα σου.
      Επί τη ευκαιρία, ενθουσιάστηκα με τες παρεμβάσεις Παύλου τζιαι Γρηγόρη τζιαι σίουρα βοηθούν με, διότι έχουμεν διάλογον τζιια αντίλογον, όμορφα τζιαι κόσμια, τζιαι οϊ "δοξολογίες", όπως κάμνουν αρκετοί, ανεξαρτήτως ιδεολογίας.
      Επαναλαμβάνω ότι η αριστερά, για να γίνει η συντριπτική πλειοψηφία που θα φέρει την επικράτηση, πρέπει: α) να μιλήσει σε ούλλους απλά, περιορίζοντας όσο γίνεται μια αύραν διανοητικής ανωτερότητας που ενίοτε αποπνέει β) να καθησυχάσει τους δύσπιστους ότι ο σοσιαλισμός ΔΕΝ είναι ισοπέδωση αλλά το αντίθετο, τζιαι αν γίνεται να εξηγήσει ότι η βίαιη ανατροπή ΔΕΝ είναι μονόδρομος...

      Διαγραφή
  11. αλόπως εν που τες στήλες του λογιστή του πολίτη που κάμνει τζιαι τον οικονομολόγο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δισδαιμόνα και ανώνυμε: με το "ιεροκύρηκες του Μαρξισμού" αναφέρουμουν στην πρώτη παράγραφο του Γούφη όπου τοποθετείται (για πράματα που ξέρει;) πως κάποιοι "προοδευτικοί" γίνουνται δογματικοί. Τούτον δυστυχώς εν αλήθκεια. Δεν πιστεύω ούτε λέω ότι τούτον εν ο μαρξισμός αλλά ακούω που διάφορους μαρξιστές φίλους να εξισώνουν το μισθωτόν με τον εργαζόμενον. Σαν ιδιοκτήτης μικρής μεταποιητικής βιομηχανίας νιώθω πολλή πικρίαν που τον τρόπον που ούλλοι μιλούν για αφεντικά τζιαι μισταρκούς την στιγμή που το μεγαλλύττερον κομμάτιν της οικονομίας λειτουργεί με αθρώπους σαν εμέναν τζιαι τους εργοδοτούμενους μου. Κόπιασε να ρωτήσεις τους "μισταρκούς" μου αν εμειωθήκαν οι μισθοί τους για αν επκιάαν 13ον.

    Για τον μαρξισμόν ενημερώννουμεν που εσέναν τζιαι τον Γρηγόρην αλλά τζιαι που τον Σταύρον Ευαγόρου που φκαίννει στα ράδια τζιαι τες τηλεοράσεις τζιαι που τον Ζαννέττον που την Αθηαίνου τζιαι που τον θκειόν μου τον Μελήν. Δεν έκατσα να θκιαβάσω τον Μάρξ τζιαι ούτε λοαρκάζω, αλλά ούτε προσποιούμαι ότι είμαι κανένας ειδήμονας. Αν δεν το κατάλαβες έχω πολλύν σεβασμόν προς την αριστεράν τζιαι τους αγώνες που έκαμεν τζιαι δεν βλέπω γιατί αντιδράς τόσον αμυντικά.

    ΥΓ. Πράγματι βρίσκω τα άρθρα του Δημήτρη εξαιρετικά. Διαφωνούμεν ανώνυμε αλλά έννεν ανάγκη να γινούμαστεν γαούρκα. Τζιαι οι λογιστές εργαζόμενοι ένουν τζιαι πολλές φορές έχουν καλλίττερην επαφήν με την πραγματικότηταν που τους πας οικονομολόγους επειδή βάλλουν κάτω τα νούμερα τζιαι όι τες ιδεολογίες τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τζιαι μέναν αρέσκει μου η ουσία όσων λαλεί ο Γεωργιάδης, όσον τζιαι να διαφωνώ μαζίν του. Τζιείνον που θα επρόσεχα στη θέση του, λόγω του χαρακτήρα μου κυρίως, εν η συνήθως militant διάθεση που φκάλλει, παρά τα επιχειρήματα που παραθέτει.

      Διαγραφή