Πορνεία: μια άλλη οπτική

Έκαμεν αίσθησην πρόσφατα η κουβέντα με τον Μαππουρίδην τζιαι την πρότασην για νομοθετικήν ρύθμισην της πορνείας η οποία επροκάλεσεν τζιαι αντιδράσεις που διάφορες γυναικείες οργανώσεις, λες τζιαι μόνον τες γυναίκες αφορά το θέμαν, ως ενδεχόμενους παροχείς σεξουαλικών υπηρεσιών τζιαι συνεπακόλουθης θυματοποίησης τους. Αθθύμισεν μου την κουβένταν με τις γυναίκες ως θύματα βίας στην οικογένειαν, ενώ στατιστικά φαίνεται ότι 2 στα 5 θύματα ενδοοικογενειακής βίας εν του λεγόμενου "ισχυρού" φύλου" (τρομάρα μας). 

Τέσπα, εγώ θα σκιαγραφήσω μιαν άλλην οπτικήν του θέματος, διότι τυγχάννει να συμφωνώ εν μέρει με το ύφος τζιαι τες  - καλοπροαίρετες κατ' εμέναν - δηλώσεις του Μαππουρίδη. Έννεν έναν "άσπρον-μαύρον" θέμαν όπως εσπεύσαν να το παρουσιάσουν οι - καλοπροαίρετες επίσης φαντάζομαι - κυρίες των φεμινιστικών οργανώσεων.  Τζιαι θα το κάμω περιγράφοντας μιαν πολλά ψυχαγωγικήν σκηνήν που μιαν ιταλικήν ταινίαν που είδα κάποια στιγμήν.

Στην σκηνήν η μεσήλικας, αλλά ομολογουμένως πολλά ελκυστική, μητέρα στέκεται μπροστά που τον καθρέφτην περιεργαζόμενη το σώμαν της. Κοντεύκει ο ενήλικας γιος της, ο οποίος λαλεί της ότι εν κούκλα τζιαι ότι κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί MILF (ούλλα εγώ εννά σας τα πω, googlάρετε το). Ο άντρας της εχώρισεν την για μιαν συνομήλικην του γιου της τζιαι η καϋμένη η μαμά έshιει λαλήσει που την "μούχλαν" τζιαι την έλλειψην σεξ. Οπότε κανονίζει, με την παραίνεση του γιου, να πάει για clubbing μαζίν με τες κολλητές της, σε πολλά πιασάρικον στέκκιν, όπου συχνάζουν πιο νεαρά άτομα. Αφού περνούν τον πορτιέρην, ο οποίος τες βάλλει με δισταγμόν, όντας πολλά μεγάλες για το εν λόγω μαγαζίν, αρκέφκουν να χορεύκουν τζιαι να πίνουν. Κάποια στιγμήν κοντεύκει την ηρωίδαν ένας γόης, που τούτους που η φίλη μου η Ουφ! θα επερίγραφεν μονολεκτικά ως θεός τζιαι αρκέφκει να την φλερτάρει. Ως τζιαι σαμπάνιαν πίννει κάποια στιγμήν που το παπούτσιν της. Για να μεν τα πολυλογώ, η νύχτα κορυφώνεται με την MILF μας τζιαι τον "θεόν" να κάμνουν άγριο σεξ στο σπίτιν της.

Το πρωίν, μπαίνει στο σπίτιν ο γιος τζιαι θωρεί την μάμμαν του να απολαμβάνει τον καφέν της με ονειροπόλον βλέμμαν τζιαι έναν χαμόγελον άσβηστον στο πρόσωπον. Όταν την ρωτά χαρούμενος γιατί εν σε έτσι κκέφκια, παίρνει την απάντησην που την εμφάνισην του "θεού", ο οποίος δείχνει το six-pack πριν βάλει το πουκαμισούϊν τζιαι δώκει έναν φιλίν ρουφηχτόν της μάμμας του. "Εκατάλαβες τωρά" λαλεί με το βλέμμαν του γιού της. Γυρίζει στον "θεόν" τζιαι λαλεί του "ετζοιμήθηκες καλά; Ήταν απίστευτα εψές". Τζιαι ο θεός σπάζει τα μάγια απαντώντας "ναι ήταν όντως υπέροχα! Γι'αυτόν θα σου κάμω έκπτωσην. Αντί €500 που εν η ταρίφα μου, για σέναν μόνον €400". Η MILF μας σαστίζει που την "πατσαρκάν" (εννοείται ότι ούτε που επήεν ο νους της πως ένας έτσι "θεός" εκαταδέχτηκεν να της κολλήσει in the first place), τζιαι τρεκλίζοντας πάει στην τσάντα της. "Εν έχω τόσα, μόνον €160 έχω" ψελλίζει. Ο "θεός" συνοφρυώνεται αλλά παραμένει ευγενικός "μα μόλις είπες ότι επέρασες πόμπα εψές τζιαι έκαμα σου τζιαι 100 ευρά έκπτωσην, εν σωστά πράματα τούτα;". Η μαμά συνεχίζει να τον θωρεί με απόγνωσην ώσπου ποταυρίζεται ο γιος τζιαι συμπληρώνει το ποσόν, τζιαι κουντά τον "θεόν" έξω της πόρτας, ο οποίος αφήνει φεύκοντας την κάρταν του στο τραπέζιν της κουζίνας.

