Σε πρόσφατην συζήτησην με φίλους στο fb, επροσπάθησα να διατυπώσω την απλήν, κατ'εμέναν, πραγματικότηταν ότι όσον υπάρχει "κράτος" τζιαι "εξουσία" εννά υπάρχει διαφθορά τζιαι καταπίεση. Η επιλογή, πάλε απλή, εν η υιοθέτηση ενός αναρχικού συστήματος, όπου οι "αντιπρόσωποι", οι επαγγελματίες πολιτικοί, οι "ηγέτες" τζιαι τα αφεντικά. θα καταστούν ξεπερασμένα, όπως ο ατμός τζιαι το κάρβουνον. Η συζήτηση ήταν ενδιαφέρουσα αλλά οι συνομιλητές εκαταλήγαν στο "ουτοπικόν" του ούλλου θέματος, τζιαι στο ότι η εξουσία εν "απαράβατη αρχή", που άμεσα ή έμμεσα πάντα θα διέπει τες ανθρώπινες σχέσεις. Για τον απλόν λόγον ότι η "φύση" του αθρώπου εν αλλάσσει.
Τούτη η στάση βέβαια έννεν "ρεαλιστική", ούτε καν "κυνική". Διότι ο άθρωπος τζιαι η φύση του εν τόσον ρευστά τζιαι μεταβαλλόμενα όσον το ίδιον το σύμπαν. Απλά πρέπει να μπορείς να διακρίνεις τούτες τες μεταβολές, μέσα στην φοβερά σύντομην ύπαρξην μας ως είδος, τζιαι να νιώσεις στοιχειωδώς αισιόδοξος. Τζιαι για να νιώσεις αισιόδοξος ότι τα πράματα εννά εξακολουθήσουν να μεταβάλλονται, τζιαι μάλιστα προς το καλλύττερον, πρέπει να μπορείς να "φανταστείς" τες μεταβολές.
Προσωπικά εμεγάλωσα θκιαβάζοντας επιστημονικήν φαντασίαν τζιαι παραμύθκια (fantasy), κάτι για το οποίον μακάρι να εν καλά ο παπάς μου, που εδιατηρούσεν μιαν εκτεταμένην συλλογήν με τους πιο αξιόλογους συγγραφείς του είδους, αρχίζοντας που τον Ιούλιον Βερν τζιαι φτάνοντας στον Ασίμοβ, τον Άρθουρ Κλαρκ τζιαι τον Φρανκ Χέρμπερτ. Επέρασα κατά τζιαιρούς φάσεις απογοήτευσης, όταν οι προβλέψεις π.χ. για τα διαστημικά ταξίθκια ή για σημαντικές εφευρέσεις εν επαληθεύκουνταν μέσα στο πέρασμαν του χρόνου, αλλά παράλληλα έπαιρνα τζιαι παίρνω θάρρος για την συνεχήν πρόοδον της τεχνολογίας, σε πείσμαν του παραλογισμού των θρησκειών τζιαι των εθνικισμών. Ειδικά η επανάσταση της πληροφορικής των τελευταίων 25-30 χρόνων, με το ίντερνετ να συνδέει την υφήλιον τζιαι την παγκόσμιαν γνώσην να γίνεται προσβάσιμη σε ούλλον τζιαι μεγαλλύττερον ποσοστόν του πληθυσμού, νιώθω ότι ο χρόνος λειτουργεί υπέρ μας. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να τα ανατινάξουμεν ούλλα, ή να υπερθερμάνουμεν τον πλανήτην σε σημείον μη βιώσιμον, ή ακόμα τζιαι να μας φάει ούλλους ένας αστεροειδής, όπως έφαεν τους δεινόσαυρους, αλλά τούτον εν έναν δεδομένον που πάντα υπήρχεν, που τον τζιαιρόν που επροτοκατεβήκαμεν που τα δέντρα.
Φυσικά η τεχνολογία έννεν πανάκεια, αντίθετα μπορεί να καταστεί μέσον ολέθρου, όπως καταμαρτυρούν οι σφαγές στους παγκόσμιους πολέμους τζιαι η παράνοια του ψυχρού πολέμου, απομεινάρκα της οποίας ακόμα ζούμεν στες μέρες μας με τους κατά τόπους δικτατορίσκους τζιαι τον ιμπεριαλισμόν χωρών όπως οι Η.Π.Α. Αλλά σταδιακά φαίνεται να αναπτύσσεται τζιαι η παιδεία που μας βοηθά να αντιληφθούμεν την ζημιάν που κάμνουμεν τζιαι τους δρόμους που πρέπει να ακολουθήσουμεν συνειδησιακά για να μεν αυτοκαταστραφούμεν.
