Μεν ρίφκετε αφκά πά' στον τοίχον....

Τωρά το καλοτζιαίριν υπήρξεν μια φαινομενική ειρήνη στο διαδίκτυον, είτε γιατί ο κόσμος επροτιμούσεν να ποστάρει selfies που τες διακοπές του, είτε διότι επροκύπταν πιο άμεσα θέματα, όπως οι πρόσφυγες που την Μ. Ανατολή ή η σκόνη που μας εshιέπασεν τούτην την εφτομάν. Λλίον πολλά επόκατσεν η κουβέντα για τες εξελίξεις στο κυπριακόν, το οποίον τζιαι τζιείνον έκοψεν λλίον ταχύτηταν. Τζιαι γω η αλήθκεια εν επολλοασχολήθηκα, ούτε έγραψα τίποτε ούτε υπέκυψα στον πειρασμόν να συζητήσω, πέραν ορισμένων σχολίων όπως π.χ. στο blog του Fristuti.

Τωρά που εμπήκεν ο Σεπτέμβρης όμως αρκέψαν ήδη τα όργανα, με ή χωρίς αφορμήν. Ας πούμεν η παράσταση του ΘΟΚ στο αρχαίο θέατρον της Σαλαμίνας. Αν κάμεις μια βόλταν στα ΜΜΕ ή τα μέσα κοινωνική δικτύωσεις θα δεις λιτανείες ολόκληρες, ακόμα τζιαι "εκστρατείες διαφώτισης", είτε υπέρ είτε κατά της συγκεκριμένης εκδήλωσης.

Βλέποντας το ύφος των συζητήσεων τζιαι φυσικά των αναπόφευκτων χαρακτηρισμών, υπενθυμίζω συνέχεια στον εαυτό μου ότι ΔΕΝ πρόκειται να ππέσω στην παγίδαν ορισμένων να τσακώνουμαι για το κυπριακό. Εγώ έχω την άποψη μου, αν με ρωτήσει κάποιος προσωπικά ή με προκαλέσει θα του απαντήσω, αλλά τούτην τη φοράν εν φακκώ πένναν, οϊ μόνον για τους διάφορους γραφικούς που θωρούν παντού γυρόν τους εχθρούς, υπόγειες χρηματοδοτήσεις τζιαι άλλες θεωρίες συνομωσίας, τζαι στολίζουν όποιο διαφωνεί μαζίν τους με επίθετα, αλλά, κυρίως, για όσους το παίζουν τζιαι καλά "διαλλακτικοί" τζιαι "μετριοπαθείς" ενώ κάθε φοράν που οι ακραίοι ξεχαρμανιάζουν, τούτοι ούλλοι χειροκροτούν τζιαι χαιρεκακούν που μέσα τους με έναν "πε τα χρυσόστομε/η", διότι οι ίδιοι εν έχουν καν τα κότσια να βρίσουν. Ειδικά για τούτην την κατηγορίαν, που εν θέλει επιχειρήματα για να πειστεί αλλά βολεύκεται τόσον ωραία με τον καφκάν των άλλων, που δηλώνει "ούτε με τους "απορριπτικούς" ούτε με τους "επανενωτικούς" εγώ δεν προτίθεμαι να σπαταλήσω ούτε δευτερόλεπτον. Το χάζιν μάλιστα με ορισμένους που τούτους είναι ότι για άλλα θέματα είναι γεμάτοι ως πάνω με το "ή είσαι μαζί μας ή εναντίον μας". Αλλά στο κυπριακόν εν θέλουν να εν με κανέναν, "διαχωρίζουν τη θέσην τους". Κανεί πλέον τζιαι με τούτον το είδος.

Διότι όπως εμέναν η διαδρομή μου προς τη συνειδητοποίησην κάποιων βασικών πραγματικοτήτων, στο κυπριακόν τζιαι τη ζωήν γενικά, ήταν τζιαι είναι αργή, προσωπική, επώδυνη τζιαι διαρκής, έτσι πρέπει να εν τζιαι για τούτους τους αθρώπους. Καμμιά διευκόλυνση. Γιατί στο κάτω κάτω, ποιος είμαι γω, καμμιά αυθεντία για να τους οδηγήσω στο "φως"; Μπορεί να έχουν τζιείνοι δίκαιον τζιαι οϊ εγώ. Αν τζιαι επειδή εν είμαι "ταπεινός", ξέρω πότε έχω δίκαιον, ειδικά για κάποια πράματα στα οποία έχω εντρυφήσει.

Ώσπου να τηρήσω τη δέσμευση μου, stay cool and keep rocking!