Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Μα νάμπου στο καλόν είμαι τελικά;


Εντάξει, εννοώ πέραν που..σιύλλος. Εννοώ που άποψην 
πολιτικήν, κοσμοθεωρίας κλπ. Επίσης πρέπει να κάμω μνείαν στο θέμαν του χρόνου. Εννοώ τωρά, διότι παλιά ήξερα ή ήταν τέλος πάντων φανερόν εκ των υστέρων τι "ήμουν". Ως μαθητής τζιαι στρατιώτης οι πεποιθήσεις μου ήταν καθαρές: "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια". Ή μάλλον "πατρίς, οικογένεια, θρησκεία". Η δε πατρίς, εν ήταν η Κύπρος αλλά η μάμμα-πατρίς, δηλαδή η Ελλάς. Όταν έφταννα στην Θεσσαλονίκην το 1994, εκουβάλησα τούτες τες αντιλήψεις μαζί μου. Αλλά κάπου μεσα στην δεκαετίαν που επέρασα τζεικάτω συν τα τελευταία 8 χρόνια που "επαναπατρίστηκα", οι αλλαγές υπήρξαν δραματικές. Η "εθνοκεντρική" μου θεώρηση επήεν περίπατον, θεωρώ την πλέον ξεπερασμένην τζιαι παράλογην. Αν τζιαι για λλίον εμετατοπίστηκεν σε έναν καλώς (θέλω να πιστεύκω) νοούμενον "κυπριακόν εθνοκεντρισμόν", τελικά τζιαι τζείνον έκρινα τον αχρείαστον, τζιαι επιλέγω ξεκάθαρα μιαν διεθνιστικήν θεώρησην σε επίπεδον πλανήτη. Φυσικά που την άλλην εν μπορώ να δεχτώ ότι τα "εθνη/ κράτη" εν έχουν πλέον ρόλον να παίξουν, ούτε να αρνηθώ πως ότι τζιαι να κάμω, για το ορατόν μέλλον χαρακτηρίζουν με στοιχεία "εθνικής ταυτότητας", με κυρίαρχην τη γλώσσα που δεν σκοπεύω ποττέ να αντικαταστήσω/ παραβλέψω ελέω διεθνισμού.

