"Που'σαι ρε πατρίδα;"

Καθώς εβούρουν στο παραποτάμιον πάρκον του Βασιλέως Μιχαήλ του Α' (συνονόματος), στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας, την περασμένην Παρασκευήν, θωρώ έναν παρέαν να έρκεται απέναντι μου. Άσπρη φανελούα με έναν χαρακτηριστικόν γαλανόλευκον ορθογώνιον, με τον σταυρόν στην πάνω αριστερά γωνιάν. Είμαστεν τζ̆αι κάποιας ηλικίας οπότε έπρεπεν να κοντέψει αρκετά για να βεβαιωθώ, τζ̆αι παρά το μειωμένον του χρόνου αντίδρασης, επρόφτασα να σκεφτώ τζ̆αι να αποφασίσω για το αν θα τον εσ̆αιρετούσα τζ̆αι πως:

"Που'σαι ρε πατρίδα;"

Ο άθρωπος εξιππάστηκεν προφανώς, παρά το συγκρατημένον της, λαχανιασμένης, φωνής μου τζ̆αι επερίμενα να ανταποδώσει στα γλήορα τον χαιρετισμόν τζ̆αι να συνεχίσει. Αντί τούτου, έκαμεν μεταβολήν τζ̆αι ήρτεν να τρέξει δίπλα μου. Ανταλλάξαμεν λλίες κουβέντες, για το πως εβρεθήκαμεν τζ̆αμέ, το πόσον ωραίον ήταν το πάρκον, το πόσον μούργοι εν οι Ρουμάνοι τζ̆αι πόσον λλία τα αγγλικά τους, πόθεν είμαστεν, πόσες μέρες εννά μείνουμεν κλπ. Η στιχομυθία εκράτησεν 4-5 λεπτά, μετά που τα οποία ο Κρητικός εξανάκαμεν μεταβολήν πίσω στην προηγούμενην του κατεύθυνσην τζ̆αι οι δρόμοι μας εχωρίσαν, πιθανότατα για πάντα, αν τζ̆αι εσυλλάβισα του το επίθετο μου μπας τζ̆αι βρεθούμεν στα κοινωνικά δίκτυα να εισηγηθούμεν ο ένας του άλλου τοπούθκια που μας αρέσαν στην πόλην. 

Κάπως έτσι συνοψίζεται η αγάπη που έχω για τους Έλληνες τζ̆αι την Ελλάδα, μετά που δέκα χρόνια σπουδών τζ̆αι δουλειάς στη Σαλονίκη τζ̆αι έχοντας αφήσει "φρουράν" την αδερφήν μου στην Αθήναν (τζ̆αι άλλα θκιό αδέρφια η Αγάπη σε Αθήνα τζάι Σαλονίκη). Όσον τζ̆αι αν η ελληνοκεντρική κουλτούρα (τζ̆αι η τουρκοκεντρική για τους "βόρειους") που μας ταίζουν δακάτω παιδιόθεν εν ο καταφανής υπεύθυνος αφενός για τα δεινά του τόπου τζ̆αι αφετέρου για την δυσκολίαν επίτευξης μιας συμφωνίας συμβίωσης μεταξύ των θκιό "εθνικών ομάδων", την Ελλάδαν έχω την στην καρκιάν μου, τζ̆αι πάντα εννά με συγκρινεί κάθε παρουσία της στην ζωήν μου. Όπου τζ̆αι να την συναντήσω. Ακόμα τζ̆αι σε έναν Κρητικόν που βουρά στο πάρκον με την σημαίαν στην φανελλούαν.

Το ταξιδάκι στο Βουκουρέστι ήταν επιτυχία. Επέρασα καλά. Όπως τζ̆αι πέρσι έτσι τζ̆αιρόν στο Μόναχο, εσυνόδευσα την Αγάπην σε ένα συνέδριο, καθαρά ως τουρίστας ή ως "ο σύζυγος" αν προτιμάτε. Εν πολλά ωραίος ρόλος, αν μεν τον εδοκιμάσετε συστήνω τον. Την ώραν που το έτερον ήμισυ δουλεύκει ή παρίσταται σε παρουσιάσεις τζ̆αι διαλέξεις, εσύ απλά θκιαλέεις τι ευχάριστον να κάμεις με τη μέρα σου, ώσπου να τελειώσει τζ̆αι να συνεχίσετε παρέαν την περιδιάβασην. Άσε που πάεις σε ούλλα τα γεύματα τζ̆αι τα "γκαλά" δείπνα τζ̆αι παρλάρεις για διάφορα άσχετα τζ̆αι ξέγνοιαστα. 

