Όϊ εν έσ̆ει να κάμει το θέμαν με την τελευταίαν ανάρτησην της φίλτατης συμμπλόγκερ Beatrix Kiddo, όπου θέτει το θέμαν του περιορισμού αναπαραγωγής αθρώπων χαμηλού iq.
Όλως παραδόξως, η αφορμή για την ανάρτησην εδόθηκεν που θκιό μετα-μεσονύχτιες κουβέντες που ακολουθήσαν μετά που παραστάσεις του ρεμπετο-λαϊκού σχήματος στο οποίον συμμετέχω (θέμαν κάποιας άλλης ανάρτησης τούτον). Εψές συγκεκριμένα, ο σερβιτόρος στην ταβέρναν που επαίξαμεν, είσ̆εν τα με έναν αρσενικόν κάττον που επροκαλούσεν παράπονα των θαμώνων, αφού αν εγελιούνταν να αφήσουν τα σ̆έρκα τους να κρέμουνται χαμηλά, επήεννεν τζ̆αι άκκαννεν τα, θεωρώντας ότι εν άλλος ένας μεζές, που τζ̆είνους που ρίχνουν κάποτε ως αποφάγια. Εσκέφτετουν σοβαρά να τον παίξει με το αεροβόλον, αν τζ̆αι "εν τα κάμνει τούτα τα πράματα", εν φιλόζωος γενικά κλπ. Επισήμανα του ότι οι κάττοι ώσπου τους ταϊζεις συνεχίζουν να έρκουνται, τζ̆αι μάλιστα έχουν πάντα αυξητικήν τάσην, οπότε μια λύση είναι να τους στειρώσεις. Ο συμπαθέστατος κατά τα άλλα σερβιτόρος εδήλωσεν κατά της στείρωσης. "Έχω σ̆ύλλον τζ̆αι ποττέ εν θα τον εστείρωννα" είπεν μου. Δικαίωμαν του φυσικά του αθρώπου, αν τζ̆αι ανέφερα του κάποια πλεονεκτήματα της στείρωσης, χωρίς να φαίνεται να τον επηρεάζω καθόλου.
Η άλλη κουβέντα ήταν σε ελλαδικόν σταθμόν ραδιοφώνου, που άκουα πάλε μετά που είχαμεν παίξει τα ρεμπέτικα μας, επιστρέφοντας στο σπίτιν. Ήταν ενημερωτική διαφήμιση φιλοζωϊκού συνδέσμου που ανέπτυσσεν τα πλεονεκτήματα της στείρωσης κατοικιδίων, ορισμένα που τα οποία εν είχα υπόψη.
Ποια εν τα "μείον" της ούλλης κατάστασης με την στείρωσην, για την δικήν μου περίπτωσην των κάττων που ταϊζω; Εν βασικά θκιό, τζ̆αι ακόμα έναν σαφώς λλιόττερον αρνητικόν:
1) μοιάζει κάπως άδικον τζ̆αι δικτατορικόν, αν μπορείς να το θεωρήσεις δόκιμον ως όρον, να επιβάλεις στο ζώον σου μιαν επέμβασην στο σώμαν του, που του καθορίζει σημαντικά την ζωήν του. Αν σας φαίνεται αστείον, φανταστείτε να ήσαστεν στην θέσην τους. Εννά σας άρεσκεν να θεωρείστε κατώτερα είδη που μπορεί κάποιος να ορίζει τη ζωήν σας; Εν το νομίζω.
2) εν μια εγχείρηση που όσον τζ̆αι να έσ̆ει γίνει ρουτίνα, εμπεριέχει κακουχίαν για το κατοικίδιον σου. Τζ̆αι, ειδικά αν έσ̆εις πολλούς κάττους, εν αρκετά δαπανηρόν δυνητικά, παρόλον που κατά τζ̆αιρούς η τοπική αυτοδιοίκηση επιχορηγεί την στείρωσην με κάποιον ποσόν.
Την περιπέτειαν με το συνεχές γεννοβόλημαν των κάττων μου επέρασα την για αρκετά χρόνια, με διάφορες τραυματικές εμπειρίες, προεξάρχουσας της ψηλής θνησιμότητας των γατακιών, αρκετά που τα οποία εκοτώσαμεν εμείς οι ίδιοι με τα αυτοκίνητα, αφού έχουν την τρομακτικήν συνήθειαν να σκαρφαλώνουν μέσα τους τζ̆αι να μεν κατεβαίνουν όταν ξεκινήσει. Οι δε καημένες οι κάττες κυριολεκτικά γίνουνται ερείπια κατά την περίοδον του θηλασμού, τζ̆αι θέλουν πολλαπλάσιαν φροντίδαν. Ακόμα τζ̆αι έτσι, εφτάσαμεν κάποιαν στιγμήν να έχουμεν πάνω που 10 κάττους, αφού όταν βάλλεις συστηματικά τροφήν, εν έρκουνται μόνον οι δικοί σου αλλά κουβαλιούνται σου τζάι ξενοι. Ήταν αναπόφευκτον ότι, αν τζ̆αι αρχικά εναντίον, θα εκατάφευγα στην λύσην της στείρωσης.