Τι σχέσην έχουν τούτα ούλλα με το θέμαν μας θα μου πείτε. Τζιαι απαντώ εγώ "εν μια άλλη οπτική" του θέματος του τίτλου. Ο "θεός" εν μια αρσενική πόρνη. Συνειδητά "πουλά" σεξουαλικές υπηρεσίες σε συγκεκριμένον "τμήμαν της αγοράς". Φυσικά εν "παράνομος", αλλά ικανοποιεί μιαν "ανάγκην". Ούτε τον καταπιέζει κανένας, ούτε "θύμαν" συνιστά, αντίθετα πιερώνεται αδρά για να κάμει κάτι που, ενδεχομένως, να γουστάρει τζιόλας. Α, εν τζιαι "άδρωπος", έννεν γεναίκα. Υπάρχουν τζιαι έτσι είδους "επαγγελματίες" αγαπητές φεμινίστριες του "άσπρου-μαύρου".

Ώσπου να ρυθμίσουμεν τα της "παροχής σεξουαλικών υπηρεσιών", τζιαι να λλιάνουμεν την υποκρισίαν μας, stay cool and keep rocking!

Υ.Γ. Εννοείται αλλά εννά το γράψω, για να προλάβω τυχόν καλοθελητές, ότι είμαι εναντίον πάσας εκμετάλλευσης αθρώπου που άλλον άθρωπον, άρα τζιαι εναντίον της εμπορίας προσώπων τζιαι του εξαναγκασμού ατόμων όλων των φύλων στην πορνείαν ή άλλες δραστηριότητες χωρίς τη θέλησην τους.

Η τιτσίρα τζιαι ο πελεκάνος

Εν εγίνετουν να μεν σχολιάσω το εν λόγω συμβάν ρε κοπέλια πραγματικά. Τελικά εν παρανοϊκόν πλάσμαν ο Κυπραίος, εν εξηγείται άλλωσπως. Πρέπει να είμαστεν, ειδικά οι άντρες, που τα πιο "βρώμικα" μυαλά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θωρούμεν τα άλλο φύλο ως "σκεύος ηδονής", αλλά εν αντέχουμεν το γυμνόν, άμα μας φανεί εκτός "τόπου τζιαι χρόνου". Αν η συγκεκριμένη Ρωσσίδα (οι οποίες σύμφωνα με τους Κυπραίους τζιαι των θκιό φύλων ξέρετε νάμπου είναι ούλλες έννεν;) ήταν με το στριγκ μονοκίνι παρκαρισμένη "σε μια παραλία" έθθα μας επείραζεν, αντίθετα ήταν να γίνει διαγωνισμός "αυγουλομάτη". Αλλά επειδή έφκαλεν τα ρούχα της για να φωτογραφηθεί με τον Κόκον τον πελεκάνον στο λιμανάκιν της Πάφου, κάποιοι "shοκκαρισμένοι" παριστάμενοι εφκήκαν τζιαι είπαν ότι ήταν "αισχρό θέαμα δημόσιας κτηνοβασίας". 'Ελεος!!!!!Αν ήταν ειλικρινείς, ειδικά οι "αδρώποι", ήταν να ομολογήσουν ότι εζηλέψαν τον Κόκον. Αλλά ποιος έχασεν την ειλικρίνειαν για να την εύρουν οι χαζοκούμπαροι;

Πάντως το θέμαν του γυμνού σε δημόσιους χώρους εν πολλά ενδιαφέρον. Τζιαι μια διαχρονική απορία δική μου. Πως προσβάλλεις τους άλλους όταν ας πούμεν απλά περπατάς τίτσιρος; Γιατί εν πιο προκλητική η παντελής γύμνια που έναν καυτόν σορτσάκιν ή έναν γυμνόστηθον κτίστην με το παντελόνιν μισοκατεβασμένον τζιαι την "χαράδραν" εμφανήν;