Η πόλη εξέπληξεν με ευχάριστα, τζ̆αι παρά το ότι είχαμεν μόλις θκιό "καθαρές" μέρες να γυρίσουμεν, είδαμεν αρκετά πράματα. Που αρχιτεκτονικής τζ̆αι πολεοδομικής άποψης, έσ̆ει κάποιες ομοιότητες τζ̆αι κάποιες διαφορές που τες δυτικο- τζ̆αι κεντρο-ευρωπαϊκές πόλεις που έχω επισκεφτεί. Αφενός έσ̆ει πολλά ωραία landmarks, που περασμένους αιώνες αλλά τζ̆αι σύγχρονα, πότε επιβλητικά τζ̆αι τεράστια, πότε κρυμμένα στα πλακόστρωτα στενά του "παλιού κέντρου". Αφετέρου ήταν πολλά πιο απλωμένη πόλη, με τεράστιους ανοικτούς χώρους, πλαθκιούς δρόμους τζ̆αι συνεχείς πλατείες, που σε συνδυασμόν με τα τυπικά κτίρια σοβιετικού τζ̆αι μετα-σοβιετικού τύπου αθθύμιζεν την περίοδον που η χώρα ήταν μέρος του λεγόμενου "ανατολικού μπλοκ". 

Ο κόσμος, ανέφερα ήδη ότι εν μούργος, εν γουστάρει ιδιαίτερα τους "επισκέπτες", είτε εν τουρίστες είτε εργαζόμενοι. Τούτη ήταν η αρχική μας εντύπωση, τζ̆αι αν εμείς εμείναμεν πολλά λλίον για να το επιβεβαιώσουμεν σε βάθος χρόνου, η επιβεβαίωση ήρτεν επανειλημμένα που το πολυεθνικόν γκρουπ το οποίον εσυμμετείχεν στο συνέδριον, το οποίον είσ̆εν ακριβώς την ίδιαν, έντονην αίσθηση. Εν αθρώποι που προφανώς εν εμάθαν να έχουν ξένους μέσα στα πόθκια τους, τζ̆αι ούτε φαίνεται να τους έχουν ανάγκην. Η μόνη άλλη πόλη που εσυνάντησα τούτην την συμπεριφοράν ήταν η Πράγα. Προσωπικά θεωρώ ότι το να σκάσεις έναν χαμογελούϊν τζ̆αι γενικώς να δείξεις του άλλου μιαν στοιχειώδην συμπεριφοράν αποδοχής εν θεμελιώδες. Έννεν δηλαδή "δικαιολογημένον" να είσαι μια ξινίλα επειδή εν έσ̆εις ανάγκην. Βέβαια εμείς δακάτω ενίοτε πάμεν στο άλλον άκρον.

Το τροχαδάκιν στο πάρκον του βασιλιά ήταν που τα highlights. Υπέροχον περιβάλλον που πραγματικά έκαμνεν ακόμα τζ̆αι το jogging απόλαυση. Δώσ'μου νερά βασικά τζ̆αι πάρ' μου την ψυσ̆ήν. Νερά, ποτάμια, λίμνες τζ̆αι τεράστια δέντρα αγνώστου είδους με σκοτεινές φυλλωσ̆ιές. Τζ̆αι ξαφνικά να ξεπροβάλλει μια παραποτάμια μπυραρία, με τα pints παραταγμένα, ενώ αναδύονται μυρωθκιές που κοψίθκια. Το παλιόν κέντρον επίσης πολλά ενδιαφέρον, αν σου αρέσκουν τα τεράστια κλασσικά κτίρια τζ̆αι οι ουρανοξύστες πάραδίπλα, τζ̆αι εγώ γουστάρω πολλά. Το φαίν τζάι οι μπύρες αξιοπρεπέστατα, αν τζ̆αι εν ετρελλάθηκα. Το πιο ωραίον τζ̆αι ενδιαφέρον φαίνα ever νομίζω ήβραμεν το στην Αυστρίαν. Τζ̆αι για να πάεις Βουκουρέστι που Λάρνακα είναι μόλις θκιό ώρες, κάτιτίς παραπάνω που το να πάεις Σαλονίκη δηλαδή. Μια χαρά, ειδικά με έναν βιβλίον ανά χείρας ούτε που εκατάλαβα την ώραν.

