Ακόμα ένας....

.......Γιαλουσίτης γέροντας εθάφτηκεν σήμερα, όχι στη Γιαλούσαν, αλλά σε "ξένον τόπον", ήτοι τα Λατσιά. Ο τελευταίος των παππούδων της Αγάπης άφηκεν μας μέσα στες γιορτές των Χριστουγέννων για να πάει να συναντήσει την δικήν του Αγάπην (μια που τες κουβέντες παρηορκάς που εσυναφέρναμεν σήμερα τζιαι που φυσικά εν πιστέυκουμεν).

Μια άλλη κουβέντα της παρηορκάς ήταν ότι "μεν στεναχωρκέστε για τον παππούν, εμείς τα εγγόνια του τζι'ασπρίσαμεν. Καλά επήεν ο μακαρίτης, αφήνει πίσω του παιθκιά, εγγόνια, δισέγγονα κλπ.". Τζιαι φυσικά ήνταλως να μεν ασπρίσεις ή να κκελιάσεις (όσοι εν άτυχοι τζιαι γονιδιακά) άμα ρέξεις τα σαράντα;

Εγώ προσωπικά το μόνον που με εστεναχώρησεν ελαφρώς είναι το ότι ο παππούς επέθανεν ενώ περιμένουμεν εντός μηνών, αν μεν περάσει της γνωστής "σχολής", σημαντικές εξελίξεις στο κυπριακό, ίσως ακόμα τζιαι επίτευξη συμφωνίας. Βέβαια ο γέροντας, ο καημένος, την τελευταίαν περίοδον αντιμετώπιζεν τόσα πολλά προβλήματα υγείας που αμφιβάλλω αν θα εμπορούσεν καν να συνειδητοποιήσει ότι ο κύκλος της καταστροφής τζιαι της φθοράς που άρκεψεν πριν 41 χρόνια ήταν να φτάσει σε έναν τέλος. 

Πιάννω απλά, ξανά, την αφορμήν για να υποδείξω στους ξερόκκελλους πάσας ιδεολογικο-ταξικής τοποθέτησης, που ακόμα κυκλοφορούν ανάμεσα μας, ορισμένους που τους οποίους εθκιάβασα στην ίδιαν εφημερίδαν που εβάλαν την αγγελίαν θανάτου του παππού, να μιλούν ότι "δεν θα παραδώσουν κοινότηταν" τζιαι ότι "θέλουμεν λύσην αλλά όχι οποιανδήποτε λύσην", την εξής, αναντίρρητην, κυνικήν πραγματικότηταν:

Ο κάθε άθρωπος έshιει έναν τζιαι μοναδικόν "πόρον" σε τούτην την ζωήν: τον χρόνον που ζει. Ούλλα τα άλλα είναι συνάρτηση τούτου του χρόνου τζιαι απαξιώνουνται με το πέρας του. Το κυπριακόν πρόβλημαν αφορά πρωτίστως, τους κύριους παθόντες του, δηλαδή τους πραγματικούς εκτοπισμένους/ πρόσφυγες. Ο χρόνος, που ξερόκκελλα τζιαι άσκεφτα τζιαι με αναισθησίαν, αφήνουμεν να περνά, πλήττει άμεσα τούτους ούλλους τους αθρώπους, που τάχατες βάλλουμεν ως προμετωπίδαν του "αγώνα". Πλήττει τους γιατί γερνούν τζιαι πεθανίσκουν τζιαι τίποτε, ούτε τα μυαλά των κοπελλουθκιών τζιαι εγγονιών τους, ούτε οι "τίτλοι ιδιοκτησίας" τους στα κατεχόμενα δεν μπορούν να διασώσουν, ούτε να στρέψουν το χρόνον πίσω.

