Οι θεολόγοι έννεν καθηγητές

Ως τα 20 μου περίπου, εκουβαλούσα πολλά στερεότυπα της οικογένειας τζ̆αι του σχολείου. Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια. Έλληνας, χριστιανός ορθόδοξος, με καθήκον να κάμω οικογένειαν για το καλόν του έθνους τζ̆αι για να κερδίσω μιαν θέσην στον παράδεισον όταν πεθάνω. Έν έχουν περάσει πολλά χρόνια που τότε που πριν τζ̆οιμηθώ έκαμνα τον σταυρό μου.

Έννεν της ώρας ούτε έσ̆ει μεγάλον νόημαν να ιχνηλατίσω πως, σταδιακά, στα 26 χρόνια που επεράσαν που τότε, επέρασα στο άλλον άκρον. Οϊ μόνον απόρριψα την θρησκείαν, τούτον το οπισθοδρομικόν τζ̆αι σκοταδιστικόν σύστημαν εξουσίας, αλλά αρνήθηκα την πιθανότηταν ύπαρξης του αόρατου φιλαράκου που ούλλοι αποκαλούν θεόν (με τα τόσα διαφορετικά ονόματα τζ̆αι παραλλαγές). Όσον για το "έθνος", ήταν παράλληλη η απομυθοποίηση του τζ̆αι η συνειδητοποίηση ότι εν έναν βραχύβιον κατασκεύασμαν, που μπορεί να υπήρξεν για 100-200 χρόνια κάπως χρήσιμον, αλλά μετά αποτέλεσεν την κύριαν αιτίαν για θκιό παγκόσμιους πολέμους τζ̆αι - το κυριόττερον για έναν Κυπραίον - τον πρωταρχικόν λόγον που ζει στην παράνοιαν του διχοτομικού, "εθνικά καθαρού" στάτους κβο. Ακόμα τζ̆αι τον "ιερόν θεσμόν" της οικογένειας άρχισα να τον θεωρώ ως άλλην μιαν μανίαν των άλλων θκιό κατασκευασμάτων, αφού ήταν προφανές γυρόν μου ότι εν κάμνουν ούλλοι οι αθρώποι για σύζυγοι, πατεράδες ή μανάδες. 

Αρχικά εσ̆οκκαρίστηκα. Μετά εθύμωσα. Με αποτέλεσμαν να θέλω να "διαδώσω την αλήθκειαν" σε ούλλους. Η "δημόσια πλατεία" του facebook επρόσφερεν τούτην την δυνατότηταν, τζ̆αι υπήρξαν αμέτρητες οι ώρες που αφιέρωσα τζ̆αι τα κείμενα που έγραψα, οι συζητήσεις που εσυμμετείχα, οι συναντήσεις που επαρευρέθηκα σε τούτον το πλαίσιον. Μέχρι τζ̆αι ιδρυτικόν μέλος σε όμιλον αθέων έγινα. Είχα σταδιακά εξελικτεί σε μιαν έκδοσην τζ̆είνου που επολεμούσα, δυστυχώς. Είχα γίνει "νεοάθεος", ένας "ευαγγελιστής του αθεϊσμού" τροποντινά. Άρα, εν ολίγοις, άλλος ένας "θρησκευόμενος", απλά που άλλον μετερίζιν.

Ευτυχώς ήταν πολλά πιο σύντομη τούτη μου η φάση. Η ίδια η μεταφυσική φιλοσοφία του αθεϊσμού ουσιαστικά εν επιτρέπει τούτην την αντίφασην. Ο πραγματικός άθεος εν "κηρύττει". Εν θιασώτης της απόλυτης ελευθερίας στην ερμηνείαν του κόσμου τζ̆αι ειδικά στο τι μπορεί να μας περιμένει μετά θάνατον. Αφήνει στον ίδιον το άτομον την ατόφιαν επιλογήν να σταθμίσει τα δεδομένα τζ̆αι να διαμορφώσει την δικήν του "αλήθκειαν" για την ζωήν τζ̆αι τον θάνατον. Έτσι λοιπόν, σταδιακά εγκατέλειψα την προσπάθειαν να πείθω άλλους για το τι να πιστεύκουν στα μεταφυσικά. Αν κάποιος θέλει να προσκυνά κόκκαλα τζ̆αι να θωρεί οράματα εν δικαίωμαν του. Αν θα αλλάξει, τούτον οφείλει να γίνει καθαρά με προσωπικήν διαδρομήν τζ̆αι συνειδητοποίησην.