Στα μείον οι ταξιτζ̆ίες τους που εν κλέφτες, ασχέτως αν η μέση ταρίφα εν φτηνή σε σχέση με δακάτω. Η εισήγηση είναι να πιάννεις uber αν τζ̆αι εμείς εν το εχρειαστήκαμεν. Επίσης, το ότι έχουν δικόν τους νόμισμαν, το Λέϊ, τζάι κάθε λλίον πρέπει να κάμνεις πράξεις για να καταλάβεις νάμπου καλείσαι να ξοθκιάσεις. Τέλος, πολλή πουρού ρε αδερφέ. Πατούν της πουρούς με το παραμικρόν, τζ̆αι παρατεταμένα, με προφανής διάθεσην εξόντωσης του άλλου μέσω της ηχορύπανσης. Ενόμιζα ότι μόνον οι αράπηες εν έτσι αλλά οι Ρουμάνοι βάλλουν τους κάτω με διαφοράν.

Γενικώς, τα μείον ήταν σαφώς λλιόττερα που τα θετικά. Έτσι συστήνω ανεπιφύλακτα μιαν βόλταν στο Βουκουρέστι τζ̆αι εύχομαι σας να προκύψει στο πρόγραμμα σας. Τζ̆αι στον εαυτό μου τζ̆'άλλα ταξιδάκια, με jogging σε όμορφες τοποθεσίες.

Ώσπου να ξαναβουρήσω δίπλα που ξένον ποτάμι, stay cool and keep rocking!

Μαντήλα τζιαι κοσμικό σχολείο

Έγινεν πολλύ κουβέντα για το θέμαν τες τελευταίες μέρες, σε βαθμόν που επισκίασεν πιο σοβαρά θέματα, όπως η αυτοκτονία ενός καταπιεσμένου 14χρονου τζ̆αι οι πολλά σοβαρές εξελίξεις στο κυπριακό. Εσυμμετείχα αρκετά ενεργά στες διάφορες συζητήσεις στο facebook τζ̆αι εθεώρησα καλόν να βάλω τζ̆αι δαμέ τες αναρτήσεις που έκαμα για το θέμαν, το οποίον εν πολλά ενδιαφέρον. Έτσι τζ̆'αλλιώς το blog λειτουργεί πλέον ως ημερολόγιον αφού τα κοινωνικά δίκτυα έχουν εδώ τζ̆αι τζ̆αιρόν εκτοπίσει τα blog ως χώρους συζήτησης τζ̆αι αλληλεπίδρασης.

Ανάρτηση 1:

"Σε λλίον πρέπει να πάρω τον ένα μου γιο για κούρεμαν. Εχτές εδέχτηκεν παρατήρησην ότι πρέπει να κόψει τα μαλιά του γιατί εν νάκκον πιο μακριά από ότι προβλέπει ο κανονισμός του σχολείου. Του άλλου εν θέλουν γιατί εππάλλιασεν του τα παραπάνω ο παρπέρης :)

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο καθένας θα έπρεπεν να ντύνεται, να χτενίζεται τζ̆αι να στολίζεται όπως γουστάρει, φτάνει να μεν βλάφτει κάπως το υπόλοιπον σύνολον στο οποίον μετέχει. Αλλά επειδή ξέρω ότι σε έναν κοινωνικόν σύνολον η προσωπική μου άποψη έννεν η μόνη, τζ̆αι υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί που εδιαμορφωθήκαν για κάποιους λόγους, προσπαθώ να συμβιβάσω τα γούστα μου με τους συγκεκριμμένους περιορισμούς, όπου τζ̆αι όταν υπάρχουν. Αν διαφωνώ με κάποιους, θα διατυπώσω τες αντιρρήσεις μου με επιχειρήματα, αλλά όσον ισχύουν, εν θα τους παραβιάσω, ή αν τους παραβιάσω, εννά είμαι έτοιμος να υποστώ συνέπειες.