Για τη θρησκεία άστα να παν, οϊ απλά έχω την απαλείψει τέλεια που την κοσμοθεωρίαν μου, αλλά θεωρώ τον εαυτόν μου ιδεολογικόν αντίπαλον. Είμαι πεπεισμένος ότι ένας κόσμος χωρίς θρησκείαν θα είναι ένας καλλύττερος κόσμος. Το πρόβλημαν δαμέ εν η πίστη. Μπορεί ο μέσος Homo Sapiens χωρίς την πίστην; Τζιαι αν δεν μπορεί, πως στο καλόν θα απαλειφτεί το μονίμως σαθρόν οικοδόμημαν της εκάστοτε θρησκείας; Εγώ είμαι ανοιχτά άθεος πιον αλλά νομίζω ένας άθεος κόσμος εν ουτοπία, τουλάχιστον όσον είμαστεν ακόμα homo sapiens.
Πάμεν στην οικογένειαν. Ως τζιαι λλία χρόνια πριν, εθεωρούσα χρέος τη δημιουργίαν οικογένειας, με "ακρότηταν θέσεων" τύπου "τούτος εν ο προορισμόςτου αθρώπου". Σήμμερα διαφωνώ καθέτως. ΈΝΝΕΝ  τούτος ο προορισμός του αθρώπου. ΔΕΝ κάμνουν ούλλοι οι αθρώποι για οικογενειάρχες ούτε σηκώννει ο πλανήτης την ασυδοσίαν του "αυξάνεσθε τζιαι πληθύνεσθε". Επίσης, η ως τωρά εμπειρία (έχω δίδυμους τετράχρονους γιους) έκαμεν με να καταλάβω ότι η οικογένεια εν πολλά παραπάνω έγνοιες τζιαι βούριστρα παρά ανταμοιβές. Άποψη μου, ως τωρά. Ελπίζω να ανατραπεί στην πορείαν αλλά εν είμαι τζιαι πολλά αισιόδοξος. Το μεγάλον όφελος πάντως εν ότι φεύκει σου η απορία. Όπως το κουτίν της Πανδώρας έναν πράμαν...
Στα κοινωνικοπολιτικοοικονομικά τωρά. Ανέκαθεν ήμουν ήπιων τόνων, ακόμα τζια στα "εθνικιστικά" μου. Πάντα ελάλουν ότι εν απαράδεκτον να έσιει βρέφη να πεθανίσκουν που την πείναν την ώραν που εγώ πετάσσω φαίν. Πάντα ελάλουν ότι ο καθένας, ακόμα τζιαι ο πιο ανεπρόκοπος (όπως τζιαι να ορίζεται τούτον) αξίζει να έσιει κάτι να φάει, κάτι να φορήσει, κάπου να ζήσει τζιαι πρόσβασην στη μόρφωσην, όσην μπορεί να τραβήσει εν πάσει περιπτώσει. Που την άλλην πάντα ένοιωθα ότι εν είμαστεν ούλλοι "ίδιοι", τζιαι ως τέθκοιοι εν μπορεί κάποιος να μας αντιμετωπίσει ως "'ιδιους" (η επιλογή της λέξης εν σκόπιμη). Για τούτον εν με εξένιζεν ούτε με προβληματίζει σήμερα να έσιει κάποιος παραπάνω πλούτον τζιαι αναγνώρισην που κάποιον άλλον, φτάννει να το αξίζει πραγματικά βάσει στοιχειωδώς αντικειμενικών κριτηρίων τζιαι κανόνων.
Παράλληλα, παρόλον που δέχουμαι την σεξουαλικήν ελευθερίαν, εν μπορώ να πω ότι νιώθω άνετα όταν αντιληφθώ ότι "γλυκοθωρεί με" κάποιος του ίδιου φύλου με μέναν. Ούτε πιστεύκω στην βιωσιμότηταν της πολυγαμίας, όσον τζιαι αν την αντιλαμβάννουμαι (σε επίπεδον διανόησης αλλά τζιαι άλλων αισθητήρων, ειδικά μπροστά σε"πιπίνια") ως βιολογικόν κατάλοιπον που μας σέρνει που τη μούττην (τζιαι τα θκιό φύλα).
Σήμερα ασπάζουμαι ως ιδέαν την "αταξικήν κοινωνίαν" των κομμουνιστών (οϊ όμως την "δικτατορίαν του προλεταριάτου" τους) , όπως τζιαι το "που τον καθέναν όσα μπορεί, για τον καθέναν αναλόγως των αναγκών του". Αρέσκει μου σφόδρα η προοπτική της "αναρχίας", δηλαδή της υπέρτατης απαλλαγής του αθρώπου που την ανάγκην ενός "κράτους" να τον σιουμαλίζει τζιαι να τον καταπιέζει επειδή εν κουμαντάρει μόνος του ή με άλλους. Αλλά για ούλλα τούτα έχω έναν πρόβλημαν: εσπούδασα΄πολυτεχνείον τζιαι διοίκησην τα γέρημα. Καταλάβω τες ουτοπίες όταν τες θωρώ μπροστά μου. Τζιαι οι ουτοπίες εν οδηγούν σε προκοπήν, έστω τζιαι αν χωρίς ουτοπιστές πιθανώς να ήμαστεν ακόμα στες σπηλιές τζιαι τα δέντρα. Απλά οι ουτοπίες εν για άλλους, οϊ για μέναν. Για τούτον εξάλλου είμαι τζιαι άθεος. Εν έγινα άθεος για να "θεοποιήσω" τον homo sapiens. Τζιαι ο homo sapiens έτσι ουτοπίες εν τες σηκώννει.
Άρα. Στα "νιάτα"μου εν καθαρόν ότι ήμουν "συντηρητικός εθνικιστής" εφ'όλης της ύλης. Μετά επέρασα που το στάδιον του "κοινωνικού φιλελεύθερου". Εφλέρταρα με τες κοσμοθεωρίες των αριστερών/ κομμουνιστών/ αναρχικών τζιαι όσον τζιαι να με "εταξιδέψαν", εν μπορώ να τες δεχτώ διότι εν ουτοπικές.
Άρα: νάμπου στο καλόν είμαι; Απόψεις δεχτές....