Μια πολλά ενδιαφέρουσα άποψη που αλίευσα που το διαδίκτυον μπορείτε να δείτε δαμέ. Η "προσβολή της δημοσίας αιδούς" εν ποινικά κολάσιμον παράπτωμαν. Αλλά πότε προσβάλλεις με το γυμνόν ή το ημίγυμνον; Γιατί κάτι τόσον φυσικόν όσον το ανθρώπινον σώμαν, συμπεριλαμβανομένων των γεννητικών οργάνων, να πρέπει να μεινίσκει χωσμένον άμπα τζιαι προσβάλει άλλους αθρώπους; Καλάν τζιαι γω εν θα τολμούσα να περπατώ μέσ'το δρόμον τίτσιρος με τα μπαλάκια να σούζουνται, διότι κουβαλώ στερεότυπα τζιαι εννά νομίζω ότι ούλλοι εννά ασχοληθούν μαζίν μου (κάτι πολλά πιθανόν), κατά τα άλλα όμως γιατί να θεωρηθεί ότι προσβάλλω κάποιον; Ακόμα τζιαι τα μωρά, απλά να δουν τα γεννητικά όργανα των γονιών δεν μπορώ να καταλάβω τι ζημιάν θα τους κάμει. Αντίθετα φαίνεται μου ότι εννά τους κάμει καλόν, έθθα τους προκαλεί ντροπήν ούτε το δικόν τους σώμαν ούτε των άλλων μεγαλώνοντας γιατί θα είναι κάτι γνώριμον. Εγώ για να μάθω ότι οι ενήλικες έχουν τρίshιες στα "επίμαχα σημεία" έγινα 12 χρονών, όταν άρκεψα να χώννω πορνοπεριοδικά για να μεν τα εύρει η μάμμα μου (άλλον αίσθημαν ντροπής τζιαι τούτον). Ήταν τζιαι 80s τότε τζιαι οι κοπέλες εν είχαν αρκέψει να ξυρίζουν την περιοχήν. Ήταν shιοκ ο μικρός θάμνος τζιαμέ κάτω στο "τριγωνάκιν της ηδονής". 

Αθθυμούμαι όταν επήαμεν στες Βρυξέλλες με την αγάπη μου, εκάτσαμεν στην πιο κεντρικήν πλατείαν για μπύρες ένα μεσημέριν. Όπως εκαθούμαστεν, περνά που μπροστά μας, μέσ στον κεντρικόν δρόμον, με τη βοήθειαν αστυνομικών παρακαλώ που ερυθμίζαν την τροχαίαν, ολόκληρη πομπή γυμνών ποδηλατιστών. Γυναίκες, άντρες, ενήλικες τζιαι ανήλικοι, γέροι τζιαι νέοι, όπως τους εγέννησεν η μάνα τους. Ήταν μια εκδήλωση για κάτι, εν αθθυμούμαι τι, αλλά το πλήθος που τους εθώρεν ήταν χαμογελαστόν, τζιαι μόλις εσταματήσαν να χαιρετίσουν εχειροκροτήσαν τους τζιόλας. Γιατί τζιείνοι οι αθρώποι εν "επροσβληθήκαν" που το γυμνόν των άλλων; Τζιαι γω, πέραν της απορίας για το πως βολεύκεσαι στη σέλλαν τίτσιρος, εν ένιωσα την συνηθισμένην αμηχανίαν των στερεοτύπων μου. Αν ήταν δακάτω οι γέρημοι οι ποδηλάτες ήταν να τους πάρουν με τους ρότσους για "άσεμνες περιπτύξεις πάνω σε σέλλες".

Ώσπου να κάμω ποδήλατον τίτσιρος, stay cool and keep rocking!

"There are cultural ties but that's it. We are following our own course"

Επειδή, όπως εσημείωσεν τζιαι ο φίλος ο Άνεφ, έshιει τζιαιρόν να πολιτικολογήσω, εννά το κάμω σήμερα. Ο τίτλος της ανάρτησης είναι μια δήλωση του υπ. Οικονομικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, Χάρη Γεωργιάδη, στο Reuters, την οποίαν μπορείτε να θκιαβάσετε δαμέ.

Άμα βολτάρετε στα "μέσα κοινωνικής δικτύωσης", τα μπλογκς τζιαι λοιπά, θα δείτε ότι οι εν λόγω δηλώσεις, πακκέττον με την πιο παλιάν ("δεν ξέρω τι θέλει η ελληνική κυβέρνηση") έχουν μεγάλο σουξέ. Τζιαμέ κατάϋρα μπορείτε να δείτε τους"κατήγορους" τζιαι τους "υπερασπιστές" του Γεωργιάδη. Έτσι χοντρικά, οι "κατήγοροι" προέρχονται που ούλλον ουσιαστικά το φάσμαν της πολιτικής ιδεολογίας ενώ οι "υπερασπιστές" εν κυρίως τούτον που, λλίον αβασάνιστα, εγώ θα εβάφτιζα "φιλελεύθεροι" (είτε σκέττον είτε με το "νεο-" κοτσαρισμένον). 