Όταν είμαι στον προσωπικό μου χώρον, οι συγκεκριμμένοι κανονισμοί εν ισχύουν φυσικά. Μπορώ να κυκλοφορώ τίτσιρος, ξιμαρισμένος τζ̆αι με ζαρτιέρες αν θέλω. My house, my rules. Κινδυνεύω πάντα να με χωρίσει η γυναίκα μου τζ̆αι να με απαρνηθούν τα κοπελλούθκια μου, αλλά τούτα εν εμπίπτουν στες νομικές συνεπειες ;)

Να φκω έξω όμως έτσι, επειδή υπάρχουν νόμοι που το απαγορεύουν, εν θα το πράξω, τζ̆αι αν το κάμω, εν θα παραξενευτώ αν με μπαγλαρώσουν. Διότι έξω, έννεν my house, my rules, εμπίπτω πλέον σε μιαν άλλην σφαίραν, που ονομάζεται κράτος, τζ̆αι το κράτος εθέσπισεν νόμους για τούτα τα πράματα.

Ναι, εν για την μαντήλαν της κορούς που την Συρίαν που τα γράφω τούτα ούλλα. Ναι, υπάρχει το "γράμμαν" του νόμου (που εφάρμοσεν ο τζ̆έγκενος διευθυντής), υπάρχει τζ̆αι το "πνεύμαν" του νόμου, που πολλά πιθανόν να ετσαλαπάτησεν με τον άτσαλον, αναίσθητον τζ̆αι ακραίον χειρισμόν του θέματος. Τζ̆αι εν εύκολον να τον σύρεις στο πυρ το εξώτερον γιατί έννεν η πρώτη φορά που επιδεικνύει έτσι συμπεριφοράν. Άσε που το "θύμαν" εν μια συμπαθέστατη, άριστη κορού που επέρασεν πιθανότατα πολλά δύσκολες καταστάσεις για να της αξίζει έτσι μεταχείριση.

Όμως που την άλλην, εν μπορώ να θωρώ αθρώπους που θέλουν να ονομάζουνται αντικειμενικοί τζ̆αι νηφάλιοι να αποδίδουν το 100% του φταισίματος στον διευθυντήν. Επειδή απλά εν "εθνικιστής/φασίστας". Έννεν επιχείρημαν ο χαρακτήρας τζ̆αι η ιδεολογία του άλλου για το αν έσ̆ει ή όϊ δίκαιον σε μιαν κατάστασην. Τούτον ονομάζεται λογικόν σφάλμαν τζ̆αι υποσκάπτει κάθε θέσην που διατυπώνεται.

Αν εν έτσι κοπέλια, να πάω τζ̆αι γω αύριον να δειχτώ της διευθύντριας στο Διανέλλειον ότι με το να ζητά θκιό πόντους κούρεμαν στον γιον μου εν φασίστρια. Έννεν έτσι τα πράματα ρε κοπέλια. Έννεν άσπρον-μαύρον κάποια πράματα. Έσ̆ει τζ̆αι άλλες αποχρώσεις τα γέρημα..."

Ανάρτηση 2:

"Κοιτάξετε, εν όντως εξόχως αντιφατικόν που την μιαν να διαμαρτυρούμαστεν για το ότι το κυπριακό σχολείον καταδυναστεύκεται που τα τελετουργικά τζ̆αι τα σύμβολα της θρησκείας τζ̆αι ότι ο κάθε υπουργός παιδείας πρώτα περνά

για προσκύνημαν που τον αρχιεπίσκοπον μόλις αναλάβει καθήκοντα, τζ̆αι που την άλλην να σκοτωνούμαστεν υπερασπιζόμενοι το δικαίωμαν μιας μαθήτριας να αναδείξει τες επιταγές της θρησκείας της μέσα που την εμφάνισην της..."