Πάντως, καθαρά στο θέμαν των τεχνολογιών που εννά ριζοσπαστικοποιήσουν τη ζωήν μας, υπάρχουν θκιό-τρεις που, αφού ήδη εκοντέψαμεν στο πως έγινεν το σύμπαν που μιας αρχής, εν γίνεται αργά ή γλήορα να μεν κατακτήσουμεν. Απαριθμώ τες μπακαλίστικα τζιαι εν τάχει.
Η πρώτη εν η παραγωγή ενέργειας. Για την ώραν ακόμα μαχούμαστεν να ξεκολλήσουμεν που την βιομηχανικήν εποχήν, όπου εμάθαμεν να κρούζουμεν άνθρακαν για να καλύψουμεν τες ενεργειακές μας ανάγκες, μια μέθοδος που έφερεν τρομακτικήν πρόοδον αλλά παράλληλα επιβαρύνει απίστευτα τον πλανήτην ποικιλοτρόπως. Οι ανανεώσιμες πηγές εν μια καθαρή τζιαι αειφόρος επιλογή που επροχώρησεν καλά αλλά εν φτάνει. Η λύση κατ'εμέναν βρίσκεται στην "μίμησην" του ήλιου μας, δηλαδή στην πυρηνικήν σύντηξην. Εν θα αναλύσω το πως λειτουργεί αλλά αν την πετύχουμεν, θα έχουμεν ουσιαστικά άπλετην, καθαρήν ενέργειαν για πάντα.
Η δεύτερη εν η μετατροπή της ενέργειας σε ύλη. Ως τωρά κάμνουμεν το ανάποδον, δηλαδή μετατρέπουμεν την ύλην σε ενέργειαν π.χ. χώνευση τροφής, καύση υδρογονανθράκων. Αν όμως έχουμεν άπλετην ενέργειαν τζιαι μπορούμεν να την μετατρέψουμεν σε ύλην, τότε θα λυθούν πάρα πολλά προβλήματα του σύγχρονου αθρώπου, τόσον στες βασικές του ανάγκες όσον τζιαι στα βήματα προς τα αστέρια. Ήδη οι λεγόμενες "κβαντικές γεννήτριες" αποτελούν ανεπτυγμένες θεωρίες τζιαι υπάρχουν προσπάθειες εξέλιξης τους σε πραγματικές εφαρμογές. Φανταστείτε να μπορεί ένας άθρωπος να μετατραπεί σε ενέργειαν τζιαι μετά ξανά σε ύλην. Όσοι είδετε star trek τζιαι ξέρετε το "beam me up Scotty" μπορείτε να αντιληφθείτε τι επανάστασην θα επιφέρει. Ή το περίφημον "replicator" όπου παραγγέλεις τα πάντα, που μπριζόλαν μέχρι ουϊσκι, τζιαι το μηχάνημαν μετατρέπει ενέργειαν που τον πυρήναν σύντηξης του διαστημοπλοίου στην ύλην που επαράγγειλες. Ούτε σφαγμένες αγελάδες ούτε χωράφκια με σιτάριν, απλά ενέργεια τζιαι μετατροπέας.
Η τρίτη εν η γενετική μηχανική. 5000 χρόνια μετά την εκδίωξην των πρωτόπλαστων που τον παράδεισον, τζιαι ακόμα οι γυναίκες πρέπει να υποστούν 9 μήνες επίπονης εγκυμοσύνης τζιαι την αγχωτικήν διαδικασίαν του φυσικού τοκετού. Πιστεύκω ότι η γενιά μας εννά προλάβει την ριζοσπαστικοποίησην της "διαιώνισης" του ανθρωπίνου είδους, όπου τα μωρά θα έρκουνται στον κόσμον χωρίς τούτην την πρωτόγονην τζιαι επισφαλήν διαδικασίαν. Θα γεννιούνται χωρίς τα γονίδια που προκαλούν καρκίνον, διαβήτην, καρδιακά νοσήματα τζιαι γενετικές ανωμαλίες, σωματικές τζιαι "ψυχικές". Τζιαι θα αναπτυχθεί το "ηθικόν υπόβαθρον" που να υποστηρίζει την διαδικασίαν για να μεν καταστεί η άρρωστη ευγονική των ναζιστών.
Η τέταρτη εν η ανάπτυξη "τεχνητής νοημοσύνης", δηλαδή μιας ανεξάρτητης οντότητας, συμμάχου του αθρώπου, που θα εξασφαλίσει την διάσωσην, την προσβασιμότηταν τζιαι τον διαρκήν εμπλουτισμόν της γνώσης. Έναν οικουμενικόν σύστημαν που θα επιτρέπει στες γενεές να μεταδίδουν την γνώσην χωρίς τες μακροχρόνιες τωρινές διαδικασίες. Σε συνδυασμόν με gadgets που θα υποβοηθούν το "κατέβασμαν" γνώσης μέσα στον ανεπτυγμένον εγκέφαλον των νέων.
