Περί Κυπρίων ποδοσφαιριστών...

Έχω ξαναναφέρει ότι ήμουν τζιαι είμαι τακτικότατος, μέχρι καταχρήσεως ενίοτε, computer gamer. Έναν που τα είδη με τα οποία έχω ασχοληθεί, τζιαι ασχολούμαι, είναι τα soccer manager simulations, δηλαδή παιχνίθκια όπου αναλαμβάνεις τον ρόλον του προέδρου/ τεχνικού διευθυντή/ προπονητή μιας ποδοσφαιρικής ομάδας τζιαι οδηγείς την στην δόξαν. Μάλιστα η αγαπημένη μου επιλογή ήταν να αναλαμβάνω μικρές ομάδες τζιαι να τες οδηγώ που τες αλάνες των μικρών κατηγοριών μιας χώρας στην διεθνήν καταξίωσην.

Σε τούτες τες ομάδες, υπήρχεν πάντα ένας κοινός παρονομαστής, ή μάλλον, ένα σετ κατευθυντήριων γραμμών, οι οποίες ακολουθούνταν σε βάθος χρόνου με μεγάλην συνέπειαν ώστε να εξασφαλιστεί η επιτυχία:
1) Η δημιουργία καλών "υποδομών", όπως προπονητήρια τζιαι ακαδημίες για παραγωγήν ταλέντων, καθώς τζιαι το κτίσιμον γηπέδων τζιαι εγκαταστάσεων που να αποφέρουν έσοδα, όπως καταστήματα τζιαι φαγάδικα.

2) Η πρόσληψη συνεργατών με προσόντα, διάθεσην για δουλειάν, συναισθηματικήν σύνδεσην με την ομάδαν τζιαι φιλοσοφίαν που να ταιρκάζει με την ομάδαν τζιαι τους στόχους της.

3) Η αναζήτηση νεαρών ποδοσφαιριστών που ούλλον τον κόσμον με έγκυρον scouting, σε χαμηλές τιμές, με σκοπόν είτε την ενσωμάτωση τους στο μακροπρόθεσμον πλάνον είτε την μεταπώλησην τους σε σαφώς προσοδοφόρες τιμές τζιαι αξιοποίησην των χρημάτων για περεταίρω ενδυνάμωσην του ευρύτερου οικοδομήματος της ομάδας.

Ουδέποτε υιοθέτησα την τακτικήν άλλων συμπαικτών, που εσυνοψίζετουν στο να μεν κάμνουν κανέναν που τα τρία πιο πάνω, αλλά αντίθετα να βασίζουνται καθαρά σε χορηγίες τζιαι εισπράξεις γηπέδων για να φέρνουν παίκτες σε "ώριμην" ηλικίαν, οι οποίοι να μεινίσκουν στες ομάδες τους για 2-3 σεζόν το πολλύν, επιβαρύνοντας τα ταμεία με τεράστια ποσά τζιαι αποχωρώντας χωρίς ουσιαστικά να αφήνουν κάτι πίσω, πέραν ενός πρόσκαιρου ωφέλους ενός τίτλου ή μιας καλής πορείας στες εγχώριες τζιαι διεθνείς διοργανώσεις.

Η στρατηγική τούτη ουδέποτε με απογοήτευσεν, τζιαι έπαιξα ορισμένα που τα πιο ρεαλιστικά παιχνίθκια του είδους όπως το Champıonshıp Manager τζιαι το Football Manager σε διάφορες τους εκδόσεις. Αργά ή γλήορα οι ομάδες μου εκυριαρχούσαν στες εγχώριες διοργανώσεις, ετροφοδοτούσαν τες εθνικές ομάδες (όπου νομοτελειακά εκαλούμουν να γίνω προπονητής) τζιαι εκερδίζαν τίτλους σε διεθνές επίπεδον. Το μεγάλον "πρόβλημαν" τούτου του δρόμου, είναι ότι θέλει πολλύν τζιαιρόν να "αυγατίσει". Μπορεί να επαιρνούσαν δεκάδες σεζόν πριν να αναρριχηθούν οι ομάδες μου στον κολοφώναν της δόξης, αλλά η επιτυχία ήταν εγγυημένη.

Είναι λοιπόν ξεκαρδιστικόν να παρακολουθώ τες σπασμωδικές συμπεριφορές των ομάδων μας στην Κύπρον, οι οποίες ακολουθούν ακριβώς τούτον τον "εναλλακτικόν" τρόπον της "αρπαχτής", με παίκτες πάνω των τριάντα, που εν έχουν την παραμικρήν συναισθηματικήν σύνδεσην, στοιχίζουν ένα σωρόν λεφτά τζιαι ώσπου να μάθεις τα ονόματα τους φεύκουν, αφού έχουν προσφέρει έναν τίτλον ή μιαν έξοδον στην Ευρώπην ή, πολλά συχνά, ουσιαστικά τίποτε παραπάνω από ότι θα επρόσφερεν ένας Κυπραίος παίκτης στη θέσην τους.

Η εισήγηση μου λοιπόν στους βοσκούς που έχουμεν για παράγοντες των ομάδων μας, είναι να αλλάξουν τούτην την νοοτροπίαν της αρπακτής, να σταματήσουν να γλύφουν την σαφήν μειοψηφίαν των κάφρων οπαδών τους που εν έχουν υπομονήν για κάποιες σεζόν "αφάνειας", τζιαι να ξυλώσουν τα ΚΑΠΗ που αποκαλούν ποδοσφαιρικές ομάδες υπέρ νεαρών, κυρίως Κυπρίων αλλά τζιαι ξένων, παικτών που μετά είτε να πουλούν με μεγάλον όφελος είτε να ενσωματώνουν τζιαι να ταυτίζουν με την φανέλαν. Τα έσοδα που μιαν τέθκοιαν πολιτικήν εν πολλά πιο μεγάλα τζιαι πολλά πιο εγγυημένα που τες χορηγίες παντός είδους, τες πενιχρές εισπράξεις στα χαλαμάντουρα που έχουμεν για γήπεδα, τζιαι τα πολλά αμφίβολα κέρδη που τες ευρωπαϊκές πορείες. Άσε που η προώθηση ταλέντου που εννά μείνει τζιαιρόν στην ομάδαν διευκολύνει το εκάστοτε τεχνικόν επιτελείον στο να εμφυσήσει τα συστήματα τζιαι την φιλοσοφίαν παιχνιθκιού που θέλουν, αλλά τζιαι εννά τραβήσει τους οπαδούς πίσω στα γήπεδα για να θαυμάσουν τα φυντάνια της ομάδας, τα ονόματα των οποίων εν θα έχουν το πρόβλημαν να θυμηθούν.

Αλλά ποιος έχασεν το νουν του για να τον έβρουν οι "παράγοντες" μας. Δαμέ ο πιο μάγκας σε τούτον τον χώρον εν ο πιο "γκάγκστερ". Αφού σε μιαν που τες ομάδες πρώτης κατηγορίας εν όντως ονομαστός γκάγκστερ ο πρόεδρος, τζιαι κάμνει τζιαι στους υπόλοιπους "νουθεσίες" περί "σωστής διαχείρισης". Αλλά εν τζιαι φταιν τζείνοι, φταίμεν ούλλοι εμείς οι κάφροι που ασχολούμαστεν με τούτην την χαβούζαν που ονομάζεται "κυπριακόν ποδόσφαιρον".

Ώσπου να ασχοληθούμεν με κάτι που να αξίζει την κόπον, stay cool and keep rocking!