Ανάρτηση 3:

"Πιο κάτω η επεξήγηση της "λογικής" της μαντήλας σε σχέσην με το Κοράνιν.

https://d1.islamhouse.com/data/el/ih_articles/single/el_Hijab_in_Islam.pdf?fbclid=IwAR0HecoTBLbyqpfXilfz7tHQDJESuNIE9clzJ3wVtjPISSuctkpQzLzd1O4

Ευχαριστίες στο ανίψ̆ιν που το εντόπισεν. Επειδή στες συζητήσεις μας εχτές υπήρχαν τζ̆αι σχόλια που εκάμναν απόπειραν αποσύνδεσης του εν λόγω ενδύματος που τες επιταγές της (μουσουλμανικής) θρησκείας. Αν είσαι εναντίον της παρέλασης θρησκευτικών συμβόλων τζ̆αι τελετουργικών μπροστά σε ανηλίκους, γιατί συνιστά προσηλυτισμόν, τότε ούτε η μαντήλα πρέπει να σε αφήνει αδιάφορον.

Η ερώτηση μου στες μουσουλμάνες γυναίκες που εν μπορούν να δουν την λογικήν της κριτικής στην μαντήλαν: Γιατί λαλείτε "ο Αλλάχ;". Γιατί να μεν είναι "η Αλλάχ"; Βεβαιωθείτε ότι φορείτε την μαντήλαν σας καθώς απαντάτε."

Ανάρτηση 4:

"Πατριαρχία παντού ;) (σχετικόν με τα ενδυματολογικά άγχη των ημερών)..."

Ανάρτηση 5 (τζάι τελευταία):

"Η γνώση τζ̆αι η θρησκευτική πίστη έχουν ένα βασικό κοινό: αποτελούν τζιαι οι θκιό "αποδοχές του αληθινού". Έχουν τζ̆αι θκιό διαφορές. Η γνώση απαιτεί τεκμηρίωση τζ̆αι αποδέχεται την αλλαγή όταν παρουσιαστούν νέα τεκμήρια . Η θρησκευτική πίστη δαιμονοποιεί την τεκμηρίωση τζ̆αι αρνείται την αλλαγή ως αιρετική. Γι'αυτόν, σε χώρους πραγματικής γνώσης, όπως πρέπει να εν τα σχολεία, η θρησκευτική πίστη εν αταίριαστη τζ̆αι προκαλεί κυρίως προβλήματα. Θα ήταν καλόν ο ανήλικος μαθητής, να αποθέτει την θρησκευτική του πίστη (μαντήλα included) στην είσοδο, τζ̆αι να την παραλαμβάνει φκαίνοντας. Το ίδιον ισχύει τζ̆αι για το προσωπικό του σχολείου. Εκπαιδευτικόν τζ̆αι άλλον. Για όσους θεωρούν την εν λόγω πρόταση "αντιδημοκρατική", υπάρχουν πλήθος μη κοσμικά σχολεία στα οποία να αποταθούν. Ή στο Ττόμυ Β'".

Ώσπου να σταματήσουμεν να σαντανώννουμεν τα μπούτια μας τζ̆αι τα σύμβολα της εκάστοτε θρησκείας με το κοσμικό σχολείο, stay cool and keep rocking!

Απόφαση ειρήνης

Εξανάπα σας το ότι εγεννήθηκα 19 Ιουλίου του 1974 έννεν; Παραπάνω που μιαν φοράν, είμαι σίουρος. Τζ̆αι σιγά το πράμαν εννά μου πεις. Απλά, αθθύμισεν μου το σήμερα μιαν κουβέντα του Κασουλίδη στην εκδήλωσην για την διακήρυξη πρωτοβουλίας "Απόφαση Ειρήνης". Είπεν ο Κασουλίδης ότι "εμείς αναγιωθήκαμεν με το κυπριακόν πρόβλημαν". Τζ̆αι φυσικά για μέναν τούτον γίνεται πιο έντονον, αφού κάθε μέρα της ζωής μου ήταν μετά την καταστροφήν που ήρτεν στον τόπον λόγω τούτου ακριβώς του προβλήματος (το κυπριακόν πρόβλημαν εν ξεκινά βεβαίως με την τουρκικήν εισβολήν αλλά πάνω που 100 χρόνια νωρίττερα).

