Μεν συνεχίζεις να κτυπάς όταν ο άλλος εν κάτω.

Εμμέσως σχετικόν με το σημερινόν μου θέμα: εχτές τα κοπέλια εσυμμετείχαν στον πρώτον αγώναν ποδηλασίας της ζωής τους, μετά την πρόσφατην αλλαγήν αθλητικής καριέρας (εκάμναν κολύμπιν ως τωρά, εν πολλά μιchιοί για στίβον οπότε ποδηλασία it is). Μιλούμεν για φοϊτσιάρικα πράματα, οϊ για τους μιchιούς, οι οποίοι επεράσαν πόμπα, αλλά για μας τους γονιούς που εθωρούσαμεν τα καμάρκα μας. Ανά πάσαν στιγμήν επερίμενα φωνές φρίκης, μωρά μέσα στα αίματα κλπ. Ευτυχώς εν έγινεν τίποτε σπουδαίον. Έχω να παρατηρήσω το εξής: επειδή είμαι σίουρος ότι εγώ προσωπικά, αλλά τζιαι η μάμμα τους, δεν τους εμεταδώσαμεν ποττέ το μήνυμαν "ούλλα για τη νίκην", αντίθετα μάλιστα επροσπαθήσαμεν να τους αποθαρρύνουμεν που "ανταγωνιστικές" (τζιαι οϊ συναγωνιστικές) συμπεριφορές, συμπεραίνω ότι η ώθηση προς τη νίκην, την επικράτησην, την πρωτιάν, εν σε μεγάλον βαθμόν έμφυτη, τζιαι το περιβάλλον απλά καλλιεργεί την, κτίζει πάνω της.
Πάμεν στον τίτλον. Σήμερα η ομάδα μου (τι εννοείτε ποια είναι;) έφαεν άλλην μιαν ήτταν, την έβδομην σερί αν δεν κάμνω λάθος, τζιαι συνεχίζει να μας ποτίζει φαρμάτζιην. Όταν εφύαμεν για βόλταν με τα κοπέλια, ήταν ήδη 0-2 πριν το μισάωρον, τζιαι εφαίνετουν ότι ήταν να φάμεν πολλά. Προφανώς οι αελίστες ελυπηθήκαν μας στο 2ον ημίχρονον, εκάμαν τζιαι οικονομίαν δυνάμεων, αφού εβάλαν πρώτα τρίτον γκολ.
Με το αίσθημαν της επερχόμενης συντριβής να πλανιέται, ήρτεν μου στο μυαλόν η συμπεριφορά κάποιων αθρώπων, να μεν ξέρουν πότε να σταματήσουν τα "κτυπήματα", ακόμα τζιαι όταν η επικράτηση τους εν ξεκάθαρη, ακόμα τζιαι όταν ο αντίπαλος εν έρμαιον τζιαι ανήμπορος να αντιδράσει στα πόθκια τους. Εξάλλου τζιαι τα σπορ εν αντανάκλαση της "πραγματικής ζωής", τζιαι ούλλων των συμπεριφορών που εκδηλώννει ο homo sapiens (sapiens my ass).
Τι άλλον μπορεί να είναι τούτον, παρά έστω τζιαι εν μέρει έμφυτον; Σίουρα μεγάλον τζιαι ίσως καθοριστικόν ρόλον να παίζει το "περιβάλλον", αλλά εν μου φκάλλει κανένας που το νου μου ότι κάποιοι αθρώποι γεννιούνται αδυσώπητοι, ανηλέητοι, κτηνώδεις (αν τζιαι τα κτηνά τα γέρημα τι φταιν;). Εν χρέος οπότε των υπολοίπων, της υποτιθέμενης πλειοψηφίας, να ελέγχει τούτα τα υποκείμενα, να τα υποχρεώννει να σταματούν όταν ο άλλος εν κάτω τζιαι στο έλεος τους.
Ώσπου να μάθουμεν πότε πρέπει να σταματούμεν, τον εαυτόν μας τζιαι τους άλλους, stay cool and keep rocking!