Να κόψουμεν τζιαι καμμιάν κουβένταν πέραν της πολιτικής, των γεωπολιτικών εξελίξεων κλπ. κλπ., πόσον πιον, κανεί ρε παιδί μου. Αφού είμαστεν που είμαστεν "βολεμένοι ανθρωπάκοι" κλπ., ας ασχοληθούμεν με τα πραγματικά "καυτά" θέματα του συναφιού μας.
Κατ'αρχήν εφύρτηκα με την πιο πάνω εικόναν, αθθύμισεν μου το εξής πολλά φιλοσοφημένον:
"Οι άντρες παντρεύονται ελπίζοντας ότι οι γυναίκες τους θα μείνουν όπως ήταν όταν τις παντρεύτηκαν. Αλλά αλλάζουν. Οι γυναίκες παντρεύονται ελπίζοντας ότι με τον καιρόν οι άντρες τους θα αλλάξουν. Αλλά παραμένουν οι ίδιοι."
Έτσι, έτσι. Ειδικά εμείς οι "αδρώποι", κοπέλες πρέπει να το κατανοήσετε, ΔΕΝ αλλάσσουμεν, όσα χρόνια τζι'αν περάσουν. Κάπου τζιαμέ στα 17 σταματά η "εξέλιξη", ότι άλλον ακολουθεί μετά εν απλά αλληλεπίδραση με το περιβάλλον τζιαι εμπειρία. Μέσα μας πάντα κρύφκεται ένας 17χρονος αμπάλατος νεανίας, το ίδιον ανώριμος τζιαι επιφανειακός, αλλά τόσον, μα τόσον αξιαγάπητος τζιαι ακαταμάχητος για τη "μάνα" μέσα σας. Εν θέλω να φανώ ισοπεδωτικός, τζιαι ο χαρακτήρας παίζει το ρόλον του, αλλά οποιεσδήποτε περιπτώσεις αντρών που δεν ταιρκάζουν με το εν λόγω προφίλ, ανεξαρτήτως ηλικίας, εν απλά εξαιρέσεις του κανόνα.
Παλιά είχα κάμει "πραγματείαν" για τα 4 shοκ της σχέσης, καθώς τζιαι τα περί έρωτος, αγάπης τζιαι μονογαμικότητας. Σήμερα έρκουμαι να πάω ένα βήμαν πάρακάτω, τζιαι να διερωτηθώ: τι είν'αυτό που μας ενώννει;
Όπως είχα πει τζιαι στες προαναφερθείσες αναρτήσεις, θεωρώ τον άθρωπον μόνον εν δυνάμει μονογαμικόν. Φύσει, εν ξεκάθαρα πολυγαμικός, τζιαι εν αναφέρομαι μόνον στους άντρες, τζιαι οι γυναίκες εν πολυγαμικές, απλά εκφράζουν το με άλλες διαδικασίες. Άρα, έχουμεν έναν συνεχήν πόλεμον της φύσης μας με κάτι άλλον που λέγεται "πολιτιστικό/ κοινωνικο/ οικονομικόν" πλαίσιον. Εν τζιαμέ που εννά πρέπει να αναζητήσουμεν τες "δυνάμεις" που μας κρατούν μαζί.
Θα μου άρεσκεν το όλον θέμαν να εν διάλογος αν γίνεται, αλλά έτσι σε bullets, εγώ θα αραδιάσω κάποια βασικά σημεία:
1. Η σχέση με έναν άθρωπον, λόγω του πλήθους των επενδυμένων υλικών τζιαι άϋλων αγαθών, εν πολλά πιο "ασφαλής" παρά η συνεχής περιπλάνηση σε "ξένες αγκαλιές".
2. Ο χρόνος που περνά, με τες εμπειρίες, καλές τζιαι κακές, λειτουργεί πιο πολλά συνεκτικά παρά διασπαστικά.
3. Είμαστεν πιο πρόθυμοι να παλαίψουμεν για κάτι που εκτίσαμεν με πολλύν κόπον τζιαι δάκρυα παρά για εφήμερα "κάστρα στην άμμο".
4. Οι συνέπειες ενός χωρισμού, ειδικά αν η σχέση εν μακροχρόνια, εν πολλά πιο οδυνηρές, ενώ εν τζιαι πολλά πιο δύσκολη η "νέα πραγματικότητα", το να εύρεις "αντικατάστασην"...
Δαμέ πρέπει, κλείοντας, να αναφέρω φυσικά τούτον που ούλλοι ξέρουν:
"Ο σκύλος είναι ο πιο πιστός φίλος του αθρώπου"...
Βέβαια που την άλλην, μια κλασσική βρισιά για τες κορούδες είναι το "bitch" (σκύλα)...
