Εθνοφύλαξ

 

Εν σαν εχτές που αθθυμούμαι κάτι ασπρισμένα γερούθκια να έρκουνται στο 61ΤΕΘ (Τάγμαν Εθνοφυλακής -με την παλιοπαρέαν εκάμναμεν χάζιν για το πως ακούετουν το ίδιον με το Death) όπου τους έκαμνα μάθημαν, δόκιμος ων, αποσπασμένος που το τάγμα μου γιατί συνήθως τα ΤΕΘ ήταν υποστελεχωμένα που κληρωτούς αξιωματικούς τζ̆αι για να γίνει η εκπαίδευση των εθνοφυλάκων έπρεπεν να πηαίννουν αξιωματικοί που "ενεργά" τάγματα. Τζ̆αι όμως, συνειδητοποιώ με δέος, ήταν πριν 29 ολόκληρα χρόνια, την περίοδον 1992-1994. Τζ̆αι ο ασπρισμένος τύπος που πάει πλέον στο 61ΤΕΘ (αφού ως κάτοικος Ιδαλίου πλέον ανήκω στην περιοχήν του 6ου Συντάγματος, μέρος του οποίου εν η συγκεκριμένη μονάδα) είμαι εγώ. 

Παραμένει η εντύπωση μου πάντως ότι ήταν παππούδες (άνω των 60) που έρκουνταν στην παρουσιάσην τότε, τζ̆αι οϊ μεσήλικες όπως είμαι εγώ σήμερα. Εν μια απορία που έχω τζ̆αι κάποιαν στγμήν εννά ψάξω να την απαντήσω. Εν αλλάσσει παράλληλα το γεγονός ότι είμαι πλέον μεσήλιξ τζ̆αι εθνοφύλαξ. Μάλιστα στα πενήντα εννά απολυθώ που την Εθνική Φρουράν, δηλαδή σε λλιόττερον που τέσσερα χρόνια, κλείοντας έτσι την "προσφοράν" μου στες ένοπλες δυνάμεις της χώρας. Αν δε, εν με τσιμπήσει η Πολιτική Άμυνα, τζ̆αι εν γίνει κανένας χαττάς τύπου πολεμικής συρράξεως, θα είμαι πλέον άνεννοιας που έτσι κουβέντες. Κάπου χρονικά κοντά που θα πέμπω βέβαια στην μαμάν πατρίδαν θκυό λεβέντες να υπηρετήσουν την θητείαν τους. Δυστυχώς, αφού μετά που τόσες ανακαλύψεις τζ̆αι εξελίξεις, ακόμα ζούμεν σε ημικατεχόμενον τόπον, τζ̆αι έναν που τα πιο στρατικοποιημένα μέρη του πλανήτη. Τουλάχιστον εν θα χάσουν 26 μήνες που την ζωήν τους, εννά χάσουν 14. Κάτι είναι τζ̆αι τούτον.

Σήμερα επαρουσιαστήκαμεν, παρά την πανδημίαν, για βολήν στο πάλαι ποτέ πεδίον της Ποταμιάς, το τόσον γνώριμον κατά την θητείαν μου. Ήταν σχετικά θετική έκπληξη, που θκυό απόψεις. Πρώτον, η διαδικασία επροχώρησαν τάχιστα τζ̆αι που τες 8.00 ως τες 10.30 περίπου είχαμεν αποχωρήσει, κάμνοντας βολήν τζ̆αι έχοντας τα φύλλα πορείας ανά χείρας. Δεύτερον, η ίδια η βολή. Ερίξαμεν 20 σφαίρες, ρίχνοντας που τα 250 τζ̆αι 200 μέτρα απόστασην, αρχικά γονυπετώς τζ̆αι μετά εκ του ορθίου (google it). Πρέπει να ήταν μόλις η 2η φορά ever που επυροβόλησα γονυπετώς τζ̆αι η πρώτη εκ του ορθίου στα τόσα χρόνια που πάω στρατόν. Ήταν cool, που λαλούν τζ̆αι στα αγγλικά χωριά. Άσε που κινούμενοι στα θκυό στάδια, εκάμαμεν "πυρ και κίνηση" (google it). Μεγαλεία λαλώ σου!

Που την άλλην, όπως εθωρούσα τα περίπου 70 εκατοστά του ύψους του αναβαθμού των 300 μέτρων, τζ̆αι ανησυχούσα πως θα αντιδρούσαν οι καταπονημένοι μύες μου στην επίδρασην της βαρύτητας, εσυνειδητοποίησα πιο ξεκάθαρα την παρέλευσην των δεκαετιών που το 1992. Με την σκεμπούαν να ασφυκτιά στην στολήν τζ̆αι την ανάσαν βαριάν κατά την σκόπευσην εν ένιωσα σε καμμιάν στιγμήν μάχιμος. Σημειώστε ότι είμαι πιο γυμνασμένος που τον μέσον όρον των συναδέλφων τζ̆αμέ. Κάτι που επαρέμεινεν το ίδιον με βολές του παρελθόντος είναι ότι εν επροσπάθησα, ούτε θα εμπορούσα άλλωστε, να φανταστώ τι θα έκαμνα αν τα μικρά τετραγωνάκια με τον μαύρον κύκλον στην μέσην αλλάσσαν ξαφνικά σε αθρώπους, τζ̆αι ήξερα ότι με το κάθε πάτημαν της σκανδάλης θα μπορούσα να στερήσω την ζωήν σε έναν που λλόου τους. Αν κάτι έμαθα με την παρέλευσην τόσων χρόνων, εν η καταπληκτική καταστροφή που μπορεί να επιφέρει στο ανθρώπινον σώμαν, ανεξαρτήτως ηλικίας, βάρους τζ̆αι φυσικής κατάστασης, μια βολίδα των 7,62 χιλιοστών (google it).

Ώσπου να απολυθώ τζ̆αι που Εθνοφύλακας, stay cool and keep rocking!