Οι πρώτες θκιό κάττες που εστείρωσα εν ακόμα μαζίν μας, αν τζ̆αι την μιαν παραλλίον να την χάσουμεν μετά την εγχείρισην, αφού άνοιξεν τες ραφές της τζ̆αι έκαμεν μιαν τεράστια τρύπαν στο πλευρόν της. Εχρειάστηκεν να της φορήσουμεν κώνον για σχεδόν έναν μήναν για να μεν ακκάννει την πληγήν, τζ̆αι αθθυμούμαι ακόμα πόσες ώρες εγλύφετουν η καημένη όταν εμπορέσαμεν να την ελευθερώσουμεν, αφού έκλεισεν η πληγή της. Η άλλη γάτα ούτε που εκατάλαβεν τίποτε. Είχαμεν τζ̆αι κάτι αρσενικά, τα οποία εν ήθελα να υποβάλω στο ίδιον πράμαν, αλλά σταδιακά εχαθήκαν, τζ̆ηνυώντας θηλυκά σε άλλες γειτονιές, τζ̆αι εν τα ξαναείδαμεν. Το κωμικοτραγικόν της υπόθεσης είναι ότι είχαμεν έναν επιζών θηλυκόν γατάκιν, το οποίον υποτίθεται θα εστειρώναμεν μόλις εμεγάλωνεν αρκετά, όμως εγέλασεν μας, επειδή ήταν σχετικά μικροκαμωμένη, με αποτέλεσμαν να μείνει έγκυος τζ̆αι να κάμει 4 γατάκια. Εστειρώθηκεν λλίους μήνες μετά, όταν απογαλακτιστήκαν, αλλά τωρά είχαμεν τρία νέα θηλυκά τζ̆αι έναν αρσενικόν γατάκιν. Που τα θηλυκά δυστυχώς επατήσαμεν το έναν εμείς οι ίδιοι, ενώ το αρσενικόν, ένας απίθανος πορτοκαλλής κάτταρος, ετσύλλησεν μας το ένας γείτονας. Εμείναν τα θκιό θηλυκά, τα οποία πλέον έβαλα υπό στενήν παρακολούθησην. Μόλις εκλείσαν 6 μηνών τζάι ερέξαν τα θκιό κιλά βάρος, επακκέτταρα τες για στείρωσην. Όπερ τζάι εγένετο.
Έτσι τωρά έχω συνολικά πέντε θηλυκά στειρωμένα, τα οποία ταϊζω τζ̆αι σ̆αίρουμαι. Διερωτούμαι επίσης γιατί είχα τόσους ενδοιασμούς για την στείρωσην. Τα ζώα εν εμφανώς υγιέστατα, αφού προσέχω να μεν τα ταϊζω υπερβολικά, εν σχετικά ήσυχες, εν πολλοχωρκοϋρίζουν, τζ̆αι έχουν γλυτώσει τον βραχνάν του οίστρου τζ̆αι του κακοποιητικού σεξ με τον κάθε ξένον αρκόκαττον.
Συστήνω σας ανεπιφύλακτα να ακολουθήσετε την ίδιαν πολιτικήν. Έσ̆ει τα κακά της, όπως ανέφερα, αλλά συνολικά εννά σας κάμει τζ̆αι σας τζ̆αι τα κατοικίδια σας πιο ευτυχισμένους στο τέλος.
Ώσπου να μάθουμεν ούλλοι να είμαστεν υπεύθυνοι με τα ζωάκια μας, stay cool and keep rocking!
Καλημέρα Woofi.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω ένα σκύλο αρσενικό. Καθαρά από θέμαν άποψης τζιαι βασικά που θέμαν ευαισθησίας δεν θέλω να τον στειρώσω.
Κατανοώ την βολικότηταν της στείρωσης.
Και περισσότερο ανοίκει μέσα στα πλαίσια πολιτισμού.
Δηλαδή, σε έναν ανθρώπινον πολιτισμό ψάχνουμεν για καλύτερη ποιότητα ζωής για εμάς και τους γύρω μας, έστω αν οι γύρω μας εν ζώα, φυτά, οτιδήποτε.
Σε μια κατάσταση μη-πολιτισμού ισχύει ο νόμος της ζούγκλας.
Εν είναι μονόδρομος η στείρωση, μονόδρομος εν η υπευθυνότητα του ιδιοκτήτη ενός κατοικιδίου. Μπορείς κάλλιστα να διαχειριστείς την εν λόγω πτυχήν του κατοικιδίου σου με άλλους τρόπους.
Διαγραφή