"Το να πεθαίνεις δεν είναι έγκλημα"

Μια που τες πιο διάσημες φράσεις του Jack Kevorkian, γνωστού τζιαι ως  "Dr. Death". Ο φοβερός Al Pacino έπαιξεν σε μιαν πολλά αξιόλογην ταινίαν για τούτον τον άθρωπον (trailer δαμέ). Κάποια στιγμή στο trailer (στο 1.49') ο Kevorkian λαλεί το εξής: "When a law is deemed immoral by you, you must disobey it" ("Όταν θεωρείς ένα νόμο ανήθικο, δεν πρέπει να τον τηρείς"). Δεν θα αρκέψω να συζητώ το συγκεκριμένο, διότι σηκώννει άλλην ανάρτησην, αλλά τονίζω το για τη σημασίαν του. Τι πιο "αναρχικόν" που τούτην τη δήλωση (υπό την καλήν έννοιαν);

Η αφορμή της ανάρτησης ήταν η ειδησιογραφία των ημερών, στην οποίαν επαρουσιάστηκεν η υπουργός υγείας της Λιθουανίας να υποστηρίζει την νομιμοποίηση της ευθανασίας. Περισσότερα μπορείτε να θκιαβάσετε δαμέ.

Κατ'αρχήν η ευθανασία, όπως μπορείτε να θκιαβάσετε δαμέ, είναι ένα "ανοικτό" θέμα. Δηλαδή τελεί υπό διαπραγμάτευση, τζιαι για το λόγο τούτον υπάρχουν μέρη του κόσμου όπου έshιει νομιμοποιηθεί (υπό προϋποθέσεις φυσικά) τζιαι μέρη όπου είναι "παράνομη" ως "ανήθικη". Τζιαι όπως (θα έπρεπεν να) είναι γνωστόν, ο νόμος ΔΕΝ είναι ο αφέντης, αλλά ο υπηρέτης της κοινωνίας. Η ηθική του νόμου δεν επιβάλλεται στην κοινωνία αλλά ο νόμος είναι ουσιαστικά η μετουσιώση της εκάστοτε κοινωνικής αντίληψης της ηθικής. Γι'αυτόν τζιαι αλλάσσει συνεχώς, όπως ακριβώς η ηθική αλλάσσει με την εξέλιξην του αθρώπου τζιαι της κοινωνίας του. Γι'αυτόν τζιαι εκνευρίζουν με πολλά οι αθρώποι, όπως ο συντάκτης του άρθρου για το τι είπεν η υπουργός στη Λιθουανίαν, που αντί να κάμουν νηφάλιαν παράθεσην μιας άποψης τζιαι στη συνέχειαν εξίσου νηφάλια να διατυπώσουν τυχόν διαφωνίαν, αρκέφκουν να σαλαβατούν για το "που πάει ο κόσμος".

Προσωπικά ομολογώ ότι δεν έχω άποψην ξεκάθαρην επί του θέματος. Έχω την εντύπωσην ότι δεν μπορείς να εφαρμόσεις την ίδιαν απόφασην σε διαφορετικές καταστάσεις, όταν το διακύβευμαν είναι το πολυτιμότερον αγαθόν κάποιου, δηλαδή η ίδια του η ζωή. Οπότε είναι μεγάλο το ερώτημαν όταν ένας δικός σου άθρωπος είναι "κλινικά νεκρός", αν η απόφαση σου να τον αποσυνδέσεις που τα μηχανήματα είναι "ορθή/ ηθική". Ή αν ξεκάθαρα υποφέρει κατά πόσον είναι ο πραγματικός του εαυτός τη στιγμήν που αποφασίζει να πεθάνει.

Αλλά που την άλλην, θεωρώντας πάντα νοητικήν επάρκειαν τζιαι διαύγειαν,  τι είναι η ζωή αν δεν μπορείς να την ορίσεις όπως θέλεις; Εν είναι εν τέλει το μόνον τζιαι υπέρτατον αγαθόν που σου προσφέρεται, ενάντια σε κάθε στατιστικήν πιθανότηταν; Εν πρέπει να έshιεις το δικαίωμαν να την διαχειριστείς όπως θέλεις; Αν λόγω χάρην εν θέλεις να πεθάνεις που γηραθκειά/ αρρώστιες αλλά ακμαίος, τζιαι επιλέξεις την ανώδυνην αυτοκτονία, από που τζιαι ως που πρέπει να δώσεις λοαρκασμόν στο "κοινωνικό σύνολο"; Εν βάλλω καν το θέμαν των ασθενών ή των τραυματιών που υποφέρουν τζιαι είναι επιστημονικώς αδύνατον να σωθούν ή ακόμα τζιαι να "παρηγορηθούν". Γιατί να δοξάζω τον στρατιώτην που διά τη ζωήν του σε άνισες μάχες αλλά μέμφομαι τζιείνον που εξίσου ελεύθερα αποφασίζει να μεν ζει πλέον;

Εν χρήσιμον να απομονώσω το τμήμαν της wikipedia που αναφέρεται στην συζήτηση ανάμεσα σε υπερμάχους τζιαι ενάντιους της αθανασίας. Ο καθένας μπορεί να διαμορφώσει την άποψην του βλέποντας τι υποστηρίζει η κάθε πλευρά. Το σχετικόν τμήμα δαμέ.

Ώσπου να επιληφθώ τζιαι του πότε πρέπει να μεν υπακούεις στους νόμους ή πότε πρέπει να τους κρίνεις ως ανήθικους, stay cool and keep rocking!