Πάνω στην σκηνή

Εμεγάλωσα όντας σχετικά συνεσταλμένος. Κοινώς, αντρέπουμουν να φκω μπροστά, να τραβήσω την προσοχήν του κόσμου, να αποτελέσω το επίκεντρον της. Κάποιαν στιγμήν όμως, στο λύκειον, ένας φίλος επρότεινεν μου να δοκιμάσω να τραγουδήσω στο συγκρότημαν που έστηνεν με άλλους κοινούς μας φίλους (ναι εν οι ίδιοι που μου εφκάλαν τζ̆αι το παρατσούκλιν, που περιγράφεται φάτσα-κάρτα όταν μπείτε στο blog). 

Αθθυμούμαι ακόμα την πρώτη φοράν που ήταν να παίξουμεν μπροστά σε κόσμον. Οι μόνες άλλες φορές ως τότε που είχα έτσι εμπειρίαν ήταν χαμένος στο πλήθος κάποιας σχολικής χορωδίας, ή στην πιο ακραίαν περίπτωσην, ως απαγγέλλων κάποιον ποίημαν ή παίζοντας κάποιον ρολίσκον σε θεατρικές παραστάσεις. Η πιο έντονη μου ανάμνηση εν το φως του προβολέα πάνω μου τζ̆αι η σιωπή που ακολουθούσεν τα χειροκροτήματα τζ̆αι τες επεμφημίες μετά την είσοδο μας. Τζ̆αι μετά ο βόμβος της κυκλοφορίας του αίματος στα αυτιά μου, όπως είσ̆εν επιταχυνθεί που την έκκρισην άφθονης αδρεναλίνης.

Όταν όμως άρκεψα να τραγουδώ, αρκετά φάλτσα μπορώ να πώ, έχοντας δει τες κασέττες VHS όπου ένας που τους φίλους έγραψεν το όλον συμβάν, τότε ούλλα τα προβλήματα εξαφανιστήκαν. Τζ̆αι καθώς επροχωρούσεν η συναυλία, επερνούσα ούλλον τζ̆αι καλλύττερα. Γενικά, όποτε με ρωτήσουν για τες πραγματικά συναρπαστικές εμπειρίες που επέρασα στη ζωή μου, περιλαμβάνω πάντα τζ̆είνες τες, μετρημένες στα δάκτυλα, φορές που επαίξαμεν με τους Sabotage. Μαζίν με το, απερίγραπτον, συναίσθημαν να ακούεις τον κόσμον πουκάτω να τραγουδά τραούθκια στων οποίων την σύνθεσην εσυνεισέφερες.

Δυστυχώς το συγκρότημαν μας εν άντεξεν την μετάβασην στον στρατόν αρχικά τζ̆αι τες σπουδές στη συνέχειαν, αφού εσκορπιστήκαμεν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Πάντα όμως έκτοτε είχα την επιθυμίαν να ξαναστήσουμεν το συγκρότημαν. Τζ̆αι όταν η καθημερινότητα τζάι οι συνθήκες ζωής μας μετά την επιστροφήν, εν το επιτρέψαν, παρά τες προσπάθειες μας, εσυνέχισα να το ψάχνω που άλλα κανάλια. Έναν που τούτα ήταν η σχολή μουσικής όπου εφοίτησα, σε μιαν απέλπιδαν προσπάθειαν να μάθω να παίζω ηλεκτρικήν κιθάραν, όταν εστράφηκα πίσω Κύπρο. Ο δάσκαλος μου ενθάρρυνεν με, εκτός που την κιθάραν, να καλλιεργήσω τζ̆αι λλίον τη φωνή μου, οπότε έκαμα τζ̆αι θκιό σεζόν φωνητικής. Όπως όμως τζ̆αι με την κιθάραν, τούτα χρειάζουνται θκιάβασμαν τζ̆αι συστηματικήν εξάσκησην, στοιχεία σχετικά ασύμβατα με τον χαρακτήραν μου. Ο μόνος τομέας όπου εκατάφερα συστηματικότηταν ήταν η γυμναστική. 

Στα χρόνια φοίτησης μου όμως, με ενθάρρυνσην πάλε του teach (έτσι αποκαλώ τον δάσκαλον μου), εσυμμετείχα στες τελικές συναυλίες της σχολής, παίζοντας τζ̆αι τραγουδώντας, ενίοτε τζ̆αι κάμνοντας "δεύτερες", ένας είδος μουσικότητας που πάντα με ενθουσίαζεν. Τούτον το νταραβέριν, μέσα που τα μαθήματα τζ̆αι τες εντατικές πρόβες για τες τελικές συναυλίες, έφερεν μας πολλά κοντά, με αποτέλεσμαν ο teach να εν που τους λλίους φίλους μου που έκαμα μετά την εφηβείαν. Έτσι ήταν με πολλήν χαράν τζ̆αι ενθουσιασμόν που εδέχτηκα την πρότασην του να συμμετάσχω ως τραγουδιστής σε ένα μουσικόν σχήμαν, με κύριον ρεπερτόριον τα λαϊκά τζ̆αι τα ρεμπέτικα. Μπορεί το είδος να μεν είναι ακριβώς στα γούστα μου (είμαι ροκάς/μεταλάς), αλλά πρώτιστα είμαι φίλος της μουσικής, ούλλων των ειδών. Άσε που, μέσα που τες πρόβες μας των τελευταίων μηνών, ανακάλυψα κάποια πραγματικά διαμάντια της ελληνικής μουσικής, που διούν άλλου είδους απόλαυσην σε σχέσην με τα κύρια μου ακούσματα.

Τωρά είμαστεν στην φάσην να αρκέψουμεν να παίζουμεν, ως "Μουσικό Σχήμα Ορφέας". Ήδη επαίξαμεν στον μαγευτικόν Πολύστυπον, στην καθιερωμένην εκδήλωσην "Φυντουκοσέληνος", όπου επεράσαμεν πολλά όμορφα. 

Φυντουκοσέληνος

Περιττόν να πω ότι γενικά η συνύπαρξη σε έναν συγκρότημαν, οι πρόβες, η παρέα, η μυσταγωγία της μουσικής, εν μια διαδικασία η χαρά της οποίας εν περιγράφεται, τζ̆αι καθένας θα έπρεπεν να τη ζήσει. Για μέναν εν τζ̆αι η εκπλήρωση μιας επιθυμίας που πάει πίσω σε τζ̆είνα τα αθώα χρόνια της εφηβείας, όταν εφκαίναμεν να ροκάρουμεν. 

Ώσπου να μας ακούσετε σε κάποιον μαγαζίν κοντά σας, stay cool and keep rocking!