Εσύ φταίεις για τες επιλογές μου

Επανέρχομαι στα του κυπριακού έτσι για λλίον. Η συμβουλή πανταχόθεν, ειδικά που αθρώπους που εν στοιχειωδώς αισιόδοξοι για την τρέχουσαν διαπραγματευτικήν διαδικασίαν είναι "μεν αναφέρεστε στο 2004, βλάφτει". Στο μυαλόν τους φαντάζουμαι παίζει το ενδεχόμενον μια σημαντική μερίδα του κόσμου που εψήφισεν τότε "όχι", να παρεξηγήσει τες συζητήσεις που αναπόφευκτα προκύπτουν ως τάση ρεβανσισμού, ως έναν τροποντινά "δείτε τα χάλια μας σήμερα με την επιλογή σας" τζιαι "I told you so". Εν τους αδικώ για τούτην την ανησυχίαν τους, αν τζιαι κρίνω την υπερβολικήν. Ειδικά οι φανατικοί απορριπτικοί, ακόμα τζιαι σήμερα έχουν το θράσος, ενώ η επιλογή που έγινεν τότε ήταν η δική τους, να μάχουνται να κατηγορήσουν όσους τότε ήταν εκ διαμέτρου αντίθετοι.

Εγώ για το θέμαν "2004", θεωρώ ότι αν θα γίνει μια συζήτηση πρέπει να αφορά τα λάθη που εγίναν, για να μεν επαναληφθούν. Τζιαι τούτον πρέπει να περιλαμβάνει τζιαι την προσπάθειαν ερμηνείας των λόγων που οδηγήσαν τον κόσμον στην συγκεκριμένην απόφασην. Διότι, στο ταπεινόν μου μυαλουδάκιν, ήταν η λανθασμένη, τζιαι όπως θέλετε πάρτε το. Αλλά δεν πρόκειται να μπω τζιαι στη διαδικασίαν να πω ότι το "ναι" ήταν η σωστή. Διότι δεν ξέρουμεν τι θα εγίνετουν αν ελέαμεν "ναι". Τόσον απλά.

Ερκούμαστεν τζιαι στο σήμερα. Τι συμβαίνει σήμερα; Για την ώρα τίποτε το φοβερόν. Εφκήκεν έναν ανακοινωθέν με κάποιες σημαντικές αναφορές μεν, συνολικής έκτασης ενάμισυ σελίδας δε. Αν σκεφτεί κάποιος ότι σε έναν χρόνον προεδρίας Αναστασιάδη τούτον έχουμεν, θα έλεεν "σιγά το πράμαν, που ήσουν πούποτε". Ειδικά αν έshιει στοιχειώδην ανησυχίαν για την παράμετρον "χρόνος" σε τούτον που λαλούμεν "κυπριακόν". 

Φυσικά, μόλις εφκήκεν τούτον το πράμαν, όπως αναμένετουν, ούλλη η απορριπτική κουστωδία/ συνοπαρτζιά/ χορωδία/ you name it εφκήκεν βόλταν τζιαι άρκεψεν τες δαιμονοποιήσεις, την περιρρέουσαν για προδότες, πουλημένους στους ξένους, περήφανα "όχι", δικηγορίστικους νομικισμούς για το κάθε γράμμαν του ανακοινωθέντος κλπ. κλπ. Εν τόσον αναμενόμενον που πραγματικά δεν με ενόχλησεν σχεδόν, μπορώ να πω ότι έκαμα τζιαι κάποιες πολλά καλές συζητήσεις, με αλληλοσεβασμόν τζιαι σαφώς πολλά λλίόττερες ξιτιμαshιές παρά τα χρόνια μετά το 2004.

Τζιείνον που δεν εκαρτέρουν, τουλάχιστον στην έντασην που το διαπιστώννω, εν η στάση κάποιων άλλων αθρώπων. Αθρώπων που ενόμιζα ότι έχουν μεν ισχυρήν άποψην τζιαι ιδεολογίαν, η οποία διαπνέει την σκέψην τζιαι την έκφρασην τους, αλλά ότι μπορώ να βασιστώ πάνω τους, ότι εννά είναι λλίον πολλά στο ίδιον το "βαγόνιν" με μέναν, να θέλουν δηλαδή να στηρίξουν τούτον που γίνεται, τζιαι οϊ να το δαιμονοποιήσουν. Χωρίς καν να δουν στο κάτω κάτω το τι θα κάτσει μπροστά τους, να το θκιαβάσουν, να το συζητήσουν τζιαι μετά να αποφασίσουν. Ακόμα πιο τραγικόν, κάποιοι που τούτους τους αθρώπους προσπαθούν τεχνηέντως να πείσουν ότι για την στάσην τους εν φταίν οι ίδιοι, αλλά ούλλοι ανεξαιρέτως εμείς που εν πάσει περιπτώσει τζιαι για την ώραν είμαστεν θετικοί στο να προχωρήσει η διαδικασία. Επειδή τάχατες ούλλοι μας δουλεύκουμεν για τον καπιταλισμόν, τζιαι το κέρδος. Είτε βλάκες είμαστεν δηλαδή είτε chιουράκκια. Όπως μας λαλούν τζιαι μας ελαλούσαν ενίοτε τζιαι οι "original" απορριπτικοί. Ήντα τζιαιρούς εφτάσαμεν...

Ε, λοιπόν, φάτην Γούφη μου, που τζιαμέ που εν την εκαρτέρας. Εννά μου πεις, έshιει τίποτε τυχαίον; Θκιό περιπτώσεις έshιει, οϊ να λυθεί το κυπριακόν, το οποίον όπως εξανάπα, θα λυθεί χρόνια μετά τη συμφωνίαν, απλά να υπογραφεί κάτι, μια συμφωνία, έναν κολοχάρτιν με λόγια δηλαδή. Αυτές οι δύο, πολλά πιθανές ίσως για κάποιους, περιπτώσεις είναι:

- να τριχοτομηθεί η Τουρκία (οπότε θα μας εκλιπαρήσει τζιείνη πριν αναβιώσουμεν το Βυζάντιον)

- να επικρατήσει ο σοσιαλισμός, τζιαι να είναι η συμφωνία που θα υπογραφεί "εκτός ΕΟΚ, ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο, σου'πα, μου'πες κλπ κλ.π"

Ως τότε Γούφη μου τον πούλλον!!! Ως τότε κοπέλια, stay cool and keep rocking!