Προσωπικά εγώ δεν έχω κανέναν λόγον να ενταχθώ είτε στο έναν είτε στο άλλον "στρατόπεδον". Με τον Γεωργιάδην εν σαφές ότι διαφωνώ ιδεολογικά, διότι πιστεύκει στο καπιταλιστικό σύστημαν. Εν επίσης σαφές ότι την συγκεκριμένην δήλωσην έκαμεν την μέσα που το ιδεολογικόν του πρίσμαν, το οποίον του υπαγορεύει να διαχωρίσει τη θέσην του, ως Υπ.Οικ. μιας ανεξάρτητης χώρας (τζιαι ως καπιταλιστής) που τες "αντισυστημικές τάσεις" της ελληνικής κυβέρνησης (αν είναι καν τέθκοιες). 

Αλλά είναι τραγελαφικόν ταυτόχρονα να θωρώ ειδικά εξ αριστερών ορμώμενους, να προσπαθούν με επιχειρήματα "ταξικής προσέγγισης" να κατακεραυνώσουν το Γεωργιάδην, με αφορμήν τούτην την δήλωσην, η οποία, σε εξόχως απλήν γλώσσαν συμπλέει με χρόνιες θέσεις της κυπριακής αριστεράς για απογαλακτισμόν, τουλάχιστον σε σημαντικά θέματα πολιτικής, οικονομίας τζιαι κοινωνίας, που το πάλαι ποτέ "εθνικόν κέντρον". Διότι αποδεδειγμένα, η κοσμοθεωρία της "σύμπλευσης" με τα "εθνικά κέντρα" (Ελλάδας τζιαι Τουρκίας) έshιει καταστρέψει (τζιαι συνεχίζει να καταστρέφει) την Κυπριακήν Δημοκρατίαν.

Είναι επίσης κωμικόν, να διατυπώνεις συμφωνίαν με τη συγκεκριμένη δήλωσην τζιαι να έshιεις απέναντι σου τόσον τους κλασσικούς "ελληνάρες" που σε στολίζουν με τα επίσης κλασσικά κοσμητικά επίθετα (προδότη, νεοκύπριε, ανθέλληνα κλπ. κλπ.) όσον τζιαι τους (εξίσου) κλασσικούς "συντρόφους", οι οποίοι σφάζουν σε με το γάντιν (παπαγαλάκιν, αφελήν κλπ. κλπ.). Επί της ουσίας όμως συμπλέουν εναντίον σου. Τζιαι όταν τους το καταδεικνύεις "εγώ εν τζιαι", "προσβάλλεις με", "είσαι της θεωρίας των δύο άκρων" κλπ κλπ.

Κλείω επαναλαμβάνοντας κάτι που που είπα τζιαι του Στέλιου Παπαλάγκι πρόσφατα: δεν φακκώ πένναν για τα "κίνητρα" κάποιου πίσω που μιαν ενέργειαν του. Ενδιαφέρει με το αποτέλεσμαν των ενεργειών του. Τζιαι η συγκεκριμένη δήλωση του Χάρη Γεωργιάδη, ασχέτως του τι τον ώθησεν να την διατυπώσει, είναι πέρα για πέρα σωστή τζιαι απλή στη λογικήν της: Άλλον η Κύπρος, άλλον η Ελλάδα. Deal with it.

Until you deal with it, stay cool and keep rocking!

"Απ’όshιει γείτον έshιει οshιόν...

...τζι απ’όshιει οshιόν τζοιμάται" λαλεί μια κυπριακή παροιμία, που τες πολλές που μπορεί να εύρει κάποιος για το θέμαν "γείτος".

Πρέπει αρχικά να αναφέρω ότι έμπνευση της ανάρτησης ήταν η τελευταία ανάρτηση της φίλτατης Μάνας αν τζιαι κατά καιρούς είχα στα "υπόψιν" να αναφερτώ σε τούτον το πολλά καθημερινόν ζήτημαν, της σημασίας του "γείτου" στη ζωή μας.

Εϊχα την τύχην να μεγαλώσω σε "ανοιχτήν" γειτονιάν, με χαμηλούς τοίχους τζιαι οικογένειες με συνομήλικα κοπελλούθκια, με αποτέλεσμαν οι παιδικοί μου γείτονες εγίναν φίλοι τζιαι κρατούμεν επαφήν ως σήμερα. Άλλον όμως οι γείτονες της παιδικής ηλικίας τζιαι άλλες οι σχέσεις "γειτονίας" όταν κάμεις το σπίτιν τζιαι την οικογένεια σου ως ενήλικας πλέον.