Ούλλα τούτα, τζιαι πολλά άλλα "παρελκόμενα", εννά οδηγήσουν στην ανάπτυξην ενός νέου είδους, πιο εξελιγμένου που τον homo sapiens. Βαφτίστε τον όπως θέλετε. Τούτος ο νέος άθρωπος, θα μαθαίνει για το "αναπόφευκτον" της εξουσίας τζιαι του κράτους τζιαι εννά γελά.
Φυσικά ούλλες οι ανακαλύψεις που ανέφερα μπορεί να καταστούν εργαλεία αυτοκαταστροφής. Η ιστορία βρίθει παραδειγμάτων. Αλλά η στάση που τηρούμεν, μέσα που την εξέλιξην μας, εν καθαρά επιλογή μας. Τούτον εν πρόκειται να αλλάξει όντως. Τζιαι εγώ επιλέγω την αισιοδοξία. Όπως είπεν κάποιος σοφός, οι απαισιόδοξοι έχουν συνήθως δίκαιο, αλλά χωρίς τους αισιόδοξους, ακόμα θα ήμαστεν στες σπηλιές.
Ώσπου να επαληθευτώ, ή να διαψευστώ, stay cool and keep rocking!
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες στους φίλους σου ότι οι λέξεις : Σχέση και εξουσία είναι ασύμβατες. Δεν μπορούν να συνυπάρχουν.
Χαίρομαι που τέλειωσες την ανάρτηση με τη λέξη σπηλιά, μιας και θα σου έγραφα ότι οι άνθρωποι ξεκίνησαν να υπάρχουν στις σπηλιές χωρίς έννοια του κράτους.
Η ομαδικότητα όπως την βιώνουμε σήμερα είναι επίκτητη ιδιότητα.
Ναι θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς κράτος ( και η ερώτηση παγίδα, δεν το κάνουμε ήδη; ) αλλά θα σήμαινε διαφορετικό τρόπο ζωής.
Το "κράτος" τζιαι η "εξουσία" εν υπήρχαν στην περίοδο που ήμαστεν κυνηγοί-συλλέκτες Νεράϊδα μου για θκιό λόγους:
Διαγραφή1) Ο πληθυσμός μας ήταν τόσον μικρός που δεν ήταν απαραίτητον. Οι πρώτοι homo sapiens εκινούνταν σε ομάδες μερικών δεκάδων. Υπήρχαν "πρώτοι μεταξύ ίσων" π.χ. ένας σοφός ηλικιωμένος ή ένας ικανός κυνηγός, αλλά η εξουσία εν υπήρχεν ακόμα. Ενδεχομένως να υπάρχουν ακόμα κάποιες τέθκοιες φυλές σε απομονωμένες ζούγκλες αλλά φαντάζουμαι εν υπό εξαφάνισην.
2) Εν υπήρχαν αρκετοί πόροι για να τρέφεται κάποιος χωρίς να παράγει (φύλαρχος, μάγος τζιαι οι οικογένειες τους). Τούτον επετεύχθηκεν όταν άρκεψεν η γεωργία τζιαι η κτηνοτροφία, η οποία αύξησεν τον πληθυσμόν που εμπορούσεν να τραφεί σε μικρόττερην έκτασην. Που τότε, μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια π.Χ. μέχρι σήμερα είχαμεν πάντα μιαν μορφήν εξουσίας. Τζιαι η εξουσία φκαίνει μόνον μέσα που την αλληλεπίδρασην, εν κοινωνικόν δρώμενον, τζιαι οι εκφάνσεις της ποικίλουν. Αρκέφκει που την οικογένειαν, το σχολείον, τη δουλειάν τζιαι πάει πάρακάτω.
Βέβαια το να νοσταλγεί κάποιος (οϊ εσύ, μιλώ γενικά), τες "αναρχικές" περιόδους του homo sapiens ως κυνηγού συλλέκτη δείχνει άγνοιαν για το πόσον σκληρή ήταν η ζωή του τζιαι πόσον λλία χρόνια εζούσεν.
Δαμέ μιλούμεν για μιαν κοινωνίαν πραγματικά ελεύθερην, με παράλληλην ευτυχίαν τζιαι συνθήκες ονειρικές, τόσον σε ατομικόν όσον τζιαι σε συλλογικόν επίπεδον. Εν λαλεί κανένας ότι εννά είναι εύκολον ή ότι μπορεί να γίνει μονομιάς, αλλά η ιστορία δείχνει ότι για να πετύχεις οτιδήποτε πρέπει να τεθεί ο στόχος. Η ανάρτηση διαπνέεται ακριβώς που το πνεύμαν του "οράματος" προς κάτι πιο εξελιγμένον που την "αστικήν δημοκρατίαν" δυτικού τύπου που έshιει επικρατήσει μετά το 1789 τζιαι που ορισμένοι θεωρούν "βέλτιστον" σύστημαν που μπορεί απλά να βελτιώνεται.