Go figure που λαλούν τζιαι στα αμερικάνικα χωριά.
Ώσπου να στραφώ πίσω στα πολιτικά δρώμενα, stay cool and keep rocking!
Πολλά πράγματα. η αγάπη, ο έρωτας, το σεξ, η συνήθεια, η επικοινωνία, τα λεφτά, οι κοινοί στόχοι, η κοινή πορεία, τα παιδιά, η θέληση, το τίποτε. έχω δει πολλά ζευγάρια που είναι μαζί χωρίς εμφανή λόγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤζαι ναι θα συμφωνήσω μαζί σου ότι είναι πολύ πιο εύκολο να είσαι πολυγαμικός. αλλά από την άλλη... για άκου το τραγούδι:
http://www.youtube.com/watch?v=oHdlymj7vXo
Δεν είναι θέμαν "ευκολίας", εν θέμα φύσης. Πολλά ωραίον το τραγούδιν αλλά δεν εξηγεί το γεγονός,απλά το διαπιστώνει: στην "σχέση υπάρχειπάντα ο γκρεμμός"....γιατί να υπάρχει αφενός, τζιαι αφετέρου πως θα τον αποφύγεις; Εγώ προτιμώ την αλληγορίαν του "κόστους/ οφέλους". Η πολυγαμία τζιαι η πολυγαμία έχουν κόστη/ οφέλη. Ποια εν τα οφέλη στο μονογαμίαν που βαρούν στη ζυγαριάν, αν βαρούν; Εν τούτον που "εξερευνώ", με την πιο εύκολην απάντηση να είναι η πλέον ελκυστική για τη διαιώνιση των γονιδίων μας. Αλλά στην εποχήν της γενετικής μηχανικής, τζιαι της δυνατότητα εξωσωματικής γονιμοποίησης, ας πούμεν, πόσον αμβλύνεται η "ανάγκη" μονογαμικότητας.
ΔιαγραφήΗ κουβεντα εξελιλισσεται πολλα ωραια. Ας υποθεσουμε οτι οντως ειναι θεμα φυσης και ειναι ο γκρεμος που λεει το τραγουδι.
ΔιαγραφήΠρωτο αφου ξερεις οτι υπαρχει γκρεμος αν δεν θελεις να τον αποφυγεις πας σε αλλου.
Δευτερο αν αποφασισες οτι θα αποφυγεις τον γκρεμο τοτε εκαμες επιλογη.
Τζαι για μενα το γεγονος οτι εχουμε επιλογη ειναι τουτονπου μας ξεχωριζει απο τα ζωα. Για τα περισσοτερα που συμβανουν στη ζωη μας οχι μονο για τις σχεσεις μας. Ειναι υπεροχο οτι εχουμε επιλογη. Γιατι στο τελος της ημερας υπαρχει η δικαιολογια οτι ειναι στη φυση μας, οτι ειναι γονιδια, οτι ημασταν αναγκασμενοι ή οτι μας εβαλαν το πιστολι στον κροταφο για να γινω αναστασιαδης. Αλλα δεν παυει να ειναι επιλογη μας και εμεις θα ζησουμε με τις συνεπειες. Ειπαμε, οχι μονο για τις σχεσεις.
Κατ'αρχήν το θέμαν του "διαχωρισμού που τα ζώα" που θέτεις εν πολλά σημαντικό. Εσύ ορίζεις το ως "ελευθερία επιλογής" (αθθυμίζει μου την σχετικήν απάντησην όσων πιστεύουν στο θεό περί της ύπαξης του "κακού" - ότι ο θεός ανέχεται το κακόν για να είμαστεν "ελεύθεροι να πειλέξουμεν"). Εγώ νομίζω ότι ο άθρωπος έshιει επιτύχει, ως είδος, κάτι που ακόμα (εξ' όσων γνωρίζουμεν) εν έshιει πετύχει άλλο ζώον: τον πολιτισμόν.
ΔιαγραφήΤι είναι όμως "πολιτισμός"; Εν κάτι μονολιθικόν, έννεν πλήθος στοιχείων που τζιαι τζιείνα εξελίσσουνται, κατά κάποιον τρόπον όπως τα γονίδια; Επίσης, γιατί θεωρούμεν ότι ο πολιτισμός πρέπει να θεωρηθεί ξεχωριστά που την ούλλην εξέλιξην, όπως εκαθορίστηκεν που το Δαρβίνο; Έννεν "φυσικός" ο πολιτισμός; Εν εκτός πλαισίου; Εγώ εν τον βλέπω έτσι.