Ώσπου να μάθω, stay cool and keep rocking!!!


5 σχόλια:

  1. Φίλε πάει σου τούτον...

    Τώρα τα τραγούδια μας τους πέφτουνε λίγα
    και κάτω απ' τα μουστάκια τους γελάν οι παλιοί
    έχουν βλέπεις πίσω τους την λάμψη του εξήντα
    καθάρισαν αυτοί

    Μα τίποτα δεν έδωσε σε μας η ιστορία
    αυτό το τίποτα να εκφράσεις και να εκφραστείς
    είναι η μόνη ευκαιρία που 'χω εγώ και συ
    γι' αυτό σου λέω

    Υπάρχει λόγος σοβαρός που ήμουν νέος χλιαρός
    αυτά μου τύχαν δυστυχώς μα δεν τα κρύβω ευτυχώς
    και να ένας λόγος σοβαρός που είμαι ωραίος

    http://www.youtube.com/watch?v=3FlfGWGq9oA

    Εγώ εν είμαι δογματικός, εν πιστεύκω σε έτοιμες συνταγές τζιαι αναντίλεχτες επαναστατικές φόρμουλες.

    Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο Μάρξ έσιει δίκιο για τον καπιταλισμό.
    Τζιαι ξέρω επίσης ότι μια επανάσταση μπορεί πετύχει μόνο αν διαβρώσει το στράτευμα τζιαι τις υπηρεσίες ασφάλειας. Πως θα τη δημέψεις τη περιουσία τζιαι τες παραγωγικές δυνάμεις των μονοπωλίων;

    Για να γίνει τούτο, πρέπει ο κόσμος να φτάσει στο απροχώρητο. Να χάσει κάθε ελπίδα που το παλιό σύστημα. Τζιαι να δώσει ουσιαστικά το ΟΚ στα λαϊκά κινήματα να πιάσουν την εξουσία τζιαι να εφαρμόσουν δικτατορία, τη δικτατορία του 99% πας το 1%. Με κάποιες προϋποθέσεις μπορεί να γίνει τζιαι κοινοβουλευτικά-αστικά η αλλαγή, αλλά σίουρα εν θαν τόσο καθοριστική.

    Για να μεν φτάσει να γίνει τούτο, σε καταστάσεις κρίσης όπως του μεσοπολέμου δηλαδή ή τζιαι τωρά,
    το κεφάλαιο προτάσσει τον φασισμό (μεταλλαγμένο κάθε φορά) τζιαι τον ιμπεριαλισμό. Τζιαι στις μέρες μας έσιει τζιαι άλλα εργαλεία, τα ΜΜΕ με τη μορφή τζιαι τες δυνάμεις που έχουν σήμερα κ.ο.κ.

    Μια τοπική επανάσταση τζιαι λαϊκή κυριαρχία δέχεται εξωτερικές πιέσεις. Δε τι συμβαίνει γύρω μας. Δες τι επροσπαθήσαν να κάμουν στη νεαρή σοβιετική ένωση τζιαι τον εμφύλιο λευκών-κόκκινων.

    Ε, έννεν εύκολο πράμα.

    Θέλει παγκόσμια κινητοποίηση τζιαι συντονισμό. Κανένας λαός εν μπορεί μόνος του.

    Τζιαι ακόμα αν τα καταφέρει, όπως τα κατάφερε ο Στάλιν ουσιαστικά, το κάμνει με στρατιωτικοποίηση τζιαι αστυνομικό κράτος, με τα γνωστά παρελκόμενα.

    Επήε να κάμει ένα πείραμα ο Τσάβες τελευταίως, εδοκίμασε πρώτα στρατιωτικά τζιαι απέτυχε, τζιαι τωρά κοινοβουλευτικά.

    Παλεύκουν τζι άλλοι στην Λατινική. Ισημερινός, Βολιβία ειδικά. Λαϊκή κυριαρχία με έντονα σημάδια νομεγκλατούρας όμως τζιαι των γνωστών προβλημάτων έσιει τζιαι η Κούβα. Αλλά έσιει την χάρη της.

    Στο κάτω-κάτω εν σε πολλά καλλύτερη κατάσταση από άλλες χώρες παρόμοιων δυνατοτήτων που τες άφηκε μισοπεθαμμένες η Αμερική.