Διότι εν γεγονός ότι σαν κοπελλούθκια τζιαι το πολλύν έφηβοι μπορούμεν εύκολα να κάμουμεν φίλους, τζιαι ακόμα παραπάνω "κολλητούς", δηλαδή τζιείνους τους πιο "εκλεκτούς" εκ των γνωστών τζιαι φίλων που ουσιαστικά γίνονται οικογένεια τζιαι εν μαζί σου ώσπου να πεθάνεις. Είμαι που τους τυχερούς αθρώπους που έχω 2-3 τέθκοιους αθρώπους στη ζωή μου, πάντα υπό το φακόν που τους προσδιορίζει ο χαρακτήρας μου. Δυστυχώς σε τούτους εν συγκαταλέγω κάποιαν γυναίκαν, τζιαι νομίζω ότι τούτον οφείλεται πάλε στο χαρακτήρα μου. Δύσκολα νομίζω μπορεί μέλη διαφορετικών φύλων να γίνουν "κολλητοί", για τον απλούστατον λόγον ότι πάντα κάπου στη γωνιάν "χώννεται" το ενδεχόμενον του έρωτα. Τζιαι άμα ερωτευτείς τον/ την "κολλητόν/ήν", ή παντρέυκεσαι τον/ την, ή χάννεις τον/ την. Πάντα κατά την άποψην τζιαι τον χαρακτήραν το δικό μου.

Ο γείτος λοιπόν. Αφού εν άθρωπος που θα γνωρίσεις ως ενήλικας, πρέπει να εν πραγματικά πολλά special περίπτωση για να του ανοιχτείς όπως στους παιδικούς φίλους. Συνήθως, εγώ προσωπικά προσπαθώ με τους γείτονες να είμαι τουλάχιστον σε "ουδέτερον" επίπεδον. Με λλία λόγια, να εννοείται μια "καλημέρα" (ή άλλη χαιρετούρα) άμα τον εύρεις μπροστά σου, να υπάρχει ανοχή (ο σεβασμός εν πάλε δύσκολος στόχος), τζιαι να μπορείς να συνεννοηθείς στοιχειωδώς για κοινά προβλήματα. 

Γείτονες, πέραν των παιδικών, είχα στες σπουδές, όταν ήμουν "σώγαμπρος" στα πεθερικά μου τζιαι όταν ήρταμεν στο σπίτι μας. Επειδή στη Σαλονίκην εμεινίσκαμεν σε τούτα τα άχαρα κουθκιά που λαλούμεν πολυκατοικίες, οι επαφές με τους γειτόνους ήταν στοιχειώδεις τζιαι δεν μου εκάμαν κάποια αίσθησην άξιαν λόγου,πέραν ενός εκκεντρικού, παράξενου τύπου κατά τα τελευταία 4 χρόνια, ο οποίος μας τα έκαμεν σατσιήν με το θόρυβον μετά τες 12.00, για τον οποίον έφταιεν καθαρά η κακή ποιότητα κατασκευής του κτιρίου. Στην γειτονιάν των πεθερικών μου ο μέσος όρος ηλικίας των γειτόνων ήταν τα 60, τζιαι παράλληλα εν ήμουν ο "νοικοτζύρης", οπότε τα νταραβέρκα με τους γείτους ήταν αδιάφορα.

Στο σπίτι μας κλείουμεν τωρά 10 χρόνια. Εν μια περιοχή που όταν έφευκα το 1994 για σπουδές ήταν ώφκερη τζιαι εκάμναμεν ασκήσεις με το στρατόν. Τωρά, αν ισχύουν οι κομπασμοί του δημάρχου, εν μια που τες πιο ραγδαία αναπτυσσόμενες περιοχές της Κύπρου. Τα σπίθκια, ακόμα τζιαι τωρά με την κρίσην, βλαστούν όπως τα μανιτάρκα, τζιαι κατά πλειοψηφίαν οι νέοι κάτοικοι εν "baby boomers" (που λεν τζιαι στα αγγλικά χωριά), δηλαδή νέες οικογένειες με κοπελλούθκια. Το δημοτικό μας έshιει τζιαιρόν που δυσκολεύκεται να απορροφήσει τους νέους μαθητές τζιαι πολλοί φωνάζουν για δεύτερον. Παράλληλα, η περιοχή εν σχετικά backwater, με ανοικτές πλάτσες, χωραφκιές τζιαι λόφους ανοικτούς να παίξουν τα μωρά. Παράδεισος για τα κοπέλια τζιαι μεγάλη τύχη, αφού ήδη αρχίσαν να δημιουργούν τες γνωριμίες τους τζιαι τες πρώτες φιλίες (hopefully) εκτός σχολείου.