Αφού επέρασα σχεδόν την μισήν ζωήν μου επηρεασμένος που τα εθνικο-θρησκευτικά στερεότυπα ("η Κύπρος εν ελληνική, Γεώργιε Γρίβα Διγενή ζεις τζ̆αι μας οδηγείς, τούρκος καλός μόνον ο νεκρός" κλπ.), ευτυχώς έφυα για μιαν γεμάτην δεκαετίαν που την Κύπρον, τζ̆αι παρά το ότι εσπούδασα τζ̆αι εδούλεψα στην "μαμάν πατρίδαν" (την Ελλάδαν σιόρ), αντί να παραμείνω εθνικιστής τζ̆αι θρήσκος, εξελίκτηκα σε αναρχικόν τζ̆αι άθεον (ιδεολογικά μιλώντας, γιατί στην πράξην είμαι μικρομεσαίος αστός). Έννεν σωστόν να κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια αλλά άμα άλλαξα εγώ, καθαρά μέσα που θκιάβασμαν τζ̆αι απλές εμπειρίες ζωής, θεωρώ ότι μπορεί να αλλάξει ο οποιοσδήποτε τες πεποιθήσεις τζ̆αι την κοσμοθεωρίαν του. Πάνω που μιαν φοράν τζ̆ιόλας.

Τούτες τες πρωτοβουλίες, που τον τζ̆αιρόν που ήρτα πίσω Κύπρον πριν 15 χρόνια, παρακολουθώ τες τζ̆αι συμμετέχω όσον μπορώ ("Ομάδα Κύπρος", "Κίνηση για μια ομοσπονδιακή Κύπρο", "Unite Cyprus" κ.α.). Εν μια εξιλέωση τροποντινά για έναν άθρωπον ελάχιστα "κινητοποιημένον", ή για να το πω πιο σκληρά, έναν "αγωνιστήν του καναπέ" όπως εγώ. Σε σχέσην δε με πολλούς Κυπραίους, αν μεν είναι τζ̆αι με τον μέσον όρον, μια χαρά έχω δώσει το παρόν μου "στο δρόμο", ασχέτως αν τα αποτελέσματα των κινητοποιήσεων ήταν ανάξια λόγου. Έτσι, σήμερα, παρά το ότι είδα κάποιες μικροδιαφορές, η εκδήλωση επροκάλεσεν μου έναν έντονον dejavu. Το αίσθημαν ότι κάπου το εξανάζησα τούτον, με τα ίδια περίπου άτομα, με τες ίδιες περίπου ατάκες, με το ίδιον περίπου μήνυμαν τζ̆αι ελπίδαν ότι "άτε πέρκιμον γίνει κάτι επιτέλους για να επιτευχθεί συμφωνία στο μαυρογέρημον το κυπριακό". Εχάρηκα που είδα αθρώπους διαφορετικών ιδεολογικών καταβολών να εν παρέαν για κάτι που εκλαμβάνουν ως το κοινόν καλόν τζ̆αι την αυτονόητην λογικήν. Εχάρηκα που επαναλάβαμεν το πόσον συμφωνούμεν για το τι πρέπει τζ̆αι το τι μπορεί να γίνει κατά την νέαν προσπάθειαν επανέναρξης των συνομιλιών. Αλλά....

Αλλά κάθε φοράν που βρισκούμαστεν είμαστεν περίπου οι ίδιοι. Έχουμεν καταντήσει γραφικοί, ακόμα τζ̆αι για αθρώπους που συμφωνούν μαζί μας. Τζ̆αι, το πιο καταθλιπτικόν, κάθε φοράν που ξεκινά μια διαδικασία διαπραγμάτευσης, τζ̆αι βρισκούμαστεν για την κουντήσουμεν, είμαστεν ούλλον τζ̆αι πιο γερασμένοι, κουρασμένοι, απογοητευμένοι. Τζ̆αι με μιαν αίσθησην ότι λλιανίσκουμεν αντί να πολλύνουμεν. Ότι ο χρόνος που παρέρχεται αντί να βάλλει του κόσμου νουν, πελλανίσκει τον τέλεια. Αρχίζοντας που την πολιτικήν ηγεσίαν τζ̆αι τελειώνοντας που τον τελευταίον απολίτικον 18χρονον μπροστά στο τάμπλετ (εν βάλλω τους πιο μιτσ̆ιούς γιατί εν μπορούν να ψηφίσουν κάτι, δυστυχώς για λλόου τους).