Τούτη η στάση δυσκολεύκει πολλά όσον αφορά στα κοπελλούθκια. Στο κάτω-κάτω είμαι τζ̆αι γονιός, τζ̆αι το πως μεταχειρίζουνται στο σχολείον τα δικά μου αφορά με, ως υπεύθυνος ενήλικας για λλόου τους. Τζ̆αι κάπου δαμέ ερκούμαστεν στο θέμαν του τίτλου. Τα σχολεία στην Κύπρον δυστυχώς εν χώρος προσυλητισμού τζ̆αι οϊ γνώσης. Προσηλυτισμός σε συγκεκριμένον δόγμαν του χριστιανισμού παιδιόθεν. Προσηλυτισμός στο έθνος, ούτε καν το κυπριακόν, αλλά το ελληνικόν, με αντίστοιχην κατάστασην στα κατεχόμενα για το τουρκικόν. Τζ̆αι φορείς του προσηλυτισμού εν οι δασκάλοι στο δημοτικόν τζ̆αι οι καθηγητές στο γυμνάσιον. Ειδικά στο τελευταίον, οι προσηλυτιστές έχουν τζ̆αι ειδικότηταν, λαλούν τους "θεολόγους".

Αφορμήν να ασχοληθώ με τούτους τους τύπους, που παν τζ̆αι "σπουδάζουν" τάχα "δόγμαν", δηλαδή θεωρούν σπουδήν το να παπαγαλίζουν ασύστολα μαλακίες που εγράψαν κάτι τύποι στην έρημον πριν 2000 χρόνια, ήταν έναν άρθρον στην σχολικήν εφημερίδαν "Δασουπολίτης" που την Ιόλην Νικολάου. Τζ̆αι ο οχετός αντίδρασης σε τούτον που μιαν μερίδαν των εν λόγω "προσηλυτιστών". Ιδού το άρθρον:

Το άρθρον εν η επιτομή της μετριοπάθειας τζ̆αι της ωριμότητας. Βάλλει κάτω κάποια πράματα με νηφαλιότηταν, τζ̆αι προτείνει βελτιώσεις στο πως ο ανήλικος μπορεί να λάβει μόρφωσην/γνώσην (αντί κατήχησην τζ̆αι προσηλυτισμόν) χωρίς να συγκρούεται τούτον με τες μεταφυσικές του αναζητήσεις. 

Η αντίδραση των προσηλυτιστών όμως, όσον προβλέψιμη τζ̆αι να είναι, άλλον τόσον εν δυσκολοχώνευτη. Αντί να απαντήσουν με τα δικά τους (ανύπαρκτα ουσιαστικά) επιχειρήματα, επιλέξαν την οδόν της προσωπικής επίθεσης τζ̆αι των θεωριών συνομωσίας περί "αθέων" τζ̆αι "ανθελλήνων". Μεγάλον ανέκδοτον τούτον, αφού εκτός που φανατικοί εν τζ̆αι παντελώς αδαείς για το πόσον αντιφατικές εν οι έννοιες του (πραγματικού) "ελληνισμού" τζ̆αι της "ορθοδοξίας". Νάμπου περιμένεις όμως που "καθηγητές" που αποκαλούν τους εαυτούς τους "θεολόγους". Αν είχαν στοιχειώδην συναίσθησην του τι σημαίνει "καθηγητής" θα εσ̆ίζαν τα "πτυχία" τους ή έστω θα απαιτούσαν να μετονομαστούν σε "θρησκειολόγους". Αλλά φυσικά, όπως λαλεί ο τίτλος, ένας θεολόγος εν μπορεί να εν "καθηγητής", δηλαδή ένας άθρωπος που "δείχνει το δρόμον" μπροστά. Ένας θεολόγος, εκ φύσεως της "δουλειάς" του, εν μπορεί παρά να κρατά την κοινωνίαν στην σκοταδιστικήν οπισθοδρόμησην. Οι λλίες περιπτώσεις θεολόγων που προσπαθούν να συμφιλιώσουν κάπως τα πράματα με την κοσμικότηταν του σύγχρονου σχολείου εν η θλιβερή εξαίρεση. 

Ξέρω, η ανάρτηση ώζει "επιθετικότητας", αλλά τι να κάμουμεν, ορισμένοι τύποι εν σε αφήνουν να "αγιάσεις".

Ώσπου να "αγιάσω", stay cool and keep rocking!