Οι γείτοι μας ήρταν δαμέ περίπου την ίδιαν περίοδον με μας. Γυρόν μας σιγά-σιγά εμαζευτήκαν καμμιάν δεκαρκάν οικογένειες. Όταν είχαμεν έρτει δακάτω, ήταν μια ενδιαφέρουσα προσμονή να δω αν θα επαρεεύκαμεν με κανέναν γείτοναν. Δυστυχώς ούλλοι οι παρέες εν αθρώποι σχετικά ασύμβατοι με τη δική μου ιδιοσυγκρασίαν, τα ενδιαφέροντα τζιαι τα βιώματα μου. Εν εκάμαμεν "κλικ" με κανέναν ώστε να έρτουμεν στο σημείον της φιλίας. Κάποιοι εν πιο συμπαθείς τζιαι ενδιαφέροντες που άλλους αλλά overall, τζιαι παρά τες διάφορες κινήσεις προσέγγισης εκατέρωθεν, ως τωρά τουλάχιστον, εν "εδέσαμεν" με κανέναν. Αποδίδω το εν μέρει σε τούτον που είπα πριν, ότι ο άθρωπος μεγαλώνοντας σταματά να εν τόσον "αθώος" τζιαι "ανοικτός". Για τούτον τζιαι οι πραγματικοί φίλοι τζιαι κολλητοί προέρχονται συνήθως που την παιδικήν τζιαι νεανικήν ηλικίαν. Τυχόν εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόναν.

Που την άλλην, εν έχω παράπονον γιατί τόσον με τους τέλεια δίπλα όσον τζιαι με τους πάρατζιει, δεν επροέκυψεν τούτην την πρώτην δεκαετίαν κανέναν σοβαρόν πρόβλημαν ή προστριβή. Αντίθετα κατά τζαιρούς οι γείτοι δείχνουν σαφείς διαθέσεις αλληλεγγύης, όπως εφάνηκεν σε πολλά μικρά τζιαι καθημερινά, αλλά τζιαι  σε θκιό τραγωδίες που είχαμεν σαν γειτονιά τα τελευταία χρόνια, τες οποίες εν θα παραθέσω για ευνόητους λόγους. Η "ενέργεια" τον παραπάνω τζιαιρόν εν θετική, τζιαι γίνεται ακόμα πιο όμορφη τωρά που αννοίει ο τζιαιρός τζιαι ξεπορτίζουμεν σιγά-σιγά ούλλοι, με αποτέλεσμαν να ερκούμαστεν παραπάνω σε επαφήν παρά τες κρύες μέρες του Shιειμώνα. Τζιαι αποκορύφωμαν τούτης της θετικότητας εν οι φωνές των κοπελλουθκιών μας, που shιονώνουνται στες κοντινές καφκάλες, για να παίξουν μάππαν, να κάμουν δεντρόσπιτα, να ποδηλατίσουν στα υψώματα τζιαι να συνάξουν όμορφες αναμνήσεις για όταν εννά γίνουν συνότζιαιροι μας.

Κλείω με κάποιες παροιμίες περί του "γείτου" που αλίευσα που το διαδίκτυον. Κάποιες έννεν τόσες "σοφές", αλλά καταγράφω τες για "βιβλιογραφικούς" λόγους:

"Τα δικά μας του γειτόνου μας."

"Άμα ψωρκάσει ο γείτος σου, τζι εσού βοτάνιν γύρευκε"

"Άμαν διψά η αυλή σου, μεν ποτίζεις του γειτονου σου"

" Αν σ' αρκαστεί ο γείτος σου μεν του αρνηχεις, εν να 'ρτει τζι η σειρά σου" (η αγαπημένη μου)

"Ο κακός ο γρόνος περνά, ο κακός ο γείτος όι"

"Παρά κακόν γείτοναν καλλύττερα αρρώσκειαν"

Επίσης, ήβρα έναν κυπριώτικον σκετς με τίτλον ""Άν εν ο γείτος σκούντρος σου" (εχθρός σου). Ξέρει κανένας τη συνέχειαν της παροιμίας τούτης;

Άμα ξέρετε τζι'άλλες γράψετε τες pls.

Ώσπου να γίνει κανένας γείτος "κολλητός", stay cool and keep rocking!