Ούλλοι τούτοι, που νομικίστικα τζιαι λαϊκίστικα φκαίνουν τζιαι μάχουνται εναντίον κάθε προοπτικής συμφωνίας δεν φακκούν πένναν για λλόου σας αγαπητοί μου πρόσφυγες. Ορισμένοι που τούτους μάλιστα δηλώνουν ότι "έθθα γίνουν τούρτζιοι για λλίες σκάλες γην", λες τζιαι το να "τουρτζιέψεις" ή εννά "ελληνέψεις" εν θέμαν "διαδικαστικόν". Έτσι νουν κουλιαντιρίζουν, τζιαι σεις κρώννεστε τους ότι εν εσάς που πονούν. Γι'αυτόν την επόμενην φοράν  που θα έshιετε την ευκαιρίαν να αποφασίσετε αν θέλετε συμφωνίαν στο κυπριακόν ή οϊ, μεν τους ακούσετε. Κάτσετε σκεφτείτε πόσοι που εσάς θέλετε ακόμα να πεθάνουν τζιαι να θαφτούν σε τόπους άλλους που τους δικούς τους, μαζίν με τα βιώματα τζιαι τες ρίζες τους, που στο κάτω κάτω εν οι μόνοι σας σύνδεσμοι με τζιείνα τα "χαμένα" μέρη. Σκεφτείτε επίσης πόσες που τες επόμενες γενιές των κοπελλουθκιών σας θα χάσουν την ευκαιρίαν να πάσιν να ποτίσουν τζιείνες τες ρίζες, κάμνοντας τη ζήσην τους τζιαμέ που ήταν οι προπάπποι τους, πριν εξαφανιστούν που τη γη. Είτε ο μουχτάρης τζιαμέ τύχει να εν τούρκος, είτε εν έλληνας, εν δικόν σας θέμαν τούτον, κανενός άλλου.

Με την ευκαιρίαν, να ευχηθώ υγείαν τζιαι ευτυχίαν σε ούλλον τον κόσμον, τζιαι καλόν παράδεισον στον παππούν το Δημήτρην (εν στοιχίζει τζιαι τίποτε να το κάμω το τελευταίον, τζι'ας μεν πιστεύκω σε έτσι πράματα). Τζιαι να είναι τούτη η τελευταία ανάρτηση πριν που το τέλος ενός χρόνου, που να εύχεται τζιαι να ελπίζει σε επίτευξην συμφωνίας στο μαυρογέρημον το κυπριακόν.

Ώσπου να γυρίσει ο χρόνος, stay cool and keep rocking!

Ττοπ οφ δε Φλωρ 2015

Είμαστεν εις τας Αθήνας για λλίες μέρες τζιαι για άλλη μια φορά αναρωθκιούμαι: πως μπορεί ένας λαός να καταφέρει να παττίσει σε τούτην την χώραν που κάθε παθκιά της εν ένας θησαυρός πραγματικά; 

Τέσπα, η ανάρτηση εν καθαρά για να βάλω κάτω έναν ττοπ 10 του έτους στα φλωροτράγουδα που ακούω εσχάτως, κυρίως μέσα που τη συχνότηταν του Kiss Fm, ο οποίος τελικά εν είναι Κυπριακός σταθμός, αλλά υπάρχει τζιαι δακάτω στους "αδερφούς" καλαμαράδες. Πρέπει να πω ότι θεωρώ τη χρονιάν που επέρασεν φοβερά αξιόλογην, πραγματικά, ώσπου να βαρεθώ το έναν σουξεδάκιν, εκόλλαν μου άλλον. Επίσης, γουστάρω απίστευτα τούτην τη μόδαν των 80's, που εκτός που τα ρούχα φαίνεται να διαπνέει τζιαι τη μουσικήν φέτος. Τα 80's εν η εποχή της νιότης μου εξάλλου.

Βάλλω τα τραούθκια σε υπερσυνδέσεις, καθώς για κάποιο λόγον αν τα βάλω ως παραπομπή στο youtube, μετά που κάποιον διάστημαν χάνουνται που την εκάστοτε ανάρτηση.

Καλήν ακρόασην:

1. R. City - Locked Away ft. Adam Levine

2. Kygo - Firestone ft. Conrad Sewell

3. Imany feat. Filatov & Karas - Don't Be So Shy

4. Madcon - Don't Worry feat. Ray Dalton

5. Naughty Boy - Runnin' (Lose It All) ft. Beyoncé, Arrow Benjamin

6. Avicii - Waiting For Love

7. David Guetta & Showtek - Sun Goes Down

8. Coldplay - Adventure Of A Lifetime

9. Pitbull - Fun ft. Chris Brown

10. Elle King - Ex's & Oh's

Έshιει ακόμα τουλάχιστον 5 κομμάθκια που θα έβαλλα ευχαρίστως, αλλά λόγω "παλαιότητας" εψιλοβαρέθηκα τα. Όπως είπα, ήταν καλή χρονιά. Τζιαι εις άλλα με υγείαν!

Ως τα ττοπ οφ δε Φλωρ 2016, stay cool and keep rocking!

