"Tο παλαιστινιακόν εν έναν που τα πιο δύσκολα, αν οϊ το πιο δύσκολον πολιτικόν/ οικονομικόν/ κοινωνικόν πρόβλημαν ανά το παγκόσμιον (υπάρχουν δυστυχώς ακόμα πολλά που βασανίζουν τον άθρωπον παρά την πρόοδον που έσΐει πετύχει σε πολλούς τομείς). Μάλιστα εν έναν πρόβλημαν που με "παρηγορεί" κάπως (τύπου, "υπάρχουν τζ̆αι σ̆ειρόττερα που μας"), αφού η παράνοια του κυπριακού τουλάχιστον εν παράγει νέον αίμαν τζ̆αι νέα θύματα.
Μεγάλον μέρος της δυσκολίας του, όπως τζ̆ιαι στο κυπριακόν, έγκειται στο ότι πάει πίσω στα τέλη του 19ου αιώνα, με την ανάδυσην των νέων "εθνών/κρατών" μέσα που την διάλυσην των παλιών αυτοκρατοριών όπως η Οθωμανική τζ̆αι την σταδιακήν "αποαποικιοποίησην" μεγάλων περιοχών όταν δυνάστες όπως η Μ. Βρετανία τζ̆αι η Γαλλία εκαταλάβαν ότι εν τες έπαιρνεν να απομυζούν αθρώπους στην άλλην πλευράν της γης. Έννεν περίεργον ότι ο καθένας που ασχολείται μαζίν του, επιλέγει το ιστορικόν κομμάτιν που εξυπηρετεί το αφήγημαν τζ̆αι τες θέσεις που θέλει να προβάλει. Τούτον εν αλλάσει το ότι ουσιαστικά αποτελεί μιαν εθνικο-θρησκευτικήν παράνοιαν που τροφοδοτεί ανεξάντλητα το μίσος ανάμεσα σε αθρώπους που θα εμπορούσαν να έβρουν σ̆ιήλιες φόρμουλες για να ζήσουν μαζίν σε μιαν που τες κοιτίδες του πολιτισμού, που μάλιστα εν έσ̆ιει να ζηλέψει τίποτε που άλλες, ευημερούσες, περιοχές του πλανήτη.
Σήμερα ως "τρίτοι", το πιο εύκολον πράμαν είναι να είμαστεν εναντίον του Ισραήλ, που υποτίθεται εν "μεγάλον", εν "δυνατόν", τζ̆αι στηρίζουν το οι "κακοί, ιμπεριαλιστές Αμερικάνοι", ενώ οι "καημένοι Παλαιστίνιοι" εν τα "μόνιμα θύματα". Εν κάτι παρόμοιον με μας τους Ε/Κ εναντίον της "μεγάλης, δυνατής, ευνοημένης που τους Αμερικανούς", Τουρκίας.
Έλα όμως που η ιστορία έννεν "αποσπασματική". Ξέρουμεν, όσοι την μελετούμεν αμερόληπτα, ότι στην Κύπρον, που μας αφορά άμεσα, οι Ε/Κ έννεν ούτε "αθώοι", ούτε "μόνιμα θύματα". Εκάμαν τζ̆αι οι Ε/Κ, τζ̆αι η Ελλάδα πιο γενικά, τεράστια λάθη, ενίοτε τζ̆αι εγκλήματα, τα οποία είχαν σημαντικήν επίδρασην στο ότι η Κύπρος, αντί να εν παράδεισος, εν έναν παρανοϊκά, εθνικά διχοτομένον τζ̆αι στρατοκρατούμενον μέρος του κόσμου.
Κάτι αντίστοιχον συμβαίνει τζ̆αι στο παλαιστινιακόν. Οι Παλαιστίνιοι, που σήμερα υποφέρουν, έχουν σημαντικήν ευθύνην, όπως τζ̆αι τα αραβικά κράτη γυρόν, για τα χάλια της περιοχής, που υπό προϋποθέσεις είναι ένας επίγειος παράδεισος. Τζ̆αι όσον πρώτιστα οι ίδιοι αδυνατούν να αντιληφθούν τούτον το απλόν γεγονός, ουδέποτε, όπως τζ̆αι στην Κύπρον, θα κάμουν χαϊριν, είτε τζ̆είνοι, είτε οι Ισραηλινοί. Όσον δε επιλέγουν να χρησιμοποιούν βίαν, ασχέτως του μεγέθους της, εγώ δύσκολα μπορώ να τους στηρίξω εν λευκώ. Η βία εδοκιμάστηκεν, επανειλημμένα, τζ̆αι το μόνον που επαρήξεν, εν παραπάνω βίαν. Συνεχίστε..."
Όταν αποφάσισα να το βάλω δαμέ στο blog, ήμουν σίουρος ότι κάτι έχω γράψει για το παλαιστινιακόν γενικώς, τζ̆αι όντως εντόπισα την σχετικήν ανάρτησην, πριν εννιά ολόκληρα χρόνια (!):
Ήταν μια πολλά ενδιαφέρουσα ανάρτηση, με ακόμα πιο ενδιαφέρων σχολιασμόν. Τζ̆αι έχοντας την ξανά μπροστά μου, εδιαπίστωσα με σχετικήν χαράν ότι σήμερα διατηρώ τες ίδιες, περίπου, απόψεις. Οϊ πως εν κακόν να αλλάσσεις άποψην, ειδικά υπό το φως νέων δεδομένων, αλλά τόσον στο κυπριακόν όσον τζ̆αι στο παλαιστινιακόν, η παράνοια συνεχίζεται με την ίδιαν έντασην όπως πριν εννιά χρόνια. Τζ̆αι απέναντι σε παρανοιϊκές καταστάσεις, εν ανακουφιστικόν να διαπιστώνεις ότι τουλάχιστον το μυαλόν σου εκρατήθηκεν νηφάλιον τζ̆αι ορθολογιστικόν, κόντρα στον εύκολον συναισθηματισμόν τζ̆αι τα λογής λογής συνθήματα.
Ώσπου να αρθεί η παράνοια τζ̆αι να συζητούμεν για πιο ευχάριστα πράματα, stay cool and keep rocking!