«Αλίμονο στους λαούς που έχουν ανάγκη από ήρωες»

"Ο άνθρωπος μεταβάλλεται σε ήρωα όταν εκτελέσει μια ασυνήθιστη και αξιέπαινη πράξη......Ενίοτε αληθινά πρόσωπα κατορθώνουν με ανάλογες πράξεις να φθάσουν στο ηρωικό status και να θεωρούνται ήρωες από τους συνανθρώπους τους. Η διαδικασία της ηρωοποίησής τους συνήθως συμπληρώνεται με την γοργή ανάπτυξη ενός συμπλέγματος μύθων γύρω από τον ήρωα, ενώ συχνά του αποδίδονται δυνάμεις πέρα από εκείνες που κατέχει ο μέσος άνθρωπος. Η κοινωνική ανθρωπολογία, αντιμετωπίζοντας το θέμα -εκτός από την μυθολογική- και στην κοινωνιολογική του διάσταση, θεωρεί επίσης τον ήρωα ως ανάγκη μιας κοινωνίας ή ενός έθνους που χάνει τα ηθικά και πολιτισμικά του ερείσματα. Ο ήρωας στην προκειμένη περίπτωση αποτελεί ένα ηθικό πρότυπο για τα νεαρά μέλη μιας κοινωνίας, αλλά και μια εξιλεωτική πράξη για την εγγενή αδυναμία της να αντιμετωπίσει τα πρακτικά της προβλήματα."  - Πηγή

Την κουβένταν στον τίτλον της σημερινής ανάρτησης είπεν την ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, για όσους ενδιαφέρονται. Αφορμή της ανάρτησης η σημερινή 58η επέτειος που το θάνατον του Γρηγόρη Αυξεντίου, μέσα στο κρυσφήγετον του στο Μαshιαιράν, ενώ επολεμούσεν με δεκάδες άγγλους στρατιώτες. Σε κάποιαν πιο παλιάν ανάρτησην εχρησιμοποίησα το παράδειγμαν του Αυξεντίου τζιαι της επιλογής του να πεθάνει μαχόμενος, ως μια άλλη έκφανση του λεγόμενου "ψυχολογικού εγωισμού", δηλαδή της ερμηνείας κάθε ανθρώπινης πράξης μέσα που "εγωιστικά κριτήρια". Ο Αυξεντίου, μετά την φερόμενην ως προδοσίαν του κρυσφηγέτου του, είshιεν μπροστά του θκιό επιλογές: 1) Την παράδοσην, η οποία θα του επρόσφερεν το "υπέρτατον αγαθόν", τη ζωήν του, αλλά πιθανόν αφενός να τον οδηγούσεν σε φριχτά βασανιστήρια τζιαι ενδεχόμενην προδοσίαν συναγωνιστών του τζιαι αφετέρου σε ατίμωσην ως ο συλληφθής υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, 2) το θάνατον, ο οποίος του εστερούσεν τη ζωήν αλλά παράλληλα θα τον εκαθιστούσεν ήρωαν, όπως τον ορίζει τζιαι η Βικιπαίδεια, δηλαδή "ένα ηθικό πρότυπο για τα νεαρά μέλη μιας κοινωνίας" τζιαι μια πηγή δύναμης για τον απλό λαόν που εδοκιμάζετουν που την σκληρότηταν της αποικιοκρατίας, ιδιαίτερα κατά τον ένοπλον αγώναν. Εν εύλογον λοιπόν, να επέλεξεν ως άθρωπος συνειδητοποιημένος, την επιλογήν που τον έκαμνεν, υπό τις περιστάσεις, πιο ευτυχισμένον. Ήταν εν τέλει, μια "εγωιστική" επιλογή.

Μεν ξεχνούμεν επίσης ότι ο "ήρωας" του ενός εν "μίασμαν" του άλλου. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου αγωνίστηκεν για τα εθνικιστικά ιδεώδη του λαού του, τα οποία προφανώς ήταν σε αντιδιαστολήν με τα εθνικιστικά ιδεώδη κάποιων άλλων (π.χ. των εγγλέζων ή τζιαι των τούρκων). Παραδείγματα πολλά. Ο Ατατούρκ για τους τούρκους εν μια μυθική μορφή. Για τους έλληνες εν ένας σφαγέας. Το ίδιον με σχεδόν ούλλους τους "ήρωες", με εξαίρεσην ίσως αθρώπους που ηρωποιηθήκαν για άλλα, πιο "οριζόντια" επιτεύγματα, όπως οι μεγάλες εφευρέσεις, τα έργα πολιτισμού κλπ.