"Φύσει εχθρός"

Οι φωτογραφίες τζιαι το κειμενάκιν που ακολουθούν ανεβήκαν πρώτα στο facebook, αλλά εσκέφτηκα μετά ότι το blog εν πιο αξιόπιστη πηγή αναφοράς, τζιαι είπα να τα αναρτήσω τζιαι δαμέ:

Τούτοι οι θκιό εν τούτον που κάποιοι αποκαλούν "εχθροί εκ φύσεως". Η μεν σκύλλα μπορεί να κάμει έναν "χραπ" τζιαι να πνίξει τον κάττον σε δευτερόλεπτα. Τζιαι ο κάττος, παρά το ότι εν πιο αδύναμος, έshιει τα δικά του πλεονεκτήματα αν τύχει τζιαι πάει η κουβέντα για "σύγκρουσην". Τζιαι όμως, επειδή εβρεθήκαν σε μιαν κατάστασην όπου εκαταλάβαν ότι μπορούν να συμβιώσουν χωρίς σύγκρουσην, με τες ανάγκες τους να ικανοποιούνται πλήρως σε έναν κοινόν σπίτιν, οϊ απλά εν μαλώνουν αλλά εν τζιαι φίλοι. Κανένας που τους θκιό εν ασχολείται αν κάποιοι πρόγονοι τους εβάλαν στα γονίδια τους ότι εν "εχθροί". Κανένας που τους θκιό τους εν φοάται ότι ο άλλος εννά παραβιάσει τα "συμφωνηθέντα". Κανένας που τους θκιό τους τέλος, εν θέλει διαιτητές τζιαι εγγυητές για να συμβιώσει με τον "εχθρόν".

Τελικά εν μεγάλοι δάσκαλοι τα ζώα. Μακάρι να επαίρναμεν τέθκοια μαθήματα ως είδος. Ήταν να έχουμεν πολλά λλιόττερα προβλήματα.

Ώσπου να μάθουμεν που τα ζώα, stay cool and keep rocking!

Εθνικός ύμνος

Σήμερα επήα στο γήπεδον "Τάσσος Παπαδόπουλος - Ελευθερία", μαζί με άλλους 4-5-6 shιηλιάες εφέδρους αξιωματικούς σαν εμέναν, κατόπιν γραπτής διαταγής μέσω φύλλου πορείας, για μιαν εκδήλωσην παρουσία του αρχηγού της ΕΦ. Δεν ήξερα ποιος ήταν ο σκοπός της εκδήλωσης πριν πάω, τζιαι δυστυχώς ούτε τωρά, μετά που ετέλειωσεν, ξέρω. Έτσι εν θα σας κουράσω με τα διάφορα ανούσια τζιαι εκτός τόπου τζιαι χρόνου συμβάντα που ελάβαν χώραν τζιαμέ. Το καλόν είναι ότι επέτυχα αρκετούς γνωστούς, σειράες τζιαι παλαιότερους, τζιαι απέκτησεν κάποιον στοιχειώδες ενδιαφέρον το πήεννε-έλα μέσα σε τζιείνον ούλλον το κυκλοφοριακόν κομφούζιον που επροκάλεσεν η προσέλευση τόσου κόσμου σε έναν μέρος με ανεπαρκές οδικόν δίκτυον. Έναν σειράν που επέτυχα μέσα στο πλήθος είshιεν 23 χρόνια να τον δω! Ήνταλως περνούν τα χρόνια... Τέσπα.

Τελειώνοντας την μακροσκελήν ομιλίαν του, ο αρχηγός της ΕΦ εκάλεσεν μας να σταθούμεν όρθιοι - and I quote - να βροντοφωνάξουμεν τον εθνικόν ύμνον ώστε να μας ακούσουν ως την Πάφον. Τζιαι φυσικά, επειδή είμαστεν πειθαρχικοί έφεδροι αξιωματικοί, εκάμαμεν του το χατήριν, τζιαι για πολλοστήν φοράν στη ζωήν μας, ετραγουδήσαμεν τον εθνικόν ύμνον της Ελλάδας. Εν ξέρω αν μας ακούσαν ως την Πάφον, αν θκιαβάζει κανένας Παφίτης ας ενημερώσει.

Τούτον έδωσεν μου την αφορμήν να θυμηθώ κάτι που ενδεχομένως πάνω που την μισήν Κύπρον να αγνοεί παντελώς: ότι ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας ΔΕΝ είναι ο επίσημος εθνικός ύμνος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Απλά, όταν την δεκαετίαν του 1960 αποχωρήσαν οι Τουρκοκύπριοι που το κοινό μας κράτος, η λειψή, αλλά πλήρως ελληνόφωνη πλέον, βουλή μας εψήφισεν να χρησιμοποιείται ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας ως πάρατζιει. 