Έσ̆ιει δίκαιον ο παλιός συνμπλόγκερ ("Νεκατώματα") ο Γρηγόρης, μέσα στο βιβλίον του "Ο Ντενκτάς στο νότο", ότι ηγεσία τζ̆αι λαός τείνουν να συμφιλιωθούν με το "στύλλον-στύλλον άνεσην" τζ̆αι με το "στάτους κβο ώσπου πάει τζ̆αι μετά μιαν όσον το δυνατόν πιο ανώδυνην διχοτόμησην". Σε τούτον βοηθά η σταδιακή συρρίκνωση του αριθμού των "πραγματικών προσφύγων", δηλαδή όσων έχουν πραγματκά βιώματα που τα κατεχόμενα. Η απάντηση του λαού στους τυχοδιωκτισμούς των τελευταίων θκιό προέδρων, που υποτίθεται ήταν "ναιναίκοι", ήταν να ενισχύσουν τους νεοναζί, είτε απέχοντας είτε ψηφίζοντας τους. Ο μέσος ελληνοκύπριος έσ̆ει βολευτεί με το στάτους κβο. Εκλαμβάνει το ως πιο "ασφαλές" που μιαν ενδεχόμενην συμφωνίαν ομοσπονδίας, ή ακόμα τζ̆αι να ξεπερνά τον φόον του (που θα έπρεπεν, αφού σήμερα η Κύπρος εν που τες πιο στρατικοποιημένες περιοχές του πλανήτη), εν προτίθεται επ'ουδενί να μοιραστεί την εξουσίαν με τον "δολοφόνον/ βιαστήν" τουρκοκύπριον. Για τον συγκεκριμένον "άλλον", ο μέσος ελληνοκύπριος διαθέτει μόνον μίσος τζ̆αι επιθυμίαν εκδίκησης. Είτε στο συνειδητόν, είτε στο ασυνείδητον μέρος του μυαλού του.

Κάποιος που εννά ανατρέξει σε παλιές αναρτήσεις μου για το κυπριακόν εννά δει ότι ήμουν πολλά πιο αισιόδοξος. Ήταν τότε που επίστωνα στον απλόν κόσμον στοιχειώδην λογικήν τζ̆αι στην ηγεσίαν στοιχειώδην υπευθυνότηταν έναντι τζ̆είνων που την εκλέγουν. Δυστυχώς, επανειλημμένα, ούτε ο λαός ψηφίζει λογικά, ούτε οι ηγέτες εν υπεύθυνοι απέναντι του. Διότι, τραγικώς, ο κάθε λαός εκλέγει τζ̆είνους που του αξίζουν. 

Ο Κυπραίος, για να αλλάξει πραγματικά στάσην τζ̆αι να υπερβεί τα στεγανά του, χρειάζεται κούντημαν. Εν έχω ιδέαν ήντα είδους, ή ποιος μπορεί να το επιφέρει. Σίουρα οϊ η τωρινή ηγεσία, που εν βουττημένη μέσα στην κούππαν με το μέλιν ως τον λαιμόν. Τζ̆αι οι κινήσεις που τα κάτω προς τα πάνω εν ίδιον ώριμων πολιτικά κοινωνιών, στες οποίες η κυπριακή δυστυχώς εν ανήκει, ούτε προβλέπεται σύντομα να ενταχθεί.

Όπως τζ̆αι να'σ̆ιει, εύχομαι στην "Απόφαση Ειρήνης" να πετύχει παραπάνω που τες προηγούμενες αντίστοιχες πρωτοβουλίες. Τζ̆αι φυσικά εννά είμαι τζ̆ιαμέ όπου χρειαστεί για να βάλω το λιθαράκιν μου. Σε αντίθεσην όμως με το παρελθόν, εν θα περιμένω κάτι αξιοσημείωτον. Αν επιτευχθεί πραγματική πρόοδος τζ̆αι έρτει επιτέλους έστω η ευκαιρία να ξεκαθαρίσει ο κυπριακός λαός αν θέλει να ζήσει με τους "άλλους" ή αν θα κόψει τον τόπον στα θκιό, θα το αντιμετωπίσω ως μιαν έπληξην. 

Ώσπου να εκπλαγώ, stay cool and keep rocking!