Τέσπα, εν πολλές φορές που ακούμεν ότι την πραγματικήν πρόοδον της ανθρωπότητας φέρνουν κάποιοι λίγοι ιδεολόγοι, που εν έτοιμοι να υπερβάλουν εαυτόν τζιαι να θυσιάσουν την προσωπικήν τους ευμάρειαν για να προσφέρουν. Λες τζιαι εν μαζοχιστές τζιαι εν αντλούν κάποιου είδους "όφελος" που τούτον. Φυσικά, ο Μπρεχτ μάλλον εννοεί ότι σε μιαν υγιήν κοινωνίαν, όπου η προσωπική ευτυχία εν συνυφασμένη κάπως με την συλλογικήν, το να μοχθείς για το προσωπικόν καλόν σου θα είναι τζιαι τζιείνον συνυφασμένον με το κοινόν καλόν. Η δε προσφορά σου θα είναι κάτι το αυτονόητον, τζιαι τροποντινά ο κάθε άθρωπος, που το δικόν του μετερίζιν, θα είναι ένας μικρός ήρωας, χωρίς, όπως είπεν τζιαι ο Λέννον, να χρειάζεται να στήνουνται πράματα για να "σκοτώσεις ή να σκοτωθείς" για λλόου τους.

Αφού εσυναφέραμεν το Λέννον, ας βάλουμεν ακόμα μια φοράν το εν λόγω τραγούδι:

Σε μιαν κοινωνίαν τέθκοιαν, όπου ούλλοι θα είναι "ήρωες", θα καθίστανται πλέον μη αναγκαίοι ως "θρυλικές μορφές" τζιαι "πρότυπα για την νεολαίαν". Τζιαι δεν θα αντίκειται τούτον στην πραγματικήν επιδίωξην κάθε αθρώπου, που εν απλή τζιαι μονολεκτική: "ευτυχία".

Ώσπου να γίνουμεν ούλλοι "ήρωες" (άρα κανένας μας να μεν είναι), stay cool and keep rocking!

Τι προσδοκίες έshιετε στη ζωή σας;

Άτε τζιαι καλό μήνα κοπέλες τζιαι κοπέλια, τζιαι καλήν Άνοιξη. Τζιαι καλόν πάσκαν να φτάσουμεν που ελαλούσαν τζιαι οι "παλιοί". 

Μεγάλη η ερώτηση της ανάρτησης. Εθώρουν έναν φιλμάκιν της πληθωρικής Beyonce  όπου κάμνει της ο Harvey Keitel την ίδιαν ερώτηση. Σκέφεται η κορού λλίην ώραν τζιαι απαντά: "Να είμαι ευτυχισμένη".

Σοφή η απάντηση κοπέλες τζιαι κοπέλια. Τούτην εν η απλούστατη τζιαι μέγιστη "προσδοκία", "στόχος", "επιδίωξη", ότι θέλετε βαφτίστε το. Η "ευτυχία". Βάλλω την σε εισαγωγικά γιατί για τον καθέναν έshιει διαφορετικήν έννοιαν. Ναι σίουρα κάπου "τέμνουνται" οι ερμηνείες αλλά η δική μου αντίληψη οδηγεί με στο συμπέρασμαν ότι υπάρχουν τόσες όσες τζιαι αθρώποι.

Έτσι μπορεί να εξηγήσει τζιαι κάποιος, ολίγον τι απλοϊκά, γιατί υπάρχει τόση δυστυχία τζιαι άρα αποτυχία στη ζωή μας. Διότι λλίον πολλά κάθε άθρωπος ερμηνεύκει τα "θέλω" του προς την ευτυχίαν διαφορετικά που τον άλλον. Άσε που κάθε λλίον, τζιαι αναλόγως του σταδίου της ζωής μας, αλλάσσουμεν την ερμηνείαν μας. Εγώ ας πούμεν είχα τελείως διαφορετικήν προοπτικήν της ευτυχίας πριν λλία χρόνια πριν, τζιαι πιθανότατα θα έχω μιαν άλλην μετά που κάποιο χρόνον. 

Το θέμαν βασικά είναι να εκτιμάς τζιείνα που έshιεις ήδη (υλικά τζιαι άϋλα), να μπορείς να αντιληφθείς ότι εν προνόμιον τζιαι οϊ ατυχία το ότι ζεις, τζιαι να θωρείς τόσον τα καλλίττερα όσον τζιαι τα shιειρόττερα. Διότι τα πρώτα θα σε βοηθήσουν να "βελτιωθείς" ενώ τα δεύτερα θα σου υπενθυμίζουν να μεν υποπίπτεις στην αχαριστίαν. Μπορεί να μεν είμαι θρήσκος, αλλά η αχαριστία εν που τα μεγάλα "αμαρτήματα" τούτης της ζωής. Μαζίν με την αδυναμίαν να δεχτείς τη συγγνώμην του άλλου.

Για την ώραν θα προσεγγίσω την "ευτυχίαν" μέσω μουσικής:

Ώσπου να κατασταλάξουμεν στες προσδοκίες μας, stay cool and keep rocking!