Πριν γίνει τούτον, το 1962 ανατέθηκεν σε έναν Κύπριον συνθέτην, τον Σόλωνα Μιχαηλίδη, να γράψει τον εθνικόν ύμνον του νέου κράτους. Τούτον μπορείτε να τον ακούσετε στο youtube, τσάκο τζιαι ένα σχετικόν σύνδεσμον.
Ο εν λόγω ύμνος εν λέει τζιαι πολλά, εγώ θα επροτιμούσα κάτι σε metal, αλλά φυσικά ποιος με ακούει εμέναν... Το θέμαν όμως είναι ότι περιμένουμεν εξελίξεις στο κυπριακόν σύντομα, τζιαι η συμφωνία που προδιαγράφεται θα σημάνει τη λήξην της 50χρονης χρήσης του εθνικού ύμνου μιας άλλης χώρας για το δικό μας κράτος. Διότι φυσικά, η νέα ομοσπονδία θα έshιει έναν δικόν της εθνικόν ύμνον καθώς τζιαι μιαν δική της σημαίαν. Που δεν θα παραπέμπει στες μητέρες πατρίδες.

Εν θα αποπειραθώ καν να εξηγήσω σε όσους αρκέψουν να shιήζουν τα μαγιώ τους για το πόσον Έλληνες νιώθουν καθώς τζιαι για το πόσον εννά τους λείψει ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας, για τούτην την αναγκαίαν προοπτικήν, διότι ήδη έκαμα το πολλάκις τζιαι όποιος εν καταλάβει εν θα τον επιμορφώσω εγώ, εν δική του δουλειά να φκάλει άκρην. 

Οπότε, εν τζιαιρός, να καταλάβουμεν ότι ενδεχομένως σύντομα να αλλάξουν ριζικά κάποια σημαντικά στοιχεία της καθημερινότητας μας, τζιαι να σπάσουν στερεότυπα δεκαετιών, αν θέλουμεν να στερκώσει η συμφωνία τζιαι να επιτευχθεί, μέσα που την καθημερινήν δοκιμασίαν, η λύση του κυπριακού προβλήματος. Ανάμεσα σε τζείνα που θα αλλάξουν θα εν οι σημαιούλες τζιαι ο "εθνικός ύμνος". Οπότε, θα εβοήθαν να αρκέψουμεν να συνηθίζουμεν στην ιδέαν. Στο ότι δηλαδή, θα πρέπει να νιώσουμεν ότι ενδεχομένως να μας ενέπνεεν ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας, που έναν νέον άκουσμαν, τον ύμνον του κράτους μας, της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ώσπου να συνηθίσουμεν στην ιδέαν, stay cool and keep rocking!

Αθεϊα τζιαι θρησκευτικοί εορτασμοί/ τελετουργίες

Όπως έφευκα σήμερα που το Λήθρο, ήρτεν η μάμμα μου να με shαιρετήσει, τζιαι είδεν κάτι τουβλάκια που ετοίμασα για την συμμετοχήν της εταιρίας στο Mediterranean Science Festival την Κυριακήν που έρκεται. Αφού τα επαίνεψεν κάμποσον, έκαμεν πάνω τους το σήμαν του σταυρού τρεις φορές, σαν το καλόν κατευόθκιον έναν πράμαν. Ένας militant άθεος ενδεχομένως να αντιδρούσεν αρνητικά τζιαι να το ελάλεν τζιόλας, στο στυλ "μα νάμπου εν τούτες οι πελλάρες σιόρ, σταυρώνεις τα τουβλούθκια, είμαστεν σοβαροί;" κλπ. Εγώ πάλε, επειδή είμαι άθεος μεν, μετριοπαθής (πλέον) δε, απλά εχαμογέλασα τζιαι ευχαρίστησα την τόσον για τα κομπλιμέντα όσον τζιαι για τες ευτζιές.

Τούτη η περίπτωση αθθύμησεν μου τα γνωστά κλισέ πολλών επικριτών των αθέων για τούτα τα θέματα, όπως το "τι σόϊν άθεοι είσαστεν αφού γιορτάζετε τα Χριστούγεννα, είσαστεν υποκριτές κλπ.". Ακόμα τζιαι η Αγάπη, τωρά που ήταν η ονομαστική μου στες 8 του Νιόβρη εγύρισεν με υφάκιν ειρωνικόν τζιαι ερώτησεν με "εσύ γιορτάζεις σήμερα οξα;...". Εν καλή ερώτηση η αλήθκεια.