Άρα τζιαι η μονογαμικότητα, ως στοιχείον καθαρά του πολιτισμού, εν μπορεί παρά να εν μέρος της εξελικτικής μας πορείας, ως κάτι το πιο "προσαρμόσιμο/ βιώσιμον" που την πολυγαμικότητα, η οποία χαρακτηρίζει τους πιο κοντινούς μας συγγενείς στο ζωικό βασίλειο (πίθηκοι).
Έτσι, ενώ κουβαλούμεν ακόμα γονιδιακόν φορτίον που ενθαρρύνει την πολυγαμικότητα, η πολιτιστική μας εξέλιξη για κάποιους λόγους, ενθαρρύνει την (εν δυνάμει) μονογαμικότητα. Τουλάχιστον τούτον εσυνέβαινεν ως πρόσφατα. Βλέπεις όμως ότι οι πρόσφατες τάσεις, ειδικά μετά την σταδιακήν απελευθέρωσην της γυναίκας σε ούλλα τα επίπεδα, είναι οι βραχύβιες σχέσεις, οι βραχύβιοι γάμοι, ακόμα τζιαι αν έshιει κοπελλούθκια στη μέση.
Εν τούτα ούλλα που με κάμνουν να αναρωθκιούμαι, πως διαμορφώνεται η τάση του καθενός μας, τι κίνητρα μας δημιουργούνται να κάμουμεν τες επιλογές μας, πότε εντέλει η μονογαμικότητα γίνεται η κυρίαρχη τάση τζιαι πότε συνειδητά επιλέγουμεν "επιστροφή στη φύση";
Δεν είμαι παντρεμένος ούτε τέκνα έχω και επίσης δεν θέλω να γράψω τες απόψεις για τον εξής λόγο. Θεωρώ πως η διασπορά σε συζητήσεις τέτοιου είδους είναι τεράστια, τόση που δεν επιτρέπει αναλύσεις εκ νέου. Ίσως να είναι καλό να έχουμε απόψεις, κατόπιν σκέψης ή θέσεις αν θέλεις και μετά να τες αναθεωρούμε καθώς περνά ο καιρός αφού έχουμε λάβει νέες εισόδους. Επίσης τείνουμε να σκεφτόμαστε γύρω απο τον μέσο όρο των δικών μας εμπειριών αγνοόντας πως αυτό το δευτερόλεπτο υπάρχουν στον κόσμο 7δις εγκέφαλοι και πόσοι υπήρξαν στο παρελθόν που εσκεφτήκαν τα ίδια πράματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕρωτηθείς κάποιοι παντρεμένοι μου απάντησαν το εξής. Είναι η γυναίκα αυτή κάποια που θέλεις για μητέρα των παιδιών σου; Είναι ο άντρας αυτός κάποιος που θέλεις για πατέρα των παιδιών σου; Βέβαια υπάρχουν και άλλες επιλογές. Μπορείς να τες δοκιμάσεις όλες, σε πολλές διαφορετικές ζωές και σε παράλληλα σύμπαντα;
Νομίζω πως όσα αναφερθήκαν πιο πάνω είναι στην σφαίρα της ερώτησής σου αλλά δεν συγκεντρώνουν την ενέργεια για μια καλή απάντηση. Που δεν μπορεί να υπάρξει άλλωστε.
Είσαι όντως μέσα στο πνεύμαν. Ουσιαστικά εν υπάρχει μια απάντηση. Πολλά στοιχεία που εμπεριέχονται στο όλον σκηνικόν καταλήγουν σε μιαν αυστηρά προσωπική διαδρομήν. Αλλά πάραυτα, επειδή εγώ τζιαι σύζυγον έχω, τζιαι τέκνα έχω, τζιαι ερεθίσματα δέχομαι πανταχόθεν τζιαι καθημερινά, βοηθά με να προσεγγίσω κάτι σαν μέσον όρον. Να μεν προσπαθώ να ανακαλύψω την ταshινόπιτταν κοινώς, να αντλώ που τη "συλλογικήν" μνήμην τζιαι εμπειρίαν. Εν εντυπωσιακόν πάντως που ενώ τούτα τα θέματα απασχολούν το "είδος" που τες αυγές του πολιτισμού, τζιαι παρόλην την τεχνολογικήν προόδον, ακόμα εν υπάρχει σαφής κατάληξη.
ΔιαγραφήΗ τεχνολογική πρόοδος πάντοτε υπήρχε και θα υπάρχει. Η ατμομηχανή ήταν η τελευταία λέξη της τεχνολογίας αλλά την ίδια εποχή ο άνθρωπος επίσης έκαμνε τις ίδιες σκέψεις.
ΔιαγραφήΣτην φύση του ο άνθρωπος δουλέφκει με μέσους όρους είτε το θέλει είτε όχι. Η πρόταση τούτη ισχύει και γενικά και ειδικά. Ο εγκέφαλος για παράδειγμα φιλτράρει μια θολή φωτογραφία ακούσια.