    Αυτά φίλε μου μιας τζιαι ανοίχτηκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου φίλε. Λες τζιαι εκατάλαβες ότι έδωκεν μου αφορμή μια δική σου κουβέντα τες προάλλες ("εν είσαι συναγερμικός"). Το αστείον είναι ότι μετά αρπαχτήκαμεν με τη Γιρλάντα τζιαι τζείνη εχαρακτήρισεν με "κλασσικόν συναγερμικόν". Βούρα γύρευκε.
      Φίλε νομίζω εν αδύνατον να υπάρξει παγκόσμια συνεννόηση. Δαμέ έσιει κόμα χώρες που επιτρέπουν τες κλειτοριδεκτομές τζιαι άλλες που κόφκουν τα σιέρκα των κλεφτών μεες τες πλατείες.
      Η επανάσταση που ελπίζουμεν να γίνει εν προβληματική εν τη γενέσει της, διότι η εξουσία διαφθείρει. Ακόμα τζιαι το 99%, μόλιες γίνει εξουσία έθθα εν το ίδιον.
      Εγώ άρκεψα να πιστεύκω ότι ο πλανήτης χρειάζεται ΕΝΑΝ φωτισμένον, παγκόσμιον δικτάτοραν (διότι όπως ξέρεις, το ανώνυμον πλήθος εν έσιει την αναγκαίαν "προσωπικότηταβ"), ο οποίος μόλις ενώσει τον κόσμον, εννά φύει που την εξουσίαν. Αλλά εν έσιει έτσι πλάσμαν, τουλάχιστον οϊ homo sapiens...

      Διαγραφή
  2. E, σε τέτοια περίπτωση εν έχουν σημασία τα κινήματα πλέον. Μα τα κινήματα τζιαι η συλλογική συνειδήση/μνήμη παίρνει τον κόσμο μπροστά.
    Παρόλο που δηλώνεις άθεος, σαν ταν τζιαι εν τη δευτέρα παρουσία που περιμένεις:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έσιεις δικαιον, έτσι εφάνηκεν.νΛάθος μήνυμαν. Αλλά πιο σωστά μάλλον ελπίζω σε "μετεξέλιξην" του είδους, που εν τζιαι πιο "εφικτή", αν τζιαι εννά χρειαστεί πολλύν τζιαιρόν μάλλον. Φαντάσου ότι ο homo sapiens υπάρχει καμμιάν 200000 χρόνια ενώ πολιτισμόν έχουμεν για 20-30000 χρόνια. Ο καπιταλισμός εν κάποιων εκατονταετιών κλπ. Από ότι εκατάλαβα, τζιαι ο πολιτισμός "εξελίσσεται" βάσει κάποιας παρόμοιας αρχής με τζείνην του Δαρβίνου (αν τζιαι πολλοί διαφωνούν). Αλλά η βασική βιολογία μας φαίνεται να κουβαλά "αίπια" (όπως π.χ. το ένστικτον της επιθετικότητας) που όσον υπάρχουν εν μονοιάζουμεν. Πάντα γυρεύκουμεν ομαδοποίησην τζιαι οχτρούς. Εξ'ου τζιαι διαφωνώ με το 99% που λαλείς. Εν σπασμένον σε άπειρες άλλες ομάδες, τζι'αν ενωθεί για λλίον μετά που θα "νικήσει", εννά διασπαστεί πάλε. Είδαμεν το επανειλημμένα.

      Διαγραφή
  3. youfi mou sorry pou grafo greeklish alla sti syskevi pou sou grafo den eshei ellinika. symfono me tin outopikotita tis epanastasis. kanontas tis idies skepseis mazi sou meletisa ki ego diafora kai me enepnefse idiaitera o (den tha to pistepseis) john Lennon. meletise llion tin drasin tou, mexri na ton faei i CIA, tzai tha deis ti ennoo. den pisteve sta laika kinimata typou stalin, castro k.lp. alla se mia epanastasi ek ton eso (blepe tragoudi revolution ton Beatles kai imagine). oso gia to ti eisai, to vrika: Canis familiaris

    ΑπάντησηΔιαγραφή