Μια καλή απάντηση μπορεί να βρεθεί σε τούτον το αρθράκιον που αλίευσα εχτές που τη σελίδαν ενός φίλου στο facebook. Εν μέρει καλύφκει με αλλά επειδή αρέσκουν μου τα παραδείγματα, εννά βάλω θκιό δικά μου σχετικά με το όλο θέμαν.

Το πρώτον παράδειγμαν εν το λιβάνισμαν. Ο παπάς μου όποτε βάλει κάρβουνα για να ψήσουμεν, θκιαλέει έναν έτοιμον κάρβουνον για το καπνιστήριν. Βάλλει τζιαι έναν κομμάτιν λιβάνιν, του οποίου η μυρωθκιά εν αρκούντως ευχάριστη, τζιαι ελιάν που τα δεντρά του τζιαι φακκά γυρόν να μας καπνίσει. Τζιαι τίθεται το εξής ερώτημαν: τι εν πιο σκόπιμον τζιαι εποικοδομητικόν, να τραβήσω τρεις φορές τον καπνό πάνω μου τζιαι μετά να κάμω το σταυρό μου πάλε τρεις φορές, ή να του πω ότι θεωρώ τούτον που κάμνει βλακείαν τζιαι παντελώς ανούσιον; Χαρκούμαι εν το πρώτον, εκτός τζιαι αν είσαι είτε μαζόχας είτε εντελώς μαλάκας.
Το δεύτερον εν η συμμετοχή σε θρησκευτικές τελετουργίες. Ας πούμεν ότι φεύκεις που την τζιαι καλά πολιτισμένην δυτικήν χώραν, όπου η πλειοψηφία πιστεύκει σε αόρατους φιλαράκους που στέλλουν τον γιόν τους κάτω με κρίνους τζιαι αστερούθκια πάνω που φάτνες, τζιαι παshίες που οδηγούν ιπτάμενα έλκυθρα, τζιαι πάεις να ζήσεις σε μιαν αφρικανικήν χώραν, όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού πιστεύκει σε αόρατα πνεύματα, τα οποία πρέπει να ευχαριστήσεις χορεύκοντας γυρόν που μιαν φωθκιάν σύρνοντας σταχτόν πάνω στη κκελλέ σου τζιαι φωνάζοντας "γίλιγίλιγίλι" ώσπου να ζαλιστείς. Μετά πίνεις μπύρες τζιαι τρώεις ψητό βούβαλον, αφού πρώτα σύρεις το συκώτιν στη φωθκιάν για να τσικνίσει ο αρχιπνεύμας. Υπάρχουν τρία ερωτήματα δαμέ: 1) για να συμμετάσχεις, εν απαραίτητον να πιστεύκεις; 2) Στοιχίζει παραπάνω να συμμετάσχεις παρά να φκάλεις την πλειοψηφίαν πελλήν; 3) εννά περάσεις άshιημα αν συμμετάσχεις;

Η απάντηση τζιαι στα τρία εν απλή: οϊ απαραίτητα. Έτσι αγαπητοί θρήσκοι τζιαι θεϊστές επικριτές, που προφανώς θα σας εβόλευκεν η απομόνωση τζιαι ο στιγματισμός της αντίθετης άποψης στα μεταφυσικά/ υπαρξιακά, εν απλά τα πράματα. Ο λόγος που εμείς οι άθεοι συμμετέχουμεν στες δοξασίες τζιαι τες τελετές σας είναι καθαρά γιατί αφενός εν χρειάζεται να πιστεύκουμεν, εν πιο ανώδυνον που το να καυκαλατίσουμεν τζιαι παράλληλα κάμνουμεν το χάζιν μας.
Φυσικά, όταν (νομοτελειακά) ο κόσμος θα ξυπνήσει που την θρησκευτικήν αυταπάτην τζιαι θα αντιμετωπίζει την πραγματικότηταν όπως είναι, εν τζιαι εννά σταματήσει να γιορτάζει, ούτε πιο κυνικός θα γίνει. Απλά οι γιορτές τζιαι τα παναϋρκα θα γίνονται με πιο λογικές αφορμές.

Ώσπου να γιορτάζουμεν για πιο λογικά πράματα, stay cool and keep rocking!