Η τεχνολογία, θρησκεία και τα λοιπά αυγά στο καλάθι είναι παροδικές πολώσεις. Ο καθένας θα καταλήγει πάντα στα κατά καιρούς σημεία έλξης. Γιατί, διότι έτσι πρέπει. Παραπέμπει στην ρήση "Η μοίρα μας είναι γραμμένη", χωρίς να την παίρνει κατά γράμμα.
Αρκετά μιλήσαμε στο internet.
τα κίνητρα μας, τις περισσότερες φορές είναι εγωιστικά. επιδιώκουμε τζείνο που είναι καλύτερο για μας. εξαιρούνται οι γονείς που συνήθως βάλλουν τον εαυτό τους σε δεύτερη μοίρα :))). Επομένως η τάση του καθενός διαμορφώνεται με το τι θεωρεί καλύτερο για τον εαυτό του. ο ένας μπορεί να σου πει ότι δεν μπορεί να καταπιέζει τη φύση του για πολυγαμία. ο άλλος μπορεί να σου πει ότι κυριαρχεί πάνω στα ένστικτά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι όπως είχα πει ξανά, αναλόγως του τι κάμνουμε βρίσκουμε τζαι την καλύτερη δικαιολογία.
το θέμα επιλογής που σου έγραψα στην αρχή δεν έχει να κάνει με το Θεό. βεβαίως κάποιος μπορεί να σου πει ότι εγώ αρνούμαι να απατήσω τον άλλο επειδή επιλέγω, επειδή έτσι πιστεύκω ότι είναι το σωστό σύμφωνα με το Θεό. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι επιλέγω να μην απατήσω τον άλλο επειδή σέβομαι τη σχέση μας. για αυτό θεωρώ οτι η επιλογή είναι πολύ σημαντική, όχι γιατί προέρχεται από μια ανώτερη εντολή (Θεός) αλλά επειδή εγώ το θέλω, εγώ το επιλέγω.
Τα κίνητρα μας, κατά την προσωπική μου ως τα σήμερα άποψην, εν πάντα εγωιστικά, ακόμα τζιαι όταν μας φαίνεται ότι εν "αλτρουιστικά". Ακόμα τζιαι οι γονείς, η μάνα, αν ψάξει κάποιος θα εντοπίσει εγωισμόν πίσω που την συμπεριφοράν της προς τα κοπελλούθκια της. Να μεν σε παραπέμπω πάλε σε αναρτήσεις, απλά αν έshιεις όρεξην ψάξε στο wiki το λήμμαν "Psychological egoism". Έννεν fullproof θεώρηση αλλά εμέναν διά μου αρκετές απαντήσεςι για τη μέσην ανθρώπινη συμπεριφορά.
ΔιαγραφήΗ αντιστοίχηση με το θέμαν του θεού παραπάνω έshιει το νόημαν να υποβάλει την εξής απορίαν: αν η μονογαμία εν κάτι πιο "βιώσιμον" για μας που την πολυγαμίαν, γιατί εν τόσον σε αντιπαράθεση μέσα μας; Επίσης, ποια στοιχεία του πολιτισμού όπως εξελίχτηκεν, εκάμαν σταδιακά την μονογαμίαν πιο ανταγωνιστικήν; Τζιαι γιατί πάλε σήμερα φαίνεται να χάννει έδαφος;
Όπως λαλεί τζιαι ο eurokarseras, σε τούτον το θέμαν μπορεί ακόμα να μεν έχουμεν απάντηση...
Εγώ απλά έννα σχολιάσω το τελευταίο ερώτημα σου φίλε με τις σκύλες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα ελύθηκε μου η απορία τωρά που η σκυλίτσα μου μόλις πέρασε την πρώτη της περίοδο. Έγινέ μεγάλη πο.....να με το συμπάθκιο. Θέλει τωρά... Άμεσα...Λάσσει τουμπώνει, τραβά, γλύφει...Εν εκτός εαυτού. Εκτός εαυτού..
Πρώτη φορά στην ζωή μου έχω bitch και όχι αρσενικό σκύλο. Ο χαρακτηρισμός μάλλον φωτογραφίζει τα πιο πάνω
Χα χα, ναι όντως αν τζιαι στη περίπτωση σου πιο πολλά ταιρκάζει το "like a bitch in heat". Εξάλλου το φαινόμενον του οίστρου εν το ίδιον έντονον σε πολλά ζώα. Τζιαι άμα το θηλυκόν εν "εκτός εαυτού", πρέπει κάποιος να λυπηθεί το τι κάμνει το φαινόμενον στα αρσενικά. Πελλαμός...
Διαγραφή